Θεσ/νίκη-Πάτρα-Θεσ/νίκη... σουρεάλ road frenzy

[Basile Metallinos]

Πλησιάζω προς τη Λαμία και “κόβω” προς Δομοκό, Καρδίτσα.
Σταματάω τη μηχανή. Με συνωμοτικές κινήσεις, που θυμίζουν μυστική συνάντηση των Κορλεονέζι, χωρίς να το καταλάβω οι φίλοι μου μΕ πασάρουν ένα πλαστικό μπουκάλι.
Δεν χρειάζεται να ρωτήσω τι περιέχει… Θα στοιχημάτιζα 100 προς 1 ότι είναι διπλοβρασμένο απόσταγμα στεμφύλων Τυρνάβου άνευ. Το βάζω στη μπαγκαζιέρα, τους ακολουθώ σε μια δαιδαλώδη διαδρομή και ….σορπράιζζζζζζζζ !
Σταματάμε μπροστά σ’ ένα ρακάδικο!
Πολύ γρήγορα ακολούθησε ένας ιλιγγιώδης χορός εδεσμάτων, τσίπουρου και μπύρας, βυθίζοντας την παρέα σε μια γαστριμαργική έκσταση…
Εγώ, άυπνος και κουρασμένος από την υπερένταση και το ταξίδι.
Όμως η ζεστή και εγκάρδια φιλοξενία αυτών των φίλων, με παρέσυρε σ’ ένα παροξυσμό ξαφνικής ευφορίας, με αποτέλεσμα να περάσει η ώρα με συζητήσεις και μεζέδες και να “πιάσουμε” το σούρουπο χωρίς να το καταλάβουμε.
Η μέρα έφευγε και “έβλεπα” με την φαντασία μου, την (πρώην) σύζυγο να ξεφυλλίζει το prospectus της collection Άνοιξη ’13 Louis Vuitton…
…κάνοντας την καρδιά μου να βαράει σαν βομβαρδιστικό στη Μάχη της Αγγλίας!

Έπρεπε να φύγω κι εγώ, γιατί μια αναποδιά και μια καθυστέρηση, θα έδινε την ιδέα σε μία δεσμίδα εκατόευρων στο πορτοφόλι μου …να λιποτακτήσει προς την ακατονόμαστη φίρμα!
Αυτό βέβαια θα ήταν το λιγότερο…
Γιατί μετά το ταξίδι στην Ινδία, αρχίζω να βρίσκω πιο δελεαστική μία ένεση ευθανασίας …από το φονικό βλέμμα της (πρώην) συζύγου…​

 

[Basile Metallinos]

Επίλογος
Μπήκα στο σπίτι κατά τις 10 το βράδυ…

Η (πρώην) σύζυγος με κοίταξε με το αυστηρό βλέμμα καρδιναλίου αναγεννησιακού πίνακα, κοιτώντας το Rolex της.
Παρ’ όλο που ένα γνήσιο Rolex πηγαίνει δραματικά πίσω ή μπροστά, φάνηκε να δέχεται ότι έφτασα πριν τα μεσάνυχτα…

Η collection Άνοιξη ’13, ήταν ακόμα ανοιγμένη πάνω στο τραπεζάκι του living room δίπλα σ΄ένα ποτήρι κόκκινο κρασί…
«Βρήκα ένα καταπληκτικό χαρτοφύλακα για σένα… Ηδη μίλησα με τα κορίτσια στην Προξένου Κορομηλά …θα σΕ κάνουν ειδική τιμή…» κουκούρισε το τρυφερό μου ήμισυ, ψάχνοντας τις ιλουστρασιόν σελίδες…
«Ουάου!» αναφώνησα… «Σ’ ευχαριστώ που νοιάζεσαι για το στίλ μου… Δεν έρχεσαι κάτω στο γκαράζ να δεις τι δώρο σΕ έχω φέρει -κι εγώ- από την Πάτρα?», είπα καταρρίπτοντας το αντρικό ρεκόρ ευφημισμού σε κλειστό χώρο!

 

[travelbreak]

Εγώ, για να περνάει η ώρα, σαν αναδυόμενο και ασυμβίβαστο μη αναγνωρισμένο -ακόμα- ταλέντο της ταξιδιωτικής παραλογοτεχνίας, άρχισα να ονειρεύομαι την μελλοντική στιγμή της συγγραφικής μου επιτυχίας, σαν έναν λαμπερό ανεμοστρόβιλο των φεστιβάλ, δεξιώσεων, συνεντεύξεων, γνωριμιών με γοητευτικές στάρλετ, εκδότες, πριβέ πάρτυ…
Ίσως …ίσως κι ένα χρυσό αγαλματάκι συγγραφής κάποιου σεναρίου, να στόλιζε το άδειο ράφι του τζακιού μου στον Χολομώντα!

Πες τα έτσι. Για να σκάσουν από το κακό τους μερικοί!


Χωρίς καθόλου πλάκα, μου αρέσουν οι ιστορίες με καλό τέλος.


Για άλλη μια φορά έγραψες!!!!

 

[Basile Metallinos]

Αυτό εδώ θα είναι photoshop. Δεν πιστεύω να κυκλοφορεί κανείς με τέτοιο!

Σ΄ εποχές ...προ smart phone, το κυκλοφορούσε ένας βαθιά μολυσμένος απ' τον μοτοσυκλετικό ιό Αυστραλός!

 

[chris7]

Καλά, δεν έχω λόγια για τη γραφή σου.
Περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη ιστορία σου.

 

[Basile Metallinos]

Καθε φορα που ποσταρεις κεφαλαιο, 10 σπουδαστες ταχυρρυθμων σεμιναριων δημιουργικης γραφης τα παρατανε και αποφασιζουν να μπαρκαρουν στα καραβια.

Καλά, δεν έχω λόγια για τη γραφή σου.
Περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη ιστορία σου.

Για άλλη μια φορά έγραψες!!!!

​

Ευχαριστώ δια τα hot κομπλιμάν!

ΥΓ Αν εξαιρέσωμεν την του κουρέως, ουδεμία υπάρχει παρ’ ημίν τέχνη ευκολωτέρα της του συγγραφέως. Εμμανουήλ Ροΐδης.

 

[travelbreak]

Ευχαριστώ δια τα hot κομπλιμάν!

ΥΓ Αν εξαιρέσωμεν την του κουρέως, ουδεμία υπάρχει παρ’ ημίν τέχνη ευκολωτέρα της του συγγραφέως. Εμμανουήλ Ροΐδης.

Είμαστε πολύ (και πολλοί) φαν σου. Κάνουμε λάικ ακόμα και στα ευχαριστώ σου!!!!

 

[viktoria]

Επίλογος
Μπήκα στο σπίτι κατά τις 10 το βράδυ…

Η (πρώην) σύζυγος με κοίταξε με το αυστηρό βλέμμα καρδιναλίου αναγεννησιακού πίνακα, κοιτώντας το Rolex της.
Παρ’ όλο που ένα γνήσιο Rolex πηγαίνει δραματικά πίσω ή μπροστά, φάνηκε να δέχεται ότι έφτασα πριν τα μεσάνυχτα…

Η collection Άνοιξη ’13, ήταν ακόμα ανοιγμένη πάνω στο τραπεζάκι του living room δίπλα σ΄ένα ποτήρι κόκκινο κρασί…
«Βρήκα ένα καταπληκτικό χαρτοφύλακα για σένα… Ηδη μίλησα με τα κορίτσια στην Προξένου Κορομηλά …θα σΕ κάνουν ειδική τιμή…» κουκούρισε το τρυφερό μου ήμισυ, ψάχνοντας τις ιλουστρασιόν σελίδες…
«Ουάου!» αναφώνησα… «Σ’ ευχαριστώ που νοιάζεσαι για το στίλ μου… Δεν έρχεσαι κάτω στο γκαράζ να δεις τι δώρο σΕ έχω φέρει -κι εγώ- από την Πάτρα?», είπα καταρρίπτοντας το αντρικό ρεκόρ ευφημισμού σε κλειστό χώρο!
View attachment 264124

Παλι μας κακομαθαινετε!Γραψτε μην μας ξεχνατε! Αλλωστε ξερετε οσα δεν φτανει η αλεπου τα κανει κρεμασταρια

 

[silversurfer]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ελλάδα

 

[Strani21]

Τι λέει; ;;

 

[NightcoreKing]

Βασίλη προσπαθώ κ εγώ σα μικρό νεουδι να ακολουθήσω τη γραφή σου όσο αράζω στο στρώμα του στρατού γεμάτο κοριούς
Με παρέσυρες φουλ, παρά το ότι δυσκολευομαι με το είδους της γραφής σου με εξιτάρει τόσο που το βάζω στοίχημα με τον εαυτό μου να καταλάβω χάχα

Υ.Γ Φήμες λένε ότι η πρώην 1η κυρία σου ψωνίζει ακόμα με την ξεχασμένη χρυσή πιστωτική σου

 

[Basile Metallinos]

Βασίλη προσπαθώ κ εγώ να ακολουθήσω τη γραφή σου ...
...παρά το ότι δυσκολευομαι με το είδους της γραφής σου ...να καταλάβω...

Ακριβώς τα ίδια μου γράφουν από ένα Συνέδριο Ψυχιατρικής, που βρίσκουν τα κείμενά μου εξαιρετικά ενδιαφέροντα... Διατελώ εν αινίγματι!

Υ.Γ Φήμες λένε ότι η πρώην 1η κυρία σου ψωνίζει ακόμα με την ξεχασμένη χρυσή πιστωτική σου

Φέικ νιούζ…
Άλλωστε δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο, σε σχετική προφητεία των ιθαγενών Μάγια της ορεινής Γουατεμάλας!