Τουρκία Θεσσαλονίκη-Αϊβαλί οδικώς

[thessaris]

Με αφορμή ταξίδι αστραπή που πραγματοποίησα τις προηγούμενες ημέρες στο Αϊβαλί κάνω μια σύντομη περιγραφή του ταξιδιού αφού αρκετοί μέσα στο καλοκαίρι κάνουν τη διαδρομή αυτή με το αυτοκίνητο (μάλιστα πολλοί μυτιληνιοί κάνουν τη διαδρομή αυτή οδικώς προς βόρεια Ελλάδα αφού οι ακτοπλοϊκές συνδέσεις με Καβάλα-Θεσσαλονίκη είναι πολύ κακές)

Η διαδρομή μέχρι τα σύνορα και το τελωνείο των Κήπων είναι απλή, γρήγορη και εύκολη. Δρόμος ευρωπαϊκών προδιαγραφών - Εγνατία οδός - και σε 3 ώρες χωρίς τρελό τρέξιμο είμαστε στα σύνορα. Εκεί τώρα το καλοκαίρι ενδέχεται να συναντήσουμε προβλήματα από τους τούρκους που ζουν στην Ευρώπη και πηγαίνουν στη χώρα τους για καλοκαιρινές διακοπές. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη "κακή" ώρα. Πολύ πιθανό να περάσετε τα σύνορα σε 15 λεπτά, πολύ πιθανό όμως να τα περάσετε και σε 3 ώρες!!! (αν κάποιος έχει πληροφορίες για το ποιες είναι οι "δυσκολες" ώρες που μαζεύονται τα περισσότερα αυτοκίνητα ας το πει, είναι σημαντικό!!!)

Από τους Κήπους και μετά μπαίνουμε στην κλασική εθνική τουρκική οδό διπλής κατεύθυνσης (όχι αυτοκινητόδρομος) με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση και ... χαντάκι στη μέση (όποιος έχει πάει με αυτοκίνητο στην Τουρκία ξέρει ) και στην πρώτη πόλη που συναντάμε (Kesan) στρίβουμε δεξιά προς Canakkale. Ο δρόμος συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο, περνάμε τα υψώματα νότια του Kesan και στην κάθοδο αντικρίζουμε στα δεξιά τον κόλπο του Σάρου και τη χερσόνησο της Καλλίπολης (Gelibolu)

Μετά την πόλη της Καλλίπολης ο δρόμος γίνεται μονός (μία λωρίδα ανά κατεύθυνση χωρίς νησίδα) αλλά γίνονται εργασίες ώστε να διπλασιαστεί το πλάτος του δρόμου. Κινούμαστε παραλιακά παράλληλα με τα στενά των Δαρδανελλίων και απέναντι βλέπουμε την ασιατική ακτή. Περίπου 135 χιλιόμετρα μετά από τα σύνορα φτάνουμε στην μικρή πόλη Eceabat όπου και υπάρχει το φέριμποτ που μας μεταφέρει στο Canakkale. Έχει πλοίο κάθε μισή ώρα και το ταξίδι διαρκεί περίπου 20 λεπτά. Ένα καλό tip για να κερδίσετε χρόνο είναι να συνεχίσετε με το αυτοκίνητο προς το επόμενο παραλιακό χωριό που λέγεται Kilitbahir όπου και εκεί υπάρχει πορθμείο ανά μισάωρο με λιγότερη όμως κίνηση και με σημαντικά μικρότερη διάρκεια ταξιδιού (5-7 λεπτά)

Από σύνορα εως Kilitbahir υπολογίστε περίπου 1 ώρα και 50 λεπτά με προσοχή στις ευθείες για τυχόν μπλόκα.

Το Canakkale δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο κατά τη γνώμη μου. Άχαρη κλασική τουρκική πόλη με μοναδικό ατού την απογευματινή βραδινή βόλτα στο λιμάνι που έχει μια γοητεία. Το ταξίδι συνεχίζεται με κατεύθυνση νοτιοδυτική και λίγα χιλιόμετρα μετά ο δρόμος ανεβαίνει σε ύψωμα όπου υπάρχει ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ θέα προς την είσοδο των Δαρδανελλίων και το Αιγαίο. Αξίζει μια στάση για φωτογραφία να και το πανέμορφο πευκοδάσος που υπήρχε εκεί ως το 2007 έχει καεί και δεν υπάρχει πια...

Ο δρόμος συνεχίζεται με πολλά έργα διπλασιασμού του πλάτους, ως εκ τούτου θέλει ιδιαίτερη προσοχή, λαμβάνονται υπόψη ότι οι τούρκοι οδηγοί προσπερνούν τα φορτηγά όπου και όποτε να ΄ναι. Μεγάλη προσοχή!!!

Περνάμε την Τροία (τίποτα το ιδιαίτερο κατά την άποψή μου) ,την αδιάφορη κωμόπολη Ezine (διάσημη για τα τυριά της) με μονό δρόμο και έργα κατά διαστήματα και σύντομα φτάνουμε στην περιοχή της Άσσου από την οποία περνάμε αρκετά μακριά περίπου είκοσι χιλιόμετρα) Στην Άσσο δεν έχω πάει αλλά έχω ακούσει τα καλύτερα.

Με το που περνάμε την έξοδο για Άσσο αντικρίζουμε μπροστά μας μεγαλοπρεπή τη θέα προς το Αιγαίο και το νησί της Λέσβου. Ο δρόμος είναι ΠΟΛΥ επικίνδυνος, αφού υπάρχουν συνεχόμενες στροφές, πολύ στενό το πλάτος και πολλά πολλά φορτηγά και αυτοκίνητα. Και φυσικά οι προσπεράσεις... ότι να 'ναι... Μεγάλη προσοχή!!!

Εν πάσει περιπτώσει μετά από σύντομη κατάβαση φτάνουμε σε παράλια και ο δρόμος ξαφνικά μετατρέπεται σε διπλής κατεύθυνσης με 3 λωρίδες κυκλοφορίας σε κάθε μία από αυτή!!! Μη χαίρεστε όμως! Τα πράγματα παραμένουν επικίνδυνα αφού η εθνική οδός περνάει ΜΕΣΑ από παραλιακά θέρετρα οπότε είναι πολύ σύνηθες το φαινόμενο παιδάκια και ενήλικοι να περνάνε το δρόμο επιστρέφοντας ή πηγαίνοντας στο μπάνιο με τα μαγιώ και τις σαγιονάρες!!! Μεγάλη προσοχή κι εδώ χρειάζεται.

Αυτά μέχρι το Edremit (Αδραμμύτιο) όπου ο δρόμος πηγαίνει ξυστά με τον κόλπο του Αδραμμυτίου με κατεύθυνση ανατολική. Από κει και πέρα και μέχρι το Αϊβαλί ο δρόμος έχει γίνει πρόσφατα διπλός και είναι αρκετά ασφαλής χωρίς απρόοπτα. Το τοπίο από το Edremit και κάτω και κυρίως κοντά στο Αϊβαλί είναι πολύ όμορφο με απέραντους ελαιώνες. Από Canakkale μέχρι Αϊβαλί (Ayvalik) υπολογίστε 180 χιλιόμετρα και σίγουρα πάνω από 2,5 με 3 ώρες ανάλογα με την κίνηση.

Το Αϊβαλί καθ΄αυτό δεν λέει και πολλά πράγματα. Αξίζει περισσότερο μια επίσκεψη στο νησί Μοσχονήσι (στα τούρκικα Cunda ή Alibey adasi) το οποίο συνδέεται με γέφυρα με την πόλη του Αϊβαλιού. Υπάρχουν αρκετά παλιά ελληνικά οικήματα σχετικά περιποιημένα, και πολύ πολύ φρέσκο ψάρι σε καλές τιμές! Να πω εδώ ότι γαστρονομικά η επίσκεψη στην Τουρκία πάντα είναι το καλύτερο μέρος της! Φοβεροί μεζέδες, φρέσκο ψάρι και άφθονο τουρκικό ρακί με καλές τιμές... τι καλύτερο;;;

Αυτά, ελπίζω να βοήθησα!!!

ΥΓ Την επόμενη φορά που θα πάω πάντως (και πρέπει να πηγαίνω συχνά λόγω συνθηκών) την ψάχνω για αεροπλάνο μέχρι Μυτιλήνη και μετά πλοίο για Αϊβαλί. Το κακό όμως είναι ότι οι πτήσεις από Θεσσαλονίκη για Μυτιλήνη φτάνουν μεσημέρι ή απόγευμα και το μοναδικό πλοίο για Τουρκία φεύγει πρωί πρωί. Αν κάποιος Μυτιληνιός γνωρίζει αν υπάρχουν απογευματινά δρομολόγια για Αϊβαλί ας ενημερώσει!

 

[thessaris]

Ας κάνω ένα μικρό update 11 χρόνια μετά, αφού επισκέπτομαι το Αϊβαλί κάθε καλοκαίρι από τότε.

Όσον αφορά την οδική μετάβαση:
-σχετικά με τα σύνορα, στα σχετικά threads για μετάβαση στην Πόλη έχουν ειπωθεί όλες οι λεπτομέρειες.
-20-30 χιλιόμετρα και μετά την Κεσσάνη πριν την Καλλίπολη υπάρχει πια αυτοκινητόδρομος με διόδια που έρχεται από τα Μάλγαρα (Malkara), συνεχίζει στη νέα γέφυρα των Δαρδανελλίων και τελειώνει στην ασιατική ακτή, στην πόλη Λάμψακο (Lapseki). Το κόστος για τα 50 περίπου χιλιόμετρα αυτοκινητοδρόμου και της (εντυπωσιακής) γέφυρας είναι αυτήν την περίοδο στις 236 λίρες (περίπου 12-13 ευρώ). Περνάτε με HGS αλλά υπάρχει και η δυνατότητα πληρωμής και με κάρτα και με μετρητά, οπότε αν κάποιος δεν έχει HGS δεν χρειάζεται να υποστεί την ταλαιπωρία του PTT στα Ύψαλα. Εννοείται ότι συνεχίζουν τη λειτουργία τους οι πορθμειακές γραμμές με μισό κόστος τις οποίες προτιμούν γενικά οι ντόπιοι.
-Υπάρχουν παντού κάμερες, οπότε θέλει μεγάλη προσοχή στην ταχύτητα στην απλή εθνική οδό (διπλή βέβαια με δύο λωρίδες ανά κατεύθυνση). Στο κομμάτι που είναι αυτοκινητόδρομος τέτοιο θέμα δεν υπάρχει, μπορεί κάποιος να πάει άνετα και χωρίς άγχος με 130-140 χλμ/την ώρα.
-Στις στροφές της Άσσου (απέναντι από τη Λέσβο) είναι σχεδόν έτοιμα προς παράδοση δύο τούνελ που θα γλιτώσουν πολλή ταλαιπωρία, αφού στο σημείο εκείνο ο δρόμος είναι μονός, στενός και πολλές στροφές. Σύμφωνα με τοπικά ΜΜΕ μέσα στον Αύγουστο τα τούνελ θα παραδωθούν στην κυκλοφορία.
-Στον δρόμο που διέρχεται από τα θέρετρα του Αδραμμυτινού κόλπου στη συνέχεια η κατάσταση παραμένει προβληματική. Πολλά φανάρια και αρκετή καθυστέρηση τους καλοκαιρινούς μήνες.

Και κάποιες πληροφορίες για το Αϊβαλί και τα Μοσχονήσια:
-Βλέπω πριν από 11 χρόνια το Αϊβαλί δεν μου είχε κάνει εντύπωση. Με τα χρόνια και με αρκετή περιπλάνηση έχω ανακαλύψει αρκετά την πόλη αυτή και νομίζω ότι έχει πολλά όμορφα σημεία. Βέβαια θα μπορούσε να είναι πιο περιποιημένη αλλά το ελληνικό χρώμα των 100 χρόνων πριν είναι φανερό και το γεγονός ότι έχουν ανοίξει αρκετά ποιοτικά μαγαζιά που απευθύνονται σε ανώτερης οικονομικής βαθμίδας τούρκους (αλλά πολύ προσιτά στο μέσο ελληνικό βαλάντιο) το κάνουν να έχει μία ιδιαίτερη γοητεία.
-Το Μοσχονήσι από την άλλη φαίνεται σαν να έχει κάπως υπερκορεστεί από τον (εγχώριο) τουρισμό και φαίνεται "κουρασμένο". Η παραλιακή θυμίζει έντονα Χανιώτη δεκαετίας 90 (για τους βόρειους αυτά) και τα μαζεδοπωλεία, τουλάχιστον της παραλίας, μου φαίνονται πια αρκετά υπερτιμημένα. Βεβαίως παραμένει πολύ γοητευτικό και έχει πολλά σημεία για ανακάλυψη.
-Οι θάλασσες της περιοχής όχι το δυνατό σημείο. Το νερό στις παραλίες μέσα στον κόλπο του Αϊβαλιού είναι σχετικά θολό. Στο Μοσχονήσι οι παραλίες που βλέπουν έξω από τον κόλπο είναι πεντακάθαρες αλλά όχι λαχταριστές. Μαύρη άμμος σαν χώμα, πέτρες, φύκια κλπ. Επίσης παγωμένα νερά. Νότια από το Αϊβαλί (Σαριμσακλί και κυρίως στο Δικελί υπάρχουν πολύ καλύτερες παραλίες.

Τέλος να αναφέρω ότι η έχει επανέλθει μετά από 2 χρόνια πανδημίας η ακτοπλοϊκή σύνδεση Μυτιλήνης-Αϊβαλιού με δύο πλοία καθημερινά (ένα αργό φέρρυ με αυτοκίνητα, περίπου 1:30 ώρα) και ένα γρήγορο περίπου στα 45 λεπτά. Αναχώρηση 9:00 το πρωί από το Αϊβαλί και επιστροφή 18:00 από τη Μυτιλήνη. Οι ώρες βολεύουν για όποιον θα ήθελε να μεταβεί αεροπορικώς στη Μυτιλήνη και μετά με το πλοίο στο Αϊβαλί.

 

[Teri]

Γεια χαρά, τα περιγράφεις πάρα πολύ αναλυτικά είναι η αλήθεια. Θέλω να φτάσω στην Μυτιλήνη οδικώς και να δώ και τα παράλια. Η ερώτησή μου κυρίως έχει να κάνει με το πόσο ασφαλές μπορεί να είναι ή πόσο επικίνδυνο μπορεί να γίνει το ταξίδι μου, μιας και θα το κάνω μόνη. Σκέφτομαι να πάω ακτοπλοικώς από το Αιβαλί αλλά αν έχεις να προτείνεις από κάποιο άλλο λιμάνι της Τουρκίας είμαι όλη αυτιά.

 

[thessaris]

To θέμα της ασφάλειας του ταξιδιού για μία γυναίκα μόνη στην Τουρκία έχει συζητηθεί αρκετά στο forum. Προσωπικά θεωρώ ότι δεν υπάρχει τέτοιο θέμα, ειδικά στις περιοχές που αναφερόμαστε. Οδικά η ασφάλεια σε σχέση με αυτά που έγραφα πριν 12 χρόνια έχει τεράστια αναβάθμιση, όλος ο δρόμος πια είναι ασφαλής.

Το κατάλληλο λιμάνι για το πέρασμα στη Μυτιλήνη είναι αυτό του Αϊβαλιού. Παλιότερα υπήρχαν και δρομολόγια προς Μυτιλήνη από το Δικελί αλλά νομίζω ότι έχουν πια καταργηθεί. Μπορείς να κλείσεις online εισιτήρια εδώ Midilli Feribot Bileti - Bilet.com και για το αυτοκίνητο.

 

[Teri]

Λοιπόν, το ταξίδι οργανώθηκε, μετά τις 20 Αυγούστου θα σας πω τα νέα

 

[Teri]

Γεια σας!
Δύσκολη η επιστροφή στην πραγματικότητα.. Ένα μήνα μου πήρε να στρωθώ και να σας τα περιγράψω

Λοιπόν

Ξεκινήσαμε δύο σοφερίνες από Θεσσαλονίκη στις 5 το πρωί. Κάπου έξω από την Κομοτηνή πετύχαμε ακραία βροχή και σταματήσαμε κανένα μισάωρο κάτω από μια γέφυρα στην Εγνατία οδό με άλλα 2-3 οχήματα. Φτάσαμε στα σύνορα στους Κήπους 9 παρά 10 το πρωί. Εκεί φάγαμε ένα 2ωρο να περάσουμε το ελληνικό τελωνείο. Φάγαμε και άλλο ένα δίωρο να περάσουμε το Τούρκικο. Νταλίκες, ταξιδιάρηδες, οικογένειες, σκυλιά και τουρίστες έδωσαν μια πανυγηρτζίδικη χροιά στο 4ωρο υπό τους ήχους του διπλού Stadium Arcadium. Στο τούρκικο τελωνείο καταχώρησαν το όχημα και έβγαλαν κάρτα εισόδου, έλεγξαν ταυτότητες, μας έβγαλαν φώτο και είδανε και πράσινη κάρτα. Μου είπανε και χρόνια πολλά γιατί σε 2 μέρες είχα γενέθλια. Τελωνειακοί πηγαινοερχόντουσαν ανάμεσα στις ουρές των οχημάτων, τους έβαζαν όλους για το τυπικό να ανοίξουν/κλείσουν καμιά πόρτα/πορτ-μπαγκαζ και όλα καλά.

Ο δρόμος μέχρι την γέφυρα Τσανάκαλε όριο 90 χλμ/ώρα με ''κυκλικό'' κόμβο ανά 5-6 χλμ όπου έπεφτες στα 50 χλμ. Κάμερες και φεικ μπλόκα τροχαίας που ήταν πινακίδες. Εντυπωσιαστήκαμε με την οδηγική συμπεριφορά, αλλά ήμασταν σε εθνική. Άλλο ένα διόδιο περάσαμε πριν την γέφυρα Τσανάκαλε, όπου απλά πατήσαμε το κουμπί , μας έφτυσε ένα χαρτάκι και άνοιξε η μπάρα. Φαντάζομαι είναι αυτό που πρέπει να πληρώσω μέχρι τέλος του έτους καθώς στο τελωνείο εξόδου που ήταν το λιμάνι του Αϊβαλιού δεν πλήρωσα κάτι.

Με τούτα και με εκείνα φτάσαμε στον κόλπο Αδραμυττηνό όπου τον διασχίσαμε περιμετρικά μέχρι το Αϊβαλί. Εκεί το χάος. Οδηγική συμπεριφορά υπό του μηδενός με παραθεριστές και λουόμενους να διασχίζουν τον δρόμο με δίχαλο ενώ είναι εθνική, παράνομες και επικίνδυνες προσπεράσεις και ανείπωτου κάλους ελιγμούς. Σαν να διασχίζω ένα πράγμα πρώτο πόδι Χαλκιδικής, 15αυγουστο, 2 το μεσημέρι, από Φώκιες μέχρι Πολύχρονο. Εντάξει πλάκα είχε, κούρασε όμως.

Άφιξη λιμάνι Αιβαλιού περί τις 5 το απόγευμα όπου σταθήκαμε τυχερές και βρήκαμε θέση σε πλοίο-παντοφλάκι (οριακά δίχαλο και αυτό) της εταιρείας Turyol, για εμάς και το όχημα στις 6. Τσίμα τσίμα περάσαμε τελωνείο και μπήκαμε για να διασχίσουμε τα νερά και να φτάσουμε στο λιμάνι της Μυτιλήνης περί τις 8 παρά 15 όπου ω θεοί του ολύμπου ξαναπεράσαμε τελωνείο-το είχαμε ξεχάσει αυτό το κομμάτι. Στο τούρκικο μας βάλανε να περάσουμε μια βαλίτσα για το τυπικό από τις ακτίνες και έπρεπε να πάμε και σε ένα γραφειάκι να δώσουνε κάρτα εξόδου για το όχημα που καταχώρησαν το πρωί στους κήπους. Επιπλέον για να χρησιμοποιήσουμε το λιμάνι έπρεπε να πληρώσουμε απέξω κάτι σαν εισιτήριο περί τα 12 ευρώ. Κόστος οχήματος και 2 επιβάτες από Αϊβαλί για Μυτιλήνη 95 ευρώ.

Γενικά κάναμε στάσεις ανα μια-δύο ώρες για το απαραίτητο κατούρημα και ανεφοδιασμό αισχρής ποιοτικά βενζίνης. Φάγαμε και ήπιαμε διαφορα πραγματάκια κλασικής ποιότητας εθνικής στον δρόμο. Το καλύτερο ήταν ότι κάπου πριν το Αιβατσικ στην εθνική έχει στρωμένους μικροπαραγωγούς με τα ντάτσουν τους και φάγαμε εξαίρετα νεκταρίνια και ροδάκινα. Οι πόλεις ήταν μέσα στην κίνηση αλλά όχι κάτι εξτρίμ, καλοκαιράκι γαρ.

Η Μυτιλήνη, οι άνθρωποί της, τα φαγητά της, οι παραλίες της και η φύση της ήταν πολύ περισσότερα από τέλεια. Το συστήνουμε ανεπιφύλακτα. Ευχαριστούμε την κυρία Δήμητρα και την κόρη της Γεωργία, τον κύριο Γιάννη, τον κύριο Σταύρο, την Αλέξια, τον Βάγγο, τον Κωνσταντίνο και την Γωγώ, την κυρία Δασκάλα, τις κοπέλες με την μηχανή που βρήκαμε στον χωματόδρομο και φυσικά τον Σάββα για την βοήθειά τους να έχουμε αξέχαστες διακοπές στο νησί.