sapienza
Member
- Μηνύματα
- 1.245
- Likes
- 426
- Επόμενο Ταξίδι
- Roma
- Ταξίδι-Όνειρο
- Costiera Amalfitana
Τα νούμερα στην πόλη...
Κυριακή πρωί.. Κάνουμε τσεκ άουτ κι είμαστε έτοιμοι γι αναχώρηση..
Ένα νούμερο θα μείνει πίσω λέγοντας ότι έχει ραντεβού με φίλο φάντασμα (ποτέ δεν τον είδαμε) που μένει χρόνια στο Κάιρο.. Αναχώρηση. Ο Traveller μπροστά να δίνει το σύνθημα και μείς ν’ ακολουθούμε..
Στάση πρώτη.. Είχα τη τιμή να παραβρεθώ για δεύτερη φορά σε ιεροτελεστία.. Παραδοσιακό μπαρμπέρικο.. Έντρομος ο κυρ μπαρμπέρης αντίκρισε 7 νούμερα με τις μηχανές ανά χείρας να εισβάλουν απειλητικά! .. Ο αρχηγός με μιας κάθισε στην συλλεκτική καρέκλα..
-« Είσαι σίγουρος γι αυτό που πάς να κάνεις»?, ρώτησε ο Samion..
Η neraida κοιτούσε σαστισμένη.. Σκεφτόταν μάλλον ότι τα μικρόβια κάναν πάρτυ κι έψαχνε μια καθαρή γωνιά να καθίσει..
Ξεκινάμε λοιπόν… Κλωστή!! Κλωστή? Ναι κυρίες και κύριοι, όλα θα βγουν στη φόρα.. Ο αρχηγός βγάζει τα φρύδια του.. (Άλλωστε μετά τη Βραζιλία, μανικιούρ- πεντικιούρ, αυτό φαινόταν αστείο…) Ο μπαρμπέρης έκανε καλά τη δουλειά του, τα φρύδια πήραν το σχήμα τους.. Να καθαρίσουμε και λίγο τ’ αυτάκι και τη μυτούλα, σούπερ.. Και ξεκινάμε στα καλά.. Αλλαγή λεπίδας, αποστείρωση, αφρός κι ο καλλιτέχνης να ζωγραφίζει.. Αυτό ήταν… Ενώ τα υπόλοιπα νούμερα αποθανάτιζαν κάθε στιγμή – λίγο πασπάλισμα με την τοπική Μυρτώ με άρωμα λεμόνι κι ο Traveller έτοιμος!! Να περάσει ο επόμενος παρακαλώ.. Η σειρά του Κώστα.. Όλα έγιναν με την ίδια σειρά.. Τα φλάς είχαν πάρει φωτιά.. Και τώρα, η σειρά του Samion, ο οποίος προσπαθούσε να τ αποφύγει με κάθε τρόπο.. Δεν ήξερε όμως με τι νούμερα είχε μπλέξει.. Τον καθίσαμε με το ζόρι ..
Στα παρασκήνια ο Traveller και πάλι τραβούσε τα φλάς πάνω του!! Δεν έφταναν όλα τ’ άλλα αλλά το νούμερο ήθελε και λιπ γκλος.. Καθώς τελείωσε κι ο Samion δεν έχασε την ευκαιρία να ζητήσει φιλάκι στο φράπα μάγουλό του απ όλα τα θηλυκά της παρέας… Έπειτα βγήκαν οι απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες με τον μπαρμπέρη – ζωγράφο κι αναχώρηση..
Οι δρόμοι του Καϊρου μας έδιναν την ευκαιρία για παιχνιδάκι.. Αναζητούσαμε το δρόμο - πίστα με τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας στο πέρασμα του, κερδίζαμε κανονάκια, ενώ οι κόρνες δεν είχαν σταματημό!
Στάση δροσιάς για καρκαντέ στο ιστορικό καφέ Riche, ρεσιτάλ πιάνου απ τη neraida και πάλι στους δρόμους… Φωτογραφίες δεξιά κι αριστερά, στις βιτρίνες με τα συνολάκια, στα ταξιδιωτικά γραφεία με την επιγραφή της Alitalia, η neraida με τους γαμπρούς και ξαφνικά, ούπς, ένα χέρι στον ώμο του αρχηγού του έκανε νόημα.. ”Όχι φωτογραφίες εδώ”, του έδειξε αγριεμένος ένας ασφαλίτης.. Ήμασταν στη συναγωγή…
Επόμενη στάση μας το ζαχαροπλαστείο EL ABD.. Μα τόσο καλά είναι τα γλυκά του σκέφτηκα? Μέσα γινόταν το αδιαχώρητο.. Μια δοκιμή θα σας πείσει.. Ακόμα κι αυτοί που αρχικά είχαν δηλώσει ότι δεν θέλουν , τελικά δεν κατάφεραν ν αντισταθούν στο πειρασμό.. Η Λίτσα φρόντισε ν αποθανατίσει τις γλυκιές αυτές στιγμές μας…
Στη συνέχεια η ομάδα θέλησε να δει την down town πλευρά της πόλης.. Ενώ ήμασταν μπροστά απ ένα εστιατόριο θελήσαμε να βγάλουμε αναμνηστικές φωτογραφίες..
Πώς να στηθούμε?
-‘Ελάτε να πάρουμε τη στάση της neraidas’, φώναξε κάποιος…
Στοιχηθήκαμε και ξεκινήσαμε τις πόζες όλο νάζι… Ο κόσμος μας κοίταζε καλά καλά, κάποιες Αιγύπτιες περνώντας, έκαναν νοήματα με τα χέρια τους ότι δεν στέκουμε καλά.. Φλάς, φλάς, φλάς.. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή… Με τη σκυτάλη του αρχηγού να περνάει για λίγο στα χέρια της neraidas ξεκινήσαμε ένα σόου αερόμπικ, μες το κέντρο της πόλης που θα ζήλευε κι η Σούζαν Άσμπυ!!! Οι θαμώνες του εστιατορίου έτριβαν έκπληκτοι τα μάτια τους..
.. Μα τι συμβαίνει έλεος με τις κόρνες.. Μέσα σ’ όλα μια μουσουλμάνα είχε μείνει στη μέση του δρόμου κι εμείς, σαν γνήσια νούμερα, προσφερθήκαμε να βοηθήσουμε.. Μπήκαμε στη μέση του δρόμου και με κίνδυνο της ίδιας μας της ζωής προκειμένου να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο, αρχίσαμε το σπρώξιμο… Και ναι!!! Πήρε μπρός!! Χειροκρότημα και αποθέωση απ το κοινό μας… Φεύγοντας , κλείσαμε το σόου, με τζόκιν μπροστά απ το εστιατόριο.. Λέτε να έφταιγε το καρκαντέ τελικά?
Φτάνουμε στο down town… Στάση για φυσικό φρέσκο χυμό σε παραδοσιακό μαγαζί, κι η έκπληξη.. Ο Traveller είχε στα σχέδια να μας ξεναγήσει στο Mall της πόλης.. (IKEA δυστυχώς δεν είχε να δοκιμάσουμε τα κεφτεδάκια του).. Για κακή του τύχη ήταν κλειστό.. Δε πειράζει μας το χρωστάς αρχηγέ , στο Ντουμπάι άλλη φορά..
Γίναμε ένα με το πλήθος, οι γαμπροί ν ακολουθούν χιλιόμετρα μαζί μας και πώς αυτό να μην συμβεί όταν η Λίτσα παρέδιδε μαθήματα αραβικών (που τα ήξερε δε μας είπε) στη neraida κι η εν λόγο κυρία ζητούσε σε γάμο όποιων έβλεπε μπροστά της!!!
Λίγη ώρα μετά βρισκόμασταν στο σταθμό των τρένων και θαυμάζαμε το υπερσύγχρονο τρένο για Αλεξάνδρεια !!! H neraida κι εγώ δεν παραλείψαμε να ρωτήσουμε βασικές πληροφορίες από κάποιους ταξιδιώτες…
Από εκεί βρεθήκαμε στο μετρό και σε λίγη ώρα βρισκόμασταν στη στάση κοντά στο ξενοδοχείο μας… Ο πιο μεγάλος της παρέας είχε κρατήσει ένα δωμάτιο για να ξεκουράσει το γέρικο κορμί του, ενώ οι νεότεροι φορέσαμε τα μαγιό μας και ρίξαμε μια βουτιά στη γούρνα, με συγχωρείτε, στη πισίνα του Ramses Hilton, κάνοντας παιχνίδια στο νερό, ύπτιο, πεταλούδα, βγάζοντας οικογενειακές φωτογραφίες και άλλα πολλά..
Κυριακή πρωί.. Κάνουμε τσεκ άουτ κι είμαστε έτοιμοι γι αναχώρηση..
Ένα νούμερο θα μείνει πίσω λέγοντας ότι έχει ραντεβού με φίλο φάντασμα (ποτέ δεν τον είδαμε) που μένει χρόνια στο Κάιρο.. Αναχώρηση. Ο Traveller μπροστά να δίνει το σύνθημα και μείς ν’ ακολουθούμε..
Στάση πρώτη.. Είχα τη τιμή να παραβρεθώ για δεύτερη φορά σε ιεροτελεστία.. Παραδοσιακό μπαρμπέρικο.. Έντρομος ο κυρ μπαρμπέρης αντίκρισε 7 νούμερα με τις μηχανές ανά χείρας να εισβάλουν απειλητικά! .. Ο αρχηγός με μιας κάθισε στην συλλεκτική καρέκλα..
-« Είσαι σίγουρος γι αυτό που πάς να κάνεις»?, ρώτησε ο Samion..
Η neraida κοιτούσε σαστισμένη.. Σκεφτόταν μάλλον ότι τα μικρόβια κάναν πάρτυ κι έψαχνε μια καθαρή γωνιά να καθίσει..
Ξεκινάμε λοιπόν… Κλωστή!! Κλωστή? Ναι κυρίες και κύριοι, όλα θα βγουν στη φόρα.. Ο αρχηγός βγάζει τα φρύδια του.. (Άλλωστε μετά τη Βραζιλία, μανικιούρ- πεντικιούρ, αυτό φαινόταν αστείο…) Ο μπαρμπέρης έκανε καλά τη δουλειά του, τα φρύδια πήραν το σχήμα τους.. Να καθαρίσουμε και λίγο τ’ αυτάκι και τη μυτούλα, σούπερ.. Και ξεκινάμε στα καλά.. Αλλαγή λεπίδας, αποστείρωση, αφρός κι ο καλλιτέχνης να ζωγραφίζει.. Αυτό ήταν… Ενώ τα υπόλοιπα νούμερα αποθανάτιζαν κάθε στιγμή – λίγο πασπάλισμα με την τοπική Μυρτώ με άρωμα λεμόνι κι ο Traveller έτοιμος!! Να περάσει ο επόμενος παρακαλώ.. Η σειρά του Κώστα.. Όλα έγιναν με την ίδια σειρά.. Τα φλάς είχαν πάρει φωτιά.. Και τώρα, η σειρά του Samion, ο οποίος προσπαθούσε να τ αποφύγει με κάθε τρόπο.. Δεν ήξερε όμως με τι νούμερα είχε μπλέξει.. Τον καθίσαμε με το ζόρι ..
Στα παρασκήνια ο Traveller και πάλι τραβούσε τα φλάς πάνω του!! Δεν έφταναν όλα τ’ άλλα αλλά το νούμερο ήθελε και λιπ γκλος.. Καθώς τελείωσε κι ο Samion δεν έχασε την ευκαιρία να ζητήσει φιλάκι στο φράπα μάγουλό του απ όλα τα θηλυκά της παρέας… Έπειτα βγήκαν οι απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες με τον μπαρμπέρη – ζωγράφο κι αναχώρηση..
Οι δρόμοι του Καϊρου μας έδιναν την ευκαιρία για παιχνιδάκι.. Αναζητούσαμε το δρόμο - πίστα με τον υψηλότερο βαθμό δυσκολίας στο πέρασμα του, κερδίζαμε κανονάκια, ενώ οι κόρνες δεν είχαν σταματημό!
Στάση δροσιάς για καρκαντέ στο ιστορικό καφέ Riche, ρεσιτάλ πιάνου απ τη neraida και πάλι στους δρόμους… Φωτογραφίες δεξιά κι αριστερά, στις βιτρίνες με τα συνολάκια, στα ταξιδιωτικά γραφεία με την επιγραφή της Alitalia, η neraida με τους γαμπρούς και ξαφνικά, ούπς, ένα χέρι στον ώμο του αρχηγού του έκανε νόημα.. ”Όχι φωτογραφίες εδώ”, του έδειξε αγριεμένος ένας ασφαλίτης.. Ήμασταν στη συναγωγή…
Επόμενη στάση μας το ζαχαροπλαστείο EL ABD.. Μα τόσο καλά είναι τα γλυκά του σκέφτηκα? Μέσα γινόταν το αδιαχώρητο.. Μια δοκιμή θα σας πείσει.. Ακόμα κι αυτοί που αρχικά είχαν δηλώσει ότι δεν θέλουν , τελικά δεν κατάφεραν ν αντισταθούν στο πειρασμό.. Η Λίτσα φρόντισε ν αποθανατίσει τις γλυκιές αυτές στιγμές μας…
Στη συνέχεια η ομάδα θέλησε να δει την down town πλευρά της πόλης.. Ενώ ήμασταν μπροστά απ ένα εστιατόριο θελήσαμε να βγάλουμε αναμνηστικές φωτογραφίες..
Πώς να στηθούμε?
-‘Ελάτε να πάρουμε τη στάση της neraidas’, φώναξε κάποιος…
Στοιχηθήκαμε και ξεκινήσαμε τις πόζες όλο νάζι… Ο κόσμος μας κοίταζε καλά καλά, κάποιες Αιγύπτιες περνώντας, έκαναν νοήματα με τα χέρια τους ότι δεν στέκουμε καλά.. Φλάς, φλάς, φλάς.. Κι αυτό ήταν μόνο η αρχή… Με τη σκυτάλη του αρχηγού να περνάει για λίγο στα χέρια της neraidas ξεκινήσαμε ένα σόου αερόμπικ, μες το κέντρο της πόλης που θα ζήλευε κι η Σούζαν Άσμπυ!!! Οι θαμώνες του εστιατορίου έτριβαν έκπληκτοι τα μάτια τους..
.. Μα τι συμβαίνει έλεος με τις κόρνες.. Μέσα σ’ όλα μια μουσουλμάνα είχε μείνει στη μέση του δρόμου κι εμείς, σαν γνήσια νούμερα, προσφερθήκαμε να βοηθήσουμε.. Μπήκαμε στη μέση του δρόμου και με κίνδυνο της ίδιας μας της ζωής προκειμένου να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο, αρχίσαμε το σπρώξιμο… Και ναι!!! Πήρε μπρός!! Χειροκρότημα και αποθέωση απ το κοινό μας… Φεύγοντας , κλείσαμε το σόου, με τζόκιν μπροστά απ το εστιατόριο.. Λέτε να έφταιγε το καρκαντέ τελικά?
Φτάνουμε στο down town… Στάση για φυσικό φρέσκο χυμό σε παραδοσιακό μαγαζί, κι η έκπληξη.. Ο Traveller είχε στα σχέδια να μας ξεναγήσει στο Mall της πόλης.. (IKEA δυστυχώς δεν είχε να δοκιμάσουμε τα κεφτεδάκια του).. Για κακή του τύχη ήταν κλειστό.. Δε πειράζει μας το χρωστάς αρχηγέ , στο Ντουμπάι άλλη φορά..
Γίναμε ένα με το πλήθος, οι γαμπροί ν ακολουθούν χιλιόμετρα μαζί μας και πώς αυτό να μην συμβεί όταν η Λίτσα παρέδιδε μαθήματα αραβικών (που τα ήξερε δε μας είπε) στη neraida κι η εν λόγο κυρία ζητούσε σε γάμο όποιων έβλεπε μπροστά της!!!
Λίγη ώρα μετά βρισκόμασταν στο σταθμό των τρένων και θαυμάζαμε το υπερσύγχρονο τρένο για Αλεξάνδρεια !!! H neraida κι εγώ δεν παραλείψαμε να ρωτήσουμε βασικές πληροφορίες από κάποιους ταξιδιώτες…
Από εκεί βρεθήκαμε στο μετρό και σε λίγη ώρα βρισκόμασταν στη στάση κοντά στο ξενοδοχείο μας… Ο πιο μεγάλος της παρέας είχε κρατήσει ένα δωμάτιο για να ξεκουράσει το γέρικο κορμί του, ενώ οι νεότεροι φορέσαμε τα μαγιό μας και ρίξαμε μια βουτιά στη γούρνα, με συγχωρείτε, στη πισίνα του Ramses Hilton, κάνοντας παιχνίδια στο νερό, ύπτιο, πεταλούδα, βγάζοντας οικογενειακές φωτογραφίες και άλλα πολλά..
