dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.077
- Likes
- 6.513
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Μια αΨέκαστη Πρωτοχρονιά.
Η αλήθεια ειναι οτι τα τελευταία 3 χρόνια οι πρωτοχρονιές μας, δεν μας πήγαν και τέλεια.
Αν και είχαμε κάνει τρελά σχέδια ότι θα τα περνάγαμε φοβερά, υπέροχα, μυθιστορηματικά, τελικά καταλήγαμε σαν
άστεγοι μέσα σε κρύα δωμάτια ξενοδοχείων μόνοι, χωρίς μουσική, να τρέμουμε απο το κρύο και με μόνη συντροφιά ένα μπουκάλι βότκα σαν ήρωες απο κάποιο βιβλίο του Ντοστογιέφσκι ή -αν δεν σου αρέσει ο ρώσος- σαν κάτι τριτοκοσμικοί άστεγοι κάτω απο την γέφυρα τυλιγμένοι με βρώμικες κουβέρτες, αγκαλιά με ενα μπουκάλι κρασί (λέγε με και ξύδι) τυλιγμένο σε χαρτοσακούλα. Αληθεια λεω. Μπίτολα, Κορυτσά κλπ ακριβώς έτσι περάσαμε.
Και την Ανάσταση εξίσου, αλλά αυτό δεν ειναι του παρόντος. Τωρα μιλάμε για την Πρωτοχρονιά.
Αρα φέτος είπαμε οι ερμοι θα περάσουμε καλά για να ξορκίσουμε το κακό. Οταν αυτό ειπώθηκε βέβαια, ακούσαμε κάτι τρανταχτά γέλια, αλλά δεν καταλάβαμε ότι προέρχονταν απο τους Θεούς που ξεκαρδίζονταν. Και ναι. Νομίζω ότι -ψέματα, είμαι σίγουρη- τέτοια πρωτοχρονιά δεν έχει κάνει ούτε ο πιο άτυχος, κακορίζικος , μουτζωμένος απο
θεούς και δαίμονες άνθρωπος στον πλανήτη.
Λοιπόν προσδέσου, και ετοιμάσου για απίστευτες σκηνες σουρεαλισμού και γέλιου. Γιατι οπως λεει και ο μεγάλος κωμωδία ειναι η τραγωδία του άλλου.
Ολα ξεκίνησαν 3 ημέρες πριν την αποφράδα μέρα. Ειχαμε πάει για ποτάκια (πόσες φορές μας έχει σώσει το αλκοολ δεν λέγεται) σε ενα τουριστικό χωριο. Ισως το χωριό με το περισσότερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον παγκοσμίως. Και κει που λες που πιναμε τις ποτάρες μας, μας την σκάνε.
-Ρε, ελάτε παραμονή πρωτοχρονια΄ς στο τάδε μαγαζί, θα περάσουμε τέλεια. Θα κόψουμε βασιλόπιτες, θα π[ιούμ,ε, θα ακούσουμε τις μουσικάρες μας, θα είμαστε με καλή παρέα, πολλά άτομα , κεφι και θα σας μείνει αξέχαστο. Σε αυτό το τελευταίο βέβαια δεν ειχαν και άδικο: μας έμεινε αξέχαστο και πράγματι θα το θυμόμαστε μέχρι να πεθάνουμε. Τετοια πρωτοχρονιάτικη εμπειρία δεν ξεχνιέται και ευκολα. Βέβαια κάποιες αντιρρήσεις τις είχαμε αν και είμαστε στην 4η βότκα , μας ειχε μένει λίγο μυαλό να ρωτήσουμε ρε χωριό είσαστε, τι σκατά κέφι , μπριο και ντολτσες βιτες μας σκάτε? Θα αφήσοουμε την πόλη να έρθουμε στον καφενέ του χωριού?
Σκίζανε ιμάτια
-Ρε μέχρι και βασιλόπιτα θα κόψουμε. Κανονικό ρεβεγιόν. Θα το πάμε μέχρι το πρωί. Θα ειναι αναμμένη και η στόφα. Ουπς! Η Στόφα? Χωριό? Καφενές? Οπα κάτι δεν πάει καλά. Οταν σκέφτεσαι ρεβεγιόν το μυαλό σου πάει σε σαμπάνιες
στρας, γραβατες και εκλεκτα εδέσματα. Στόφες, χωριά και καφενέδες ειναι λίγο σαν Λουκι Λουκ χωρίς τους Ντάλτον.
Τέλος πάντων. Ηταν τοσο επιθετικό το μάρκετινγκ που δυστυχως μας έπεισαν. Είπαμε και εμείς με το φτωχό μας ποτισμένο με βότκα μυαλό "ρε δεν γμτ... ας πάμε, πόσο χάλια μπορεί να είναι?". Τελικά δεν ήταν απλά χάλια. Ηταν η απόλυτη κόλαση. Να μη το ζήσει άνθρωπος πρωτοχρονιάτικα αυτό το φιάσκο.
Το μόνο πράγμα που είχε λογική σε αυτή την σουρεαλιστική κατάσταση, ήταν ότι (ευτυχως Παναγία μου), προτείναμε σαν σοφοί του Ολύμπου και σε ενα ζευγαρι 28 χρονών παρακαλώ να έρθουν μαζί μας "γιατί θα περάσουμε τέλεια" και αυτοί αρνήθηκαν γιατι θα πηγαίναν σε ένα σαικεντέλικ παρτυ στην Αθήνα. Μαλακία πρέπει να ηταν κι αυτό βέβαια , αλλά και πάλι αυτοι γλυτώσαν τον Ψυχίατρο και εμείς το ξύλο που θα μας έριχναν . Διότι φιλάρα μου εμεις θα πληρώνουμε γιατρούς μετά απο αυτή την εμπειρία μέχρι το σωτήριο έτος του 20030.
Λοιπόν ξεκινάμε? Ξεκινάμε.
Η αλήθεια ειναι οτι τα τελευταία 3 χρόνια οι πρωτοχρονιές μας, δεν μας πήγαν και τέλεια.
Αν και είχαμε κάνει τρελά σχέδια ότι θα τα περνάγαμε φοβερά, υπέροχα, μυθιστορηματικά, τελικά καταλήγαμε σαν
άστεγοι μέσα σε κρύα δωμάτια ξενοδοχείων μόνοι, χωρίς μουσική, να τρέμουμε απο το κρύο και με μόνη συντροφιά ένα μπουκάλι βότκα σαν ήρωες απο κάποιο βιβλίο του Ντοστογιέφσκι ή -αν δεν σου αρέσει ο ρώσος- σαν κάτι τριτοκοσμικοί άστεγοι κάτω απο την γέφυρα τυλιγμένοι με βρώμικες κουβέρτες, αγκαλιά με ενα μπουκάλι κρασί (λέγε με και ξύδι) τυλιγμένο σε χαρτοσακούλα. Αληθεια λεω. Μπίτολα, Κορυτσά κλπ ακριβώς έτσι περάσαμε.
Και την Ανάσταση εξίσου, αλλά αυτό δεν ειναι του παρόντος. Τωρα μιλάμε για την Πρωτοχρονιά.
Αρα φέτος είπαμε οι ερμοι θα περάσουμε καλά για να ξορκίσουμε το κακό. Οταν αυτό ειπώθηκε βέβαια, ακούσαμε κάτι τρανταχτά γέλια, αλλά δεν καταλάβαμε ότι προέρχονταν απο τους Θεούς που ξεκαρδίζονταν. Και ναι. Νομίζω ότι -ψέματα, είμαι σίγουρη- τέτοια πρωτοχρονιά δεν έχει κάνει ούτε ο πιο άτυχος, κακορίζικος , μουτζωμένος απο
θεούς και δαίμονες άνθρωπος στον πλανήτη.
Λοιπόν προσδέσου, και ετοιμάσου για απίστευτες σκηνες σουρεαλισμού και γέλιου. Γιατι οπως λεει και ο μεγάλος κωμωδία ειναι η τραγωδία του άλλου.
Ολα ξεκίνησαν 3 ημέρες πριν την αποφράδα μέρα. Ειχαμε πάει για ποτάκια (πόσες φορές μας έχει σώσει το αλκοολ δεν λέγεται) σε ενα τουριστικό χωριο. Ισως το χωριό με το περισσότερο αρχαιολογικό ενδιαφέρον παγκοσμίως. Και κει που λες που πιναμε τις ποτάρες μας, μας την σκάνε.
-Ρε, ελάτε παραμονή πρωτοχρονια΄ς στο τάδε μαγαζί, θα περάσουμε τέλεια. Θα κόψουμε βασιλόπιτες, θα π[ιούμ,ε, θα ακούσουμε τις μουσικάρες μας, θα είμαστε με καλή παρέα, πολλά άτομα , κεφι και θα σας μείνει αξέχαστο. Σε αυτό το τελευταίο βέβαια δεν ειχαν και άδικο: μας έμεινε αξέχαστο και πράγματι θα το θυμόμαστε μέχρι να πεθάνουμε. Τετοια πρωτοχρονιάτικη εμπειρία δεν ξεχνιέται και ευκολα. Βέβαια κάποιες αντιρρήσεις τις είχαμε αν και είμαστε στην 4η βότκα , μας ειχε μένει λίγο μυαλό να ρωτήσουμε ρε χωριό είσαστε, τι σκατά κέφι , μπριο και ντολτσες βιτες μας σκάτε? Θα αφήσοουμε την πόλη να έρθουμε στον καφενέ του χωριού?
Σκίζανε ιμάτια
-Ρε μέχρι και βασιλόπιτα θα κόψουμε. Κανονικό ρεβεγιόν. Θα το πάμε μέχρι το πρωί. Θα ειναι αναμμένη και η στόφα. Ουπς! Η Στόφα? Χωριό? Καφενές? Οπα κάτι δεν πάει καλά. Οταν σκέφτεσαι ρεβεγιόν το μυαλό σου πάει σε σαμπάνιες
στρας, γραβατες και εκλεκτα εδέσματα. Στόφες, χωριά και καφενέδες ειναι λίγο σαν Λουκι Λουκ χωρίς τους Ντάλτον.
Τέλος πάντων. Ηταν τοσο επιθετικό το μάρκετινγκ που δυστυχως μας έπεισαν. Είπαμε και εμείς με το φτωχό μας ποτισμένο με βότκα μυαλό "ρε δεν γμτ... ας πάμε, πόσο χάλια μπορεί να είναι?". Τελικά δεν ήταν απλά χάλια. Ηταν η απόλυτη κόλαση. Να μη το ζήσει άνθρωπος πρωτοχρονιάτικα αυτό το φιάσκο.
Το μόνο πράγμα που είχε λογική σε αυτή την σουρεαλιστική κατάσταση, ήταν ότι (ευτυχως Παναγία μου), προτείναμε σαν σοφοί του Ολύμπου και σε ενα ζευγαρι 28 χρονών παρακαλώ να έρθουν μαζί μας "γιατί θα περάσουμε τέλεια" και αυτοί αρνήθηκαν γιατι θα πηγαίναν σε ένα σαικεντέλικ παρτυ στην Αθήνα. Μαλακία πρέπει να ηταν κι αυτό βέβαια , αλλά και πάλι αυτοι γλυτώσαν τον Ψυχίατρο και εμείς το ξύλο που θα μας έριχναν . Διότι φιλάρα μου εμεις θα πληρώνουμε γιατρούς μετά απο αυτή την εμπειρία μέχρι το σωτήριο έτος του 20030.
Λοιπόν ξεκινάμε? Ξεκινάμε.