roz_panthir
Member
- Μηνύματα
- 6
- Likes
- 69
- Επόμενο Ταξίδι
- Σκωτία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μεξικό
Ημέρα 1η – Un soleil andalucien
Φτάσαμε νωρίς το πρωί στο αεροδρόμιο της Μάλαγας, ο εκτυφλωτικός ήλιος και το ήδη παρκαρισμένο λεωφορείο με προορισμό τη Γρανάδα μας έκανε να ξεχάσουμε για λίγο την απίστευτη νύστα μας και μας γέμισε προσδοκίες για τη συνέχεια.
Μετά από ένα δίωρο ταξίδι με γνώριμες εικόνες (χωράφια με ελιές, πράσινοι λόφοι, ποτάμια και τούνελ), φτάσαμε στο ΚΤΕΛ της πόλης, το οποίο(θύμιζε ελαφρά το ΚΤΕΛ του Κηφισού σε μουντίλα και βρώμα.
Πριν φτάσεις στο ιστορικό κέντρο μέσω αστικού λεωφορείου από το ΚΤΕΛ της πόλης, σκέφτεσαι πως η Γρανάδα είναι μια μείξη από εικόνες μεσογειακών πόλεων: άκυρη αρχιτεκτονική με ελαφρώς πιο ψηλά κτήρια σε σχέση με την Ελλάδα, πολλά μαγαζιά (φούρνοι, φαρμακεία, καφετέριες), που κλείνουν το μεσημέρι, φοίνικες και ελάχιστος αριθμός ποδηλατών.
Κατεβήκαμε στη στάση δίπλα στον Καθεδρικό και αρχίσαμε να τα χάνουμε με τη θέα και την ομορφιά της παλιάς πόλης. Περπατήσαμε ανάμεσα σε μαγαζιά που πούλαγαν μπαχαρικά και φορεσιές φλαμένκο, γκρουπ από Κορεάτες και Αμερικάνους τουρίστες, και φτάσαμε στο σοκάκι του ξενοδοχείου μας μέσα από μία μικρή, εξωτική πλατεία (Plaza Trinidad).
Αφού κάναμε check-in, περπατήσαμε προς την Εβραϊκή γειτονιά της πόλης (Reluejo), και κάτσαμε στην Taberna La Tana για tinto de verano (η τοπική βερσιόν της σανγκρίας) και τάπας (salmorejo, τυρί manchego και το κλασικό ψωμί με ντομάτα). Η περιοχή αυτή είναι γεμάτη μπαρ με κράχτες, ευτυχώς δεν καταστρέφουν ολοκληρωτικά την ατμόσφαιρα, αλλά κάνουν πιο δύσκολη την εξερεύνηση.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να πάρουμε ενέργεια μετά το πολύωρο ταξίδι μας και το βράδυ κάναμε μια βόλτα στο Albaycin, την κύρια περιοχή με τα αξιοθέατα. Η βόλτα δίπλα στο ποταμάκι Darro με θέα την Alhambra σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς βρέθηκες σε αυτό το εξωπραγματικό σκηνικό. Παλιά κτήρια δεξιά κι αριστερά, ατμοσφαιρικά σοκάκια, και μια διαδρομή με σκαλιά στο Mirador San Nicolas για να δεις το ηλιοβασίλεμα με φάτσα την Alhambra. Η περιοχή γύρω από το Mirador θυμίζει ολίγον τα Αναφιώτικα (χωρίς τις γάτες – την έκαναν για Sacromonte). Λόγω της γεωγραφικής θέσης της πόλης, το βράδυ η θερμοκρασία έπεφτε κάποιους βαθμούς και κατά τη διάρκεια της ημέρας έβγαζε αεράκι που σε έσωζε όταν η θερμοκρασία άγγιζε τους 30. Ήμασταν εκεί στα μέσα Ιουνίου. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο γιατί την επόμενη μέρα έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς για την Alhambra.
2η ημέρα – Το μεγαλείο των Μούρων
Πριν επισκεφθείς την Alhambra, πρέπει να κλείσεις εγκαίρως εισιτήρια και να επιλέξεις την ακριβή ώρα επίσκεψής σου στα παλάτια Νασρίντ γιατί η διαθεσιμότητα είναι περιορισμένη. Εμείς κλείσαμε για τις 11:00 και ακολουθώντας τις πολύτιμες συμβουλές του ξενοδόχου μας, φτάσαμε γύρω στις 9:30 για να επισκεφθούμε πριν κάποια από τα υπόλοιπα κτίσματα (μιας και μας είπε ότι τα παλάτια είναι το πιο εντυπωσιακό κομμάτι). Είχε απόλυτο δίκιο. Με σειρά μαγνητισμού και ομορφιάς θα έβαζα τελευταίο το Alcazaba (το στρατιωτικό φρούριο), στη μέση το θερινό παλάτι Generalife και τα παλάτια Νασρίντ ως το αποκορύφωμα του αξιοθέατου. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για κάποιον που δεν έχει ταξιδέψει σε μουσουλμανικές χώρες. Τα παλάτια είναι ένα λαμπρό παράδειγμα της ισλαμικής αρχιτεκτονικής που δοξάζει τη γεωμετρία κι ενσωματώνει κείμενα από το κοράνι και ποιήματα στη διακόσμησή της. Η αρχιτεκτονική των κήπων και των λουτρών μέσα στο ανάκτορο, είχαν επίσης ιδιαίτερο άρωμα. Νιώθεις ότι βρίσκεσαι κάπου στη Βόρεια Αφρική, σε μία προσεκτικά κρυμμένη όαση.
Περάσαμε περίπου 4 ώρες με ανοιχτό το στόμα και γυρίσαμε στο κέντρο το μεσημέρι για να βρούμε φαγητό. Βρήκαμε ένα μέρος με μενού της ημέρας (Menu del dia), και απολαύσαμε κουκιά με χαμόν και τηγανιτά αυγά και κεφτεδάκια με σάλτσα (almondigas). Το βράδυ περπατήσαμε στην οδό Elvira που είναι γεμάτη μαγαζιά για φαγητό και σουβενίρ και αποχαιρετήσαμε δειλά αυτή τη θεσπέσια πόλη.
Φτάσαμε νωρίς το πρωί στο αεροδρόμιο της Μάλαγας, ο εκτυφλωτικός ήλιος και το ήδη παρκαρισμένο λεωφορείο με προορισμό τη Γρανάδα μας έκανε να ξεχάσουμε για λίγο την απίστευτη νύστα μας και μας γέμισε προσδοκίες για τη συνέχεια.
Μετά από ένα δίωρο ταξίδι με γνώριμες εικόνες (χωράφια με ελιές, πράσινοι λόφοι, ποτάμια και τούνελ), φτάσαμε στο ΚΤΕΛ της πόλης, το οποίο(θύμιζε ελαφρά το ΚΤΕΛ του Κηφισού σε μουντίλα και βρώμα.
Πριν φτάσεις στο ιστορικό κέντρο μέσω αστικού λεωφορείου από το ΚΤΕΛ της πόλης, σκέφτεσαι πως η Γρανάδα είναι μια μείξη από εικόνες μεσογειακών πόλεων: άκυρη αρχιτεκτονική με ελαφρώς πιο ψηλά κτήρια σε σχέση με την Ελλάδα, πολλά μαγαζιά (φούρνοι, φαρμακεία, καφετέριες), που κλείνουν το μεσημέρι, φοίνικες και ελάχιστος αριθμός ποδηλατών.
Κατεβήκαμε στη στάση δίπλα στον Καθεδρικό και αρχίσαμε να τα χάνουμε με τη θέα και την ομορφιά της παλιάς πόλης. Περπατήσαμε ανάμεσα σε μαγαζιά που πούλαγαν μπαχαρικά και φορεσιές φλαμένκο, γκρουπ από Κορεάτες και Αμερικάνους τουρίστες, και φτάσαμε στο σοκάκι του ξενοδοχείου μας μέσα από μία μικρή, εξωτική πλατεία (Plaza Trinidad).
Αφού κάναμε check-in, περπατήσαμε προς την Εβραϊκή γειτονιά της πόλης (Reluejo), και κάτσαμε στην Taberna La Tana για tinto de verano (η τοπική βερσιόν της σανγκρίας) και τάπας (salmorejo, τυρί manchego και το κλασικό ψωμί με ντομάτα). Η περιοχή αυτή είναι γεμάτη μπαρ με κράχτες, ευτυχώς δεν καταστρέφουν ολοκληρωτικά την ατμόσφαιρα, αλλά κάνουν πιο δύσκολη την εξερεύνηση.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο για να πάρουμε ενέργεια μετά το πολύωρο ταξίδι μας και το βράδυ κάναμε μια βόλτα στο Albaycin, την κύρια περιοχή με τα αξιοθέατα. Η βόλτα δίπλα στο ποταμάκι Darro με θέα την Alhambra σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς βρέθηκες σε αυτό το εξωπραγματικό σκηνικό. Παλιά κτήρια δεξιά κι αριστερά, ατμοσφαιρικά σοκάκια, και μια διαδρομή με σκαλιά στο Mirador San Nicolas για να δεις το ηλιοβασίλεμα με φάτσα την Alhambra. Η περιοχή γύρω από το Mirador θυμίζει ολίγον τα Αναφιώτικα (χωρίς τις γάτες – την έκαναν για Sacromonte). Λόγω της γεωγραφικής θέσης της πόλης, το βράδυ η θερμοκρασία έπεφτε κάποιους βαθμούς και κατά τη διάρκεια της ημέρας έβγαζε αεράκι που σε έσωζε όταν η θερμοκρασία άγγιζε τους 30. Ήμασταν εκεί στα μέσα Ιουνίου. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, γυρίσαμε στο ξενοδοχείο γιατί την επόμενη μέρα έπρεπε να ξυπνήσουμε νωρίς για την Alhambra.
2η ημέρα – Το μεγαλείο των Μούρων
Πριν επισκεφθείς την Alhambra, πρέπει να κλείσεις εγκαίρως εισιτήρια και να επιλέξεις την ακριβή ώρα επίσκεψής σου στα παλάτια Νασρίντ γιατί η διαθεσιμότητα είναι περιορισμένη. Εμείς κλείσαμε για τις 11:00 και ακολουθώντας τις πολύτιμες συμβουλές του ξενοδόχου μας, φτάσαμε γύρω στις 9:30 για να επισκεφθούμε πριν κάποια από τα υπόλοιπα κτίσματα (μιας και μας είπε ότι τα παλάτια είναι το πιο εντυπωσιακό κομμάτι). Είχε απόλυτο δίκιο. Με σειρά μαγνητισμού και ομορφιάς θα έβαζα τελευταίο το Alcazaba (το στρατιωτικό φρούριο), στη μέση το θερινό παλάτι Generalife και τα παλάτια Νασρίντ ως το αποκορύφωμα του αξιοθέατου. Είναι κάτι πρωτόγνωρο για κάποιον που δεν έχει ταξιδέψει σε μουσουλμανικές χώρες. Τα παλάτια είναι ένα λαμπρό παράδειγμα της ισλαμικής αρχιτεκτονικής που δοξάζει τη γεωμετρία κι ενσωματώνει κείμενα από το κοράνι και ποιήματα στη διακόσμησή της. Η αρχιτεκτονική των κήπων και των λουτρών μέσα στο ανάκτορο, είχαν επίσης ιδιαίτερο άρωμα. Νιώθεις ότι βρίσκεσαι κάπου στη Βόρεια Αφρική, σε μία προσεκτικά κρυμμένη όαση.
Περάσαμε περίπου 4 ώρες με ανοιχτό το στόμα και γυρίσαμε στο κέντρο το μεσημέρι για να βρούμε φαγητό. Βρήκαμε ένα μέρος με μενού της ημέρας (Menu del dia), και απολαύσαμε κουκιά με χαμόν και τηγανιτά αυγά και κεφτεδάκια με σάλτσα (almondigas). Το βράδυ περπατήσαμε στην οδό Elvira που είναι γεμάτη μαγαζιά για φαγητό και σουβενίρ και αποχαιρετήσαμε δειλά αυτή τη θεσπέσια πόλη.
