Viki_sis
New Member
- Μηνύματα
- 4
- Likes
- 20
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός/Κούβα
Περιεχόμενα
Επιτέλους βρίσκω χρόνο να γράψω για αυτό το ταξίδι, ένα από τα καλύτερα που έχω κάνει!
Καλοκαίρι 2016, μετά τις πανελλήνιες λοιπόν, όλες οι παρέες ετοιμάζονται για εξορμήσεις σε ελληνικά νησιά, όμως εγώ ήμουν ακόμα πιο ενθουσιασμένη, καθώς είχα ήδη κλείσει εισιτήρια για 8 μέρες στην Βαρκελώνη!
Αφορμή ήταν η επιμονή της Ισπανίδας φίλης μου, της L. (με την οποία γνωριστήκαμε σε summercamp και από τότε είχαμε ήδη συναντηθεί δύο φορές ακόμη) να με φιλοξενήσει. Η ιδέα του να γυρίσω την Βαρκελώνη με κάποιον ντόπιο μου φάνηκε ιδιαίτερα ελκυστική και τελικά η εμπειρία ήταν ακόμη καλύτερη απ' ότι φαντάστηκα!
Το ταξίδι βγήκε αρκετά οικονομικό, καθώς είχα δωρεάν διαμονή και η φίλη μου επέμενε να μου πληρώνει σχεδόν όλα τα εισιτήρια σε αξιοθέατα. Το τι ακριβώς κάναμε κάθε μέρα δεν το θυμάμαι, γι αυτό θα παρουσιάσω μια γενική εικόνα του τι με εντυπωσίασε.
Πρώτη μέρα λοιπόν, αρκετά χαλαρή, μετά από μεσημεριανό στο σπίτι, βρεθήκαμε να περπατάμε κατά μήκος της Las Ramblas, ενός υπέροχου πεζόδρομου σκεπασμένου με δέντρα, που ξεκινάει από την Plaza Catalunya και καταλήγει στην Βarceloneta, τη γνωστή τεράστια αμμώδη παραλία της Βαρκελώνης. Ήταν Ιούλιος, με αποτέλεσμα να βλέπεις παντού τουρίστες και το θερμόμετρο να αγγίζει τους 35 βαθμούς, παρόλα αυτά η ζέστη δεν με πτόησε από το να απολαύσω την πρώτη μου ημέρα στην πόλη. Εδώ να σημειώσω ότι είχα επισκεφτεί την Βαρκελώνη παλιότερα με την οικογένειά μου, μείναμε όμως για μόλις τρία βράδια και έβρεχε σχεδόν συνέχεια, οπότε δεν κατάφερα να πάρω μια καλή εικόνα. Το γεγονός ότι την έβλεπα τώρα ηλιόλουστη ήταν όνειρο.
Το πρωινό της δεύτερης μέρας το περάσαμε σε ένα μεγάλο εμπορικό της πόλης και κατά το μεσημέρι επισκεφτήκαμε το Camp Nou. Για να πω την αλήθεια, πριν μπω μέσα δεν περίμενα να ενθουσιαστώ ιδιαίτερα, όμως όταν φτάσαμε στον χώρο του γηπέδου είχα μείνει άναυδη!! Ίσως ήταν το μέγεθος του χώρου που το έκανε να φαίνεται τόσο επιβλητικό, αλλά πραγματικά ένιωσα φανταστικά που βρισκόμουν μέσα στην έδρα της θρυλικής FC Barcelona. Μπορούσες να κατέβεις μέχρι το γρασίδι, όπου περνούσες μπροστά από τους πάγκους των παικτών, και στη συνέχεια να περπατήσεις κατά μήκος των κερκίδων, όπου σε κάποιο σημείο σε βγάζαν και φωτογραφία να κρατάς το κύπελλο του Champions League που κέρδισε η ομάδα. Εδώ να πω ότι την φωτογραφία την αγόρασα μετά, έκανε 20€, αλλά δεν τα λυπήθηκα, καθώς φαινόμουν σαν πορωμένη φαν της ομάδας και ανυπομονούσα να την δείξω σε συγγενείς και φίλους όταν γύριζα πίσω. Στη συνέχεια περάσαμε από τις αίθουσες όπου οι παίκτες δίνουν press conference, ντάξει εκεί ένιωσα φοβερά cool :ρ , και μου έκανε εντύπωση το ότι δίπλα από τα αποδυτήρια των παικτών βρισκόταν ένα μικρό εκκλησάκι, για να προσεύχονται στην Παναγία πριν από τους αγώνες τους. Τέλος πήγαμε και στο official store της ομάδας, απ' όπου και αγόρασα ένα καπέλο. Είχα περιέργεια να δω πόσο κόστιζαν οι στολές της ομάδας, μήπως και κατάφερνα να αγοράσω καμία. Θυμόμουν ότι την προηγούμενη φορά που είχα πάει, η τιμή τους ήταν γύρω στα 80€, "ε, θα πετύχω καμιά έκπτωση" σκέφτομαι... Ναι καλά, στα 105€ είχε φτάσει, με πιάσαν τα γέλια και φύγαμε από το μαγαζί..
Να προσθέσω ότι, αν δεν κάνω λάθος, το εισιτήριο για την είσοδο είναι 20€, εγώ όμως μπήκα δωρεάν, καθώς η L., εκτός από την δικιά της κάρτα μέλους, είχε και του μπαμπά της. Τέλεια.
Το βράδυ πήγαμε για σούσι στο αγαπημένο τους γιαπωνέζικο εστιατόριο, τους είχα πει ότι ήθελα οπωσδήποτε να πάω γιατί δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Το γενικό κόνσεπτ ήταν ότι επιλέγεις τρία ορεκτικά και σαν τέταρτο πιάτο σούσι, έφαγα νουντλς, πάπια και σπρινγκ ρολς, τα οποία μου άρεσαν πολύ. Τωρα το σούσι δεν μπορώ να πω ότι με τρέλανε, πάντως όσο περισσότερες μπουκιές παίρνεις, τόσο φτιάχνει η γεύση του.
Τρίτη μέρα και καλύτερη. Την περίμενα πως και πως! Ξυπνήσαμε νωρίς για να πάρουμε το πρώτο τρένο για Port Aventura. Μία ώρα περίπου από την Βαρκελώνη, είναι ένα amusement park, ότι πρέπει για νέους, και γιατί όχι και για μεγάλους. Το πάρκο ήταν θεματικό (Άγρια Δύση, Κίνα, Πολυνησία, Μεσόγειος και Μεξικό), με διάφορα roller coasters κλπ, αυτό όμως που αποτελεί το must είναι το τρενάκι shambhala, που είναι το ψηλότερο στην Ευρώπη, με ύψος 76 μέτρα. "Δεν υπάρχει περίπτωση να μπω εκεί μέσα, θα πάθω ανακοπή!" έλεγα και ξανάλεγα, τελικά όμως με πείσανε (η L. έχει και άλλα τρία αδέρφια), και μετά από ένα σούπερ βαρετό διωράκι στην ουρά, επιτέλους μπήκαμε, και μάλιστα είχα την "τύχη" να κάθομαι στην πρώτη θέση. Όσο ανεβαίναμε κοίταζα πίσω και το 'χα για σίγουρο ότι θα έμενα στον τόπο, χαχαχα, δεν είχα ξαναμπεί σε κάτι παρόμοιο, χώρια που η μπάρα ασφαλείας έπιανε μόνο τα πόδια σου, με τον κορμό του σώματος τελείως ελεύθερο... Τελικά οι φίλες μου είχαν δίκιο, η κάθοδος ήτανε φανταστική, πραγματικά ένιωθα ότι πετούσα, μάρεσε τόσο, που ξανανεβήκαμε, και ας έπρεπε να περιμένουμε άλλες δύο ώρες στην ουρά :ρ
Δίπλα ακριβώς από το συγκεκριμένο πάρκο ετοιμαζόταν τότε και ένα παρόμοιο πάρκο της Ferrari, του οποίου ο στόχος είναι να σε κάνει να νιώσεις πως είναι να οδηγάς ένα τέτοιο αγωνιστικό... και νομίζω πως θα το καταφέρει, αφού το ψηλότερο τρενάκι του φτάνει τα 110 μέτρα ύψος με φοβερά απότομη κλήση! Το πάρκο αυτό θα εγκαινιαστεί μέσα στο 2017!
Τώρα, προέκυψε ένα μικρό προβληματάκι κατά την διαμονή μου εκεί, η οικογένειά της φίλης μου θα είχαν μετακομίσει σπίτι μέχρι να πάω εγώ, τελικά όμως δεν πρόλαβαν, οπότε η μετακόμιση έπρεπε να γίνει όσο ήμουν εγώ εκεί. Κανένα πρόβλημα, εγώ και η L. ετοιμαστήκαμε για ένα σαββατοκύριακο στο εξοχικό τους σε ένα παραθαλάσσιο μέρος που λέγεται Palamos. Τίποτα το φοβερό, είναι πολύ τουριστικό, όμως από εκεί μπορείς να πας διάφορες ημερήσιες εκδρομές σε γραφικά χωριά της Καταλονίας, τα οποία είχα επισκεφτεί σε προηγούμενο ταξίδι μου, όπου έμεινα για μία βδομάδα στο Palamos. Εκεί γνώρισα και άλλα μέλη της οικογένειάς της, και είχαμε πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Παράλληλα έμαθα και μερικά ισπανικά, που τα αγαπώ πάρα πολύ και κάποια στιγμή πρέπει να ξεκινήσω μαθήματα! Γενικά ήταν ένα χαλαρό σαββατοκύριακο, όμως η συνέχεια στην Βαρκελώνη αναμένεται ακόμα καλύτερη!
Έκτη μέρα, λοιπόν, επιστρέφουμε Βαρκελώνη και πάμε για περισσότερα αξιοθέατα. Πρώτα είδαμε την αψίδα του θριάμβου της πόλης, όχι τόσο εντυπωσιακή όσο του Παρισιού φυσικά, αλλά αρκετά όμορφο θέαμα. Ύστερα κατευθηνθήκαμε προς Plaza Espana , όπου δεσπόζει και το εντυπωσιακό Εθνικό Μουσείο τέχνης της Καταλονίας και από εκεί έχει κανείς μια υπέροχη πανοραμική θέα σε ολόκληρη την πόλη.
Η περιοχή αυτή απ'ότι μου είπε η L. είναι από τις πιο υποβαθμισμένες της πόλης και είχε δίκιο, καθώς στο μετρό η φτώχεια ήταν αισθητή.
Συνεχίσαμε, πηγαίνοντας σε ένα παλιό στάδιο ταυρομαχιών, το οποίο χρησιμοποιείται ως εμπορικό κέντρο, αφού οι ταυρομαχίες στην Καταλονία είναι απαγορευμένες. Από την κορυφή του σταδίου η θέα είναι επίσης μαγευτική, και στο βάθος μπορείς να διακρίνεις και τη Σαχράδα Φαμίλια!
Για φαγητό γυρίσαμε με μετρό στην Plaza Catalunya, και προχωρήσαμε προς την Rambla Catalunya, που είναι ουσιαστικά η Las Ramblas που κόβεται από την πλατεία και συνεχίζει ως πεζόδρομος γεμάτη με tapas bars. Εκεί φάγαμε τάπας σε ένα εστιατόριο που απ'ότι λέγεται έχει καλό φαγητό, νομίζω είναι το πρώτο στον πεζόδρομο. Για παρέα ήρθε και η D., η αδερφή της και αποφασίσαμε πως έπρεπε να πάρουμε και sangria. To αστείο είναι ότι παραγγείλαμε χωρίς να ξέρουμε πόσο θα μας φέρουν και τελικά φέρανε μια κανάτα ολόκληρη, την οποία αδειάσαμε μέχρι τη μέση και μας χτύπησε λιγάκι χαχα. Το γεύμα ήταν αρκετά καλό.
Καλοκαίρι 2016, μετά τις πανελλήνιες λοιπόν, όλες οι παρέες ετοιμάζονται για εξορμήσεις σε ελληνικά νησιά, όμως εγώ ήμουν ακόμα πιο ενθουσιασμένη, καθώς είχα ήδη κλείσει εισιτήρια για 8 μέρες στην Βαρκελώνη!
Αφορμή ήταν η επιμονή της Ισπανίδας φίλης μου, της L. (με την οποία γνωριστήκαμε σε summercamp και από τότε είχαμε ήδη συναντηθεί δύο φορές ακόμη) να με φιλοξενήσει. Η ιδέα του να γυρίσω την Βαρκελώνη με κάποιον ντόπιο μου φάνηκε ιδιαίτερα ελκυστική και τελικά η εμπειρία ήταν ακόμη καλύτερη απ' ότι φαντάστηκα!
Το ταξίδι βγήκε αρκετά οικονομικό, καθώς είχα δωρεάν διαμονή και η φίλη μου επέμενε να μου πληρώνει σχεδόν όλα τα εισιτήρια σε αξιοθέατα. Το τι ακριβώς κάναμε κάθε μέρα δεν το θυμάμαι, γι αυτό θα παρουσιάσω μια γενική εικόνα του τι με εντυπωσίασε.
Πρώτη μέρα λοιπόν, αρκετά χαλαρή, μετά από μεσημεριανό στο σπίτι, βρεθήκαμε να περπατάμε κατά μήκος της Las Ramblas, ενός υπέροχου πεζόδρομου σκεπασμένου με δέντρα, που ξεκινάει από την Plaza Catalunya και καταλήγει στην Βarceloneta, τη γνωστή τεράστια αμμώδη παραλία της Βαρκελώνης. Ήταν Ιούλιος, με αποτέλεσμα να βλέπεις παντού τουρίστες και το θερμόμετρο να αγγίζει τους 35 βαθμούς, παρόλα αυτά η ζέστη δεν με πτόησε από το να απολαύσω την πρώτη μου ημέρα στην πόλη. Εδώ να σημειώσω ότι είχα επισκεφτεί την Βαρκελώνη παλιότερα με την οικογένειά μου, μείναμε όμως για μόλις τρία βράδια και έβρεχε σχεδόν συνέχεια, οπότε δεν κατάφερα να πάρω μια καλή εικόνα. Το γεγονός ότι την έβλεπα τώρα ηλιόλουστη ήταν όνειρο.
Το πρωινό της δεύτερης μέρας το περάσαμε σε ένα μεγάλο εμπορικό της πόλης και κατά το μεσημέρι επισκεφτήκαμε το Camp Nou. Για να πω την αλήθεια, πριν μπω μέσα δεν περίμενα να ενθουσιαστώ ιδιαίτερα, όμως όταν φτάσαμε στον χώρο του γηπέδου είχα μείνει άναυδη!! Ίσως ήταν το μέγεθος του χώρου που το έκανε να φαίνεται τόσο επιβλητικό, αλλά πραγματικά ένιωσα φανταστικά που βρισκόμουν μέσα στην έδρα της θρυλικής FC Barcelona. Μπορούσες να κατέβεις μέχρι το γρασίδι, όπου περνούσες μπροστά από τους πάγκους των παικτών, και στη συνέχεια να περπατήσεις κατά μήκος των κερκίδων, όπου σε κάποιο σημείο σε βγάζαν και φωτογραφία να κρατάς το κύπελλο του Champions League που κέρδισε η ομάδα. Εδώ να πω ότι την φωτογραφία την αγόρασα μετά, έκανε 20€, αλλά δεν τα λυπήθηκα, καθώς φαινόμουν σαν πορωμένη φαν της ομάδας και ανυπομονούσα να την δείξω σε συγγενείς και φίλους όταν γύριζα πίσω. Στη συνέχεια περάσαμε από τις αίθουσες όπου οι παίκτες δίνουν press conference, ντάξει εκεί ένιωσα φοβερά cool :ρ , και μου έκανε εντύπωση το ότι δίπλα από τα αποδυτήρια των παικτών βρισκόταν ένα μικρό εκκλησάκι, για να προσεύχονται στην Παναγία πριν από τους αγώνες τους. Τέλος πήγαμε και στο official store της ομάδας, απ' όπου και αγόρασα ένα καπέλο. Είχα περιέργεια να δω πόσο κόστιζαν οι στολές της ομάδας, μήπως και κατάφερνα να αγοράσω καμία. Θυμόμουν ότι την προηγούμενη φορά που είχα πάει, η τιμή τους ήταν γύρω στα 80€, "ε, θα πετύχω καμιά έκπτωση" σκέφτομαι... Ναι καλά, στα 105€ είχε φτάσει, με πιάσαν τα γέλια και φύγαμε από το μαγαζί..
Να προσθέσω ότι, αν δεν κάνω λάθος, το εισιτήριο για την είσοδο είναι 20€, εγώ όμως μπήκα δωρεάν, καθώς η L., εκτός από την δικιά της κάρτα μέλους, είχε και του μπαμπά της. Τέλεια.
Το βράδυ πήγαμε για σούσι στο αγαπημένο τους γιαπωνέζικο εστιατόριο, τους είχα πει ότι ήθελα οπωσδήποτε να πάω γιατί δεν είχα ξαναδοκιμάσει. Το γενικό κόνσεπτ ήταν ότι επιλέγεις τρία ορεκτικά και σαν τέταρτο πιάτο σούσι, έφαγα νουντλς, πάπια και σπρινγκ ρολς, τα οποία μου άρεσαν πολύ. Τωρα το σούσι δεν μπορώ να πω ότι με τρέλανε, πάντως όσο περισσότερες μπουκιές παίρνεις, τόσο φτιάχνει η γεύση του.
Τρίτη μέρα και καλύτερη. Την περίμενα πως και πως! Ξυπνήσαμε νωρίς για να πάρουμε το πρώτο τρένο για Port Aventura. Μία ώρα περίπου από την Βαρκελώνη, είναι ένα amusement park, ότι πρέπει για νέους, και γιατί όχι και για μεγάλους. Το πάρκο ήταν θεματικό (Άγρια Δύση, Κίνα, Πολυνησία, Μεσόγειος και Μεξικό), με διάφορα roller coasters κλπ, αυτό όμως που αποτελεί το must είναι το τρενάκι shambhala, που είναι το ψηλότερο στην Ευρώπη, με ύψος 76 μέτρα. "Δεν υπάρχει περίπτωση να μπω εκεί μέσα, θα πάθω ανακοπή!" έλεγα και ξανάλεγα, τελικά όμως με πείσανε (η L. έχει και άλλα τρία αδέρφια), και μετά από ένα σούπερ βαρετό διωράκι στην ουρά, επιτέλους μπήκαμε, και μάλιστα είχα την "τύχη" να κάθομαι στην πρώτη θέση. Όσο ανεβαίναμε κοίταζα πίσω και το 'χα για σίγουρο ότι θα έμενα στον τόπο, χαχαχα, δεν είχα ξαναμπεί σε κάτι παρόμοιο, χώρια που η μπάρα ασφαλείας έπιανε μόνο τα πόδια σου, με τον κορμό του σώματος τελείως ελεύθερο... Τελικά οι φίλες μου είχαν δίκιο, η κάθοδος ήτανε φανταστική, πραγματικά ένιωθα ότι πετούσα, μάρεσε τόσο, που ξανανεβήκαμε, και ας έπρεπε να περιμένουμε άλλες δύο ώρες στην ουρά :ρ
Δίπλα ακριβώς από το συγκεκριμένο πάρκο ετοιμαζόταν τότε και ένα παρόμοιο πάρκο της Ferrari, του οποίου ο στόχος είναι να σε κάνει να νιώσεις πως είναι να οδηγάς ένα τέτοιο αγωνιστικό... και νομίζω πως θα το καταφέρει, αφού το ψηλότερο τρενάκι του φτάνει τα 110 μέτρα ύψος με φοβερά απότομη κλήση! Το πάρκο αυτό θα εγκαινιαστεί μέσα στο 2017!
Τώρα, προέκυψε ένα μικρό προβληματάκι κατά την διαμονή μου εκεί, η οικογένειά της φίλης μου θα είχαν μετακομίσει σπίτι μέχρι να πάω εγώ, τελικά όμως δεν πρόλαβαν, οπότε η μετακόμιση έπρεπε να γίνει όσο ήμουν εγώ εκεί. Κανένα πρόβλημα, εγώ και η L. ετοιμαστήκαμε για ένα σαββατοκύριακο στο εξοχικό τους σε ένα παραθαλάσσιο μέρος που λέγεται Palamos. Τίποτα το φοβερό, είναι πολύ τουριστικό, όμως από εκεί μπορείς να πας διάφορες ημερήσιες εκδρομές σε γραφικά χωριά της Καταλονίας, τα οποία είχα επισκεφτεί σε προηγούμενο ταξίδι μου, όπου έμεινα για μία βδομάδα στο Palamos. Εκεί γνώρισα και άλλα μέλη της οικογένειάς της, και είχαμε πολύ ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Παράλληλα έμαθα και μερικά ισπανικά, που τα αγαπώ πάρα πολύ και κάποια στιγμή πρέπει να ξεκινήσω μαθήματα! Γενικά ήταν ένα χαλαρό σαββατοκύριακο, όμως η συνέχεια στην Βαρκελώνη αναμένεται ακόμα καλύτερη!
Έκτη μέρα, λοιπόν, επιστρέφουμε Βαρκελώνη και πάμε για περισσότερα αξιοθέατα. Πρώτα είδαμε την αψίδα του θριάμβου της πόλης, όχι τόσο εντυπωσιακή όσο του Παρισιού φυσικά, αλλά αρκετά όμορφο θέαμα. Ύστερα κατευθηνθήκαμε προς Plaza Espana , όπου δεσπόζει και το εντυπωσιακό Εθνικό Μουσείο τέχνης της Καταλονίας και από εκεί έχει κανείς μια υπέροχη πανοραμική θέα σε ολόκληρη την πόλη.
Η περιοχή αυτή απ'ότι μου είπε η L. είναι από τις πιο υποβαθμισμένες της πόλης και είχε δίκιο, καθώς στο μετρό η φτώχεια ήταν αισθητή.
Συνεχίσαμε, πηγαίνοντας σε ένα παλιό στάδιο ταυρομαχιών, το οποίο χρησιμοποιείται ως εμπορικό κέντρο, αφού οι ταυρομαχίες στην Καταλονία είναι απαγορευμένες. Από την κορυφή του σταδίου η θέα είναι επίσης μαγευτική, και στο βάθος μπορείς να διακρίνεις και τη Σαχράδα Φαμίλια!
Για φαγητό γυρίσαμε με μετρό στην Plaza Catalunya, και προχωρήσαμε προς την Rambla Catalunya, που είναι ουσιαστικά η Las Ramblas που κόβεται από την πλατεία και συνεχίζει ως πεζόδρομος γεμάτη με tapas bars. Εκεί φάγαμε τάπας σε ένα εστιατόριο που απ'ότι λέγεται έχει καλό φαγητό, νομίζω είναι το πρώτο στον πεζόδρομο. Για παρέα ήρθε και η D., η αδερφή της και αποφασίσαμε πως έπρεπε να πάρουμε και sangria. To αστείο είναι ότι παραγγείλαμε χωρίς να ξέρουμε πόσο θα μας φέρουν και τελικά φέρανε μια κανάτα ολόκληρη, την οποία αδειάσαμε μέχρι τη μέση και μας χτύπησε λιγάκι χαχα. Το γεύμα ήταν αρκετά καλό.
Attachments
Last edited:
