Ιορδανία Ισραήλ Η οδός του μαρτυρίου

[matsas78]

Κεφάλαιο 1

Με τον τίτλο εμπνευσμένο (κλεμμένο) από μια νουβέλα της Daphne du Maurier , για την ιστορία μιας ομάδας βρετανών προσκυνητών που παθαίνουν τα πάνδεινα σε μια εκδρομή τους στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ την δεκαετία του ‘60 , θα προσπαθήσω να γράψω για το δικό μου ταξίδι στο Ισραήλ και στην Πέτρα της Ιορδανίας τον Οκτώβριο του ‘13 .

Μετά από τρία χρόνια που για διάφορους λόγους βρισκόμουν συνεχώς να ταξιδεύω στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη , είχα αρχίσει να πιστεύω ότι αν ξαναβρεθώ σε πόλη που το κεντρικό της αξιοθέατο είναι το Δημαρχείο της θα βγάλω σπυριά . Πρέπει να ξαναπατήσω Ασία ή Αφρική είπα στους πιστούς μου συνταξιδιώτες , κάπου κοντά όμως γιατί υπάρχει μόνο μια εβδομάδα άδεια . Μια προσφορά της Aegean για Τελ Αβίβ άρχισε να βάζει ιδέες .

-Ισραήλ ; δεν ήταν ποτέ στις top επιλογές μας (οι φίλοι μου)

-Δεν πάμε καλύτερα Κωνσταντινούπολη ξανά ; (η κοπέλα μου)

-Μπράβο παιδί μου ,να πας, είχαμε πιστέψει ότι είσαι όντως άθεος ( η μάνα μου)

Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι θα το κάνω μόνος μου αυτό το ταξίδι , όταν ως δια μαγείας τις επόμενες μέρες ένας-ένας τηλεφωνούσαν και μου δήλωναν ότι θα ακολουθήσουν . Πέντε άτομα με τα οποία είχα ταξιδέψει με όλους (ποτέ όμως όλοι μαζί) είναι λίγο παραπάνω από το ιδανικό για τα ταξίδια που συνηθίζω να διοργανώνω (που ξεκούραστα δεν τα λες) , αλλά μια εβδομάδα είναι μόνο δεν νομίζω να έχουμε απρόοπτα .Το πρόγραμμα θα είχε Ιερουσαλήμ , ολίγον από Τελ Αβίβ , Νεκρά Θάλασσα και ότι προλάβουμε από Δυτική Όχθη .

Είχα δηλώσει από την αρχή ότι είχα σκοπό να περάσω τα σύνορα με την Ιορδανία για να βρεθώ στην Πέτρα . Το θεώρησαν όλοι υπερβολή(σωστά σκεπτόμενοι) γιατί οι μέρες ήταν λίγες και θα κόβαμε αναγκαστικά από κάτι άλλο , αλλά αν μου καρφωθεί κάτι στο μυαλό … θα πήγαινα λοιπόν μόνος στην Πέτρα ημερήσια εκδρομή από το Τελ Αβίβ γιατί ήμουν ο μόνος οδηγός στην παρέα και δεν ήθελα να τους αφήσω χωρίς αυτοκίνητο .

Οι ετοιμασίες λοιπόν ξεκίνησαν ,εισιτήρια, ξενοδοχεία, αυτοκίνητο , διαβατήρια όσοι δεν είχαν , διεθνής άδεια οδήγησης (για να ήμαστε σίγουροι) . Όλα ήταν υπό έλεγχο καθώς είχαμε ακόμη τρεις μήνες για την αναχώρηση.

Επειδή όμως ως γνωστόν , όταν θέλεις πολύ κάτι , ολόκληρο το σύμπαν … κάνει την πάπια ,

φαίνεται πως ολόκληρη η Μέση Ανατολή αποφάσισε να εκραγεί εκείνο το καλοκαίρι .

Το ταξίδι όδευε προς ματαίωση .

 

[karfitsa]

Καλα το πας....εχει ενδιαφερον...

 

[Yorgos]

Μπράβο, ωραίο στιλάκι γραφής.

 

[elenara88]

Μπράβο, ωραίο στιλάκι γραφής.

πραγματικα!!! περιμενουμε....

 

[matsas78]

Κεφάλαιο 2



Και οι ταραχές στην Αίγυπτο αναζωπυρώθηκαν , το αεροδρόμιο του Ειλάτ (από το οποίο θα περνούσα για Ιορδανία) έκλεισε δυο φορές για λόγους ασφαλείας καθώς από την πλευρά του Σινά είχε χαθεί τελείως ο έλεγχος , στη Γάζα αναβρασμός , στον Λίβανο επεισόδια με νεκρούς και κερασάκι στην τούρτα , η μαμά Αμερική και οι σύμμαχοι θυμήθηκαν ότι γίνεται εμφύλιος στη Συρία και ότι το υπάρχον καθεστώς είναι αυταρχικό και πρέπει να ανατραπεί ΑΜΕΣΑ … Στο Ισραήλ βγήκαν φάτσα φόρα τα αντιπυραυλικά καθώς η Συρία και το Ιράν απειλούσαν ότι θα έκαναν αντίποινα σε περίπτωση επίθεσης . Σε γενικές γραμμές αν τελικά κάναμε το ταξίδι , μάλλον δεν θα ήταν αυτό που λέμε «αναψυχής» .

Οι τρείς αθηναίοι ακύρωσαν τα εισιτήρια τους , η κοπέλα μου άρχισε να αγχώνεται για την ασφάλεια μας αν πηγαίναμε οι δυο μας . Την συμβούλευσα για αρχή όταν μιλάμε στους γονείς μας για το ταξίδι να μην ξεστομίζουμε τις λέξεις Ισραήλ , Μέση Ανατολή κτλ , αλλά να αναφερόμαστε με τον πιο αόριστο όρο “’Aγιοι Tόποι” . Το κόλπο παλιό και σίγουρο . Γλιτώσαμε γκρίνια και περιμέναμε τις εξελίξεις .

Για κάποιο λόγο ο οποίος πιθανών να χρίζει ιατρικής φροντίδας , όλα αυτά άρχισαν να φουντώνουν ακόμα περισσότερο την αγωνία μου να κάνω αυτό το ταξίδι . Άρχισα να διαβάζω καθημερινά ξένο τύπο για να έχω καλύτερη εικόνα της κατάστασης στην περιοχή. Η παρουσία μου στις παραλίες με την αγγλική έκδοση της Haaretz και της αιγυπτιακής Ahram παραμάσχαλα ήταν σήμα κατατεθέν του καλοκαιριού. Μελέτησα τις αραβο-ισραηλινές σχέσεις από το μεσαίωνα μέχρι σήμερα και διάβασα ότι λογοτεχνικό βιβλίο υπήρχε στη βιβλιοθήκη μου για την περιοχή.

Εντωμεταξύ η Κρήτη ήταν γεμάτη από Ισραηλινούς τουρίστες οι οποίοι με διαβεβαίωναν ότι όλα είναι ήρεμα στην πατρίδα και η πιο πιθανή αιτία θανάτου είναι να σε χτυπήσει αυτοκίνητο . Τα πράγματα ηρεμούσαν , ένας διπλωματικός ελιγμός του Πούτιν έκανε την πιθανότητα επέμβασης να απομακρύνεται , οι τόνοι έπεσαν ,οι ειρηνευτικές διαδικασίες με τους παλαιστίνιους ξανάρχισαν και ο νέος πρόεδρος του Ιράν άρχισε να στέλνει μηνύματα αγάπης σε ΗΠΑ και Ισραήλ (σε τι κόσμο θα φέρουμε τα παιδιά μας;

Αναδιοργάνωση λοιπόν και συνεχίζουμε την προετοιμασία οι δυο μας . Κλείνω λίγο καλύτερα ξενοδοχεία και μικρότερο αυτοκίνητο . Κλείνω και μια δεύτερη θέση για την εκδρομή στην Πέτρα .Το ταξίδι είναι τελείως διαφορετική υπόθεση όταν ταξιδεύεις μόνο με την καλή σου αντί για τους φίλους σου (δεν λέω καλύτερο ή χειρότερο , απλά διαφορετικό) , προσαρμόζεσαι λοιπόν ανάλογα .

Ο αγαπημένος ταξιδιωτικός συγγραφέας PaulTheroux γράφει στο Tao of Travel ότι πρέπει να ταξιδεύεις μόνος , να κουβαλάς μόνο τα απαραίτητα και να μη διαβάζεις βιβλία που αφορούν την περιοχή που επισκέπτεσαι (δεν σε αφήνουν να δεις καθαρά). Δεν τήρησα τίποτα από αυτά βέβαια (sorryPaul)

και κάπως έτσι η μέρα της αναχώρησης έφτασε …

 

[KIKI]

μια χαρά σε βρίσκω , περιμενω συνεχεια .....

 

[vasilis.gkik]

Πολυ ωραια η περιγραφη σου...ανυπομονουμε για τη συνεχεια...

 

[villi]

Η εισαγωγή σου εκτίναξε την αγωνία μας στα ύψη...για να δούμε τη συνέχεια!

 

[matsas78]

Κεφάλαιο 3


Βραδινή πτήση , η πιο αδιάφορη μεταφορά από το ένα μέρος στο άλλο , καμιά ταξιδιωτική ανάμνηση . Άφιξη στο Ben Gurion τα μεσάνυχτα . Αποσκευές , πρώτος έλεγχος διαβατηρίων και χαλαρή ανάκριση, λίγο αδιάκριτη σαν συνέντευξη σε μεσημεριανό αλλά τίποτα ιδιαίτερο (μη βιάζεσαι…) .Το διαβατήριο μου δεν σφραγίζεται όπως ζητάω ευγενικά (μη βιάζεσαι λέμε …) και στην έξοδο για την παραλαβή του αυτοκινήτου . Ένα αυτόματο μικροσκοπικό Peugeot μας περιμένει , στάση του λωτού για να χωρέσουν τα πόδια και ξεκινάμε .

Το πρώτο κατάλυμα ήταν στο δρόμο για Ιερουσαλήμ για να κερδίσουμε χρόνο την επόμενη ημέρα που θα κατηφορίζαμε προς Νεκρά Θάλασσα και Masada . Τεσσάρων αστέρων ξενοδοχείο σε κιμπούτς σε προσφορά με πρωινό σε ένα καταπράσινο λόφο δυτικά της Ιερουσαλήμ , έλεγα στην κοπέλα μου οδηγώντας στη σκοτεινή Highway με εξαιρετική σήμανση και φωτισμό .Αυτό μέχρι που βγήκαμε στην έξοδο μας , γιατί εκεί άρχισαν τα δύσκολα . Να σημειώσω εδώ ότι ο υπάλληλος της εταιρίας ενοικιάσεων επέμενε ότι δεν χρειάζομαι gps στο Ισραήλ , ότι είναι αδύνατον να χαθούμε κτλ , είχαμε πάρει λοιπόν ένα καλό χάρτη . Το ξενοδοχείο ήταν πάνω στα όρια με τη Δυτική Όχθη όπως φαινόταν και ήταν το μόνο στην περιοχή . Στην περιοχή όμως ήταν όλα περιφραγμένα , οι πύλες όλες κλειστές (1΄00 μετά τα μεσάνυχτα) και ελάχιστες ταμπέλες στα αγγλικά , κανείς για να ρωτήσουμε και η κούραση είχε αρχίσει να μας καταβάλει .

Και ξαφνικά οδηγώντας προς μια από τις πύλες , αυτή ανοίγει αυτόματα και περνάμε , αυτό είναι λέω μας είδαν επιτέλους , πίσω μας έρχεται ένα αυτοκίνητο με ιλιγγιώδη ταχύτητα , κορνάρει μας αναβοσβήνει τα φώτα περνάει και αυτό την είσοδο και μας προσπερνά . Η πύλη πίσω μας κλείνει . Αρχίζουμε την περιπλάνηση μέσα στον οικισμό οδηγώντας πάντα , μαύρα σκοτάδια , κανένα σπίτι με φως , ούτε ένας άνθρωπος ,ακόμα και το αυτοκίνητο που μας πέρασε εξαφανίστηκε και φυσικά πουθενά κανένα ξενοδοχείο . Σαν να μην έφτανε αυτό , έξω από κάποια σπίτια στέκονταν κάτι τεράστιες κούκλες σε ανθρώπινο μέγεθος και τεράστια κεφάλια σαν σκιάχτρα που μας έκοβαν το αίμα κάθε φορά που τα φώτα του αυτοκινήτου έπεφταν πάνω τους . Ψυχραιμία θα βρούμε κάποια έξοδο , φτάνουμε στο τέλος του οικισμού , αδιέξοδο , μεταβολή και επιστροφή στην μοναδική πύλη λοιπόν . Όταν φτάσαμε και είδαμε ότι η πύλη δεν άνοιγε για να περάσουμε , καταλάβαμε ότι αυτός που την είχε ενεργοποιήσει ήταν το όχημα που μας ακολουθούσε και ότι δεν υπήρχε κανείς για να μας βοηθήσει .

Υπάρχουν στιγμές που βλέπεις στα μάτια της γυναίκας σου , πράγματα που δεν λέγονται , που δεν χρειάζεται να ειπωθούν (τόσοι με θέλανε , πως έμπλεξα με τον μικρό εξερευνητή; ) . Αλλά ο ήρωας μας (δεν θέλω σχόλια) δεν το βάζει κάτω , κάτω από ένα δέντρο είναι παρκαρισμένο ένα περιπολικό , η τελευταία μας ελπίδα . Φυσικά είναι άδειο , το θέμα είναι να βρούμε που την έχει πέσει για ύπνο ο οδηγός του . Δίπλα ακριβώς στην πύλη υπάρχει ένα κουβούκλιο το οποίο δεν το είχαμε προσέξει , πλησιάζω και τον βλέπω να κοιμάται κουλουριασμένος πάνω σε δυο καρέκλες ,το στόμα μισάνοιχτο και το σάλιο να στάζει δίπλα σε μια μικρή τηλεόραση που παίζει CSI Las Vegas . Η αποχαυνωμένη έκφραση του όταν τον ξύπνησα και πετάχτηκε , με έβαλε σε σκέψεις για την ετοιμότητα της Ισραηλινής αστυνομίας , αλλά ευτυχώς δεν τράβηξε το όπλο . Βγήκε έξω , κοίταξε το ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο , σαν το παιδί που δεν καταλαβαίνει πως βγήκε το περιστέρι απ το καπέλο του μάγου . Του εξήγησα πως μπήκαμε χωρίς να το θέλουμε , δεν κατάλαβε τίποτα , μας άνοιξε και φύγαμε .

Η επόμενη πύλη ήταν η σωστή ……

 

[echo2011]

H περιγραφή σου από την διαδρομή σας μέσα στον οικισμό με τις τεράστιες κούκλες μου έφερε εικόνες από κάτι b-movies τρόμου όπου οι ήρωες έχουν χαθεί σε εγκαταλειμμένο χωριό πυρηνικών δοκιμών..
Ωραία μας τα λες, περιμένω τη συνέχεια!!

 

[Kanel28]

Άχου πολύ ωραία αφήγηση...Συγνώμη που χαίρομαι με την ταλαιπωρία σας αλλά μου αρέσουν πολύ τα θρίλερ

 

[matsas78]

Κεφάλαιο 4


Και εγένετο φως … το σκοτάδι και το μυστήριο της προηγούμενης νύχτας , διαδέχτηκε ο ήλιος που φώτιζε τους λόφους της Ιερουσαλήμ . Ελάχιστος ύπνος , μιας και το δωμάτιο ήταν επιεικώς μέτριο ( Orchid Maale Hachamisha Kibbutz), παγωμένο βρώμικο χωρίς ζεστό νερό , και αναχώρηση για Νεκρά Θάλασσα . Είναι εντυπωσιακό το πώς το φως σε αυτές τις χώρες μπορεί να αλλάξει τη διάθεση σου . Το τοπίο αλλάζει σιγά-σιγά περνώντας έξω από την πόλη και από πράσινο αρχίζει να γίνεται έρημος . Δεν θα κουράσω με περιγραφές για Masada , που ήταν η πρώτη μας στάση , μιας κι έχω διαβάσει εξαιρετικές ιστορίες σε αυτό το forum , πάντως αξίζει την επίσκεψη και τα χιλιόμετρα οδήγησης . Για τη Νεκρά Θάλασσα πάλι νομίζω πως θα ζούσα και χωρίς να τη δω , είκοσι λεπτά καθίσαμε συνολικά , αν και θα παραδεχτώ ότι το νερό (αλάτι) πρέπει να κάνει θαύματα .

Επιστροφή από τον ίδιο δρόμο προς Ιερουσαλήμ . Δεν μας σταμάτησαν σε κανένα μπλόκο εκεί που ο δρόμος περνάει από τη Δυτική Όχθη και αργά το απόγευμα φτάναμε στην αγία Πόλη . Να θυμίσω ότι δεν έχουμε GPS οπότε έχω φτιάξει ένα χάρτη στο μυαλό μου με τις ακριβής οδηγίες για το ξενοδοχείο μας το οποίο βρισκόταν στην μουσουλμανική συνοικία έξω από τα τείχη . Χρόνια “χαρτολάγνος” και με καλό προσανατολισμό νιώθω ότι έχω τον απόλυτο έλεγχο . Όσοι από εσάς έχετε οδηγήσει σε αυτή την πόλη έχετε ήδη αρχίσει να γελάτε και να ειρωνεύεστε . Ακολούθησαν δυο ώρες περιπλάνησης σε όλες τις συνοικίες της Ιερουσαλήμ , όπου όλοι ήξεραν το ξενοδοχείο μας αλλά κανείς δεν μπορούσε να μας εξηγήσει πώς να πάμε μέχρι εκεί (η πιο συνήθης απάντηση ήταν – γιατί δεν παίρνετε ένα ταξί) , ελάχιστες ταμπέλες δρόμων στα αγγλικά , αλλά και εικόνες που θα θυμάμαι μια ζωή . Στροφή και ο δρόμος γέμιζε μαντήλες , άλλη στροφή και τα πεζοδρόμια γεμάτα ραβίνους , ήχοι , μυρωδιές , χρώματα (κι ακόμα δεν είχαμε περάσει τα τείχη) .

Αν ποτέ βρεθείτε οδηγώντας στην Ιερουσαλήμ , κουρασμένοι και διψασμένοι προσκυνητές ή τυχοδιώκτες σταυροφόροι , κάντε μου τη χάρη και κλείστε για λίγο το GPS , κρύψτε τους χάρτες και χαθείτε …….