Γαλλία Ισπανία Ιταλία Η Συνταγή της Ευτυχίας (Motoeurope 2019, Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία)

[turms]

αχ τι μου θυμισες τωρα
Σαν Σεμπαστιαν δεν εμεινα...μονο Μπιλμπαο...
αλλα εγω ενθουσιαστηκα με το Burgos
δεν ξερω αν εχει να κανει οτι ημασταν στην φαση που περπατουσαμε για το camino αλλα την λατρεψα την πολη
παντως ως επι το πλειστον φτανοντας στην πολη αυτη εχεις κλεισει πανω κατω 2 βδομαδες περπατωντας
κ λενε οτι στην πολη αυτοι σχηματιζονται οι παρεες (η διαλυονται)
μου εχει ακομα στο μυαλο τα 2 βραδια εκει πινοντας ισπανικες μπυρες κ τρωγοντας ταπας με καμια 15 ατομα απο ολες τις γωνιες του κοσμου....

 

[VADIM]

αχ τι μου θυμισες τωρα
Σαν Σεμπαστιαν δεν εμεινα...μονο Μπιλμπαο...
αλλα εγω ενθουσιαστηκα με το Burgos
δεν ξερω αν εχει να κανει οτι ημασταν στην φαση που περπατουσαμε για το camino αλλα την λατρεψα την πολη
παντως ως επι το πλειστον φτανοντας στην πολη αυτη εχεις κλεισει πανω κατω 2 βδομαδες περπατωντας
κ λενε οτι στην πολη αυτοι σχηματιζονται οι παρεες (η διαλυονται)
μου εχει ακομα στο μυαλο τα 2 βραδια εκει πινοντας ισπανικες μπυρες κ τρωγοντας ταπας με καμια 15 ατομα απο ολες τις γωνιες του κοσμου....

Χαίρομαι που το ταξιδιωτικό μου έγινε αφορμή να ανασύρεις απ' τη μνήμη σου όμορφες στιγμές!

 

[VADIM]

Η Βαλένθια ήταν το νοτιότερο σημείο του ταξιδιού μου. Από σήμερα ξεκινάει η αντίστροφη μέτρηση της επιστροφής. Τέλος και η ηπειρωτική Ισπανία, από εδώ και πέρα και μέχρι την Ιταλία θα ταξιδεύω έχοντας στο δεξί πλευρό μου τη θάλασσα.

Το weather.com μιλάει για επερχόμενες έντονες βροχές στα πέριξ και στο δρόμο προς Βαρκελώνη, οπότε καλό είναι να ξεκινήσω νωρίς (πού να φανταζόμουν το χαμό που έγινε στην περιοχή με τις έντονες βροχές, τις πλημύρες και τους 4+ νεκρούς, ένα 24ωρο αφότου έφυγα. Αν έχεις τύχη διάβαινε!).
Τα πρώτα 100 από τα 350 χλμ που έχω να διανύσω κυλάνε μ' ένα αγωνιώδες και διασκεδαστικό συγχρόνως παιχνίδι γάτας (βαριά σύννεφα) και ποντικού (εγώ): Ανοιχτή στροφή δεξιά, καθαρός ουρανός μπροστά, αφήνω τα σύννεφα πίσω μου, πανηγυρισμοί! Ωχ βιάστηκα, έρχεται αριστερή στροφή στο βάθος που με οδηγεί κατευθείαν μέσα στη μαυρίλα.
Με το μυαλό στη βροχή, προσπερνούσα - χωρίς να δίνω ιδιαίτερη σημασία - τα γνωστά σήματα με την ανεμοδούρα που προειδοποιούν για πλευρικούς ανέμους. Και κάπου στη μέση της διαδρομής φίλες/οι με περιλαβαίνουν άνεμοι τέτοιας έντασης που τύφλα νάχουν οι "καρεκλάτοι" και οι "τραπεζάτοι" άνεμοι που έχω αντιμετωπίσει στις κυκλάδες. Εδώ το μεγάλο πρόβλημα ήταν οι έντονοι στροβιλισμοί: μου ερχόταν η ριπή του ανέμου από αριστερά οπότε λογικά έγερνα προς αυτήν την πλευρά για να την κοντράρω. Και αμέσως μετά γύριζε από την αντίθετη πλευρά με κίνδυνο να με πετάξει κάτω!. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, σταματάω σ' ένα Autogrill να πιω έναν καφέ μέχρι να περάσει η θύελλα και μου σπάει ο μοχλός του φερμουάρ του μπουφάν. Ευτυχώς, σαν σωστά προετοιμασμένος roadtriper είχα αξιόπιστο ανταλλακτικό.

Μ' αυτό το εφιαλτικό μισάωρο και το παιχνίδι με τα σύννεφα, έφτασα έξω απ' την Ταραγόνα...

... και μετά από άλλα 100 χλμ στα πέριξ της Βαρκελώνης με πολύ κίνηση.

Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι ενώ απέφυγα τη βροχή σ' όλη τη διαδρομή, μόλις παρκάρω έξω απ' το ξενοδοχείο ανοίγουν οι ουρανοί. Ώσπου να βγάλω τις πλαϊνές βαλίτσες και να ασφαλίσω τη μηχανή είχα γίνει παπί!
Το ξενοδοχείο που έχω κλείσει είναι σε κεντρικότατο σημείο, πάνω στη Ράμπλα. Είναι η τρίτη φορά που έρχομαι στη Βαρκελώνη, οπότε θα κάνω ό,τι στη Λυών και στη Μαδρίτη, θα απολαύσω χαλαρά την πόλη.
Παρά τη βροχή, δανείστηκα ομπρέλα απ' τη ρεσεψιόν και αφού χτύπησα ένα burger να στανιάρω...

... βγήκα για μια μεγάλη βόλτα στη γοτθική συνοικία και στη Μπαρτσελονέτα μέχρι αργά το βράδυ.

Την επομένη το πρωί κι ενώ απολαμβάνω ακόμη τον ύπνο του δικαίου, με ξυπνάνε ξαφνικά παραγγέλματα και τύμπανα. Τινάζομαι πάνω, τρέχω στο παράθυρο και βλέπω στη Ράμπλα αυτήν την παρέλαση.

Όπως διάβασα στη Wikipedia, σήμερα 11/09 (ωχ πάλι αυτή η ημερομηνία!) είναι η "Εθνική Ημέρα της Καταλονίας", γνωστή και ως "La Diada" και σηματοδοτεί την πτώση της Βαρκελώνης το 1714 στα χέρια του Βασιλιά της Ισπανίας και επακόλουθα την απώλεια των καταλονικών θεσμών και νόμων, της ανεξαρτησίας τους δηλαδή και ξέρουμε πόσο ευαίσθητοι είναι οι Καταλανοί με το θέμα. Οπότε σήμερα θα τιμήσουν τη γιορτή τους με ολοήμερο φεστιβάλ, διαδηλώσεις (όπως είδα το βράδυ στις ειδήσεις έγιναν κάποια επεισόδια με τα ΜΑΤ, όχι πάντως στα κεντρικά/τουριστικά σημεία που γύριζα), και σημαιοστολισμούς.

Και μέσα στους εορτασμούς για την ανεξαρτησία, σκάει μύτη απ' το πουθενά κι αυτή η αλλοπρόσαλλη ομαδούλα τραγουδώντας "Χάρε Κρίσνα". Σουρεαλιστικό!

Μεσημέρι ξεκινάω για να γνωρίσω το Μοναστήρι Μονσεράτ (Montserrat), ώστε να είμαι πίσω στις βραδινές εκδηλώσεις της πόλης.

Το μοναστήρι - ένα απ' τα σημαντικότερα προσκυνήματα της Καταλονίας - είναι έργο Βενεδικτίνων μοναχών του 12ου αιώνα, φυτεμένο στα απόκρημνα βράχια του ομώνυμου όρους (Μονσεράτ στα καταλανικά σημαίνει πριονισμένο βουνό).

Στο Μονσεράτ τιμάται η μαύρη Παναγία, η μελαχρινούλα (La Moreneta) όπως τη λένε οι ντόπιοι. Λόγω της αργίας, είχε μια τεράστια ουρά για την αυθεντική, οπότε την είδα στη βιτρίνα ενός καταστήματος.

Ωραία και η θέα της καταλανικής υπαίθρου.

Αργά το απόγευμα επιστρέφω στη Βαρκελώνη. Ο κόσμος ήδη έχει αρχίσει να ανεβαίνει στο λόφο Montjuic, όπου και θα γίνει η κύρια συναυλία.

Διαπιστώνω ότι όλοι μαζεύονται μπροστά στο κτίριο του Μουσείου Τέχνης...

.... οπότε βρίσκω ευκαιρία να επισκεφτώ μετά από πολλά χρόνια το σχεδόν άδειο ισπανικό χωριό (Poble Espanyol), για να πάρω μια μαζεμένη γεύση Ισπανίας, αφού σήμερα είναι η τελευταία βραδιά μου στη χώρα.

Πέμπτη 12/09 (Barcelona - Perpignan)

Επιστροφή σήμερα στις καλές ανέφελες μέρες.

Πρώτη στάση μετά από 140 χλμ στη μικρή πόλη Φιγκέρες (Figueres), γνωστή από το διάσημο τέκνο της, τον Σαλβαντόρ Νταλί. Εδώ θα επισκεφθώ το μεγαλύτερο αξιοθέατο της πόλης, το Μουσείο Νταλί, από τα πιο σημαντικά της χώρας. Με το που κατέβηκα απ' τη μηχανή και αντίκρισα το κτίριο που στεγάζεται το μουσείο με τα τεράστια αυγά και τα γλυπτά με τις γυναικείες φιγούρες μπήκα αμέσως στο μαγικό κόσμο του Νταλί.

Μέσα φιλοξενείται μια μεγάλη γκάμα έργων του, καλύπτοντας όλες τις περιόδους του, από τον ιμπρεσιονισμό μέχρι τον σουρεαλισμό. Αν και μικρό το μουσείο, πέρασα χωρίς να το καταλάβω δύο απολαυστικές ώρες. Αν βρεθείτε από εδώ μην το χάσετε!

Δεν έχω τελειώσει όμως με τον Νταλί. Κατευθύνομαι ανατολικά, ανεβαίνω μια ορεινή διαδρομή με πολλές στροφές και μετά από καμιά τριανταριά χλμ βλέπω να απλώνονται μπροστά μου το απέραντο γαλάζιο της Μεσογείου. Είμαι στην Κόστα Μπράβα, ένα από τα πιο γνωστά παραθαλάσσια θέρετρα της Ισπανίας. Θέλω να γνωρίσω ένα μικρό ψαροχώρι, που έγινε παγκόσμια γνωστό σαν ο αγαπημένος τόπος διαμονής του μεγάλου ζωγράφου, το Καντακές (Cadaques). Είναι μια όμορφη κωμόπολη, στο ανατολικότερο σημείο της Ιβηρικής, με μικρά λευκά σπιτάκια, πολλά μπαράκια και πολύ κίνηση, που μου θυμίζει Κυκλάδες. Στην παραλία του θα απολαύσω τον πρωινό καφέ μου, τον τελευταίο σε ισπανικό έδαφος.

Μετά από 50 χλμ περνάω τα .... αόρατα σύνορα και μπαίνω Γαλλία...

...και σε άλλα τόσα είμαι στο ξενοδοχείο μου στο Περπινιάν, με θέα απ' το παράθυρό μου ένα μικρό κανάλι που διασχίζει όλο το κέντρο της πόλης.

Το Περπινιάν (120.000 κάτοικοι) είναι η πρωτεύουσα της Γαλλικής Καταλονίας και φροντίζει να το δείχνει. Παντού βλέπω αναρτημένες καταλανικές σημαίες και οι πινακίδες είναι σε δύο γλώσσες (γαλλικά και καταλανικά). Πέρα απ' αυτό, το Περπινιάν είναι μια ιδανική πόλη για stop-over. το ιστορικό του κέντρο είναι μικρό σε έκταση, έχει γραφικά σοκάκια, κάστρο, ένα μικρό ποτάμι με πεζοδρομημένες και γεμάτες παγκάκια τις λουλουδιασμένες όχθες του και πολλά καφέ και μπαράκια.
Σ' αυτές τις λίγες ώρες που είχα στη διάθεσή μου, γνώρισα το σύμβολο της πόλης, το κάστρο Καστιγιέ (Castillet), όμορφα φωτισμένο το βράδυ...

... εξερεύνησα τα γραφικά πλακόστρωτα καλντερίμια της παλιάς πόλης...

... σεργιάνισα στην κεντρική πλατεία της πόλης, την place de la Loge με κυρίαρχο στο κέντρο της το Loge de Mer με τα ροζ μάρμαρα...

... χαλάρωσα περπατώντας κατά μήκος του μικρού ποταμού...

... και έκλεισα τη βραδιά μου πίνοντας το ποτό μου σε μια πολύ όμορφη μικρή πλατεία.

Η συνέχεια σε λίγες μέρες.....

 

[turms]

η βαρκελωνη παλι μεγαλη απογοητευση...αλλα ρε φιλε οταν ειδα το burger....

παντως δεν ηξερα οτι υπαρχει Γαλλικη Καταλονια...υποθετω μιλανε καταλανικα....πως ακουγονται? εχουν διαφορα με τα καταλανικα της Βαρκελωνης κλπ?

 

[VADIM]

η βαρκελωνη παλι μεγαλη απογοητευση...αλλα ρε φιλε οταν ειδα το burger....

παντως δεν ηξερα οτι υπαρχει Γαλλικη Καταλονια...υποθετω μιλανε καταλανικα....πως ακουγονται? εχουν διαφορα με τα καταλανικα της Βαρκελωνης κλπ?

Το burger όντως λαχταριστό αλλά τη Βαρκελώνη μήπως την αδικεις?
Σχετικά με τις απορίες σου, το Περπινιαν ήταν πάντα συνδεδεμένο στενά με Ισπανία. Ηταν παλιά πρωτεύουσα του Βασιλείου της Μαγιορκας (υπάρχει και το παλάτι στην περιοχή, δεν πρόλαβα να παω). Πολλοί από τους κατοίκους του ειναι μετανάστες από Καταλονία που είχαν καταφύγει εκεί για να γλυτώσουν από τον Φράνκο. Ακόμη και σημερα οι ντοπιοι θεωρούν ότι η πόλη τους είναι μέρος της Καταλονίας.
Στην μικρή παραμονή μου εκεί συννενοηθηκα στα αγγλικα, ξερω οτι μιλουν και καταλανικα, δεν εχω ιδεα βεβαια για τη γλωσσα, ποσο μαλλον για διάφορες με της Βαρκελώνης.

 

[VADIM]

Παρασκευή 13/09 (Perpignan - Montpellier)

Το Μονπελιέ που θα διανυκτερεύσω σήμερα απέχει μόνο 160 χλμ. Οπότε έχω αρκετό χρόνο στη διάθεσή μου μέχρι το check-in για να ανακαλύψω τη ροδοκόκκινη ακτή (Cote Vermeille). Μ' αυτό το περίεργο όνομα προσδιορίζεται το σημείο συνάντησης των Πυρηναίων και της Μεσογείου, μια περιοχή με κόκκινους βράχους (εξ ου και το όνομα), αμπελώνες, δαντελωτές ακτές και παραθαλάσσια χωριά.

Το ομορφότερο χωριό της περιοχής είναι η Κολιούρ (Collioure). Όπως διαβάζω στον οδηγό, από τις αρχές του 20ου αιώνα το μεσογειακό φως, τα χρωματιστά βαρκάκια και τα γραφικά σπιτάκια ενέπνευσαν τον Ματίς και άλλους ζωγράφους και το έκαναν στέκι τους. Στέκι καλλιτεχνών παραμένει μέχρι σήμερα. Στο πανέμορφο λιμανάκι δεσπόζει το βασιλικό κάστρο που έχτισαν οι Ναίτες ιππότες και ο παλιός φάρος που έχει μετατραπεί στην εκκλησία Παναγία των Αγγέλων (Notre-Dame-des-Anges, δείτε στην πρώτη φωτο). Ναι, καλά καταλάβατε, εδώ θα απολαύσω τον πρώτο καφέ της ημέρας!

Λίγο πριν το μεσημέρι κατευθύνομαι προς το Μονπελιέ.

Η είσοδος στην πόλη δεν ήταν και η καλύτερη. Καταμεσήμερο με αφόρητη ζέστη, πολλά έργα στους δρόμους και απαγορεύσεις διάβασης, το gps μπερδευόταν και με γυρόφερνε για ένα μισάωρο. Και όταν επιτέλους βρήκα το B & B, έλειπε ο ιδιοκτήτης και με υποδέχθηκε μια κυρία απ' το Μπακού του Αζερμπαϊτζάν, πρόσφατη μετανάστρια που δεν μιλούσε παρά μόνο τη γλώσσα της, οπότε η συνεννόηση έγινε με φωνητική μετάφραση, με τους δυο μας σκυμμένους πάνω απ' το κινητό της τηλέφωνο!!.
Το Μονπελιέ όμως με αποζημίωσε στη συνέχεια με το παραπάνω. Στις λίγες ώρες που είχα στη διάθεσή μου, ανακάλυψα μια ιδιαίτερα κομψή, ζωντανή πόλη που σίγουρα της αξίζει κάτι παραπάνω από μισή μέρα παραμονή.
Ξεκίνησα τη γνωριμία με το Μονπελιέ από την κεντρική πλατεία στο ιστορικό κέντρο, την πανέμορφη Place de la Comedie, με το εντυπωσιακό κτίριο της όπερας στη μια πλευρά και ολόγυρα δεκάδες στέκια για ποτό και φαγητό.

Από εκεί έκανα έναν μεγάλο περίπατο μέσα από τα μεσαιωνικά στενάκια...

.... και βγήκα στη Rue Foch, με τις υπέροχες επαύλεις του 17ου αιώνα σ' όλο της το μήκος μέχρι την αψίδα του θριάμβου.

Το ηλιοβασίλεμα με βρήκε στην Promenade du Peyrou με το παλιό υδραγωγείο και το υπερυψωμένο πάρκο με θέα προς την πόλη.

Για το κλείσιμο της βραδιάς, επέστρεψα στην όμορφα φωταγωγημένη Place de la Comedie.

Σάββατο 14/09 (Montpellier - Nice)

Η πόλη δεν έχει καλοξυπνήσει κι εγώ είμαι στο δρόμο και πάλι. Βγαίνοντας απ' το Μονπελιέ, βλέπω τις ταμπέλες προς Albi και αναπολώ ειδυλλιακές εικόνες της πόλης πριν μια πενταετία. Έτσι και βρεθείτε στη περιοχή μην την παραλείψετε, είναι πανέμορφη!

Μετά από καμιά εκατοστή χλμ, βλέπω στο αντίθετο ρεύμα το μεγαλύτερο μποτιλιάρισμα που έχω συναντήσει ποτέ στην Ευρώπη. Οι δύο φωτογραφίες που παραθέτω απέχουν μεταξύ τους πάνω από 40 χλμ. Σε πόσες ώρες θα ξεμπλέξουν αυτοί οι άνθρωποι. Φανταστείτε να σας τύχει κάτι τέτοιο και να μην έχετε ούτε νερό!

Μεσημεράκι μπαίνω στη Νίκαια.

Πολλές φορές σκέφτομαι ότι όλα αυτά τα χρόνια εξερεύνησα σχεδόν κάθε γωνιά της Ευρώπης, δεν έχουν μείνει πολλά καινούργια πράγματα να γνωρίσω. Κι όμως, τελικά η λίστα αντί να μικραίνει μεγαλώνει. Γιατί προστίθενται όλα αυτά τα μέρη που με γοητεύουν (όπως η Λυών ή το Μπιλμπάο) και θέλω να τα επισκεφθώ ξανά, να τα απολαύσω με μια δεύτερη, πιο χαλαρή ματιά, χωρίς το άγχος να τα προλάβω όλα. Ένα τέτοιο μέρος είναι και η Νίκαια. Μια πανέμορφη, λαμπερή και κοσμοπολίτικη πόλη, που την έχουμε επιλέξει σαν την ιδανική μας βάση - όταν ο δρόμος μας φέρνει από εδώ - για να απολαμβάνουμε τη γαλλική Ριβιέρα (Monaco, Villefranche-sur-Mer, Cap Ferrat κλπ), αλλά και τα μεσαιωνικά χωριουδάκια στις λεγόμενες "θαλασσινές Άλπεις" όπως η Ez και το St. Paul de Vence. Το ξενοδοχείο που θα μείνω είναι μερικές δεκάδες μέτρα από την Promenade des Anglais, σε πολύ κεντρικό σημείο.

Αν βρεθείτε στη Νίκαια και σας αρέσει ο αστακός, επισκεφθείτε ένα φοβερό μαγαζάκι μια ανάσα από την παραλία. Λέγεται Lobsta και φτιάχνει σάντουιτς και σαλάτες με κύριο υλικό τον αστακό. Μια τέτοια πεντανόστιμη και χορταστική σαλάτα απολαμβάνω κι εγώ στην αποδεκτή, για Κυανή Ακτή, τιμή των 18 €....

... και συνεχίζω με έναν μεγάλο περίπατο στην περιοχή γύρω από την Place Massena, όπου γίνεται ένας χαμός από κόσμο και εκδηλώσεις.

Απόγευμα πια, παίρνω τη μηχανή για μια παραλιακή βόλτα, με μικρές στάσεις για να απολαύσω από ψηλά τη Villefranche .....

.... και το Cap Ferrat.

Τελευταία στάση στο Μόντε Κάρλο για καφέ ....

.... και χάζεμα των ΙΧ της φτωχολογιάς.

Αργά παίρνω το δρόμο του γυρισμού. Είναι ένα ζεστό φθινοπωρινό δειλινό, οδηγώ αργά με σηκωμένη τη ζελατίνα του κράνους για να νιώθω το αεράκι, ατενίζω τον ορίζοντα και τον ήλιο που χάνεται, τη θάλασσα και τον ουρανό που αλλάζουν χρώματα, χαλαρώνω και αφήνω το τοπίο να με κατακτήσει ... μικρές στιγμές ευτυχίας!

Πίσω στη Νίκαια και όλος ο κόσμος έχει βγει στους δρόμους. Μαζί κι εγώ ξεκινάω τη βόλτα μου με φεγγαράδα από το εμβληματικό Negresco στην παραλιακή....

... και συνεχίζω στην παλιά πόλη και γύρω από την Place Massena.

Είναι τόσο όμορφη η βραδιά που δεν μου κάνει καρδιά να γυρίσω στο δωμάτιο. Έτσι κι αλλιώς δεν θα μπορούσα να κοιμηθώ.... δείτε στην επόμενη φωτο τι γίνεται μεσάνυχτα ακριβώς κάτω απ' το παράθυρό μου.

Κυριακή 15/09 (Nice - Como)

Μετά από 30 χλμ αποχαιρετώ τη Γαλλία. Αυτή τη φορά η αλλαγή συνόρων δεν θα γίνει μέσα σε τούνελ (Frejus) όπως στην αρχή του ταξιδιού, αλλά πάνω σε μια υπερυψωμένη γέφυρα.

Λατρεύω να οδηγώ με τη μηχανή μου τη διαδρομή Νίκαια-Γένοβα, να διασχίζω πάμπολλα τούνελ και υπερυψωμένες γέφυρες, να απολαμβάνω δεξιά μου το απέραντο γαλάζιο της Μεσογείου και αριστερά μου ορεινά ιταλικά χωριά με σπιτάκια στο χρώμα της ώχρας. Έτσι χαίρομαι τη διαδρομή και σήμερα το πρωί, με έναν καιρό ταξιδιάρικο και το κέφι μου στα ύψη.

Πριν τη Γένοβα, αφήνω τα παράλια της Λιγουρίας και στρέφω το τιμόνι προς τα ηπειρωτικά της Λομβαρδίας και μετά από 360 χλμ μπαίνω στο Κόμο. Έχω περάσει κάμποσες φορές από την πόλη, αλλά δεν έχω διανυκτερεύσει ποτέ. Αρχίζω τη μεσημεριανή μου βόλτα απ' τα στενά της παλιάς πόλης, περνάω από τον Καθεδρικό της...

... και αράζω για τον καφέ μου στο ωραιότερο για μένα σημείο της πόλης, στην Piazza Cavour με θέα τη λίμνη και τους καταπράσινους λόφους ολόγυρα.

Το καλύτερο όμως το φυλάω για το απόγευμα. Θα κάνω το γύρο (ένα μέρος του) της πιο μαγευτικής λίμνης της Ιταλίας. Ξεκινάω με την οδική διαδρομή Κόμο - Μπελάτζιο, που θεωρείται μια από τις γραφικότερες στον κόσμο και απολαυστικότατη για μοτοσυκλετιστές. Ένας στενός δρόμος που στριφογυρίζει ανηφορικά στην ανατολική πλευρά της λίμνης, περνώντας μέσα από χωριουδάκια, με απίστευτη θέα στην απέναντι πλευρά.

Στο Μπελάτζιο (είχα ξαναπεράσει στο Motoeurope 2017) κάνω μια μικρή στάση για ξεμούδιασμα...

... και συνεχίζω ακτοπλοϊκά, περνώντας απέναντι στην Cadennabia με το ferry.

Κρίμα που δεν έχω καθαρές φωτογραφίες από την action camera να σας δείξω κομμάτια από τη διαδρομή της επιστροφής. Πενήντα πέντε νυχτερινά χιλιόμετρα μέσα από γραφικά χωριουδάκια όπως το Tremezzo και το Cernobbio, μ' ένα ολόγιομο φεγγάρι να καθρεφτίζεται στα νερά της λίμνης... αξέχαστη διαδρομή! Κυριακή βράδυ βέβαια και γινόταν ένας χαμός κίνησης επιστροφής. Έφθασα αργά και πεινασμένος στο Κόμο και μόλις που πρόλαβα ανοιχτή μια πιτσαρία στη γειτονιά.

Δευτέρα 16/09 (Como - Vicenza)

Η τελευταία διανυκτέρευση πριν τον επαναπατρισμό είναι καθορισμένη - στο Μέστρε για να είμαι δίπλα στο λιμάνι και να μην έχω άγχος την ημέρα αναχώρησης. Για την προτελευταία διανυκτέρευση προβληματιζόμουν ανάμεσα στη Βερόνα και στη Μάντοβα, πανέμορφες πόλεις και οι δύο, συγχρόνως όμως έψαχνα και για κάτι άλλο που θα επισκεπτόμουν για πρώτη φορά. Κι έτσι ανακάλυψα τη Βιτσέντσα, μια πόλη που σνόμπαρα μέχρι τώρα, ειδικά όταν διάβαζα ότι είναι η 3η μεγαλύτερη βιομηχανική πόλη της Ιταλίας. Κι όμως, σκαλίζοντας τους οδηγούς, ανακάλυψα ότι η Βιτσέντσα έχει ένα όμορφο ιστορικό κέντρο, με κάποια υπέροχα αρχιτεκτονικά κτίσματα που σχεδίασε κάποιος Αντρέα Παλλάντιο. Πρώτη φορά άκουγα για τον κύριο, έψαξα και βρήκα ότι πρόκειται για έναν από τους μεγαλύτερους αρχιτέκτονες, έζησε τον 16ο αιώνα και με το έργο του δημιούργησε έναν καινούργιο ρυθμό, τον "παλλαντιανισμό", ο οποίος ρυθμός "κατέκλυσε τον αγγλοσαξονικό κόσμο τον 17ο-18ο αιώνα και αποτέλεσε σήμα κατατεθέν για την αρχιτεκτονική ανάπλαση της Βρετανίας, των ΗΠΑ αλλά και ολόκληρου του κόσμου". Δεν ήθελα περισσότερα λοιπόν για να κλείσω την προτελευταία μου διανυκτέρευση στη Βιτσέντσα. Η παλιά πόλη είναι μικρή και κουκλίστικη, όλα κινούνται γύρω από την κεντρική οδό Corso Andrea Palladio και την πανέμορφη Piazza dei Signori, όπου δεσπόζει η Βασιλική, ένα κολοσσιαίο κτίσμα, το σπουδαιότερο έργο του αρχιτέκτονα. Απολαύστε εικόνες.

Κι εδώ κλείνει η περιγραφή του Motoeurope 2019, μάλλον του καλύτερου απ' όσα έχω πραγματοποιήσει. Για το Motoeurope 2020 είχα προγραμματίσει να γυρίσω για ένα μήνα το Ηνωμένο Βασίλειο .... αλλά μου τα χάλασε ο covid και το μετέφερα για του χρόνου (ελπίζω!). Ευχαριστώ που με διαβάσατε, να προσέχετε το εαυτό σας και γρήγορα να ξαναταξιδέψουμε!!

Και όπως πάντα, το φιλμάκι μου με τα καλύτερα στιγμιότυπα του ταξιδιού, πλαισιωμένα με τις μουσικές μου επιλογές.

 

[katkats]

Ζηλευτό ταξίδι, παρόλο που δεν το χω με τα roadtrip, και η εξιστόρησή σου υποδειγματική. Ευχαριστώ!

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ευρώπη

 

[VADIM]

Ζηλευτό ταξίδι, παρόλο που δεν το χω με τα roadtrip, και η εξιστόρησή σου υποδειγματική. Ευχαριστώ!

Όντως αξέχαστο ταξίδι. Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!

 

[chris7]

Θαυμάσιο οδικό ταξίδι.
Πολύ ωραία περιγραφή με υπέροχες φωτογραφίες και καταπληκτικό βίντεο.

 

[VADIM]

Chris7 σ' ευχαριστώ θερμά για τα σχόλιά σου!

 

[Señor_Nada]

Καταπληκτικό ταξίδι! Έδωσες πάρα πολλές ιδέες. Το Γαλλικό κομμάτι της χώρας των Βάσκων δεν σκεφτόμουν καν να το επισκεφθώ. Αφού διάβασα την ιστορία σου μπήκε στις προτεραιότητες μου ένα ταξίδι που να συνδυάζει το Ισπανικό και το Γαλλικό κομμάτι της χώρας των Βάσκων. Ευχαριστώ!

Την Λυών την λάτρεψα κι εγώ.