Runvel
Member
- Μηνύματα
- 40
- Likes
- 216
Βίλνιους, Βίλνα , Βίλνο. Όπως και να αναφέρεις τη πρωτεύουσα της Λιθουανίας δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Όποιο και να είναι το όνομα της, είναι μια πανέμορφη πόλη που εκπλήσσει τον επισκέπτη.
Είναι πρωτεύουσα του Λιθουανικού κράτους από το 1323. Βρίσκεται στην συμβολή των ποταμών Νέρις και Βίλνελε, οι οποίοι με χάρη χαϊδεύουν και δροσίζουν τούτη τη γραφική πόλη.
Το Βίλνιους δεν είναι ένα κλασικό αστικό κέντρο. Ο πληθυσμός του αγγίζει τις 500.000 και δεν είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη πόλη. Στο παρελθόν είχα αναφέρει για το κάστρο τους Βίλνιους και την πανοραμική θεά της πόλης. Σειρά έχει μια εκτενής αναφορά στο καμάρι της πόλης, την παλιά πόλη.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι έχει ανακυρυχθεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Ανεπτυγμένη επιμελώς γύρω από το δημαρχείο της δημιουργεί δαιδαλώδη στενάκια, το κάθε ένα με ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Σε πολλά σημεία τούτη η συνοικία περιβάλλεται από ψηλά τείχη που μας θυμίζουν την προστασία που παρείχαν κατά τους περασμένους αιώνες. Μέσα στη καλά οχυρωμένη πόλη βρίσκει κανείς μεταξύ άλλων όμορφους καθολικούς ναούς και διοικητικά κτήρια.
Πλήθος ξενώνων, μπαρ και εστιατορίων βρίσκονται σε κάθε γωνιά της παλιάς πόλης. Πλανόδιοι πωλητές αναμνηστικών ειδών και καλλιτέχνες του δρόμου δίνουν την όμορφη καθημερινή τους παράσταση. Τα σουβενίρ στην πλειοψηφία τους είναι κομψότατες δημιουργίες φτιαγμένες από ντόπιο κεχριμπάρι Βαλτικής.
Κατά την περιπλάνηση του ο επισκέπτης ίσως σταθεί τυχερός και εντοπίσει κρυμμένες μπυραρίες μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των επισκεπτών. Εκεί με λίγα Litas (το εθνικό νόμισμα της Λιθουανίας μέχρι το τέλος του 2014) μπορεί να απολαύσει τοπικές μπύρες σε θηριώδη ποτήρια. Από τον Ιανουάριο του 2015 το νόμισμα τους είναι το ευρώ και οι τιμές σε γενικές γραμμές είναι φθηνότερες από την Ελλάδα.
Σε μια τέτοια περιπλάνηση μου εντόπισα ένα στιλάτο μαγαζάκι, καμαρούλα μια σταλιά 2 επί 3 , χωρίς ίχνος υπερβολής. Μια μεγάλη ταμπέλα με τον ευφάνταστο τίτλο “Who Hits John” μου απέσπασε την προσοχή και εισήλθα για ένα διάλλειμα για ζύθο.
Είχα ακούσει και στο παρελθόν ότι οι Λιθουανοί είναι πολύ φιλόξενοι. Σε τούτο το μαγαζάκι το ένιωσα από πρώτο χέρι. Δίπλα μου ακριβώς καθόταν ένα ζευγαράκι, ο Tautvydas ( που σημαίνει στα Λιθουανικά: αυτός που βλέπει το έθνος του) και η Cintare (που σημαίνει :κεχριμπάρι). Η κουβέντα αφού ξεκίνησε από τα αξιοθέατα της πόλης, πήγε στην ελληνική μυθολογία, από εκεί στην γευσιγνωσία μπύρας από μικροζυθοποιίες της χώρας και έπειτα στο καταπιεστικό σοβιετικό παρελθόν τους (για το οποίο δεν είναι καθόλου περήφανοι). Με τα πολλά, έμελλε τούτο το ζεύγος να είναι οι ξεναγοί μου για την υπόλοιπη βραδιά. Συν τοις άλλοις με πήγαν στην υπόλοιπη παρέα τους σε διάφορα στέκια που συχνάζουν οι ντόπιοι (εκτός παλιάς πόλης). Ήταν μια κίνηση που εκτίμησα ιδιαίτερα και αναρωτήθηκα ποιος από όλους μας θα παρουσίαζε στην παρέα του έναν τουρίστα που μόλις γνώρισε?
Η πιο εναλλακτική γειτονιά του Βίλνιους είναι η πρώην περιοχή των περιθωριακών τύπων Uzupis. Απέχει μόλις λίγα λεπτά περπάτημα από την παλιά συνοικία. Τούτη η γειτονιά στις όχθες του Βίλνελε έχει γίνει στέκι καλλιτεχνών και διανοουμένων κάνοντας την, την πιο μποέμικη και καλλιτεχνικά ανερχόμενη περιοχή της πόλης.
Άλλη μια όμορφη περιοχή εντός των τειχών είναι το Bernardine Park. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο πεντακάθαρο πάρκο κάτω από τη σκιά του περιβόητου κάστρου και δίπλα από τις όχθες του ορμητικού Βίλνελε. Είναι ένας τόπος ηρεμίας και αναψυχής συντροφιά με τον ήχο του τρεχούμενου νερού.
Στο Βίλνιους μου έκανε εντύπωση κάτι παράξενο. Σε πολλά σημεία της παλιάς πόλης υπήρχαν αρκετοί νεαροί τοξικομανείς επαίτες . Καθόλου παράξενο θα σκεφτεί κανείς διότι στα στενά του Βίλνιους κινούνται κυρίως επισκέπτες και τουρίστες με ζεστό συνάλλαγμα στην τσέπη. Εύκολος ¨στόχος¨ για επαιτεία. Την προσοχή μου απέσπασαν τα μελανιασμένα από το κρύο πόδια τους. Όπως μου εξήγησε ένας από αυτούς (που μιλούσε άπταιστα πέντε γλώσσες) ορισμένα βράδια του χειμώνα που το κρύο είναι πραγματικά τσουχτερό , τυχαίνει να αποκοιμηθούν στο δρόμο. Αυτό τους στοίχισε στην υγεία των κάτω άκρων τους. Για τους πιο άτυχους εξ’αυτών η μοναδική λύση ήταν ο ακρωτηριασμός.
Αν αναζητά κανείς οικονομική διαμονή σε hostel θα προτείνω τοHostelgate (όπου και διέμεινα) άνετο, καλό, συμμαζεμένο , οικονομικό ,καθαρό ή το Jamaica το οποίο έχει και δικό του μπαρ στο ισόγειο αλλά είναι πολύ θορυβώδες κυρίως τα τριήμερα.
Εν κατακλείδι η πρωτεύουσα της Λιθουανίας είναι μια όμορφη και ανθρώπινη πόλη. Αποτελούμενη από όμορφους ανθρώπους , περήφανους για την ιστορία τους. Η πλειοψηφία αυτών νιώθουν οργισμένοι για την πενηντάχρονη σοβιετική κατοχή της χώρας τους, αλλά ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία.
Η παλιά πόλη είναι ένα στολίδι που αξίζει να μπει στην Travelist σας.
Είναι πρωτεύουσα του Λιθουανικού κράτους από το 1323. Βρίσκεται στην συμβολή των ποταμών Νέρις και Βίλνελε, οι οποίοι με χάρη χαϊδεύουν και δροσίζουν τούτη τη γραφική πόλη.
Το Βίλνιους δεν είναι ένα κλασικό αστικό κέντρο. Ο πληθυσμός του αγγίζει τις 500.000 και δεν είναι ιδιαίτερα πυκνοκατοικημένη πόλη. Στο παρελθόν είχα αναφέρει για το κάστρο τους Βίλνιους και την πανοραμική θεά της πόλης. Σειρά έχει μια εκτενής αναφορά στο καμάρι της πόλης, την παλιά πόλη.
Δεν αποτελεί έκπληξη ότι έχει ανακυρυχθεί μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Ανεπτυγμένη επιμελώς γύρω από το δημαρχείο της δημιουργεί δαιδαλώδη στενάκια, το κάθε ένα με ιδιαίτερο χαρακτήρα.
Σε πολλά σημεία τούτη η συνοικία περιβάλλεται από ψηλά τείχη που μας θυμίζουν την προστασία που παρείχαν κατά τους περασμένους αιώνες. Μέσα στη καλά οχυρωμένη πόλη βρίσκει κανείς μεταξύ άλλων όμορφους καθολικούς ναούς και διοικητικά κτήρια.
Πλήθος ξενώνων, μπαρ και εστιατορίων βρίσκονται σε κάθε γωνιά της παλιάς πόλης. Πλανόδιοι πωλητές αναμνηστικών ειδών και καλλιτέχνες του δρόμου δίνουν την όμορφη καθημερινή τους παράσταση. Τα σουβενίρ στην πλειοψηφία τους είναι κομψότατες δημιουργίες φτιαγμένες από ντόπιο κεχριμπάρι Βαλτικής.
Κατά την περιπλάνηση του ο επισκέπτης ίσως σταθεί τυχερός και εντοπίσει κρυμμένες μπυραρίες μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα των επισκεπτών. Εκεί με λίγα Litas (το εθνικό νόμισμα της Λιθουανίας μέχρι το τέλος του 2014) μπορεί να απολαύσει τοπικές μπύρες σε θηριώδη ποτήρια. Από τον Ιανουάριο του 2015 το νόμισμα τους είναι το ευρώ και οι τιμές σε γενικές γραμμές είναι φθηνότερες από την Ελλάδα.
Σε μια τέτοια περιπλάνηση μου εντόπισα ένα στιλάτο μαγαζάκι, καμαρούλα μια σταλιά 2 επί 3 , χωρίς ίχνος υπερβολής. Μια μεγάλη ταμπέλα με τον ευφάνταστο τίτλο “Who Hits John” μου απέσπασε την προσοχή και εισήλθα για ένα διάλλειμα για ζύθο.
Είχα ακούσει και στο παρελθόν ότι οι Λιθουανοί είναι πολύ φιλόξενοι. Σε τούτο το μαγαζάκι το ένιωσα από πρώτο χέρι. Δίπλα μου ακριβώς καθόταν ένα ζευγαράκι, ο Tautvydas ( που σημαίνει στα Λιθουανικά: αυτός που βλέπει το έθνος του) και η Cintare (που σημαίνει :κεχριμπάρι). Η κουβέντα αφού ξεκίνησε από τα αξιοθέατα της πόλης, πήγε στην ελληνική μυθολογία, από εκεί στην γευσιγνωσία μπύρας από μικροζυθοποιίες της χώρας και έπειτα στο καταπιεστικό σοβιετικό παρελθόν τους (για το οποίο δεν είναι καθόλου περήφανοι). Με τα πολλά, έμελλε τούτο το ζεύγος να είναι οι ξεναγοί μου για την υπόλοιπη βραδιά. Συν τοις άλλοις με πήγαν στην υπόλοιπη παρέα τους σε διάφορα στέκια που συχνάζουν οι ντόπιοι (εκτός παλιάς πόλης). Ήταν μια κίνηση που εκτίμησα ιδιαίτερα και αναρωτήθηκα ποιος από όλους μας θα παρουσίαζε στην παρέα του έναν τουρίστα που μόλις γνώρισε?
Η πιο εναλλακτική γειτονιά του Βίλνιους είναι η πρώην περιοχή των περιθωριακών τύπων Uzupis. Απέχει μόλις λίγα λεπτά περπάτημα από την παλιά συνοικία. Τούτη η γειτονιά στις όχθες του Βίλνελε έχει γίνει στέκι καλλιτεχνών και διανοουμένων κάνοντας την, την πιο μποέμικη και καλλιτεχνικά ανερχόμενη περιοχή της πόλης.
Άλλη μια όμορφη περιοχή εντός των τειχών είναι το Bernardine Park. Πρόκειται για ένα πολύ όμορφο πεντακάθαρο πάρκο κάτω από τη σκιά του περιβόητου κάστρου και δίπλα από τις όχθες του ορμητικού Βίλνελε. Είναι ένας τόπος ηρεμίας και αναψυχής συντροφιά με τον ήχο του τρεχούμενου νερού.
Στο Βίλνιους μου έκανε εντύπωση κάτι παράξενο. Σε πολλά σημεία της παλιάς πόλης υπήρχαν αρκετοί νεαροί τοξικομανείς επαίτες . Καθόλου παράξενο θα σκεφτεί κανείς διότι στα στενά του Βίλνιους κινούνται κυρίως επισκέπτες και τουρίστες με ζεστό συνάλλαγμα στην τσέπη. Εύκολος ¨στόχος¨ για επαιτεία. Την προσοχή μου απέσπασαν τα μελανιασμένα από το κρύο πόδια τους. Όπως μου εξήγησε ένας από αυτούς (που μιλούσε άπταιστα πέντε γλώσσες) ορισμένα βράδια του χειμώνα που το κρύο είναι πραγματικά τσουχτερό , τυχαίνει να αποκοιμηθούν στο δρόμο. Αυτό τους στοίχισε στην υγεία των κάτω άκρων τους. Για τους πιο άτυχους εξ’αυτών η μοναδική λύση ήταν ο ακρωτηριασμός.
Αν αναζητά κανείς οικονομική διαμονή σε hostel θα προτείνω τοHostelgate (όπου και διέμεινα) άνετο, καλό, συμμαζεμένο , οικονομικό ,καθαρό ή το Jamaica το οποίο έχει και δικό του μπαρ στο ισόγειο αλλά είναι πολύ θορυβώδες κυρίως τα τριήμερα.
Εν κατακλείδι η πρωτεύουσα της Λιθουανίας είναι μια όμορφη και ανθρώπινη πόλη. Αποτελούμενη από όμορφους ανθρώπους , περήφανους για την ιστορία τους. Η πλειοψηφία αυτών νιώθουν οργισμένοι για την πενηντάχρονη σοβιετική κατοχή της χώρας τους, αλλά ατενίζουν το μέλλον με αισιοδοξία.
Η παλιά πόλη είναι ένα στολίδι που αξίζει να μπει στην Travelist σας.
