Ιταλία Πορτογαλία Η Λισαβόνα, το Πόρτο, η μουσική fado κι ένας γάμος που τελικά έχασα ....

[evaT]

Εισαγωγή

Κανόνας Νο1. Τους φίλους μας γενικά τους αγαπάμε. Κανόνας Νο2. Τους φίλους μας που ζουν στο εξωτερικό τους αγαπάμε λίιιιιγο περισσότερο
Εντάξει αστειεύομαι λιγάκι. Όταν όμως κάποια στιγμή μέσα στο χειμώνα μίλησα με τη φίλη μου που ζει στην Πορτογαλία και μου είπε βιάσου δε θα είμαι για πολύ ακόμη εδώ....δε μου φάνηκε καθόλου αστείο.
Το στόρι έχει ως εξής. Η φίλη μου με την οποία γνωριστήκαμε όταν πριν αρκετά χρόνια δουλεύαμε στο ίδιο γραφείο, αλλάζει χώρα διαμονής ανά 3-4-5 χρόνια μια και είναι παντρεμένη με Κύπριο διπλωματικό ακόλουθο και η Πορτογαλία ήρθε λίγο πριν τον κόβιντ. Δεν είχα προλάβει να τη βάλω στα πλάνα μου και θα ήταν πραγματικά κρίμα να χάσω το πλεονέκτημα να μου τη δείξει εκείνη που ξέρει πλέον τα κατατόπια και φυσικά όντας φιλοξενούμενη είχα τη δυνατότητα να προσθέσω μέρες μιας και το μπάτζετ έπεφτε σημαντικά.
Αυτό που δεν έπεφτε με τίποτα ήταν ο ναύλος της Aegean που όπως και να έχει δεν υπήρχε απευθείας πτήση από Θεσσαλονίκη.

'Ετσι αποφάσισα να τη δω αλλιώς...Άρχισα να ψάχνω τις πτήσεις της Ryanair με ανταπόκριση από διάφορες πόλεις στην Ευρώπη και τι τελικά θα μπορούσε να βολέψει. Με χαρά ανακάλυψα ότι εξυπηρετούσε άριστα η εκδοχή μέσω Μπέργκαμο δίχως να χρειάζεται έξτρα διανυκτέρευση εκεί και μάλιστα βόλευε πολύ να επιστρέψω από το Πόρτο το οποίο σκόπευα να δω έτσι κ αλλιώς, πραγματοποιώντας αισίως και τον πρώτο σόλο προορισμό της ζωής μου-δεύτερο για την ακρίβεια αν θυμηθώ ότι στα 19 μου το έσκασα από τη Γερμανία για να πάω μόνη στη Δανία να βρω φίλους που είχα γνωρίσει το καλοκαίρι βασιζόμενοι σ ένα ραντεβού που δόθηκε μέσω αλληλογραφίας (!) και δίχως να έχουν ιδέα γι αυτό βέβαια οι δικοί μου, (έχω γράψει και σχετική ιστορία ) -ωστόσο επειδή είχα το ακαταλόγιστο της νεανικής ηλιθιότητας , εκείνο δεν το μετράω ως ένα συνειδητά σχεδιασμένο σόλο ταξίδι.
Στην προκειμένη δεν χρειάστηκε να το σκεφτώ πολύ , η τιμή ήταν παραπάνω απο δελεαστική μόλις 75 ευρώ για όλες τις πτήσεις και στην επιστροφή θα μου έμεναν και αρκετές ώρες να βγω βόλτα στο Μπέργκαμο το οποίο ως τώρα δεν είχε τύχει ποτέ να επισκεφτώ.
Ο ενθουσιασμός άρχισε να φουντώνει μέσα μου. Θα ανταμώναμε και πάλι με τη φίλη μου και την οικογένειά της-τους είχα κατσικωθεί δύο φορές όταν ήταν στις Βρυξέλλες και κάναμε μαζί κάμποσες εκδρομές αλλά στο παρελθόν έχουμε ταξιδέψει ξανά ως παρέα και πάντα περάσαμε καλά.
Και επιπλέον θα είχα 2 ολόκληρες μέρες μόνη στο Πόρτο! Μετά από απανωτά ταξίδια με κάμποσο κόσμο που ναι μεν πέρασα όμορφα, ένιωθα όμως και την ανάγκη να μείνω λίγο μόνη με τον εαυτό μου. I, me and myself για; περισυλλογή και ανασύνταξη! 'Αρχισα να φιάχνω εικόνες στο μυαλό μου με μοναχικές βόλτες και κρασάκια Porto στις όχθες του Douro. Καθόλου δε με χαλούσε....
Για να κάνω μάλιστα το σόλο μου ακόμα πιο ολοκληρωμένο έκανα κράτηση σε κεντρικό χόστελ σε κοινόχρηστο κοιτώνα μια και επίσης μου έλειπε η συγκεκριμένη εμπειρία. 'Εχω ξανακοιμηθεί σε χόστελ μία φορά σε ιδιωτικό δωμάτιο και μια δεύτερη δεν είχε κόσμο, είμασταν μόνο οι της παρέας, οπότε δεν ήταν ακριβώς αυθεντική η εμπειρία. Αλλά δε βαριέσαι, κάμπιγκ έχω κάνει, για 2 νύχτες ότι και να είναι θα το αντέξω. Θα μου πεις τώρα τα θυμήθηκες όλα; Ε, δεν έχω καλή απάντηση. Κάλλιο αργά παρά...αργότερα!

Αυτά έγιναν λοιπόν και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις και ενώ μόλις έχω ανοίξει τις σχετικές ιστορίες στο Travelstories κι έχω στρωθεί στο διάβασμα, χτυπάει τηλεφωνάκι από τη βαφτισιμιά μου.
- Νονά μου Παντρεύομαι! κλείσαμε ημερομηνία στις 22 του Μάη!!
Στήλη άλατος η νονά....
Καταρχάς τι δουλειά έχεις να παντρεύεσαι μικρό κορίτσι....ας το πιάσουμε από εκεί (κρίμα το μύρο) κι έπειτα στις 22 Μάη , θα λείπω ταξίδι τότε!
Δε φαντάστηκα βρε νονά ότι μπορεί να λείπεις....τι δε φαντάστηκες παιδάκι μου δεν την ξέρεις τη νονά σου, καλά γίνεται να λείπω από το γάμο σου τώρα;
Στεναχωρέθηκα εγώ, βούρκωσε κι η μικρή γιατί μου έχει και μια αδυναμία και λέω κάτσε γιατί νομίζω ακόμη έχω περιθώρειο να τ αλλάξω χωρίς να χάσω χρήματα....
Μπαίνω στην κράτηση και βλέπω πως όντως μπορούσε να πάει όλο το ταξίδι μια εβδομάδα πίσω με τις ίδιες τιμές χωρίς να χρεωθώ πρόστιμα. Φυσικά ήδη στο μυαλό μου έπαιζε ότι ο γάμος βγάζει επιπλέον έξοδα και θα στριμωχτώ πολύ, πήρα όμως μια βαθιά ανάσα και το αποφάσισα. Ανακουφίστηκε κι η μέλλουσα νυφούλα , ένιωσα και γω καλύτερα ότι θα είμαι εντάξει στις ηθικές μου υποχρεώσεις ως πνευματική μαμά και όλα πήραν το δρόμο τους....

Στην πορεία επικοινώνησα και με έναν παιδικό μου φίλο Ιταλό που μένει στο Μπέργκαμο και είχαμε γνωριστεί οικογενειακώς ένα καλοκαίρι στην Χαλκιδική και κανονίσαμε να ξανασυναντηθούμε μετά τόσα χρόνια, ενώ όσο μάζευα τις πληροφορίες για το ταξίδι τόσο μεγάλωνε ο ενθουσιασμός μου. Μεσολάβησε και η επίσκεψη του @psilos3 στο Πόρτο και μας τα είπε και από κοντά....γενικά ένιωθα πως αυτή η χώρα μου πάει πολύ!

Επιπλέον ελεύθεροι πια από πιστοποιητικά, Plf και τεστ, την 11η του Μάη πήγα στο αεροδρόμιο με το διαβατήριό μου μόνο! Μετά από ένα χρόνο ταξιδιών με τόσα έγγραφα ένιωθα σα να έχω ξεχάσει κάτι!
Με αμέσως επόμενο συναίσθημα πως πράγματι κάτι έχει πλέον αλλάξει αφού τα αεροδρόμια και τα αεροπλάνα θυμίζουν μέρες του 19 με κόσμο που και πάλι ταξιδεύει.

Θα προσπαθήσω στη συνέχεια να μοιραστώ μαζί σας το πως είδα και πως έζησα τη μαγική αυτή χώρα στην μετά κόβιντ εποχή (λέμε τώρα) και με όσες πληροφορίες - ανάμεσα στις φλυαρίες μου- μπορεί να φανούν χρήσιμες στο μελλοντικό ταξιδιώτη. (θα του πρότεινα καλύτερα να διαβάσει τον ψηλό ή τον άλλο Γιάννη τον Μιτς αλλά έτσι δεν προμοτάρω σωστά την ιστορία μου )

Ladies and Gentlemen welcome to Portugal -Πουρτουγκαλ όπως το προφέρουν εύηχα οι ντόπιοι!

 

• 1
• 2
• 3
• …

  Go to chapter

  Go
• 9

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 9

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Smaragda53]

και το φουστανάκι ασορτί παρακαλώ!

 

[evaT]

και το φουστανάκι ασορτί παρακαλώ!

Azulejos

 

[evaT]

1η μέρα Θεσσαλονίκη - Μπέργκαμο - Λισαβόνα

Πετούσα μεσημεράκι προς Μπέργκαμο και ξεκινήσαμε με 20-22 βαθμούς από δω για να φτάσουμε στους 29-30 στο Μιλάνο! Η διαφορά ήταν εμφανής με την προσγείωση-ζέστη και υγρασία σε συνδυασμό με πολυκοσμία μέσα και έξω από το αεροδρόμιο, και μέτρα ανύπαρκτα. Καμιά μασκούλα μόνο κ αυτό που και που....
Είχαμε ραντεβού με το φίλο μου έξω από τις αφίξεις και έψαχνα να τον βρω με το κινητό στο χέρι.
Κάτι λίγες φωτογραφίες είχα δει στο φέισμπουκ, εγώ θυμόμουν έναν νεαρό ψηλό με πλούσια χαίτη, τελικά όταν πλησίασε αναγνώρισα το χαμόγελο....η πλούσια χαίτη τον είχε αποχαιρετήσει μάλλον καιρό πριν το ύψος ήταν μέτριο (υποθέτω εγώ τότε ήμουν κοντή) , το ευχάριστο βέβαια είναι ότι αναγνωρίσαμε αμέσως ο ένας τον άλλον, άρχισε ο Ιταλός τα mamma mia και τέτοια άλλα ωραία επιφωνήματα και γω έκανα ανασκαφές στο μυαλό μου να θυμηθώ τα ξεχασμένα μου Ιταλικά. Αποφασίσαμε να πάμε απέναντι στο εμπορικό κέντρο Orio να πιούμε έναν καφέ και να πούμε τα νέα μας αφού είχα μόνο ένα γεμάτο 2ωρο ελεύθερο πριν την επόμενη πτήση.

Με πήρε ο άνθρωπος με το αυτοκίνητό του, μου έδειξε όλο το εμπορικό κέντρο και τις ακριβές ιταλικές φίρμες, εγώ χίπισσα στο μεταξύ...με σκισμένο τζιν και μπακπακ....τι να κάνω για ταξίδι ξεκινούσα δεν ήμουν κι ο ορισμός του στυλ. Εν τω μεταξύ όσοι έχετε ταξιδέψει προς Μιλάνο το ξέρετε, οι άτιμοι είναι όλοι φιγουρίνια.
Μόνο ένας Μιλανέζος μπορεί να φοράει κόκκινο παντελόνι με σιέλ πουκάμισο και ροζ γραβάτα και όλο αυτό να δείχνει στiλάτο και όχι γελοίο!

Καθίσαμε σ ένα ωραίο καφέ και πήρα ένα απερόλ σπριτζ (που δεν είχε καλή κατάληξη αλλά θα τα πούμε στη συνέχεια αυτά...)
Είπαμε τα νέα μας, τι κάναμε στις ζωές μας, μου έδειξε φωτογραφίες από την όμορφη οικογένειά του και η αλήθεια είναι πως ο λόγος που έμαθα Ιταλικά ήταν ο ...αδερφός του!
'Οταν παραθερίζαμε δίπλα δίπλα τότε στη Χαλκιδική εγώ ήμουν 14-15 ετών και είχα ψιλοτσιμπηθεί με τον αδερφό του που ήταν ένα χρόνο μικρότερος και με φλέρταρε ασύστολα, μου είχε σκάσει μάλιστα σε ανύποπτο χρόνο ένα άτσαλο πεταχτό φιλί στα χείλη που όμως στο δικό μου εφηβικό μυαλό είχε πάρει οσκαρικές διαστάσεις ....γρι αγγλικά δε μιλούσε το Ιταλάκι οπότε μόνο κοιτιόμασταν και χαμογελούσαμε και τις όποιες μεταφράσεις τις έκανε ο αδερφός του που ας πούμε μιλούσε κάτι περισσότερο. Και τρώγαμε τις μακαρονάδες της μάνας του παρέα.
Εγώ από το Σεπτέμβριο τότε ξεκίνησα Ιταλικά διότι είχαν πει ότι θα ξαναέρχονταν το επόμενο καλοκαίρι.
Ο Ιταλός δεν ξαναήρθε ποτέ, στο γράμμα που έστειλα δεν απάντησε, εγώ όμως έμαθα τη γλώσσα που τότε τη μιλούσα κιόλας και αργότερα βρεθήκαμε με τον αδερφό του στο φέισμπουκ από όπου και κανονίστηκε η συνάντηση αυτή.
Με πληροφόρησε πως ο εφηβικός μου έρωτας είναι άρρωστος εδώ και χρόνια και δεν έκανε ποτέ οικογένεια, δεν πολυκατάλαβα τι ακριβώς έχει αλλά σίγουρα λυπήθηκα.
Μου είπε πως οι γονείς του είναι καλά και δεν μας είχαν ξεχάσει, του είχαν παραγγείλει κιόλας αν προλαβαίνω να με πάει σπίτι του να φάμε όλοι μαζί! Τι γλουκούληδες!
Κάναμε βιντεοκλήση να με δουν και η μαμά του μου είπε στην επιστροφή να πάω από το σπίτι να μου κάνει σπαγγέτι

Η ώρα πέρασε γρήγορα κι αφού ανανεώσαμε το ραντεβού να βρεθούμε και στην επιστροφή όπου θα είχα περισσότερο χρόνο , έτρεξα να περάσω έλεγχο και να βρω έγκαιρα την πύλη για την επόμενη πτήση.
Ευτυχώς είναι μικρό αεροδρόμιο και έγιναν όλα γρήγορα, είχα λίγο χρόνο ακόμη οπότε κάθισα να φάω ένα ωραίο πανίνο με προσούτο που μου αρέσει πολύ, που επίσης δεν είχε καλή κατάληξη....
Στην επιβίβαση μας στοίβιασαν στις σκάλες κι έπειτα έξω από το αεροπλάνο μέσα στον ήλιο.
Αφού βράσαμε εκεί με την ησυχία μας άνοιξαν τις πόρτες να μπούμε μέσα, αλλά με φουλαριστή πτήση της Ryanair όπου ο καθένας ψάχνει χώρο για τη χειραποσκευή του αυτό δεν γίνεται σύντομα.
'Αρχισα να νιώθω ότι ζαλίζομαι αλλά δεν υπήρχαν και πολλά που μπορούσα να κάνω.
'Οταν επιτέλους ήρθε η σειρά μου κάθισα στη θέση μου η οποία ήταν μεσαία σε ένα ασφυχτικά γεμάτο αεροπλάνο. Η δε ζέστη ήταν αφόρητη αφού ο κλιματισμός ξεκινάει μετά την απογείωση.
Αριστερά μου καθόταν ένας Ιταλός μπάρμπας θεοσεβούμενος ο οποίος με το που βολεύτηκα άρχισε τις 100 ερωτήσεις και με πληροφόρησε ότι πάει Λισαβόνα για την πολύ σημαντική θρησκευτική γιορτή της Φάτιμα και μάλιστα απόρησε πως δεν την ήξερα. Δεξιά μου μια νεαρή κοπέλα.
Μέχρι να κλείσουν οι πόρτες ένιωθα ότι θα λιποθυμίσω. Με είχε λούσει κρύος ιδρώτας και δεν ήξερα τι να κάνω.
Ξεκίνησε η διαδικασία της απογείωσης και πραγματικά ένιωθα ότι πεθαίνω....΄Εχω εμπειρία από ανάλογο περιστατικό παλιότερα όταν κάποιος επιβάτης δεν ένιωθε καλά και ήξερα πολύ καλά τη διαδικασία.....έτσι δεν έβγαλα κιχ! Έκανα κάποιες σκόρπιες ηλίθιες σκέψεις τύπου αν είναι γραπτό να πεθάνω μέσα σε αεροπλάνο, ε τι να κάνουμε....κι έβγαλα μια σακούλα που είχα πρόχειρη στο μπακπακ. Την ώρα που αφήναμε το έδαφος, τα έβγαλα όλα.....Σ όλη μου τη ζωή αυτό είχε να μου συμβεί από παιδί και φέτος είναι η 2η φορά....η πρώτη σ ένα λεωφορείο στη νότια Ιταλία όπου όμως έτρεχε σαν τρελός στις στροφές και τώρα αυτό....
Ευτυχώς ο καλός Χριστιανός μπάρμπας από τα αριστερά μου με βοήθησε και με ρωτούσε συνεχώς αν είμαι καλά και μόλις πήραμε ύψος φώναξαν την αεροσυνοδό και αφού βεβαιώθηκαν όλοι ότι δεν θα τους μείνω στα χέρια με άφησαν στην ησυχία μου. Γεγονός είναι πάντως πως από κει κι έπειτα έστρωσα, άναψαν και τον κλιματισμό και ανακουφίστηκα , στην υπόλοιπη πτήση απλά ξεράθηκα στον ύπνο.

Στο αεροδρόμιο της Λισαβόνας με περίμενε η φίλη μου και φύγαμε κατευθείαν για το Cascais που είναι το σπίτι τους. Οι πρώτες εντυπώσεις από τη χώρα απλά αυτοκινητόδρομοι.....και urban περιοχές αραιοκατοικημένες με όμορφα σπίτια.
Ήμουν τελείως καλά πια, φτάσαμε σπίτι όπου με περίμεναν ο σύζυγος και τα παιδιά της - 2 αξιαγάπητα και πολύ ευγενικά αγοράκια 11 και 9 ετών φάγαμε βραδυνό, ήπιαμε τα κρασάκια μας , είπαμε τα νέα μας και ξαπλώσαμε για να ξεκουραστούμε και να ξεκινήσουμε την επόμενη μέρα νωρίς νωρίς τις περιηγήσεις.
Η φίλη μου δεν εργάζεται εκεί και ήθελε να έρθει μαζί μου σε όλα για να τα δει και κείνη ξανά ύστερα από καιρό αλλά και για να έχουμε χρόνο μόνες οι δυό μας τουλάχιστον τις ώρες που τα παιδιά θα ήταν στο σχολείο.
Της είχα στείλει ένα pdf με τα μέρη που με ενδιέφερε να δω στη Λισαβόνα, το είχε εκτυπώσει και συζητήσαμε μαζί τι θα κάνουμε την επόμενη μέρα-έκανε κ αυτή τις προσθήκες της ως γνώστης της περιοχής.....αυτά να τα βλέπουν κάτι άλλες φίλες μου που σνομπάρουν τα pdf μου στα ταξίδια μας

 

[thrykika]

Τι ωραία που τα περιγράφεις! είναι μεχρι εδω σαν να το ζω μαζί σου! περιμένουμε την συνέχεια!!

 

[fenia42]

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

 

[thrykika]

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

μάλλον έριξε Thank you next στο γάμο

 

[evaT]

2η μέρα Λισαβόνα - Baixa - Bairo Alto- Chiado - Almafa - Κάστρο Belem

Πως γίνονται όλα αυτά σε μιά μέρα;
Το πλεονέκτημα του να κινείσαι με αυτοκίνητο...και φυσικά να ξεκινάς νωρίς.
Με τη διαφορά των 2 ωρών που έχει η Πορτογαλία από την Ελλάδα μαζί με την ανυπομονησία να δω επιτέλους κάτι, σηκώθηκα πρωί πρωί. Ετοιμαστήκαμε και ξεκινήσαμε νωρίς να προλάβουμε και τη ζέστη μια και οι προβλέψεις μιλούσαν για 30ρια αυτές τις μέρες.
Πήραμε το δρόμο από την παραλιακή η οποία είναι μια πολύ όμορφη 30-40 λεπτη διαδρομή ως το κέντρο της πόλης

Aφήσαμε το αυτοκίνητο σε κεντρικό πάρκιγκ και ξεκινήσαμε τις βόλτες μας από την Πλατεία Dom Pedro IV ,ε το υπέροχο δάπεδο

και τα όμορφα νεοκλασσικά κτίρια τριγύρω

και περπατήσαμε προς τη Rua Augusta που είναι ο κεντρικός εμπορικός πεζόδρομος και κείνη την ώρα ήταν σχετικά ήσυχος

αυτά είναι τα πρώτα Pasteis de nata που αντίκρυσα

Κ από την Αψίδα Θριάμβου της Rua Augusta

στην Praca Do Comercio που είναι η μεγαλύτερη της πόλης και συναντά τον ποταμό Τάγο.

Ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός και δυσκόλευε τις λήψεις, κάποια στιγμή εκνευρίστηκα και δεν έχω πολλές φωτογραφίες από το υπέροχο αυτό σημείο.
Ξεκινήσαμε για τα ανηφορικά της πόλης προς το Chiado και το Bairro Alto

Το διάσημο Cafe Brasileira

όπου σύχναζε ο μεγαλύτερος Πορτογάλος ποιητής ο Fernardo Pessoa

Βρήκαμε το παλιότερο μεγαλύτερο βιβλιοπωλείο της Λισαβόνας

Praca do Municipio

Bairro Alto

έχασε καμιά κανένα σουτιέν;

Rua da Bica de Duarte Belo ο πλέον φωτογραφημένος δρόμος της πόλης

Από κει μπήκαμε στο ιστορικό Tram 28 Bica το οποίο μας ξεκούρασε και μας πήγε ως ψηλά στα στενά της Alfama και στα Miradouro

Miradouro Santa Lucia

Miradouro das Portas do Sol Ουάου όμως!

και με αυτή τη θέα έφαγα το πρώτο μου παστέις. Νταξξξ καλό ήταμ δε λέω , εμείς οι Σαλονικιοί που έχουμε τη μπουγάτσα δεν μας κάνει τόση εντύπωση νομίζω. Σαν πολύ νόστιμο μπουγατσάκι. Το ίδιο απόγευμα έφαγα και το καλύτερο όλου του ταξιδιού

κι αυτό είναι το παλιότερο δέντρο της Λισαβόνας! Δεν ξέρω αν ενδιαφέρει κανέναν αλλά αφού το εντόπισα το μοιράζομαι....

Πάμε κι άλλη βόλτα τώρα...
Ο Καθεδρικός της πόλης

'Ενα από τα διασημότερα αξιοθέατα της Λισαβόνας είναι η εκκλησία Converto da Ordem do Carmo Και ό,τι σώθηκε από αυτήν μετά τον σεισμό 8.7 ρίχτερ του 1755

Η φίλη μου γνώριζε ότι από την εκκλησία ουσιαστικά φτάνεις στο ίδιο ύψος με το Elevador de Santa Justa το οποίο είχε ατελείωτη ουρά όταν προσπαθήσαμε να το χρησιμοποιήσουμε νωρίτερα.
'Ετσι απολαύσαμε με άλλο τρόπο τις θέες που κόβουν την ανάσα.

Είχε μεσημεριάσει για τα καλά και ήδη είχαμε καλύψει μεγάλο μέρος της παλιάς πόλης.
Κστευθυνθήκαμε προς την εντυπωσιακή Rua da Libertade και την κυπριακή πρεσβεία όιπου εργάζεται ο σύζυγος της φίλης. Στο καφέ κάτω από την πρεσβεία συναντήσαμε τον Κύπριο πρέσβη ο οποίος μας κέρασε μια κρύα μπυρίτσα. 'Εκανα και υψηλές γνωριμίες! Αμ πως

 

[evaT]

Τι ωραία που τα περιγράφεις! είναι μεχρι εδω σαν να το ζω μαζί σου! περιμένουμε την συνέχεια!!

Ευχαριστώ πολύ! ότι μπορώ κάνω....

Θέλω να διαβάσουμε και κάτι από thank you next ρε Ευάρα

ρε καθείστε καλά....σαν πολλά άπλυτα βγήκαν στη φόρα

 

[turms]

με καποες εξαιρεσεις (που.χ. τραμ, πολυ πλακοστρωτο, σκεπες) θα μπορουσα να πω οτι φερνει πολυ ελλαδα....

ισως σε ποιο ομορφη εκδοση


PS σοκολατουχο γαλα δεν ειχε με τα παστεις? κανα μιλκο

 

[evaT]

με καποες εξαιρεσεις (που.χ. τραμ, πολυ πλακοστρωτο, σκεπες) θα μπορουσα να πω οτι φερνει πολυ ελλαδα....

ισως σε ποιο ομορφη εκδοση


PS σοκολατουχο γαλα δεν ειχε με τα παστεις? κανα μιλκο

'Οντως θυμίζει Ελλάδα αρκετά. Το ίδιο και οι περιοχές μιακριά από το τουριστικό κέντρο. Το Cascais, Το Oeiras είναι κάτι σαν το Μαρούσι στην Αθήνα. Με καλύτερες υποδομές ναι.

Χαχα τα παστέις τα έτρωγαν με ζεστό καπουτσίνο! ενώ έξω είχε 32 βαθμούς. 'Ελεος ας τους μάθει κάποιος επιτέλους το φρέντο

 

[turms]

Χαχα τα παστέις τα έτρωγαν με ζεστό καπουτσίνο! ενώ έξω είχε 32 βαθμούς. 'Ελεος ας τους μάθει κάποιος επιτέλους το φρέντο

αυτα μονο ελλαδα η σε κανα ελληνικο καφε στο εξωτερικο (σε αποτυχημενη εκδοση)

τουλαχιστον κανουνε καλο καφε?