Ινδία Η Ινδία μου

[astral]

Οταν με το καλό τελειώσω την αναφορά-καταγγελία για το Μαρόκο, θα σας γράψω για την Ινδία όλες τις λεπτομέρεις. Με την μελέτη που έχω κάνει για αυτήν την χώρα χρόνια τώρα (από 13 χρονών) δεν νομίζω να έχουν μείνει πολλά που δεν ξέρω. Και θα αναφερθώ εκτενώς στα ρεζιλίκια μου χωρίς ντροπή αλλά με πολύ πάθος. Και αυτό είναι δέσμευση.

αχ ναι, ναι, ναι, θέλουμε και τα ψιλά γράμματα!!

 

[Pandora]

Πω πω,τι κορίτσι σίφουνας είσαι εσύ ! Πού ήσουνα τόσον καιρό κρυμμένη ?

Απολαυστική, ξεκαρδιστική...καταπληκτική γραφή...μου ξεσήκωσες και τη Ρόζα να με ψήνει για Ινδία... μαζεύεται η τρελοπαρέα...να δω πόσο θα μπορώ να αντιστέκομαι...

Καλώς μας ήρθες dim kyr... κι ας μας ανάβεις φωτιές...

 

[dim kyr]

Ο συνδυασμός
Ενα μεγάλο πρόβλημα με την Ινδία για εμάς, που η αλήθεια το αντιμετωπίσαμε όμως και ευτυχώς μόνο στο Σριναγκάρ ήταν ο συνδυασμός. Οχι, οχι μπλούζα-φούστα. Μιλάω για Τον συνδυασμό. Δηλαδή το τρίπτυχο Φαγητό, τσιγάρο και μπύρα. Ακόμα δεν καταλάβατε? Πως να σας το εξηγήσω? Να πάμε βρε παιδί μου κάπου να έχει ένα αξιοπρεπές επίπεδο καθαριότητας από άποψη φαγητού, να επιτρέπεται το κάπνισμα και να σερβίρει μπύρα. Τι πιό απλό?
Μπορούσες -αν ήσουν τυχερός- να πετύχεις τα δυο πχ φαγητό-τσιγάρο ή μόνο φαγητό ή σε πολλές (τις περισσότερες) περιπτώσεις μόνο τσιγάρο γιατί το φαγητό ήταν για έμπλαστρο και που πάλι κινδύνευες μετά την επάλειψη να βγάλεις φλύκταινες. Ετσι ο μόνος τρόπος να πετύχουμε Τον Συνδυασμό ήταν να μείνουμε στην βάρκα μας που τα είχαμε όλα γιατί εγώ είχα προνοήσει να επιλέξω αυτή που επιτρεπόταν το αλκοόλ.
Αλλά μετά από 2-3 ημέρες βαρεθήκαμε. Ενα μεσημέρι ως έμβια όντα πεινάγαμε και διψάγαμε. Λέμε να κάτσουμε να φάμε εδώ πάλι? Ε όχι! Ο βασικός λόγος ήταν η ώρα. Θα μου πείτε τι έχει η ώρα? Το μεσημέρι οι άνθρωποι τρώνε. Αχα! τι έχουμε εδώ? μεσημέρι. Αρα ημέρα. Αρα φώς. Αρα θα βλέπαμε αυτό που θα μας σερβίριζαν συν τα σκεύη. Καθώς καταλαβαίνεται τρώγαμε σαν τους βρυκόλακες, πάντα νύχτα και πάντα στο ημίφως για να μην υπάρχει καθαρή ορατότητα. Τι να το κάνεις αδελφέ? άμα βλέπεις σου κόβεται η όρεξη.
Ετσι αποφασίζουμε να κάνουμε μια απέλπιδα προσπάθεια να βγούμε στην στεριά απέναντι προς ανεύρεση τροφής ως homo sapiens. Αυτό ήταν το εύκολο. Παίρνεις την Shikara σου και πας απέναντι. Μετά? Ειχαμε διαπιστώσει από την πρώτη κιόλας ημέρα ότι απέναντι πιο εύκολο ήταν να βρεις την βασίλισσα Ελισάβετ να κάνει μπάνιο τόπλες, παρά μπύρα. Μια φορά που ψάχναμε μας είπαν΄<Ααα θα προχωρήσετε 2,3,4 χιλιόμετρα όχι πολύ μακρυά δηλαδή , άντε 8 και μετά θα δείτε ένα ξενοδοχείο> Α! λέμε οι αδαείς Σερβίρει μπύρα? ρωτάμε. Οχι! μας απαντούν, αλλά δίπλα είναι ένα μαγαζί που μπορείτε να αγοράσετε και να καθήσετε στα τραπεζάκια του ξενοδοχείου και να την πιείτε. Εδω συμφωνώ.΄Στο να την πιούμε. Παρέλειψε βέβαια ο κος lonely planet να μας πει ότι το μαγαζί αυτό (που πουλαέι τις μπύρες) είναι πάντα κλειστό. Λεπτομέρειες θα μου πείτε. Στο κάτω κάτω κάνατε και μια βόλτα (υπό καταιγιστική βροχή ως επιστέγασμα).
Ετσι μετά απο το προαναφερθεν περιστατικό ξέραμε ότι αυτό μας το εγχείρημα θα ήταν κομματάκι δύσκολο. Αυτό που δεν ξέραμε ήταν τον βαθμό δυσκολίας, ο οποίος πιστέψτε με και θα το διαπιστώσετε και εσεις αργοτερα , ήταν μεγάλος, με άριστα το 20 θα έλεγα ότι ήταν 25!. Αλλά εμείς αμετανόητοι. Σήμερα ήταν Η μέρα. Θα πετυχαίναμε τον συνδυασμό!
Αρχίζουμε.

 

[xrisa]

Βρε κορίτσι μου πάρτο χαμπάρι.Οι μπύρες θα σε καταστρέψουν. Κάνε κάτι.

 

[dim kyr]

Πολύ αργά χρύσα μου , πολύ αργά.. Αλλά για ανέλυσε λίγο την λέξη Τα-ξιδια. Τι διαπιστώνεις? Τα ξίδια!!!

 

[astral]

Μα σου αρέσει τόσο πολύ η μπύρα και δεν έχεις πάει ακόμα Γερμανία?
Αααα...θα σε μαλώσω!!

 

[dim kyr]

Και το μυστήριο με τον Τιτανικό μου αρέσει, αλλά δεν έχω βουτήξει ακόμα στο ναυάγιό Του!!!

 

[astral]

Και το μυστήριο με τον Τιτανικό μου αρέσει, αλλά δεν έχω βουτήξει ακόμα στο ναυάγιό Του!!!

αχχαχχαχαχα... με έστειλες αδιάβαστη τώρα!!

 

[dim kyr]

Ε... μα!! είδες που βιάζεσαι. Οσο για την Γερμανία,οταν είχαν γίνει τα επεισόδια στην Βιρμανία είχα παέι να αγοράσω τσιγάρα σε ένα μαγαζί. Ηταν αναμμένη η τηλεόραση και μου λέει η γιαγια που ήταν μέσα (στο μαγαζί όχι στην τηλεόραση) είδες τι γίνεται στην Γερμανία? τι γίνεται την ρωτώ. Εχουν δικτατορία μου λέει. Και φεύγω προβληματισμένη. Δικατορία στην Γερμανία? Που βαδίζουμε? Συμπέρασμα... Καθαρισμός αυτιών 2 φορές τον χρόνο...

 

[Rosa]

Άσχετο, αλλά θα το πω! Αυτό με τη Βιρμανία-Γερμανία είναι κάτι σαν ανέκδοτο...μετά από τις τελευταίες διακοπές μας κι αφού η μικρή είχε χάσει και δυο περίπου βδομάδες σχολείο, τύχαμε θριαμβευτικής υποδοχής από τους μισούς τουλάχιστον γονείς συμμαθητών της, οι οποίοι είχαν νομίσει πως είχαμε φύγει γκασταρμπάιτερ στη Γερμανία...Ακολούθησαν ερωτήσεις και σχόλια του τύπου, 'Α, μα δεν αλλάξατε σχολείο?΄, κι 'Έχετε συγγενείς εκεί?΄, μ' εμένα να απαντάω 'όχι, δεν έχουμε συγγενείς εκεί, αλλά κάναμε αερόστατο πάνω από τις παγόδες', (γιατί βεβαίως ούτε η δική μου ακοή τυγχάνει δέκα δέκατα...), μέχρι που επιτέλους λύθηκε η παρεξήγησις κι από 'τυχοδιώκτες που τρέχουν να βρουν την τύχη τους στη Γερμανία', χαρακτηριστήκαμε (επιεικώς), 'θεόμουρλοι που κουβαλάνε το παιδί τους στη Βιρμανία'....Ταύτα είπα και κλείνω το οφ τόπικ...

 

[dim kyr]

Πολύ καλό!!! Και νόμιζα ότι είμαι μόνο εγώ κουφάλογο!!
Τέλος πάντων καθήστε να γράψω την συνέχεια να το βγάλω από μέσα μου. Ανεξήγητο είναι πως για μερικούς ανθρώπους πάνε όλα καλά, τα ξενοδοχεία, οι εκδρομές, το φαγητό, οι πτήσεις κλπ. και για άλλους πάνε όλα κατά διαόλου και επιπροσθέτως χωρίς να ζητάνε πολλά. Ισως είναι ότι ταξιδεύουμε Off the road ή χωρίς κάποιο πλάνο ή έστω ταξ. γραφείο, ίσως, ή ίσως γιατί πολύ απλά κάποιος ψηλά κάνει πλάκες. Ισως.
Οταν φθάσαμε απέναντι πλησιάζουμε μια παρέα από τουκ τουκ, τους αφήνουμε να τσακωθούν για το ποιός θα μας πρωτοπάρει και στο τέλος διαλέγουμε αυτόν που επιβίωσε δηλαδή τον πιό δυνατο. Ξέραμε ότι λίγο πιο κάτω υπάρχει ένα ξενοδοχείο 4-5* άρα θα είναι καθαρό, άρα θα έχει μπύρα, άρα θα έχει χώρο καπνιζόντων, άρα θα μπορούμε να φάμε με το φως της ημέρας, άρα θα πάμε εκεί. Απλούστατο. Λέμε του οδηγού να μας πάει στο καλύτερο λοιπόν ξενοδοχείο γιατί δεν θυμόμαστε να του πούμε το όνομά του. Οκ μας λέει, κανένα πρόβλημα. Οταν ακούτε στην Ινδία έναν Ινδό να λέει κανένα πρόβλημα, να είστε υποψιασμένοι, αυτό που θέλει να πεί είναι δεν έχω ιδέα τι μου λες αλλά έχει ο Κρίσνα. Το παραπάνω ισχύει και στην περίπτωση μας. Το ξενοδοχείο που μας πήγε είχε μεν μια εντυπωσιακή είσοδο, με τους φαντάρους του στην πύλη , με όλα του, Αλλά η λέξη παρακμή όταν έμπαινες στους εσωτερικούς του χώρους δεν φώναζε απλά, κραύγαζε!!! Το κιτσ του '80 ήταν στα καλύτερα του και αν και μεγάλο θα πρέπει να είχε να δει πελάτη από τοτε που ή Ινδία είχε πρωθυπουργό τον Νεχρού. Πλησιάζουμε ανέμελοι την ρεσεψιόν και ρωτάμε αν είναι ανοιχτό το εστιατόριό του. Βεβαίως!! μας λένε με περίσσια χαρά, ακολουθήστε μας και μας οδηγούν στον πάνω όροφο. Προπορευόμενος ένας υπάλληλος τρέχει ξεκλειδώνει μια αίθουσα (δεξιώσεων? γάμων? θα σας γελάσω) και μας οδηγεί σε ένα τραπέζι που θα χώραγε όλους τους συγγενείς του Μαθουσάλα. Ανάβει τα φώτα (εκεί αντικρύσαμε και την ντισκομπάλα που κρεμόταν στην οροφή για πρώτη φορά), μας βάζει και έναν ανεμιστήρα δίπλα μας που μου έχει υποσχεθεί ο δικός μου να πάει να τον πάρει όταν τα τινάξω για να τον βάλει σε λειτουργία δίπλα από το κουφάρι μου αφού από τον θόρυβο θα αναστηθώ, και μας φέρνει τον κατάλογο για να διαλέξουμε τι θα περιδρομιάσουμε. Επειδή όμως έχουσιν γνώσιν οι φύλακες, ρωτάμε αφελώς υποκρινόμενοι τι μπύρες έχετε? Δεν έχουμε. Τι πάει να πει δεν έχετε? Τόσο δρόμο κάναμε , καλό ξενοδοχείο υποτίθεται ότι είστε τι σοι απάντηση είναι αυτή? Δεν έχουμε. Καλά τότε κλείστε τα φώτα , κλειδώστε την αίθουσα, σβήστε και αυτόν τον ανεμιστήρα μην σας πάνε μέσα για διατάραξη κοινής ησυχίας και εμείς πάμε αλλού. Ετσι για να μάθετε!!
Τώρα τι κάνουμε? Βγαίνουμε στον δρόμο, τουκ τουκ πουθενά. Απομακρυνόμαστε από τους στρατιώτες και το φυλάκιο που ήταν μπροστα στο ξενοδοχείο και πάμε με τα πόδια λίγο πιο κάτω. Ανάβουμε και ένα τσιγάρο έτσι για παρηγοριά, βρίσκουμε και ένα πεζούλι και ρεμβάζουμε. Δεν μιλάμε μεταξύ μας, τι να πούμε? εχεις τίποτα να πεις? όχι. Πισω μας το βουνό, μπροστά μας η λίμνη, ταξί πουθενά. Περιμένουμε. Και περιμένουμε. Τι? δεν ξέρω πάντως εμείς περιμέναμε. Για καλή μας τύχη περνάει ένα τζιπ από μπροστά μας από την αντίθετη κατεύθυνση, κάνει επι τόπου στροφή και μας κάνει νόημα να μπούμε. Και μπαίνουμε. Δεν κατάλαβα, τι χειρότερο να μας συμβεί? Γιατί να μην μπούμε? Και εκεί που καθόμασταν σαν τις μούμιες θα έβγαινε τίποτα? Και πολύ καλά κάναμε γιατί ο τύπος που οδηγούσε -ένας Ινδός- μας πήγε λίγο πιο κάτω από εκεί που είχαμε ξεκινήσει. Αντε πάλι τα ίδια. Τι είχες Γιάννη? τι είχα πάντα. Αυτήν την φορά αλλάξαμε πιάτσα τουκ τουκ -για να μην πέσουμε στον ίδιο οδηγό και γίνουμε ρεζίλι- και πάμε σε έναν άλλο. Ξέρεις κανένα ξενοδοχείο που είναι 5*? του λέμε. Ναι μας λέει. Σίγουρα? Σίγουρα. Ανεβαίνουμε και μας πάει στο παλιό Oberoy, τώρα το λένε κάπως αλλοιώς δεν θυμάμαι. Από ότι καταλάβατε ήμασταν αποφασισμένοι για τον συνδυασμό. Δεν θα φεύγαμε από το Κασμίρ αν δεν το πετυχαίναμε.

 

[NTINA]

Εδώ!! ελπίζω να απολαύσατε μια πράσινη ,έστω μαύρη,
ή τέλοσπάντων ότι χρώμα θέλει ,ο πλακατζής Κύριος άνωθεν