Ινδία Η Ινδία μου

[Lalibela]

με τι τρενο ταξιδεψες?

πες μου οτι ειχες stand by ..καθετηρα τον οποιο μπορουσες να διατηρησεις ανεπαφο με μικροβια ... σε κανα τρενο των 800 $ τη μερα ...να προσκυνησω τωρα

ταξιδεψες με μαχαραγια?δεν θα αγιασουμε ποτε, το ξερω ....

 

[meli]

Τρελλαινομαι!!!!!!!!
Κι αλλη ιστορια για Ινδια!!! Και Κασμιρ-το σκεφτομαι για Σεπτεμβρη-συνεχισε!!!!

 

[dim kyr]

Στον σταθμό είχε πολλούς στρατιώτες και γενικά στρατιωτικούς. Ας ρωτήσουμε λοιπόν έναν μπας και σταθούμε πιο τυχεροί διότι μας φάνηκαν πιο αξιόπιστοι και γνώστες των δρομολογίων. πλησιάζω λοιπόν έναν και τον ρωτάω για το βραδυνό τρένο της Τζοντπούρ, αυτός δεν μου μιλάει μόνο με κοιτάει και μου κάνει νόημα να μην μιλάω (αυτό μου θύμισε τον καλό μου, γιατί άραγε?) και να τον ακολουθήσω. Αφού δεν είχαμε και τίποτα καλύτερο να κάνουμε λέμε δεν βαρυέσαι το πολύ πολύ να ανεβούμε σε κανένα τρένο για Πακιστάν, που ξέρεις? μπορεί να είναι καλύτερα.. Μας πάει σε έναν άλλο στρατιώτη και μας δείχνει ένα τρένο Αυτό είναι σίγουρα λέμε γιατί απέξω ήταν έτοιμα να φορτωθούν μεγάλα δέματα σαν σπίτια και γράφανε Τζοντπούρ απέξω. Ινδια-dim 9-1. Να σκοράρω και εγώ λίγο. Τώρα έμενε να βρούμε το βαγόνι μας. Υποτίθεται ότι θα αναρτούσαν έξω από το βαγόνι ένα χαρτί με τα ονόματά μας , έτσι ξεκινήσαμε για να το βρούμε. Ελα όμως που το τρένο είχε 34567 βαγόνια και γύρω στα 5 χιλιόμετρα μήκος. Περπατάγαμα και περπατάγαμε και κοίταγα για το διαβατήριό μου γιατί λέω με τόσο περπάτημα θα πρέπει να κοντοζυγώνουμε στα σύνορα και θα μας το ζητήσουν οι αρχές του τόπου... Τόσο περπάτημα .. Και αποτέλεσμα βρίσκουμε ένα χαρτί αλλά μαντέψτε τα ονόματα μας δεν υπήρχαν.. (έχω πολλά ταλέντα αλλά σανσκριτικά δεν διαβάζω). Τί κάνουμε τώρα? Θα σας πώ κάτι από την πείρα μου, όταν είσαι κουρασμένος και απελπισμένος και τα χρονικά περιθώρια στενεύουν ψάχνεις να τσακωθείς με κάποιον δικό σου κατά προτίμηση και έτσι τσακώθηκα και εγώ με τον καλό μου ελλείψει κάποιου άλλου Ελα να μπούμε του έλεγα σε αυτό το βαγόνι κάποιος θα μας δει (υπάλληλος τρένου) και θα μας υποδείξει την σωστή θέση. Οχι μου έλεγε δεν είναι αυτό βρε καλέ μου βρε χρυσέ μου και εδώ τι κάνουμε? το πρωί ημασταν οι άνθρωποι που έβλεπαν τα αεροπλάνα να πετούν και τώρα το βράδυ θα ήμασταν οι άνθρωποι που έβλεπαν τα τρένα να περνούν Ωραία εξέλιξη μέσα σε 10 ώρες.. Τελικά αφού τέρψαμε τους παρευρισκομένουν ινδούς με θέαμα (άρτο δεν είχαμε) τα βρήκαμε και μπήκαμε σε ένα βαγόνι και τότε ..... έχασα τον καλό μου που κατέβηκε από το τρένο με έναν υπάλληλο για να του δείξει κάτι....

 

[ΕΡΣΗ]

Τέλεια! Τελικά έμεινες για το υπόλοιπο του ταξιδιού και του βίου σου εν γένει χωρίς καλό ή ανευρέθη ο απωλεσθείς;

 

[dim kyr]

λοιπόν νέα γυναίκα μόνη ψάχνει .... ζαλίστηκα παιδιά τι να κάνω αν έφευγε το τρένο που θα τον έβρισκα ? και έτσι ζαλισμένη που ήμουν και προσπαθούσα να θυμηθώ ποιός έχει τα διαβατήρια και το συνάλλαγμα εγώ ή αυτός έκανα το μόνο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό¨ άνοιγα πόρτες.... 3 είχε λέω θα τον βρώ, ανοίγω την πρώτη του κουπέ βλέπω έναν τύπο με 3 γυναίκες οχι λέω ο δικός μου δεν είναι αυτός με δυσκολία κουμαντάρει εμένα για να δούμε την κουρτίνα 2 , ανοίγω και ιδού η αυτού υψηλότητα της Τζοντπούρ , τότε δεν το ήξερα γιατί άμα το ήξερα θα μπαστακωνόμουν και δεν θα έψαχνα άλλο για τον δικό μου (κάποιο τρένο θα βρεί...) το έμαθα αργότερα από τους συνεπιβάτες μας στο ίδιο κουπέ (ναι ναι θυμάστε αυτούς με τα προβλήματα συμπιεσμένων αερίων στην κοιλιακή χώρα και όχι μόνο). Οταν μπήκα είχε νοικιάσει ολόκληρο το κουπέ και τις 4 θέσεις και καθόταν και έπαιζε με τα μουστάκια του. Σόρυ του λέω (ζαλισμένη ακόμα) αλλά έχασα τον άντρα μου (λες και τον ένοιαζε) , No problem μου λέει, εμ βέβαια εσένα τι σε κόφτει σκέπτομαι , εσύ τα μούσια σου και εγώ τον άντρα μου ααα... όλα και όλα δίκαια πράγματα. Σε κάποια στιγμή λέω να βγώ έξω από το τρένο για να τον ψάξω αλλά ο Λάζαρος εμφανίσθει... και έτσι βεβαιωθήκαμε για την σωστή θέση (και προορισμό) μπαστακωθήκαμε και λέμε ωραία τώρα σε λίγο θα φύγουμε και σε 11 ώρες θα πάμε στον προορισμό μας.. και το ωραίο ήταν ότι νομίζαμε ότι δεν θα έχουμε άλλους συνεπιβάτες και ανάψαμε τσιγάρα, φάγαμε μπισκότα και γενικά ΄΄ημασταν συμφιλιωμένοι και μέσα στην καλή χαρά... αλλά ..... οταν πάει κάτι στραβά -επαναλαμβάνω- τότε όλα πάν στραβά όπως τότε στο Μαρόκο, αλλά αυτό σε άλλο ποστ. Συνεχίζω. Οταν έφυγε το τρένο έκανε στάσεις μέσα στο δελχί άλλες 2 φορές νομίζω και στην 3η και τυχερή ανέβηκε ένα συμπαθέστατο κατά τα άλλα ζευγάρι ινδών, οι οποίοι μάλιστα είχαν κάνει και τα κουμάντα τους από άποψη βρώσης εννοώ. Μπήκαν , διαλέξαν κρεβάτια, ότι τους είχαμε αφήσει δηλαδή , γνωριστήκαμε και μετά ανοίξαν την πετσετούλα τους για να φάνε. Ολο το βαγόνι (εννοώ το βαγόνι όχι το κουπέ) μύρισε από τα εδέσματά τους. Εμένα δεν μου άρεσε η μυρωδιά αλλά δικαίωμά τους και καλά κάναν, έτσι λέω κάτσε να βγώ λίγο στον διάδρομο για να καπνίσω να μην τους ενοχλώ, καθότι κυρία. Την ώρα που λέτε που έχω ανάψει τσιγάρο πετιέται ένας από δίπλα (αυτός με τις 3 γυναίκες) με τα σώβρακα... ναι ναι ναι ... καλά διαβάζετε και αρχίζει με στολίζει κανονικά .. (Ινδικά δεν ξέρω αλλά εγώ το κατάλαβα έχω 6η αίσθηση). Ερχεται και ένας δεν ξέρω από που , δεν ξέρω ποιός και κάτι του λέει, κάτι μου λέει και υπήρξε ένας συμβιβασμός. Εγω κάπνιζα δίπλα από την πόρτα και αυτός μέσα στο κουπέ του με το χαρέμι του.

 

[dim kyr]

Λοιπόν... συνεχίζω (αν και τώρα είμαι πεπεισμένη ότι κουραστήκατε). Που είχα μείνει ααα ναι όταν πέρασε λίγο η ώρα ο δικός μου ξάπλωσε στην πάνω κουκέτα να κοιμηθεί, εγώ ήμουν στην κάτω και δίπλα μου ήταν η γυναίκα η ινδή. γενικά εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ ούτε σε τρένα , ούτε σε λεωφορεια, ούτε σε αεροπλάνα, ούτε σε καναπέδες, άρα δεν μπορούσα να κοιμηθώ η καψερή σε αντίθεση, -το τονιζω- με τους συνταξιδιώτες μου , οι οποίοι ταβλιάστηκαν εν ριπή οφθαλμού. Βγάζω ένα βιβλίο για να περάσει η ώρα αλλά ακούω κάτι. Εχω έναν θείο που είναι επιπλοποιός και δίπλα από το σπίτι μου έχει το εργαστήριό του, άρα η πριονοκορδέλα μου είναι πόλύ οικείος ήχος καθώς καταλαβαίνετε. Ετσι καταλαβαίνεται πως αισθάνθηκα βρισκόμενη με μιας σε ένα περιβάλλον τόσο γνωστό <Τι στο καλό λέω? Ακούω τον θείο μου τον Γιώργο στην ινδία?> Μπα ιδέα μου.. Κι όμως η πριονοκορδέλα στο αυτί μου το δεξί.. μπα..συνειδητοποιώ οτι η ινδή δίπλα έχειι κοιμηθεί και ροχαλίζει του καλού καιρού, αλλά για μια στιγμή έχει συνοδεία και τον σύζυγό της , αλλά για άλλη μια στιγμή βγάζουν περίεργους θορύβους... Θεέ μου είναι αυτό που νομίζω? Και είμαι και μη μου άπτου από την φύση μου. και μου το έλεγε ο θείος μου η ινδία δεν είναι για εσένα , αλλά εγώ που! Και δεν είναι μόνο αυτό .. σε κάποια στιγμή βλέπω μια κατσαρίδα στο κεφάλι μου πίσω από το μαξιλάρι.. Λέω τώρα να την πιάσω με το βιβλίο μου και να την τινάξω μακρυά, αλλά άμα το έκανα θα προσγειωνόταν στο στόμα της άτυχης ινδής απέναντί μου , άρα σηκώνομαι για τσιγάρο στον διάδρομο. Να σου το καμάκι ο μέσος Ινδός , υπάλληλος στο τρένο και σου λέει σήμερα είναι η τυχερή μου μέρα. Με βλέπει όρθια και μου προτείναι ένα κάτσω σε ένα δωματιάκι που έχουν οι υπάληλοι για τα προσωπικά τους αντικείμενα , κλπ. Αντε λέω να μην τον προσβάλω και πάω.

 

[dim kyr]

Το τρένο Lalibela δεν ήταν σίγουρα αυτό το πολυτελές με τα 800 $ την βραδυά αλλά το Mandor Express για τζαισαλμερ τελικό προορισμό με εισιτήριο περίπου 22 ευρώ Α θέση one way μέχρι την Τζοντπουρ. Το αγοράσαμε (οχι το τρένο , το εισιτήριο) μέσω Internet ένα μήνα πριν το ταξίδι. Πολύ εύκολη διαδικασία την προτείνω σε όλους γιατί τα γκισέ έχουν ουρά χιλιομέτρων. Επίσης δεν θέλει και τσεκάρισμα , απλά το τυπώνεις από το σπίτι σου και το δείχνεις όταν σου ζητηθεί (το δείχνεις δεν το δίνεις).

 

[hydronetta]

Απολαυστική ιστορία τη διάβασα μονοκοπανιάς.....
Μη σταματάς, μη σταματάς

 

[giannoula]

αν ήταν ο δικός μου στη θέση του δικού σου θα με είχε πνίξει σίγουρα στο Γάγγη με όλα αυτά. Και να φανταστείς ότι είναι μέσα στα επόμενα ταξίδια και η Ινδία.. Ωωω ρε γλέντια!! Πάντως εκπληκτική αφήγηση, περιμένω με αγωνία την εξέλιξη..

 

[dim kyr]

τελικά το καμάκι-Ινδός αποδείχτηκε ξερό κεφάλι. Μου δείχνει ένα μπουκάλι ουίσκι και μου προτείνει να πιώ λίγο. Ειχε και ποτηράκια πλαστικά για κάθε περίσταση. Αλλά εγώ δεν ήθελα, έλα μου λέει (εις στην Αγγλικήν φυσικά) λίγο μόνο, όχι του απαντώ και σκέφτομαι <δικιά μου φύγε με ελαφρά πηδηματάκια και τράβα στον θάλαμο αερίων-κουκέτα σου γιατί τουτος εδώ έχει άλλα στο μυαλό του>. Σε μια φάση μου λέει απεγνωσμένα για να με πείσει <ο άντρας σου θέλει?> και απαντά μόνος του <μπα όχι δεν θέλει> Ωραια μόνος του ρωτά μόνος του απαντά , φύγε τώρα. Πράγμα το οποίο έπραξα. και έτσι πάλι πίσω στον θάλαμο αερίων χωρίς παράθυρα παρακαλώ. Εδώ πρέπει να κάνω μία μνεία επί του θέματος" ¨οταν συζήτησα το θέμα τρένο με τον δικό μου, μου είπε γιατί δεν σου άρεσε? εγώ μια χαρά το βρήκα και ήρθε η αποστομωτική πιστεύω απάντησή μου στο άτομό του <Εμ βέβαια.. εσύ κοιμόσουν.. ούτε μύριζες, ούτε άκουγες>. Νομίζω ότι πήγαινε γυρεύοντας φίλοι μου και δια ταύτα η σκληρή μου απάντηση, ας με συγχωρέσετε.
Πάμε παρακάτω και τελειώνω (για σήμερα). Το πρωί χάραξε, το τρένο έφθασε στον προορισμό μας και αφού χαιρετηθήκαμε με το ζευγάρι των συμπαθητικών ινδών (οι οποίοι δήλωναν και fun της Ελλάδας, βγήκαμε απο τον σταθμό να βρούμε ένα τουκ τουκ. Να βρούμε είπα? οχι λάθος μου... να μας βρεί ένα τουκ τουκ, να μας φορτώσει με το έτσι θέλω, να μας πάει σε ένα ξενοδοχείο (πάλι με το έτσι θέλω) και να βρεθούμε στην ρεσεψιόν του Pal haveli να περιμένουμε κάτι καφέδες. Και συναντάμε τα πρώτα καλά μαντάτα. Πηγαίνοντας βιαστικά στην αρχή και τρέχοντας μετά, βλέπουμε μία τουρίστρια να κατευθύνεται με ζωγραφισμένο τον πανικό και την ανυπομονησία στο πρόσωπό της προς την ρεσεψιόν. Λέμε τώρα γιατί τρέχει αυτή? Λέει κάτι του υπαλλήλου, αυτός φεύγει και επιστρέφει με ένα χαρτί υγείας το οποίο και της δίνει. Φεύγει αυτή τρέχοντας και όταν λέω τρέχοντας το εννοώ. Κοιταγόμαστε και λέμε βρε να θυμηθούμε να μην φάμε στο εστιατόριο του ξενοδοχείου γιατί ποτέ δεν ξέρεις. Βέβαια μετά από 3 ημέρες στον δρόμο για τζαισαλμέρ σταματήσαμε για φαγητό σε ένα παράπηγμα που έβριθε από ποντίκια. Οταν ρωτήσαμε τον οδηγό του αυτοκινήτου γιατί εδώ, μας απάντησε είναι το καλύτερο!!! Φαντάζομαι το χειρότερο. Πολλά ευτράπελα λάβαν χώρα φυσικά (όπως πάντα) αλλά νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού. Αυτό και το κομμάτι της Τζαισαλμερ που θα το γράψω σε μία καινούργια ιστορία. Η Ινδία είναι μια χώρα που δεν προγραμματίζεις τίποτα γιατί απλά όλα μπορούν να συμβούν. Είναι μια λατρεμένη χώρα, με χρώματα και αρώματα που (μάλλον) θα λατρέψετε. Τα λέμε αύριο . Ευχαριστώ.

 

[ΕΡΣΗ]

Τι λες τώρα; Εμείς ευχαριστούμε....

 

[Rosa]

Τι εντυπωσιακή, καταιγιστική, χιουμοριστική, παραστατική αφήγηση είναι αυτή!!! Εύγε, κοπέλα μου, περιμένω πώς και τι τα επόμενα κεφάλαια!!!!


(τελικά, ρε παιδί μου, μυστήριο τρένο ο άνθρωπος, δώσε μου λίγδα και αναποδιά, και πάρε μου την ψυχή......:roll