dim kyr
Member
- Μηνύματα
- 2.066
- Likes
- 6.317
- Ταξίδι-Όνειρο
- Μπαγκλαντες
Ωραια. Ειμαστε έτοιμοι με τις βιζες μας, τα αντιβιωτικά μας, το συνάλλαγμα και κυριως την αγάπη μας για την συγκεκριμένη χώρα. Ξεκινάμε απο Δελχί (μέσω Ντόχας) για αρχή να πάμε στο Κασμίρ. Ομορφα, μείναμε σε βάρκα-ξενοδοχείο στην λίμνη Νταλ. Εκεί είχαμε και μια περιπέτεια (παραλίγο να χαθούμε στα βουνα ψάχνωντας ένα βουδιστικο μοναστήρι ακολουθώντας κάτι αγελάδες. Αυτό ήταν ένα μεγάλο λάθος. Τόσα χρόνια πολιτισμού τα καταλήσαμε σε ένα λεπτό γιατί δεν δώσαμε σημασία στις ταμπέλες αλλά σε κάτι τροκάνια που ακούγονταν από μακρυά. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία που θα αφηγηθώ σε ένα αλλο ποστ. Το συγκεκριμένο ποστ θα το αφιερώσω στην διαδρομή από το Κασμιρ με αεροπλάνο στο Δελχί, απο εκεί στον σιδηροδρομικό σταθμό για Τζοντπουρ, και μετά με αυτοκίνητο στην Τζαισαλμέρ. Ακούγεται εύκολο ε? Σας πληροφορώ οτι δεν είναι καθόλου. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν" Εχουμε κλείσει αεροπορικά με μια badget εταιρεία η οποία φαινομενικά είναι αξιόπιστη. Αφού περνάμε τους 2964 ελέγχους απο 1234 στρατιώτες, με 3 περίπου ώρες καθυστέρηση, 1256 σωματικούς ελέγχους και κατάσχεση αναπτήρων, μπαταριών κλπ από τους υπεύθυνους ασφαλείας είμαστε έτοιμοι να μπούμε στο αεροπλάνο, αλλά μετά από μια ματιά στον πίνακα πτήσεων διαπιστώνουμε ότι η συγκεκριμένη πτήση η δικία μας πτήση δεν πάει στο Δελχί αλλά στην .... Βομβάη. Τι στο καλό λέμε θα μπούμε σε άλλο αεροπλάνο? Ρωτάς πας στην πόλη αλλά αυτό ισχύσει για άλλες χώρες. Δεν βαρυέσαι λέμε για να χτυπιούνται έτσι οι υπάλληλοι να μας βάλουν μέσα ποιός ξέρει δίκιο θα έχουν στο κάτα κάτω η Βομβάη είναι ενδιαφέρουσα πόλη και άλλωστε αν δεν είναι αυτή η πτηση μας κάποιος θα μας σταματήσει. Μπαίνουμε λοιπόν μέσα σε ένα αεροπλάνο που πάει .... Τζάμου? μα πρίν ένα λεπτό ο πίνακας έγραφε Βομβάη... Δεν βαρυέσαι έχει ο Κρίσνα μπαίνουμε και οπου είναι θα κατέβουμε (ελπίζουμε Δελχί) και ξεκινάμε. 2-3 ώρες πτήση είναι κανονικά (νομίζαμε οι αδαείς). Την πρώτη ώρα όλα ήταν καλά. Μετά προσγειωνόμαστε σε ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο (ναι ναι στο Τζάμου) και αρχίζει ο Γολγοθάς. Αρρωσταίνει κάποιος στο αεροπλάνο και βγαίνει η αεροσυνοδός (15 χρονών όπως και οι πιλότοι άλλωστε) και ρωτά αν υπάρχει ιατρός ανάμεσα στος επιβάτες. Κακά μαντάτα λέω στον σύντροφό μου. Στην αναμπουμπούλα όμως ο λύκος χαίρεται. Μέχρι να βρεθεί ιατρός αρρωσταίνει και 2ος Ωραία λέω , με 46 βαθμούς μεσα στο αροπλάνο όλοι να βήχουν, να φτερνίζονται, να ξύνουν την μύτη τους (ειδικά ο διπλανός μας είχε ένα ζήλο με τις ανασκαφές που θα ζήλευε και ο Ερρίκος Σλίμαν), μια σκάλα να έρχεται , να τοποθετήται στο σκάφος, κάποιοι να ανεβαίνουν, κάποιοι να κατεβαίνουν (μεταξύ αυτών και οι πιλότοι που αφήσαν ανοιχτό το πιλοτήριο και κάποιος παππούς το πέρασε για τουαλέτα και εφόρμησε για να κάνει την ανάγκη του) ήταν σαν μια σουρεαλιστική ταινια και μάλιστα του ΄'70. Πάει λέω δεν θα βγούμε ζωντανοι. Αλλά μετά από μια - δύο , εκατό δεν μπορώ να πώ με σιγουρία ώρες (αιώνες?) ξεκινάει να απογειωθεί (έτσι νομίζαμε τότε ολοι. Αλλα..... αν κάτι πάει στραβά τότε ολα πάνε στραβά. Φτάνουμε στον διάδρομο απογείωσης , φουλάρουν τις μηχανές και ξαναγυρνάμε πίσω.... έκει που ήμαστε καθηλωμένοι πρίν Βλάβη στην μηχανή μας ενημερώνουν . Πάει σκέφτομαι θα το χάσουμε το τρένο. Αλλη 1 ώρα καθυστέρηση. Οι άνθρωποι που βλέπαν τα αεροπλάνα (άλλων εταιρειών βέβαια) να πετουν. Εμεις εκεί πιστοι και κολλημένοι και ο διπλανός μας ξέρετε αυτος με την μύτη πρέπει να είχε ανακαλύψει τόσην ώρα τον τάφο του Μ. Αλεξάνδρου τουλάχιστον.
Πεινασμένοι, άπλυτοι, ιδρωμένοι, αγχωμένοι, κουρασμένοι φθάνουμε στο Δελχί. Ξέρω τι θα σκεφθήτε, αφού το αεροπλάνο πήγαινε στην Βομβάη. Αλλά ανακαλύψαμε ότι τα αεροπλάνα στην Ινδία είναι κάτι σαν τα δικά μας λεωφορεία, δηλαδή κάνουν στάσεις ανα την 1 ώρα.... περίεργο εεε? Δεν έχετε δει τίποτα. Περιμένουμε για τις βαλίτσες στον κατάλληλο χώρο αλλά οι βαλίτσες ή οι υπάλληλοι είχαν αντίθετη γνώμη από εμάς. Εδω βαλίτσες εκεί βαλίτσες που οι βαλίτσες? Αγνωστο. Μπορεί να αλλάξαν γνώμη και να πήγαν στο Μπόλυγουντ για κανένα κάστινγκ. ποίος ξέρει? Γεγονός είναι ότι περιμέναμε υπομονετικά άλλες 2 ώρες για να δούμε αν θα περάσουν τελικά στο κάστινγκ ή όχι. Είμασταν τυχεροί απορρίφθηκαν λόγω έλλειψης υποκριτικού ταλέντου και έτσι τις παραλάβαμε.
Εχουμε περιθώριο 3 ώρες περίπου για να φθάσουμε στον σταθμό των τρένων και κυρίως να βρούμε το Σωστό Τρένο. Φαντάζει εύκολο αλλά δεν είναι , τότε δεν το ήξερα τώρα το ξέρω. Αλλ'α το 2ο μέρος θα το γράψω αύριο για να μην σας κουράσω (αν και φοβάμαι οτι ήδη το έχω κάνει).
Πεινασμένοι, άπλυτοι, ιδρωμένοι, αγχωμένοι, κουρασμένοι φθάνουμε στο Δελχί. Ξέρω τι θα σκεφθήτε, αφού το αεροπλάνο πήγαινε στην Βομβάη. Αλλά ανακαλύψαμε ότι τα αεροπλάνα στην Ινδία είναι κάτι σαν τα δικά μας λεωφορεία, δηλαδή κάνουν στάσεις ανα την 1 ώρα.... περίεργο εεε? Δεν έχετε δει τίποτα. Περιμένουμε για τις βαλίτσες στον κατάλληλο χώρο αλλά οι βαλίτσες ή οι υπάλληλοι είχαν αντίθετη γνώμη από εμάς. Εδω βαλίτσες εκεί βαλίτσες που οι βαλίτσες? Αγνωστο. Μπορεί να αλλάξαν γνώμη και να πήγαν στο Μπόλυγουντ για κανένα κάστινγκ. ποίος ξέρει? Γεγονός είναι ότι περιμέναμε υπομονετικά άλλες 2 ώρες για να δούμε αν θα περάσουν τελικά στο κάστινγκ ή όχι. Είμασταν τυχεροί απορρίφθηκαν λόγω έλλειψης υποκριτικού ταλέντου και έτσι τις παραλάβαμε.
Εχουμε περιθώριο 3 ώρες περίπου για να φθάσουμε στον σταθμό των τρένων και κυρίως να βρούμε το Σωστό Τρένο. Φαντάζει εύκολο αλλά δεν είναι , τότε δεν το ήξερα τώρα το ξέρω. Αλλ'α το 2ο μέρος θα το γράψω αύριο για να μην σας κουράσω (αν και φοβάμαι οτι ήδη το έχω κάνει).
