soudianos
Member
- Μηνύματα
- 3.753
- Likes
- 6.502
- Ταξίδι-Όνειρο
- Βερακρούζ
Η Ζαμόρα μας έτυχε από έλλειψη προγραμματισμού.. Ένα παγωμένο Σαββατιάτικο πρωινό επήγαμε περπατώντας στο σταθμό της Σαλαμάνκας να πάρομε το λεωφορείο των 8.30 για Σεγκόβια, και βρήκαμε όλα τα δρομολόγια της ημέρας πλήρη.!!! Το φταίξιμο χρεώθηκε στους «ντόπιους δικούς μας» που ήταν σίγουροι για εισιτήρια. Όταν όμως μάθαμε πως η διαδρομή διαρκεί 2 ώρες, μας φάνηκαν πολλές για τέσσερεις ώρες σε μια ημερήσια διαδρομή. Δρομολόγιο τραίνου δεν υπήρχε μεταξύ των δυο πόλεων. Έτσι η απογοήτευση μετριάστηκε και για να μη χάσουμε την ημερήσια βόλτα αποφασίσαμε να πάμε Ζαμόρα που ήταν μια ώρα απόσταση.
Στις δέκα το πρωί φτάσαμε στην πόλη, σε μια διαδρομή όπου ένας λεπτός πάγος είχε καλύψει τον κάμπο, τα αυτοκίνητα και καθετί που υπήρχε έξω. Η πόλη βρίσκεται βόρεια της Σαλαμάνκας και κοντά στα σύνορα με την Πορτογαλία. Στη άγνωστη μας πόλη επικρατούσε παγωνιά. Ο ουρανός ήταν καθαρός από σύννεφα αλλά ο ήλιος ήταν ακόμα αδύνατος.
. Τελικά βρήκαμε ένα «Ιnformation» πήραμε χάρτες και οδηγίες. Η παλιά πόλη είναι κτισμένη πάνω σ΄ ένα βραχώδη λόφο μακρόστενο και ένας δρόμος που ξεκινά από την νέα πόλη, οδηγεί μέσα από την παλαιά και φτάνει στο σπουδαιότερο αξιοθέατο που είναι ο καθεδρικός ναός και το κάστρο. Απ’ αυτόν το δρόμο ξεκίνησε η βόλτα μας, ανάμεσα σε εμπορικά καταστήματα, μεσαιωνικά κτίρια, πλατείες και πολλές εκκλησίες καθότι η Ζαμόρα θεωρείται ο πόλη με τους περισσότερους ναούς Ρωμανικού ρυθμού. Γύρω στην μια ώρα κράτησε η περιοδεία μας όταν φτάσαμε στο τελευταίο άκρο του λόφου. Είδαμε μια επιγραφή «είσοδος» και μπήκαμε στη αρχή σ΄ ένα μικρό μουσείο. Εδώ τα σπουδαιότερα εκθέματα του ήταν τέσσερεις μεγάλοι τάπητες στους τοίχους με εικόνες από τον Τρωικό πόλεμο. Άλλα εκθέματα ήταν εκκλησιαστικά είδη και ιερά άμφια καρδιναλίων. Από μια εσωτερική αυλή οδηγούμαστε στην καθεδρικό ναό. Είναι Ρωμανικού ρυθμού κτισμένος τον 12ο αιώνα, του οποίου την άξεστη κατασκευή την στολίζει ένας τρούλος βυζαντινού ρυθμού.
Αυτός ο τρούλος βλέποντας τον από το εσωτερικό της εκκλησίας έχει μια καλαισθησία, λεπτότητα και φωτεινότητα που μπαίνει από τα γύρω του παράθυρα, και ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα σκοτεινά συνήθως θεματικά που βλέπουμε στους καθολικούς ναούς.
Στη πλατεία έξω από το ναό που τώρα την έλουζε ένας λαχταριστός ήλιος, υπάρχει το μουσείο του Baltasar Lobo. H είσοδος ήταν δωρεάν και κάναμε τη γνωριμία μας με τον μεγάλο γλύπτη της Ισπανίας που γεννήθηκε σ΄ ένα χωριό κοντά στη Ζαμόρα το 1910 και πέθανε στο Παρίσι το 1993. Γνωρίστηκε με τον Πικάσο τον Πάμπλο Νερούδα κ.α. Τα γλυπτά του, χαρακτηρίζονται από το μαύρο χρώμα, καμπύλες και κυρίως το θέμα τους ήταν «η μάνα με το παιδί».
Στο τελευταίο άκρο του λόφου της παλαιάς πόλης είναι το κάστρο, περιτριγυρίζεται από μια τάφρο, η είσοδος είναι από την ξύλινη γέφυρα πάνω της. Είναι κτισμένο πάνω σ΄ ένα ψηλό βράχο με καταπληκτική θέα πάνω από ένα μέρος της σημερινή πόλης και στο ποτάμι που κυλά κάτω του.
Η επιστροφή στην κεντρική πλατεία απ’ όπου ξεκινήσαμε έγινε παράλληλα με το ποτάμι Rio Duero, στο οποίο φτάσαμε από ένα δρόμο πλακόστρωτο κοντά στο κάστρο. Ήδη η ώρα είχε περάσει τις τρεις , η μέρα είχε γίνει καθαρά ανοιξιάτικη με το ήλιο να λάμπει, η διαδρομή ήταν απίθανη από το ένα μέρος το ποτάμι κι από το άλλο τα σπίτια της παλαιάς πόλης. Περάσαμε δίπλα από μια Ρωμανική κι εδώ γέφυρα την ‘Puente de Piedra” (πέτρινη γέφυρα) και από την ‘Puente de Hierro”.
Όταν η τετραμελής μας παρέα, έφτασε ικανοποιημένη από την χειμωνιάτικη ημερήσια εκδρομή μας στην Σαλαμάνκα στις οκτώ το βράδυ το θερμόμετρο έδειχνε 0ο Κελσίου.
Η Ρωμανική γέφυρα
έργο του Lobo στον υπαίθριο χώρο, στο βάθος μόλις που διακρίνεται ο βυζαντινός τρούλος του καθεδρικού ναού
στη συνημμένη φωτό το αγαπημένο θέμα του Lobo : "Μάνα και παιδί"
Στις δέκα το πρωί φτάσαμε στην πόλη, σε μια διαδρομή όπου ένας λεπτός πάγος είχε καλύψει τον κάμπο, τα αυτοκίνητα και καθετί που υπήρχε έξω. Η πόλη βρίσκεται βόρεια της Σαλαμάνκας και κοντά στα σύνορα με την Πορτογαλία. Στη άγνωστη μας πόλη επικρατούσε παγωνιά. Ο ουρανός ήταν καθαρός από σύννεφα αλλά ο ήλιος ήταν ακόμα αδύνατος.
. Τελικά βρήκαμε ένα «Ιnformation» πήραμε χάρτες και οδηγίες. Η παλιά πόλη είναι κτισμένη πάνω σ΄ ένα βραχώδη λόφο μακρόστενο και ένας δρόμος που ξεκινά από την νέα πόλη, οδηγεί μέσα από την παλαιά και φτάνει στο σπουδαιότερο αξιοθέατο που είναι ο καθεδρικός ναός και το κάστρο. Απ’ αυτόν το δρόμο ξεκίνησε η βόλτα μας, ανάμεσα σε εμπορικά καταστήματα, μεσαιωνικά κτίρια, πλατείες και πολλές εκκλησίες καθότι η Ζαμόρα θεωρείται ο πόλη με τους περισσότερους ναούς Ρωμανικού ρυθμού. Γύρω στην μια ώρα κράτησε η περιοδεία μας όταν φτάσαμε στο τελευταίο άκρο του λόφου. Είδαμε μια επιγραφή «είσοδος» και μπήκαμε στη αρχή σ΄ ένα μικρό μουσείο. Εδώ τα σπουδαιότερα εκθέματα του ήταν τέσσερεις μεγάλοι τάπητες στους τοίχους με εικόνες από τον Τρωικό πόλεμο. Άλλα εκθέματα ήταν εκκλησιαστικά είδη και ιερά άμφια καρδιναλίων. Από μια εσωτερική αυλή οδηγούμαστε στην καθεδρικό ναό. Είναι Ρωμανικού ρυθμού κτισμένος τον 12ο αιώνα, του οποίου την άξεστη κατασκευή την στολίζει ένας τρούλος βυζαντινού ρυθμού.
Αυτός ο τρούλος βλέποντας τον από το εσωτερικό της εκκλησίας έχει μια καλαισθησία, λεπτότητα και φωτεινότητα που μπαίνει από τα γύρω του παράθυρα, και ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα σκοτεινά συνήθως θεματικά που βλέπουμε στους καθολικούς ναούς.
Στη πλατεία έξω από το ναό που τώρα την έλουζε ένας λαχταριστός ήλιος, υπάρχει το μουσείο του Baltasar Lobo. H είσοδος ήταν δωρεάν και κάναμε τη γνωριμία μας με τον μεγάλο γλύπτη της Ισπανίας που γεννήθηκε σ΄ ένα χωριό κοντά στη Ζαμόρα το 1910 και πέθανε στο Παρίσι το 1993. Γνωρίστηκε με τον Πικάσο τον Πάμπλο Νερούδα κ.α. Τα γλυπτά του, χαρακτηρίζονται από το μαύρο χρώμα, καμπύλες και κυρίως το θέμα τους ήταν «η μάνα με το παιδί».
Στο τελευταίο άκρο του λόφου της παλαιάς πόλης είναι το κάστρο, περιτριγυρίζεται από μια τάφρο, η είσοδος είναι από την ξύλινη γέφυρα πάνω της. Είναι κτισμένο πάνω σ΄ ένα ψηλό βράχο με καταπληκτική θέα πάνω από ένα μέρος της σημερινή πόλης και στο ποτάμι που κυλά κάτω του.
Η επιστροφή στην κεντρική πλατεία απ’ όπου ξεκινήσαμε έγινε παράλληλα με το ποτάμι Rio Duero, στο οποίο φτάσαμε από ένα δρόμο πλακόστρωτο κοντά στο κάστρο. Ήδη η ώρα είχε περάσει τις τρεις , η μέρα είχε γίνει καθαρά ανοιξιάτικη με το ήλιο να λάμπει, η διαδρομή ήταν απίθανη από το ένα μέρος το ποτάμι κι από το άλλο τα σπίτια της παλαιάς πόλης. Περάσαμε δίπλα από μια Ρωμανική κι εδώ γέφυρα την ‘Puente de Piedra” (πέτρινη γέφυρα) και από την ‘Puente de Hierro”.
Όταν η τετραμελής μας παρέα, έφτασε ικανοποιημένη από την χειμωνιάτικη ημερήσια εκδρομή μας στην Σαλαμάνκα στις οκτώ το βράδυ το θερμόμετρο έδειχνε 0ο Κελσίου.
Η Ρωμανική γέφυρα
έργο του Lobo στον υπαίθριο χώρο, στο βάθος μόλις που διακρίνεται ο βυζαντινός τρούλος του καθεδρικού ναού
στη συνημμένη φωτό το αγαπημένο θέμα του Lobo : "Μάνα και παιδί"
