Εστιατορια και ταβερνες και ζαχαροπλαστεία στην Αθηνα

[Yorgos]

Ναι ο χώρος είναι αυτός που με προβληματίζει και εμένα, αλλά διάβασα γενικά καλά σχόλια.
Με βλέπω για το Συμπόσιο.

Δεν είναι κακό το Συμπόσιο, πολύ τίμιο.

Πήγα στην ταβέρνα Το Κάτι Άλλο, στο Μουσείο της Ακρόπολης (ακριβώς από πίσω), μου κίνησαν την περιέργεια οι διθυραμβικές κριτικές και οι πολύ χαμηλές τιμές. Είναι ταβέρνα παλαιού τύπου, ο ιδιοκτήτης που σερβίρει κιόλας είναι straightforward no nonsene παλαιάς κοπής, η κυρία που μαγειρεύει έχει ένα εντυπωσιακό μουστάκι, ο χώρος αυθεντική ταβέρνα δεκαετίας '70 με λαδόκολλα και αυτές τις παλιές "'αβολες καρέκλες" που λέει και η κοπέλα μου , αυτές με την ψάθα (στα νησιά μου λέει συνέχεια "πάμε να φάμε σε κάποιο εστιατόριο με άβολες καρέκλες!").

Το φαγητό είναι σε φάση μαγειρείο, δηλαδή βλέπεις τις σούβλες, τα 6-7 πιάτα που έχουν μαγειρέψει κάθε μέρα, παραγγέλνεις και σερβίρεσαι αμέσως. Δυστυχώς η ποιότητα...δεν. Κολοκυθάκια γεμιστά που δεν καταλάβαινα καν το αβγολέμονο, γιουβέτσι μέτριο, μαρίδες ΟΚ, ρολό κοτόπουλο στεγνό, ε οι πατατούλες καλές ήταν, μουσακάς διεκπεραιωτικός. Ναι, πολύ χαμηλές τιμές, ισχύει και η ατμόσφαιρα έχει αυτό το νοσταλγικό "κάτι από παλιά" αλλά δε βρήκα ούτε ένα πιάτο που να μην το κάνω αισθητά καλύτερα εγώ και δεν είμαι καν μάγειρας. Κατανοώ γιατί ενθουσιάζονται οι τουρίστες που βρήκαν που όντως δεν είναι μέσα στη δηθενιά κι αν δεν είχαν ξαναφάει κολοκυθάκια γεμιστά με αβγολέμονο μπορεί και να νομίζουν πως ήταν καλομαγειρεμένα, αλλά από μένα είναι Χ.

Αντίθετα, ελληνική ταβέρνα χωρίς γκουρμεδιές, αλλά με μοντέρνα διακόσμηση και ταυτόχρονα straight ελληνική παραδοσιακή κουζίνα που αξίζει τα λεφτά της είναι ο Όνος, πολύ κοντά στο γνωστό (και αγαπημένο) ταϊλανδέζικο Tuk Tuk, στο Κουκάκι. Εξαιρετικό καραμελωμένο κότσι με απίθανο πουρέ, ωραίο συκωτάκι με κρεμμύδια, οι παστουρμαδόοπιτες to die for, φέτα σφολιάτα μέλι όπως έπρεπε, η σαλάτα με τα χαρούπια πάρα πολύ καλή με φρεσκότατη πρώτη ύλη (σούπερ τοματίνια, από τα καλύτερα που έχω φάει) και η φέτα αφρός σούπερ. Δεν είναι "πειραγμένη" ελληνική κουζίνα, κανονικότατη είναι και ο λογαριασμός στα 27,5€/άτομο που σκάσαμε από την ποσότητα τόσο που δεν πήρα ούτε γλυκό (εγώ! φαντάσου) την καθιστά εξαιρετική υποψήφια για το "πού να πάω έναν επισκέπτη να φάει ελληνική κουζίνα χωρίς τουριστοχαζομάρες". Πολύ παραπάνω από τίμιοι. Α και καλό σέρβις από τα νέα παιδιά.

Τέλος, με σύρανε (γιατί εγώ σε ιταλικά δεν πάω, πεταμένα λεφτά, ένα θυμάμαι μόνο στη Φολέγανδρο που τα έσπαγε) στο Meno Male πάλι κοντά στο Μουσείο της Ακρόπολης. Πολύ κακό. Πίτσα άψητη, προσούτο ούτε μίνιμουμ τραγανό, λες και άνοιξαν το ψυγείο και πέταξαν μια μουρταδέλα πάνω στην πίτσα, σαλάτα κλασικά με dressing πιο βαρετό από ταινία του Αγγελόπουλου, κάτι τορτελίνια με σπανάκι που έφαγα άνοστα στο τετράγωνο, σα ζυμάρι με σπανάκι σε μπάλα ήταν, μέτριο προς κακό γενικώς, πλην του γλυκού που ήταν υποφερτό προς καλούτσικο. Είναι που είναι όπως είναι η ιταλική κουζίνα (flat γεύσεις, ελάχιστοι συνδυασμοί, φαντασία Ελβετού λογιστή), αν δεν την κάνεις και σωστά ή δεν έχεις ΠΟΛΥ καλά υλικά, πάει άπατη. Τρώει δύο Χ.

Από όσα έχω δοκιμάσει πέριξ του Μουσείου, το 12άρι μου το παίρνει σανβουαρ το Μάνη-Μάνη, που είναι ακριβό (ας πούμε 45€/κεφάλι) που θα ξαναπάω σύντομα και θα ξαναδώσω ευκαιρία στο Εσθιω που είχε απλά ένα μέτριο κυρίως, αλλά τα υπόλοιπα δικαιολογούσαν την τιμή τους, στην κατηγορία του 50ρικου. Έχω ξαναπεί πως μου άρεσε πολύ το Smile και λίγο πιο πέρα το Θέσπις ευχάριστη έκπληξη ανάμεσα στον τουριστοσυρφετό της εκεί περιοχής.

Πολύ καλά λόγια από άτομο που εμπιστεύομαι έχω ακούσει για το "Όπως παλιά" αλλά δεν το έχω τιμήσει ακόμη, θα έρθει η ώρα του, όπως και του ινδικού "haveli", είναι στα προσεχώς.

 

[Samion]

Είναι που είναι όπως είναι η ιταλική κουζίνα (flat γεύσεις, ελάχιστοι συνδυασμοί, φαντασία Ελβετού λογιστή),

καλο. Γελασαμε παλι. Αυτα παθαινεις οταν τρως φασολια με ρυζι πηχτρα στο σκορδοπιπερο κακης ποιοτητας. Καις καλυκες σε λιγο χρονο. Σταματα να παιρνεις τιπς απο ψαροσουποφαγους και αμεσα το σκορδο, σου καιει τους καλυκες κ σου φαινονται ολα φλατ. Μετα την αναρρωση εδω ειμαστε να σου συστησουμε που να φας παστα με 3 υλικα (ασκορδη) στην Αθηνα.

 

[Yorgos]

καλο. Γελασαμε παλι. Αυτα παθαινεις οταν τρως φασολια με ρυζι πηχτρα στο σκορδοπιπερο κακης ποιοτητας. Καις καλυκες σε λιγο χρονο. Σταματα να παιρνεις τιπς απο ψαροσουποφαγους και αμεσα το σκορδο, σου καιει τους καλυκες κ σου φαινονται ολα φλατ. Μετα την αναρρωση εδω ειμαστε να σου συστησουμε που να φας παστα με 3 υλικα (ασκορδη) στην Αθηνα.

.

 

[Samion]

Φιλικη συμβουλη εδωσα. Κοψτο σκορδο ειδικα στο φασουλορυζο, το γνωστο γκουρμε εθνικο πιατο. Κ να επισκεφθεις τον Ιακωβο στα βορεια προαστια που μου ειπαν αξιοπιστοι φιλοι οτι κανει την καλυτερη cacio e pepe του λεκανοπεδιου. Δυστυχως δεν εχω παει ακομα κ εχω μια πολυ μικρη επιφυλαξη.

 

[coco_]

Δεν είναι κακό το Συμπόσιο, πολύ τίμιο.

Πήγα στην ταβέρνα Το Κάτι Άλλο, στο Μουσείο της Ακρόπολης (ακριβώς από πίσω), μου κίνησαν την περιέργεια οι διθυραμβικές κριτικές και οι πολύ χαμηλές τιμές. Είναι ταβέρνα παλαιού τύπου, ο ιδιοκτήτης που σερβίρει κιόλας είναι straightforward no nonsene παλαιάς κοπής, η κυρία που μαγειρεύει έχει ένα εντυπωσιακό μουστάκι, ο χώρος αυθεντική ταβέρνα δεκαετίας '70 με λαδόκολλα και αυτές τις παλιές "'αβολες καρέκλες" που λέει και η κοπέλα μου , αυτές με την ψάθα (στα νησιά μου λέει συνέχεια "πάμε να φάμε σε κάποιο εστιατόριο με άβολες καρέκλες!").

Το φαγητό είναι σε φάση μαγειρείο, δηλαδή βλέπεις τις σούβλες, τα 6-7 πιάτα που έχουν μαγειρέψει κάθε μέρα, παραγγέλνεις και σερβίρεσαι αμέσως. Δυστυχώς η ποιότητα...δεν. Κολοκυθάκια γεμιστά που δεν καταλάβαινα καν το αβγολέμονο, γιουβέτσι μέτριο, μαρίδες ΟΚ, ρολό κοτόπουλο στεγνό, ε οι πατατούλες καλές ήταν, μουσακάς διεκπεραιωτικός. Ναι, πολύ χαμηλές τιμές, ισχύει και η ατμόσφαιρα έχει αυτό το νοσταλγικό "κάτι από παλιά" αλλά δε βρήκα ούτε ένα πιάτο που να μην το κάνω αισθητά καλύτερα εγώ και δεν είμαι καν μάγειρας. Κατανοώ γιατί ενθουσιάζονται οι τουρίστες που βρήκαν που όντως δεν είναι μέσα στη δηθενιά κι αν δεν είχαν ξαναφάει κολοκυθάκια γεμιστά με αβγολέμονο μπορεί και να νομίζουν πως ήταν καλομαγειρεμένα, αλλά από μένα είναι Χ.

Αντίθετα, ελληνική ταβέρνα χωρίς γκουρμεδιές, αλλά με μοντέρνα διακόσμηση και ταυτόχρονα straight ελληνική παραδοσιακή κουζίνα που αξίζει τα λεφτά της είναι ο Όνος, πολύ κοντά στο γνωστό (και αγαπημένο) ταϊλανδέζικο Tuk Tuk, στο Κουκάκι. Εξαιρετικό καραμελωμένο κότσι με απίθανο πουρέ, ωραίο συκωτάκι με κρεμμύδια, οι παστουρμαδόοπιτες to die for, φέτα σφολιάτα μέλι όπως έπρεπε, η σαλάτα με τα χαρούπια πάρα πολύ καλή με φρεσκότατη πρώτη ύλη (σούπερ τοματίνια, από τα καλύτερα που έχω φάει) και η φέτα αφρός σούπερ. Δεν είναι "πειραγμένη" ελληνική κουζίνα, κανονικότατη είναι και ο λογαριασμός στα 27,5€/άτομο που σκάσαμε από την ποσότητα τόσο που δεν πήρα ούτε γλυκό (εγώ! φαντάσου) την καθιστά εξαιρετική υποψήφια για το "πού να πάω έναν επισκέπτη να φάει ελληνική κουζίνα χωρίς τουριστοχαζομάρες". Πολύ παραπάνω από τίμιοι. Α και καλό σέρβις από τα νέα παιδιά.

Τέλος, με σύρανε (γιατί εγώ σε ιταλικά δεν πάω, πεταμένα λεφτά, ένα θυμάμαι μόνο στη Φολέγανδρο που τα έσπαγε) στο Meno Male πάλι κοντά στο Μουσείο της Ακρόπολης. Πολύ κακό. Πίτσα άψητη, προσούτο ούτε μίνιμουμ τραγανό, λες και άνοιξαν το ψυγείο και πέταξαν μια μουρταδέλα πάνω στην πίτσα, σαλάτα κλασικά με dressing πιο βαρετό από ταινία του Αγγελόπουλου, κάτι τορτελίνια με σπανάκι που έφαγα άνοστα στο τετράγωνο, σα ζυμάρι με σπανάκι σε μπάλα ήταν, μέτριο προς κακό γενικώς, πλην του γλυκού που ήταν υποφερτό προς καλούτσικο. Είναι που είναι όπως είναι η ιταλική κουζίνα (flat γεύσεις, ελάχιστοι συνδυασμοί, φαντασία Ελβετού λογιστή), αν δεν την κάνεις και σωστά ή δεν έχεις ΠΟΛΥ καλά υλικά, πάει άπατη. Τρώει δύο Χ.

Από όσα έχω δοκιμάσει πέριξ του Μουσείου, το 12άρι μου το παίρνει σανβουαρ το Μάνη-Μάνη, που είναι ακριβό (ας πούμε 45€/κεφάλι) που θα ξαναπάω σύντομα και θα ξαναδώσω ευκαιρία στο Εσθιω που είχε απλά ένα μέτριο κυρίως, αλλά τα υπόλοιπα δικαιολογούσαν την τιμή τους, στην κατηγορία του 50ρικου. Έχω ξαναπεί πως μου άρεσε πολύ το Smile και λίγο πιο πέρα το Θέσπις ευχάριστη έκπληξη ανάμεσα στον τουριστοσυρφετό της εκεί περιοχής.

Πολύ καλά λόγια από άτομο που εμπιστεύομαι έχω ακούσει για το "Όπως παλιά" αλλά δεν το έχω τιμήσει ακόμη, θα έρθει η ώρα του, όπως και του ινδικού "haveli", είναι στα προσεχώς.

Επειδή βλέπω ότι συμφωνώ με την άποψη σου για Όνο, tuk tuk & meno male (εμένα μου αρέσει η ιταλική κουζίνα αλλά το συγκεκριμένο εστιατόριο δεν με ικανοποιησε καθολου)...έχω να προτείνω και το Κουκάτσι στην Δράκου, λίγο παρακάτω απο τον Όνο.
Το Όπως παλιά δεν μου άρεσε καθόλου όταν το δοκίμασα κ πάντα απορούσα γιατί έχει τόσο κόσμο.

 

[varioAthens]

Εστιατοριο στο κεντρο κατα προτιμηση στα περιξ των τουριστικων περιοχων με θαλασσινα -οχι απαραιτητως μεγαλα ψαρια, μπλιμπλικια περισσοτερο- με μοντερνο περιβαλλον (οχι παππουδεϊσον) και τιμες οχι πιασοκwλ€, εχει κανεις να προτεινει κατι?
Ζηταω πολλα το ξερω

 

[paykopete]

Εστιατοριο στο κεντρο κατα προτιμηση στα περιξ των τουριστικων περιοχων με θαλασσινα -οχι απαραιτητως μεγαλα ψαρια, μπλιμπλικια περισσοτερο- με μοντερνο περιβαλλον (οχι παππουδεϊσον) και τιμες οχι πιασοκwλ€, εχει κανεις να προτεινει κατι?
Ζηταω πολλα το ξερω

Ζητας παρα πολλα ! Το μονο που εχω παει στο κεντρο με θαλασσινα (γενικα το αποφευγω) και ειναι παρα πολυ καλο ειναι το Seawolf στο Κουκακι. Ωραιος χωρος μεσα, εξω δεν λεει πολλα στο πεζοδρομιο, περιοχη δυσκολη για παρκαρισμα. Ειναι ντεμι-γκουρμεδιαρικο , ειναι λιγο τσιμπημενο (30 με 35αρι το ατομο) αλλα τα αξιζει και με το παραπανω. Να παρετε πιατα στην μεση να δοκιμασετε αρκετα. Ειχα παει πριν 1μιση χρονο και θελω να ξαναπαω!

 

[Yorgos]

Εστιατοριο στο κεντρο κατα προτιμηση στα περιξ των τουριστικων περιοχων με θαλασσινα -οχι απαραιτητως μεγαλα ψαρια, μπλιμπλικια περισσοτερο- με μοντερνο περιβαλλον (οχι παππουδεϊσον) και τιμες οχι πιασοκwλ€, εχει κανεις να προτεινει κατι?
Ζηταω πολλα το ξερω

E πες τιμή. Σήμερα πχ στο Μανη-Μανη δώσαμε 45/ατομο και τα θαλασσινά ήταν υπέροχα, χταπόδι με φάβα, καλαμάρι με εσπεριδοειδή, φοβερό κους κους με μυδια κλπ (αν και το κλου ήταν ο κόκορας που.καλυτερονεχω φάει μόνον στο Simul)

 

[varioAthens]

Ζητας παρα πολλα ! Το μονο που εχω παει στο κεντρο με θαλασσινα (γενικα το αποφευγω) και ειναι παρα πολυ καλο ειναι το Seawolf στο Κουκακι. Ωραιος χωρος μεσα, εξω δεν λεει πολλα στο πεζοδρομιο, περιοχη δυσκολη για παρκαρισμα. Ειναι ντεμι-γκουρμεδιαρικο , ειναι λιγο τσιμπημενο (30 με 35αρι το ατομο) αλλα τα αξιζει και με το παραπανω. Να παρετε πιατα στην μεση να δοκιμασετε αρκετα. Ειχα παει πριν 1μιση χρονο και θελω να ξαναπαω!

Ατιμε κι αυτο το ξερεις? Ειναι εκτος της ακτινας που ηθελα....

E πες τιμή. Σήμερα πχ στο Μανη-Μανη δώσαμε 45/ατομο και τα θαλασσινά ήταν υπέροχα, χταπόδι με φάβα, καλαμάρι με εσπεριδοειδή, φοβερό κους κους με μυδια κλπ (αν και το κλου ήταν ο κόκορας που.καλυτερονεχω φάει μόνον στο Simul)

E δεν θα ηθελα τοσα ανα ατομο, καπου ως 30€ ... αλλα με τα πιατα που αναφερεις ενα σαλακι ετρεξε...

Ασχετο αλλα μου εχει κινησει το ενδιαφερον και το Cinapos... με μεζεδες ομως ειναι, οχι αμιγως θαλασσινα... εχετε αποψη?

 

[Smaragda53]

Δεν είναι κακό το Συμπόσιο, πολύ τίμιο.

Πήγα στην ταβέρνα Το Κάτι Άλλο, στο Μουσείο της Ακρόπολης (ακριβώς από πίσω), μου κίνησαν την περιέργεια οι διθυραμβικές κριτικές και οι πολύ χαμηλές τιμές. Είναι ταβέρνα παλαιού τύπου, ο ιδιοκτήτης που σερβίρει κιόλας είναι straightforward no nonsene παλαιάς κοπής, η κυρία που μαγειρεύει έχει ένα εντυπωσιακό μουστάκι, ο χώρος αυθεντική ταβέρνα δεκαετίας '70 με λαδόκολλα και αυτές τις παλιές "'αβολες καρέκλες" που λέει και η κοπέλα μου , αυτές με την ψάθα (στα νησιά μου λέει συνέχεια "πάμε να φάμε σε κάποιο εστιατόριο με άβολες καρέκλες!").

Το φαγητό είναι σε φάση μαγειρείο, δηλαδή βλέπεις τις σούβλες, τα 6-7 πιάτα που έχουν μαγειρέψει κάθε μέρα, παραγγέλνεις και σερβίρεσαι αμέσως. Δυστυχώς η ποιότητα...δεν. Κολοκυθάκια γεμιστά που δεν καταλάβαινα καν το αβγολέμονο, γιουβέτσι μέτριο, μαρίδες ΟΚ, ρολό κοτόπουλο στεγνό, ε οι πατατούλες καλές ήταν, μουσακάς διεκπεραιωτικός. Ναι, πολύ χαμηλές τιμές, ισχύει και η ατμόσφαιρα έχει αυτό το νοσταλγικό "κάτι από παλιά" αλλά δε βρήκα ούτε ένα πιάτο που να μην το κάνω αισθητά καλύτερα εγώ και δεν είμαι καν μάγειρας. Κατανοώ γιατί ενθουσιάζονται οι τουρίστες που βρήκαν που όντως δεν είναι μέσα στη δηθενιά κι αν δεν είχαν ξαναφάει κολοκυθάκια γεμιστά με αβγολέμονο μπορεί και να νομίζουν πως ήταν καλομαγειρεμένα, αλλά από μένα είναι Χ.

Αντίθετα, ελληνική ταβέρνα χωρίς γκουρμεδιές, αλλά με μοντέρνα διακόσμηση και ταυτόχρονα straight ελληνική παραδοσιακή κουζίνα που αξίζει τα λεφτά της είναι ο Όνος, πολύ κοντά στο γνωστό (και αγαπημένο) ταϊλανδέζικο Tuk Tuk, στο Κουκάκι. Εξαιρετικό καραμελωμένο κότσι με απίθανο πουρέ, ωραίο συκωτάκι με κρεμμύδια, οι παστουρμαδόοπιτες to die for, φέτα σφολιάτα μέλι όπως έπρεπε, η σαλάτα με τα χαρούπια πάρα πολύ καλή με φρεσκότατη πρώτη ύλη (σούπερ τοματίνια, από τα καλύτερα που έχω φάει) και η φέτα αφρός σούπερ. Δεν είναι "πειραγμένη" ελληνική κουζίνα, κανονικότατη είναι και ο λογαριασμός στα 27,5€/άτομο που σκάσαμε από την ποσότητα τόσο που δεν πήρα ούτε γλυκό (εγώ! φαντάσου) την καθιστά εξαιρετική υποψήφια για το "πού να πάω έναν επισκέπτη να φάει ελληνική κουζίνα χωρίς τουριστοχαζομάρες". Πολύ παραπάνω από τίμιοι. Α και καλό σέρβις από τα νέα παιδιά.

Τέλος, με σύρανε (γιατί εγώ σε ιταλικά δεν πάω, πεταμένα λεφτά, ένα θυμάμαι μόνο στη Φολέγανδρο που τα έσπαγε) στο Meno Male πάλι κοντά στο Μουσείο της Ακρόπολης. Πολύ κακό. Πίτσα άψητη, προσούτο ούτε μίνιμουμ τραγανό, λες και άνοιξαν το ψυγείο και πέταξαν μια μουρταδέλα πάνω στην πίτσα, σαλάτα κλασικά με dressing πιο βαρετό από ταινία του Αγγελόπουλου, κάτι τορτελίνια με σπανάκι που έφαγα άνοστα στο τετράγωνο, σα ζυμάρι με σπανάκι σε μπάλα ήταν, μέτριο προς κακό γενικώς, πλην του γλυκού που ήταν υποφερτό προς καλούτσικο. Είναι που είναι όπως είναι η ιταλική κουζίνα (flat γεύσεις, ελάχιστοι συνδυασμοί, φαντασία Ελβετού λογιστή), αν δεν την κάνεις και σωστά ή δεν έχεις ΠΟΛΥ καλά υλικά, πάει άπατη. Τρώει δύο Χ.

Από όσα έχω δοκιμάσει πέριξ του Μουσείου, το 12άρι μου το παίρνει σανβουαρ το Μάνη-Μάνη, που είναι ακριβό (ας πούμε 45€/κεφάλι) που θα ξαναπάω σύντομα και θα ξαναδώσω ευκαιρία στο Εσθιω που είχε απλά ένα μέτριο κυρίως, αλλά τα υπόλοιπα δικαιολογούσαν την τιμή τους, στην κατηγορία του 50ρικου. Έχω ξαναπεί πως μου άρεσε πολύ το Smile και λίγο πιο πέρα το Θέσπις ευχάριστη έκπληξη ανάμεσα στον τουριστοσυρφετό της εκεί περιοχής.

Πολύ καλά λόγια από άτομο που εμπιστεύομαι έχω ακούσει για το "Όπως παλιά" αλλά δεν το έχω τιμήσει ακόμη, θα έρθει η ώρα του, όπως και του ινδικού "haveli", είναι στα προσεχώς.

"dressing πιο βαρετό από ταινία του Αγγελοπουλου" καλέ Γιώργο, έλεος!!!

 

[chris7]

Τέλος, με σύρανε (γιατί εγώ σε ιταλικά δεν πάω, πεταμένα λεφτά, ένα θυμάμαι μόνο στη Φολέγανδρο που τα έσπαγε) στο Meno Male πάλι κοντά στο Μουσείο της Ακρόπολης. Πολύ κακό. Πίτσα άψητη, προσούτο ούτε μίνιμουμ τραγανό, λες και άνοιξαν το ψυγείο και πέταξαν μια μουρταδέλα πάνω στην πίτσα, σαλάτα κλασικά με dressing πιο βαρετό από ταινία του Αγγελόπουλου, κάτι τορτελίνια με σπανάκι που έφαγα άνοστα στο τετράγωνο, σα ζυμάρι με σπανάκι σε μπάλα ήταν, μέτριο προς κακό γενικώς, πλην του γλυκού που ήταν υποφερτό προς καλούτσικο. Είναι που είναι όπως είναι η ιταλική κουζίνα (flat γεύσεις, ελάχιστοι συνδυασμοί, φαντασία Ελβετού λογιστή), αν δεν την κάνεις και σωστά ή δεν έχεις ΠΟΛΥ καλά υλικά, πάει άπατη. Τρώει δύο Χ.

Πολύ μου αρέσουν οι παρομοιώσεις σου.

 

[EviTan]

...έχω να προτείνω και το Κουκάτσι στην Δράκου, λίγο παρακάτω απο τον Όνο.

Μέσα στο Μάρτιο που κατέβηκα Αθήνα, καθίσαμε ένα βράδυ στο Κουκατσι, καθώς ήταν κοντά στο σπίτι που νοικιαζαμε και με τράβηξε ως κρητική κουζίνα σε σύγκριση με τα υπόλοιπα της Δράκου.
Ε τόσο ξύδι δεν έχω ξαναφαει στην ζωή μου, το μπαλσαμικο με τον κουβά το ριχνανε... πολύ προσπαθεία για μέτριο αποτέλεσμα. Η τσικουδιά ελαφριά και ευκολοπιοτη...
Την άλλη φορά θα πάω στην διπλανή Σβούρα που φαινόταν πιο αυθεντικό, ή στα Κοριτσια στο τέλος του πεζόδρομου με τα καρώ τραπεζομαντιλα και τις μεγάλες μπύρες