Βραζιλία Επιχείρηση Vasco da Gama...ta...

[GKCAPO]

Ακόμα μια φορά συγχαρητήρια!!!
Πάντως δεν μου φαίνεσαι ...άσχετος με τη συγγραφή!!! Αλλά αν τελικά δεν ασχολείσαι...
κακώς κάνεις. Δεν θεωρώ δεοντολογικό να κάνω συγκρίσεις με επαγγελματίες του χώρου, ότι μπορούν κάνουν οι άνθρωποι, που μας ταλαιπωρούν με τα κουραστικά΄και κλισέ κείμενα τους (τι να κάνουμε όμως τα διαβάζουμε για τη πληροφόρησή μας ή το ...όνειρό μας).
Αυτά μόνον, αγαπητέ, καθαρά και δημόσια, για να προσπαθούμε όλοι μας παντού και περισσότερο...

 

[Giotap17455]

Εντυπωσιακή αρχή και συγγραφικό ταλέντο.. Αναμένω εναγωνίως τη συνέχεια...

 

[Rebequita]

Περιμενουμε την συνεχεια με λεπτομερειες,διευθυνσεις και ονοματα

 

[Traveller]

Ένιωθα παγιδευμένος… Οι μουσικές του Giordano και τις μπάντας του σκόρπιζαν ρίγη ενθουσιασμού στο φιλοθεάμον κοινό κι εγώ προσπαθούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου… εις μάτην… ήμουν στενά μαρκαρισμένος από δύο καλλίπυγες μουλάτες, που κουνιόντουσαν με υπέρμετρο αισθησιασμό σε απόσταση λιγότερης του μέτρου από το θλιβερό σαρκίο μου… ένιωθα ήρωας που συγκρατιόμουν… Τα πληθωρικά στήθη των εν λόγω καλλονών ζούσαν στο δικό τους κόσμο… ήταν πραγματικά απορίας άξιον πως το δείγμα του μαγιό που φορούσαν τα συγκρατούσε στην θέση τους… δυστυχώς η παλλαϊκή απαίτηση για την άμεση απελευθέρωση των φυλακισμένων οβίδων δεν έλεγε να εισακουστεί… εκεί όμως που η επιστήμη πραγματικά σήκωνε τα χέρια ψηλά ήταν η κατασκευή των οπισθίων των εν λόγω δεσποινίδων… Τα σμιλευτά τορνευτά οπίσθια τους προκαλούσαν με αυθάδεια το δημόσιο αίσθημα κολάζοντας και τον πιο φανατικό Αγιατολάχ… Αχ αυτά τα Βραζιλιάνικα οπίσθια… είναι λόγος συγγραφής ειδικής επιστημονικής διατριβής… οπίσθια κάθε είδους και σχήματος… οπίσθια γλυπτά, σε σχήμα καρδιάς , μαντολίνου, καρύδας… οπίσθια σε όλη την χρωματική παλέτα του σοκολατί… από λευκή σοκολάτα έως σοκολάτα μπίτερ… οπίσθια ποιότητος για όλα τα γούστα και βίτσια… σταματώ όμως εδώ τους διθυράμβους περί των Βραζιλιάνικων οπισθίων ξορκίζοντας λάτρεις και μη να επιδιώξουν μια επαφή, τουλάχιστον οπτική, με αυτό το θαύμα της φύσης…είμαι σίγουρος ότι θα με δικαιώσουν… Tα κύμβαλα του Giordano συνέχιζαν να πυρπολούν το κέφι, το αλκοόλ έρεε άφθονο και οι πληθωρικές αισθησιακές παρουσίες πολλαπλασιάζονταν με γεωμετρική πρόοδο…Κάπως έτσι θα πρέπει να είναι ο παράδεισος…

Μετά από τέτοια Διονυσιακή κραιπάλη είναι δυνατόν να μην βλέπεις μαύρους εφιάλτες το επόμενο πρωί, σκέφτηκα δροσίζοντας τον φλεγόμενο ακόμα από τις χθεσινές καταχρήσεις ουρανίσκο μου με μια υπέροχη παπάγια… Ήταν το δεύτερο πρωινό μου στην μαύρη πρωτεύουσα της Βραζιλίας, στο θρυλικό São Salvador da Baía de Todos os Santos και το ταξίδι μου πήγαινε από το καλό στο καλύτερο… Η χθεσινή μέρα ήταν μια μέρα προσαρμογής από το μακρινό ταξίδι και σαν bonus είχε το οργιαστικό ξέφρενο γλέντι στα σκαλάκια της εκκλησίας της Santa Helena στην καρδιά του Pelourinho, στο ιστορικό κέντρο της πόλης… Το Salvador είναι η πόλη του κεφιού, του χορού και της samba και η επιβεβαίωση έρχεται κάθε Τρίτη και Σάββατο όπου υπαίθριες μπάντες και πλανόδιοι τραγουδοποιοί οργανώνουν αυτοσχέδια πανηγύρια σκορπίζοντας Μεθιστοφελικά κέφια σε ντόπιους και τουρίστες… επίκεντρο όλων αυτών των εκδηλώσεων είναι το Pelourinho, που καμιά εικοσαριά μόλις χρόνια νωρίτερα αποτελούσε την έδρα του υπόκοσμου της πόλης και στα ρυπαρά στενάκια του κατοικοέδρευαν οι παρίες της πόλης, κάνοντας την βόλτα ενός τουρίστα αδύνατη … από το 1985 όμως, χρονιά που το Salvador ανακηρύχθηκε σε μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την UNESCO, τα πράγματα άρχιζαν να αλλάζουν… το κράτος άρχιζε να επενδύει στον τουρισμό, αστυνομικοί βγήκαν στους δρόμους, οι συμμορίες απομακρύνθηκαν, τα μνημεία άρχισαν δειλά- δειλά να αναστηλώνονται, μαγαζιά και εστιατόρια άνοιξαν και τα πρώτα boutique ξενοδοχεία έκαναν την εμφάνιση τους… το ιστορικό κέντρο της πόλης ξαναγεννιέται… Αυτή την υπέροχα παρακμιακή συνοικία διαλέξαμε σα βάση μας και η αριστουργηματική Posada do Boqueira αποτέλεσε το καταφύγιο μας από την καθημερινή οχλαγωγία του κέντρου… Διακριτικά, καλόγουστα διακοσμημένη, με έξοχο πρωινό που κυριαρχούσαν τα τροπικά φρούτα και τα home made γλυκίσματα, με τεράστια δωμάτια και νοσταλγικά μπάνια και μια βεράντα όνειρο με θέα τον κόλπο Todos os Santos, αποτελεί μια πρωτοκλασάτη πρόταση διαμονής στο Pelourinho… Προτείνετε ανεπιφύλακτα…

Η πρώτη μας μέρα είχε κυλίσει σε χαλαρούς ρυθμούς, βολτάροντας στα πλακόστρωτα σοκάκια, τεμπελιάζοντας στις γραφικές πλατείες , χαζεύοντας στα τουριστικά μαγαζάκια… Κύριο χαρακτηριστικό της πόλης είναι ο αμφιθεατρικός της χαρακτήρας… Η πάνω πόλη, η Cidade Alta κτισμένη σε ένα λόφο, είναι ασφυκτικά γεμάτη από colonial παρακμιακά σπίτια και μεγαλόπρεπες μπαρόκ εκκλησίες και ενώνετε με εντυπωσιακά παλιομοδίτικα αναβατόρια και ένα μνημειακό τεράστιο ασανσέρ , σήμα κατατεθέν της πόλης, με την κάτω πόλη την Cidade Baixa… Αν η πάνω πόλη με το Pelourinho και τις καινούργιες συνοικίες αποτελεί τον πολιτιστικό πνεύμονα της πόλης η κάτω πόλη, με το Mercado και το λιμάνι αναμφίβολα αποτελεί τον εμπορικό της πνεύμονα… Το τεράστιο και πολύβουο λιμάνι του Salvador είναι άμεσα συνυφασμένο με την ιστορία της πόλης και ακόμη και σήμερα σημαδεύει με την γεωγραφική του σημασία την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής… Σε αυτό το λιμάνι ξεφορτώνονταν καραβιές οι μαύροι από την Αφρική και πουλιόντουσαν στα σκλαβοπάζαρα του Pelourinho… τότε η πόλη ζούσε την πρώτη της ανάπτυξη σαν πρωτεύουσα της Βραζιλίας και μια από τις παλιότερες πόλεις του νέου κόσμου…

Αν η πρώτη μέρα ήταν αφιερωμένη στο Pelourinho και την ιστορία του η δεύτερη θα ήταν στην Barra και τις παραλίες της…το hangover δεν άφηνε άλλες επιλογές… Ξεκούραση και ηλιοθεραπεία μέχρις εσχάτων… Barra εστί η «καλή» παραθαλάσσια συνοικία της πόλης που βρίσκετε κανένα δεκάλεπτο μακριά από το ιστορικό κέντρο με το taxi και αποτελεί τον υπ αριθμόν δύο τουριστικό προορισμό της πόλης μετά το Pelourinho… Eδώ το ρεσιτάλ με τα διαβόητα Βραζιλιάνικα οπίσθια κορυφώνετε, μια που αυτά τα παραδεισένια κορμιά , ημίγυμνα, κάνουν πασαρέλα προς τέρψιν του αμφιβληστροειδούς των τυχερών - άτυχων αρσενικών… Μια μέρα στην παραλία της Barra είναι το υπέρτατο κοσμικό γεγονός… σοσιαλάιζινγκ με τα κορμιά , παρέλαση μικροπωλητών, καϊπιρίνιες μέχρι σκασμού, ψαράκι και κάθε άλλου είδους σαχλαμαρίτσα για βρώση… μια μέρα στον απόλυτο υλιστικό παράδεισο… όλα υπέροχα εκτός από το βασικό, την θάλασσα… τα τεράστια κύματα και η αμφίβολη διαύγεια του νερού αποτελούν την μεγαλύτερη απόδειξη ότι οι Ελληνικές θάλασσες είναι απλά άπαιχτες…

Η νύχτα στους τροπικούς πέφτει νωρίς… έξη η ώρα και τα μαζεύουμε… οφείλουμε στους εαυτούς μας μια τρίωρη ξεκούραση… το Cantoble μας περιμένει…

Στο επόμενο επεισόδιο

-Cantoble, η τουριστική απάτη του αιώνα...
-Recife… οι καρχαρίες μας πήραν αμπάριζα…

Μείνετε μαζί μας

 

[ευαγγελια]

Μου φαινεται με αυτα που διαβαζω οτι θα πρεπει να αναθεωρησω τις σεξουαλικες μου προτιμησεις!!!

 

[chrikky]

προσεχε λιτσα θα σε διαβασει κανας madman και θα χουμε θεμα!

πολυ spicy το β' μερος.. αποδεικνυει ποσο βασιμες ηταν οι φημες που λεγανε οτι αρνηθηκατε πεισματικα σε καθε θηλυκο που ηθελε να σας συνοδεψει στο ταξιδι απο ελλαδα να ερθει μαζι σας...

 

[Dorotija]

Ακόμη μια πολύ καλή περιγραφή δια χειρός Traveller. Παραμένουμε συντονισμένοι για τη συνέχεια.

Αλήθεια, καμιά φωτό θα δούμε; Από το Salvador da Baía κατά προτίμηση (και όχι από βραζιλιάνικα οπίσθια..)

 

[StellAnna]

Νικόλα, μάλλον θα πρέπει το συγκεκριμένο κείμενο να το θέσω υπόψην του αφέντη μου. Ίσως έτσι τον πείσω να με ακολουθήσει στις κατηφοριές της Νοτίου Αμερικής....

 

[Rosa]

Κι όμως....δεν ήταν Μποστ, κι ας ταίριαζε! Δεν ήταν Πετρόπουλος, κι ας του ερχόταν γάντι! Δεν ήταν μήτε Απολινέρ, μήτε και Εμπειρίκος...Αντάξιός του δεν ήταν καν εκείνος, ο διαβόητος Μαρκήσιος...Εις μάτην και επί σειρά ετών γύρευα να μαντέψω τον άγνωστο δημιουργό της κάτωθι συγκλονιστικής ελεγείας!!! Μετά την ανάγνωση του τελευταίου βραζιλιάνικου κεφαλαίου, η ανατριχιαστική αποκάλυψη άστραψε στο νου μου!!! Επιτέλους, ο δημιουργός αποκαλύφθηκε!!! Ας μοιραστούμε το έργο του...


ΟΠΙΣΘΟΒΟΥΛΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

«Κ*λοι πολλοί υπάρχουνε εις το ωραίον φύλλον,
με σχήματα διάφορα σε μέγεθος ποικίλον.
Κ*λοι χοντροί, κ*λοι λεπτοί, κ*λοι απαλοί κι αφράτοι,
κ*λοι σα ζύμη μαλακοί και κ*λαροι τριζάτοι,
κ*λοι σκληροί σαν πέτρινοι και άλλοι λαστιχένιοι,
κ*λοι δροσάτοι, τροφαντοί και κ*λοι μαραμένοι,
κ*λοι μεγάλοι σαν βουνά και κ*λοι μια χουφτίτσα,
κ*λοι που ‘χουν κουνήματα και κάνουνε καπρίτσια
κ*λοι σαν τάβλα επίπεδοι, κι άλλοι ψηλά βαλμένοι,
κ*λοι σαν φράπες τουρλωτοί και κ*λοι κρεμασμένοι,
κ*λοι κομψοί, συμμετρικοί και περιποιημένοι
και κ*λοι ασουλούπωτοι, “μπόγοι κακοδεμένοι”.
Κ*λοι σαν τριαντάφυλλο και κ*λοι σαν αχλάδι,
κ*λοι που προκαλούν κλοτσιά κι άλλοι που θέλουν χάδι
Κ*λοι σαν αλαβάστρινοι, που μοιάζουν με καθρέφτη
κ*λοι που θέλουν φίλημα κι άλλοι που θέλουν νέφτι
κ*λοι σπανοί, δασύτριχοι, κ*λοι σαν κολλιτσίδες
και κ*λοι που στενάζουνε από αιμορροΐδες.
Κ*λοι ακριβοί, κ*λοι φτηνοί, μονάχα δυο παράδες
και κ*λοι που προσφέρονται εις τους κ******άδες,
κ*λοι “τοιούτων”, ευτραφείς, μοσχοπουδραρισμένοι,
και κ*λοι απλησίαστοι γιατ’ είναι λερωμένοι.
Κ*λοι αριστουργήματα, όλο καλλιγραφία
και κ*λοι σαν της μυλωνούς την ανορθογραφία.
Κ*λοι που σε ζαλίζουνε σαν τους κρυφοκοιτάς
και που σε κάνουνε να λες…. “ή ταν ή επί τας”!
Κ*λοι οπού το βλέμμα σου δεν ξεκολλά ευκόλως
που τους θωρείς όταν περνούν κι αναφωνείς: “Τι κ*λος!”»

 

[ioanna karagianni]

Μου φαινεται με αυτα που διαβαζω οτι θα πρεπει να αναθεωρησω τις σεξουαλικες μου προτιμησεις!!!

Ακριβώς ευαγγελία μου και εγώ "φτιάχτηκα" με αυτές τις περιγραφές. . Ποιός είναι ο αντίστοιχος προοριρμός για εμάς;

 

[Traveller]

Το καλντερίμι ήταν σκοτεινό και ανηφορικό… ο ξεναγός μας, ο Jose κοντούτσικος, φαλακρός και κακομούτσουνος, ντυμένος από πάνω ως κάτω στα λευκά, σαλαγούσε τα πρόβατά του, εμάς... Φορούσε, φάντασμα σωστό, άσπρο σκουφί, άσπρα γυαλιά, άσπρο μπλουζάκι και άσπρο παντελόνι… το μοναδικό άσπρο που δεν είχε πάνω του ήταν τα 3-4 δόντια του που ήταν στην απόχρωση του κίτρινου… το μαύρο απαγορεύετε αυστηρώς και δια ροπάλου στις συνεστιάσεις του cantoble κι εμείς οι αμαθείς ψάχναμε ακόμα και το σώβρακο μας μπας και προσβάλουμε την ιέρεια… ο Jose μας τραγουδούσε θρησκευτικές δοξασίες στα Πορτογαλικά προσπαθώντας να μας βάλει στο κλίμα του cantoble, όπου cantoble το μίγμα των αφρικανικών παγανιστικών θρησκειών που κουβάλησαν μαζί τους οι μαύροι σκλάβοι από την πατρίδα τους και το μπόλιασαν με τις τοπικές θεότητες… αυτό το τουρλού μίγμα θρησκείας ονομάστηκε cantoble κυνηγήθηκε σκληρά από τους Χριστιανούς δεσποτάδες αλλά ακμαίο παραμένει ζωντανό στις μέρες μας, άρχισε το λογίδριο ο Jose κι εμείς μαγεμένοι ονειρευόμαστε φρικιαστικές τελετές μαύρης μαγείας και άλλα συναφή… οι οπαδοί του cantoble μαζεύονται κατά τακτά χρονικά διαστήματα σε χώρους λατρείας για να αποδώσουν τιμές στα πνεύματα των προγόνων τους και διατηρούν άσβεστοι την ίδια θρησκευτική φλόγα αιώνες τώρα…

Παραμυθιασμένοι λοιπόν εμείς οι καψεροί από inside πληροφορίες σκαρφαλώναμε , ψάχνοντας λαγού αυγά στις φαβέλες του Salvador ακολουθώντας τον πανμέγιστο Jose… Tα σπίτια που συναντούσαμε στο διάβα μας έχασκαν σαν βομβαρδισμένα, με κουρελούδες στις πόρτες και καφάσια για παράθυρα… ξυπόλυτα μαυράκια μας χαιρέταγαν, γιαγιάδες κρυφογέλαγαν και παππούδες έπιναν ήσυχα – ήσυχα την μπύρα τους στα σοκάκια … πλήθος κόσμου είχε βγει στις φτωχικές αυλές κοιτάζοντας το πραγματικό θέαμα… τους τουρίστες… με τα πολλά, φτάσαμε σε ένα φρεσκοβαμμένο ακάλυπτο και διαβήκαμε την πόρτα ενός «αρχοντόσπιτου» στολισμένου στα άσπρα με κεριά να καίνε ολόγυρα…πλαστικές καρέκλες και παλιοί ξύλινοι πάγκοι στιβάζονταν στη μεγάλη κάμαρη και κοπάδια κατέβαιναν τα πρόβατα, οι τουρίστες να ζήσουν τον θρησκευτικό τους μύθο στις φαβέλες του Salvador… ότι πάρεις 25? κύριος, δεκτά μόνο μετρητά … είχαμε μαζευτεί καμιά πενηνταριά ψώνια με φωτογραφικές και ετοιμαζόμαστε να παρακολουθήσουμε την μυσταγωγία… εμφανίστηκαν 3-4 μεσόκοποι με ταμπούρλα και καμιά δεκαπενταριά γυναίκες απροσδιορίστου ηλικίας και άρχισαν τον χορό… μετά το πρώτο δίλεπτο το πράγμα είχε δείξει… τα άμοιρα θηλυκά βαριεστημένα προσπαθούσαν να πάρουν τα πόδια τους βγάζοντας άναρθρες κραυγές ενώ οι μεσόκοποι ταλαιπωρούσαν τα ταμπούρλα τους…αντέξαμε κανένα δεκάλεπτο όλο αυτό το γελοίο σκηνικό είχε στηθεί ειδικά για μας, τους αφελείς τουρίστες… ρίξαμε ένα κλεφτό χαμόγελο στον Jose, κλάψαμε το εικοσιπεντάρι, που πήγε υπέρ ενίσχυσης της φαβέλας και πήραμε την άγουσα για την δημοσιά… μπήκαμε στο πρώτο taxi που βρήκαμε και πίσω στην βάση μας… η σεμνή τελετή πήρε τέλος πριν καλά καλά αρχίσει…ας προσέχαμε…είμαι σίγουρος ότι οι οργανωτές αυτού του θλιβερού show- απάτη θα έτριβαν από χαρά τα χέρια τους μετρώντας την είσπραξη της ημέρας και θα έπιναν καιπιρίνιες στην υγεία των κορόιδων… ζήτω το αθάνατο πνεύμα του cantoble!!

To 733 της Wedjet απογειώθηκε στην ώρα του… το Salvador της αλεγρίας, του χορού και του κεφιού ήταν δυστυχώς παρελθόν…εμείς όμως, κοιτάζοντας πάντα μπροστά, τα αναμμένα μας κεριά, πετούσαμε για βόρεια, για το Pernabuco και την πρωτεύουσά του το θρυλικό Recife…Το αεροδρόμιο καινούργιο… κτισμένο μόλις το 2006… γραμμή στο information desk… Παντού αφίσες με παραλίες, αμμουδιές, τροπικά νησιά, ωραίους ανθρώπους. Μας υποδέχεται μια κοπέλα με ένα ζεστό χαμόγελο… με σπαστά αγγλικά εξηγεί… η Boa Viagem η περιοχή του ξενοδοχείου σας είναι μόλις δέκα λεπτά από το αεροδρόμιο, ούτε δέκα ευρώ δεν θα σας πάρει το taxi… ναι. ναι είναι καλή περιοχή, κανένα πρόβλημα με την ασφάλεια… στο κέντρο το βράδυ υπάρχει κάποιο πρόβλημα αλλά αν προσέχετε τίποτε δεν θα σας συμβεί… η Οlinda είναι κανένα μισάωρο πιο βόρεια… υπέροχη πόλη θα περάσετε καταπληκτικά… Καλώς ήρθατε στο Pernabuco…

Στο επόμενο επεισόδιο

-Recife… οι καρχαρίες μας πήραν αμπάριζα…
-Οlinda... η γοητεία της γηραιάς κυρίας...

Μείνετε μαζί μας

 

[Dorotija]

Πωπω απομυθοποίηση... και είχα την τύχη (?) στο παρελθόν να διαβάσω τρομερά υποβλητικές περιγραφές για όλη αυτή την υποτιθέμενη μυσταγωγία που λαμβάνει χώρα στο Καντομπλε...