Επισκέψεις γηπέδων

[Alexandrosx]

Να βαλω και μερικα απο βρυξελλες
Heysel (1985 τελικος champions League)

Anderlecht

Union Saint-Gilloise (USG) "Anti-fascist Unionist for Life" is the unofficial motto of the club.

 

[Nick_St]

Στάδιο Morumbi - Σάο Πάολο, Βραζιλία | Αγώνας για το περσινό Brasileirao μεταξύ της Σάο Πάολο και της Ατλέτικο Μινέιρο

Πολύ light εμπειρία συγκριτικά με άλλα γήπεδα που έχω επισκεφτεί στη Βραζιλία. Αγώνας τέλη Νοέμβρη για τις τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, σχετικά αδιάφορος βαθμολογικά και για τις δύο ομάδες, έληξε 2-2.

Στο γήπεδο φτάνεις εύκολα με μετρό (κίτρινη γραμμή) και μετά κανα 20λεπτο περπάτημα, απόλυτα safe καθώς οι δρόμοι από το μετρό προς το γήπεδο είναι κλειστοί από την αστυνομία τις ημέρες των αγώνων.

Εισιτήριο βρήκα μία μέρα πριν τον αγώνα από Βραζιλιάνο. Υπάρχουν δεκάδες σελίδες στα κοινωνικά δίκτυα με αγοραπωλησίες εισιτηρίων ενώ ακόμα και στην επίσημη σελίδα της ομάδας να μπεις και να γράψεις ότι ψάχνεις εισιτήριο, είναι δεδομένο ότι κάποιος ντόπιος θα σου στείλει μήνυμα να σου δώσει. Κόστος στα 75 reais μετρητά, 15 ευρώ με την τότε ισοτιμία.

Μεγάλο γήπεδο και προφανώς κερκίδα καλή γίνεται μόνο όταν είναι γεμάτο. Οι φίλαθλοι της Σάο Πάολο λέγονται Sao Paulinos, ενώ οι φανατικοί είναι η Torcida Independente ("οι ανεξάρτητοι οπαδοί" ελληνιστί). Ψόφια πράγματα, πέρασαν και δεν ακούμπησαν, θέατρο το γήπεδο. Γενικά στη Βραζιλία θεωρείται πολύ σοφτ ως κερκίδα η Σάο Πάολο. Μαζί με την Παλμέιρας είναι οι ομάδες της ελίτ στη συγκεκριμένη γωνιά του πλανήτη, ενώ η Κορίνθιανς θεωρείται "o time do povo", δηλαδή η ομάδα του λαού.

Στα του αγώνα, πρώτο ημίχρονο γεμάτο γκολ, δεύτερο για κολλύριο. Ο δικός μας Bernard μόλις είχε φύγει το καλοκαίρι από τον Παναθηναϊκό, βασικός για την Atletico, αλλά όσο έπαιξε ήταν με διαφορά ο χειρότερος παίκτης του γηπέδου. Στεναχώρηθηκα γιατί στην Ελλάδα τον είχα δει από κοντά πολλές φορές στη Λεωφόρο και μιλάμε για πολύ ποιότητα, φοβερό touch. Φέτος βέβαια έκανε αρκετά καλή χρονιά με τη Μινέιρο. Δεν ήταν ο μόνος πράσινος του γηπέδου βέβαια, αφού η Σάο Πάολο έχει τον Luciano, αρχηγός πλέον εκεί, σε μας είχε κάνει πέρασμα το 2017 με Ουζουνίδη.

Το γήπεδο παλιακό (στο Μουντιάλ του '14 δεν είχε πάρει αδειοδότηση), έχει επίσημη ονομασία Estadio Cicero Pompeu de Toledo αλλά γνωστό ως Morumbi, φέρει δηλαδή το όνομα της ευρύτερης γειτονιάς. Από πέρυσι το λένε επίσημα MorumBIS γιατί η BIS η πασίγνωστη Βραζιλιάνικη εταιρία με σοκοφρέτες έγινε βασικός χορηγός. Ωραία σοκοφρετίτσα, ειδικά η καινούρια που έβγαλαν με λεμόνι.

Στα + ότι βρίσκεις εύκολα εισιτήριο, πας και έρχεσαι με μετρό. Στα - ότι η κερκίδα της Σάο Πάολο χρειάζεται εντατικά μαθήματα.

 

[Nick_St]

Μαρακανά - Ρίο, Βραζιλία | Αγώνας για το περσινό Brasileirao μεταξύ Φλαμένγκο και Ιντερνασιονάλ

Από τα ιστορικότερα γήπεδα και ισχυρότερα brand names παγκοσμίως χωρίς την παραμικρή αμφιβολία. Το γήπεδο είναι μεγάλο και έχει εξαιρετική αρχιτεκτονική, βλέπεις πολύ καλά από παντού.

Δύο από τις καλύτερες και πιο στρωμένες ομάδες του περσινού πρωταθλήματος, χωρίς όμως ιδιαίτερο βαθμολογικό κίνητρο, 3-2 τελικό σκορ με πολλές φάσεις. Γενικά το Brasileirao έχει κίνηση, η μπάλα πηγαίνει πάνω κάτω. Σε αντίθεση με Αργεντινή ας πούμε που το tempo είναι σίγουρα πιο χαμηλό.

Εισιτήριο βγάζεις πολύ εύκολα στα εκδοτήρια που υπάρχουν έξω από το γήπεδο (οδός Prof. Eurico Cabelo), ως ξένος δίνεις απλά διαβατήριο και είσαι έτοιμος, η διαδικασία δεν είναι χρονοβόρα. Κόστος 80 reais, 16 ευρώ με την τότε ισοτιμία. Στο Μαρακανά σπάνια γίνεται sold out, οπότε υπάρχουν εισιτήρια μέχρι τελευταία στιγμή.

Πλέον στη Βραζιλία σε όλα τα μεγάλα στάδια που χωράνε πάνω από 20-25 χιλιάδες, είναι υποχρεωτικό το να μπαίνεις στο γήπεδο με cadastro facial (αναγνώριση προσώπου), οπότε στα γήπεδα αυτά έχει καταργηθεί το εισιτήριο το χάρτινο ή το qr code. Τα εκδοτήρια στο Μαρακανά παραμένουν ανοικτά από όσο γνωρίζω, σε βγάζουν εκεί φωτογραφία. Αν δεν είναι, τότε ένας ξένος βγάζει εισιτήριο είτε online στο επίσημο site της ομάδας ή στα κεντρικά του συλλόγου στη Gavea.

Υπάρχει και η επιλογή να πάει κάποιος γήπεδο με οργανωμένο τουρ, στο Μαρακανά γίνεται αρκετά αυτό. Όταν λέμε τουρ εννοούμε να είναι ένας ντόπιος, 5-6 ξένοι και να καλύπτεται μεταφορά, μπύρα και κανα hotdog στο γήπεδο. Τιμές 70-100 έουρος. Θα επεκταθώ περισσότερο σε επόμενο ποστ για το φαινόμενο αυτό με τα ποδοσφαιροτούρ που οι Βραζιλιάνοι το δουλεύουν καλά, αλλά οι Αργεντίνοι το έχουν τελειοποιήσει.

Στο γήπεδο κλασικά πας ή με Uber ή με μετρό. Πολύ βολικό το μετρό αλλά είναι πάτα με να σε πατώ μετά τον αγώνα, θέλει λίγη υπομονή και προσοχή.

Από κερκίδα λίγα πράγματα η Μενγκάο, άχρωμη και άοσμη. Προφανώς 50 χιλιάδες κόσμος θα κάνουν θόρυβο, αλλά δεν έχουν την οπαδική ποίηση και αλεγκρία άλλων ομάδων με σοβαρή κερκίδα. Είναι σίγουρα η λαοφιλέστερη ομάδα της χώρας με μεγάλη διαφορά από τους υπολοίπους, σύντομα θα είναι και σε δικό της γήπεδο. Συμπαθάτε με αλλά προσωπικά είμαι χέιτερ.

Ανταπόκριση εκ νέου από Μαρακανά σε λίγες μέρες για τα ημιτελικά Κυπέλλου και τη μεγάλη ΒΑΣΚΟ.

 

[Alexandrosx]

Ενα απο τα καλα, για εμας που ασχολουμαστε με αθλητικα και στοιχημα ειναι οτι παμε σε πολεις ανα τον κοσμο που σε διαφορετικη περιπτωση δεν θα ξεραμε καν οτι υπαρχουν. Οι φωτογραφιες ειναι απο αυγουστο 2024.
Βορειο Ανατολικη Αγγλια
Hartlepool

Middlesbrough

Newcastle

Sunderland

 

[Nick_St]

Στάδιο Σάο Ζανουάριο - Ρίο, Βραζιλία | Αγώνας Vasco da Gama - Mirassol πριν λίγες ημέρες για την προτελευταία αγωνιστική του φετινού Μπραζιλειράο

Πριν δύο χρόνια βρέθηκα πρώτη φορά στα λημέρια αυτά και δεν το κρύβω πως ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά. Ήταν τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος το 2023 και αν η Βάσκο έφερνε ισοπαλία ή έχανε, έπεφτε κατηγορία. Νίκησε, η κερκίδα ήταν φοβερή, ο κόσμος με αγκάλιασε. Γενικά όταν λες στους Βραζιλιάνους ότι είσαι grego (έλληνας), σε κοιτάνε με θαυμασμό, πόσω μάλλον δε όταν πας και στο γήπεδο τους και τους λες ότι υποστηρίζεις Βάσκο θερμά.

Τα τελευταία δύο χρόνια λοιπόν ακολουθώ πιστά την ομάδα, βλέπω τα παιχνίδια της, διαβάζω τα νέα. Κρατάω επαφή με τη γλώσσα και με κάνει να νιώθω όμορφα, όπως εκείνο το βράδυ που η κερκίδα της Βάσκο έδινε ρέστα, αγκαλιές και πανηγύρια με ένα σωρό ξένους ανθρώπους. Δεν μου έφτανε που είμαι Παναθηναϊκός, ήθελα να βάλω κι άλλο νταβά στο κεφάλι μου.

Η Βάσκο είναι ένα τεράστιο όνομα για το ποδόσφαιρο της Λατινικής Αμερικής. Ντιναμίτε, Ρομάριο, Ζουνίνιο Περναμπουκάνο τα μεγαλύτερα αστέρια που φόρεσαν τη φανέλα της. Πλέον έχει γυρίσει πίσω κι ο Κουτίνιο να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που μεγάλωσε. Τελευταία όμως η ομάδα δε λέει να σηκώσει κεφάλι, είχε υποβιβασμούς στη Β' Εθνική, πρωτάθλημα έχει να δει 25 χρόνια, γκρίνια και κακό κλίμα στις τάξεις της. Προπονητές αλλάζει κατ' ελάχιστο τρεις ανά χρονιά και σε κάνει να αναρωτιέσαι, πόσο άρωμα Ελλάδας αποπνέει αυτή η ομάδα.

Οι Vascainos όμως είναι παθιασμένοι κι ας έχουν να δουν χαρά καναν αιώνα, αυτό είναι κιόλας που μ'αρέσει. Μιλάμε για ομάδα με πολύ λαό που θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί σταθερά. Φανταστείτε ότι την Κυριακή παίζει απέναντι στη Φλουμινένσε για το δεύτερο ημιτελικό του Κυπέλλου στο Μαρακανά και ενώ ο αγώνας γίνεται με τη Βάσκο φιλοξενούμενη στα χαρτιά, το γήπεδο θα έχει 45 χιλιάδες μαχίμια δικούς της. Γιατί έκαναν sold out αμέσως.

Ο αγώνας εδώ αδιάφορος βαθμολογικά, η Βάσκο στο πρωτάθλημα παρέδωσε πνεύμα τελευταίες αγωνιστικές και έχει το μυαλό στο Κύπελλο, η Μιρασόλ μία ομάδα που έκανε το θαύμα της φέτος. Το 2020 ήταν Δ' Εθνική, φέτος τερμάτισε τέταρτη στην Α' και του χρόνου θα παίζει Libertadores. Θύμισε Αστέρα Τρίπολης με Μποροβήλο στα καλά του δηλαδή, τότε που ανέβαινε τις κατηγορίες δυό δυό. Εξαιρετική ομάδα βέβαια η Μιρασόλ, αδιανόητα τρεξίματα και πολύ συμπαγείς γραμμές. Οι κακές γλώσσες εδώ λένε ότι παίρνουν καλές βιταμίνες, προσωπικά δεν υιοθετώ.

Ήξερα ότι δεν θα είναι υπερθέαμα το παιχνίδι, παρ' όλα αυτά όταν βρίσκεις εισιτήριο στο Σάο Ζανουάριο το κλείνεις δίχως δεύτερη σκέψη. Στο γήπεδο αυτό πάνε πραγματικά ελάχιστοι ξένοι (gringos), δεν έχει τα φώτα και τη φήμη του Μαρακανά. Μικρό, παλιό στάδιο, στενοί δρόμοι τριγύρω, φαβέλα (Barreira do Vasco) δίπλα ακριβώς στο γήπεδο, δύσκολο να το προσεγγίσεις λόγω τρελής κίνησης. Από Ιπανέμα έκανα 1 ώρα και 40 λεπτά με Uber, έβρεχε κιόλας, φοβερός ύπνος μέσα στο ταξί. Στην επιστροφή μετά τον αγώνα έκανα 22 λεπτά την ίδια απόσταση αργά το βράδυ. Εισιτήριο βρήκα κανονικά από το επίσημο site της Βάσκο στα 26 ευρώ (160 reais). Είχα προνοήσει να κάνω εγγραφή και να είμαι οκ με τα στοιχεία, το διαβατήριο και τις φωτογραφίες προσώπου, να είμαι cadastrado που λένε και αυτοί.

Μπάλα δεν πολυπαιζότανε, οπότε επιδόθηκα σε people watching, γυναίκες παντού, πωλητές μπύρας και αναψυκτικών να ουρλιάζουν, Αλέφαντοι και Ραπτόπουλοι τριγύρω να κράζουν παίκτες και προπονητή, τι υπέροχο πράγμα είναι το γήπεδο. Δε το κρύβω πως ερωτεύτηκα κιόλας, πιτσιρίκα ξανθιά, με τη φανέλα τη λευκή του 2022, 60άρης φουσκωτός δίπλα ο συνοδός της (ποντάρω στο πατέρας και όχι στο sugar daddy). Παναγία μου, καλλονή. Όσο εντυπωσιακές κι αν είναι αρκετές μουλάτες/μαύρες στη Βραζιλία, οι πιο ωραίες είναι οι λευκές, το χω ξαναπεί. Θα πήγαινα να της μιλήσω αλλά έφυγε στο 80' και ενώ η Βάσκο έχανε και το γήπεδο ήταν μες στη γιούχα. Πανηγυρτζού η κυρία δηλαδή, μακρυά από εμάς, εμείς αγαπάμε και στηρίζουμε στα δύσκολα. Δηλαδή σε ένα παράλληλο σύμπαν που καψουρευόμασταν και έρχοταν Ελλάδα και πήγαιναμε γήπεδο να βλέπουμε Μπακασέτα, Μλαντένοβιτς και Τετέ, θα έφευγε από το ημίχρονο; Ε όχι.

Κι αφού έχασε καναδυό άχαστα η ομάδα μας, δικαίωσε πλήρως τις προσδοκίες μας και στο 90φευγα έφαγε και δεύτερο γκολ σε μία υποδειγματική κόντρα. Η βραδιά έκλεισε με υπέροχη οπαδική ρητορική και οργισμένη αντίδραση από τους οπαδούς. Σύστηκε το γήπεδο ξαφνικά.

Πούτα και παρίου (γαμώ τα .. πάντα σας)
Ομπριγκασάο ε α κόπα ντο Μπραζίου (υποχρεώση σας είναι το Κύπελλο Βραζιλίας)

Sao Januario αγαπητοί φίλοι, η ωραιότερη ατμόσφαιρα που μπορεί να συναντήσει κανείς σε Βραζιλιάνικο γήπεδο.

 

[Alexandrosx]

Να βαλω και μερικα ακομα απο Benelux χωρις το lux.
Club Brugge and Circle Brugge

Feyenoord

KV Oostende

PSV Eindhoven