Μαρόκο Εξωτικό, ηλιόλουστο Μαρακές μέσα στο καταχείμωνο!

[chris7]

Πολύ ωραία ιστορία "εμπλουτισμένη" με θαυμάσιες φωτογραφίες.

 

[flying-doc]

(έβδομο μέρος)

Το μεσημέρι προς απόγευμα με βρίσκει στην οροφή του εστιατορίου ''Chez Chegrouni'', να παραγγέλνω μια σαλάτα με ψιλοκομμένη ντομάτα και κόλιανδρο (δεν τρελαίνομαι γι' αυτό το μπαχαρικό, αλλά τί να κάνουμε) και κυρίως πιάτο κους κους με ρεβίθια, λαχανικά (μεταξύ αυτών και γλυκιά κολοκύθα) και καραμελωμένες σταφίδες. Κόλαση... Όλα αυτά συνοδεία πάντα μαροκινού τσαγιού με μέντα. Ο ήλιος να λάμπει αυτοκρατορικά και εγώ, ως σουλτάνα, να απολαμβάνω τη μαγική θέα. Από τις ωραιότερες, ίσως και η ωραιότερη, ταξιδιωτικές μου εμπειρίες... Όλο το Μαρακές στα πόδια μας, οι κόκκινες στέγες των σπιτιών να χάνονται στον ορίζοντα και να διακόπτονται περιστασιακά από φοίνικες, ενώ στο βάθος από τη μια μεριά λόφοι και από την άλλη ο αρχοντικός και επιβλητικός Άτλαντας να δίνουν την εικόνα ενός σκηνικού αλλοτινών εποχών. Κάτω, να περνά πληθώρα ατόμων και όμως, να επικρατεί μια απίστευτη ηρεμία, ένα απερίγραπτο συναίσθημα... Δεν ήθελα να τελειώσει ποτέ αυτή η στιγμή. Το γεύμα κόστισε γύρω στα 8 ευρώ και ο σερβιτόρος ζητούσε με αγενή τρόπο φιλοδώρημα. Αν και δίνω σχεδόν πάντα από ευγένεια κάτι, αυτός ο επιτακτικός, σχεδόν άγριος τρόπος, με θύμωσε (όπως και πολλούς άλλους), αλλά του άφησα γύρω στα 10 DH και κατηφόρισα ξανά προς τη στάση του λεωφορείου. Το ταξίδι στο μοναδικό "La Palmeraie", ο γύρος της όασης, θα ξεκινούσε...

 

[flying-doc]

(όγδοο μέρος)

To Palmeraie είναι μια υπέροχη όαση με αναρίθμητους φοίνικες και καμήλες που προσφέρονται για βόλτα. Είναι επίσης και μια πολυτελέστατη περιοχή, με τις βίλες, τα ξενοδοχεία, τα γήπεδα γκολφ και τις τεχνητές λιμνούλες να ξεπηδούν σαν μανιτάρια μέσα στην έρημο. Με την τεράστια δόμηση που υπάρχει είναι δυστυχώς αμφίβολο αν θα συνεχίσει μεγάλο μέρος του παραδείσου αυτού να υφίσταται τα επόμενα 10-20 χρόνια...
Διασχίζοντας με το λεωφορείο τον μοναδικό στενό ασφαλτοστρωμένο δρόμο, μας γρατσουνούσαν οι φοίνικες... Που και που ανάμεσα στην πυκνή βλάστηση αντίκριζε κανείς ένα ''μπλοκ'' από χαμόσπιτα, στα οποία ζούσαν άνθρωποι σε άθλιες συνθήκες. Τελικά βγήκαμε στον κεντρικό δρόμο, όπου συναντήσαμε μια φτωχογειτονιά με υπαίθριο παζάρι με κότες! Εκεί οι περισσότεροι κάτοικοι κάθονταν στο πάρκο, προφανώς χτυπημένοι από την ανεργία και την έλλειψη κινήτρων. Τελευταία στάση το "Jardin Majorelle", ένας βοτανικός κήπος στον οποίο βρίσκεται το εξοχικό του Yves Saint Laurent, το οποίο επισκεπτόταν μέχρι το θάνατό του πριν από λίγα χρόνια. Δεν κατέβηκα από το λεωφορείο, γιατί σουρούπωνε και ήθελα να απολαύσω το ηλιοβασίλεμα απερίσπαστη...

 

[chris7]

Παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον τη θαυμάσια αφήγησή σου.

Οι φωτογραφίες σου υπέροχες !!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[flying-doc]

(ένατο μέρος)

Στο αεροπλάνο της επιστροφής, λοιπόν... Πιάνω θέση στο παράθυρο και δίπλα μου κάθεται ένας ηλικιωμένος Γερμανός με τον 28χρονο, προφανώς υιοθετημένο, γιο του από το Λάος! Ο νεαρός είναι πολύ κοινωνικός και ξεκινά πριν από την απογείωση τις ερωτήσεις για τις διακοπές, τη δουλειά μου, τα προσωπικά μου! Εκεί που αρχίζω να εκνευρίζομαι, αρχίζει την εξιστόρηση: βρίσκονταν 8 μέρες στο Μαρακές, ζούσαν σε ένα ριάντ, τα τυπικά ενοικιαζόμενα δωμάτια στο Μαρόκο με εσωτερική αυλή, πλήρωναν 4,5 ευρώ τη μέρα για ένα δωμάτιο με κοινό μπάνιο και τουαλέτα και ο λόγος που ήταν εκεί ήταν η... σχέση του νεαρού με μια 19χρονη μισή μαροκινή μισή από τη Δυτική Σαχάρα. Έβγαλε και φωτογραφίες και μας τις έδειξε! Το πώς τη γνώρισε δεν μας είπε, ούτε προσδιόρισε το πώς ακριβώς ήταν αυτή η συναισθηματική τους σχέση. Αυτό που εξιστόρησε ο πατέρας είναι ότι πήγαιναν κάθε μέρα γύρω στις πέντε το απόγευμα στο σπίτι της νεαράς, όπου ζούσαν 8 άτομα σε 13 τ.μ.! Η μητέρα έκανε χένα στους τουρίστες στη Jemaa el fna και ένας θείος της κοπέλας δεν ήθελε η ανιψιά του να παντρευτεί ξένο! Κάθε βράδυ, γύρω στις 11, ο νεαρός και ο πατέρας του έφευγαν από τη φτωχογειτονιά συνοδεία πάντα 2 αντρών, γιατί η εγκληματικότητα και τα ναρκωτικά στην περιοχή θερίζουν... Ο νεαρός δήλωνε προσωρινά άνεργος και έπειτα από 2 βδομάδες θα επισκεπτόταν πάλι το Μαρακές. Έλεγε ότι μπορεί να γνωρίσει καλά ένα μέρος μόνο αν το επισκεφτεί πολλές φορές. Πριν λίγο καιρό ήταν στο Λάος, όπου γνώρισε και εναλλακτικούς Έλληνες που ζούσαν μόνιμα εκεί, μας έδειξε και σχετικές φωτογραφίες. Πατέρας (παλαιός ναυτικός) και γιος είχαν γυρίσει όλη την υφήλιο και δεν σταματούσαν με τίποτα. Ιδιαίτερα ήταν λάτρεις της Νοτιοανατολικής Ασίας (Ταϋλάνδη, Λάος) και του Σουδάν, το οποίο σκόπευαν να επισκεφτούν πάλι σε λίγους μήνες. Ο πατέρας μάλιστα μου εξιστορούσε τις περιπέτειές του σε διάφορα μέρη και το πως ανέμενε σε λίγα χρόνια να φύγει από τη μουντή Γερμανία και να ζήσει μόνιμα στην Ταϋλάνδη! Η χώρα που δεν του άρεσε καθόλου ήταν οι ΗΠΑ, έλεγε ότι όλοι τους έβλεπαν σαν χρήμα και νοιάζονταν μόνο για τα δολάρια... Δεν ξέρω αν φταίει σ' αυτό το γεγονός ότι καταγόταν από την πρώην ανατολική Γερμανία, αλλά δεν έχει και πολύ άδικο. Έπειτα από 4 ώρες και κάτι στο αεροπλάνο και μετά από αρκετούτσικες αναταράξεις πάνω από τη Μεσόγειο προσγειωνόμαστε μεσάνυχτα στο αεροδρόμιο Schönefeld του Βερολίνου. Αποχαιρετώ τους φίλους μου, που ελπίζω να τους συναντήσω πάλι σε κάποια πτήση και βγαίνω από την κεντρική πύλη, όπου με υποδέχεται ένας παγωμένος αέρας και πολύ χιόνι.
Απέναντι, στο χώρο στάθμευσης, με περιμένει ο σύντροφός μου, ο οποίος στο μεταξύ μέσα σε 2 μέρες είχε πάει από Μαρακές Μπανγκόκ και είχε προλάβει να επιστρέψει πριν από μένα στο Βερολίνο. Μπαίνω στο αυτοκίνητο και βγαίνουμε στο δρόμο ταχείας κυκλοφορίας, όπου υπήρχαν ελάχιστα αυτοκίνητα, παρέα με χιονόπτωση. Κατευθυνόμαστε προς το σπίτι, στο δυτικό Βερολίνο, αυτό του πρώην αμερικανικού τομέα. Δεν μιλάμε πολύ, είμαστε τόσο κουρασμένοι. Στο ραδιόφωνο ακούγεται το τραγούδι "Wo meine Sonne scheint''. Πού λάμπει ο ήλιος μου και πού είναι το αστέρι μου...
Η απάντηση φυσικά ήταν στην αγκαλιά του...

 

[soudianos]

ωραίο το φινάλε. και στην επόμενη...

 

[echo2011]

Πολύ ωραίο το ταξίδι σου και η περιγραφή σου! Δεν είχε τύχει να ξαναδιαβάσω ιστορία για το Μαρακές και την παρακολούθησα με πολύ ενδιαφέρον!

 

[soudianos]

Εlias Canetti. "Οι φωνές του Μαρρακές" εκδ. Libro
φαντάζομαι να πήγες μετά το διάβασμα αυτού του βιβλίου του νομπελίστα...

Λίγα για το βιβλίο
"To βιβλίο αυτό είναι για μένα ένα από τα πιο σημαντικά σύγχρονα κείμενα...ο συγγραφέας δεν περιγράφει, ούτε μας δίνει ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Το βιβλίο του είναι μια κάθοδος στον Άδη, ένα μεταφυσικό ημερολόγιο..."
Νίκος Δήμου μεταφραστής

Για τα σουκς γράφει:"Κοντά στα μαγαζιά όπου μόνο πουλάνε, υπάρχουν κι άλλα που μπορείς να δεις πως φτιάχνονται τα πράγματα. Πως τα σχοινιά, τα ξύλα καταλήγουν και γίνονται εμπόρευμα. Συμμετέχεις από την αρχή. Γιατί στην ερήμωση της σύγχρονης ζωής μας, συμβάλλει και το ότι μας έρχονται έτοιμα στο σπίτι για χρήση σαν να βγαίνουν από άσχημες μαγικές μηχανές." (σελ.23)

 

[flying-doc]

Λίγα για το βιβλίο
"To βιβλίο αυτό είναι για μένα ένα από τα πιο σημαντικά σύγχρονα κείμενα...ο συγγραφέας δεν περιγράφει, ούτε μας δίνει ταξιδιωτικές εντυπώσεις. Το βιβλίο του είναι μια κάθοδος στον Άδη, ένα μεταφυσικό ημερολόγιο..."
Νίκος Δήμου μεταφραστής

Για τα σουκς γράφει:"Κοντά στα μαγαζιά όπου μόνο πουλάνε, υπάρχουν κι άλλα που μπορείς να δεις πως φτιάχνονται τα πράγματα. Πως τα σχοινιά, τα ξύλα καταλήγουν και γίνονται εμπόρευμα. Συμμετέχεις από την αρχή. Γιατί στην ερήμωση της σύγχρονης ζωής μας, συμβάλλει και το ότι μας έρχονται έτοιμα στο σπίτι για χρήση σαν να βγαίνουν από άσχημες μαγικές μηχανές." (σελ.23)

Το είχα βρει το βιβλίο στα γερμανικά και δεν το είχα αγοράσει τότε... Θα το παραγγείλω το Σαββατοκύριακο, ευχαριστώ...

 

[katkats]

Ευχαριστούμε πολύ για την ιστορία. Μπράβο που το πάλεψες, μόνη σου και τελικά σου μείνανε ωραίες αναμνήσεις.

 

[Marilianna]

περιμενω τη συνεχεια

 

[flying-doc]

Θέλεις κι άλλο; Τελείωσε η ιστορία!