Εμπόλεμες ζώνες

[Φώτης/Ταξιδιωτης]

Σε πρώτη φάση ευτυχώς μάλλον εξελίσσονται ομαλά στο μέτωπο της Ουκρανίας και δεν θα εισβάλλουν οι Ρώσοι.

Πάντως για πρώτη φορά σκεφτόμουνα σοβαρά να πήγαινα για 1 εβδομάδα σε μια χώρα η οποία απειλείται απο άλλο κράτος με εισβολή. Θα έφευγα σήμερα Τετάρτη με τη λίγδιάρα τη ράιαν και αν τα κατάφερνα θα επέστρεφα την επόμενη εβδομάδα. Κάποιες εταιρίες όπως η aegean (a3),ukranie international airlines (uia} κ.α είχαν διακόψει τις πτήσεις αλλά τουλάχιστον η Ράιαν αιρ πέταγε μέχρι σήμερα. Αν ήμουν στο πανέμορφο Κίεβο και άρχιζε ο πόλεμος η προσπάθεια επιστροφής μου θα γινότανε μέσω Λβιβ να πήγαινα Πολωνία ή μέσω Οδησσό να πέρναγα Μολδαβία.
Δεν πήγα σήμερα διότι δεν είχα ανανεώσει το διαβατήριο μου. Βέβαια υπήρχε περίπτωση να μην με αφήνανε να πετάξω καν οι αρχές αλλά τέσπα μόνο και μόνο το γεγονός οτι δεν είχα διαβατήριο δεν πέταξα απόψε για Κίεβο.
Σε 4 άτομα π[ου τους το είπα γελάγανε πολύ αλλά .....θα πέταγα.
Θα ήταν μια περίεργη και επικίνδυνη εμπειρία .Τουλάχιστον στη καλύτερη περίπτωση θα έβλεπα πως αντιμετωπίζουν οι Ουκρανοί την προσπάθεια εισβολής των Ρώσων.

Παλαιότερες περίπτωσεις είχα το 2014 μέσω Λιβάνου να πήγαινα Δαμασκό με Λιβανέζικο πρακτορείο που κάνανε τη διαδρομή αλλά εκεί κάποια περίοδο το σταματήσανε και η άλλη μέσω Ερμπιλ το 2019 να πήγαινα Μοσούλη για 1 μέρα για να δώ πως ήταν μετά την καταστροφή της . Ήθελε ειδική άδεια. Κάποιοι ταξιδιώτες προσπάθησαν να το κάνουν .Τότε στους περισσότερους δεν δίνανε άδεια. Κάποιοι ελάχιστοι και πολύ δύσκολα το καταφέρανε αλλά εγώ δεν βρήκα εγγυημένο τρόπο απο Ελλάδα να πάω στη χιλιοβασανισμένη Ιρακινή πόλη.

υ.γ1 Δεν νομίζω αλλά αν στράβωνε στη Ουκρανία θα ζήταγα απο ....Δενδιά να με σώσει{εμένα τον μαλάκα} ή θα παρακάλαγα για υπογραφές απο τους φορουμίτες.
υ.γ2 Αν και εσείς ή κάποιος γνωστός σας κουβαλάει μια παρόμοια τρέλα να μας έχω υπόψη στο μέλλον.

 

[xalara]

Αν επιτρέπεται τι ακριβώς σε τραβάει στο να βάλεις, εν γνώση σου, σε κίνδυνο τον εαυτό σου και να βρεθείς σε εμπόλεμη ζώνη ή να να δεις ενα κατεστραμμένο μερος;

 

[turms]

το ιδιο ισχυει και με εμενα. Με ιντριγκαρει να παω σε μια χωρα που βρισκεται σχεδον σε εμπολεμη κατασταση οπως ηταν (ειναι) η Ουκρανια.
Γιατι δεν μπορω να το εξηγησω.
Σχεδιαζα να παω παλιοτερα Ισραηλ, Λιβανο κλπ

Να παω σε κατεσταμμενη χωρα οχι και τοσο. Αλλα σε μια χωρα που ειναι ενα βημα πριν.
Αυτο που με απετρεψε ειναι το "και αν σου τυχει" πως θα φυγω. Γιατι ok αδελφια οι Ρωσοι (λεμε τωρα) ωραιες γυναικες οι ουκρανες (ισχυει?) αλλα στον πολεμο και στον ερωτα ολα επιτρεπονται.
Τελικα εκατσα στα αυγα μου και δεν πηγα πουθενα.
Τωρα ειδικα με δυο μικρα παιδια, φοβαμαι να βγω εκτος πιστας οταν κανω σκι, ποσο μαλλον να παω σε παρολιγο εμπολεμη ζωνη

 

[delmem2233]

Ένα ζήτημα είναι το γιατί να πάρεις ρίσκο να ταξιδέψεις σε χώρα που μπορεί δύο-τρεις ημέρες μετά την άφιξή σου να δεχθεί εισβολή, κι ένα δεύτερο είναι αν έχεις το δικαίωμα να πάρεις τέτοιο ρίσκο, ειδικά αν οι πιθανότητες να “χοντρύνει το πράγμα” κατά την παραμονή σου εκεί είναι περισσότερο από απλά “υπαρκτές”, αλλά “σημαντικές”.

Το πρώτο το αφήνω στην άκρη, επειδή αν αράδιαζα τα πολλά “επειδή” που έχω κατά νου, θα κατέληγα να γράψω ολόκληρο “σεντόνι”. Στο δεύτερο νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο άσπρο-μαύρο, ξεκάθαρα. Αν, όπως ο turms, έχεις δυο παιδιά, θα το επέκτεινα γράφοντας “αν έχεις άτομα στη ζωή σου τα οποία εξαρτώνται – οικονομικά και όχι μόνο - από σένα, κι αν κάτι σού συνέβαινε αυτό θα είχε δραματική επίπτωση στη ζωή τους”, γνώμη μου είναι ότι δεν έχεις δικαίωμα, ή, για να το θέσω διαφορετικά, θα ήταν σκανδαλωδώς ανεύθυνο να πάρεις “σημαντικό” ρίσκο, ούτε καν “σχετικά σημαντικό” ρίσκο. Αν όμως, για παράδειγμα, σου έχει μείνει όλο κι όλο ένα “κοντινό άτομο”, με το οποίο ο συναισθηματικός δεσμός έχει σχεδόν εκλείψει, το μόνο που έχει απομείνει είναι ηθική υποχρέωσή σου απέναντί του, και το έχεις συνδικαιούχο στους τραπεζικούς λογαριασμούς σου (έτσι ώστε να είναι “καλυμμένο” οικονομικά σε περίπτωση που κάτι σού συμβεί), θεωρώ ότι είναι δικαίωμά σου να κάνεις ό,τι σου καπνίσει, όσο βλακώδες κι αν αυτό φαίνεται στους... έντεκα από τους δέκα γύρω σου, όσο βλακώδες κι αν πραγματικά μπορεί να είναι.

Προσωπικά, έχω εισιτήριο για Κίεβο για 29 Μαρτίου, και δύο εισιτήρια επιστροφής, 5 Απριλίου από Κίεβο και 19 από Χάρκοβο. Λαμβάνοντας τα πάντα υπόψη μου, παρακολουθώντας – λόγω προσωπικού ενδιαφέροντος – καθημερινά τις ειδήσεις από Ουκρανία από πέρσι το καλοκαίρι που πέρασα δύο μήνες εκεί, έχοντας εικόνα τού πώς είναι η κατάσταση σήμερα μέσω ατόμων που ζουν σε διάφορες πόλεις εκεί, ζυγίζοντας ό,τι λέγεται και γράφεται σχετικά στη “Δύση”, στη Ρωσία, κυρίως όμως στην ίδια την Ουκρανία, επαναλαμβάνω, λαμβάνοντας τα πάντα υπόψη μου, αν η πτήση τού “πήγαινε” ήταν σήμερα, θα την έπαιρνα. Ούτε αυτοκτονικές τάσεις έχω, ούτε ατρόμητος φαν τού ζην επικινδύνως είμαι (μία κότα και μισή είμαι, που βλέπει αίμα και ταβλιάζεται), απλά... έχοντας ζυγίσει τα πάντα, τον βαθμό τού ρίσκου, τα προσωπικά μου “επειδή” στο “γιατί να πάρω το ρίσκο”, και κυρίως το αν έχω δικαίωμα να το πάρω, ΣΗΜΕΡΑ, για Κίεβο θα πετούσα κανονικά, χωρίς να ήμουν βέβαιος αν θα έκανα χρήση τού εισιτηρίου επιστροφής από Κίεβο σε μια βδομάδα, ή από Χάρκοβο σε τρεις (κι έχοντας plan B, C, D, για το ενδεχόμενο να ακυρώνονταν και οι δύο πτήσεις, και γενικά όλες οι πτήσεις στην Ουκρανία, εσωτερικού και εξωτερικού).

 

[turms]

Ένα ζήτημα είναι το γιατί να πάρεις ρίσκο να ταξιδέψεις σε χώρα που μπορεί δύο-τρεις ημέρες μετά την άφιξή σου να δεχθεί εισβολή, κι ένα δεύτερο είναι αν έχεις το δικαίωμα να πάρεις τέτοιο ρίσκο, ειδικά αν οι πιθανότητες να “χοντρύνει το πράγμα” κατά την παραμονή σου εκεί είναι περισσότερο από απλά “υπαρκτές”, αλλά “σημαντικές”.

Το πρώτο το αφήνω στην άκρη, επειδή αν αράδιαζα τα πολλά “επειδή” που έχω κατά νου, θα κατέληγα να γράψω ολόκληρο “σεντόνι”. Στο δεύτερο νομίζω ότι τα πράγματα είναι πολύ περισσότερο άσπρο-μαύρο, ξεκάθαρα. Αν, όπως ο turms, έχεις δυο παιδιά, θα το επέκτεινα γράφοντας “αν έχεις άτομα στη ζωή σου τα οποία εξαρτώνται – οικονομικά και όχι μόνο - από σένα, κι αν κάτι σού συνέβαινε αυτό θα είχε δραματική επίπτωση στη ζωή τους”, γνώμη μου είναι ότι δεν έχεις δικαίωμα, ή, για να το θέσω διαφορετικά, θα ήταν σκανδαλωδώς ανεύθυνο να πάρεις “σημαντικό” ρίσκο, ούτε καν “σχετικά σημαντικό” ρίσκο. Αν όμως, για παράδειγμα, σου έχει μείνει όλο κι όλο ένα “κοντινό άτομο”, με το οποίο ο συναισθηματικός δεσμός έχει σχεδόν εκλείψει, το μόνο που έχει απομείνει είναι ηθική υποχρέωσή σου απέναντί του, και το έχεις συνδικαιούχο στους τραπεζικούς λογαριασμούς σου (έτσι ώστε να είναι “καλυμμένο” οικονομικά σε περίπτωση που κάτι σού συμβεί), θεωρώ ότι είναι δικαίωμά σου να κάνεις ό,τι σου καπνίσει, όσο βλακώδες κι αν αυτό φαίνεται στους... έντεκα από τους δέκα γύρω σου, όσο βλακώδες κι αν πραγματικά μπορεί να είναι.

Προσωπικά, έχω εισιτήριο για Κίεβο για 29 Μαρτίου, και δύο εισιτήρια επιστροφής, 5 Απριλίου από Κίεβο και 19 από Χάρκοβο. Λαμβάνοντας τα πάντα υπόψη μου, παρακολουθώντας – λόγω προσωπικού ενδιαφέροντος – καθημερινά τις ειδήσεις από Ουκρανία από πέρσι το καλοκαίρι που πέρασα δύο μήνες εκεί, έχοντας εικόνα τού πώς είναι η κατάσταση σήμερα μέσω ατόμων που ζουν σε διάφορες πόλεις εκεί, ζυγίζοντας ό,τι λέγεται και γράφεται σχετικά στη “Δύση”, στη Ρωσία, κυρίως όμως στην ίδια την Ουκρανία, επαναλαμβάνω, λαμβάνοντας τα πάντα υπόψη μου, αν η πτήση τού “πήγαινε” ήταν σήμερα, θα την έπαιρνα. Ούτε αυτοκτονικές τάσεις έχω, ούτε ατρόμητος φαν τού ζην επικινδύνως είμαι (μία κότα και μισή είμαι, που βλέπει αίμα και ταβλιάζεται), απλά... έχοντας ζυγίσει τα πάντα, τον βαθμό τού ρίσκου, τα προσωπικά μου “επειδή” στο “γιατί να πάρω το ρίσκο”, και κυρίως το αν έχω δικαίωμα να το πάρω, ΣΗΜΕΡΑ, για Κίεβο θα πετούσα κανονικά, χωρίς να ήμουν βέβαιος αν θα έκανα χρήση τού εισιτηρίου επιστροφής από Κίεβο σε μια βδομάδα, ή από Χάρκοβο σε τρεις (κι έχοντας plan B, C, D, για το ενδεχόμενο να ακυρώνονταν και οι δύο πτήσεις, και γενικά όλες οι πτήσεις στην Ουκρανία, εσωτερικού και εξωτερικού).

συμφωνω στο 101%

 

[Φώτης/Ταξιδιωτης]

Ευχάριστη έκπληξη τα παραπάνω!

Εχω επισκεφτεί Βελιγράδι 1999 το καλοκαίρι μέσω Σόφιας,
Τότε παρότι ένας θείος μου μηχανικός είχε σοβαρά προβλήματα υγείας και επειδή είχε συμφωνήσει και ανέλαβε κάποια έργα έπρεπε αρχικά να στείλει την κόρη του. Δεν ήθελε όμως να πάει μόνη της και έτσι πήγα μαζί της. Ήταν και εξαιρετικά τα λεφτά. Και έτσι χωρίς να το περιμένω αυτό το ταξίδι έγινε αποκάλυψη. Άλλαξε η φιλοσοφία μου. Δεν είναι εύκολο να περιγράψω τα αισθήματα αυτουνού του ταξιδιού ώστε να γίνω κατανοητός . Και η καταστροφή απο πόλεμο μιας δύστυχης χώρας είναι μια συγκλονιστική εμπειρία. Αλλά αποτέλεσε και βάση για να κτιστούν και να βελτιωθούν πολλά πράγματα εκεί. Προσπάθησα να πάω στη Μοσούλη έστω 1 μέρα κάπου στο 2019 που αυτή ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ ΟΛΟΣΧΕΡΩς εδώ απλά σαν επισκέπτης .Υπήρχαν αν θυμάμαι καλά πολλές νάρκες και λίγες εστίες συγκρούσεων ακόμα για αυτό δεν επιτρέπανε σε κανένα οδηγό να μεταφέρει ξένους ούτε καν για δουλειές σε κάποια περίοδο.

Έχω επισκεφτεί το Κίεβο το 2015.Τότε ήταν ήρεμα και ασφαλής. Παρότι κάποιοι παραστρατιωτικοί κάνανε γυμνάσια έξω απο την Βουλή. Απλά γνωστοποιώ τότε αν ήθελε κάποιος αγόραζε εύκολα και πολύ φτηνά ένα διαμέρισμα σε πολύ καλή περιοχή.Και βοήθησα μια νοσοκόμα Ουκρανή που ζει στη χώρα μας παντρεμένο πια με Ελληνα γιατρό να αποκτήσει σχεδόν τζάμπα ενα τέτοιο διαμέρισμα για τον γιό της απο ΓερμανόΑυστριακό εργαζόμενο αν δεν με απτά η μνήμη που έφυγε. Εγώ δεν .....

Και αν είχα ανανεώσει το διαβατήριο θα πήγαινα εχτές στο Κίεβο. Οχι για να πεθάνω. Ξέρω που θα πήγαινα και δυστυχώς αν οι Ρώσοι επιτεθούν εικάζω θα φτάσουν σχετικά εύκολα στο Κίεβο. Αλλά ναι πάλι με ιντριγκάρει ΠΟΛΥ. Και ζηλεύω τον @ 10900KM. Είναι ΕΜΠΕΙΡΊΑ.

Συγνώμη για όποια εκφραστικά ή ορθογραφικά λάθη. Ίσως και ο γραπτός μου λόγος να είναι κουραστικός σε πολλούς.

 

[vanda]

Επιστροφή πτήσης από Αθήνα προς Μόσχα λόγω επικινδυνότητας

Πτήση με προορισμό τη Μόσχα επιστρέφει στην Αθήνα | in.gr

 

[orestcrete]

Ήμουν στην Ουκρανία το 2014 την περίοδο που υπήρχε ενεργός πόλεμος στη Κριμαία και στο Luhansk. Στο Κίεβο δε το καταλάβαινες ότι η χώρα βρίσκεται σε πόλεμο, στο Λβιβ αντίθετα παρ΄ότι είναι πιο δυτικά, υπήρχε πολύ μεγαλύτερη ανησυχία, έβλεπες σώματα στρατού στο δρόμο και κόσμο να κατατάσσεται για να πάει στα ανατολικά σύνορα της χώρας.

Αλλά όλα αυτά δε συγκρίνονται ούτε στο 5% με αυτό που υπάρχει τώρα και διαβάζοντας τα μηνύματα που γράφτηκαν σε αυτό το thread πριν 10 μέρες, ελπίζω να αντιλαμβανόμαστε το πόσο "κουτό" (το γράφω πολύ κομψά) είναι το να λέει κάποιος "έλα μωρέ, πάμε να πάρουμε ένα αεροπλάνο σε μια εμπόλεμη ζώνη να δούμε τι παίζει εκεί"

 

[Manos46]

Τουρισμό σε εμπόλεμη ζώνη... Μάλιστα.. Έζησα να το διαβάσω και αυτό...

 

[Yorgos]

Τουρισμό σε εμπόλεμη ζώνη... Μάλιστα.. Έζησα να το διαβάσω και αυτό...

Καλά δεν είναι καινούργιο, υπάρχει εδώ και δεκαετίες και μάλιστα υπάρχουν και γραφεία που το οργανώνουν. Πέραν του θέματος της ασφάλειας που το αξιολογεί ο καθένας όπως θέλει, φοβάμαι ότι οι πιθανότητες να μην μπορείς να δεις τιποτε και να είσαι κλειδωμένος υποχρεωτικά κάπου είναι πολύ μεγάλες. Κατανοώ το ενδιαφέρον, αλλά το ΜΕΤΑ τον πόλεμο μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον , πιο ασφαλές και μάλλον συμβάλλει και περισσότερο στην τοπική οικονομία.

 

[paefstra]

Εν τω μεταξυ το επομενο διαστημα η μεσαια ταξη εδω:

 

[Manos46]

Καλά δεν είναι καινούργιο, υπάρχει εδώ και δεκαετίες και μάλιστα υπάρχουν και γραφεία που το οργανώνουν. Πέραν του θέματος της ασφάλειας που το αξιολογεί ο καθένας όπως θέλει, φοβάμαι ότι οι πιθανότητες να μην μπορείς να δεις τιποτε και να είσαι κλειδωμένος υποχρεωτικά κάπου είναι πολύ μεγάλες. Κατανοώ το ενδιαφέρον, αλλά το ΜΕΤΑ τον πόλεμο μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον , πιο ασφαλές και μάλλον συμβάλλει και περισσότερο στην τοπική οικονομία.

Το μετά το ακούω , κατά την διάρκεια ενός πολέμου αλήθεια δεν έχω ακούσει πιο no comment ιδέα.... Ότι τι; Θα πάει κάποιος σε μια εμπόλεμη ζώνη να δει τι; Την δυστυχία των ανθρώπων που δεν ξέρουν τι τους ξημερώνει; Τις βόμβες; Τους πυραύλους; Να βγάλω selfie με τον αλεξίσφαιρο και το κράνος;