Γαλλία Ελβετία Ηνωμένο Βασίλειο Ιταλία Ελλάδα-Σκωτία και πίσω, 8000χλμ με μοτοσυκλέτα

[Pitcoupe]

Το ταξιδι που ετοιμαζαμε εδω και καιρο πραγματοποιηθηκε. 5 ατομα, 3 μοτοσυκλετες, 21 ημερες, σχεδον 8000χλμ συνολικη αποσταση. Τι να πρωτοθυμηθεις, τι να πρωτογραψεις... Ας τα παρουμε απο την αρχη και ας ελπισουμε η αφηγηση να ειναι οσο πιο πληρης γινεται.

Θα περιγραψω τη διαδρομη που καναμε απο Ελλαδα, Ιταλια, Ελβετια, Γαλλια, Αγγλια, Σκωτια, Αγγλια, Γαλλια, Ιταλια και ξανα Ελλαδα.Δυστυχως, οι φωτογραφιες θα ειναι κατα το δυνατον λιγοτερες.


26 Ιουνιου, εγω, η γυναικα μου Μελινα και το TDM900 μας ξεκιναμε απο τη Δραμα το πρωι, και συνανταμε το υπολοιπο team στη Μελικη Ημαθιας, ο Μπαμπης με τη Λινα στο GS1200 και ο Κωστας στο ολοκαινουριο CBF1000.

Συνεννοησεις τελευταιας στιγμης και ξεκιναμε.

Φτανουμε Μετσοβο...

...αλλα δεν καθομαστε εκει, πηγαινουμε για φαγητο στο απεναντι χωριο, το Ανηλιο, για μια τελευταια δοση γνησιας ελληνικης χοληστερινης

Το καραβι που θα μας παει απο την Ηγουμενιτσα στην Ανκονα φευγει στις 8 το απογευμα, οποτε εχουμε χρονο. Φτανουμε στο λιμανι και αφου παιρνουμε τα εισητηρια στα χερια, ανακαλυπτουμε πως το CBF εχει σκασμενο λαστιχο... ενα καρφι εχει καρφωθει στον πισω τροχο...

Δεν προλαβαινουμε να κανουμε τιποτα. Το φουσκωνουμε και παμε για επιβιβαση. Θα το σκεφτουμε αυριο. Σιγουρα παντως δεν θα μας πτοησει!

Το καραβι λουσατο και ψιλοαδειο...

Φτανουμε Ανκονα περιπου στις 1 το μεσημερι της επομενης. Εχουμε πολλα χιλιομετρα να καλυψουμε, συμφωνα με το προγραμμα μας και δε χανουμε καιρο.

Το τρυπιο λαστιχο εχει κρατησει αερα μεχρι στιγμης, και ετσι φτανουμε στο πρωτο βενζιναδικο της autostrada. Εχω μαζι μου κιτ επισκευης ελαστικων, βγαζω το καρφι και σφραγιζω την τρυπα με το ειδικο κορδονι. Η τρυπα κλεινει καλα, και το θεμα δεν θα μας ξαναενοχλησει για αρκετες μερες ακομη.

Οδηγαμε μεχρι λιγο μετα το Μιλανο, οπου μετα απο λιγο ψαξιμο βρισκουμε ενα ξενοδοχειο για το βραδυ, στο χωριο Ollegio. Ηδη εχει βραδιασει, τρωμε σε μια πιτσαρια και πεφτουμε για υπνο.

Το επομενο πρωι παιρνουμε το πρωινο μας και ξεκιναμε προς Αλπεις. Μπαινουμε Ελβετια και το θεαμα ειναι μοναδικο... ειχα ακουσει οτι οι διαδρομες στις Αλπεις ειναι ομορφες αλλα δε φανταζομουν κατι τετοιο... Τελεια ασφαλτος, με αρκετα τουνελ, αποκρυμνα βραχια, καταραχτες, ποταμακια, και απο πανω μας οι χιονισμενες κορυφες!

Και ενα [URL="

που τραβηξαμε στη συγκεκριμενη διαδρομη, και προσθεσα μουσικουλα.

Φτανοντας απεναντι βρισκουμε ενα ''σαλουν'' για μοτοσυκλετιστες, και σταματαμε για ενα καφε

Συνεχιζοντας, με τη θερμοκρασια να εχει ανεβει ενοχλητικα, φτανουμε στη Λωζανη την οποια διασχιζουμε απο μεσα. Πολυ ομορφη πολη...

Μπαινουμε τελικα Γαλλια και συνεχιζουμε...

...μεχρι εξω απο τη Dijon, στη κωμοπολη Pontarlier, διπλα στην οποια βρισκουμε ενα παραδοσιακο πανδοχειο, το οποιο μας κοιμιζει σε ενα μεγαλο δωματιο, και τους 5 μαζι. Υγρασια, ψυχρα, μυρωδια καπνου και πιθανως φαντασματα... Ειναι πολυ φτηνο ομως και δεν μας ενοχλει.

Προκειμενου να μη πειραματιστουμε με το φαγητο, ορμαμε σε ενα McDonalds...

Το πρωινο περιλαμβανει ζεστο γαλα, σπιτικες μαρμελαδες και ντοπια τυρια. Τρωμε και συνεχιζουμε το δρομο μας, κανοντας στασεις για βενζινη και σκια...

Φτανουμε στη Bethune, μια πολυ ομορφη πολη, με μια παραμυθενια πλατεια...

Βρισκουμε παλι ενα ξενοδοχειο και μενουμε τη νυχτα. Την επομενη μερα οδηγαμε μεχρι το Calais, στο οποιο ειναι το λιμανι για να περασουμε τη Μαγχη

Το καραβακι μας στοιχισε 68ευρω ανα μοτοσυκλετα, και μας περασε απεναντι σε περιπου 45 λεπτα. Μπαινουμε στον αυτοκινητοδρομο, και το σοκ απο την αναποδη οδηγηση ειναι αρκετα μεγαλο... δεν μπορουμε να προσαρμοστουμε ευκολα! Ευτυχως ο αυτοκινητοδρομος εχει διαζωμα στη μεση, αλλα οπου βρισκουμε κυκλικο κομβο, το σκεφτομαστε αρκετες φορες μεχρι να αποφασισουμε απο ποια μερια θα μπουμε!

Οδηγαμε περιπου 2-2μιση ωρες και φτανουμε στο Wokingham, μια μικρη πολη εξω απο το Λονδινο.

Εδω εχουμε σκοπο να μεινουμε 2 βραδια, ετσι ωστε να επισκεφτουμε το Λονδινο. Με την ευκαιρια, εγω και ο Κωστας αλλαζουμε λαδια κινητηρα στις μοτοσυκλετες μας σε ενα τοπικο συνεργειο. Ο μαστορας ειχει πολυ δουλεια, αλλα μας αφησε να χρησιμοποιησουμε το χωρο και τα εργαλεια του ωστε να τα αλλαξουμε μονοι μας.

Ο Paul, ιδιοκτητης του Bed&Breakfast που μας φιλοξενει, μας εξηγει το τροπο να παρουμε τρενο και να βγουμε στο κεντρο του Λονδινου, και τι να δουμε εκει. Την επομενη λοιπον παιρνουμε το τρενακι και πηγαινουμε στη πρωτευουσα.

Ο σταθμος του Λονδινου, μεγαλοπρεπης και πεντακαθαρος, και φυσικα ''Αγγλος'' στις αναχωρησεις...

Εκει γνωριζουν οτι εμεις δεν ειμαστε συνηθισμενοι στο τροπο που οδηγανε, οποτε κανουν οτι μπορουν... για να μη μας πατησουν τα αυτοκινητα!

Το ανακτορο του Backingham...

...διπλα στο οποιο ειναι και οι κηποι του, πανεμορφοι και γεματοι ζωη

Την επομενη βλεπουμε πως μια βιδα που κραταει τα καγκελα του κινητηρα στο GS εχει κοπει, οποτε ξαναεπισκεπτομαστε τον γνωστο μας πλεον μαστορα, που μας βοηθαει να αφαιρεσουμε το σπασμενο κομματι και να βαλουμε μια νεα βιδα.

Τελικα ξεκιναμε, ανηφοριζουμε απο τον αυτοκινητοδρομο Μ6, και πλησιαζουμε το Carlyle, τη πολη που θα διανυκτερευσουμε.

Στο Carlyle μας προτεινουν ενα ποιοτικο εστιατοριο, το οποιο ειναι ελληνικο! Το εχει ο Αλεξανδρος, Ελληνας που παντρευτηκε εκει και εμεινε, και ανοιξε ταβερνα με ελληνικες γευσεις... Μεχρι και ρετσινα Μαλαματινα εχει!!

Μετα το φαγητο μπηκαμε σε ενα μαγαζι οπου ακουσαμε να παιζει ροκακια ενα συγκροτημα μεσηλικων αμερικανων...

Εκει ανακαλυψα πως οι γυναικες του Carlyle ειναι κατι παραπανω απο φιλικες!

Γυρισαμε στο B&B που θα μεναμε περιπου στις 11.30 τη νυχτα, τοπικη ωρα, οποτε και παρατηρησαμε πως.... δεν ειχε νυχτωσει τελειως! Λογω του οτι ειναι πολυ πιο βορεια, η μερα διαρκει πολυ περισσοτερο αυτη την εποχη. Αυτη η φωτο ειναι τραβηγμενη στις 12 παρα τεταρτο...

...συνεχιζεται...

 

• 1
• 2
• 3

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 3

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[Pitcoupe]

Το πρωι, μετα το παραδοσιακο english breakfast (λουκανικο, μπεηκον, αυγα, φασολια, μανιταρια και ψητη ντοματα) ξεκιναμε παλι προς το Βορρα... Μπαινουμε επιτελους στη Σκωτια.

Περναμε την αδιαφορη αισθητικα (συγκριτικα με τις αλλες πολεις) Γλασκωβη...

...και το πανεμορφο Stirling...

...με το καστρο του χτισμενο πανω στον ηφαιστειογενη βραχο...

...και συνεχιζουμε με μια υπεροχη καταπρασινη διαδρομη, φτανουμε πλεον στα Highlands! Πανεμορφες εκτασεις, καταπρασινες, βρεγμενες, ατελειωτες... Περναμε το Fort Williams και προχωραμε. Το κρυο ειναι πλεον αρκετο, οπως και η υγρασια, και η βροχη ερχεται και φευγει συνεχως.

Εχουμε απο πριν επικοινωνησει με την Jane, την ιδιοκτητρια του B&B που θα μεινουμε για 2 μερες, το οποιο βρηκαμε απο αρθρο του περιοδικου 0-300, οπου ο ιδιοκτητης της εταιριας Touratech εκανε ταξιδακι στη Σκωτια και εγραψε αναλογο αρθρο. Το σπιτι ειναι πολυ ομορφο, εξω απο το χωριο Lochailort.

Το βραδι πηγαινουμε σε μια pub 1-2 χιλιομετρα πιο περα, οπου τρωμε πεντανοστιμες τοπικες σπεσιαλιτε και πινουμε *αρκετη ποσοτητα μπυρας... Δειγμα της ποσοτητας ηταν οτι οταν ανεβηκαμε στις μοτοσυκλετες για να γυρισουμε στο σπιτι, οι 2 απο τους 3 βγηκαμε στη δεξια μερια του δρομου, και οδηγουσαμε σαν να μη τρεχει τιποτα, μεχρι ο τριτος να συνειδητοποιησει το λαθος μας και να κορναρει επιμονα! Ευτυχως εκει μολις σκοτεινιασει, δεν κυκλοφορουν πολλα αυτοκινητα...

Το πρωινο σερβιρεται στον πανω οροφο, σε ομορφο κλασικο σερβιτσιο, κατι που μονο οι γυναικες της παρεας προσεξαν...

Φευγουμε να εξερευνησουμε τη περιοχη. Απο το Malaig φευγει φερυ για το νησι Skye, αλλα ο δυνατος αερας δεν το αφησε να κανει το δρομολογιο...

...οποτε θα γυρισουμε στα πιο κοντινα μας μερη. Λιμνη Morar, Strondian, και αλλα παραλιακα ψαροχωρια, μας μαγευουν με την ομορφια τους. Η αγριαδα του τοπιου μαζι με τον αλλοπροσαλο καιρο, την μονιμη ομιχλη και τα διασπαρτα μισογκρεμισμενα καστρα δημιουργουσαν καταστασεις και εικονες που εμεις οι Ελληνες δεν εχουμε συνηθισει να ζουμε.

Το αλλο πρωι ο καιρος προβλεπεται καλυτερος, τουλαχιστον τοσο ωστε να αφησει το φερυ απο το Malaig να κανει το δρομολογιο του για το Skye.

Το δρομολογιο κραταει ουτε μιση ωρα, και κοστιζει 17μιση λιρες. Περναμε απεναντι στο Skye και πηγαινουμε βορεια, απο μια ομορφη διαδρομη, υπο συνεχομενη βροχη ομως.

Με αυτη τη γεφυρα το Skye ενωνεται με την ηπειρωτικη Σκωτια.

Ο καιρος πραγματικα απιστευτος. Ηλιος και βροχη εναλλασοταν ταχυτατα...

Παρολα αυτα, φτανουμε τελικα στο Ullapool, ενα πολυ γραφικο μερος, ναυτικη πολη με ομορφα περιχωρα. Θα μεινουμε και εδω 2 νυχτες.

Το βραδυ επισκεπτομαστε την κεντρικη pub της πολης, το Seaforth, που οπως εμαθα βγηκε Seafood Pub of the Year 2007. Καλο φαγητο, καλες ποσοτητες, μας ανεβασαν το ηθικο.

Η επομενη ειναι η μεγαλη μερα. Θα επιτευχθει ο στοχος μας. Θα παμε στο βορειοτερο ηπειρωτικο ακρο της Σκωτιας! Κατευθηνση προς John O'Groats λοιπον! Η αποσταση ειναι μεγαλη και ο καιρος δυσκολος, οποτε εχουμε στο πισω μερος του μυαλου μας και μερικες εναλλακτικες διαδρομες.

Ο παππους με τη Goldwing μας φοβεριζει λεγοντας πως ο δρομος προς το John O'Groats ειναι πολυ κακος, γιατι εχει πολλα σαμαρια... ηταν πολυ καλυτερος απο πολλους ελληνικους δρομους τελικα!

Μετα απο πολυ ωρα, φτανουμε στο Durness, το πραγματικα πιο βορειο σημειο της Σκωτιας. Αλλα το John O'Groats εχει κλεψει για καποιο λογο αυτον τον τιτλο, προφανως λογω αποστασης.

Στο δρομο μας βρηκαμε και το καστρο Mey, το οποιο δωριστηκε καποτε στην Ελισαβετ... καλο, αλλα οχι και τοσο εντυπωσιακο.

Τελικα, φτασαμε στο τερμα του ταξιδιου μας!
Ειχα πλασει αλλη εικονα στο μυαλο μου... τελικα ομως ο στοχος μας ηταν ενα μικρο λιμανακι, με μια καντινα, ενα μαγαζι με αναμνηστικα, ενα σπιτι-μουσειο και καναδυο αλλα κτιρια. Παρολα αυτα, νοιωθαμε ολοι πολυ ομορφα που τα καταφεραμε!

Απο δω και περα, ολα ειναι επιστροφη....

Ο δρομος του γυρισμου μας γινεται δυσκολοτερος απο την εντονη βροχη που ξεκινησε λιγο μετα που φυγαμε... 2 ωρες εβρεχε ασταματητα, και συνεχισε ετσι μεχρι που επιστρεψαμε στο Ullapool. Το βραδυ, παω με τον Κωστα στην pub για ενα ουισκι... Εχουν ωραια καπνιστα ουισκακια εκει... Τελικα το ενα γινεται 5, και μενουμε εκει μεχρι το κλεισιμο του μαγαζιου...

Με διαφορετικη ψυχολογια πλεον, ξεκιναμε προς το Νοτο, απο αλλο δρομο ομως. Περναμε απο το Inverness, στην ψηλη κρεμαστη γεφυρα του οποιου ο δυνατος αερας κοντεψε να μας ριξει κατω! Η πιο τρομακτικη μου εμπειρια με πλαινο ανεμο!
Σταματαμε για να βρουμε μια αντιπροσωπεια BMW για να παρουμε μια ειδικη βιδα-ρεγουλατορο (που χαθηκε...) για τη πλαινη βαλιτσα του GS και συμπληρωμα στο λαδι του μοτερ... Πεφτουμε σε φιλελληνα αντιπροσωπο, με σπιτι στη Ναξο, και μας κανει δωρο και τη βιδα και ενα λιτρο λαδι Castrol! Δεν βρισκεις τετοιους αντιπροσωπους εδω...

Κατηφοριζουμε και φτανουμε στο Εδιμβουργο. Οτι και να πω ειναι λιγο... Προσωπικατο θεωρω την πιο ομορφη πολη του ταξιδιου μας!

Το Royal Mile ειναι ενας δρομος οπου εμενε παλια η αριστοκρατια, και οδηγει στο καστρο της πολης. Το περιεργο ειναι πως ειχαν εξορισει τους φτωχους ΚΑΤΩ απο τον δρομο αυτον, σε κατακομβες και υπογειες γειτονιες, αρκετα μετρα κατω απο τη γη... Εκει γινονται πλεον τουρ για τους τουριστες, με πολυ δραματικο τροπο, μιας και οι ιστοριες με φαντασματα πουλανε καλα...

Αφου φαγαμε την χειροτερη πιτσα της ζωης μας σε ενα ιταλικο εστιατοριο, πηγαμε για υπνο στο πολυ καλο και χλιδατο B&B που ειχαμε βρει νωριτερα.

Την επομενη κατηφοριζουμε κι αλλο, και φτανουμε στο York, μια μικρη γραφικη πολη. Το πρωτο μας μελημα ειναι να βρουμε ανοιχτο πλυντηριο ρουχων (εκει τα παντα κλεινουν στις 6 το απογευμα). Προλαβαινουμε ενα και με την ανοχη του ιδιοκτητη κανουμε τη μπουγαδα μας.

Στο York υπαρχει το Minster, ενας γοτθικος καθεδρικος ναος, πολυ επιβλητικος θα ελεγα.

Απο εξω, αγαλμα του Μεγα Κωνσταντινου, μιας και εκει κοντα πρωτοανακυρηχτηκε αυτοκρατoρας, το 306μΧ.

Επισης στο York υπαρχει μουσειο σιδηροδρομου, αλλα οπως ειπα τα παντα κλεινουν στις 6... Ο φυλακας ομως μας αφησε να πλησιασουμε και να βγαλουμε καποιες φωτο απο τη τζαμαρια...

Το πρωι, το λαστιχο του CBF εχει χασει παλι αερα. Το μπαλωμα που εκανα βγηκε σχεδον απο τη θεση του, αφου το λαστιχο εχασε πολυ υλικο απο το κεντρο του, μετα απο τοσα χιλιομετρα σε τοσο καλη ασφαλτο. Ρωτησαμε και μας στειλανε στην αντιπροσωπεια της Suzuki, οπου ο καλοπροαιρετος ιδιοκτητης και οι χαβαλετζηδες μαστορες μας εφτιαξαν το τρυπημα με εσωτερικο μπαλωμα τυπου ''μανιταρι''.

...συνεχιζεται....

 

[Pitcoupe]

Φευγουμε τελικα για τη Μαγχη με 2 ωρες καθυστερηση... Μετα απο αρκετες ωρες οδηγηση με δυνατο ηλιο, φτανουμε στο σταθμο του υποθαλλασιου τρενου, που θα μας παει στο Calais της Γαλλιας.

Αρκετα εντυπωσιακο. Δεν εχει καθισματα, καθεσαι ορθιος διπλα στη μηχανη σου ολο το ταξιδι. Διαρκει 35 λεπτα, κοστισε 72λιρες ανα μοτοσυκλετα και μας μετεφερε γρηγορα στην ηπειρωτικη Ευρωπη, μεσω ενος τουνελ κατω απο τη θαλασσα της Μαγχης.

Η ομαδα δεν εχει κουραγιο για πολλα χιλιομετρα, οποτε λεμε να παμε στη περιοχη του Bethune που ειχαμε μεινει οταν ερχομασταν... Αμ δε, καποιος κολυμβητικος αγωνας εχει γεμισει ολα τα ξενοδοχεια. Διπλανη πολη το Lens... Ιδια τυχη και εκει, αφου ακουμε πως εχει συναυλια ο Prince! Και πανω απο ολα αυτα, ερχεται και το τελειωτικο χτυπημα: Το μπαλωμα στο λαστιχο του CBF δεν αντεχει αλλο και μας προδιδει. Τελικα λιγο πριν τις 12 τα μεσανυχτα, βρισκουμε ενα (μαλλον ακριβο) ξενοδοχειο και περναμε τη νυχτα.

Την αλλη μερα πηγαμε σε ενα πολυκαταστημα με ειδη μοτοσυκλετας που ειχα εντοπισει το προηγουμενο βραδυ. Πηραμε μια γευση του τι σημαινει σωστο μαγαζι μοτοσυκλετας, περασαμε και ενα νεο Michelin PilotRoad2 στο CBF, και μαλιστα σε πολυ καλη τιμη, και λυσαμε αυτο το θεμα μια και καλη.

Κακες παρεες.....

Σε ερωτηση που καναμε για το που να μεινουμε ωστε να δουμε το Παρισι, μας υπεδειξαν τις Βερσαλλιες, οπου και πηγαμε. 2 τυποι με Harley μας βοηθησαν να βρουμε φτηνο ξενοδοχειο.

Πολυ ομορφο μερος οι Βερσαλλιες, με τα γνωστα παλατια και βασιλικους κηπους τεραστιων διαστασεων.

Απο εκει αφιερωσαμε μια μερα για να δουμε το Παρισι. Παλι με τρενο, πηγαμε στον σταθμο St. Lazare, και λιγο με τα ποδια, λιγο με ταξι, λιγο με μετρο, ειδαμε σχεδον ολα τα αξιοθεατα του.

o Eifel... ασχημια σκετη, αλλα τεραστιος...

Notr Dame

Λουβρο (δε μπηκαμε μεσα, δυστηχως)

Σε γενικες γραμμες, το Παρισι το περιμενα καλυτερο... Πολυ βρωμια, πολλοι μεταναστες, πολυ σκονη... Ισως επειδη περπατησα στους δρομους του, και δεν ειδα μονο τις τουριστικες ατραξιον.

Φευγουμε για Αλπεις, και τρωμε τη χειροτερη βροχη ολου του ταξιδιου. Τοση ενταση και τοση διαρκεια, που ολοι βραχηκαμε, εστω και λιγο, οσο και αν ημασταν προετοιμασμενοι. Φτανουμε τελικα στο Praz-Coutant, οπου εχουμε εντοπισει στο ιντερνετ ενα ξενοδοχειο με 28ευρω το δικλινο δωματιο. Το βρισκουμε και ειναι πολυ καλο για τα λεφτα του! Πανεμορφη τοποθεσια, πνιγμενη στο πρασινο.

Μενουμε και εδω 2 νυχτες. Την επομενη πηγαινουμε στο Chamonix, στο γνωστο σε ολους Mont Blanc. Πολυ ομορφο θερετρο, παροτι ηταν (σχεδον) καλοκαιρι.

Ειναι νωρις για να γυρισουμε πισω, οποτε εξερευνουμε τις γυρω ορεινες, υπεροχες διαδρομες...

Μπαινουμε Ελβετια, και ανεβαινουμε ενα δρομο χωρις να ξερουμε που βγαζει.

Και τελικα βγαζει σε ενα Υ/Η φραγμα, με απιστευτη θεα...

Μετα το δειπνο, μας δοθηκε μια πληροφορια για μια λιμνουλα κοντα στο ξενοδοχειο μας, και, αν και σκοτεινιαζε πηγαμε να τη δουμε, και ηταν παραμυθενια.

Τελικα οι Αλπεις ειναι υπεροχο μερος για μοτοσυκλετιστες...

Το πρωι παιρνουμε το τουνελ του Mont Blanc που ενωνει Γαλλια-Ιταλια (οπου εγινε πριν λιγα χρονια το πολυνεκρο ατυχημα με το φλεγομενο φορτηγο). Ο εισπρακτορας στην εισοδο παιρνει 23.5ευρω και μας προειδοποιει: 70χλμ/ωρα μεγιστη ταχυτητα, 150μετρα αποσταση ασφαλειας. Προσεχουμε για να εχουμε πλεον.

Μετα απο 11.5 χλμ τουνελ βγαινουμε στην Ιταλια.

Το εισητηριο μας για το καραβι ειναι για την επομενη μερα, οποτε πρεπει να διανυκτερευσουμε καπου κοντα στην Ανκονα. Το Σαν-Μαρινο ακουγεται καλο, οποτε οδευουμε προς τα εκει, με πολυ ζεστη στο δρομο...
Τελικα φτανουμε απογευματακι.
Το Σαν-Μαρινο ειναι μια πολη-καστρο, ανεξαρτητη απο την υπολοιπη Ιταλια...

...με πολλα γυναικομορφα αγαλματα...

Η τελευταια μερα εφτασε. Οδηγαμε τα τελευταια 130χλμ επι ξενου εδαφους και φτανουμε Ανκονα. Οσο περιμενουμε το καραβι να μας φορτωσει, γνωριζουμε αυτον τον απιστευτο Γερμανο με την δικης του κατασκευης μοτοσυκλετα του: Το πηρουνι και το ψαλιδι ειναι απο καποιο παλιο ρωσικο μοντελο, ο κινητηρας προερχεται απο χειροκινητο οδοστρωτηρα, δικυλινδρος 1000κ.εκ., και ολα τα υπολοιπα ειναι φτιαγμενα στο χερι απο τον ιδιο!

Στο καραβι, ενα περιεργο συναισθημα... Ικανοποιηση που το καταφεραμε, λυπη που τελειωνε, χαρα που γυρναμε σπιτι... ολα μαζι...

Αφιξη στην Ηγουμενιτσα στις 6.30 το πρωι. Τα χιλιομετρα μεχρι τη Δραμα βγηκαν πολυ γρηγορα, οπως γινεται συνηθως στην επιστροφη καθε ταξιδιου.

Ισως να ηταν το μεγαλυτερο ταξιδι που θα κανω ποτε με τη μοτοσυκλετα μου. Ισως να ειναι η αρχη για αλλα, μεγαλυτερα. Δεν ξερω. Παντως ηταν η μεγαλυτερη μοτοσυκλετιστικη εμπειρια που ειχα μεχρι τωρα. Η μοτοσυκλετα μου αποδειχθηκε αστερι, ικανοτατη πλεον για τετοιου ειδους ταξιδια. Το ιδιο και ο υπολοιπος εξοπλισμος μας. Δεν κρυωσαμε πουθενα πολυ, δεν βραχηκαμε ποτε τοσο ωστε να μας ενοχλησει, δεν κινδυνεψαμε πουθενα, δεν μας ελειψε τιποτα.

Ελπιζω να μη σας κουρασα, και να σας εκανα να σκεφτειτε να το τολμησετε και σεις! Αξιζει!



Αυτο και αλλα ταξιδια μας θα βρειτε και στην ιστοσελιδα μας:
http://giannis-melina.netne.net/

 

[canf]

Καλ εννοειαι οτι δεν κουρασες!!!Αντιθετως μας αναστατωσες!!!ποσα μερη!!πω πω τελειο ταξιδι(αν και μαλλον κουραστικο)
ωριαες φωτογραφιες!!
ζηλεψα οσο δεν παει τη Σκωτια!!!

Αντε να ειστε καλα να κανετε πολλα τετοια ακομα

μπραβο!!!

 

[Pitcoupe]

Να σαι καλα! Ευχαριστω για τα καλα σου λογια!

Αν θελεις, δες και εδω τα υπολοιπα ταξιδια μας:
Γιάννης-Μελίνα

 

[Eftichia]

μπραβο σε ολους για το υπεροχο ταξιδι!!!!!!!
απολαυσα τις φωτογραφιες και την περιγραφη σου.....
να στε καλα και εις αλλα !!!!!!!

 

[pattyyy]

Τι όμορφο ταξίδι! Γεμάτο εικόνες, ποικιλία και εναλλαγές! Ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας!

 

[makisg]

μπράβο σου Γιάννη,με την ιστορία σου μας έφτιαξες τη μέρα.
να έχετε καλά και ασφαλή ταξίδια εσύ και η γυναίκα σου με τη μηχανή σας.

 

[amantab]

Τέλειο το ταξίδι και όντως μας έφτιαξες την μέρα!
Καλά και ωραία ταξίδια να έχετε πάντα!

 

[PAPTAS]

Μπράβο παιδιά. Υπέροχο ταξίδι. Ωραία παρέα. Εύκολη και ξεκούραστη περιγραφή με φωτογραφίες, την απόλαυσα πραγματικά.
Να είστε καλά να κάνετε πάντα τέτοια ταξίδια.

 

[renata]

Zήλεψα πολύ τώρα...
Μοναδικά τα ταξίδια με moto..
καντε τώρα που μπορείτε ...πολλα και μεγάλα!
Ημουν στην θέση σας πολλα χρόνια πρίν..τώρα έχω σταματήσει..αλλα ειναι τα μόνα που θυμάμαι με περισσότερη αγάπη και νοσταλγία.
Να φοράτε παντα το κράνος σας!

 

[Zacharoula]

ΠΩΠΩΩΩ!
Αυτό θα πεί ταξίδι!
Πόσα μέρη, πόσες εικόνες...
Μπράβο, πάντα τέτοια να κάνετε!