Ελλάδα Παντού: Επιγραφές και οτιδήποτε θυμίζει Ελλάδα ανά τον κόσμο

[Borealis]

Τα γλυπτά που αναφέρει παραπάνω αναλυτικά ο escursione

 

[Borealis]

ακόμη μία που μ΄αρέσει

 

[escursione]

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ – Ζωοδόχος Πηγή Βαλουκλή ή (Μπαλουκλή)

Η Ζωοδόχος Πηγή του Βαλουκλή (Μπαλουκλή) ή Παναγία η Μπαλουκλιώτισσα είναι ιερό χριστιανικό αγίασμα που βρίσκεται στη Κωνσταντινούπολη έξω από τη δυτική πύλη της Σηλυβρίας, όπου υπήρχαν τα λεγόμενα “παλάτια των πηγών” στα οποία οι Βυζαντινοί Αυτοκράτορες παραθέριζαν την Άνοιξη. Πήρε την ονομασία του από το τουρκικό όνομα Balık (= ψάρι) και περιλαμβάνει το μοναστήρι, την εκκλησία και το αγίασμα.

Για την αποκάλυψη του Αγιάσματος υπάρχουν δυο εκδοχές:
1) Η πρώτη, που εξιστορεί ο Νικηφόρος Κάλλιστος αναφέρει ότι: Ο μετέπειτα Αυτοκράτορας Λέων ο Θράξ ή Λέων ο Μέγας (457-474 μ.Χ.), όταν ερχόταν ως απλός στρατιώτης στην Κωνσταντινούπολη, συνάντησε στη Χρυσή Πύλη έναν τυφλό που του ζήτησε νερό. Ψάχνοντας για νερό, μια φωνή του υπέδειξε την πηγή. Πίνοντας ο τυφλός και ερχόμενο το λασπώδες νερό στα μάτια του θεραπεύτηκε. Όταν αργότερα έγινε Αυτοκράτορας, του είπε η προφητική φωνή, πως θα έπρεπε να χτίσει δίπλα στην πηγή μια Εκκλησία. Πράγματι ο Λέων έκτισε μια μεγαλοπρεπή εκκλησία προς τιμή της Θεοτόκου στο χώρο εκείνο, τον οποίο και ονόμασε «Πηγή».

2) Η δεύτερη, που εξιστορεί ο ιστορικός Προκόπιος, τοποθετείται στις αρχές του 6ου αιώνα και αναφέρεται στον Ιουστινιανό. Ο Ιουστινιανός κυνηγούσε σ’ ένα θαυμάσιο τοπίο με πολύ πράσινο, νερά και δένδρα. Εκεί, σαν σε όραμα, είδε ένα μικρό παρεκκλήσι, πλήθος λαού και έναν ιερέα μπροστά σε μια πηγή. “Είναι η πηγή των θαυμάτων” του είπαν. Και έχτισε εκεί μοναστήρι με υλικά που περίσσεψαν από την Αγιά Σοφία. Η δεύτερη αυτή εκδοχή ανάγεται στην ανακαίνιση του ναού το 559.

Το αγίασμα βρίσκεται στον υπόγειο χώρο του Ναού και αποτελείται από μαρμαρόκτιστη πηγή, το νερό της οποίας θεωρείται αγιασμένο.

Η σημαντικότερη παράδοση της μονής, αυτή που της έδωσε και το όνομά της, σχετίζεται με την τελική πολιορκία και την Άλωση της Πόλης από τον Μωάμεθ τον Πορθητή το 1453. Στις 23 Μαΐου 1453 μ.Χ. ένας καλόγερος, λέει η παράδοση, καθόταν δίπλα στην πηγή και τηγάνιζε ψάρια, όταν ένας επισκέπτης τον ενημέρωσε πως η Πόλη πάρθηκε. «Αποκλείεται», είπε ο καλόγερος «Αποκλείεται να πάρθηκε η Πόλη». Επέμενε ο συνομιλητής του. «Αν αυτά τα ψάρια ζωντανέψουν και πέσουν στο νερό ξανά, τότε μόνο θα το πιστέψω.» είπε πάλι ο καλόγερος και πριν τελειώσει τον λόγο του τα ψάρια πήδησαν από το τηγάνι μέσα στην Πηγή και πήραν ζωή. Μπαλουκλί ονομάστηκε από τότε η πηγή και το μοναστήρι, αφού έκτατε τα ψάρια, τα μπαλίκια, κολυμπούν μέσα στο νερό της. Και ο καλόγερος, συνεχίζει η παράδοση, περιμένει ακόμα, τα ψάρια να βγουν από το νερό και να τελειώσει το τηγάνισμά τους, γιατί «Τότε θα πάρουμε την Πόλη πίσω».

Λίγα χρόνια αργότερα ο σουλτάνος Βαγιαζήτ Β΄ (1481-1512) γκρέμισε την μονή και χρησιμοποίησε το οικοδομικό υλικό για την κατασκευή του τζαμιού του στην ομώνυμη πλατεία του τρίτου λόφου της Πόλης. Ωστόσο ο κόσμος πότε δεν έπαψε να επισκέπτεται και παίρνει για να πιει νερό από την θαυματουργεί πηγή και σύντομα ένας μικρός ναός χτίστηκε πάνω από το αγίασμα. Το αγίασμα προσπάθησαν να το πάρουν στην κατοχή τους οι Αρμένιοι γύρω στ 1730, χωρίς επιτυχία. Η πρακτική αυτή ήταν συνηθισμένη εκείνη την εποχή με τον έντονο ανταγωνισμό των διαφόρων χριστιανικών ομολογιών για τα προσκυνήματα ανά την επικράτεια της αυτοκρατορίας, πόσο μάλλον όταν αυτά ήταν προσοδοφόρα, όπως το Μπαλουκλί. Ο μικρός αυτός ναός πάνω από την Πηγή καταστράφηκε από γενιτσάρους το 1825, κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Σύντομα ωστόσο τα πράγματα στην Πόλη ηρέμησαν, ενώ το 1827 ανακαλύφθηκε επιπλέον η εικόνα της Παναγίας της Μπαλουκλιώτισσας στην περιοχή και έτσι οι ορθόδοξοι πήραν το 1830 την άδεια από τον σουλτάνο Μαχμούτ Β’ να χτίσουν εκκλησία πάνω στα θεμέλια του από χρόνια κατεστραμμένου βυζαντινού ναού. Ήταν ο πέμπτος στην σειρά ναός και αυτός που σώζεται, με επεκτάσεις, ανακαινίσεις και προσθήκες ως τις μέρες μας.

Την ανοικοδόμηση αναλαμβάνει ο αρχιτέκτονας Γιαγτζόγλου, ο Μακρή κάλφας και ο σουλτανικός αρχιτέκτονας Χατζή Νικολής, από την Λέρο. Επιβλέπουν ως αρχιμάστορες οι Χατζή Μανωλάκης Καμάρας, Κωνσταντίνος Ιπκλικτζής και Γεώργιος Φωτιάδης. Πατριάρχης ήταν τότε ο Κωνστάντιος Α΄.

Ο ναός κατά τον 19ο και τον 20ο αιώνα έγινε προσκύνημα πασίγνωστο, το κορυφαίο από τα πολλά αγιάσματα της Πόλης, ενώ ναοί στο όνομα της Ζωοδόχου Πηγής καθιερώνονται σε πολλά μέρη, τις πιο πολλές φορές σε σημεία όπου υπάρχει κάποια μικρή ή μεγάλη πηγή. Λογοτεχνικές και ιστορικές πηγές για το Μπαλουκλί υπάρχουν πολλές, ωστόσο αξέχαστες παραμένουν οι αναφορές της Μαρίας Ιορδανίδου στο μυθιστόρημά της «Λωξάντρα», όπου η σχέση του ομώνυμου και κεντρικού ήρωα, της Λωξάντρας, με το μοναστήρι και με το αγίασμα της Πηγής αποτελεί ένα από τα κομβικά σημεία της αφήγησης.

Κατά τα Σεπτεμβριανά (6-7 Σεπτεμβρίου 1955) και το πογκρόμ κατά των μειονοτήτων που έγινε στην Πόλη, ο ναός πυρπολήθηκε μαζί με τα κτίσματα του μοναστηριού. Ένας καλόγερος, ο υπέργηρος Λαυριώτης Χρύσανθος Μαντάς εξαφανίστηκε τότε. Μαζί του εξαφανίστηκε η υπέροχη εικόνα της Παναγιάς Μπαλουκλιώτισσα, εικόνα έξοχης Παλαιολόγειας τέχνης, η οποία, σύμφωνα με άλλη παράδοση, αποδίδεται στον Ευαγγελιστή Λουκά. Καταστροφές υπέστησαν τότε και οι τάφοι των πατριαρχών, αλλά και το παρακείμενο νεκροταφείο.

Ο ναός επισκευάστηκε και πάλι κατά την δεκαετία που ακολούθησε, επί Πατριάρχου Αθηναγόρα, ενώ σημαντική ανακαίνιση έγινε και επί του νυν Πατριάρχου Βαρθολομαίου το 1994-1995. Σήμερα η μονή εξυπηρετείτε από μοναχές προερχόμενες από διάφορα μοναστήρια της Ελλάδος και οι οποίες έρχονται για ορισμένο διάστημα και εναλλάσσονται περιοδικά, συνήθως ανά τρίμηνο. Ο Πατριάρχης επισκέπτεται και χοροστατεί στο Μπαλουκλί την Κυριακή των Μυροφόρων και την παραμονή των ονομαστηρίων του, στις 10 Ιουνίου.

Η γιορτή λοιπόν της Ζωοδόχου Πηγής καθιερώθηκε από την Εκκλησία ήδη από τα βυζαντινά χρόνια στον συγκεκριμένο ναό της Παναγίας της Πηγής, το σημερινό Μπαλουκλί, και ορίστηκε να εορτάζεται την Παρασκευή της Διακαινησίμου, σε ανάμνηση της ημέρας των εγκαινίων του πρώτου ναού, της Παναγίας της Πηγής, τον οποίο έχτισε όπως προείπαμε ο Λέων Α΄. Η σχέση μάλιστα της ευρύτερης εορτής με το Μπαλουκλί φαίνεται και από την εικονογράφηση της Ζωοδόχου Πηγής, η οποία παραπέμπει ευθέως και κατά τρόπο οπτικό στο ιστορικό αγίασμα της Κωνσταντινούπολης, από όπου φαίνεται ότι προέρχεται και η αρχική έμπνευση του πρώτου αγιογράφου.

Η αυλή της Ζωοδόχου Πηγής – Βαλουκλή, είναι ο χώρος όπου θάπτονται τόσο οι Μεγάλοι Ευεργέτες, όσο και οι Οικουμενικοί Πατριάρχες. Αυτοί είναι: Άνθιμος Ε’ (1841 – 1842), Γερμανός Δ’ (1842 – 1845, 1852 – 1855), Μελέτιος Γ’ (1845) Ιωακείμ Β’ (1860 – 1863, 1873 – 1878), Διονύσιος Ε’ (1887 – 1891), Άνθιμος Ζ’ (1895 – 1897), ΙΩΑΚΕΙΜ Γ’ ο Μεγαλοπρεπής (1878- 1884, 1901 – 1912), Γρηγόριος Ζ’ (1923 – 1924), Βασίλειος Γ’ (1925 – 1929), Φώτιος Β’ (1929 – 1935), Βενιαμίν (1936 – 1946), Μάξιμος Ε’ (1946 – 1948), Αθηναγόρας (1948 – 1972), Δημήτριος (1972 – 1991).
ΠΗΓΗ: Γιάννης Γιγουρτσής, Φιλόλογος, ερευνητής. Ζει και εργάζεται στην Κωνσταντινούπολη.

 

[fotast]

Να σημειώσω ότι στο Βαλουκλή λειτουργούσε και λειτουργεί ακόμη το νοσοκομείο και το γηροκομείο της ελληνικής(ομογένειας) κοινότητας της Πόλης.

 

[Greg_ce]

Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ (Albert Ludwigs Universität Freiburg).

Η κύρια είσοδος του κτιρίου, που ονομάζεται Kollegiengebäude, αγκαλιάζεται από τα αγάλματα του επικού ποιητή Όμηρου και του φιλόσοφου Αριστοτέλη.

Στη βάση των αγαλμάτων αναγράφονται τα ονόματά τους στα Ελληνικά.

 

[escursione]

ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ Εθνική Όπερα του Ρήνου (Opéra National du Rhin)

Στην πρόσοψη της Εθνική Όπερα του Ρήνου στο Στρασβούργο διακρίνονται 6 κολώνες Ιωνικού ρυθμού και στην κορυφή 6 αγάλματα από Μούσες από τον γλύπτη Landolin Ohmacht.

Οι 6 Μούσες που διακρίνονται με σειρά από αριστερά προς δεξιά είναι οι εξής: Ευτέρπη (με το διπλό φλάουτο), Κλειώ, Θάλεια, Μελπομένη, Ερατώ και Τερψιχόρη.

 

[gelf]

Ιερουσαλήμ. Μέσα απ' τα τείχη (2).

 

[Grerena]

Η ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι είναι ο Καθεδρικός ναός της Σόφιας.
Αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο Καθεδρικό ναό στη Βαλκανική χερσόνησο.

Στην είσοδο του Καθεδρικού υπάρχει μια επιγραφή που απευθύνεται στους Έλληνες ...

Έξω από τη βιβλιοθήκη της πόλης στέκονται οι Θεσσαλονικείς Μεθόδιος και Κύριλλος ...

 

[8avos]

Στο Αουσβιτς Μπιρκινάου της Πολωνίας

 

[agmi]

Ελλάδα & Έλληνες παντού! Σύγχρονο Ελληνικό αποτύπωμα! Brooklyn Bridge, Ν.Υ. Κυριακή 25 Νοεμβρίου, 2018.

Λειτουργία Μεγάλου Σαββάτου, εκκλησία Αγίου Ιακώβου Αδελφοθέου, Φλωρεντία, 7 Απριλίου 2017

Και ακόμα μια από τον Οκτώβρη του 2017, Γουαχακα, Μεξικό. Το έχω ξαναποστάρει στο φορουμ

https://www.travelstories.gr/commun...co-city-με-λεωφορεία.61854/page-3#post-754452
Makedonia, Valerio Trujano 122, OAX_RE_BENITO JUAREZ, Centro, 68000 Oaxaca de Juárez, Oax., Mexico

 

[greco]

Ελληνικά εστιατόρια στη Βόρεια Γερμανία. Νησί Ριγκεν, Λυμπεκ, Βρέμη, Στραλσουντ.

 

[Greg_ce]

ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟ Εθνική Όπερα του Ρήνου (Opéra National du Rhin)

Στην πρόσοψη της Εθνική Όπερα του Ρήνου στο Στρασβούργο διακρίνονται 6 κολώνες Ιωνικού ρυθμού και στην κορυφή 6 αγάλματα από Μούσες από τον γλύπτη Landolin Ohmacht.

Οι 6 Μούσες που διακρίνονται με σειρά από αριστερά προς δεξιά είναι οι εξής: Ευτέρπη (με το διπλό φλάουτο), Κλειώ, Θάλεια, Μελπομένη, Ερατώ και Τερψιχόρη.

View attachment 301602

Στο κτίριο της Εθνικής Όπερας του Ρήνου, παρατηρούμε την βαριά και μονολιθική πρόσοψη του κτιρίου.

Πράγματι, το κτίριο διακοσμείται με κίονες που φέρουν ιωνικού ρυθμού κιονόκρανα καθώς και ιωνικού ρυθμού σπειροειδείς βάσεις.

Ωστόσο, υπολείπεται σημαντικά σε σχέση με την αρχιτεκτονική των Ελληνικών ναών που χαρακτηρίζονται από ανάλαφρες αναλογίες και περισσότερη διακοσμητικότητα.

Που εντοπίζεται η διαφορά τους;

Μα στα χαρακτηριστικά του ρυθμού της αρχαίας Ελληνικής Αρχιτεκτονικής.

Τα τρία από τα σημαντικότερα είναι:

• Η μείωση, δηλαδή ο κίονας καθώς ανεβαίνει γίνεται όλο και λεπτότερος. Για να το πούμε με άλλα λόγια η διάμετρος του κίονα στην κορυφή είναι μικρότερη της διαμέτρου του κίονα στη βάση.
• Η ένταση, δηλαδή η ελαφριά καμπύλωση που παρατηρείται στον κίονα. Στην κλασική περίοδο η μέγιστη τιμή της έντασης διαπιστώνεται στα 2/5 του ύψους του κίονα.
• Η κλίση προς τον εσωτερικό χώρο (τον σηκό), δηλαδή δεν είναι κατακόρυφος. Όλοι οι κίονες κάθε κιονοστοιχίας έχουν απόκλιση προς τα πίσω και οι γωνιακοί απόκλιση κατά την διαγώνιο. Έτσι ολόκληρος ο ναός παίρνει μια διάταξη πυραμιδοειδή.

Επίσης, στο κτίριο της όπερας ο κορμός των κιόνων είναι γυμνός και χωρίς ραβδώσεις.

Ποια η σημασία των ραβδώσεων;

Είναι μέγιστη από πλευράς μορφολογικής, για τους κάτωθι λόγους:

• Τονίζουν το κυκλικό σχήμα του κίονα.
• Διευκολύνουν τη συγκέντρωση του βλέμματος από τον κίονα στο κιονόκρανο.
• Δημιουργούν διαδοχικές φωτοσκιάσεις, που τονίζουν την αυτοτέλεια της μορφής τους και την αισθητική τους αυτάρκεια.

Εν κατακλείδι, στο συγκεκριμένο κτίριο, προσπάθησαν με τους κίονες και με στοιχεία της Κλασσικής Ελληνικής Αρχιτεκτονικής, να αυξήσουν την σπουδαιότητα και τη βαρύτητά του.
Όμως η χρήση των επιμέρους αρχιτεκτονικών στοιχείων, δεν συνθέτουν πάντα ένα ανάλαφρο αισθητικά αποτέλεσμα και μάλιστα όταν γίνεται προσπάθεια να ενταχθούν μεμονωμένα στοιχεία του Κλασσικού ρυθμού στην αστική αρχιτεκτονική.