Ελβετία Ελβετία αγάπη μου!!!!

[joela]

Έχω πάει στην Ελβετία 2 φορές. Την έχω γυρίσει όλη και τη λατρεύω. Πάντα μιλούσα στον άντρα μου γι αυτή και πόσο θα ήθελα να πάω ξανά και ξανά και ξανά. Ο αντρας μου αλλο που δεν ήθελε. Λατρεύει τη φύση και ιδιαίτερα τα βουνά τον συναρπαζουν.Απο τις περιγραφές μου και φωτογραφίες που έβλεπε ειχε ονειρο ενα ταξιδι στην Ελβετία.Έτσι πριν λίγους μήνες αποφασίσαμε να παμε με τα δύο μας παιδιά 12 και 14 ετών τέλος Μαΐου καθώς εγώ είχα πάει χειμώνα και τις δύο φορές και είπαμε να τη δω και άνοιξη. Έτσι λοιπόν 26-30 Μαΐου (σκ και εκμεταλευόμενοι και 2 μέρες αργίας στα σχολεία των παιδιών μας) βρεθήκαμε στον παράδεισο.
Έκλεισα εισιτήρια από Ντίσελντορφ για Ζυρίχη με τη Eurowings λίγο ακριβά θα έλεγα(780€ με backpack και ενα ατομο μια 12κιλη αποσκευη) αν και τα κλείσαμε 3 μήνες πριν. Νοικιασαμε αυτοκίνητο (380€ ) για 4 ημέρες και ένα σπιτάκι στο Sarnen (360€). Η πτήση μας ήταν μεσημέρι στο πήγαινε καθώς τα παιδιά είχαν ακόμη σχολείο και στο ελα απόγευμα κι έτσι ουσιαστικά είχαμε 4 γεμάτες μέρες.
Αποφασίσαμε σε αυτό το παρθενικό ταξίδι για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας να μην επισκεφτούμε πόλεις, (με εξαιρεση τη Λουκέρνη που ηταν διπλα μας αν προλαβαιναμε)αλλά φυσικά αξιοθέατα.
26/5 το όνειρο ξεκινά.
Η πτήση μας ήρεμη χωρίς καθυστερήσεις και παρατράγουδα. Φτάνουμε στο αεροδρομίο της Ζυρίχης και το πρώτο πού κάναμε ήταν να προμηθευτούμε μια Ελβετική κάρτα ή όποια παρείχε 10 μέρες απεριόριστο ίντερνετ για 40 ευρώ. Μέσα στο αεροδρόμιο υπάρχουν σταντ με εταιρείες και επιλέγεις. Κλείσαμε λοιπον όλοι τα δεδομένα και παίρναμε ίντερνετ με Hotspot από το κινητό του συζύγου. Κι ετσι είχαμε όλοι ίντερνετ.
Επόμενη στάση, παραλαβή αυτοκινήτου.
Η κυρία που μας εξυπηρέτησε ήταν Ελληνίδα και επειδή όπως μας είπε "προσέχω ιδιαίτερα τους Έλληνες" μας έδωσε καλύτερο αυτοκινήτο από αυτό που είχαμε επιλέξει στην ίδια τιμή. Κι έτσι λοιπόν βγήκαμε από το αεροδρόμιο της Ζυρίχης.
Επειδή φτάσαμε 3 το μεσημέρι είπαμε να μην κατηφορισουμε προς το Sarnen αλλά να ανηφορίσουμε προς το Schaffhausen για να απολαύσουμε τους καταρράκτες του Ρήνου καθώς απείχαν μόνο 40 λεπτά. Το Schafhausen βρίσκεται στα σύνορα με τη Γερμανία και μάλιστα μπήκαμε λίγο Γερμανία και ξανά Ελβετία για να φτάσουμε. Στο μεταξύ γελάσαμε τόσο πολύ όταν περάσαμε κάτι υποτυπώδες σύνορα λέγοντας "καλά ήρθαμε Ελβετία για να οδηγήσουμε μέχρι τη Γερμανία?"
Ο καιρός ήταν εκπληκτικός και πήγε ενάντια σε όλες τις προβλέψεις που έλεγαν για βροχές και γενικά κακό καιρό σε όποια εφαρμογή κι αν κοιτούσαμε. Οι θερμοκρασίες έφταναν 27 βαθμούς, κυκλοφορουσαμε με κοντομάνικο και μόνο στις κορυφές φορέσαμε μπουφάν. Γενικά αυτή την εποχή οποίος πηγαίνει καλο είναι να ντύνεται με τη λογική του layering. Αυτό κάναμε κι εμείς(ζώντας στη Γερμανία μαθαίνεις ότι το layering σε αυτές τις χώρες είναι σωτήριο).
Καταρρακτες του Ρήνου.
Δεν είναι ψηλοί, αλλά είναι ΤΟΣΟ εντυπωσιακοί, με τον όγκο νερού που πεφτει, που σου κόβουν την ανάσα. Ο θόρυβος σε συνδυασμό με τη γη να σείεται από τη δύναμη του νερού προκαλούν σοκ και δέος. Μπήκαμε μέσα από το κάστρο Laufen και η είσοδος κοστίζει 5€. Μπορείς να πας και,από,την απέναντι πλευρά και να φτάσεις στην όχθη δωρεάν, όμως πιστέψτε με είναι πολύ καλύτερα από αυτή τη μεριά. Επίσης μπορείς να νοικιάσεις καραβάκι και να πας στο νησάκι που βρίσκετε κυριολεκτικά στη μέση του καταρράκτη. (Εμείς δεν το κάναμε)
Μείναμε εκεί για περίπου ένα 2ωρο. Δεν χορταιναμε να τους χαζεύουμε αλλά έπρεπε να φύγουμε αν θέλαμε να προλάβουμε τα σούπερ μάρκετ ανοιχτά για τις πρώτες προμήθειες.
Κι έτσι λοιπόν αφήσαμε πίσω μας τους καταρράκτες και χαραξαμε πορεία προς Sarnen.
Στο δρομο μας, γύρω μας καταπράσινα λιβάδια με αγελάδες να βόσκουν ελεύθερα, λίμνες με πανέμορφα χωριουδάκια και στο βάθος να δεσπόζουν οι Άλπεις με χιονισμένες τις κορυφές τους να τις λούζει ο ήλιος που σιγά σιγά εδυε. Πόσες μνήμες ξύπνησαν σε μένα, ξαφνικά όλα αυτά ήρθαν,στο νου μου χιονισμένα. Ο δε σύζυγος να είναι,απασχολημένος με ένα εγκεφαλικό(εκεί κατέληξα γιατι το στομα του εχασκε και εβγαζε κατι αναρθρες κραυγές τύπου "πωωωωω μα τι...πωωωω ρε συ... πωωωωω....γμτ τι βλε....πωωωωω")βλέποντας αυτή την ομορφιά γύρω του. Και δεν είχε δει ακόμη τίποτα....
Φτάσαμε στο Sarnen και μπήκαμε σε ένα coop. (Προτιμήστε Lidl αν βρείτε ειναι πιο οικονομικό)Πήραμε νερά τα οποία ο καθένας κουβαλούσε στο Backpack και όταν τελειωναν απλά τα γεμίζαμε στις αααααπειρες βρύσες με πόσιμο νερό που υπάρχουν παντού. Επίσης έτοιμα σάντουιτς και υλικά για να φτιάξουμε, διάφορα σνακ. Έτοιμες σαλάτες και ένα έτοιμο ψημένο κοτόπουλο (τα εστιατόρια στην Ελβετία είναι πανάκριβα και αν το μπάτζετ σας δεν το επιτρέπει αυτή είναι μια ποιο οικονομική λυση). Έτσι καθημερινά είχαμε στα backpack σνακ για όλη τη μέρα και το βράδυ τρώγαμε κανονικά στο σπίτι (μέχρι και μπριζόλες τους έψησα).
Και φτάνουμε στο σπίτι. Ένα αγροτόσπιτο πάνω στην πλαγιά του βουνού (σε ένα από αυτά που περιβάλλει το Sarnen) σε ένα ειδυλλιακό τοπίο ανάμεσα σε λιβάδια με ψηλό χορτάρι όπου μέσα τους υπηρχαν γρύλλοι. Η ομώνυμη λίμνη πιάτο και γύρω πανύψηλα βουνα. Τί τοπίο, τι χρώματα, τι μυρωδιές!!!!
Παρκαραμε το αμάξι στο πάρκινγκ του σπιτιού και μας υποδέχτηκε εγκάρδια η ροδομάγουλη Ελβετιδα ιδιοκτήτρια η οποία δε μιλούσε γρι αγγλικά. Ευτυχώς μιλάμε εμείς Γερμανικά και αν και τα Ελβετικα είναι λίγο πιο ιδιαίτερα στην προφορά συνενοηθηκαμε μια χαρά. Μείναμε σε ένα μικρό ξεχωριστό σπιτάκι δίπλα από το δικό της το οποίο είχε ένα χώρο κάτω με έναν καναπε-κρεβατι την κουζίνα το τραπέζι και μπανιο και ένα δώμα στη στεγη όπου είχε στρώματα για τα παιδιά. Αν εξαιρέσεις ότι το κρεβάτι δεν ήταν πολύ άνετο, είχε μια πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα, ντουλάπα και ήταν πεντακάθαρο. Επίσης στο ψυγείο βρήκαμε τυρί το οποίο φτιάχνουν οι ίδιοι και ήταν πεντανοστοιμο.
Η μέρα μας τελείωσε ήταν ηδη 10 το βράδυ και πέσαμε κατευθείαν για ύπνο οχι μόνο γιατί ήμασταν κουρασμένοι αλλά γιατί ανυπομονουσαμε να ξημερώσει η επόμενη μέρα και να γεμίσουν πάλι τα μάτια μας από ομορφιά....

 

• 1
• 2
• 3
• 5
• 5

Επόμενο Κεφάλαιο

1 of 5

Go to chapter

Go

Επόμενη Last

[joela]

27/5
Ξημερώνει μια υπέροχη μέρα. Ξυπναμε λιγο πριν τις 7, τρώμε ένα γερό πρωινό και ξεκινάμε με ανυπομονησία. Σήμερα το πρόγραμμα έχει Lauterbrunnen και Trümmelbachfälle. Πριν από όλα όμως έπρεπε να κάνουμε ένα "προσκύνημα" στο "Ναό" του εθνικού προϊόντος της Ελβετίας. Το εργοστάσιο της Victorinox.
Όταν πήγα πρώτη φορά στην Ελβετία, ο σύζυγος (τότε απλά πιθανότητα συζύγου) μου ζήτησε έναν Ελβετικό σουγιά. Ο σύζυγος λοιπόν ήθελε πριν κανει οτιδήποτε να πάει το swiss tool του(20 χρόνια στη ζώνη του πιστός φίλος στη δουλειά και οχι μονο)για συντήρηση στο "σπίτι του". Έτσι από το Sarnen περίπου 1 ώρα μετά βρεθήκαμε πρώτοι πελάτες με το άνοιγμα στο Schwyz.(Ibach). Στο κατάστημα μπορείς να δεις όλα τα μοντέλα από σουγιαδες καθώς και αξεσουάρ ρολόγια τσάντες και όλα τα προϊόντα της Victorinox. Τα παιδιά μου αγόρασαν τον πρώτο τους σουγιά, εγώ ένα σουγιαδακι μπρελόκ και ο σύζυγος βρήκε (πόση συγκίνηση)τον 1 από τους 4 σουγιαδες που του είχα πάρει και του τον είχαν κλέψει και είχε καταργηθεί από την αγορά. (Να ναι,καλά το κοριτσι μια ωρα εψαχνε στις αποθήκες και βρηκε 2 τελευταια κομμάτια)Χαραξαμε όλοι τα ονόματά μας στο ειδικό μηχάνημα και φύγαμε όλοι ευτυχισμένοι.
Επόμενη στάση Lauterbrunnen
Από το Schwyz η διαδρομή ήταν γύρω στις 2 ώρες. (Περίπου 1 ώρα και κατι από τη βάση μας). Τι να περιγράψω από τη διαδρομή, τα ατελείωτα τούνελ που έμπαινες σε άλλο κόσμο και,έβγαινες σε άλλο; Τα ατελειωτα βουνά και απέραντες λίμνες που καθρεφτίζουν μέσα τους; Τους καταρράκτες που έπεφταν από απίστευτα ύψη και δεν μπορούσες να τους μετρήσεις στη διαδρομή; Την υπέροχη με σεβασμό στο περιβάλλον αρχιτεκτονική των χωριών τους? Τα αμέτρητα πεντακάθαρα ποτάμια (άσπρα ποτάμια έχετε δει; Τόσο χτύπημα "τρώει" το νερό που γίνεται,άσπρο γιατί αφριζει)....Πραγματικά η ομορφιά που αντίκρισαν τα μάτια μας δεν μπορεί να αποτυπωθεί ούτε σε λόγια ούτε σε φωτογραφίες.
Μέσω λοιπόν Iseltwald, Brienz, Interlaken φτάσαμε στο Lauterbrunnen με τον γνωστό καταρράκτη. Ένα πολύ ομορφο αλλά άκρως τουριστικό χωριό (το καλοκαίρι είναι εκτός εποχής αλλά είχε κόσμο) το οποίο έχει πολλά,μαγαζιά για καφέ, σουβενίρ. Παρκαραμε το αμάξι διασχίσαμε το χωριό και φτάσαμε στον καταρράκτη. Βγάλαμε τις φώτο μας ξαποστάσαμε σε μια σκιά τρώγοντας το παγωτάκι μας και,απολαύσαμε το παραμυθένιο τοπίο γύρω γύρω με τα πανύψηλα βουνά να περιβάλλουν το μέρος και τους αμέτρητους καταρράκτες γύρω μας να πέφτουν από μεγάλο ύψος.
Στη συνέχεια μπήκαμε στο αμάξι και επόμενη στάση Trümmelbachfälle.
Βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το Lauterbrunnen και είναι ένα φαράγγι στο οποίο αποστραγγιζονται 3 παγετώνες από Eiger Mönch και Jungfrau.Βλέπεις το νερό να πετάγεται με ορμη μεσα απο σχισμές και να κατεβαινει με ορμη κατω απο τα ποδια σου.Πραγματικα εντυπωσιακό!!! Για να φτάσεις,ανεβαίνεις ευκολα μεχρι το 6 επιπεδο με ασανσέρ (μπορεις και με τα ποδια αν το βασταει η ψυχη σου και τα ποδια σου)και από κει και περα με σκαλες ως την κορυφη... Υπάρχουν αρκετά σκαλιά οπότε αν κάποιος έχει πρόβλημα με γόνατα κλπ ίσως δυσκολευτεί .Βέβαια ειδαμε κοπελα με πατερίτσες να ανεβαίνει οποτε αφου μπορεσε εκείνη μπορούν όλοι.Είσοδος είναι 14€ για ενήλικες κ 6€ για παιδιά και δεν επιτρέπονται παιδιά κάτω των 4 ετών.Το νερο εχει τρομερή ορμή και βγαίνοντας είσαι μούσκεμα. Με τη ζέστη όμως που υπήρχε έξω, ήταν απόλαυση να σε "ψεκάζει" το νερό.
Στην έξοδο υπάρχει ένα καφε- εστιατόριο στο οποίο μπορείς να χαλαρώσεις μετά την ένταση που νιωθεις μέσα στο φαράγγι ή απλά να απολαύσεις κάτι κρύο δίπλα στο ποτάμι.
Η ώρα είχε πάει 4. Ειπαμε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού με μια στάση στο Brienz και στους καταρράκτες Giessbachfälle.
Έτσι λοιπόν 1μισή ωρίτσα αργότερα(Μισή ωρα ειναι κανονικά αλλά συνεχια σταματουσαμε για φωτογραφίες και...οφθαλμολουτρο τα τοπια)βρισκόμασταν,στο σημείο που υποδείξαμε στο GPS το οποίο σε αφήνει σε ένα πάρκινγκ και για να φτάσεις στους καταρράκτες θέλει ούτε 5 λεπτά περπάτημα. Εντυπωσιακοί!!!!! Ο καταρράκτης πέφτει σε πολλά επίπεδα και κάνεις μια διαδρομή γύρω και πίσω από του μέσα από μια καταπράσινη διαδρομή. Στο βάθος και κάτω υπάρχει ένα παραμυθενιο ξενοδοχείο σαν κάστρο το οποίο από τη Brienz φτάνεις με ένα μικρό οδοντωτο τραινάκι (απο τους καταρράκτες από ένα μονοπάτι) και πίσω του η λίμνη Brienz.
Αφού γεμισαν τα μάτια και οι καρδιές μας ομορφιά είπαμε να γυρίσουμε στο σπίτι. Στο δρόμο τα παιδιά ήθελαν να φάμε στα Mac Donalds και στον αυτοκινητοδρομο αντί να στρίψουμε για το σπιτι συνεχίσαμε ευθεία για Λουκέρνη. Πήραμε στο χέρι τα Μπέργκεν μας και καθώς είχε νυχτώσει είπαμε να κάνουμε μια βόλτα με το αυτοκίνητο By night στη Λουκέρνη. Αχχχχ!!!! Αγαπώ αυτή την πόλη και ίσως περισσότερο από όλες (Άντε και τη Βέρνη). Επειδή όμως την επισκεφθήκαμε και περπατώντας μέρα, θα γράψω περισσότερα σε επόμενο κεφάλαιο.
Αφού εκτός από τα μάτια μας χόρτασε και η κοιλίτσα μας, πίσω πια στο μικρούλι σπιτάκι μας για ξεκούραση. Αύριο έχουμε κατάκτηση κορυφής...

 

[joela]

 

[joela]

28/5
Για σήμερα αποφασίσαμε να ανέβουμε μέχρι το Jungfraujoch.
Πήραμε πάλι τον ίδιο δρόμο για Lauterbrunnen, αυτή τη φορά όμως στρίψαμε προς Grindelwald. Ένα υπέροχο χωριό με τις κορυφές Mönch, Jungfrau, Eiger, χιονισμένες να υψώνοται γύρω του. Αφού παρκαραμε το αυτοκίνητο πήγαμε στο "σταθμό" να ρωτήσουμε πως θα φτάσουμε στην κορυφή. Υπάρχουν 2 τρόποι. Το τελεφερίκ και ο οδοντωτος όπου κάνει μερικές στάσεις να θαυμάσεις τη θέα. Αλλάζεις τρενάκι στο χιονοδρομικό (αν θέλεις μπορείς να κάτσεις για όσο θέλεις και να συνεχίσεις με το επόμενο τρενάκι κάτι το οποίο θα πρότεινα για να συνηθίσετε την μεγάλη διαφορά ύψους). Το τέρμα βρίσκεται σε ύψος 3.454μ.
Υπάρχουν 2 επιλογές και αρχικά θέλαμε να παμε και,στις 2 όμως ο ευγενικός κύριος στο ταμείο μας είπε ότι δεν θα προλαβαιναμε οπότε έπρεπε να διαλέξουμε. Η άλλη επιλογή ήταν το First Cliff ένα βουνό γύρω στα 2.200μ όπου εκεί μπορούσες να κάνεις το περίφημο First Cliff walk (μια γέφυρα όπου περπατάς στην άκρη του γκρεμού περιμετρικά του βουνού και από κάτω σου βρίσκεται το χάος) και άλλες δραστηριότητες όπως Zip line. Αυτή τη φορά είπαμε να πάμε στο Jungfrauhoch.
Εκείνη την ώρα έφευγε το τρενάκι κι έτσι μαζί με τους χάρτες που έδιναν πληροφορίες για το τι μπορούμε να κάνουμε όταν φτάσουμε, επιβιβαστηκαμε γεμάτοι ενθουσιασμό και για 1μιση ώρα χαζεύουμε με ανοιχτό στόμα τα τοπία που βρίσκονταν γύρω μας.
Η τιμή για 4 άτομα (2 ενήλικες 2 παιδιά) 506 €.
Στην κορυφή υπάρχει ένα εστιατόριο. Ο χάρτης σου δείχνει μια διαδρομή όπου περνάς από ένα τούνελ το οποίο είναι μουσείο αφιερωμένο σε όσους πήραν μέρος στην διάνοιξη του για να μπορέσουν να φτάσουν στην κορυφή του βουνού. Στη συνέχεια μπαίνεις μέσα στον παγετώνα- κυριολεκτικά - όπου εκεί έχουν σκαλισει στον πάγο διάφορες φιγούρες.
Ανεβήκαμε μεχρι το Sphinx Observatory (δε θυμάμαι σε ποια ταινία του James Bond εχουν γυρίσει σκηνές) και θαυμάσαμε τις γύρω κορυφές.
Προσπαθήσαμε να περπατήσουμε ως ένα σημείο που υποδεικνύει ο χάρτης αλλά κάναμε περίπου 1χλμ. σε 2 ώρες και δεν αντέξαμε άλλο. Ο ήλιος η ακτινοβολία και το υψόμετρο μας κατεβαλαν.( Μια μικρή υποξιουλα την πάθαμε). Η θερμοκρασία ήταν -2 όμως η ακτινοβολία πάνω στο χιόνι μας έκανε να κυκλοφορούμε με κοντομάνικο. (Η κόρη μου βραχηκε από το χιόνι γιατί φορούσε φόρμες και στέγνωσε σε χρόνο dt). Αφού χορτάσαμε παιχνίδι με το χιόνι, ηλιοθεραπεία στις ξαπλώστρες και την υπέροχη θέα, αποφασίσαμε να πάρουμε το δρόμο του γυρισμού κουρασμένοι, ηλιοκαμμενοι και ενθουσιασμενοι. Στην κορυφή κάποιες στιγμές χιονίζει. Όταν φτάσαμε πίσω, είχε βρέξει, μα είχε βγει ένας υπέροχος ήλιος. Είχαμε πεινάσει έτσι μέσα από το σακίδιο μας βγάλαμε σάντουιτς τα οποία φάγαμε με όρεξη δίπλα από το ποτάμι.
Στο Grindelwald υπάρχει και ένα φαράγγι με έναν παγετώνα (Glacier canyon Grindelwald)τον οποίο θέλαμε να επισκεφθούμε όμως δεν προλάβαμε κι έτσι κάναμε μια βόλτα μέχρι την είσοδό του, από όπου και ξεκινάει το ποτάμι δίπλα στο οποίο ποιό πριν είχαμε φάει με όρεξη. Με την υπόσχεση ότι την επομενη φορά θα σβήσουμε και τα δυο μέρη που δεν επισκεφθηκαμε σήμερα, από τη λίστα μας, πηραμε το δρομο για το σπίτι που μας φιλοξενούσε.
Στη διαδρομή υπάρχει ο καταρράκτης Oltschibachfall , ο οποίος κάθε φορά που κατεβαίνουμε το βουνό προς την κοιλάδα τον θαυμάζαμε και αποφασίσαμε να παμε κοντά. Βρίσκεται πίσω από ένα μικρό αεροδρόμιο και μπορείς να τον φτάσεις εύκολα μέσα από ένα μικρό μονοπάτι. Υπάρχει ένα παγκάκι για να θαυμάσεις το νερό που πεφτει με ορμη και δημιουργεί ένα κύμα κρυου αέρα που αναζωογονεί μέχρι και το τελευταίο κύτταρο του κορμιού σου. Τα παιδιά κοιμοντουσαν αποκαμωμένος κι έτσι τα δύο μας μείναμε για λίγο να θαυμάζουμε τη φύση γυρω μας. Νύχτα πάλι γυρίσαμε και αφού φάγαμε πέσαμε για ύπνο ανυπομονώντας να ξημερώσει.

 

[maratha]

Τέλεια ιστορία , ανυπομονώ για την συνέχεια , δεν περίμενα τέτοια ομορφιά στην Ελβετία !!!

 

[joela]

Τέλεια ιστορία , ανυπομονώ για την συνέχεια , δεν περίμενα τέτοια ομορφιά στην Ελβετία !!!

Τίποτα δεν μπορεί να περιγράψει την ομορφιά!!!! Αχ και τι να κάνω δεν μπορώ να ανεβάσω βίντεο με τις αντιδράσεις του συζύγου....Δεν μπορούσαμε να του μιλήσουμε. Ήταν απασχολημένος με κάτι εγκεφαλικά

 

[Sassenach77]

Η περιγραφή σου για τη χώρα ταιριάζει με την εικόνα που έχω στο μυαλό μου για αυτήν....παραδεισος! Οι φωτογραφίες υπέροχες!!! Νομίζω ότι και εγώ θα παλεύω με πολλά εγκεφαλικά όταν πάω....

 

[joela]

Η περιγραφή σου για τη χώρα ταιριάζει με την εικόνα που έχω στο μυαλό μου για αυτήν....παραδεισος! Οι φωτογραφίες υπέροχες!!! Νομίζω ότι και εγώ θα παλεύω με πολλά εγκεφαλικά όταν πάω....

Όπως είπα και,στον άντρα μου πριν πάμε, αν ο παράδεισος υπήρχε στη γη, θα ήταν στην Ελβετία.

 

[joela]

Έχω την,εντύπωση ότι έσβησα καταλαθος σε μια επεξεργασία τη σημερινη συνεχεια. Ξέρει κάποιος αν μπορώ να την ανακτήσω κάπως?

 

[maratha]

Τίποτα δεν μπορεί να περιγράψει την ομορφιά!!!! Αχ και τι να κάνω δεν μπορώ να ανεβάσω βίντεο με τις αντιδράσεις του συζύγου....Δεν μπορούσαμε να του μιλήσουμε. Ήταν απασχολημένος με κάτι εγκεφαλικά

Ο σύζυγος ειναι ο κύριος στο παγκάκι που απολαμβάνει τον καταρράκτη ;;

 

[joela]

Ο σύζυγος ειναι ο κύριος στο παγκάκι που απολαμβάνει τον καταρράκτη ;;

Ω ναι!!!

 

[joela]

29/5
Zermatt!!!!
Το αφησαμε τελευταία μέρα. Η διαδρομη ηταν μεγαλουτσικη απο εκει που μέναμε(3.5 ώρες)και ο καιρος έδειχνε βροχές. Δεν ξέραμε αν θα πηγαίναμε τελικά γιατι ειναι κριμα να πας τοσο δρόμο και να μην μπορέσεις να διακρίνεις την εμβληματική κορυφή.
Το αποφασίσαμε το προηγούμενο βράδυ. Έδειχνε βροχές, αλλά είδα μια ανάρτηση σε μια ομάδα στο φβ που είχε πάει μια άλλη κοπέλα εκεινη τη μέρα και ο καιρός ήταν καταπληκτικός.Επίσης οι Web cameras δεν έδειχναν κάτι ανησυχητικό.
Έτσι λοιπόν εγερτήριο πρωί πρωί, τα δισάκια μας στον ώμο (όπως λέει και το γνωστό άσμα) και κινήσαμε.
Μετά το Ιντερλακεν φτασαμε στο Kandersteg(Lötschberg). Ως εκεί πήγαινε το αυτοκίνητο. Πληρώσαμε τα διόδια (δε θυμάμαι ακριβώς κατι μεταξύ 10 με 15€)και μαζι με το αμαξι ανεβηκαμε σε μια αυτοκινηταμαξα. Τα παιδια παθανε την πλακα τους. Δεν ειχαν ξαναζησει τετοια εμπειρία. Η διαδρομη κράτησε περιπου μιση ώρα μεσα απο τούνελ και μας άφησε στο Ferden οταν διαπιστώσαμε ότι το τοπίο ήταν πιο "μεσογειακό" και πλησιάζοντας προς Τσερμάτ θύμιζε και πιο Ελλάδα. Είχαμε μπει,στις Δολομιτικες Άλπεις καθώς το Τσερματ βρίσκεται κοντά στα σύνορα της Ιταλίας. Συνεχίσαμε οδηγώντας ως το Täsch. Παρκαραμε το αυτοκίνητο στο πάρκινγκ του σταθμού και βγάλαμε εισιτήρια για το Zermatt.(Όπως και στο Mürren δεν επιτρέπονται αυτοκίνητα).Δώσαμε 39€ τέσσερις με επιστροφή.
Το Zermatt είναι επίσης ένα πολύ τουριστικό αλλά και πολύ ομορφο χωριό γεμάτο με τις παραδοσιακές ξύλινες κατοικίες του, το ποτάμι να το διασχίζει και φυσικά βρίσκεται "στη σκιά " της κορυφής Matterhorn.
Το Matterhorn είναι γνωστό και από τη σοκολάτα Toblerone στη συσκευασία της οποίας υπήρχε ως λογότυπο (όχι πια καθώς η σοκολάτα πλέον παράγεται εκτός Ελβετίας και ο νόμος απαγορεύει ότι δεν παράγεται κατά 80% στην Ελβετία να μην φέρει οτιδήποτε κάνει αναφορά στη χώρα. Γι αυτό αν παρατηρήσατε πλέον απεικονίζεται μια απλή κορυφή βουνού) αλλά συγκαταλέγεται και ανάμεσα στις πιο επικίνδυνες κορυφές για ανάβαση στον κόσμο λόγω της απότομης κλίσης της.
Καθώς περπατούσαμε ανάμεσα στα επώνυμα ανά τον κόσμο μαγαζιά, φτάσαμε στην πλατεία, κι εκεί....μπροστά μας, να ορθώνεται επιβλητική, εντυπωσιακή, πανέμορφη, χιονισμένη και ανέφελη με όλη τη μεγαλόπρεπεια της η κορυφή του Matterhorn!!!!! Πόση ανακούφιση ένιωσα γιατί ο σύζυγος ήθελε τοσο να τη δει και παρακαλούσα να είναι ανέφελη. Κι αυτή μας έκανε τη χάρη, μέχρι να βγάλουμε αααααπειρες φωτογραφίες. Μετά ήρθε ένα συνεφο το οποίο την κάλυψε. Άνοιγε σε κάποιες,στιγμές(τι φύσημα ρίξαμε με την κόρη μου να φυγουν τα συννεφα να την βλέπει ο μπαμπάς χωρίς σύννεφα και να βγαλει κι αλλες φωτο)και τότε τα κινητά ξαναεπαιρναν φωτιά. Αλλά τοσο ανέφελη δεν την ξαναείδαμε μέχρι να φύγουμε.
Αποφασίσαμε να διασχισουμε το χωριό και να περπατήσουμε μέχρι το φαράγγι Gorner Gorge.
Πηραμε τα παγωτακια μας στο χερι και ξεκινησαμε.Στη διαδρομή μας υπάρχει ένα adventure Park για παιδιά από 6 ως 100 χρονων όπου μπορείς να κάνεις διαδρομές Zip line και άλλα μέσα ατο δάσος πάνω από τα ποτάμια ανάμεσα στα δέντρα και το βουνό. Λέγεται Forest park και αν πάτε με παιδια το συστήνω ανεπιφύλακτα!!!! Η κόρη μου το απόλαυσε. Μόνο να πάτε νωρίς γιατί θει γύρω στις 3 ώρες για να τα κάνει όλα. Και αξίζει τον κόπο και,τα χρήματα!!!!
Το φαράγγι ήταν εντυπωσιακό αλλά όχι όπως το Aareschlucht π.χ που είχα πάει παλιότερα. 6€ η είσοδος αν βρεθείτε εκεί γιατί να μην πάτε?
Επίσης μπορείτε να ανεβείτε με το τελεφερίκ σε μια από τις κορυφές που περιβάλλουν τη γνωστή κορυφή και να το θαυμάσετε απέναντι σας δίπλα σε αλπικες λίμνες. Από εκεί,διακρίνονται και οι κορυφές Μόντε Ρόζα και Μοντ Μπλανκ.
Να πω ξανά εδώ ότι παντού μα παντού όπου κι αν πάτε στην Ελβετία, μέσα στις πόλεις, στα χωριά παντού υπάρχουν βρύσες με νερό τοσο ελαφρύ δροσερό και χωνευτικό που πίνεις και νομίζεις ότι πίνεις αέρα. Όπου κι αν,είστε να,έχετε μπουκάλια νερό να γεμίζετε.
Η ώρα περασμένη και είχαμε δρόμο μπροστά μας. Ευχαριστήσαμε σιωπηλά το βουνό που μας έκανε τη χάρη να μας επιδείξει όλη του τη χάρη και μπήκαμε στο τρένο.
Νύχτα πάλι φτάσαμε στο καταλυμα μας και ετοίμασα τις βαλίτσες μας γιατί την επόμενη πετούσαμε αργά το απόγευμα αλλά θέλαμε να σηκωθούμε νωρίς και να μην χάσουμε ώρα στις ετοιμασίες. Να "ρουφηξουμε" όση περισσότερη Ελβετία γινόταν πριν αναχωρήσουμε....