Ελβετία Ελβετία, Χριστουγεννιάτικη απόδραση

[Sokratis]

Χειμωνιάτικη Ελβετία

Μετά από χρόνια παρουσίας στο φόρουμ προβληματίστηκα αν πρέπει να γράψω μια ακόμα ιστορία ή να προσπαθήσω να μεταφέρω κάποιες στιγμές που έζησα με ένα πιο ζωντανό τροπο. Υστερα απο ώριμη σκέψη έχοντας καταναλώσει την αναγκαία ποσότητα μπύρας ωστε να παρω τη σωστη αποφαση, κατέληξα στο δεύτερο. Ξεκινώ λοιπόν να σας παραθέτω μερικά βιντεάκια απο το ταξίδι μου στη χώρα της ομορφης φύσης, των τυριών και των πιο σνομπ και αδιαφορων ανθρώπων στον κοσμο ελπίζοντας να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας.

Το ταξίδι ξεκίνησε ανημερα τα Χριστουγεννα χαλαρά απο το μυθικό αερολιμάνι του Ελ Βενιζέλος, συνέχισε με μια ευχάριστη πτήση με το απογοητευτικά αδιάφορο σέρβις της Swiss (ένα γιαουρτι σε μέγεθος δαχτυλήθρας, ενα cake λίγο μεγαλύτερο από υπόθετο και ένα σοκολατάκι) και κατέληξε σε μια περιπετειώδη προσγείωση με ένα αεροπλάνο να πιάνει διάδρομο μετά απο περίεργους κλυδωνισμούς ακολουθουμενο απο πυροσβεστικά οχήματα, ασθενοφόρα και διάφορα αυτοκίνητάκια πρώτων βοηθειών (μόνο νεκροφορες δεν ακολουθούσαν). . . Τέλος καλό όλα καλά όμως, μετά απο ολιγόλεπτη παραμονή καταμεσής στον διάδρομο προσγείωσης και τους απαραιτητους ελεγχους πατησαμε τα πόδια μας στο αγιασμένο απο τα σοκολατόζουμα έδαφος της Ελβετίας.
Πρώτη εντυπωση: όλα καθαρά και σε τάξη. Ο Αστεριξ στην Ελβετια ειναι ενα αντιπροσωπευτικοτατο αναγνωσμα για τον τοπο και τους ανθρωπους (σιγα μην βρειτε βιβλια για την ανυπαρκτη ιστορια της). Το αεροδρόμιο της Ζυριχης που επισκεπτομουν για πρώτη φορά μου φάνηκε τεράστιο αλλά βολικό, καμία σχέση με άλλα πολυσυχναστα και απρόσωπα αεροδρόμια όπως της Φρανκφουρτης.
Δεν χώρεσαμε αποσκευές και συνταξιδιωτες στο αυτοκίνητο των γνωστών που μας περίμεναν και θα μας φιλοξενουσαν, έτσι επέλεξα να φτάσω στο σπιτι που θα μέναμε με τη δημοσια συγκοινωνία μόνος με τη φωτογραφική μου μηχανή, σοφή επιλογή για να πάρω μια πρώτη ευχαριστη γεύση μιας πόλης αφημενης στη μοναξιά τις πρώτες πρωινές ώρες των Χριστουγέννων, περιτριγυρισμενος απο κτίρια ηλικίας αρκετών αιώνων χωρίς την καθημρινή φασαρία.
Μου αρέσει να βλέπω αστικά τοπία το χειμώνα. Τα ξερά κλαδιά αποκαλύπτουν την ομορφιά των κτιρίων και βοηθούν να γυρίσει κανείς με το μυαλό του στην εποχή που δημιουργήθηκαν. Σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη κίνηση, γύρισα αρκετούς αιώνες πίσω κυριευμένος από ένα μοναδικό συναίσθημα.
Θα επανέλθω όμως στη Ζυριχη αργότερα, προς το παρόν δείτε το βίντεο απο τους καταρράκτες του Ρηνου και τη Βέρνη όπου η πολλη βροχή δεν έδινε περιθώρια για πολλές λήψεις.

 

[makisg]

ωραίος,μ'αρέσεις.κείπ γουόλκινγκ. περιμένουμε το πάρτ τού.

 

[nicole.g.<3]

Κι εμάς μας αρέσεις ! Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο κεφάλαιο...

 

[karfitsa]

Πολυ καλη η αφηγηση σου και το βιντεακι σου...
Τελικα,μαθατε τι ειχε συμβει κατα την προσγειωση?

 

[Sokratis]

Τελικα,μαθατε τι ειχε συμβει κατα την προσγειωση?

Η ανακοίνωση του κυβερνήτη μιλούσε για πρόβλημα σε κάποιον τροχό. Δεν ξέρω όμως πως συνδυάζεται η βλάβη στον τροχό με το ξαφνικό τρελό ταρακουνημα λίγο πριν την προσγείωση όταν μάλιστα όλη η πτήση ήταν υποδειγματικά ήρεμη. Τέλος καλό, όλα καλά όμως.

 

[Sokratis]

Η απόσταση Ζυριχη – Βέρνη είναι γύρω στα 100 χιλιόμετρα και το κόστος για τη μετάβαση με τρένο πραγματικό κελεπούρι (για το Ελβετικό κράτος, όχι για εσας), 100 φράγκα το άτομο περίπου… χιλιόμετρο και φράγκο δηλαδή. Φυσικό ήταν να επιλέξουμε το αυτοκίνητο με τη βενζίνη ελαφρώς φτηνότερη απο Ελλάδα και με το επιπλέον τεράστιο πλεονέκτημα της δωρεάν (πεντακάθαρης) τουαλέτας στο δρόμο.
Η τουαλέτα είναι άλλη μια πονεμένη ιστορία στις πόλεις. Αν είσαστε σε καποιο καφέ ή εστιατόριο κανένα πρόβλημα. Αν θέλετε να επισκεφθείτε τις υποδειγματικά καθαρές δημόσιες τουαλέτες, υπολογίστε 1 φράγκο ανά χρήση (εδω δεν ισχύει η χρονοχρέωση). Φροντίστε να έχετε κέρματα για το μηχάνημα. Η πρόταση μου στο συγκεκριμένο πρόβλημα είναι να αγοράσετε ουροσυλλέκτες απο Ελλάδα και μετά να τα στείλετε για ανάλυση - φτηνότερα θα σας έρθει και θα έχετε και ιατρική γνωμάτευση...