tita
Member
- Μηνύματα
- 732
- Likes
- 223
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ανταρκτική
Δευτέρα- άντε και καλή αρχή!
Και σήμερα η πρώτη μέρα στο ινστιτούτο και στη σχολήηηηη....
Είχα το ραντεβού στις 9 με την υπεύθυνη, οπότε έφυγα από τις 7.30 από το σπίτι, για να είμαι σίγουρη ότι θα είμαι εκεί στην ώρα μου. Μαύρος ο ουρανός ακόμα τέτοια ώρα. Στο ινστιτούτο έφτασα στις 8 και κάτι, και φαντάζομαι ότι θα ήμουν από τα πρώτα άτομα που θα είδε ο φύλακας. Ποιός τρελός μες στο μαύρο σκοτάδι και με το χιόνι να πέφτει πυκνό, τραβάει για τη σχολή τέτοια ώρα;
Έκανα ένα γύρο στο κτήριο, να δω πού είναι τα γραφεία, τα διάφορα πειράματα κλπ, και κάπου κάθησα και διάβαζα κάτι posters. Με βλέπει ένας (που θα σκέφτηκε ότι ήμουν πολύ ύποπτη ή “πειραγμένη”) και με ρώτησε αν μπορεί να με βοηθήσει. Πιάσαμε κουβέντα, δουλεύει και αυτός στο KM3Net (και φάνηκε πολύ περήφανος γι'αυτό, αλλά κι εγώ χάρηκα) και μου έδειξε πού μπορώ να πάω για καφέ.
Κατέβηκα σε κάτι που έμοιαζε με ρεσεψιον, με κάτι καθίσματα, ψηλά τραπέζια, μια σμίκρυνση (2μετρων) του ανιχνευτή LHC του CERN (εννοώ την τομή, όπου φαίνονται τα καλορίμετρα και οι διάφοροι φλοιοί των ανιχνευτών), και μετά από λίγο 3-4 άτομα μαζεύτηκαν γύρω από κάτι μεγάλα θερμός με καφέ και σερβιρίστηκαν. Ένας κύριος (μπάρμπας καλύτερα), με ρώτησε αν θέλω καφέ, και μου προσέφερε. Τον ρώτησα πόσο κοστίζει, και φάνηκε να προσβλήθηκε “οχι, όχι, δωρεάν είναι”. Φαντάστηκα λοιπόν ότι θα είχε κάποιο σεμινάριο σήμερα και έβγαλαν καφέ. Μου είπε “να, μπορείς να καθήσεις εκεί”, οπότε και έπιασα την ολλανδική metro και προσπάθησα να τη διαβάσω (μη ρωτάτε πόσα και τι κατάλαβα). Σε κάποια φαση καταλαβαίνω ότι μπαίνει μια γυναίκα στο κτήριο, και από τη φωνή της, υποψιάζομαι ότι είναι αυτή που θέλω. Πού να δείτε τη φωτογραφία που έχει στο ίντερνετ! Πολύ γέλιο! Ευτυχώς την αδικεί, και είναι πολύ πιο ανθρώπινη στην πραγματικότητα. Στις 9 παρά 10 πήγα στο γραφείο της και ασχοληθήκαμε με τα διαδικαστικά, τι μαθήματα θα πάρω σίγουρα, ποιά σκοπεύω στο μέλλον κλπ. Μετά από 3 μήνες θα ξανακλείσουμε ένα ραντεβού να δούμε αν έχω κανένα πρόβλημα σε κάποιο από αυτά, ώστε είτε να το αλλάξω είτε να δω τι μπορώ να κάνω ώστε να το περάσω τώρα. Γενικώς προτίμησα να το παίξω λίγο χαζή, δεν της είπα τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις μου, για να δω πόσο ψηλό είναι το επίπεδο στο τμήμα αλλά και από άποψη γνώσεων και γενικότερα. Όταν με ρώτησε, της είπα απλώς την κατεύθυνση που είχα στο 4ο έτος, της πυρηνικής και στοιχειωδών σωματιδίων. Ευτυχώς δεν ρώτησε παραπάνω, δλδ να δει ποιές είναι οι πραγματικές γνώσεις μου κλπ.
Γενικά ήταν πολύ ευγενική και προσιτή. Καθόλου τουπέ. Και εξυπηρετική. Είπε ότι μίλησε με τον καθηγητή που θα κάνει το προπτυχιακό μάθημα, και εκείνος της είπε ότι θα το κάνει στα ολλανδικά φέτος, αλλά τα tutorials μαθήματα, που θα γίνονται τις Παρασκευές, θα διδάσκονται στα αγγλικά.
Την χαιρέτησα και έφυγα από το ινστιτούτο για να πάω στο κέντρο, στις εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου για τους προπτυχιακούς. Είπα στον καθηγητή ότι είμαι ξένη, και αν μου επιτρέπει να παρακολουθήσω, ακόμα και αν είναι στα ολλανδικά, και μου είπε ευχαρίστως, αλλά δεν ξέρει τι θα καταλάβω. Όταν μπήκαν οι φοιτητές, τους ρώτησε εάν τους πειράζει να το κάνει στα αγγλικά το μάθημα, διότι υπάρχει μία ελληνίδα στο τμήμα (εκεί σήκωσα ελαφρά το χέρι γιατί άρχισαν να κοιτάζονται), και εκείνοι συμφώνησαν. Το πρώτο μισάωρο όμως γυρνούσαν αρκετοί και με κοιτούσαν αρκετή ώρα, λες και τους είχε ανακοινώσει ότι “έχουμε μια φοιτήτρια από τον πλανήτη Άρη”. Τι στην ευχή, δεν είχαν ξαναδεί Ελληνίδα και ήθελαν να δουν πώς είναι;;;
Οι φοιτητές του τμήματος είναι περίπου 20 άτομα, και ηλικίες 2 κατηγοριών: οι περισσότεροι γύρω στα 20 και 3-4 άτομα είναι άνω των 55! Μου άρεσε πολύ αυτό! Στη σχολή μας είχαμε μόνο 1 άτομο άνω των 50 και 2-3 άνω των 40 στο σύνολο 600 φοιτητών!
Το μάθημα ήταν ευχάριστο, αν και οι διαφάνειες στα ολλανδικά, αναγνώριζα αρκετές λέξεις από τα γερμανικά, και ο καθηγητής πολύ cool, γύρω στα 40 αλλά καθηγητής/professor. Από το κάπως γενικό πρώτο μάθημα μπορώ να πω έμεινα ευχαριστημένη. Έμαθα 2 καινούρια πράγματα για τα quarks που δεν τα ήξερα τόσα χρόνια, αλλά και σε άλλα 2 με βοήθησε με κάτι καταπληκτικά παραδείγματα, που πάλι δεν τα είχα ακούσει πιο πριν, να πάω ένα βήμα πιο πέρα κάποιες γνώσεις και προβληματισμούς μου.
Η πλάκα ήταν ότι την πρώτη ώρα σε κάποια φάση τέλειωσε η μπαταρία του λάπτοπ, και μόλις εμφανίστηκε μύνημα στην οθόνη, βγάλαμε ο καθένας μία άναρθρη κραυγή. Ο καθηγητής τρόμαξε, δεν καταλάβαινε τι δεν καταλάβαμε. Έλεγε κάτι τόσο απλό... Μέχρι να καταλάβει ότι αλλού ήταν το πρόβλημα... Κατά τα άλλα χαλαρό το κλίμα, αστεια φυσικών κλπ. Το μόνο κακό που φοβήθηκε αυτός ότι λόγω της αγγλικής γλώσσας θα υπάρχει αποστασιοποίηση από τους φοιτητές.
Ένα τελευταίο που μου έκανε εντύπωση, ήταν ότι οι Ολλανδοί δυσκολεύονται να πουν το “color” και τα συνώνυμά του, και το όνομα του Schrödinger. Το πρώτο το έλεγαν παράξενα ή το μπέρδευαν, και το δεύτερο ακουγόταν σαν Σβρέντινγκ. Πάλι καλά που από την εξίσωσή του κατάλαβα για ποιόν μιλούσε!
Το συμπέρασμα του 1ου μαθήματος είναι ότι χάρηκα που τουλάχιστον το προπτυχιακό μάθημα το καταλαβαίνω και αναγνωρίζω το καλό επίπεδο σπουδών του δικού μας πανεπιστημίου.
Μετά το 2ωρο αυτό έφυγα γρήγορα από την αίθουσα, για να προλάβω να είμαι στις 13.30 πίσω στο ινστιτούτο, όπου θα γινόταν το πρώτο μάθημα “εργαστηρίου”, και θα μας εξηγούσαν πώς θα οργανωθούμε και θα κατασκευάσουμε ένα ανιχνευτικό πείραμα μόνοι μας, περνώντας από όλες αυτές τις φάσεις που περνάει η επιστημονική κοινότητα όταν αποφασίζει και τελικά υλοποιεί την κατασκευή ενός νέου πειράματος ή ανιχνευτή.
(συγγνωμη, αλλά αν και το 2ο μέρος για εμένα είχε πιο πολύ ενδιαφέρον λόγω της φύσης του αλλά και λόγω του ότι γνώρισα τα παιδιά, είμαι τόσο ψόφια που αν θέλω να αντέξω αύριο 8 ώρες μάθημα, πρέπει να την πέσω από τώρα. Συνεχίζεται λοιπόν...)
Και σήμερα η πρώτη μέρα στο ινστιτούτο και στη σχολήηηηη....
Είχα το ραντεβού στις 9 με την υπεύθυνη, οπότε έφυγα από τις 7.30 από το σπίτι, για να είμαι σίγουρη ότι θα είμαι εκεί στην ώρα μου. Μαύρος ο ουρανός ακόμα τέτοια ώρα. Στο ινστιτούτο έφτασα στις 8 και κάτι, και φαντάζομαι ότι θα ήμουν από τα πρώτα άτομα που θα είδε ο φύλακας. Ποιός τρελός μες στο μαύρο σκοτάδι και με το χιόνι να πέφτει πυκνό, τραβάει για τη σχολή τέτοια ώρα;
Έκανα ένα γύρο στο κτήριο, να δω πού είναι τα γραφεία, τα διάφορα πειράματα κλπ, και κάπου κάθησα και διάβαζα κάτι posters. Με βλέπει ένας (που θα σκέφτηκε ότι ήμουν πολύ ύποπτη ή “πειραγμένη”) και με ρώτησε αν μπορεί να με βοηθήσει. Πιάσαμε κουβέντα, δουλεύει και αυτός στο KM3Net (και φάνηκε πολύ περήφανος γι'αυτό, αλλά κι εγώ χάρηκα) και μου έδειξε πού μπορώ να πάω για καφέ.
Κατέβηκα σε κάτι που έμοιαζε με ρεσεψιον, με κάτι καθίσματα, ψηλά τραπέζια, μια σμίκρυνση (2μετρων) του ανιχνευτή LHC του CERN (εννοώ την τομή, όπου φαίνονται τα καλορίμετρα και οι διάφοροι φλοιοί των ανιχνευτών), και μετά από λίγο 3-4 άτομα μαζεύτηκαν γύρω από κάτι μεγάλα θερμός με καφέ και σερβιρίστηκαν. Ένας κύριος (μπάρμπας καλύτερα), με ρώτησε αν θέλω καφέ, και μου προσέφερε. Τον ρώτησα πόσο κοστίζει, και φάνηκε να προσβλήθηκε “οχι, όχι, δωρεάν είναι”. Φαντάστηκα λοιπόν ότι θα είχε κάποιο σεμινάριο σήμερα και έβγαλαν καφέ. Μου είπε “να, μπορείς να καθήσεις εκεί”, οπότε και έπιασα την ολλανδική metro και προσπάθησα να τη διαβάσω (μη ρωτάτε πόσα και τι κατάλαβα). Σε κάποια φαση καταλαβαίνω ότι μπαίνει μια γυναίκα στο κτήριο, και από τη φωνή της, υποψιάζομαι ότι είναι αυτή που θέλω. Πού να δείτε τη φωτογραφία που έχει στο ίντερνετ! Πολύ γέλιο! Ευτυχώς την αδικεί, και είναι πολύ πιο ανθρώπινη στην πραγματικότητα. Στις 9 παρά 10 πήγα στο γραφείο της και ασχοληθήκαμε με τα διαδικαστικά, τι μαθήματα θα πάρω σίγουρα, ποιά σκοπεύω στο μέλλον κλπ. Μετά από 3 μήνες θα ξανακλείσουμε ένα ραντεβού να δούμε αν έχω κανένα πρόβλημα σε κάποιο από αυτά, ώστε είτε να το αλλάξω είτε να δω τι μπορώ να κάνω ώστε να το περάσω τώρα. Γενικώς προτίμησα να το παίξω λίγο χαζή, δεν της είπα τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις μου, για να δω πόσο ψηλό είναι το επίπεδο στο τμήμα αλλά και από άποψη γνώσεων και γενικότερα. Όταν με ρώτησε, της είπα απλώς την κατεύθυνση που είχα στο 4ο έτος, της πυρηνικής και στοιχειωδών σωματιδίων. Ευτυχώς δεν ρώτησε παραπάνω, δλδ να δει ποιές είναι οι πραγματικές γνώσεις μου κλπ.
Γενικά ήταν πολύ ευγενική και προσιτή. Καθόλου τουπέ. Και εξυπηρετική. Είπε ότι μίλησε με τον καθηγητή που θα κάνει το προπτυχιακό μάθημα, και εκείνος της είπε ότι θα το κάνει στα ολλανδικά φέτος, αλλά τα tutorials μαθήματα, που θα γίνονται τις Παρασκευές, θα διδάσκονται στα αγγλικά.
Την χαιρέτησα και έφυγα από το ινστιτούτο για να πάω στο κέντρο, στις εγκαταστάσεις του πανεπιστημίου για τους προπτυχιακούς. Είπα στον καθηγητή ότι είμαι ξένη, και αν μου επιτρέπει να παρακολουθήσω, ακόμα και αν είναι στα ολλανδικά, και μου είπε ευχαρίστως, αλλά δεν ξέρει τι θα καταλάβω. Όταν μπήκαν οι φοιτητές, τους ρώτησε εάν τους πειράζει να το κάνει στα αγγλικά το μάθημα, διότι υπάρχει μία ελληνίδα στο τμήμα (εκεί σήκωσα ελαφρά το χέρι γιατί άρχισαν να κοιτάζονται), και εκείνοι συμφώνησαν. Το πρώτο μισάωρο όμως γυρνούσαν αρκετοί και με κοιτούσαν αρκετή ώρα, λες και τους είχε ανακοινώσει ότι “έχουμε μια φοιτήτρια από τον πλανήτη Άρη”. Τι στην ευχή, δεν είχαν ξαναδεί Ελληνίδα και ήθελαν να δουν πώς είναι;;;
Οι φοιτητές του τμήματος είναι περίπου 20 άτομα, και ηλικίες 2 κατηγοριών: οι περισσότεροι γύρω στα 20 και 3-4 άτομα είναι άνω των 55! Μου άρεσε πολύ αυτό! Στη σχολή μας είχαμε μόνο 1 άτομο άνω των 50 και 2-3 άνω των 40 στο σύνολο 600 φοιτητών!
Το μάθημα ήταν ευχάριστο, αν και οι διαφάνειες στα ολλανδικά, αναγνώριζα αρκετές λέξεις από τα γερμανικά, και ο καθηγητής πολύ cool, γύρω στα 40 αλλά καθηγητής/professor. Από το κάπως γενικό πρώτο μάθημα μπορώ να πω έμεινα ευχαριστημένη. Έμαθα 2 καινούρια πράγματα για τα quarks που δεν τα ήξερα τόσα χρόνια, αλλά και σε άλλα 2 με βοήθησε με κάτι καταπληκτικά παραδείγματα, που πάλι δεν τα είχα ακούσει πιο πριν, να πάω ένα βήμα πιο πέρα κάποιες γνώσεις και προβληματισμούς μου.
Η πλάκα ήταν ότι την πρώτη ώρα σε κάποια φάση τέλειωσε η μπαταρία του λάπτοπ, και μόλις εμφανίστηκε μύνημα στην οθόνη, βγάλαμε ο καθένας μία άναρθρη κραυγή. Ο καθηγητής τρόμαξε, δεν καταλάβαινε τι δεν καταλάβαμε. Έλεγε κάτι τόσο απλό... Μέχρι να καταλάβει ότι αλλού ήταν το πρόβλημα... Κατά τα άλλα χαλαρό το κλίμα, αστεια φυσικών κλπ. Το μόνο κακό που φοβήθηκε αυτός ότι λόγω της αγγλικής γλώσσας θα υπάρχει αποστασιοποίηση από τους φοιτητές.
Ένα τελευταίο που μου έκανε εντύπωση, ήταν ότι οι Ολλανδοί δυσκολεύονται να πουν το “color” και τα συνώνυμά του, και το όνομα του Schrödinger. Το πρώτο το έλεγαν παράξενα ή το μπέρδευαν, και το δεύτερο ακουγόταν σαν Σβρέντινγκ. Πάλι καλά που από την εξίσωσή του κατάλαβα για ποιόν μιλούσε!
Το συμπέρασμα του 1ου μαθήματος είναι ότι χάρηκα που τουλάχιστον το προπτυχιακό μάθημα το καταλαβαίνω και αναγνωρίζω το καλό επίπεδο σπουδών του δικού μας πανεπιστημίου.
Μετά το 2ωρο αυτό έφυγα γρήγορα από την αίθουσα, για να προλάβω να είμαι στις 13.30 πίσω στο ινστιτούτο, όπου θα γινόταν το πρώτο μάθημα “εργαστηρίου”, και θα μας εξηγούσαν πώς θα οργανωθούμε και θα κατασκευάσουμε ένα ανιχνευτικό πείραμα μόνοι μας, περνώντας από όλες αυτές τις φάσεις που περνάει η επιστημονική κοινότητα όταν αποφασίζει και τελικά υλοποιεί την κατασκευή ενός νέου πειράματος ή ανιχνευτή.
(συγγνωμη, αλλά αν και το 2ο μέρος για εμένα είχε πιο πολύ ενδιαφέρον λόγω της φύσης του αλλά και λόγω του ότι γνώρισα τα παιδιά, είμαι τόσο ψόφια που αν θέλω να αντέξω αύριο 8 ώρες μάθημα, πρέπει να την πέσω από τώρα. Συνεχίζεται λοιπόν...)
Last edited by a moderator:
)
; στο φυσικό το είχαμε σε μορφή γραπτής αξιολόγησης. Εμείς γράφαμε τι δεν μας άρεσε, και μετά αυτοί με τη σειρά τους μας γράφανε στα παλαιότερα των υποδημάτων τους -στην καλύτερη των περιπτώσεων. Στη χειρότερη...τα κάναν τα πράγματα χειρότερα από ό,τι πριν-.
- . Τέλος μας είπε να προσέξουμε πόσο μεγάλο θα τον κάνουμε διότι πρέπει να στέκεται από μόνος του, χωρίς να χρειάζεται να προσλάβουμε έξτρα κάποιον να τον κρατάει μέρα-νύχτα σαν τον Άτλαντα.
