Sourtouki
Member
- Μηνύματα
- 11
- Likes
- 27
- Επόμενο Ταξίδι
- Σλοβακία Πολωνία Τσεχία
- Ταξίδι-Όνειρο
- Οδικό στην Αμερική
Πέρυσι τον Οκτώβριο χάσαμε ξαφνικά τη γιαγιά μας. Οι τέσσερις ξαδερφες είμασταν απαρηγόρητες, καμια μας δεν το πίστευε..Μετά τον πρώτο σοκαριστικό μήνα οι κόρες της και μαμάδες μας, μας είπαν πως μας είχε αφήσει κάποια χρήματα στις τέσσερις και πως αν κάναμε ένα ταξίδι στη μνήμη της θα ήταν το καλύτερο δώρο αφού η γιαγιά λάτρευε τα ταξίδια και της νέες εικόνες ( απο αυτήν το κληρονόμησα, να' ναι καλά!). Έτσι, αντί για οποιαδήποτε άλλη αγορά, επενδύσαμε στις κοινές αναμνήσεις. Καμιά μας δεν θα το μετανοιώσει ποτέ!!
Πρωτη μέρα:Μπολώνια
Αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με ryanair απο Θεσσαλονίκη για Μπολώνια με πολύ φθηνά εισητήρια στις 30 Απριλίου 2013. Το αεροπλάνο μας πετούσε στις 13:55, μια πάρα πολύ βολική ώρα για να τακτοποιήσουμε σπίτια, σκυλιά, να πάμε αεροδρόμιο, και να είμαστε σίγουρες πως η φούρια που μας είχε κυριέυσει δεν θα μας στοίχιζε κανένα μεγάλο λάθος του στυλ "Α, ξέχασα την ταυτότητα" ή " Δεν άφησα νερό στη Λάκτα"!! Η παρέα μας αν και πολύ δεμένη ήταν αρκετά ετερόκλειτη..Παρόλο που μεγαλώσαμε μαζί με τα κορίτσια και είμαστε σαν αδερφές, έχουμε η καθεμιά τη λόξα της! Άλλη με το κάπνισμα, άλλη με τον καλο ύπνο, άλλη να μην χάσουμε κανένα μουσείο (αυτή είμαι εγώ)! Άλλες λατρεύουν να δοκιμάζουν την τοπική κουζίνα και άλλες εμμένουν στην ασφάλεια του διεθνούς μπέργκερ..Τουρλού τουρλού είμασταν, που λέμε και στον τόπο μου! Αλλά είχαμε έναν κοινό στόχο: Να περάσουμε καλά! Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Μπολώνια κλείσαμε αυτοκίνητο για την επόμενη μέρα γιατί ήξερα πως η Πρωτομαγιά γιορτάζεται όπως ακριβώς κι εδώ με αργίες και αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στην Τοσκάνη να πιάσουμε τον Μάη!
Το ξενοδοχείο που είχαμε μέρες τώρα κλείσει απο το booking ήταν καταπληκτική επιλογή τελικά! Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και όταν λέμε κέντρο στην συγκεκριμένη περίπτωση εννοούμε την ζωγραφισμένη τελεία στο δρόμο απο όπου ξεκινούν οι χιλιομετρικές αποστάσεις! Τόσο κέντρο! Λέγεται Petronio Residence και το πιο σημαντικό ατού του ως προς την τοποθεσία είναι οτι μόλις μπήκαμε στο διαμέρισμα και ανοίξαμε τα χρωματιστά ξύλινα πατζούρια αντικρίσαμε τους δίδυμους πύργους της Μπολώνια σε όλο τους το μεγαλείο! Καταπληκτικό! Οι χώροι του επίσης φανταστικοί, δύο μεγάλες κρεβατοκάμαρες, ένα μεγάλο καθιστικό και μια κουζίνα που έμοιαζε να ανήκει σε εκπομπή μαγειρικής! Πολύ οργανωμένο και μοντέρνο διαμέρισμα! Σου έδινε την εντύπωση οτι είσαι κι εσύ φοιτητής στο ιστορικό πανεπιστήμιο και κάνεις ζωάρα στην Ιταλία!
Είχε όμως κι ένα μεγάλο αρνητικό αυτό το κατάλυμα, οτι έπρεπε να τσεκάρουμε στο ξενοδοχείο της εταιρίας που ήταν 1.5 χιλιόμετρο αν θυμάμαι καλά μακριά, δηλ περίπου 20 λεπτο με τα πόδια. Φτάσαμε, χρησιμοποιήσαμε τους κωδικούς για να μπούμε και μόλις τακτοποιηθήκαμε δύο απο εμάς ξεκίνησαν για να κάνουν τσεκ ιν..Η βόλτα με τα πόδια μας αντάμειψε καθώς χαθήκαμε στην ευχάριστη βοή της φοιτητικής πόλης και χαζέψαμε βιτρίνες και γελαστή καθημερινή ζωή! Επιστρέφοντας χτυπήσαμε θυροτηλέφωνο στα κορίτσια και ξεκινήσαμε την περιήγηση στην όμορφη παλιά πόλη! Παρόλο που έχω επισκεφτεί πολλές ιταλικές πόλεις μπορώ να πω οτι το ιστορικό κέντρο της Μπολώνια ( όπως και της Πάδοβα) έχει το εξής απολαυστικό: δεν είναι αηδιαστικά τουριστικό και έχει ενσωματωθεί πλήρως στην μοντέρνα φοιτητική ζωή. Έτσι δίνεται μια συνέχεια στο πέρασμα του χρόνου με μια τρομερή δόση αυθεντικότητας! Μπορείς να στέκεσαι δίπλα σε ένα πανέμορφο ιστορικό κτήριο και πρέπει να ψάξεις για να ανακαλύψεις τί ακριβώς είναι ενώ δίπλα σου νεαροί τσακώνονται για ποδοσφαιρικές ομάδες ή ένας σκύλος απο σπίτι χαζεύει την ταμπέλα που εσύ τόση ώρα δεν μπορέις να βρεις! Ή ακόμη καλύτερα πίνεις μια μπύρα σε μια ιστορική πλατεία στη μισή τιμή απο οτι θα την έπινες στην παραλία τςη Θεσσαλονίκης..Κάτι τέτοιες λεπτομέρειες μας έκαναν να ενθουσιαστούμε με τη ζωή στη Μπολώνια! Το σούρουπο καταλήξαμε να πίνουμε ποτάκια λοιπόν σε ένα φοβερό μαγαζί με ένα πολύ πρωτοποριακό σύστημα: Κάθε μισή ώρα χτυπούσε καμπανάκι και ο μπουφές της αυλίτσας άλλαζε! Ξεκινήσανε με πατατάκια και ξηρούς καρπούς και καταλήξανε στις 9 το βράδυ να σερβίρουν σολωμό και λαζάνια! Οι θαμώνες σηκωνόταν ευγενικα και έπαιρναν κάτι στο πιάτο τους παραγγέλνοντας κι άλλο ποτό και κουβεντιάζοντας..Πολύ όμορφο μαγαζί!Βρίσκεται στη via clavature δύο δρόμους πίσω απο τους πύργους και το συστίνουμε όλες! Μια βόλτα μετά μας έδειξε οτι το σύστημα με τους μπουφέδες και με αύθονη μπύρα καλά κρατεί στη Μπολώνια..Αργότερα φάγαμε κανονικό δείπνο στο caffeteria cinque 50 προτινόμενο απο πολλούς στο trip advisor αλλά χωρίς να ενθουσιάσει εμάς. Πολύ καλά ζυμαρικά και σαλάτες αλλά μικρό, στενό και αρκετά χειμερινό μια βραδιά που έπρεπε να χαιρόμαστε καμιά πλατεία..
Δεύτερη μέρα: Lucca, Pisa και...Parma ( στο άσχετο)!!
Τη δεύτερη μέρα λοιπόν είπαμε να ξεχυθούμε στις εξοχές! Ήταν Πρωτομαγιά, όλα κλειστά, και η Μπολώνια με το ένδοξο αριστερό, αγωνιστικό παρελθόν τραγουδούσε τη bandiera rossa! Avandi popolo κι εμείς, χρείάστηκε να πάμε μέχρι το αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το αυτοκίνητό μας γιατι το αντίστοιχο γραφείο στην πόλη ήταν κλειστό..Κατά τις 12 (μεσημέριασε) ξεκινήσαμε για Τοσκάνη! Μισή ώρα αργότερα φτάναμε στη Λούκα. Μεσαιωνική πόλη με τεράστιο ιστορικό κέντρο που περιβάλλεται απο μεγάλα τείχη, είναι ιδανική για ποδήλατο! Προσέξαμε πολύ το παρκάρισμα για να μην μας γράψουν και κάναμε το κλασσικό κόλπο. Όταν θέλω να θυμάμαι πού πάρκαρα, βγάζω μια φωτογραφία στο κινητό τον δρόμο και τον αριθμό! Η Λούκα ήταν γεμάτη όμορφες πλατείες και με αρκετούς επισκέπετες ίσως λόγω της ημέρας. Μπήκαμε απο την Porta Elisa και βολτάραμε κανένα δύωρο!Ανεβήκαμε και στον Πύργο με το ρολόι, πρωί πρωί μας βγήκε η γλώσσα αλλά η θέα άξιζε τον κόπο!
Λίγο μετά ξεκινήσαμε για τον γνωστό στραβό πύργο! Εγώ είχα ξαναβρεθεί στην piazza de miracoli στην Πίζα αλλά τα κορίτσια επέμεναν να επισκεφτούν αυτό το πολυφωτογραφημένο μνημείο! Η αλήθεια είναι οτι έπεσε τόσο, μα τόοοοοοσο γέλιο όσο προσπαθούσαμε να βγάλουμε μια φωτογραφία της προκοπής που να περιλαμβάνει εμάς, τον πύργο και να είναι αρκετά πειστική! Διασκεδάσαμε με την καρδιά μας!!Η καταρρακτώδης βροχή δεν μας επέτρεψε να κάνουμε πολλά πράγματα εκεί εκτός απο το αν επισκεφτούμε τα βασικά κτήρια..Έτσι εκμεταλλευτήκαμε τον νεκρό χρόνο και πήγαμε στο πλησιέστρο μεγάλο σούπερ μαρκετ για να εφοδιαστούμε με καλούδια! Έπρεπε να τιμήσουμε και τη φοβερή κουζίνα μας! Διαλέξαμε απίστευτα τυριά και αλλαντικά της περιοχής ( η διπλανή Πάρμα αλλά και η Τοσκάνη φημίζονται για την εξαγωγή τέτοιων ειδών κοπής) και άλλα ωραία πράγματα που θα στελέχωναν το πρωινό μας στην σούπερ κουζίνα!
Τελειώσαμε την περιήγηση στην Πίζα γύρω στις 6.30 το απόγευμα. Εγώ προσπαθούσα με άπειρα επιχειρήματα να τις πείσω να κατεβούμε κι άλλο νότια γιατί είμαι ερωτευμένη με το Σαν Τζιμινιάνο και να γυρίζαμε απο τον αυτοκινητόδρομο της Φλωρεντίας αλλά τζίφος. Τα επιχειρήματα όμως του στυλ ¨μια φορά είναι τα νιάτα" έπιασαν όταν ξαφνικά η αδερφή μου που οδηγούσε στο δρόμο επιστρέφοντας στη Μπολώνια έστριψε προς την ταμπέλα που έγραφε Πάρμα! Όλες μαζί φωνάξαμε "Vivere pericolosamente!!" και κάναμε το σταυρό μας γιατί μόλις στρίψαμε μεγάλα μαυρα σύννεφα σκίασαν τον δρόμο μας.. Αναγκαστήκαμε να κόψουμε ταχύτητα λόγω κακοκαιρίας κι έτσι 2 ώρες μετά είμασταν στην όμορφη Πάρμα. Ηταν η δεύτερη φορά που πήγαινα στην πόλη και είχα να συστίσω ανεπιφύλακτα μια τρατορία που είχα τιμήσει αρκετά στο παρελθόν και που συστίνει και κάθε ντόπιος εκεί, το "Il corrieri". Αυθεντική ιταλική τρατορία που κατέληξε σε αυθεντική ταξιδιωτική τραγωδία καθώς όταν φτάσαμε ο σερβιτόρος μας εξήγησε οτι λόγω πρωτομαγιάς είχαν ξεμείνει απο τα πάντα στην κουζίνα! Τί απογοήτευση! Παντού έβλεπες ψίχουλα και άδεια πιάτα..Για να μην φύγουμε νηστικοί απο εκεί φάγαμε νερόβραστα ψητά λαχανικά με χοντροκομένο νερόβραστο ζαμπόν Πάρμας και κάτι άλλα άκυρα πιάτα..Ακόμη απορώ πώς δεν έφαγα βρίσιμο ατελείωτο απο τις κοπέλες! Φτάσαμε στις 11 το βράδυ στην Μπολώνια και ρωτήσαμε φοιτητές για το παρκάρισμα. Σημαντική λεπτομέρεια: Όταν κάποιος θέλει να παρκάρει στην Πάρμα, προσέχει ιδιαιτέρως τη σήμανση! Υπάρχουν επιτρεπόμενες για παρκάρισμα θέσεις στο κέντρο αλλά έχουν κίτρινο και μπλε χρώμα. Αν δεν κάνω λάθος οι μπλε είναι και για τους επισκέπτες ενώ οι κίτρινες αποκλειστικά για τους μόνιμους κάτοικους. Επίσης ακόμη και να βρεις θέση στο δημοτικό υπαίθριο πάρκιγκ δίπλα στην πλατεία Νεπτούνο, πρέπει το αργοτερο στις 9 να έχεις μετακινήσει το αμάξι γιατί το πρωί πλένουν τους δρόμους και δεν επιτρέπεται σε κανένα όχημα να παρεμποδίζει αυτή την εργασία.
Τρίτη μέρα: Φλωρεντία!
Περιτό να πω οτι και στην Φλωρεντία είχα ξαναβρεθεί, να μην έχω όμως και μια εμμονή απο εκεί; Ή καλύτερα ας το πω απωθημένο.. Την προηγούμενη φορά παρολο που μείναμε τρεις μέρες δεν κατάφερα να εξασφαλίσω εισητήριο για το παλάτσο Ουφίτσι! Είχα βλέπετε σνομπάρει τη συμβουλή της έμπειρης ταξιδιώτισσας φίλης μου να πάρω εισητήριο απο το ινερνετ πολλές μέρες νωρίτερα. Μην κάνετε το ίδιο λαθος! Αυτή τη φορά με τα κορίτσια επανέλαβα συνειδητά το λάθος αυτό γιατί έιχαμε αφήσει το πρόγραμμα χύμα, δεν ξέραμε αν θα πάμε Φλωρεντία και πότε. Έτσι όταν στο πρωινό αποφασίσαμε να κρατήσουμε το αυτοκίνητο και να κατεβούμε στη Φλωρεντία αυτομάτως ρώτησα " τί θα κάνουμε με το Ουφίτσι";; Καμιά φορά δεν θέλει οργάνωση βρε παιδιά, θέλει θάρρος! Για να μην σας τα πολυλογώ γύρω στις 12.10 την ίδια μέρα είδα με έκπληκτα μάτια την αδερφή μου να προσπερνάει την απελπιστική ουρά μπροστά απο το Παλάτσο, να μπαίνει απο μια ξεκάρφωτη είσοδο που κανονικά φρουρείται και να βγαίνει με τέσσερα εισητήρια στο χέρι και μάλιστα για το επόμενο γκρουπ στη μία η ώρα!!!!! "Μα πώς;;" την ρώτησα. "Γι 'αυτό είμαστε Έλληνες" μου απάντησε.." Έκλεψες στην ουρά;" την ξαναρώτησα. "Οχι, βρε χαζή. Απλά μπήκα και ρώτησα έναν πολύ καλό κύριο απο που μπορώ να πάρω εισητήρια. Μου πούλησε τα τελευταία 4 για το επόμενο γκρουπ"! Λαχείο!! Η χαρά μου ηταν άπειρη!!!! Δεν ξέρω αν αδικήσαμε κάποιον εκείνη την ημέρα αλλά εγώ ανταμείφθηκα τις ώρες που εκστασιασμένη κοιτούσα τους πίνακες του αγαπημένου μου Καραβάτζο! Αν ποτέ επισκεφτείτε τη Φλωρεντία μην χάσετε αυτή την υπέροχη συλλογή. Εκτός των άλλων έχει πολλούς των Ρούμπενς, Ραφαέλο, Μικελάτζελο, Μποτιτσέλι και το ίδιο το κτήριο στέγασε τα γραφεία της ιστορικής οικογένειας των Μεδίκων. Ο ναός της αναγέννησης!! Στην ταράτσα το καφέ του μουσείου είναι ιδανικό για μια ανάπαυλα. Έχει υπεροχο καφέ σε πολύ λογικές τιμές και πολύ ωραία θέα! Λίγες ώρες μετά, πήγαμε στο Παλάτσο ντουκάλε και σε όσα μουσεία μπορούσαμε, και ενδιάμεσα δοκιμάζαμε διάφορες πίτσες στο χέρι και φοβερές γεύσεις παγωτού! Ώρες ώρες η Ιταλία μου φαίνεται ως ο ίδιος ο Παράδεισος της γεύσης! Βγάλαμε υπέροχες φωτογραφίες στο ποτάμι και αναχωρήσαμε για Μπολώνια!
Τέταρτη μέρα : Βενετία!
Η τέταρτη μέρα ήταν η Μεγάλη Παρασκευή για καθολικούς και ορθόδοξους. Έτσι αφήσαμε την Βενετία να πρωταγωνιστήσει εκείνη τη μέρα στο ταξίδι μας. Ότι και να βρίσακμε κλειστό αυτή η πόλη θα το αναπλήρωνε με τη φυσική ομορφιά της! Όχι οτι τη θεωρώ ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η Ιταλία.. Σε παλαιότερα ταξίδια γυρίσαμε με το αυτοκίνητο όλο το Βένετο και το Τρεβίζο μας απέδειξε οτι τα κανάλια του είναι το ίδιο ρομαντικά με αυτά της Βενετίας. Παρόλα αυτά η Βενετία έχει κάτι τόσο κοσμοπολίτικο που εξιτάρει τον κάθε επισκέπτη, είτε την λατρέψει, είτε την μισήσει. Είναι γεμάτη ταξιδιωτική ιστορία, βαθειά μέσα σου ξέρεις οτι αυτά τα σκαλοπάτια τα έχουν πατήσει περιπατητές πολλών προηγούμενων αιώνων και αυτό δεν μπορεί παρά να συγκινεί. Απο την άλλη ο συνοστισμός απο άγγλους γάλλους πορτογάλους σε απωθεί όσο τίποτε άλλο! Ούτε ένα βήμα χωρίς να πέσεις πάνω σε κάποιον άλλον.. Αυτό μας προδιέθετε οτι δεν θα φάμε καλά, κι όμως, φάγαμε την καλύτερη πίτσα αυτού του ταξιδιού, στην Pizzeria Megaone πίσω απο τη γέφυρα του Ριάλτο, στο δρόμο για το Παλάτσο Ντουκάλε! Αρκετά ακριβή φυσικά..4.5 Ευρώ ένα κομμάτι στο χέρι αλλα τουλάχιστον νόστιμο. Στο δρόμο θαυμάσαμε τις υπέροχες βιτρίνες και μπήκαμε στον πειρασμό να αγοράσουμε κοσμήματα με βενετσιάνικη φινέτσα! Στο Παλάτσο Ντουκάλε άλλη μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε! Μια έκθεση του Μανέ που φιλοξενούνταν εκεί μόνο για λίγες μέρες! Λιώσαμε στην Ιστορία Τέχνης! Τί άλλο να ζητήσω; Οκ, μια βόλτα στα κανάλια! Αλλά οι ξαδερφούλες μου ζαλίζονται πολύ πάνω σε βάρκες. Πόσο μάλλον σε γόνδολα! Συμφωνήσαμε να κάνουμε την πολύ πιο στέρεη και φθηνότερη λύση των τοπικών αστικών βαπορέτων που κάνουν πολλές και μεγάλες βόλτες με ένα μόνο εισητήριο και που έχουν πολύ πλάκα με τους εύθυμους οδηγούς να πειράζουν τον κόσμο που ανεβοκατεβαίνει. Αν μάλιστα ανεβείς απο στάση που δεν έχει πολύ κόσμο βρίσκεις ωραία θέση και απολαμβάνεις τις διαδρομές με την ησυχία σου!
Επιστρέψαμε στον σταθμό των τρένων. Είναι πολύ εντυπωσιακό οτι κατεβαίνεις απο το βαπορέτο και ανεβαίνεις σε ένα τρενάκι που σε γυρίζει στο σπίτι σου! Η διαδρομή ήταν σχετικά αδιάφορη, κράτησε 1.45 λεπτά και κόστισε με προκράτηση γύρω στα 25 ευρώ μαζί με την επιστροφή. Πάρα πολύ καλή τιμή δηλαδή και πολύ ξεκούραστα!
Φτάσαμε στη Μπολώνια νωρίς και συμφωνήσαμε να βγούμε για φαγητό. Ήταν ένα υπέροχο βράδυ! Περπατήσαμε στο κέντρο και επιλέξαμε μια τρατορία χωρίς φαντεζί εικόνα που έμοιαζε να ταίζει καλά τους ντόπιους, την Clive που βρίσκεται επισης στην οδό Clavature. Παρότι κατέχει μεσαία θέση στο trip advisor εμένα μου φάνηκε μια χαρα και ήταν απο τα λίγα μέρη που μπορούσες να απολάυσεις απίστευτα λαζάνια μπολονεζ σε εξωτερικό χώρο. Ξαφνικά άρχισαν να παρελαύνουν μπροστά μας νέα παιδιά με πολύ μα πολύ προχωρημένο ντύσιμο. Στην αρχή μου φάνηκε πανκ, μετά είδα λίγα σαδομαζοχιστικά αξεσουαρ, μετά μου φάνηκαν όλα δερμάτινα αλλα αρκετά αποκαλυπτικά. Και γινόταν όλο και περισσότεροι! Ανακαλύψαμε οτι στο τέλος αυτής της οδού γινόταν πάρτυ σε ένα κλαμπ με θέμα "Ποιός ξέρει τί!" και πήγαμε να δούμε τί στο καλό ήταν! Τα ρούχα μας ήταν εντελώς ανάρμοστα με των υπολοίπων κι έτσι στρίψαμε για αλλού αλλά μπορώ να πω οτι το πιο εντυπωσιακό που είδα ήταν μια κοπέλα να πίνει το ποτό της κρατώντας το αγόρι της με λουρί σκύλου!! Πολύ προχωρημένη η Μπολώνια!!
Πέμπτη ημέρα: Μπολώνια και πίσω...Κλαψ!
Ήταν μια υπέροχη μέρα για τα τελευταία ψώνια.. Πριν απο αυτό, θαυμάσαμε τον άγιο Πετρόνιο και μια συναυλία με όργανο καθώς ήταν Μ. Σάββατο και όλες οι εκκλησίες κάτι έιχαν οργανώσει. Έπειτα ψάξαμε για το μεγάλο σαβατιάτικο παζάρι που βρίσκεται στην piazza del 8 augosto. Αν ποτέ βρεθείτε Σάββατο στη Μπολώνια μην το παραλείψετε! Έχει φοβερά πράγματα σε καλές τιμές και πολύ ενδιαφέροντες παγκους με είδη λαικής τέχνης. Στις 12.30 το μεσημέρι ίσα που προλάβαμε να φάμε ένα πιάτο τέλεια φρέσκα ζυμαρικά και να πιούμε μια μπύρα στην υγειά της ολοζώντανης αυτής πόλης! Τρείς ώρες μετά πετούσαμε για Θεσσαλονίκη κι έπειτα Σέρρες. Στην Ανάσταση στην εκκλησία του χωριού είμασταν όλες πολύ συγκινημένες και την άλλη μέρα ανάψαμε ένα κεράκι στην καλή γιαγιά μας. Εκτός απο ωραία ταξίδια εύχομαι σε όλο τον κόσμο να έχει να θυμάται μια τέτοια γιαγια!!
Πρωτη μέρα:Μπολώνια
Αποφασίσαμε να ταξιδέψουμε με ryanair απο Θεσσαλονίκη για Μπολώνια με πολύ φθηνά εισητήρια στις 30 Απριλίου 2013. Το αεροπλάνο μας πετούσε στις 13:55, μια πάρα πολύ βολική ώρα για να τακτοποιήσουμε σπίτια, σκυλιά, να πάμε αεροδρόμιο, και να είμαστε σίγουρες πως η φούρια που μας είχε κυριέυσει δεν θα μας στοίχιζε κανένα μεγάλο λάθος του στυλ "Α, ξέχασα την ταυτότητα" ή " Δεν άφησα νερό στη Λάκτα"!! Η παρέα μας αν και πολύ δεμένη ήταν αρκετά ετερόκλειτη..Παρόλο που μεγαλώσαμε μαζί με τα κορίτσια και είμαστε σαν αδερφές, έχουμε η καθεμιά τη λόξα της! Άλλη με το κάπνισμα, άλλη με τον καλο ύπνο, άλλη να μην χάσουμε κανένα μουσείο (αυτή είμαι εγώ)! Άλλες λατρεύουν να δοκιμάζουν την τοπική κουζίνα και άλλες εμμένουν στην ασφάλεια του διεθνούς μπέργκερ..Τουρλού τουρλού είμασταν, που λέμε και στον τόπο μου! Αλλά είχαμε έναν κοινό στόχο: Να περάσουμε καλά! Φτάνοντας στο αεροδρόμιο της Μπολώνια κλείσαμε αυτοκίνητο για την επόμενη μέρα γιατί ήξερα πως η Πρωτομαγιά γιορτάζεται όπως ακριβώς κι εδώ με αργίες και αποφασίσαμε να πάμε μια βόλτα στην Τοσκάνη να πιάσουμε τον Μάη!
Το ξενοδοχείο που είχαμε μέρες τώρα κλείσει απο το booking ήταν καταπληκτική επιλογή τελικά! Βρίσκεται στο κέντρο της πόλης και όταν λέμε κέντρο στην συγκεκριμένη περίπτωση εννοούμε την ζωγραφισμένη τελεία στο δρόμο απο όπου ξεκινούν οι χιλιομετρικές αποστάσεις! Τόσο κέντρο! Λέγεται Petronio Residence και το πιο σημαντικό ατού του ως προς την τοποθεσία είναι οτι μόλις μπήκαμε στο διαμέρισμα και ανοίξαμε τα χρωματιστά ξύλινα πατζούρια αντικρίσαμε τους δίδυμους πύργους της Μπολώνια σε όλο τους το μεγαλείο! Καταπληκτικό! Οι χώροι του επίσης φανταστικοί, δύο μεγάλες κρεβατοκάμαρες, ένα μεγάλο καθιστικό και μια κουζίνα που έμοιαζε να ανήκει σε εκπομπή μαγειρικής! Πολύ οργανωμένο και μοντέρνο διαμέρισμα! Σου έδινε την εντύπωση οτι είσαι κι εσύ φοιτητής στο ιστορικό πανεπιστήμιο και κάνεις ζωάρα στην Ιταλία!
Είχε όμως κι ένα μεγάλο αρνητικό αυτό το κατάλυμα, οτι έπρεπε να τσεκάρουμε στο ξενοδοχείο της εταιρίας που ήταν 1.5 χιλιόμετρο αν θυμάμαι καλά μακριά, δηλ περίπου 20 λεπτο με τα πόδια. Φτάσαμε, χρησιμοποιήσαμε τους κωδικούς για να μπούμε και μόλις τακτοποιηθήκαμε δύο απο εμάς ξεκίνησαν για να κάνουν τσεκ ιν..Η βόλτα με τα πόδια μας αντάμειψε καθώς χαθήκαμε στην ευχάριστη βοή της φοιτητικής πόλης και χαζέψαμε βιτρίνες και γελαστή καθημερινή ζωή! Επιστρέφοντας χτυπήσαμε θυροτηλέφωνο στα κορίτσια και ξεκινήσαμε την περιήγηση στην όμορφη παλιά πόλη! Παρόλο που έχω επισκεφτεί πολλές ιταλικές πόλεις μπορώ να πω οτι το ιστορικό κέντρο της Μπολώνια ( όπως και της Πάδοβα) έχει το εξής απολαυστικό: δεν είναι αηδιαστικά τουριστικό και έχει ενσωματωθεί πλήρως στην μοντέρνα φοιτητική ζωή. Έτσι δίνεται μια συνέχεια στο πέρασμα του χρόνου με μια τρομερή δόση αυθεντικότητας! Μπορείς να στέκεσαι δίπλα σε ένα πανέμορφο ιστορικό κτήριο και πρέπει να ψάξεις για να ανακαλύψεις τί ακριβώς είναι ενώ δίπλα σου νεαροί τσακώνονται για ποδοσφαιρικές ομάδες ή ένας σκύλος απο σπίτι χαζεύει την ταμπέλα που εσύ τόση ώρα δεν μπορέις να βρεις! Ή ακόμη καλύτερα πίνεις μια μπύρα σε μια ιστορική πλατεία στη μισή τιμή απο οτι θα την έπινες στην παραλία τςη Θεσσαλονίκης..Κάτι τέτοιες λεπτομέρειες μας έκαναν να ενθουσιαστούμε με τη ζωή στη Μπολώνια! Το σούρουπο καταλήξαμε να πίνουμε ποτάκια λοιπόν σε ένα φοβερό μαγαζί με ένα πολύ πρωτοποριακό σύστημα: Κάθε μισή ώρα χτυπούσε καμπανάκι και ο μπουφές της αυλίτσας άλλαζε! Ξεκινήσανε με πατατάκια και ξηρούς καρπούς και καταλήξανε στις 9 το βράδυ να σερβίρουν σολωμό και λαζάνια! Οι θαμώνες σηκωνόταν ευγενικα και έπαιρναν κάτι στο πιάτο τους παραγγέλνοντας κι άλλο ποτό και κουβεντιάζοντας..Πολύ όμορφο μαγαζί!Βρίσκεται στη via clavature δύο δρόμους πίσω απο τους πύργους και το συστίνουμε όλες! Μια βόλτα μετά μας έδειξε οτι το σύστημα με τους μπουφέδες και με αύθονη μπύρα καλά κρατεί στη Μπολώνια..Αργότερα φάγαμε κανονικό δείπνο στο caffeteria cinque 50 προτινόμενο απο πολλούς στο trip advisor αλλά χωρίς να ενθουσιάσει εμάς. Πολύ καλά ζυμαρικά και σαλάτες αλλά μικρό, στενό και αρκετά χειμερινό μια βραδιά που έπρεπε να χαιρόμαστε καμιά πλατεία..
Δεύτερη μέρα: Lucca, Pisa και...Parma ( στο άσχετο)!!
Τη δεύτερη μέρα λοιπόν είπαμε να ξεχυθούμε στις εξοχές! Ήταν Πρωτομαγιά, όλα κλειστά, και η Μπολώνια με το ένδοξο αριστερό, αγωνιστικό παρελθόν τραγουδούσε τη bandiera rossa! Avandi popolo κι εμείς, χρείάστηκε να πάμε μέχρι το αεροδρόμιο για να παραλάβουμε το αυτοκίνητό μας γιατι το αντίστοιχο γραφείο στην πόλη ήταν κλειστό..Κατά τις 12 (μεσημέριασε) ξεκινήσαμε για Τοσκάνη! Μισή ώρα αργότερα φτάναμε στη Λούκα. Μεσαιωνική πόλη με τεράστιο ιστορικό κέντρο που περιβάλλεται απο μεγάλα τείχη, είναι ιδανική για ποδήλατο! Προσέξαμε πολύ το παρκάρισμα για να μην μας γράψουν και κάναμε το κλασσικό κόλπο. Όταν θέλω να θυμάμαι πού πάρκαρα, βγάζω μια φωτογραφία στο κινητό τον δρόμο και τον αριθμό! Η Λούκα ήταν γεμάτη όμορφες πλατείες και με αρκετούς επισκέπετες ίσως λόγω της ημέρας. Μπήκαμε απο την Porta Elisa και βολτάραμε κανένα δύωρο!Ανεβήκαμε και στον Πύργο με το ρολόι, πρωί πρωί μας βγήκε η γλώσσα αλλά η θέα άξιζε τον κόπο!
Λίγο μετά ξεκινήσαμε για τον γνωστό στραβό πύργο! Εγώ είχα ξαναβρεθεί στην piazza de miracoli στην Πίζα αλλά τα κορίτσια επέμεναν να επισκεφτούν αυτό το πολυφωτογραφημένο μνημείο! Η αλήθεια είναι οτι έπεσε τόσο, μα τόοοοοοσο γέλιο όσο προσπαθούσαμε να βγάλουμε μια φωτογραφία της προκοπής που να περιλαμβάνει εμάς, τον πύργο και να είναι αρκετά πειστική! Διασκεδάσαμε με την καρδιά μας!!Η καταρρακτώδης βροχή δεν μας επέτρεψε να κάνουμε πολλά πράγματα εκεί εκτός απο το αν επισκεφτούμε τα βασικά κτήρια..Έτσι εκμεταλλευτήκαμε τον νεκρό χρόνο και πήγαμε στο πλησιέστρο μεγάλο σούπερ μαρκετ για να εφοδιαστούμε με καλούδια! Έπρεπε να τιμήσουμε και τη φοβερή κουζίνα μας! Διαλέξαμε απίστευτα τυριά και αλλαντικά της περιοχής ( η διπλανή Πάρμα αλλά και η Τοσκάνη φημίζονται για την εξαγωγή τέτοιων ειδών κοπής) και άλλα ωραία πράγματα που θα στελέχωναν το πρωινό μας στην σούπερ κουζίνα!
Τελειώσαμε την περιήγηση στην Πίζα γύρω στις 6.30 το απόγευμα. Εγώ προσπαθούσα με άπειρα επιχειρήματα να τις πείσω να κατεβούμε κι άλλο νότια γιατί είμαι ερωτευμένη με το Σαν Τζιμινιάνο και να γυρίζαμε απο τον αυτοκινητόδρομο της Φλωρεντίας αλλά τζίφος. Τα επιχειρήματα όμως του στυλ ¨μια φορά είναι τα νιάτα" έπιασαν όταν ξαφνικά η αδερφή μου που οδηγούσε στο δρόμο επιστρέφοντας στη Μπολώνια έστριψε προς την ταμπέλα που έγραφε Πάρμα! Όλες μαζί φωνάξαμε "Vivere pericolosamente!!" και κάναμε το σταυρό μας γιατί μόλις στρίψαμε μεγάλα μαυρα σύννεφα σκίασαν τον δρόμο μας.. Αναγκαστήκαμε να κόψουμε ταχύτητα λόγω κακοκαιρίας κι έτσι 2 ώρες μετά είμασταν στην όμορφη Πάρμα. Ηταν η δεύτερη φορά που πήγαινα στην πόλη και είχα να συστίσω ανεπιφύλακτα μια τρατορία που είχα τιμήσει αρκετά στο παρελθόν και που συστίνει και κάθε ντόπιος εκεί, το "Il corrieri". Αυθεντική ιταλική τρατορία που κατέληξε σε αυθεντική ταξιδιωτική τραγωδία καθώς όταν φτάσαμε ο σερβιτόρος μας εξήγησε οτι λόγω πρωτομαγιάς είχαν ξεμείνει απο τα πάντα στην κουζίνα! Τί απογοήτευση! Παντού έβλεπες ψίχουλα και άδεια πιάτα..Για να μην φύγουμε νηστικοί απο εκεί φάγαμε νερόβραστα ψητά λαχανικά με χοντροκομένο νερόβραστο ζαμπόν Πάρμας και κάτι άλλα άκυρα πιάτα..Ακόμη απορώ πώς δεν έφαγα βρίσιμο ατελείωτο απο τις κοπέλες! Φτάσαμε στις 11 το βράδυ στην Μπολώνια και ρωτήσαμε φοιτητές για το παρκάρισμα. Σημαντική λεπτομέρεια: Όταν κάποιος θέλει να παρκάρει στην Πάρμα, προσέχει ιδιαιτέρως τη σήμανση! Υπάρχουν επιτρεπόμενες για παρκάρισμα θέσεις στο κέντρο αλλά έχουν κίτρινο και μπλε χρώμα. Αν δεν κάνω λάθος οι μπλε είναι και για τους επισκέπτες ενώ οι κίτρινες αποκλειστικά για τους μόνιμους κάτοικους. Επίσης ακόμη και να βρεις θέση στο δημοτικό υπαίθριο πάρκιγκ δίπλα στην πλατεία Νεπτούνο, πρέπει το αργοτερο στις 9 να έχεις μετακινήσει το αμάξι γιατί το πρωί πλένουν τους δρόμους και δεν επιτρέπεται σε κανένα όχημα να παρεμποδίζει αυτή την εργασία.
Τρίτη μέρα: Φλωρεντία!
Περιτό να πω οτι και στην Φλωρεντία είχα ξαναβρεθεί, να μην έχω όμως και μια εμμονή απο εκεί; Ή καλύτερα ας το πω απωθημένο.. Την προηγούμενη φορά παρολο που μείναμε τρεις μέρες δεν κατάφερα να εξασφαλίσω εισητήριο για το παλάτσο Ουφίτσι! Είχα βλέπετε σνομπάρει τη συμβουλή της έμπειρης ταξιδιώτισσας φίλης μου να πάρω εισητήριο απο το ινερνετ πολλές μέρες νωρίτερα. Μην κάνετε το ίδιο λαθος! Αυτή τη φορά με τα κορίτσια επανέλαβα συνειδητά το λάθος αυτό γιατί έιχαμε αφήσει το πρόγραμμα χύμα, δεν ξέραμε αν θα πάμε Φλωρεντία και πότε. Έτσι όταν στο πρωινό αποφασίσαμε να κρατήσουμε το αυτοκίνητο και να κατεβούμε στη Φλωρεντία αυτομάτως ρώτησα " τί θα κάνουμε με το Ουφίτσι";; Καμιά φορά δεν θέλει οργάνωση βρε παιδιά, θέλει θάρρος! Για να μην σας τα πολυλογώ γύρω στις 12.10 την ίδια μέρα είδα με έκπληκτα μάτια την αδερφή μου να προσπερνάει την απελπιστική ουρά μπροστά απο το Παλάτσο, να μπαίνει απο μια ξεκάρφωτη είσοδο που κανονικά φρουρείται και να βγαίνει με τέσσερα εισητήρια στο χέρι και μάλιστα για το επόμενο γκρουπ στη μία η ώρα!!!!! "Μα πώς;;" την ρώτησα. "Γι 'αυτό είμαστε Έλληνες" μου απάντησε.." Έκλεψες στην ουρά;" την ξαναρώτησα. "Οχι, βρε χαζή. Απλά μπήκα και ρώτησα έναν πολύ καλό κύριο απο που μπορώ να πάρω εισητήρια. Μου πούλησε τα τελευταία 4 για το επόμενο γκρουπ"! Λαχείο!! Η χαρά μου ηταν άπειρη!!!! Δεν ξέρω αν αδικήσαμε κάποιον εκείνη την ημέρα αλλά εγώ ανταμείφθηκα τις ώρες που εκστασιασμένη κοιτούσα τους πίνακες του αγαπημένου μου Καραβάτζο! Αν ποτέ επισκεφτείτε τη Φλωρεντία μην χάσετε αυτή την υπέροχη συλλογή. Εκτός των άλλων έχει πολλούς των Ρούμπενς, Ραφαέλο, Μικελάτζελο, Μποτιτσέλι και το ίδιο το κτήριο στέγασε τα γραφεία της ιστορικής οικογένειας των Μεδίκων. Ο ναός της αναγέννησης!! Στην ταράτσα το καφέ του μουσείου είναι ιδανικό για μια ανάπαυλα. Έχει υπεροχο καφέ σε πολύ λογικές τιμές και πολύ ωραία θέα! Λίγες ώρες μετά, πήγαμε στο Παλάτσο ντουκάλε και σε όσα μουσεία μπορούσαμε, και ενδιάμεσα δοκιμάζαμε διάφορες πίτσες στο χέρι και φοβερές γεύσεις παγωτού! Ώρες ώρες η Ιταλία μου φαίνεται ως ο ίδιος ο Παράδεισος της γεύσης! Βγάλαμε υπέροχες φωτογραφίες στο ποτάμι και αναχωρήσαμε για Μπολώνια!
Τέταρτη μέρα : Βενετία!
Η τέταρτη μέρα ήταν η Μεγάλη Παρασκευή για καθολικούς και ορθόδοξους. Έτσι αφήσαμε την Βενετία να πρωταγωνιστήσει εκείνη τη μέρα στο ταξίδι μας. Ότι και να βρίσακμε κλειστό αυτή η πόλη θα το αναπλήρωνε με τη φυσική ομορφιά της! Όχι οτι τη θεωρώ ότι καλύτερο έχει να επιδείξει η Ιταλία.. Σε παλαιότερα ταξίδια γυρίσαμε με το αυτοκίνητο όλο το Βένετο και το Τρεβίζο μας απέδειξε οτι τα κανάλια του είναι το ίδιο ρομαντικά με αυτά της Βενετίας. Παρόλα αυτά η Βενετία έχει κάτι τόσο κοσμοπολίτικο που εξιτάρει τον κάθε επισκέπτη, είτε την λατρέψει, είτε την μισήσει. Είναι γεμάτη ταξιδιωτική ιστορία, βαθειά μέσα σου ξέρεις οτι αυτά τα σκαλοπάτια τα έχουν πατήσει περιπατητές πολλών προηγούμενων αιώνων και αυτό δεν μπορεί παρά να συγκινεί. Απο την άλλη ο συνοστισμός απο άγγλους γάλλους πορτογάλους σε απωθεί όσο τίποτε άλλο! Ούτε ένα βήμα χωρίς να πέσεις πάνω σε κάποιον άλλον.. Αυτό μας προδιέθετε οτι δεν θα φάμε καλά, κι όμως, φάγαμε την καλύτερη πίτσα αυτού του ταξιδιού, στην Pizzeria Megaone πίσω απο τη γέφυρα του Ριάλτο, στο δρόμο για το Παλάτσο Ντουκάλε! Αρκετά ακριβή φυσικά..4.5 Ευρώ ένα κομμάτι στο χέρι αλλα τουλάχιστον νόστιμο. Στο δρόμο θαυμάσαμε τις υπέροχες βιτρίνες και μπήκαμε στον πειρασμό να αγοράσουμε κοσμήματα με βενετσιάνικη φινέτσα! Στο Παλάτσο Ντουκάλε άλλη μια ευχάριστη έκπληξη μας περίμενε! Μια έκθεση του Μανέ που φιλοξενούνταν εκεί μόνο για λίγες μέρες! Λιώσαμε στην Ιστορία Τέχνης! Τί άλλο να ζητήσω; Οκ, μια βόλτα στα κανάλια! Αλλά οι ξαδερφούλες μου ζαλίζονται πολύ πάνω σε βάρκες. Πόσο μάλλον σε γόνδολα! Συμφωνήσαμε να κάνουμε την πολύ πιο στέρεη και φθηνότερη λύση των τοπικών αστικών βαπορέτων που κάνουν πολλές και μεγάλες βόλτες με ένα μόνο εισητήριο και που έχουν πολύ πλάκα με τους εύθυμους οδηγούς να πειράζουν τον κόσμο που ανεβοκατεβαίνει. Αν μάλιστα ανεβείς απο στάση που δεν έχει πολύ κόσμο βρίσκεις ωραία θέση και απολαμβάνεις τις διαδρομές με την ησυχία σου!
Επιστρέψαμε στον σταθμό των τρένων. Είναι πολύ εντυπωσιακό οτι κατεβαίνεις απο το βαπορέτο και ανεβαίνεις σε ένα τρενάκι που σε γυρίζει στο σπίτι σου! Η διαδρομή ήταν σχετικά αδιάφορη, κράτησε 1.45 λεπτά και κόστισε με προκράτηση γύρω στα 25 ευρώ μαζί με την επιστροφή. Πάρα πολύ καλή τιμή δηλαδή και πολύ ξεκούραστα!
Φτάσαμε στη Μπολώνια νωρίς και συμφωνήσαμε να βγούμε για φαγητό. Ήταν ένα υπέροχο βράδυ! Περπατήσαμε στο κέντρο και επιλέξαμε μια τρατορία χωρίς φαντεζί εικόνα που έμοιαζε να ταίζει καλά τους ντόπιους, την Clive που βρίσκεται επισης στην οδό Clavature. Παρότι κατέχει μεσαία θέση στο trip advisor εμένα μου φάνηκε μια χαρα και ήταν απο τα λίγα μέρη που μπορούσες να απολάυσεις απίστευτα λαζάνια μπολονεζ σε εξωτερικό χώρο. Ξαφνικά άρχισαν να παρελαύνουν μπροστά μας νέα παιδιά με πολύ μα πολύ προχωρημένο ντύσιμο. Στην αρχή μου φάνηκε πανκ, μετά είδα λίγα σαδομαζοχιστικά αξεσουαρ, μετά μου φάνηκαν όλα δερμάτινα αλλα αρκετά αποκαλυπτικά. Και γινόταν όλο και περισσότεροι! Ανακαλύψαμε οτι στο τέλος αυτής της οδού γινόταν πάρτυ σε ένα κλαμπ με θέμα "Ποιός ξέρει τί!" και πήγαμε να δούμε τί στο καλό ήταν! Τα ρούχα μας ήταν εντελώς ανάρμοστα με των υπολοίπων κι έτσι στρίψαμε για αλλού αλλά μπορώ να πω οτι το πιο εντυπωσιακό που είδα ήταν μια κοπέλα να πίνει το ποτό της κρατώντας το αγόρι της με λουρί σκύλου!! Πολύ προχωρημένη η Μπολώνια!!
Πέμπτη ημέρα: Μπολώνια και πίσω...Κλαψ!
Ήταν μια υπέροχη μέρα για τα τελευταία ψώνια.. Πριν απο αυτό, θαυμάσαμε τον άγιο Πετρόνιο και μια συναυλία με όργανο καθώς ήταν Μ. Σάββατο και όλες οι εκκλησίες κάτι έιχαν οργανώσει. Έπειτα ψάξαμε για το μεγάλο σαβατιάτικο παζάρι που βρίσκεται στην piazza del 8 augosto. Αν ποτέ βρεθείτε Σάββατο στη Μπολώνια μην το παραλείψετε! Έχει φοβερά πράγματα σε καλές τιμές και πολύ ενδιαφέροντες παγκους με είδη λαικής τέχνης. Στις 12.30 το μεσημέρι ίσα που προλάβαμε να φάμε ένα πιάτο τέλεια φρέσκα ζυμαρικά και να πιούμε μια μπύρα στην υγειά της ολοζώντανης αυτής πόλης! Τρείς ώρες μετά πετούσαμε για Θεσσαλονίκη κι έπειτα Σέρρες. Στην Ανάσταση στην εκκλησία του χωριού είμασταν όλες πολύ συγκινημένες και την άλλη μέρα ανάψαμε ένα κεράκι στην καλή γιαγιά μας. Εκτός απο ωραία ταξίδια εύχομαι σε όλο τον κόσμο να έχει να θυμάται μια τέτοια γιαγια!!
Last edited by a moderator:
