greeklad
Member
- Μηνύματα
- 172
- Likes
- 52
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νέα Ζηλανδία
Όταν ήμουν μικρός η Υεμένη ηχούσε στα αυτιά μου σαν ένας τόπος επικίνδυνος, όπου οι άνθρωποι της ζουν "πίσω από το Θεό" όπως γλαφυρά χαρακτήριζε η γιαγιά μου τους μακρινούς και άγνωστους σε αυτήν λαούς. Στην πραγματικότητα λίγα πράγματα, ακόμα και σήμερα, γνωρίζουν οι Έλληνες για την πανέμορφη αυτή χώρα που βρίσκεται στην νοτιοδυτική πλευρά της Αραβικής Χερσονήσου. Ομολογώ ότι και οι δικές μου γνώσεις γύρω από τη χώρα και τους ανθρώπους της ήταν σχεδόν ανύπαρκτες μέχρι που πριν από 4 χρόνια η αγαπημένη μου εξαδέλφη από τη Γαλλία αποφάσισε να δουλέψει σαν εθελόντρια στα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών στην πρωτεύουσα της Υεμένης, τη Σαναά. Μόλις άρχισαν οι πρώτες περιγραφές και φωτογραφίες να καταφτάνουν στα εισερχόμενα του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου ήξερα ότι έπρεπε οπωσδήποτε να επισκεφτώ αυτή τη χώρα. Τα τελευταία δύο χρόνια έχω κάνει δύο ταξίδια στην Υεμένη, αλλά εδώ θα μοιραστώ μαζί σας το πρώτο μου ταξίδι μια πού ήταν μεγαλύτερης διάρκειας.
Η προετοιμασία δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Ένα αεροπορικό εισιτήριο χρειαζόμουν. Θα έμενα με συγγενείς οι οποίοι είχαν κανονίσει για μένα ένα υπέροχο οδοιπορικό στην μεγάλη αυτή χώρα. Η Υεμένη είναι λίγο μικρότερη σε μέγεθος από τη Γαλλία για να σας δώσω μια ιδέα μεγέθους.
Μετά από ένα σχολαστικό ψάξιμο σε διάφορες αεροπορικές εταιρίες κατέληξα να αγοράσω το εισιτήριο μου από την Gulf Air. Κατευθείαν πτήσεις δεν υπάρχουν από την Αθήνα στη Σαναά. Η Yemenia, ο κρατικός αερομεταφορέας της χώρας, πετάει μόνο σε Ρώμη, Λονδίνο, Παρίσι και Φρανκφούρτη και δεν είχαν και ιδιαίτερα δελεαστικούς ναύλους εκείνο τον καιρό. Την Gulf Air την επέλεξα γιατί ήταν η φτηνότερη εκείνη την περίοδο και γιατί είχα πετάξει μαζί τους τον περασμένο χρόνο στην Ινδία και ήμουν πολύ ευχαριστημένος.
Είναι 9 Οκτωβρίου του 2006 και το ταξίδι αρχίζει. Οδικώς από τη Ζάκυνθο μέχρι την Αθήνα, διαμονή 2 ημερών στην πρωτεύουσα για μερικά απαραίτητα ψώνια (κάμποσα μπουκάλια αλκοόλ που έκρυψα στη βαλίτσα μου- στην Υεμένη απαγορεύεται η πώληση και η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών - και νάμαι στο Ελευθέριος Βενιζέλος γεμάτος ενθουσιασμό και προσμονή για το μεγάλο ταξίδι. Αρχικά είχα εισιτήριο επιστροφής σε 15 μέρες αλλά κάτι μου έλεγε μέσα μου ότι μάλλον δεν θα με έφταναν. Έχω τσεκάρει τις αποσκευές μου και περιμένω να επιβιβαστώ στο 767 της Gulf Air για Μπαχρέιν. Για κακή - καλή μου τύχη ένα τεχνικό πρόβλημα στο αεροπλάνο θα με αναγκάσει να πετάξω με Ολυμπιακή για Dubai. Ο αρχικός εκνευρισμός περνάει γρήγορα όταν συνειδητοποιώ ότι τελικά θα φτάσω στη Σαναά κατά μερικές ώρες νωρίτερα από ότι είχα υπολογίσει και θα πραγματοποιούσα και μια μίνι επίσκεψη στο χλιδάτο αεροδρόμιο του Dubai που τόσα είχα ακούσει από φίλους και γνωστούς.
Η πτήση της Ολυμπιακής έφυγε στην ώρα της και 4 ώρες μετά περπατούσα σε ένα από τα πιο πολύβουα αεροδρόμια που είχα επισκευτεί μέχρι τότε. Κιτς χλιδή με πλαστικούς κοκκοφοίνικες στολισμένους με λαμπάκια και στα duty free να έχουν επιδοθεί όλοι σε έναν αγοραστικό οργασμό. Πέντε ώρες αργότερα και αφού είχα γυρίσει το αεροδρόμιο 3 φορές επιβιβάστηκα στο ολοκαίνουργιο Airbus 330 των Εμιράτων για τη Σαναά. Η προσμονή μου είχε κορυφωθεί. Χάζευα από το παράθυρο την απέραντη έρημο της Σαουδικής Αραβίας που απλωνόταν κάτω από τα πόδια μου ενώ απολάμβανα τις περιποιήσεις του ευγενέστατου πληρώματος των Εμιράτων. Ίσως να ήμουν ο μόνος που δεν κοιμόταν σε αυτή την πτήση μια που λόγω Ραμαζανιού, οι Άραβες συνεπιβάτες δεν ακούμπησαν το πρωινό τους και προτίμησαν να κοιμηθούν καθ' όλη τη διάρκεια της πτήσης.
Η πρώτη εμπειρία από το αεροδρόμιο της Σαναά σε προδιαθέτει ότι το ταξίδι θα είναι δύσκολο αν δεν γνωρίζεις κάποια στοιχειώδη Αραβικά. Για την Υεμένη όλοι οι δυτικοί χρειάζονται βίζα εισόδου με ισχύ ενός μήνα που την αγοράζουν με την άφιξη τους στο αεροδρόμιο. Σε αυτό το ταξίδι το κόστος της ήταν 40 ευρώ αλλά τώρα έχει μειωθεί στα 25. Με το γυαλιστερό πράσινο χαρτάκι της βίζας στο διαβατήριο μου φτάνω στον έλεγχο. Με ρωτάει ο υπάλληλος σε άθλια αγγλικά από που κατάγομαι. Απαντώ στα αγγλικά ότι έρχομαι από την Ελλάδα. Ανακαλύπτω ότι ο υπάλληλος δεν γνωρίζει την ύπαρξη της Ελλάδας και αρχίζει να με ρωτάει που βρίσκεται. Δεν ξέρω τι να πω! Αρχίζω να ονομάζω γειτονικές Ευρωπαϊκές χώρες σε μια προσπάθεια να τους εξηγήσω που βρίσκεται η Ελλάδα αλλά μάταια. Ακολουθεί ένα σκηνικό απείρου κάλλους με τον υπάλληλο να περπατάει μπροστά και να δείχνει το διαβατήριο μου σε όποιον ένστολο βρει και εγώ από πίσω να προσπαθώ να μην τον χάσω από τα μάτια μου. Κάποια στιγμή με την άκρη του ματιού μου βλέπω την εξαδέλφη μου στο βάθος της αίθουσας και αρχίζω να της φωνάζω δυνατά να έρθει. Μας πλησίασε και είπε κάτι στον υπάλληλο στα Αραβικά. Και τότε από το στόμα του υπαλλήλου, πίσω από ένα πλατύ χαμόγελο που αποκάλυπτε δυο ολόχρυσους κυνόδοντες, ακούστηκε η φράση "Ααα... Γιουνάν! Good people! Welcome to Yemen Sir". ¨Ήταν ένα χαμόγελο ζεστό και εγκάρδιο σαν όλα τα χαμόγελα που θα μου χάριζαν στη διάρκεια του ταξιδιού μου οι ζεστοί κάτοικοι αυτής της χώρας. Με μια περισσή περηφάνια για την καταγωγή μου και με την ξαδέρφη μου αγκαλιά βγήκαμε στο πάρκιν του αεροδρομίου.
...συνεχίζεται
Η προετοιμασία δεν ήταν ιδιαίτερα μεγάλη. Ένα αεροπορικό εισιτήριο χρειαζόμουν. Θα έμενα με συγγενείς οι οποίοι είχαν κανονίσει για μένα ένα υπέροχο οδοιπορικό στην μεγάλη αυτή χώρα. Η Υεμένη είναι λίγο μικρότερη σε μέγεθος από τη Γαλλία για να σας δώσω μια ιδέα μεγέθους.
Μετά από ένα σχολαστικό ψάξιμο σε διάφορες αεροπορικές εταιρίες κατέληξα να αγοράσω το εισιτήριο μου από την Gulf Air. Κατευθείαν πτήσεις δεν υπάρχουν από την Αθήνα στη Σαναά. Η Yemenia, ο κρατικός αερομεταφορέας της χώρας, πετάει μόνο σε Ρώμη, Λονδίνο, Παρίσι και Φρανκφούρτη και δεν είχαν και ιδιαίτερα δελεαστικούς ναύλους εκείνο τον καιρό. Την Gulf Air την επέλεξα γιατί ήταν η φτηνότερη εκείνη την περίοδο και γιατί είχα πετάξει μαζί τους τον περασμένο χρόνο στην Ινδία και ήμουν πολύ ευχαριστημένος.
Είναι 9 Οκτωβρίου του 2006 και το ταξίδι αρχίζει. Οδικώς από τη Ζάκυνθο μέχρι την Αθήνα, διαμονή 2 ημερών στην πρωτεύουσα για μερικά απαραίτητα ψώνια (κάμποσα μπουκάλια αλκοόλ που έκρυψα στη βαλίτσα μου- στην Υεμένη απαγορεύεται η πώληση και η κατανάλωση αλκοολούχων ποτών - και νάμαι στο Ελευθέριος Βενιζέλος γεμάτος ενθουσιασμό και προσμονή για το μεγάλο ταξίδι. Αρχικά είχα εισιτήριο επιστροφής σε 15 μέρες αλλά κάτι μου έλεγε μέσα μου ότι μάλλον δεν θα με έφταναν. Έχω τσεκάρει τις αποσκευές μου και περιμένω να επιβιβαστώ στο 767 της Gulf Air για Μπαχρέιν. Για κακή - καλή μου τύχη ένα τεχνικό πρόβλημα στο αεροπλάνο θα με αναγκάσει να πετάξω με Ολυμπιακή για Dubai. Ο αρχικός εκνευρισμός περνάει γρήγορα όταν συνειδητοποιώ ότι τελικά θα φτάσω στη Σαναά κατά μερικές ώρες νωρίτερα από ότι είχα υπολογίσει και θα πραγματοποιούσα και μια μίνι επίσκεψη στο χλιδάτο αεροδρόμιο του Dubai που τόσα είχα ακούσει από φίλους και γνωστούς.
Η πτήση της Ολυμπιακής έφυγε στην ώρα της και 4 ώρες μετά περπατούσα σε ένα από τα πιο πολύβουα αεροδρόμια που είχα επισκευτεί μέχρι τότε. Κιτς χλιδή με πλαστικούς κοκκοφοίνικες στολισμένους με λαμπάκια και στα duty free να έχουν επιδοθεί όλοι σε έναν αγοραστικό οργασμό. Πέντε ώρες αργότερα και αφού είχα γυρίσει το αεροδρόμιο 3 φορές επιβιβάστηκα στο ολοκαίνουργιο Airbus 330 των Εμιράτων για τη Σαναά. Η προσμονή μου είχε κορυφωθεί. Χάζευα από το παράθυρο την απέραντη έρημο της Σαουδικής Αραβίας που απλωνόταν κάτω από τα πόδια μου ενώ απολάμβανα τις περιποιήσεις του ευγενέστατου πληρώματος των Εμιράτων. Ίσως να ήμουν ο μόνος που δεν κοιμόταν σε αυτή την πτήση μια που λόγω Ραμαζανιού, οι Άραβες συνεπιβάτες δεν ακούμπησαν το πρωινό τους και προτίμησαν να κοιμηθούν καθ' όλη τη διάρκεια της πτήσης.
Η πρώτη εμπειρία από το αεροδρόμιο της Σαναά σε προδιαθέτει ότι το ταξίδι θα είναι δύσκολο αν δεν γνωρίζεις κάποια στοιχειώδη Αραβικά. Για την Υεμένη όλοι οι δυτικοί χρειάζονται βίζα εισόδου με ισχύ ενός μήνα που την αγοράζουν με την άφιξη τους στο αεροδρόμιο. Σε αυτό το ταξίδι το κόστος της ήταν 40 ευρώ αλλά τώρα έχει μειωθεί στα 25. Με το γυαλιστερό πράσινο χαρτάκι της βίζας στο διαβατήριο μου φτάνω στον έλεγχο. Με ρωτάει ο υπάλληλος σε άθλια αγγλικά από που κατάγομαι. Απαντώ στα αγγλικά ότι έρχομαι από την Ελλάδα. Ανακαλύπτω ότι ο υπάλληλος δεν γνωρίζει την ύπαρξη της Ελλάδας και αρχίζει να με ρωτάει που βρίσκεται. Δεν ξέρω τι να πω! Αρχίζω να ονομάζω γειτονικές Ευρωπαϊκές χώρες σε μια προσπάθεια να τους εξηγήσω που βρίσκεται η Ελλάδα αλλά μάταια. Ακολουθεί ένα σκηνικό απείρου κάλλους με τον υπάλληλο να περπατάει μπροστά και να δείχνει το διαβατήριο μου σε όποιον ένστολο βρει και εγώ από πίσω να προσπαθώ να μην τον χάσω από τα μάτια μου. Κάποια στιγμή με την άκρη του ματιού μου βλέπω την εξαδέλφη μου στο βάθος της αίθουσας και αρχίζω να της φωνάζω δυνατά να έρθει. Μας πλησίασε και είπε κάτι στον υπάλληλο στα Αραβικά. Και τότε από το στόμα του υπαλλήλου, πίσω από ένα πλατύ χαμόγελο που αποκάλυπτε δυο ολόχρυσους κυνόδοντες, ακούστηκε η φράση "Ααα... Γιουνάν! Good people! Welcome to Yemen Sir". ¨Ήταν ένα χαμόγελο ζεστό και εγκάρδιο σαν όλα τα χαμόγελα που θα μου χάριζαν στη διάρκεια του ταξιδιού μου οι ζεστοί κάτοικοι αυτής της χώρας. Με μια περισσή περηφάνια για την καταγωγή μου και με την ξαδέρφη μου αγκαλιά βγήκαμε στο πάρκιν του αεροδρομίου.
...συνεχίζεται
