Tomikala
Member
- Μηνύματα
- 20
- Likes
- 56
Γειά σας !
Αν και φοιτητής ακόμη δηλώνω λάτρης των ταξιδιών και έχω ταξιδέψει απο μικρός πολύ στην Ελλάδα αλλά και, πιο πρόσφατα σε κάποιες χώρες της Ευρώπης. Διαβάζω πολύ τις ιστορίες εδώ και πήρα το θάρρος να ξεκινήσω την πρώτη δικιά μου. Επέλεξα ένα πολύ πρόσφατο μικρό ταξιδάκι από έναν προορισμό της μαγευτικής μας Ελλάδας. Ευχαριστώ για την υπομονή σας
Α μερος
Ήταν μια Πέμπτη του Οκτωβρίου όταν, λόγω ασθένειας του φιλικού ζευγαριού, ακυρώθηκε το Σαββατοκύριακο που είχε κανονιστεί στα απόκοσμα Μετέωρα και τις γύρω περιοχές, στις παρυφές της Πίνδου. Έτσι, και ενώ το έτερο ήμισυ έμεινε να με κοιτάει με παραπονιάρικο ύφος για την χαμένη εξόρμηση, αποφάσισα να την αποζημιώσω κλείνοντας ένα βράδυ στην safe επιλογή για ζευγάρια στην γύρω περιοχή. Το βουνό των Κενταύρων. Η αλήθεια είναι βέβαια πως προσπαθούσα κυρίως να ικανοποιήσω την δική μου εσωτερική ανάγκη για ένα μικρό ταξιδάκι.
Φαντάζομαι εδώ μέσα, όμοιοι γαρ, καταλαβαίνετε σε τι αναφέρομαι. Σε αυτήν την δίψα, για νέες εικόνες και μέρη που αν εγκατασταθεί στο κεφάλι σου υπερέχει έναντι κάθε άλλου συναισθήματος και σε τρώει ολόκληρο έως να εκπληρωθεί. Είναι πράγματι παράξενο πως υπάρχουν περίοδοι που και η καλύτερη πρόταση για ταξίδι σε εξωτικά μέρη με βρίσκει αδιάφορο ενώ σε άλλες φάσεις μία μόνο νύχτα στο χωριό μου, που τόσες φορές έχω επισκεφτεί, καθίσταται ανάγκη αδήριτη. Τέλος πάντων.
Όπως και να έχει, καθότι κοντινής απόστασης από την ιδιαίτερη πατρίδα μας, την Λάρισα, και περιορισμένου χρόνου, η Πορταριά μας φάνηκε μια καλή αρχή. Άλλωστε, η άλλη πλευρά ,το Ανατολικό Πήλιο, γίνεται πιο έρημη όσο χειμωνιάζει ενώ η κοσμοπολιτική φύση της περιοχής μας ταίριαζε για μια πρώτη γεύση. Η επόμενη εναλλακτική ήταν η περιοχή Μηλιών, Βυζίτσας κλπ που θεώρησα όμως ότι απαιτούν περισσότερες μέρες διαμονής. Να σημειώσω εδώ, πως η μόνο μία διανυκτέρευση ωχριά μπροστά σε ταξίδια εβδομάδων άλλων μελών, ωστόσο η τελική εντύπωση ήταν τόσο χαλαρωτική και απόκοσμη που θεωρώ πως κατατάσσει το διήμερο άνετα στην κατηγορία των ταξιδιών.
Το θέμα της διαμονής λύθηκε γρήγορα μέσω πρότασης ενός γνωστού, και ήδη Πέμπτη απόγευμα είχα εξασφαλίσει ένα δωμάτιο σε ένα 4στερο αρχοντικό 500 μέτρα από την κεντρική πλατεία της Πορταριας, σε τιμή μόλις 50 ευρώ. Οι επόμενες μέρες πέρασαν γρήγορα με την ανακοίνωση της εξόρμησης, λίγο ψάξιμο και δουλειά. Το πλάνο ήταν να ξεκινούσαμε Σάββατο πρωί για να προλάβουμε την μέρα στο βουνό και να γυρίζαμε Κυριακή μεσημέρι. Το Σάββατο έφτασε, με την αναχώρηση να γίνεται στις 12 το πρωί. Μία ώρα δηλαδή καθυστέρηση από τον αρχικό προγραμματισμό, εξαιτίας φυσικά της συνοδού μου, με την οποία σημειωτέον ακολουθεί ταξίδι Άμστερνταμ, και πρέπει να μάθω τις ταξιδιωτικές της συνήθειες. Άλλοι προτιμάνε μουσεία, άλλοι φεστιβάλ, άλλοι ξενοδοχεία, άλλοι κάμπινγκ και άλλοι, όπως η συγκεκριμένη δεν έχουν τέτοιες απαιτήσεις, απλά έφεση στην καθυστέρηση.
Η μισάωρη διαδρομή από Βόλο για Πορταριά είναι εύκολη με αρκετές αλλά ανώδυνες στροφές. Με τον καιρό κατά την ανάβαση να συννεφιάζει και τα κίτρινα φύλλα των άπειρων δέντρων σιγά σιγά να αυξάνονται δημιουργούταν ένα ρομαντικότατο φθινοπωρινό τοπίο. Ο ξενώνας "Κανταρτζή" βρέθηκε άνετα με το ιδιωτικό παρκινγκ του να λύνει το τεράστιο θέμα της στάθμευσης στο χωριό. ( Όποιος έχει πάει καταλαβαίνει εύκολα τι εννοώ..)
Πρόκειται για ένα κομψό αρχοντικό του 1895 άψογα διατηρημένο εξωτερικά και εσωτερικά. Διαθέτει και δικιά του αυλή στην οποία όπως μάθαμε τους ζεστούς μήνες σερβίρεται το παραδοσιακό πρωινό. Μόλις διαβήκαμε την σιδερένια αυλόπορτα η εικόνα του επιβλητικού κτηρίου με φόντο το μουντό βουνό ήταν ανατριχιαστική. Το προσωπικό, νέα, ντόπια παιδιά μας βοήθησαν πολύ στον εγκλιματισμό στην γύρω περιοχή. Οδηγηθήκαμε λοιπόν στο δωμάτιο μας που ήταν μαγευτικό και άλλης εποχής. Ξύλινα παλιά έπιπλα, ψηλό ταβάνι, βελέντζα και μεγάλο παράθυρο με θέα το βουνό και την γειτονική Μακρυνίτσα. Σε αντίθεση με άλλα είδη ταξιδιών, στους χειμερινούς προορισμούς και ιδιαίτερα στα παραδοσιακά ορεινά μας χωριά, η διαμονή θεωρώ ότι αποτελεί μέρος της εμπειρίας και πρέπει να είναι αντάξια του κλίματος της περιοχής. Αφήσαμε λοιπόν τα σακίδια μας, με μία αλλαξιά ρούχα ο καθένας και κατευθυνθήκαμε για την πρώτη μας βόλτα. Είχε φτάσει για τα καλά μεσημέρι αλλά με μία ματιά από το παράθυρο ο καιρός φάνηκε να κλείνει. Το βουνό μας περίμενε.
Αν και φοιτητής ακόμη δηλώνω λάτρης των ταξιδιών και έχω ταξιδέψει απο μικρός πολύ στην Ελλάδα αλλά και, πιο πρόσφατα σε κάποιες χώρες της Ευρώπης. Διαβάζω πολύ τις ιστορίες εδώ και πήρα το θάρρος να ξεκινήσω την πρώτη δικιά μου. Επέλεξα ένα πολύ πρόσφατο μικρό ταξιδάκι από έναν προορισμό της μαγευτικής μας Ελλάδας. Ευχαριστώ για την υπομονή σας
Α μερος
Ήταν μια Πέμπτη του Οκτωβρίου όταν, λόγω ασθένειας του φιλικού ζευγαριού, ακυρώθηκε το Σαββατοκύριακο που είχε κανονιστεί στα απόκοσμα Μετέωρα και τις γύρω περιοχές, στις παρυφές της Πίνδου. Έτσι, και ενώ το έτερο ήμισυ έμεινε να με κοιτάει με παραπονιάρικο ύφος για την χαμένη εξόρμηση, αποφάσισα να την αποζημιώσω κλείνοντας ένα βράδυ στην safe επιλογή για ζευγάρια στην γύρω περιοχή. Το βουνό των Κενταύρων. Η αλήθεια είναι βέβαια πως προσπαθούσα κυρίως να ικανοποιήσω την δική μου εσωτερική ανάγκη για ένα μικρό ταξιδάκι.
Φαντάζομαι εδώ μέσα, όμοιοι γαρ, καταλαβαίνετε σε τι αναφέρομαι. Σε αυτήν την δίψα, για νέες εικόνες και μέρη που αν εγκατασταθεί στο κεφάλι σου υπερέχει έναντι κάθε άλλου συναισθήματος και σε τρώει ολόκληρο έως να εκπληρωθεί. Είναι πράγματι παράξενο πως υπάρχουν περίοδοι που και η καλύτερη πρόταση για ταξίδι σε εξωτικά μέρη με βρίσκει αδιάφορο ενώ σε άλλες φάσεις μία μόνο νύχτα στο χωριό μου, που τόσες φορές έχω επισκεφτεί, καθίσταται ανάγκη αδήριτη. Τέλος πάντων.
Όπως και να έχει, καθότι κοντινής απόστασης από την ιδιαίτερη πατρίδα μας, την Λάρισα, και περιορισμένου χρόνου, η Πορταριά μας φάνηκε μια καλή αρχή. Άλλωστε, η άλλη πλευρά ,το Ανατολικό Πήλιο, γίνεται πιο έρημη όσο χειμωνιάζει ενώ η κοσμοπολιτική φύση της περιοχής μας ταίριαζε για μια πρώτη γεύση. Η επόμενη εναλλακτική ήταν η περιοχή Μηλιών, Βυζίτσας κλπ που θεώρησα όμως ότι απαιτούν περισσότερες μέρες διαμονής. Να σημειώσω εδώ, πως η μόνο μία διανυκτέρευση ωχριά μπροστά σε ταξίδια εβδομάδων άλλων μελών, ωστόσο η τελική εντύπωση ήταν τόσο χαλαρωτική και απόκοσμη που θεωρώ πως κατατάσσει το διήμερο άνετα στην κατηγορία των ταξιδιών.
Το θέμα της διαμονής λύθηκε γρήγορα μέσω πρότασης ενός γνωστού, και ήδη Πέμπτη απόγευμα είχα εξασφαλίσει ένα δωμάτιο σε ένα 4στερο αρχοντικό 500 μέτρα από την κεντρική πλατεία της Πορταριας, σε τιμή μόλις 50 ευρώ. Οι επόμενες μέρες πέρασαν γρήγορα με την ανακοίνωση της εξόρμησης, λίγο ψάξιμο και δουλειά. Το πλάνο ήταν να ξεκινούσαμε Σάββατο πρωί για να προλάβουμε την μέρα στο βουνό και να γυρίζαμε Κυριακή μεσημέρι. Το Σάββατο έφτασε, με την αναχώρηση να γίνεται στις 12 το πρωί. Μία ώρα δηλαδή καθυστέρηση από τον αρχικό προγραμματισμό, εξαιτίας φυσικά της συνοδού μου, με την οποία σημειωτέον ακολουθεί ταξίδι Άμστερνταμ, και πρέπει να μάθω τις ταξιδιωτικές της συνήθειες. Άλλοι προτιμάνε μουσεία, άλλοι φεστιβάλ, άλλοι ξενοδοχεία, άλλοι κάμπινγκ και άλλοι, όπως η συγκεκριμένη δεν έχουν τέτοιες απαιτήσεις, απλά έφεση στην καθυστέρηση.
Η μισάωρη διαδρομή από Βόλο για Πορταριά είναι εύκολη με αρκετές αλλά ανώδυνες στροφές. Με τον καιρό κατά την ανάβαση να συννεφιάζει και τα κίτρινα φύλλα των άπειρων δέντρων σιγά σιγά να αυξάνονται δημιουργούταν ένα ρομαντικότατο φθινοπωρινό τοπίο. Ο ξενώνας "Κανταρτζή" βρέθηκε άνετα με το ιδιωτικό παρκινγκ του να λύνει το τεράστιο θέμα της στάθμευσης στο χωριό. ( Όποιος έχει πάει καταλαβαίνει εύκολα τι εννοώ..)
Πρόκειται για ένα κομψό αρχοντικό του 1895 άψογα διατηρημένο εξωτερικά και εσωτερικά. Διαθέτει και δικιά του αυλή στην οποία όπως μάθαμε τους ζεστούς μήνες σερβίρεται το παραδοσιακό πρωινό. Μόλις διαβήκαμε την σιδερένια αυλόπορτα η εικόνα του επιβλητικού κτηρίου με φόντο το μουντό βουνό ήταν ανατριχιαστική. Το προσωπικό, νέα, ντόπια παιδιά μας βοήθησαν πολύ στον εγκλιματισμό στην γύρω περιοχή. Οδηγηθήκαμε λοιπόν στο δωμάτιο μας που ήταν μαγευτικό και άλλης εποχής. Ξύλινα παλιά έπιπλα, ψηλό ταβάνι, βελέντζα και μεγάλο παράθυρο με θέα το βουνό και την γειτονική Μακρυνίτσα. Σε αντίθεση με άλλα είδη ταξιδιών, στους χειμερινούς προορισμούς και ιδιαίτερα στα παραδοσιακά ορεινά μας χωριά, η διαμονή θεωρώ ότι αποτελεί μέρος της εμπειρίας και πρέπει να είναι αντάξια του κλίματος της περιοχής. Αφήσαμε λοιπόν τα σακίδια μας, με μία αλλαξιά ρούχα ο καθένας και κατευθυνθήκαμε για την πρώτη μας βόλτα. Είχε φτάσει για τα καλά μεσημέρι αλλά με μία ματιά από το παράθυρο ο καιρός φάνηκε να κλείνει. Το βουνό μας περίμενε.
