Δημητσάνα - Βυτίνα - Στεμνίτσα: Τουρ με μπλόκα, αστυνομίες και πολιτικά μέσα!!

[James]

Επειδή ξέρω ότι δεν κοιμάστε τα βράδια, μην αγχώνεστε! Σε λίγο (?) θα την τελειώσω την ιστορία.

 

[James]

Χωρίς πινακίδες πλέον ξεκινήσαμε με προορισμό την Μονή Φιλοσόφου. Παρένθεση. Κατά την διάρκεια της διαδρομής σκέφτηκα να πάρω ένα τηλεφωνάκι την Hertz για να δω τι προβλέπεται για τις περιπτώσεις σαν την δική μου. (ανίατες)

Η ευγενική κοπέλα μου ανέφερε ότι "δεν υπάρχει πρόβλημα. Μας φέρνεται εντός 24ώρου το αυτοκίνητο μαζί με την κλήση, σας δίνουμε άλλο, και στέλνουμε εμείς έναν οδηγό μας στην Δημητσάνα και παίρνει και τις πινακίδες. Μην ανησυχείτε για τίποτα!". Προφανώς και δεν ησύχασα καθόλου μιας και πολύ ωραία μου ακούγονταν όλα αυτά. Μέχρι που ήρθε η συνέχεια. "Εσείς βέβαια θα επιβαρυνθείτε με 80 ευρώ περίπου για τον οδηγό συν την κλήση!". Πραγματικά όσο πήγαινε και καλυτέρευε το όλο σκηνικό. Οπότε το να μου δώσει ο διοικητής τις πινακίδες ήταν μονόδρομος για να γλιτώσω το 80άρι....Κλείνει η παρένθεση.

Ο καιρός ήταν βροχερός και μπόλικη ομίχλη είχε κάνει την εμφάνισή της. Καμία σχέση δηλαδή με τις χτεσινές ηλιοφάνειες.
Λίγα χιλιόμετρα από την Δημητσάνα συναντήσαμε την Ζάτουνα. Την Ζάτουνα την συναντήσαμε βέβαια, αλλά ανθρώπους πάλι όχι.
Το χωριό είναι γνωστό και από την παραμονή του Μίκη Θεοδωράκη εκεί κατά την διάρκεια της δημοκρατικότατης εξορίας του από την χούντα. Πάνω στον κεντρικό δρόμο στέκει και το καφενείο που συνήθιζε να πίνει τον καφέ του, το οποίο έχει δει και καλύτερες μέρες μάλλον...

Η συνέχεια της διαδρομής επιφύλασσε και άλλη ομίχλη. Και όταν λέμε ομίχλη εννοούμε όλη την ομίχλη του κόσμου μαζεμένη πάνω από τα κεφάλια μας. Η ορατότητα στην οδήγηση δεν ξεπερνούσε τα λίγα μέτρα και η σύζυγος πρότεινε να κάνουμε αναστροφή, γιατί εκεί (σε κανέναν γκρεμό δηλαδή) δεν θα μας έβρισκε και κανείς. Δεν έπιανε και το κινητό. Πάντως δεν μπορώ να καταλάβω τον λόγο της ανησυχίας της....

Ευτυχώς κατεβαίνοντας προς το φαράγγι η ομίχλη αραίωσε και μπορέσαμε και φτάσαμε σώοι στην Μονή, η οποία μας καλωσόριζε μεν, μας ενημέρωνε να είμαστε ευπρεπείς και ότι απαγορεύονται τα σκυλιά δε. Η ίδια η Μονή βέβαια είχε καμιά δεκαριά σκυλιά που έκοβαν βόλτες, αλλά αυτά μάλλον είχαν μέσον.

Το τοπίο σαφέστατα εντυπωσιακό, ενώ και καιρός το έκανε να μοιάζει ακόμα πιο απόκοσμο

Ακριβώς απέναντι η Μονή Προδρόμου

Βασικός μας στόχος βέβαια ήταν το κρυφό σχολειό που βρίσκεται στην καρδιά του φαραγγιού και όχι τόσο η Μονή. Οπότε με γρήγορο βήμα διασχίσαμε τον χώρο (Αφού αποφύγαμε τα σκυλιά) και κατευθυνθήκαμε προς την είσοδο που οδηγεί στην (πολύ) δύσκολη διαδρομή που μας περίμενε....

Όμως όχι! Μια φωνή μας σταμάτησε! "Καλώς ήλθατε!! Περάστε να προσκυνήσετε...". Ένας μοναχός μας είχε αντιληφθεί και μας προέτρεψε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο παραπάνω στην Μονή. Ε, να μην τον κακοκαρδίσουμε, είδαμε τις εικόνες, και πάνω που ετοιμαζόμασταν να φύγουμε....."ελάτε να σας κεράσω και ένα νεράκι να ξαποστάσετε!".

Ε να μην το κακοκαρδίσουμε ας πιούμε και το νερό.....Μπήκαμε σε ένα δωματιάκι λοιπόν όπου όντως μας περίμεναν κανάτες με νερό.
-"Από πού είστε παιδιά μου?"
-"Από Σάμο,
-"από Σάμοοοοο??" (έχε γούστο να είναι και αυτός γνωστός), "νησί ε?"
- ......(δεν ήταν γνωστός)
Αφού μας είπε την ιστορία του μοναστηριού, πέρασε και στο παρασύνθημα....."Για παραπάνω πληροφορίες για την Μονή, μπορείτε να πάρετε από κάποιους οδηγούς που έχουμε εδώ, ή και από κάποιες εικόνες....."
Μάιστα. 8 ευρώ οι οδηγοί, 7 οι εικόνες. Και καλά το ένα το καταλαβαίνω. Θα διαβάσω κάτι. Από τις εικόνες τι σόι πληροφορίες θα πάρω???
Δεν "ψωνίσαμε" κάτι, τον ευχαριστήσαμε και συνεχίσαμε. Τον κακοκαρδίσαμε τελικά...

 

[STKF]

Συγγνώμη που πετάγομαι αλλά βρίσκω την ευκαιρία να αναφέρω ότι όποιος επισκεφθεί την μονή Φιλσόφου προτείνω να προτιμήσει την κυκλική και μεγαλύτερη διαδρομή μέσω Ζατούνας παρά απευθείας από Δημητσάνα διότι το οδόστρωμα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση. Τον Αύγουστο που πήγα ο δρόμος από Δημητσάνα
σε αρκετά σημεία είχε πολλά και μεγάλα νεροφαγώματα. Αντίθετα η διαδρομή μέσω Ζατούνας δεν είχε αυτό το πρόβλημα.

 

[James]

Η κατάβαση για το κρυφό σχολειό μόλις είχε ξεκινήσει...

Η διαδρομή είναι πολύ ενδιαφέρουσα και μέσα στο πράσινο αλλά θέλει κάμποση προσπάθεια. Υπάρχουν πολλά σκαλιά (άλλοτε φυσικά, άλλοτε τεχνητά) και ειδικά στον γυρισμό θα σας βγει η γλώσσα! Οι δικές μας πάντως βγήκαν!
Μία άποψη της διαδρομής

η οποία είναι πολύ κατηφορική στην αρχή αλλά στην συνέχεια επιστρέφει σε νορμάλ επίπεδα.
Εντύπωση μου έκανε ότι υπήρχαν παντού πινακίδες για τα περιπατητικά μονοπάτια (Μenalon trail νομίζω λεγόταν), με την ακριβή σου τοποθεσία, με τις αποστάσεις από τα υπόλοιπα σημεία, οπότε και αποκλειόταν να χαθείς. Μπράβο για την προσπάθεια, μιας και πέρα από το υπέροχο τοπίο έχουν φροντίσει να το προωθήσουν σωστά, προσελκύοντας σίγουρα μπόλικο σχετικό τουρισμό. Πόιντ από εμένα.
Ύστερα λοιπόν από ένα κοπιαστικό τέταρτο φτάσαμε στο κρυφό σχολειό (ή τουλάχιστον φέρεται να ήταν) όπου βρίσκεται και η παλαιά Μονή.
Το εξωτερικό κομμάτι

αλλά και το εσωτερικό

ομολογουμένως και αυτό βρίσκεται στην μέση του πουθενά και θα έκανε μια χαρά για κρυφό σχολειό. Ούτε οι μαθητές δεν θα το έβρισκαν (αστείο).
Η θέα και από εδώ είναι άκρως εντυπωσιακή (πώς μπορούσε να είναι διαφορετικά βέβαια)

ενώ θα απολαύσετε και μερικές....αίθουσες του σχολείου

Ένα λάθος που πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγετε, είναι να κάνετε τον δρόμο της επιστροφής χωρίς καθόλου ξεκούραση. Εμείς μετά το σκαρφάλωμα στα χαλάσματα, αποφασίσαμε να γυρίσουμε αμέσως στην Μονή και το μετανιώσαμε. Αναγκαστήκαμε να κάνουμε αρκετές στάσεις καθώς η φυσική μας κατάσταση δεν είναι και επιπέδου...Ολυμπιακών (ούτε σχολικού επιπέδου αλλά οκ).

Μετά από αρκετή ώρα και ασθμαίνοντας φτάσαμε στην Μονή......Εκεί ακούσαμε την φωνή ενός άλλου μοναχού ο οποίος μα καλούσε για να μας κεράσει νερό......(γνωστά τα υπόλοιπα). Καθώς απομακρυνόμασταν πρέπει να μας ευχήθηκε "Η Παναγιά μαζί σας" γύρω στις 15 φορές. Χωρίς υπερβολή.

Όπως όλοι περιμένατε, είχε έρθει και η ώρα της μεγάλης μάχης για την ανάκτηση των πινακίδων....Επιστροφή στη Δημητσάνα με στόχο να αλλάξουμε την εικόνα του αυτοκινήτου μας

Καταφθάνοντας στο τμήμα αντικρύσαμε μπόλικο κόσμο. Μας υποδέχτηκε ο ίδιος αστυνομικός ο οποίος μου είπε ότι ο διοικητής δεν ήταν εκεί αλλά θα μας έδινε τις πινακίδες (άμα έχεις μέσον!), αρκεί να πληρώναμε την κλήση. Με ένα τηλεφώνημα έμαθε ότι ο ταχυδρόμος (!) είχε γυρίσει, οπότε το ταχυδρομείο ήταν ανοικτό. Όντως, πληρώσαμε την κλήση στα ΕΛΤΑ όπου οι υπάλληλοι με ρώτησαν αν "έχω σκοτώσει κάποιον και μου πήραν τις πινακίδες", αλλά απέφυγα να πω ότι απλά εμπόδιζα ένα τόσο δα λεωφοριάκι....
Με τις πινακίδες ανά χείρας ρώτησα πώς θα τις βιδώσω παίρνοντας την αποστομωτική απάντηση "κατσαβίδι δεν έχετε μαζί σας?".......

Ένα γειτονικό κατάστημα μου δάνεισε ένα και με σβέλτες κινήσεις (μην μου τις ξαναπάρουν) τις βίδωσα και ήμασταν έτοιμοι για αναχώρηση.

Έτσι απλά? Όχι.....έρχεται η φράση 3)........

 

[mfish]

Η κατάβαση για το κρυφό σχολειό μόλις είχε ξεκινήσει...

Η διαδρομή είναι πολύ ενδιαφέρουσα και μέσα στο πράσινο αλλά θέλει κάμποση προσπάθεια. Υπάρχουν πολλά σκαλιά (άλλοτε φυσικά, άλλοτε τεχνητά) και ειδικά στον γυρισμό θα σας βγει η γλώσσα! Οι δικές μας πάντως βγήκαν!

Ύστερα λοιπόν από ένα κοπιαστικό τέταρτο φτάσαμε στο κρυφό σχολειό (ή τουλάχιστον φέρεται να ήταν) όπου βρίσκεται και η παλαιά Μονή.

Ένα λάθος που πρέπει οπωσδήποτε να αποφύγετε, είναι να κάνετε τον δρόμο της επιστροφής χωρίς καθόλου ξεκούραση. Εμείς μετά το σκαρφάλωμα στα χαλάσματα, αποφασίσαμε να γυρίσουμε αμέσως στην Μονή και το μετανιώσαμε. Αναγκαστήκαμε να κάνουμε αρκετές στάσεις καθώς η φυσική μας κατάσταση δεν είναι και επιπέδου...Ολυμπιακών (ούτε σχολικού επιπέδου αλλά οκ).

Η ιστορία σου είναι πολύ διασκεδαστική !!! Τα μέρη αγαπημένα και βολικά για εκδρομή για τους κατοίκους της Αθήνας....Επειδή εχω κάνει ολη την διαδρομή(μονή ως και αρχαία γόρτυς) αρκετές φορές νομίζω στο σημείο αυτό τρομοκρατείς καθε μέλλοντικό επισκέπτη !!!

 

[James]

Χαχχαχα! Ε εντάξει υπερβάλλω λίγο για να έχει πιο πολύ πλάκα. Αλλά λίγο φυσική κατάσταση να έχεις βγαίνει!
Εμείς όπως είπα, το πιο πολύ που μπορούμε να κάνουμε με τα πόδια είναι από το αυτοκίνητο μέχρι το τραπέζι που θα κάτσουμε (για φρεντάκι). (έλα πάλι υπερβολές!)

 

[James]

Έχοντας πινακίδες πλέον, και με σύμμαχο όλα τα sites τα οποία αναφέρανε ότι "τα μπλόκα είναι ανοικτά για να μπορέσει ο κόσμος να πάει στα συλλαλητήρια", κάναμε την δήλωση 3), και κάπως έτσι παίχτηκε η τελευταία πράξη του "δράματος".

Φουλ λοιπόν για νέα εθνική για να περάσουμε θριαμβευτές από το περιβόητο μπλόκο της Νεστάνης! Αμ δε.
Τελευταίες ευτυχισμένες στιγμές στο Λεβίδι

οι οποίες σταμάτησαν λίγο πριν τα διόδια, αφού από μακριά είδα τον κυριούλη με το κλασσικό λαχανί - φωσφοριζέ μπλουζάκι.....
"Αδερφέ είναι κλειστά τα διόδια..." Μα αφού διάβασα στο ίντερνετ ότι είναι ανοικτά....
"Δεν ξέρω τι λέει το ίντερνετ, εδώ έχει τρακτέρ! Άμα μπορείς να τους πείσεις πέρνα! Μπα, δεν θα το επιχειρήσω. Άλλη διαδρομή?
"Είναι απλό, εδώ δεξιά και πας μέσω Αχλαδόκαμπου. Ε, είναι λίγο μακριά αλλά δεν έχεις και άλλη επιλογή...."

Μόλις άκουσα το Αχλαδόκαμπος κατάλαβα ότι την είχαμε άσχημα, μιας και είχα αρχίσει να υποψιάζομαι τι διαδρομή θα έπρεπε να ακολουθήσουμε....Ε, δεν το λες και λίγο μακριά.....

Ακολουθήσαμε την μοναδική μας επιλογή η οποία πρόσταζε κατεύθυνση προς Τρίπολη και από εκεί την ΕΟ Άργους Τρίπολης....Η περιπλάνηση λοιπόν συνεχίστηκε και προς την Αργολίδα.......Τα χωριά που συναντήσαμε τα άκουγα για πρώτη φορά δίνοντας στο ταξίδι (οδύσσεια) ένα ξεχωριστό γεωγραφικό τόνο. Στενό, Αγιωργίτικα, Αχλαδόκαμπος βεβαίως βεβαίως, και καλά να είναι το GPS.....Οι ώρες περνούσαν και είχα αρχίσει να νιώθω ότι περισσότερη ώρα οδηγούσα παρά ξεκουραζόμουν.
Με τα πολλά φτάσαμε στους Μύλους, έξω από το Ναύπλιο. Το τηλεφώνημα που δεχτήκαμε μας ανάγκασε να κάνουμε δεξιά για συμβούλιο.
"Στον Ισθμό υπάρχουν μπλόκα. Και στην παλιά και στην νέα εθνική. Ενώ για Σ/Κ ανακοινώνουν οι αγρότες κλιμάκωση των κινητοποιήσεων." Δηλαδή τι περισσότερο πια? Θα μας δέσουν σε κανένα τρακτέρ??

Είναι Πέμπτη, μέρα καθολικής απεργίας, εμείς έχουμε πτήση την Κυριακή για Σάμο, και για την ώρα είμαστε αποκλεισμένοι στην Πελοπόννησο. Μπίνγκο. Εγώ βέβαια δεν πτοούμαι και πετάω την ιδέα να μείνουμε Ναύπλιο, όπου βρίσκεται και το μισό σόι μου. "Και ΠΟΤΕ θα δούμε το παιδί μας??????" η ερώτηση της συζύγου...."Ούτε να το σκέφτεσαι, ξεκινάμε για Ισθμό και βλέπουμε..."
Τι να δούμε δηλαδή? Θα τους παρακαλέσουμε, "αχ κύριε αγρότη έχω παιδί, άσε με να περάσω?"....
Σκεφτήκαμε να το παίξουμε και εμείς αγρότες, αλλά μάλλον δεν θα πείθαμε. Δεν το γλιτώνουμε το ξύλο....

Η οδήγηση συνεχίστηκε και μας έφερε στον μπλοκαρισμένο Ισθμό.....Τότε νέο τηλεφώνημα έφερε νέα συνεδρίαση. "Υπάρχει η φήμη ότι κάποιο δρομάκι είναι ανοικτό και μπορείς να περάσεις αλλά μέσω Λουτρακίου....Είναι λίγο μακριά βέβαια...." Κάπου το έχω ξανακούσει αυτό.
Η σύζυγος απαίτησε να το ρισκάρουμε και δημοκρατικά ξαναξεκινήσαμε. Ω του θαύματος αυτή τη φορά οι φήμες ήταν αλήθεια, και όντως μια μικρή γεφυρούλα ήταν ανοικτή! Όλα καλά μέχρι εδώ, γιατί μετά ξεκινούσε άλλη περιπλάνηση. Η μόνη δίοδος λοιπόν προέβλεπε να περάσουμε το Λουτράκι και να συνεχίσουμε για Περαχώρα! Όσοι έχετε ήδη χαθεί, θα συμβούλευα να έχετε ανοικτό και ένα google maps όσο διαβάζετε (αν διαβάζετε).

Στο Λουτράκι είπαμε να κάνουμε μια στάση βρε αδερφέ για μία τουαλέτα και να φάμε κάτι ύστερα από 4,5 ώρες συνεχούς οδήγησης. Τα τζακποτ συνεχίστηκαν μιας και όλες οι καφετέριες ήταν κλειστές λόγω της απεργίας και για φαγητό βρέθηκε μόνο ένα σούπερ μάρκετ. Το οποίο δεν είχε τουαλέτα. Μάλιστα.
"Σφίξου" λέω στην σύζυγο, και όσον αφορά το φαγητό "καλά είναι και τα κρουασάν".
Ύστερα από το Λουτράκι λοιπόν, βρίσκεται η Περαχώρα, τα εξωτικά Πίσια, ο Σχίνος, η Μαυρολίμνη (δεν ξέρω γιατί την λένε έτσι, όταν φτάσαμε εκεί ήταν πλέον βράδυ) και τα Αλεποχώρια (άνω και κάτω). Από εκεί ο δρόμος οδηγεί Μέγαρα και μετά Αθήνα! Βέβαια κανένας δεν μπορούσε να μας εγγυηθεί ότι δεν θα πέσουμε πάνω σε άλλο μπλόκο!
Μιας και όπως αποδείχτηκε ήταν ο μόνος τρόπος για να φτάσεις στην πρωτεύουσα, όλοι όσοι ήταν στον δρόμο εκείνες τις ώρες (ΌΛΟΙ όμως) ακολούθησαν την εν λόγω πορεία. Τα χωριά που προανέφερα γνώρισαν ξαφνικά μεγάλες δόξες και άπειρη κίνηση! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που συνέβη στα Πίσια: Κάτοικοι του χωριού είχαν βγει στην κεντρική πλατεία και βοηθούσαν την κυκλοφορία παριστάνοντας τους τροχονόμους, ενώ άλλοι είχαν κολλήσει σε τοίχους χαρτόκουτα με βελάκια και την ένδειξη "Αθήνα"!!! Σουρεάλ τουλάχιστον!



Συμπληρώνοντας 6 ώρες (αντί για 2.5) πλέον στο τιμόνι του Fiesta η Αθήνα μου έμοιαζε σαν την πιο όμορφη πόλη του κόσμου......


Κάπως έτσι τελείωσε η, μακράν, πιο περιπετειώδης εκδρομή που έχω κάνει εντός και εκτός συνόρων!
Η περιοχή όπως ήδη είπα είναι υπέροχη και αξίζει οπωσδήποτε επίσκεψη, είτε χειμώνα είτε καλοκαίρι.
Τώρα αν το ταξίδι σας συμπίπτει με τίποτα νομοσχέδια που θα θέλει να περάσει κάποια κυβέρνηση του μέλλοντος και αφορούν τους αγρότες, ε αφήστε το για κάποια άλλη φορά. Ή πάρτε κανένα τρακτέρ. Μπορεί και να σας φανεί χρήσιμο......

 

[katkats]

Μεταφέρθηκε στις Ταξιδιωτικές Ιστορίες - Ελλάδα

 

[KonTiki]

Αγαπητέ James, στείλτε μου τη διεύθυνσή σας στη Σάμο να σας στείλω δείγμα σε βαζάκι των δακρύων από τα γέλια που έριξα διαβάζοντάς σας! Απολαυστικότατος!

 

[James]

Αγαπητέ James, στείλτε μου τη διεύθυνσή σας στη Σάμο να σας στείλω δείγμα σε βαζάκι των δακρύων από τα γέλια που έριξα διαβάζοντάς σας! Απολαυστικότατος!

Ναι, γενικά γελάνε μαζί μου στο φόρουμ. Κάτι σαν κλόουν.

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!