Χιλή Δακρύζοντας στη γη των Rapa Nui - Tapati στο Ν. του Πάσχα

[maιra1]

Ομορφη και.....εξωτική ιστορία για τον επόμενο προορισμό.
Καλώς όρισες. Περιμένουμε την συνέχεια.

 

[ANEL]

καλά μεσημέριασε και ακόμα η συνέχεια??τι κάνεις καλέ τόσες ώρες,ψάχνεις το κολιέ??άστο και γράφε!!!και να λες πάλι καλά που πήρες και την βαλίτσα!!

 

[coccobill]

Τι βρωμοδουλειες που υπαρχουν... Ν'αναγκαζεσαι να βλεπεις τον Κακα καθε τρεις και λιγο και να καθεσαι στον παγκο της Βραζιλιας... Ατιμη αναγκη..
Η πολη εν τελει ηταν μακρια; Δεν εχεις φτασει ακομα;

 

[Pandora]

Καλώς το, το παληκάρι μας

Γιώργος, ιστορία και απίθανος προορισμός ! το καλύτερό μου

 

[Yorgos]

Τσουλάω λοιπόν τη βαλίτσα μου μέχρι την έξοδο του αεροδρομίου και αρχίζω τη βόλτα μέχρι την πόλη, η οποία σύμφωνα με το χάρτη μου είναι ακριβώς δίπλα. Πεζοδρόμιο δεν υπάρχει, αλλά με δεδομένο πως δεν έχει ούτε και αυτοκίνητα, ουδέν πρόβλημα, κινούμαι στη μέση του δρόμου.

Τα σπίτια είναι ευρύχωρα, σχετικά νέες κατασκευές σε αυτό το πολυνησιακό-Καραϊβική style, όλα με έναν όροφο, κηπάκο, μεγάλα αλλά απλά, με βαμμένη τσίγγινη οροφή που την κάνουν να φαίνεται σαν κεραμιδοσκεπή και υπάρχει μεγάλη απόσταση μεταξύ τους, φαίνεται πως βρίσκομαι στα προάστια. Κάνει μπόλικη ζέστη, αλλά δεν έχει την ενοχλητική υγρασία της Κούβας. Δεν υπάρχει ψυχή για να ρωτήσω πού βρίσκεται το κέντρο της πόλης. Τελικά βρίσκω μια πιτσιρίκα, που μου απαντά πως «αυτό είναι το κέντρο της Hanga Roa». Αυτό είναι; Μα εδώ έχει ένα κτίσμα κάθε μισό χιλιόμετρο…

Σα να μη μου έφτανε αυτό, μας τελείωσε και η άσφαλτος και πρέπει να τσουλάω τη βαλίτσα μου στο κοκκινόχωμα. Δε βαριέσαι, παλιά μου τέχνη κόσκινο, τη βάζω κάτω, κάθομαι πάνω της, βγάζω το βιβλίο μου και περιμένω να περάσει κανένα αμάξι για να κάνω ωτοστόπ. We love ωτοστόπ anyway. Σε λιγότερο από 5 λεπτά περνάει ένα pick-up truck (αυτό που στα νιάτα μου τα λέγαμε Ντάτσουν), του κάνω σήμα και σταματάει. «Ρε μάγκα, μήπως ξέρεις πού πέφτει το Apina Tupuna;», ρωτάω. Κοντά είναι, ο τύπος προθυμοποιείται να με πετάξει μέχρι εκεί, απορώντας που δεν ήρθαν να με πάρουν από το αεροδρόμιο.

Είναι γύρω στα 25, πολύ σκούρος (αλλά όχι Rapa Nui) και μιλάει με αυτή την προφορά της Νοτίου Χιλής που με δυσκολεύει πολύ. Τελικώς προκύπτει πως είναι από την Concepcion, έχει μόλις δυο χρόνια στο νησί και είναι μηχανικός. Εξακολουθώ να χάνω τα μισά από όσα λέει, αλλά σιγά-σιγά τον συνηθίζω, άλλωστε το ίδιο ισχύει και για τα δικά μου ισπανικά στα αυτιά του. Η διαφορά είναι πως ενώ εγώ κάνω προσπάθεια να αποβάλλω την κουβανική προφορά μιλώντας πιο στάνταρ, αυτός συνεχίζει απτόητος.


Φτάνουμε στο guesthouse, που φαίνεται πολύ πιο ευρύχωρο από ό,τι περίμενα: μια μεγάλη αυλή με γκαζόν κυριολεκτικά πάνω στο κύμα, διακόσμηση από ξυλόγλυπτα σε όλο τον κήπο, υπάρχουν και δυο σκηνές στημένες, αφού το guesthouse επιτρέπει το κάμπινγκ στους χώρους του έναντι μικρού αντίτιμου. Ανοίγω τη μισάνοιχτη ξύλινη πόρτα για να βρεθώ σε ένα ευρύχωρο αλλά άδειο σαλόνι-τραπεζαρία. Φωνάζω αλλά δεν είναι κανείς μέσα. Βλέπω δυο τουρίστες να βγαίνουν από ένα δωμάτιο. Είναι Ολλανδοί αν κρίνω από τη βαριά προφορά στα Αγγλικά (τελικώς αποδείχθηκαν ολλανδόφωνοι Βέλγοι), ήρθαν με την ίδια πτήση με μένα, βρήκαν την ιδιοκτήτρια στο αεροδρόμιο (παρότι δεν είχαν κράτηση!) και τους έφερε στο σπίτι. Η ιδιοκτήτρια πάντως είναι άφαντη. «Σίγουρα θα πήγε στο Tapati», μου λέει ο Felipe. Σήμερα κάνουν εκείνο το κόλπο με τους κορμούς, που πέφτουν από το λόφο, είναι η κορυφαία μέρα της γιορτής. Ήξερα πολύ καλά ότι αυτές τις μέρες γιορτάζουν το Tapati, αλλά «αυτό το κόλπο με τους κορμούς που πέφτουν από το λόφο» δεν το πολυκατάλαβα. Ο Felipe φιλοτιμείται να με «πετάξει» μέχρι εκεί, οπότε αφήνω τη βαλίτσα μου χύμα στο σαλόνι της ιδιοκτήτριας, κάθομαι δίπλα του στο Ντάτσουν και ξεκινάμε για το λόφο Manga Pui… Ωραία ξεκινήσαμε κι ακόμη δεν έχω δει τίποτε…

 

[Vito]

θελουμε κι αλλο.. θελουμε κι αλλο..!!!

 

[maιra1]

… Ωραία ξεκινήσαμε κι ακόμη δεν έχω δει τίποτε…

Εγώ πάλι .....τά'χω δει όλα!!!.Από Βραζιλία ανταπόκριση για Νησιά Πάσχα!
Τι να πώ!! πόσο ν'αντέξει κάποιος;;; Συνέχισε και αποτελειωσέ μας

 

[ΕΡΣΗ]

Μα δε θα σε δω με εκείνη τη γιρλάντα λουλουδιών στο λαιμό;

 

[pan]

τι θα γινει παλι διαλημα κανεις? Με αυτον τον ρυθμο δεν θα τελειωσεις ποτε! Τελειωνε... και πας μετα για ξυρισμα.

 

[CakeNet]

Κι εμένα αυτή είναι η αγωνία μου....θα την φορέσεις τελικά την λουλουδένια γιρλάντα; χα χα

Περιμένουμε με αγωνία την συνέχεια!

 

[Yorgos]

Δηλαδή εγώ να μην κάνω τη βόλτα μου στο Botafogo; Μέσα να κάτσω για να γράφω ιστορίες;

 

[YBONNH]

Μεχρι να γραφτει η συνεχεια, εγω θα σκεφτομαι "εκεινο το κολπο με τους κορμους που πεφτουν απ το λοφο"...υπερπαραγωγη!