flying Doc
Member
- Μηνύματα
- 200
- Likes
- 378
"I wanna wake up in a city that never sleeps...."
Με το κλασικό πλέον
7.9.2010 LX16 JFK-ZRH, A330-343X HB-JHD "St. Gallen" SEATS 14A & 14B
LX1850 ZRH-SKG, A321-111 HB-IOC "St. Moritz" SEATS 2A & 2C
Με βαριά καρδιά αλλά γεμάτο εικόνες κι εμπειρίες μυαλό (και φωτογραφίες οι κάρτες μνήμης) φτάσαμε στο JFK. To lounge της Swiss μας χάρισε 1 ώρα ξεκούραση, φαγητό με θέα στην πίστα κι ένα αναζωογοννητικό μπάνιο, οπότε με βαριά βήματα κατευθυνθήκαμε προς την πύλη επιβίβασης. Ο Άγιος Γαληνός (μεγάλη η χάρη του) ετοιμαζόταν για τη νυχτερινή του βόλτα πάνω από τον Ατλαντικό, οπότε ήρθε η ώρα ν' απολαύσουμε τη θέση μας. Η 2μετρη πολυθρόνα-κρεβάτι έλαβε τη θέση της μετά την απογείωση, ο Πρίγκηπας της Περσίας ξεκίνησε στο IFE ώσπου έφτασε η ώρα του δείπνου.
Ένα single malt μου άνοιξε την όρεξη για το γεύμα που ακολούθησε (Fillet of beff with cress butter, potato and basil gratin, sauteed mushrooms. Seasonal salad. Cheese selection and Hazelnut mousse έγραφε το menu) ενώ η σύζυγος προτίμησε το πιάτο ζυμαρικών (Butternut squash ravioli, goat's cheese cream sauce, sauteed spinach), τα οποία ξεπλύθηκαν με πολλά ποτήρια Clarendelle, ένα υπέροχο Bordeaux του 2005 (82% Merlot-13% Cabernet Sauvignon-5% Cabernet Franc). To κρασί και η συσσωρευμένη κούραση των προηγούμενων ημερών, μας οδήγησαν σιγά σιγά στην αγκαλιά του Μορφέα για τις επόμενς 5 (από τις 6:51 συνολικά) ώρες πτήσης. Θα μπορούσα να κοιμηθώ κι άλλο αλλα
ο ευγενέστατος Maitre de Cabine είχε άλλα σχέδια κι έτσι ο αχνιστός καφές και το νόστιμο πρωϊνό μας επανέφεραν ξανά στον κόσμο των αισθήσεων. Η προσγείωση στη Ζυρίχη έγινε μέσα σε δυνατή βροχή, γεγονός που δε με απέτρεψε από το spotting στο observation desk αλλά και μεσα από το terminal. Όσο εγώ μούλιαζα φωτογραφίζοντας αεροπλάνα, οι υπόλοιποι απολάμβαναν τη θαλπωρή του lounge.
Αφού χόρτασα βροχή, αεροπλάνα και καμμένο JET-A1 τους συνάντησα προκειμένου να στεγνώσω, να κάνω ένα μπάνιο και να περάσουμε τις υπόλοιπες 6 ώρες με χαλαρή κουβεντούλα, ξεφόρτωμα φωτογραφιών στα laptops, ατελείωτο σερφάρισμα στο internet και αρκετό "σπίρτο" για να ζεσταθώ. Η πτήση επιστροφής ήταν ανέφελη, το φαγητό νοστιμότατο (μοσχαράκι με λαχανικά, σαλάτα και πουτίγκα). Το φρενάρισμα στον 16 του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ με προσγείωσε στην πραγματικότητα. Ένα ταξίδι όνειρο χρόνων είχε φτάσει στο τέλος του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αλλά μιας και κώλο δεν έβαζα κάτω σε 2 μέρες ξανάφυγα για Μιλάνο με τα φιλαράκια της ΑΠΟΓΕΙΩΣΗΣ για το clipper day του 2011
Για τη Swiss τι να πω, εταιρεία υπόδειγμα κατ' εμέ. Η C-Class άξιζε τα λεφτά της κι εφόσον έχω τη δυνατότητα θα την ξαναχρησιμοποιήσω. Άλλωστε, όπως λέει κι ένα ρητό των XXX ταινιών "Once Βlack, you never go Back"...
Οι λογαριασμοί μου με την "Πόλη που Δε Λέει να Κοιμηθεί" δεν έκλεισαν εδώ. Αλλά αυτό θα είναι άλλο ταξίδι.
Με το κλασικό πλέον
7.9.2010 LX16 JFK-ZRH, A330-343X HB-JHD "St. Gallen" SEATS 14A & 14B
LX1850 ZRH-SKG, A321-111 HB-IOC "St. Moritz" SEATS 2A & 2C
Με βαριά καρδιά αλλά γεμάτο εικόνες κι εμπειρίες μυαλό (και φωτογραφίες οι κάρτες μνήμης) φτάσαμε στο JFK. To lounge της Swiss μας χάρισε 1 ώρα ξεκούραση, φαγητό με θέα στην πίστα κι ένα αναζωογοννητικό μπάνιο, οπότε με βαριά βήματα κατευθυνθήκαμε προς την πύλη επιβίβασης. Ο Άγιος Γαληνός (μεγάλη η χάρη του) ετοιμαζόταν για τη νυχτερινή του βόλτα πάνω από τον Ατλαντικό, οπότε ήρθε η ώρα ν' απολαύσουμε τη θέση μας. Η 2μετρη πολυθρόνα-κρεβάτι έλαβε τη θέση της μετά την απογείωση, ο Πρίγκηπας της Περσίας ξεκίνησε στο IFE ώσπου έφτασε η ώρα του δείπνου.
Ένα single malt μου άνοιξε την όρεξη για το γεύμα που ακολούθησε (Fillet of beff with cress butter, potato and basil gratin, sauteed mushrooms. Seasonal salad. Cheese selection and Hazelnut mousse έγραφε το menu) ενώ η σύζυγος προτίμησε το πιάτο ζυμαρικών (Butternut squash ravioli, goat's cheese cream sauce, sauteed spinach), τα οποία ξεπλύθηκαν με πολλά ποτήρια Clarendelle, ένα υπέροχο Bordeaux του 2005 (82% Merlot-13% Cabernet Sauvignon-5% Cabernet Franc). To κρασί και η συσσωρευμένη κούραση των προηγούμενων ημερών, μας οδήγησαν σιγά σιγά στην αγκαλιά του Μορφέα για τις επόμενς 5 (από τις 6:51 συνολικά) ώρες πτήσης. Θα μπορούσα να κοιμηθώ κι άλλο αλλα
ο ευγενέστατος Maitre de Cabine είχε άλλα σχέδια κι έτσι ο αχνιστός καφές και το νόστιμο πρωϊνό μας επανέφεραν ξανά στον κόσμο των αισθήσεων. Η προσγείωση στη Ζυρίχη έγινε μέσα σε δυνατή βροχή, γεγονός που δε με απέτρεψε από το spotting στο observation desk αλλά και μεσα από το terminal. Όσο εγώ μούλιαζα φωτογραφίζοντας αεροπλάνα, οι υπόλοιποι απολάμβαναν τη θαλπωρή του lounge.
Αφού χόρτασα βροχή, αεροπλάνα και καμμένο JET-A1 τους συνάντησα προκειμένου να στεγνώσω, να κάνω ένα μπάνιο και να περάσουμε τις υπόλοιπες 6 ώρες με χαλαρή κουβεντούλα, ξεφόρτωμα φωτογραφιών στα laptops, ατελείωτο σερφάρισμα στο internet και αρκετό "σπίρτο" για να ζεσταθώ. Η πτήση επιστροφής ήταν ανέφελη, το φαγητό νοστιμότατο (μοσχαράκι με λαχανικά, σαλάτα και πουτίγκα). Το φρενάρισμα στον 16 του ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ με προσγείωσε στην πραγματικότητα. Ένα ταξίδι όνειρο χρόνων είχε φτάσει στο τέλος του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αλλά μιας και κώλο δεν έβαζα κάτω σε 2 μέρες ξανάφυγα για Μιλάνο με τα φιλαράκια της ΑΠΟΓΕΙΩΣΗΣ για το clipper day του 2011
Για τη Swiss τι να πω, εταιρεία υπόδειγμα κατ' εμέ. Η C-Class άξιζε τα λεφτά της κι εφόσον έχω τη δυνατότητα θα την ξαναχρησιμοποιήσω. Άλλωστε, όπως λέει κι ένα ρητό των XXX ταινιών "Once Βlack, you never go Back"...
Οι λογαριασμοί μου με την "Πόλη που Δε Λέει να Κοιμηθεί" δεν έκλεισαν εδώ. Αλλά αυτό θα είναι άλλο ταξίδι.
Attachments
Last edited by a moderator:
απιστευτος ως συνηθως... ιστορια για εναν προορισμο που αν και θα πρεπε δεν με τραβαει...
