ThanasisU2
Member
- Μηνύματα
- 3.469
- Likes
- 3.440
- Επόμενο Ταξίδι
- Brno
- Ταξίδι-Όνειρο
- RTW
Από πολλή καιρό ήθελα να εκπληρώσω αυτό το ταξιδάκι. Η πόλη που έβγαλε σπουδαία ονόματα (στην Ροκ πάντα) ώπος Τρύπες, Ξύλινα Σπαθιά, Πρίγκιπας και αλλά. Τον τρισμέγιστο Τερκενλή, τα σπουδαία τρίγωνα από τον Ελενίδη, το χαλαρά του Σταρόβα στους 10 μικρούς Μήτσους άλλα και την μεγάλη συναυλία των U2 το 97.
Την ευκαιρία την έλαβα ένα σεμινάριο που θα γινόταν και θα με πηγαίναμε με το αεροπλάνο της Athens Airways. Η πτήση ZF412 θα λάμβανε χώρα στης 13 Μαρτίου, με την πρώτη πρωινή πτήση στης 0950. Η μέρα έφτασε, και αναχώρησα για το Διαστημικό Κοσμοδρόμιο Σπάτων. Νομίζοντας πως το πως το check in θα ανοίξει 2 ώρες πριν την πτήση, περίμενα από της 0750, να πάρω την κάρτα επιβίβασης και να κάνω βουρ στα Mc Donalds (για καφέ πάντα!). Τελικά μετά με είπαν ότι ανοίγει το τσεκ ιν 1 ½ ώρα νωρίτερα, αλλά who cares. Περνώντας το εισιτήριο (Νο1) και θέση 14 Α. Φραπεδιά από την Αμερικανική Πρεσβεία, και κατεύθυνση προς τον έλεγχο των καρτών επιβίβασης, και βόλτα στα ‘βαρετά’ και ‘συνηθισμένα’ Duty Free. Μια ώρα πριν την επιβίβαση, κατευθύνομαι προς την Β24, για να περάσω και τον αντιτρομοκρατικό έλεγχο, και να περιμένουμε το αεροπλάνο. Η ώρα πέρναγε και αεροπλάνο γιοκ. Μετά από λίγο μας ενημέρωσαν ότι θα είχαμε καθυστέρηση μια ώρα, επειδή το Αεροπλάνο από Αλεξανδρούπολη είχε πρόβλημα, και θα αργούσε να έρθει. Τι να κάνω, παίρνω τηλέφωνο, το σεμινάριο παπαλα, βάζω Killers στο mp3 και έριξα έναν από τους καλύτερους ύπνους.
Τελικά η επιβίβαση έγινε στης 1030 στο SX-CMB, στον κύριο Νίκο Εγγονόπουλο. Το Embraer 145 είναι κάπως ‘κλειστοφοβικό’ για έναν άνθρωπο 1,85, άλλα η θέση είχε αρκετό χώρο από κάτω, για τα πόδια.. Κοιτάζοντας από το παράθυρο, στεκόταν ακόμα το Fokker 50 της Freedom Airways. Πληρότητα όχι και τπτ τρελό, γύρω στα 10%. Κλασικά, τροχοδρόμηση, και επίδειξη από το πλήρωμα, τα περί ασφάλειας, καθώς βλέπαμε όλο το αεροδρόμιο, μέχρι να φτάσουμε στην είσοδο της 03L, και απογείωση! Η διαδρομή πάνω από Ραφήνα, Κάρυστος, και δρόμος προς Σποράδες. Εκεί ξεκίνησε το service. Οι αεροσυνοδοί ΑΡΙΣΤΕΣ. Με χιούμορ, με όρεξη για ομιλία και πολλά άλλα. Είχαμε επιλογή μεταξύ μιας μεγάλης ποικιλίας σάντουιτς (με σολομό, γαρίδα, χοιρινό, γαλοπούλα, και νηστίσιμο), κλασικά μαφιν, καφές και χυμός. Δίπλα από τον Όλυμπο, ξεκινήσαμε τις διαδικασίες καθόδου. Προσγειώσει στον 10 και διαδικασίες παρκαρίσματος. Το Τu-154 της Malev, από το 2000, στέκει ακόμα εκεί μετά την ανεπιτυχή προσγείωση. Αποβίβαση και τρέξιμο στην στάση του ΟΑΣΘ για να βρω το λεωφορείο.
Αεροσκάφος: 8/10 (τα παλιά καθίσματα κάνουν κάπως μπαμ)
Πλήρωμα 10/10 (Άριστο, Άριστο, Άριστο)
On Time : 5/10 (απαράδεκτο αυτό που έγινε, άμα δε προλαβαίνετε μη βάζετε τόσες πτήσεις )
Φαγητό: 8/10 (πολύ καλό)
Μ.Ο.: 7.75 (μπορούν και καλύτερα, άμα συνεχίσουν την προσφορά του 1 ευρώ)
Βγαίνοντας από το Μακεδονία, πήγα να βρω την γραμμή 78, για να πάω στο κέντρο. Ε και εκεί παθαίνω το πρώτο σοκ. Το λεωφορείο θα ερχόταν σε 1 και κάτι ψιλά ώρες. (κάποιος είχε δηλώσει ότι ποιο συχνή είναι η πτήση SKG-LON παρά το δρομολόγιο ΚΤΕΛ – ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ, δε θυμάμαι ώμος ποιος). Τι να κάνω, ε είπα να δω και το αεροδρόμιο από μέσα πως είναι. Το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ένα μικρό αεροδρόμιο είναι, άλλα για την δουλεία του και για την πόλη που εξυπηρετεί κάλο είναι. Δίπλα στην στροφή για την είσοδο υπάρχει και ένα εγκαταλειμμένο αεροπλάνο, ένα Caravelle με χρώματα της Alitalia άλλα με Ισραηλινό νηολόγιο, που το έπιασαν μετά από παράνομο εμπόριο όπλων . Κάνοντας βόλτες μέσα στο LGTS και χαζεύοντας το στήσιμο του γραφείου της Athens Airways, πέρασε η ώρα, και παράλληλα έφτανε και το λεωφορείο του ΟΑΣΘ. Μιας και το σεμινάριο το έχασα, πήγα προς την πλατεία Αριστοτέλους να βρω μια φίλη Σαλονικιά να με ξεναγήσει στον τόπο της. Το να την περιμένεις στην γωνία πλατεία Αριστοτέλους και Τσιμισκή ήταν μια πολύ κακή ιδέα. Εκεί βρίσκεται η κόλαση, ο παράδεισος και όλα τα άλλα μαζί, δλδ ο Τερκενλής. Δε άντεξα την μυρωδιά του θρεσκοψημένου λαχταριστού σοκολατένιου τσουρεκιού και δε ξέρω τι άλλο μπορώ να προσθέσω και κατευθύνθηκα προς το λιμάνι, διπλά στα ‘άθλια, σιχαμερά, φίλοι της ζάχαρης κτλ κτλ’ Starbucks. Μόλις με βρήκε, κατευθυνθήκαμε για τον 2ο φραπέ (στο Garson νομίζω, που είχαμε και θέα τον λευκό πύργο) όπου οι τιμές του καφέ σε μια τέτοια περιοχή είναι πολύ καλύτερες από αυτές της Αθήνας.
Σε λίγο με ξεκίνησε την περιήγηση στην πόλη. Τα σημαντικότερα μνημεία είναι το Ροτόντα, ο ναός του Saint Jimmy (ακα Άγιο Δημήτριο), αψίδα του Γαλέριου, την ΔΕΘ και τέλος το ΑΠΘ (τα μόνα που θυμάμαι τώρα) όπου εκεί είχα άλλους γνωστούς να περιμένουν για άλλον φραπέ (ναι το ξέρω γαμήθηκα). Στο τέλος από τι πείνα πήγαμε για καλαμάκια στο κέντρο και τέλος για τσαγάκι σε μια νεανική καφετέρια. Η ώρα έφτασε και έπρεπε να κατευθυνθώ προς το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ξανά (δυστυχώς) για το ταξίδι της επιστροφής.
Λίγα λόγια για την Σαλόνικα. Υπέροχη πόλη. Άνθρωποι χαλαροί, έχουν χρόνο πάντα για έναν καφέ και για άλλα πολλά. Πιστεύω πως με την δημιουργία του Μετρό, θα μειωθεί αισθητά η κίνηση στους δρόμους (άλλα ούτως συ άλλως η Θεσσαλονίκη περπατείται εύκολα και ευχαρίστα. Ελπίζω πως θα έχω κάποτε χρόνο να την ζήσω την Θεσσαλονίκη κάπως παραπάνω και να κάτσω μερικές μέρες εκεί.
Σε όλα τα ταξίδια, η επιστροφή είναι το ποιο δύσκολο σημείο (το 78 με χαροποίησε επειδή θα ερχόταν σε 5 λεπτά χεχε). Φιλιά, αποχαιρετιστήρια με την φίλη μου, και δρόμο προς το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Μετά από κάνα μισάωρο φθάνουμε στο ‘συμπαθές, μικρό και χαριτωμένο’ (πάλι με έπιασε η μελαγχολία, πρέπει να πάψω να ακούω μπαλάντες του Μπιλ όταν γράφω τριπ ρεπορτ, γιατί γίνομαι πολύ επιεικής).
Πριν να βγάλω το εισιτήριο πήγα να ρωτήσω το σεκιουριτά αν μπορώ να μπω με τσουρέκια και τρίγωνα πανοράματος στο αεροπλάνο ή να τα βάλω σαν αποσκευή.
Η απάντηση του: Πλάκα με κάνεις ρε καρντάσι? Τι σκατά μπορείς να βάλεις εκεί μέσα έτσι ώστε να μη σε επιτρέψουμε να μπεις? Και μετά γέλαγε και μου σχολίασε την τσάντα ταχυδρόμου AEROFLOT που έχω. Παραλαβή boarding pass θέση Α5, πύλη 13 και boarding time 2230. Κατεύθυνση για έλεγχο εισιτήριων και αντιτρομοκρατικό. Πρέπει να ήταν από τους καλύτερους μου ελέγχους, πολύ light version, δε είχαν πρόβλημα με την βίδα στο γόνατο ούτε για τπτ άλλο. Το εσωτερικό μου θύμιζε πάρα πολύ το παλιό αεροδρόμιο του Κατοβίτσε της Πολωνίας. Υπήρχαν 3 πτήσεις εκείνη την στιγμή. 2 της Α3 για ΑΤΗ και μία της VIA από Βουλγαρία (νομίζω). Η ώρα πέρναγε βασανίστηκα αργά (καλά μη σχολιάσουμε τις ξύλινες καρέκλες, που έκανε τον κ___ο μου χάλια. Το Duty Free τπτ το ιδιαίτερο (τα ίδια και καλύτερα τα έχω στο μαγαζάκι των εργαζομένων στο ΑΙΑ). Η επιβίβαση έγινε on time με το λεωφορείο της Swissport. Ο monsieur Γιάννης Γαίτης μας περίμενε. Οι χαρούμενες κοπέλες μας καλώ όρισαν στο αεροπλάνο. Το welcome kit το ίδιο, κλασικά, πληρότητα σχεδόν γεμάτο, και ξεκινά η τροχοδρόμηση και η απογείωση από τον 28. Οι κοπέλες μας έδειχναν το safety και αποσυρθήκαν στις θέσεις τους. Μετά από 5 λεπτά, κατά την διάρκεια της απογείωσης, και ακούγοντας στο φουλ ACES HIGH από τους αγαπημένους μου IRON MAIDEN \m/ (ναι το ξέρω, είμαι κάφρος ότι με νανουρίζουν τα Βαριά Μέταλλα) ξεκίνησε η φρίκη. Εκεί που έλεγα να την πέσω για κάνα μισάωρο, το αεροπλάνο έχασε έντονα ύψος. Έχω ζήσει άπειρα κενά αέρος, άλλα αυτό ήταν η πρώτη φόρα που φρίκαρα. Κυρίως όταν άκουσα από το πιλοτήριο ακούσαμε τα: Μακεδονία, εδώ Αθηναϊκές Αερογραμμές, πιθανώς να ζητήσουμε αναγκαστική προσγείωση. Μετά από 2 λεπτά μας καθησύχασαν ότι τα χειρότερα πέρασαν και μας καλώς όρισαν στην πτήση 421 για Αθήνα. Για βραδινό ζήτησα σάντουιτς με γαρίδες και για ποτό (το είχα κόψει από τα γενέθλια μου, άλλα το σήκωνε η περίσταση) Johnnie Walker Black Label. Μιας και είχαμε κίνηση στο αεροδρόμιο κάναμε βόλτες πάνω από την Αττική και τελικά προσγειωθήκαμε στο 03L. Διαδρομή μέχρι τις θέσεις των VIPs και παρκάρισμα δίπλα στο Fokker. Καληνυχτησα τις κοπέλες που με δυο πιλότους και έτρεξα να προλάβω το Χ93 να με βγάλει Κηφισίας για να πάρω από εκεί Ταξί.
Αεροσκάφος: 8/10 (τα παλιά καθίσματα κάνουν κάπως μπαμ οπος και το προηγούμενο αεροπλάνο)
Πλήρωμα 10/10 (Άριστο, Άριστο, Άριστο)
On Time : 10 /10 (χαλάλι το 10λέπτο που αργήσαμε)
Φαγητό: 8/10 (πολύ καλό)
Μ.Ο.: 9/10 (πολύ καλά!)
Αν θα ξαναπροτιμήσω την ZF? Άμα συνηχήσουν τις προσφορές των 1 ευρώ (δηλαδή 65 ευρώ σχεδόν return σε όλη την Ελλάδα από Αθήνα) 100000%. Κάντε ταξίδι ΑΤΗ – KRK και θα σας τιμάω δεόντως!
Μου άρεσαν ακόμα και οι κοπέλες, γλυκείες (όχι ξινές ώπος σε μερικές, μερικές εταιρίες)
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους μου (παλιούς και νέους που γνώρισα εκεί πάνω) τον Μπάμπης τον Σουγιά, τον Κώστα τον Γκοτζίλα, τον Πέτρο τον Πέτρα, τον Πεταλούδα τον Νίκο και τον Νώντα τον Ανακόντα. Ε συγνώμη λάθος, την καλύτερη μου φίλη την Λία (και τις φίλες της) για το θερμό καλώς όρισμα (και τις κάμποσε ώρες που με ανέχτηκαν) και την ξενάγηση στην πόλη, την Σοφία και τους 2 Μητσάρες από το πολυτεχνείο του ΑΠΘ.
Την ευκαιρία την έλαβα ένα σεμινάριο που θα γινόταν και θα με πηγαίναμε με το αεροπλάνο της Athens Airways. Η πτήση ZF412 θα λάμβανε χώρα στης 13 Μαρτίου, με την πρώτη πρωινή πτήση στης 0950. Η μέρα έφτασε, και αναχώρησα για το Διαστημικό Κοσμοδρόμιο Σπάτων. Νομίζοντας πως το πως το check in θα ανοίξει 2 ώρες πριν την πτήση, περίμενα από της 0750, να πάρω την κάρτα επιβίβασης και να κάνω βουρ στα Mc Donalds (για καφέ πάντα!). Τελικά μετά με είπαν ότι ανοίγει το τσεκ ιν 1 ½ ώρα νωρίτερα, αλλά who cares. Περνώντας το εισιτήριο (Νο1) και θέση 14 Α. Φραπεδιά από την Αμερικανική Πρεσβεία, και κατεύθυνση προς τον έλεγχο των καρτών επιβίβασης, και βόλτα στα ‘βαρετά’ και ‘συνηθισμένα’ Duty Free. Μια ώρα πριν την επιβίβαση, κατευθύνομαι προς την Β24, για να περάσω και τον αντιτρομοκρατικό έλεγχο, και να περιμένουμε το αεροπλάνο. Η ώρα πέρναγε και αεροπλάνο γιοκ. Μετά από λίγο μας ενημέρωσαν ότι θα είχαμε καθυστέρηση μια ώρα, επειδή το Αεροπλάνο από Αλεξανδρούπολη είχε πρόβλημα, και θα αργούσε να έρθει. Τι να κάνω, παίρνω τηλέφωνο, το σεμινάριο παπαλα, βάζω Killers στο mp3 και έριξα έναν από τους καλύτερους ύπνους.
Τελικά η επιβίβαση έγινε στης 1030 στο SX-CMB, στον κύριο Νίκο Εγγονόπουλο. Το Embraer 145 είναι κάπως ‘κλειστοφοβικό’ για έναν άνθρωπο 1,85, άλλα η θέση είχε αρκετό χώρο από κάτω, για τα πόδια.. Κοιτάζοντας από το παράθυρο, στεκόταν ακόμα το Fokker 50 της Freedom Airways. Πληρότητα όχι και τπτ τρελό, γύρω στα 10%. Κλασικά, τροχοδρόμηση, και επίδειξη από το πλήρωμα, τα περί ασφάλειας, καθώς βλέπαμε όλο το αεροδρόμιο, μέχρι να φτάσουμε στην είσοδο της 03L, και απογείωση! Η διαδρομή πάνω από Ραφήνα, Κάρυστος, και δρόμος προς Σποράδες. Εκεί ξεκίνησε το service. Οι αεροσυνοδοί ΑΡΙΣΤΕΣ. Με χιούμορ, με όρεξη για ομιλία και πολλά άλλα. Είχαμε επιλογή μεταξύ μιας μεγάλης ποικιλίας σάντουιτς (με σολομό, γαρίδα, χοιρινό, γαλοπούλα, και νηστίσιμο), κλασικά μαφιν, καφές και χυμός. Δίπλα από τον Όλυμπο, ξεκινήσαμε τις διαδικασίες καθόδου. Προσγειώσει στον 10 και διαδικασίες παρκαρίσματος. Το Τu-154 της Malev, από το 2000, στέκει ακόμα εκεί μετά την ανεπιτυχή προσγείωση. Αποβίβαση και τρέξιμο στην στάση του ΟΑΣΘ για να βρω το λεωφορείο.
Αεροσκάφος: 8/10 (τα παλιά καθίσματα κάνουν κάπως μπαμ)
Πλήρωμα 10/10 (Άριστο, Άριστο, Άριστο)
On Time : 5/10 (απαράδεκτο αυτό που έγινε, άμα δε προλαβαίνετε μη βάζετε τόσες πτήσεις )
Φαγητό: 8/10 (πολύ καλό)
Μ.Ο.: 7.75 (μπορούν και καλύτερα, άμα συνεχίσουν την προσφορά του 1 ευρώ)
Βγαίνοντας από το Μακεδονία, πήγα να βρω την γραμμή 78, για να πάω στο κέντρο. Ε και εκεί παθαίνω το πρώτο σοκ. Το λεωφορείο θα ερχόταν σε 1 και κάτι ψιλά ώρες. (κάποιος είχε δηλώσει ότι ποιο συχνή είναι η πτήση SKG-LON παρά το δρομολόγιο ΚΤΕΛ – ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ, δε θυμάμαι ώμος ποιος). Τι να κάνω, ε είπα να δω και το αεροδρόμιο από μέσα πως είναι. Το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ένα μικρό αεροδρόμιο είναι, άλλα για την δουλεία του και για την πόλη που εξυπηρετεί κάλο είναι. Δίπλα στην στροφή για την είσοδο υπάρχει και ένα εγκαταλειμμένο αεροπλάνο, ένα Caravelle με χρώματα της Alitalia άλλα με Ισραηλινό νηολόγιο, που το έπιασαν μετά από παράνομο εμπόριο όπλων . Κάνοντας βόλτες μέσα στο LGTS και χαζεύοντας το στήσιμο του γραφείου της Athens Airways, πέρασε η ώρα, και παράλληλα έφτανε και το λεωφορείο του ΟΑΣΘ. Μιας και το σεμινάριο το έχασα, πήγα προς την πλατεία Αριστοτέλους να βρω μια φίλη Σαλονικιά να με ξεναγήσει στον τόπο της. Το να την περιμένεις στην γωνία πλατεία Αριστοτέλους και Τσιμισκή ήταν μια πολύ κακή ιδέα. Εκεί βρίσκεται η κόλαση, ο παράδεισος και όλα τα άλλα μαζί, δλδ ο Τερκενλής. Δε άντεξα την μυρωδιά του θρεσκοψημένου λαχταριστού σοκολατένιου τσουρεκιού και δε ξέρω τι άλλο μπορώ να προσθέσω και κατευθύνθηκα προς το λιμάνι, διπλά στα ‘άθλια, σιχαμερά, φίλοι της ζάχαρης κτλ κτλ’ Starbucks. Μόλις με βρήκε, κατευθυνθήκαμε για τον 2ο φραπέ (στο Garson νομίζω, που είχαμε και θέα τον λευκό πύργο) όπου οι τιμές του καφέ σε μια τέτοια περιοχή είναι πολύ καλύτερες από αυτές της Αθήνας.
Σε λίγο με ξεκίνησε την περιήγηση στην πόλη. Τα σημαντικότερα μνημεία είναι το Ροτόντα, ο ναός του Saint Jimmy (ακα Άγιο Δημήτριο), αψίδα του Γαλέριου, την ΔΕΘ και τέλος το ΑΠΘ (τα μόνα που θυμάμαι τώρα) όπου εκεί είχα άλλους γνωστούς να περιμένουν για άλλον φραπέ (ναι το ξέρω γαμήθηκα). Στο τέλος από τι πείνα πήγαμε για καλαμάκια στο κέντρο και τέλος για τσαγάκι σε μια νεανική καφετέρια. Η ώρα έφτασε και έπρεπε να κατευθυνθώ προς το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ξανά (δυστυχώς) για το ταξίδι της επιστροφής.
Λίγα λόγια για την Σαλόνικα. Υπέροχη πόλη. Άνθρωποι χαλαροί, έχουν χρόνο πάντα για έναν καφέ και για άλλα πολλά. Πιστεύω πως με την δημιουργία του Μετρό, θα μειωθεί αισθητά η κίνηση στους δρόμους (άλλα ούτως συ άλλως η Θεσσαλονίκη περπατείται εύκολα και ευχαρίστα. Ελπίζω πως θα έχω κάποτε χρόνο να την ζήσω την Θεσσαλονίκη κάπως παραπάνω και να κάτσω μερικές μέρες εκεί.
Σε όλα τα ταξίδια, η επιστροφή είναι το ποιο δύσκολο σημείο (το 78 με χαροποίησε επειδή θα ερχόταν σε 5 λεπτά χεχε). Φιλιά, αποχαιρετιστήρια με την φίλη μου, και δρόμο προς το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Μετά από κάνα μισάωρο φθάνουμε στο ‘συμπαθές, μικρό και χαριτωμένο’ (πάλι με έπιασε η μελαγχολία, πρέπει να πάψω να ακούω μπαλάντες του Μπιλ όταν γράφω τριπ ρεπορτ, γιατί γίνομαι πολύ επιεικής).
Πριν να βγάλω το εισιτήριο πήγα να ρωτήσω το σεκιουριτά αν μπορώ να μπω με τσουρέκια και τρίγωνα πανοράματος στο αεροπλάνο ή να τα βάλω σαν αποσκευή.
Η απάντηση του: Πλάκα με κάνεις ρε καρντάσι? Τι σκατά μπορείς να βάλεις εκεί μέσα έτσι ώστε να μη σε επιτρέψουμε να μπεις? Και μετά γέλαγε και μου σχολίασε την τσάντα ταχυδρόμου AEROFLOT που έχω. Παραλαβή boarding pass θέση Α5, πύλη 13 και boarding time 2230. Κατεύθυνση για έλεγχο εισιτήριων και αντιτρομοκρατικό. Πρέπει να ήταν από τους καλύτερους μου ελέγχους, πολύ light version, δε είχαν πρόβλημα με την βίδα στο γόνατο ούτε για τπτ άλλο. Το εσωτερικό μου θύμιζε πάρα πολύ το παλιό αεροδρόμιο του Κατοβίτσε της Πολωνίας. Υπήρχαν 3 πτήσεις εκείνη την στιγμή. 2 της Α3 για ΑΤΗ και μία της VIA από Βουλγαρία (νομίζω). Η ώρα πέρναγε βασανίστηκα αργά (καλά μη σχολιάσουμε τις ξύλινες καρέκλες, που έκανε τον κ___ο μου χάλια. Το Duty Free τπτ το ιδιαίτερο (τα ίδια και καλύτερα τα έχω στο μαγαζάκι των εργαζομένων στο ΑΙΑ). Η επιβίβαση έγινε on time με το λεωφορείο της Swissport. Ο monsieur Γιάννης Γαίτης μας περίμενε. Οι χαρούμενες κοπέλες μας καλώ όρισαν στο αεροπλάνο. Το welcome kit το ίδιο, κλασικά, πληρότητα σχεδόν γεμάτο, και ξεκινά η τροχοδρόμηση και η απογείωση από τον 28. Οι κοπέλες μας έδειχναν το safety και αποσυρθήκαν στις θέσεις τους. Μετά από 5 λεπτά, κατά την διάρκεια της απογείωσης, και ακούγοντας στο φουλ ACES HIGH από τους αγαπημένους μου IRON MAIDEN \m/ (ναι το ξέρω, είμαι κάφρος ότι με νανουρίζουν τα Βαριά Μέταλλα) ξεκίνησε η φρίκη. Εκεί που έλεγα να την πέσω για κάνα μισάωρο, το αεροπλάνο έχασε έντονα ύψος. Έχω ζήσει άπειρα κενά αέρος, άλλα αυτό ήταν η πρώτη φόρα που φρίκαρα. Κυρίως όταν άκουσα από το πιλοτήριο ακούσαμε τα: Μακεδονία, εδώ Αθηναϊκές Αερογραμμές, πιθανώς να ζητήσουμε αναγκαστική προσγείωση. Μετά από 2 λεπτά μας καθησύχασαν ότι τα χειρότερα πέρασαν και μας καλώς όρισαν στην πτήση 421 για Αθήνα. Για βραδινό ζήτησα σάντουιτς με γαρίδες και για ποτό (το είχα κόψει από τα γενέθλια μου, άλλα το σήκωνε η περίσταση) Johnnie Walker Black Label. Μιας και είχαμε κίνηση στο αεροδρόμιο κάναμε βόλτες πάνω από την Αττική και τελικά προσγειωθήκαμε στο 03L. Διαδρομή μέχρι τις θέσεις των VIPs και παρκάρισμα δίπλα στο Fokker. Καληνυχτησα τις κοπέλες που με δυο πιλότους και έτρεξα να προλάβω το Χ93 να με βγάλει Κηφισίας για να πάρω από εκεί Ταξί.
Αεροσκάφος: 8/10 (τα παλιά καθίσματα κάνουν κάπως μπαμ οπος και το προηγούμενο αεροπλάνο)
Πλήρωμα 10/10 (Άριστο, Άριστο, Άριστο)
On Time : 10 /10 (χαλάλι το 10λέπτο που αργήσαμε)
Φαγητό: 8/10 (πολύ καλό)
Μ.Ο.: 9/10 (πολύ καλά!)
Αν θα ξαναπροτιμήσω την ZF? Άμα συνηχήσουν τις προσφορές των 1 ευρώ (δηλαδή 65 ευρώ σχεδόν return σε όλη την Ελλάδα από Αθήνα) 100000%. Κάντε ταξίδι ΑΤΗ – KRK και θα σας τιμάω δεόντως!
Μου άρεσαν ακόμα και οι κοπέλες, γλυκείες (όχι ξινές ώπος σε μερικές, μερικές εταιρίες)
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους φίλους μου (παλιούς και νέους που γνώρισα εκεί πάνω) τον Μπάμπης τον Σουγιά, τον Κώστα τον Γκοτζίλα, τον Πέτρο τον Πέτρα, τον Πεταλούδα τον Νίκο και τον Νώντα τον Ανακόντα. Ε συγνώμη λάθος, την καλύτερη μου φίλη την Λία (και τις φίλες της) για το θερμό καλώς όρισμα (και τις κάμποσε ώρες που με ανέχτηκαν) και την ξενάγηση στην πόλη, την Σοφία και τους 2 Μητσάρες από το πολυτεχνείο του ΑΠΘ.
