Ιαπωνία Γιαπωνέζοι πράκτορες ασφαλείας, κινέζικη βίζα στην Αβάνα και πορνοστάρ

[Glosoli]

Φίλε δεν υπάρχεις απλά...έτσι πρέπει να τους αντιμετωπίζεις αυτούς με πλάκα. Φυσικά δεν μπορώ να φανταστώ αυτό το πράγμα σε ελληνικό αεροδρόμιο..πιθανότατα ο έλληνας θα είχε προσπαθήσει να σε πλακώσει στο ξύλο γιατί θα είχε χάσει την υπομονή του από την αρχή.

 

[msmaria]

καταπληκτικη ιστορια...πεθανα στο γελιο...
σ'ευχαριστουμε πολυ...εισαι απολαυστικοτατος

 

[giannoula]

A ρε Γιώργο καταπληκτικός όπως πάντα! Μεγάλη απόλαυση οι ιστορίες σου!! Δηλώνω μεγάλη fan sou..

 

[sagma666]

Χαχα. Πάρα πολύ αστεία η ιστορία που αγγίζει τα όρια του σουρρεαλισμού. Βέβαια ο σουρρεαλισμός είναι καθημερινότητα για τους Ιάπωνες. Ο Μπουνιουέλ και ο Νταλί θα μεγαλουργούσαν στην Ιαπωνία!! Σ' ευχαριστούμε!

 

[phoenix]

Αν κ αργοπορημένη (καθότι καινούργια) πολύ καλή η ιστορία σου! Έτσι θέλει τρέλα και παράνοια! Εγώ πιστέυω ότι από το "επάγγελμα" κ μετά τα έχασαν καθότι επικρατεί κ ένας μύθος για τους Ασιάτες, οπότε τρόμαξαν τα παιδιά μην τους βρεί τίποτα χειρότερο!

 

[astral]

Δε θυμάμαι πόσες φορές έχω διαβάσει αυτή την ιστορία (κοντεύω να τη μάθω απέξω!! ), αλλά ένα είναι σίγουρο: θα την ξαναδιαβάσω άλλες τόσες!!!!!!!!!!!!!

 

[KIKI]

Μετά 15 χρόνια την ξαναδιάβασα και πάλι γέλασα πολύ. Γιώργο είσαι απολαυστικός!

 

[ANASTAPAP]

Είμαστε στο σωτήριο έτος 2007, βρισκόμαστε στο διεθνή αερολιμένα Ναρίτα του Τόκυο, όπου μόλις έχω φτάσει μετά την επίσκεψη στην Οκινάουα, που ολοκληρώνει ένα φανταστικό ταξίδι ενός μηνός στην Ιαπωνία. Επόμενο βήμα η πτήση προς Πεκίνο, απ' όπου θα πετούσα για Βόρειο Κορέα, θα επέστρεφα σιδηροδρομικώς για Πεκίνο και θα συνέχιζα το πεντάμηνο ταξιδάκι μου σε Ιαπωνία, Β.Κορέα, Κίνα/Θιβέτ, Λάος και Καμπότζη.

Πανευτυχής με την Ιαπωνία και τα όσα είδα εκεί, πηγαίνω στο γκισέ της NWA για να κάνω ckeck-in για την πτήση για Πεκίνο. Μια security agent της εταιρείας με πλησιάζει ευγενικά και με ρωτά αν έχω βίζα για Κίνα. Βεβαίως, απαντώ, βγάζω το διαβατήριό μου, κοιτάει τη σελίδα με την κινέζικη βίζα και γουρλώνει τα μάτια.
- Συγγνώμη, κύριε... Ξέρετε πως η βίζα σας έχει εκδοθεί στην Αβάνα της Κούβας;
- Ε, ναι, λέω παραξενεμένος. (Το "τόπος έκδοσης" ήταν γραμμένο στα κινέζικα και δεν το είχα δει βέβαια.)
- Και γιατί τη βγάλατε εκεί;
- Γιατί όχι;
- Θέλω να πω... τι δουλειά είχατε στην Κούβα;
- Πήγα για διακοπές.
- Και βγάλατε τη βίζα εκεί;
- Βέβαια, ξέρετε τι ωραία πρεσβεία έχουν εκεί; Α, καταπληκτική! Σε μια αποικιακή βίλα του Βεδάδο, κερνάνε και κινέζικο τσάι, έχει και ίσκιο γιατί εγώ με τον κλιματισμό...

Η τύπισσα μου κάνει μια υπόκλιση και φεύγει βιαστικά... με το διαβατήριό μου. "Η Chiaki φταίει που μου έκλεισε εισιτήριο με αμερικάνικη εταιρεία", μουρμουράω από μέσα μου... Στο δίλεπτο επάνω, έρχεται μια κομψή κυρία με γυμνασμένες γάμπες και ύφος Λούσι Λου. Με χαιρετά με αφοπλιστικό χαμόγελο και με ρωτά αν έχω πρόβλημα να απαντήσω σε κάποιες ερωτήσεις.
- Τι δουλειά κάνετε; ρωτάει ευγενικά, ενόσω κοιτάζω το ταμπελάκι στο πέτο της... "Security Supervisor" είναι η κυρία... ανεβήκαμε επίπεδο!
Απαντάω, με ρωτάει πέντε πράγματα για τη δουλειά μου, την οικογένειά μου κλπ. Ανοίγει το διαβατήριο και βλέπει τις σφραγίδες
- Ταξιδεύετε πολύ, ε; Σας δίνουν και κανένα δωρεάν ταξιδάκι;
- Μπα, δε συνηθίζεται. Εσείς πάλι όλο και κάποιο perk θα έχετε, ε; Ατιμούλα! (κοκκινίζει)
- Κύριε, έχετε εισιτήριο εξόδου από την Κίνα; (σοβάρεψε πάλι, ζόρικη η supervisor...)
Κανονικά δε στο ζητάνε ποτέ. Με την επιστροφή από Β. Κορέα η μετάβασή μου σε Λάος κλπ θα είναι οδικώς, οπότε το μόνο εισιτήριο εξόδου που έχω είναι αυτό για την Pyongyang... Το σκέφτομαι... Άμα κάνουν έτσι επειδή η βίζα μου εκδόθηκε στην Κούβα, φαντάσου τι θα γίνει μόλις δούνε ότι ο επόμενος προορισμός είναι η ένδοξη Β. Κορέα. Αν πάλι τους πω πως δεν έχω είναι ικανοί να μη με αφήσουν να πετάξω.
- Μάλιστα, να το, λέω και της το δίνω.
- Μα... αυτό είναι για τη Βόρειο Κορέα!
- Μάλιστα, έχετε πάει; Ωραία πρέπει να είναι, ε; (συνεχίζω να πουλάω τρέλα, έχω 4 ώρες μέχρι την πτήση για Πεκίνο)
- Μα τι θα πάτε να κάνετε εκεί;
- Διακοπές, τι άλλο;
- Στη Βόρειο Κορέα;;;; Τι σόι διακοπές;
- Ε να, να δω την αρχιτεκτονική, να περπατήσω τις πόλεις, να δω τα μουσεία, να κάνω μπάνια...
- Μπάνια; Νοέμβριο μήνα; Κύριε φοβάμαι πως έχουμε πρόβλημα...
- Μη μου πείτε! Απαγορέυεται η επιβίβαση στους χειμερινούς κολυμβητές;
- Έχετε κάποια ταυτότητα μαζί σας;
- Μόνο το διαβατήριο που κρατάτε εδώ και 10 λεπτά.
- Δίπλωμα οδήγησης; Μια πιστωτική κάρτα;
- Δεν οδηγώ και δε χρησιμοποιώ πιστωτικές, λέω ειλικρινώς.
- Μα κάτι... μια βεβαίωση εργασίας;
- Δεν έχω λυπάμαι... θέλετε να μου εξηγήσετε ποιο είναι το πρόβλημα;
- Ποιανού ιδέα ήταν να πάτε στη Βόρειο Κορέα, κύριε;
- Του Κιμ Τζονγκ Ιλ! Ποιανού θέλετε να είναι; Μόνος μου το αποφάσισα! Δε μου δίνετε και το διαβατήριό μου;

Το σκέφτεται. Μου ζητά πολύ ευγενικά συγγνώμη και φεύγει με απίστευτα νευρικό βήμα...με το διαβατήριό μου. Μου' ρχεται ένας άλλος Γιαπωνέζος, με ταμπελίτσα NWA και με Αγγλικά που προφανώς τα έμαθε στις ΗΠΑ.

-Γεια σας.
-Βρε καλώς τον...
- Εργάζομαι...
- Άσε να μαντέψω! Για την NWA;
- Εμ... ναι, θα ήθελα να σας κάνω μερικές ερωτήσεις... ξέρετε. Ποια είναι η οικογενειακή σας κατάσταση;
- Η ίδια που ήταν πριν 5 και 15 λεπτά όταν με ρώτησαν οι δύο συνάδελφοί σας αντίστοιχα. Σας ορκίζομαι πως όσο σας περίμενα ούτε παντρεύτηκα, ούτε γέννησα (ε, μα πια!)
- (χαμόγελο ευγενείας... ο τύπος είναι πολύ επαγγελματίας και δε μασάει από εξυπνάδες) Θα ήθελα να μου διευκρινίσετε το επαγγελματικό σας στάτους.
- Μάλιστα, είμαι freelancer, έχω διάφορες ασχολίες, τις οποίες και του εξηγώ.
- Είστε σίγουρος πως δεν κάνετε και κάτι άλλο;
- Δηλαδή τι άλλο; ρωτάω όλο απορία. (Τι θέλουνε, να τους πω ότι βάζω βόμβες σε αμερικάνικα αεροπλάνα στον ελεύθερό μου χρόνο; )
- Δεν ξέρω, απλώς ρωτάω...
- Ε, τώρα που το λέτε, έχω κι άλλο ένα έξτρα εισόδημα... Ξέρετε, γεννήθηκα... τυχερός.
- Δηλαδή;
- Ε να, κατεβάζω το κεφάλι και δείχνω προς τα κάτω... Να, παίζω και σε ταινίες πού και πού, είμαι προικισμένος. Η τελευταία λεγόταν my big fat greek dick... ξέρετε, λογοπαίγνιο με την άλλη ταινία...
- Εντάξει, κύριε...κατάλαβα, λέει ενοχλημένος, ενώ δεν μπορώ να συγκρατήσω τα πνιχτά γέλια μου... Θα μας επιτρέψετε να ψάξουμε τη βαλίτσα σας; Ένας απλός, στάνταρ έλεγχος...
- Παρακαλώ... αλλά να ξέρετε ότι 25 ημέρες στην Ιαπωνία δεν έχω πλύνει τίποτε... Δεν είναι τιμές αυτές που έχετε στα πλυντήρια, κύριε. Πιστεύω πως...

Με αγνοεί και γνέφει σε έναν άλλο γιαπωνέζο, που παίρνει το σάκο μου, τον βάζει τον πάγκο και πριν τον ανοίξει φοράει μάσκα και γαντάκια.
-Είπαμε, δεν έχω πλύνει, αλλά όχι κι έτσι!, αστειεύομαι, αλλά το αστειάκι δεν πιάνει... Μόνο εγώ γελάω...
Βάζει μέσα το χέρι του και με απίστευτο επαγγελματισμό βγάζει ένα-ένα όσα έχει μέσα ο σάκος.... Ο υπεύθυνος τα κοιτά αυστηρά, ενώ μου ζητά συγγνώμη για την ενόχληση. Ο ελεγκτής βγάζει από μέσα ένα βιβλίο... Είναι το lonely planet για το Ιράν... Το' χα ξεχάσει αυτό!!! Το διάβαζα για το επόμενο ταξίδι μου... Άντε τώρα να τους εξηγήσεις ότι ένας τύπος που πετάει με αμερικάνικη εταιρεία προς την κομουνιστική Κίνα για να πάει στην Β.Κορέα του άξονα του κακού κι έχει βγάλει τη βίζα του στην "κακιά" Κούβα, διαβάζει ένα βιβλίο για το σατανικό Ιράν από απλό εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον....

-ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;;;; με κοιτάει έκθαμβος.
-Αυτό είναι ένα βιβλίο, απαντώ ως ηλίθιος (πώς δεν του είπα "Λόλα, να ένα τόπι"; )
-Το ξέρω ότι είναι ένα βιβλίο! Ξέρω τι είναι "ένα βιβλίο"!!!! Ξέρω πολύ καλά τι είανι "ένα βιβλίο"!!!! (έχασε την ψυχραιμία του και μαζί και την αμερικάνικη προφορά... γάιδαρο σκάω ο άτιμος) Θα πάτε ΚΑΙ στο Ιράν;;;
- Μπα, δεν το βλέπω...
- Ε, τότε τί το διαβάζετε;
- Δηλαδή αν διάβαζα ένα βιβλίο για τις μαύρες τρύπες θα πήγαινα στο διάστημα; Τι λογική είναι αυτή; (αχ, στην έφερα)
Δε λέει τίποτε, κοκκινίζει που έχασε την ψυχραιμία του, ψάχνουν χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον αλλά τυπικά και ο ελεγκτής βάζει τα πάντα μέσα με την ίδια σειρά που τα βρήκε! Θεός!
Ο τύπος με βλέπει να κρατάω μια κάρτα Frequent Flier της Air France.
-Α, είστε και πελάτης, μα γιατί δεν το λέτε τόση ώρα; Να έχετε μια υπέροχη πτήση και συγγνώμη για την ταλαιπωρία.

Ποια ταλαιπωρία; Ωραία τα περάσαμε... Αυτό με τον πορνοστάρ ήταν καλό, όχι να το παινευτώ... Να σημειωθεί ότι όλοι αυτοί είναι υπάλληλοι της εταιρείας και όχι της Υπηρεσίας Μετανάστευσης, με την οποία δε θα έπαιζα. Με αφήσανε ήσυχο, έφαγα και το τελευταίο γιαπωνέζικο παγωτό μου και πήγα στην ευχή του Κιμ Ιλ Σουνγκ...

Θεούλης