zaniko
Member
- Μηνύματα
- 117
- Likes
- 27
- Επόμενο Ταξίδι
- Ντουμπρόβνικ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Νοτια Αμερικη-Ανδεις
Περιεχόμενα
- Κεφάλαιο 1
- Κεφάλαιο 2ο]Γενικά η εξερεύνηση των πόλεων και χωριών στη Γερμανία ξεκινούσε από τα Δημαρχεία (Rathaus) γιατί: εκεί εδρεύει πάντα το κέντρο τουριστικών πληροφοριών και το εκάστοτε Δημαρχείο φιλοξενείται σε ένα από τα ωραιότερα, διατηρητέα κτήρια, στην κεντρικότερη περιοχή της παλιάς πόλης. Ένα μεγάλο [B]i[/B
Στα μέσα Ιουλίου 2008 βρεθήκαμε με χρονομεριστικές διακοπές στο Deidesheim (Ντάϊντεσχάϊμ). Το μόνο που ξέραμε, όταν το επιλέγαμε σαν προορισμό, είναι ότι βρίσκεται στην περιοχή του κάτω Ρήνου, κοντά στα γαλλογερμανικά σύνορα. Ουσιαστικά δηλαδή, πηγαίναμε στο άγνωστο με πολλή διάθεση εξευρεύνησης των κοντινών…απάτητων περιοχών όπως η Χαιδελβέργη ή το Στρασβούργο!..
Το Deidesheimλοιπόν, αποδείχτηκε ένα κουκλίστικο χωριό, πάνω στο φημισμένο για τους γερμανούς «δρόμο του κρασιού», που διατρέχει κατά μήκος των γαλλογερμανικών φυσικών συνόρων, του Ρήνου. Τα σπιτάκια του, λες και βγήκαν από παραμύθια με Χιονάτες και Ωραίες κοιμώμενες του δάσους, φρεσκοβαμμένα σε παλ χρώματα, με τριγωνικές σκεπούλες και κάτι απίθανους πολύχρωμους κήπους. Τόσο καθαρά και φροντισμένα και διακοσμημένα όλα, που νόμίζες πως είναι τα φαβορί διαγωνισμού της τέλειας μονοκατοικίας! Οι δρόμοι του χωριού συνήθως πλακόστρωτοι, με ποδηλατόδρομο στο πλάϊ, παντού ράμπες για καροτσάκια κι εδώ κι εκεί ανοίγονταν διαφορόσχημες πλατειούλες, αλέες, πάρκα, δασάκια. Πουθενά δεν έλειπαν οι εικαστικές παρεμβάσεις: μοντέρνα γλυπτά, φοντάνες, παραδοσιακή τέχνη αποτυπωμένη σε ξυλόγλυπτες πόρτες, μετώπες, στήλες φωτισμού κλπ.
Με τις μέρες ανακαλύψαμε ότι όλη η καταπράσινη, κυματιστή από λοφάκια περιοχή, είναι σπαρμένη με παρόμοια «μπιζού» χωριά. Κάτι αντίστοιχο σε μεγέθυνση είναι το Neustadt. Πόλη κομψοτέχνημα! Με έντονο το αρχιτεκτονικό στυλ της Αλσατίας (τοίχοι με διάφορα λευκά γεωμετρικά σχήματα ανάμεσα στους χοντρούς ξύλινους, σκουρόχρωμους, δομικούς δοκούς και κεραμιδοσκεπές πολύ επικλινείς με χαριτωμένες σοφίτες). Στο κέντρο της παλιάς πόλης τα στενά δρομάκια είναι πνιγμένα στο λουλούδι. Τα ισόγεια καταλαμβάνονται από μικρά καταστήματα κι ανάμεσα πολύχρωμες καρέκλες και ομπρέλλες των διάφορων καφέ, εστιατορίων, κεμπάπ (!). Mustστο Neustadtείναι η γευστική επίσκεψη στα παγωτά Vanini! 50 ποικιλίες παγωτών με αξέχαστες γεύσεις και τιμές λουκούμι (0.70 ευρώ η μπάλα!). Θα τα βρείτε εύκολα.. εκεί που θα δείτε ένα ανθρώπινο μπουλούκι να συνωστίζεται!
Χαϊδελβέργη. Φτάνοντας στην πόλη ερχόμενοι από Μανχαϊμ, είπαμε ν’ ακολουθήσουμε τον ανηφορικό δρόμο προς τα δεξιά. Ανεβαίνει ανάμεσα από αιωνόβια δέντρα και αριστοκρατικές βίλες περασμένων αιώνων με σκιερούς κήπους. Στο τέλος του το Κάστρο. Χτισμένο από ρόδινη πέτρα, επιβλητικό αλλά και ανάλαφρο, περιστοιχίζει το εκτεταμένο επίπεδο «λοφοπέδιο» του λόφου που δεσπόζει της πόλης. Μόλις πλησιάσαμε στα μπαλκόνια που βλέπουν κάτω στην πόλη, μας κόπηκε η ανάσα από την ομορφιά!! Μια αστραφτερή, ασημένια, φαρδιά ευθεία – το ποτάμι – ερχόταν από τον ορίζοντα προς το κάστρο μέσα από μια κατάφυτη κοιλάδα. Η κοιλάδα όλο και στένευε και τα πλάγια της ανηφόριζαν σχηματίζοντας πια φαρδύ φαράγγι, διάσπαρτο από βίλες κομψοτεχνήματα. Η πόλη ξεχυνόταν σαν κάποιος μερακλής θεός να την είχε σπείρει από το κάστρο προς τα κάτω κι οι σπόροι-βιλίστες ξεπέρασαν το ποτάμι κι άρχισαν να ανηφορίζουν και στην απέναντι πλαγιά. Κατεβήκαμε μαγεμένοι. Και από κοντά είναι πολύ όμορφη, με επιβλητικά αναγεννησιακά κτήρια αλλά και τη ζωντάνια της φοιτητούπολης.
Η παραποτάμια βόλτα είναι αναζωογονητική απόλαυση. Χαριτωμένο στιγμιότυπο: ένα ηλικιωμένο ζευγάρι με λευκές κόμες, διέσχιζε δυναμικά το ποτάμι με δίκοπη αγωνιστική λέμβο!
Τέλος για σήμερα με μερικά γενικά περί Γερμανίας-Ρηνανίας: δεν υπάρχουν διόδια. Βενζίνη 1.30. Θαυμάσια τραίνα για εσωτερική διακίνηση. Πάρκιγκ από 2 ως 5 ευρώ την ημέρα στην περιοχή κάτω Ρηνανίας (χωριά, Νόϊσταντ, Χαιδελβέργη κλπ). Φθηνότερο από μας φαγητό στα εστιατόρια. Φθηνότερα σούπερ μάρκετ (γάλα 0.70, 6 μπύρες των 500cc1.70 το πακέττο!). Απειρα είδη ψωμακίων και σαντουϊτσοειδών. Παγωτά Vanini(ααχ). Ευγενέστατοι, εξυπηρετικότατοι άνθρωποι.
Συνεχίζεται
πάνω στις πινακίδες καθοδήγησης στους δρόμους, βοηθάει να φτάσεις εκεί. Στο τουριστικό κέντρο σε προμηθεύουν με χάρτη της πόλης όπου σημειώνονται με νούμερα τα αξιοθέατα και γράφονται συνοπτικές πληροφορίες για το καθένα. Ετσι είναι πανεύκολο να τα βρείς, να ξέρεις τι βλέπεις και να μη χάνεσαι.
Στο χάρτη της παλιάς πόλης του Worms αναγραφόταν 27 αξιοθέατα. Για μας τους μεσογειακούς, και μόνο η καφερόδινη ανταύγεια της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής ήταν ενδιαφέρουσα. Θα αναφέρω τον Καθεδρικό που άρχισε να χτίζεται το 600, με διάφορες προσθήκες ολοκληρώθηκε τον 11 αιώνα και μοιάζει με καστράκι, τη συνοικία, συναγωγή, μουσείο και νεκροταφείο των εβραίων (από το 10 αιώνα κατοικήθηκε το Worms από εβραίους και είναι από τις ελάχιστες γερμανικές πόλεις που τολμούν να κρατούν τις θλιβερές μνήμες ζωντανές) και τέλος το μουσείο των Νιμπελούγκεν. Πρόκειται για μυθικά πλασματάκια σαν καλικατζαράκια, που ζούσαν κάτω από τη γη, και πολλά παλιά ποιήματα και μύθοι εμπνεύστηκαν απ αυτά. Εδώ πέθανε και ο Λούθηρος για τις ανανεωτικές θρησκευτικές του αντιλήψεις. Τον τίμησαν ιδιαίτερα στην πόλη με αγάλματα, δρόμους, πλατείες, μνημεία που φέρουν το όνομά του.
Αρκετά πια με το σαιτ-σιιγκ!! Πάμε για ένα παγωτό Vaniniστην πλατεία της αγοράς (Marktplatz) πλάϊ στο Δημαρχείο! Θείες γεύσεις! Θυμίζω ότι Vaniniυπάρχουν στο Neustadtκαι το Worms και μας τα γνώρισα φίλη μας γερμανίδα, καθότι η φήμη τους ξεπερνάει τις δυό πόλεις!!... Αν πάτε, το δίκλινο στο χαριτωμένο ροζ ξενοδοχείο, απέναντι στο Δημαρχείο, κοστίζει 65 ευρώ!!
Θα κλείσω την περιήγηση στο «δρόμο του κρασιού» με το Speyer. Ήταν η πρώτη πόλη που μας σύστησε ο ξενοδόχος μας να μην παραλείψουμε. Η φήμη της δεν οφείλεται τόσο στην ομορφιά της, που δεν υστερεί, αλλά κυρίως στο τεράστιο Τεχνολογικό μουσείο. Στον καλυμμένο χώρο του μουσείου καμαρώνουν από ατμομηχανές μέχρι σύγχρονα ηλεκτρικά βαγόνια, αυτοκίνητα, ποδήλατα, μοτοσυκλέττες, παιδικά παιχνίδια, αγροτικά μηχανήματα, φωτογραφικές μηχανές, ηχητικά συστήματα, ραπτομηχανές και ενδύματα και και… σε όλη την αλυσσίδα της εξέλιξής τους. Από πάνω μας κρεμόταν F104, μιράζ 2000, ελικόπτερα… Οτιδήποτε πρόσφερε η τεχνολογία, από τα πρώτα του βήματα ως σήμερα. Όλα τα εκθέματα είναι αληθινά, όχι μακέτες, φυσικά σε φυσικό μέγεθος! Αρκετά, όπως οι ατμονηχανές, είναι επισκέψιμα. Άλλα, μπορείς να τα δείς να δουλεύουν, πατώντας ένα κουμπί. Στα μουσικά όργανα πχ αρμόνιο, βλέπεις το εσωτερικό τους όταν παράγουν ήχο.. Πανδαισία τεχνολογίας, σε έναν απέραντο χώρο. Στον εξωτερικό χώρο του μουσείου, υποβρύχια με τορπίλλες, μίνι υποβρύχια τορπιλλοφόρα ενός ατόμου (τσέπης!), ελικόπτερα, ένα ιστορικό πλοίο από τη Σκωτία, ένα αεροπλάνο Αντώνοφ που μεταφέρθηκε από τη Ρωσία, τζάμπο μποϊγκ 747, πολεμικά μιγκ, θρυλικά στούκας του Β παγκόσμιου πολέμου, F18, Phantom…Όλα αναρτημένα ψηλά, επάνω σε μεταλλικές «σκαλωσιές» και σχεδόν όλα επισκέψιμα!
Μια καταπράσινη περιοχή, με μικρούς κατάφυτους από αμπελώνες λοφίσκους, με πλούσιες οινογευστικές απολαύσεις και καλό φαγητό σε λογικές τιμές (σίγουρα χαμηλότερες από τις δικές μας), σπαρμένη από ανθρώπινες παρεμβάσεις που κοσμούν το περιβάλλον (χωριά και πόλεις), περιμένει και άλλους να την.. ανακαλύψουν και να την εξερευνήσουν. Αξίζει!
Τέλος!!
Το Deidesheimλοιπόν, αποδείχτηκε ένα κουκλίστικο χωριό, πάνω στο φημισμένο για τους γερμανούς «δρόμο του κρασιού», που διατρέχει κατά μήκος των γαλλογερμανικών φυσικών συνόρων, του Ρήνου. Τα σπιτάκια του, λες και βγήκαν από παραμύθια με Χιονάτες και Ωραίες κοιμώμενες του δάσους, φρεσκοβαμμένα σε παλ χρώματα, με τριγωνικές σκεπούλες και κάτι απίθανους πολύχρωμους κήπους. Τόσο καθαρά και φροντισμένα και διακοσμημένα όλα, που νόμίζες πως είναι τα φαβορί διαγωνισμού της τέλειας μονοκατοικίας! Οι δρόμοι του χωριού συνήθως πλακόστρωτοι, με ποδηλατόδρομο στο πλάϊ, παντού ράμπες για καροτσάκια κι εδώ κι εκεί ανοίγονταν διαφορόσχημες πλατειούλες, αλέες, πάρκα, δασάκια. Πουθενά δεν έλειπαν οι εικαστικές παρεμβάσεις: μοντέρνα γλυπτά, φοντάνες, παραδοσιακή τέχνη αποτυπωμένη σε ξυλόγλυπτες πόρτες, μετώπες, στήλες φωτισμού κλπ.
Με τις μέρες ανακαλύψαμε ότι όλη η καταπράσινη, κυματιστή από λοφάκια περιοχή, είναι σπαρμένη με παρόμοια «μπιζού» χωριά. Κάτι αντίστοιχο σε μεγέθυνση είναι το Neustadt. Πόλη κομψοτέχνημα! Με έντονο το αρχιτεκτονικό στυλ της Αλσατίας (τοίχοι με διάφορα λευκά γεωμετρικά σχήματα ανάμεσα στους χοντρούς ξύλινους, σκουρόχρωμους, δομικούς δοκούς και κεραμιδοσκεπές πολύ επικλινείς με χαριτωμένες σοφίτες). Στο κέντρο της παλιάς πόλης τα στενά δρομάκια είναι πνιγμένα στο λουλούδι. Τα ισόγεια καταλαμβάνονται από μικρά καταστήματα κι ανάμεσα πολύχρωμες καρέκλες και ομπρέλλες των διάφορων καφέ, εστιατορίων, κεμπάπ (!). Mustστο Neustadtείναι η γευστική επίσκεψη στα παγωτά Vanini! 50 ποικιλίες παγωτών με αξέχαστες γεύσεις και τιμές λουκούμι (0.70 ευρώ η μπάλα!). Θα τα βρείτε εύκολα.. εκεί που θα δείτε ένα ανθρώπινο μπουλούκι να συνωστίζεται!
Χαϊδελβέργη. Φτάνοντας στην πόλη ερχόμενοι από Μανχαϊμ, είπαμε ν’ ακολουθήσουμε τον ανηφορικό δρόμο προς τα δεξιά. Ανεβαίνει ανάμεσα από αιωνόβια δέντρα και αριστοκρατικές βίλες περασμένων αιώνων με σκιερούς κήπους. Στο τέλος του το Κάστρο. Χτισμένο από ρόδινη πέτρα, επιβλητικό αλλά και ανάλαφρο, περιστοιχίζει το εκτεταμένο επίπεδο «λοφοπέδιο» του λόφου που δεσπόζει της πόλης. Μόλις πλησιάσαμε στα μπαλκόνια που βλέπουν κάτω στην πόλη, μας κόπηκε η ανάσα από την ομορφιά!! Μια αστραφτερή, ασημένια, φαρδιά ευθεία – το ποτάμι – ερχόταν από τον ορίζοντα προς το κάστρο μέσα από μια κατάφυτη κοιλάδα. Η κοιλάδα όλο και στένευε και τα πλάγια της ανηφόριζαν σχηματίζοντας πια φαρδύ φαράγγι, διάσπαρτο από βίλες κομψοτεχνήματα. Η πόλη ξεχυνόταν σαν κάποιος μερακλής θεός να την είχε σπείρει από το κάστρο προς τα κάτω κι οι σπόροι-βιλίστες ξεπέρασαν το ποτάμι κι άρχισαν να ανηφορίζουν και στην απέναντι πλαγιά. Κατεβήκαμε μαγεμένοι. Και από κοντά είναι πολύ όμορφη, με επιβλητικά αναγεννησιακά κτήρια αλλά και τη ζωντάνια της φοιτητούπολης.
Η παραποτάμια βόλτα είναι αναζωογονητική απόλαυση. Χαριτωμένο στιγμιότυπο: ένα ηλικιωμένο ζευγάρι με λευκές κόμες, διέσχιζε δυναμικά το ποτάμι με δίκοπη αγωνιστική λέμβο!
Τέλος για σήμερα με μερικά γενικά περί Γερμανίας-Ρηνανίας: δεν υπάρχουν διόδια. Βενζίνη 1.30. Θαυμάσια τραίνα για εσωτερική διακίνηση. Πάρκιγκ από 2 ως 5 ευρώ την ημέρα στην περιοχή κάτω Ρηνανίας (χωριά, Νόϊσταντ, Χαιδελβέργη κλπ). Φθηνότερο από μας φαγητό στα εστιατόρια. Φθηνότερα σούπερ μάρκετ (γάλα 0.70, 6 μπύρες των 500cc1.70 το πακέττο!). Απειρα είδη ψωμακίων και σαντουϊτσοειδών. Παγωτά Vanini(ααχ). Ευγενέστατοι, εξυπηρετικότατοι άνθρωποι.
Συνεχίζεται
πάνω στις πινακίδες καθοδήγησης στους δρόμους, βοηθάει να φτάσεις εκεί. Στο τουριστικό κέντρο σε προμηθεύουν με χάρτη της πόλης όπου σημειώνονται με νούμερα τα αξιοθέατα και γράφονται συνοπτικές πληροφορίες για το καθένα. Ετσι είναι πανεύκολο να τα βρείς, να ξέρεις τι βλέπεις και να μη χάνεσαι.
Στο χάρτη της παλιάς πόλης του Worms αναγραφόταν 27 αξιοθέατα. Για μας τους μεσογειακούς, και μόνο η καφερόδινη ανταύγεια της μεσαιωνικής αρχιτεκτονικής ήταν ενδιαφέρουσα. Θα αναφέρω τον Καθεδρικό που άρχισε να χτίζεται το 600, με διάφορες προσθήκες ολοκληρώθηκε τον 11 αιώνα και μοιάζει με καστράκι, τη συνοικία, συναγωγή, μουσείο και νεκροταφείο των εβραίων (από το 10 αιώνα κατοικήθηκε το Worms από εβραίους και είναι από τις ελάχιστες γερμανικές πόλεις που τολμούν να κρατούν τις θλιβερές μνήμες ζωντανές) και τέλος το μουσείο των Νιμπελούγκεν. Πρόκειται για μυθικά πλασματάκια σαν καλικατζαράκια, που ζούσαν κάτω από τη γη, και πολλά παλιά ποιήματα και μύθοι εμπνεύστηκαν απ αυτά. Εδώ πέθανε και ο Λούθηρος για τις ανανεωτικές θρησκευτικές του αντιλήψεις. Τον τίμησαν ιδιαίτερα στην πόλη με αγάλματα, δρόμους, πλατείες, μνημεία που φέρουν το όνομά του.
Αρκετά πια με το σαιτ-σιιγκ!! Πάμε για ένα παγωτό Vaniniστην πλατεία της αγοράς (Marktplatz) πλάϊ στο Δημαρχείο! Θείες γεύσεις! Θυμίζω ότι Vaniniυπάρχουν στο Neustadtκαι το Worms και μας τα γνώρισα φίλη μας γερμανίδα, καθότι η φήμη τους ξεπερνάει τις δυό πόλεις!!... Αν πάτε, το δίκλινο στο χαριτωμένο ροζ ξενοδοχείο, απέναντι στο Δημαρχείο, κοστίζει 65 ευρώ!!
Θα κλείσω την περιήγηση στο «δρόμο του κρασιού» με το Speyer. Ήταν η πρώτη πόλη που μας σύστησε ο ξενοδόχος μας να μην παραλείψουμε. Η φήμη της δεν οφείλεται τόσο στην ομορφιά της, που δεν υστερεί, αλλά κυρίως στο τεράστιο Τεχνολογικό μουσείο. Στον καλυμμένο χώρο του μουσείου καμαρώνουν από ατμομηχανές μέχρι σύγχρονα ηλεκτρικά βαγόνια, αυτοκίνητα, ποδήλατα, μοτοσυκλέττες, παιδικά παιχνίδια, αγροτικά μηχανήματα, φωτογραφικές μηχανές, ηχητικά συστήματα, ραπτομηχανές και ενδύματα και και… σε όλη την αλυσσίδα της εξέλιξής τους. Από πάνω μας κρεμόταν F104, μιράζ 2000, ελικόπτερα… Οτιδήποτε πρόσφερε η τεχνολογία, από τα πρώτα του βήματα ως σήμερα. Όλα τα εκθέματα είναι αληθινά, όχι μακέτες, φυσικά σε φυσικό μέγεθος! Αρκετά, όπως οι ατμονηχανές, είναι επισκέψιμα. Άλλα, μπορείς να τα δείς να δουλεύουν, πατώντας ένα κουμπί. Στα μουσικά όργανα πχ αρμόνιο, βλέπεις το εσωτερικό τους όταν παράγουν ήχο.. Πανδαισία τεχνολογίας, σε έναν απέραντο χώρο. Στον εξωτερικό χώρο του μουσείου, υποβρύχια με τορπίλλες, μίνι υποβρύχια τορπιλλοφόρα ενός ατόμου (τσέπης!), ελικόπτερα, ένα ιστορικό πλοίο από τη Σκωτία, ένα αεροπλάνο Αντώνοφ που μεταφέρθηκε από τη Ρωσία, τζάμπο μποϊγκ 747, πολεμικά μιγκ, θρυλικά στούκας του Β παγκόσμιου πολέμου, F18, Phantom…Όλα αναρτημένα ψηλά, επάνω σε μεταλλικές «σκαλωσιές» και σχεδόν όλα επισκέψιμα!
Μια καταπράσινη περιοχή, με μικρούς κατάφυτους από αμπελώνες λοφίσκους, με πλούσιες οινογευστικές απολαύσεις και καλό φαγητό σε λογικές τιμές (σίγουρα χαμηλότερες από τις δικές μας), σπαρμένη από ανθρώπινες παρεμβάσεις που κοσμούν το περιβάλλον (χωριά και πόλεις), περιμένει και άλλους να την.. ανακαλύψουν και να την εξερευνήσουν. Αξίζει!
Τέλος!!
