Γαλλία Ιταλία Γαλλία-Ιταλία στους δρόμους του κρασιού και όχι μόνο…

[maska_29]

Κι άλλη μια από τη σάλα πάνω στη γέφυρα που συνδέει το κάστρο με την άλλη όχθη του ποταμού.

 

[maska_29]

Κάστρα του Λίγηρα

Επόμενος σταθμός το Château d'Amboise (στην πόλη Amboise) όπου έζησε ο Leonardo da Vinci τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του (Δεκέμβριος 1515-1519) και εργάστηκε σε ένα κοντινό οίκημα που συνδεόταν με το κάστρο με ένα υπόγειο πέρασμα. Οι τουριστικοί οδηγοί αναφέρουν επίσης ότι ο da Vinci ενταφιάστηκε σε ένα παρεκκλήσι (Chapel of Saint-Hubert) δίπλα στο κάστρο.
(να σημειωθεί ότι η αναφορά και μόνο στο όνομα da Vinci προσελκύει περισσότερους τουρίστες…)

Μετά από μια σύντομη βόλτα στην πόλη πήραμε το δρόμο της επιστροφής για το Blois για να δούμε το δικό του Château...

Η οδήγηση στους επαρχιακούς δρόμους της Γαλλίας είναι κάτι που μας έκανε εντύπωση…
Δύσκολα μπορούσα να καταλάβω γιατί ορισμένοι επαρχιακοί δρόμοι που χωράνε ίσα-ίσα 2 αυτοκίνητα έχουν όριο ταχύτητας 90Km/h (!) με τους Γάλλους, σε γενικές γραμμές, να τηρούν στο έπακρο τους κανόνες του κώδικα οδικής κυκλοφορίας. Άλλωστε το όριο ταχύτητας που γράφω ήταν το επίσημο όριο του δρόμου… Δυστυχώς τα τροχαία ατυχήματα είναι ένα φαινόμενο που ταλαιπωρεί έντονα και αυτή τη χώρα κάτι που, εκτός από τις έρευνες, έγινε αντιληπτό από τις πρώτες κιόλας μέρες του ταξιδιού μας…

(ανάλογη αίσθηση για αυξημένη ταχύτητα μου έχει δημιουργηθεί μόνο στη Βουδαπέστη όπου σε συνθήκες χιονισμένου δρόμου μέσα στην πόλη οι οδηγοί οδηγούσαν σαν να προσπαθούν να κάνουν … τον καλύτερο χρόνο (!) ... για να μη θυμηθώ ότι στη Βουδαπέστη ακόμη και οι κυλιόμενες σε πολλούς σταθμούς του μετρό πήγαιναν πιο γρήγορα από τα δικά μας συνηθισμένα στάνταρ…)

 

[pattyyy]

Πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες και υπέροχες φωτογραφίες!

 

[maska_29]

Πριν τη συνέχεια της ιστορίας παραθέτω άλλες 2 φωτογραφίες από το Château de Chenonceau.

(αν κάποιος ξέρει πως μπορώ να επισυνάψω περισσότερες από μια φωτογραφίες από τον υπολογιστή μου σε κάθε post θα ήθελα τη βοήθειά του… :roll: )

 

[maska_29]

...και η δεύτερη, όπως προλόγισα...

 

[pattyyy]

Kάποτε είχα κι εγώ την ίδια απορία!
http://www.travelstories.gr/%ED%DD%...%F4%E9%EA%FE%ED-%E9%F3%F4%EF%F1%E9%FE%ED.html

 

[maska_29]

Kάποτε είχα κι εγώ την ίδια απορία!
http://www.travelstories.gr/%ED%DD%...%F4%E9%EA%FE%ED-%E9%F3%F4%EF%F1%E9%FE%ED.html

Για λίγο ακόμη, μέχρι να φτιάξω τη gallery θα συνεχίσω στο ίδιο στυλ...

 

[maska_29]

Κάστρα του Λίγηρα – Blois

Επιστροφή λοιπόν στη βάση μας (κατά μια έννοια…) και η βόλτα αρχίζει από το όμορφο Château de Blois.

Το Blois απλώνεται στις όχθες του ποταμού Λίγηρα μεταξύ των πόλεων Orléans και Tours. Κύριο αξιοθέατο της πόλης αποτελεί το κάστρο της πόλης που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης σε ένα ύψωμα με θαυμάσια θέα στην πόλη και τον ποταμό. Το κάστρο στέκει επιβλητικό «έχοντας τον αέρα» των 564 δωματίων του… (μόνο εγώ δεν έχω κοιμηθεί εκεί μέσα μου φαίνεται…)

Ο Λουδοβίκος ΙΒ’ μετέτρεψε το παλιό κάστρο της πόλης σε ένα αναγεννησιακό παλάτι στον προαύλιο χώρο του οποίου ξεχωρίζει μια εντυπωσιακή σπειροειδής σκάλα (οκταγωνικού σχήματος που περιβάλλεται από παράθυρα) με ξεχωριστή αρχιτεκτονική (θα ακολουθήσει φωτογραφία).

Περπατώντας την πόλη επιβεβαιώνεται η αρχική μας αίσθηση. Πρόκειται για μια ήσυχη επαρχιακή πόλη με ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής… Οι ρυθμοί των κατοίκων είναι χαλαροί και βασικό κομμάτι της διασκέδασής τους είναι οι καλές γεύσεις (κατά τα δικά τους γούστα…) και το καλό κρασί!

Κάπου εκεί «θυμηθήκαμε» ότι μας λείπει και μια βαλίτσα οπότε φροντίσαμε να τιμήσουμε και την τοπική αγορά (απόγευμα Σαββάτου…). Λίγες ώρες πριν είχε προηγηθεί ένα τηλεφώνημα στο κινητό μας από το Ελ. Βενιζέλος για να μας πληροφορήσουν ότι η βαλίτσα ήταν «ασφαλής» στο ελληνικό αεροδρόμιο (δεν μας συνόδευσε ποτέ στην πτήση για Γαλλία…) και να μας ανέφεραν ότι θα την προωθήσουν στην Air France η οποία θα μας καλέσει για να συνεννοηθούμε για την παραλαβή της. Δεν θα κουράσω με λεπτομέρειες αυτής της mini περιπέτειας, απλά θα αναφέρω ότι η τηλεφωνική συνεννόηση με την Air France δεν ήταν και ότι πιο εύκολο για δύο λόγους. Πρώτον η αγγλική προφορά τους δεν είναι και ό,τι καλύτερο στις τηλεφωνικές συνομιλίες και δεύτερον το «ραντεβού» μας με τη βαλίτσα ήταν μια δύσκολη περίπτωση… Την επόμενη μέρα θα φεύγαμε από το Blois με προορισμό το Sarlat-la-Canéda όπου το κοντινότερο και βολικότερο για μας αεροδρόμιο στη διαδρομή ήταν στην πόλη Λιμόζ όπου δυστυχώς δεν υπήρχε βολική πτήση. Το πολυπόθητο ραντεβού κανονίστηκε τελικά για τη Δευτέρα στο αεροδρόμιο του Bordeaux το οποίο δεν αποτελούσε κομμάτι του αρχικού σχεδιασμού μας αλλά τελικά ήταν γραφτό μας…

Η μέρα έκλεισε με ένα ωραίο δείπνο σε ένα πολυβραβευμένο εστιατόριο κοντά στην κεντρική πλατεία, το Au Bouchon Lyonnais με λίγο ρίσκο στην επιλογή φαγητού μιας και η συνεννόηση ήταν αποκλειστικά στα Γαλλικά (πάντως χορτάσαμε και το κόκκινο κρασί ήταν απλά υπέροχο…)

 

[maska_29]

Επισυνάπτω ορισμένες ακόμη φωτογραφίες από το Blois...



Blois by maska_29, on Flickr


Blois by maska_29, on Flickr

... και το κάστρο του ...


The Royal Château de Blois by maska_29, on Flickr


The Royal Château de Blois by maska_29, on Flickr

 

[maska_29]

Rocamadour και Sarlat-la-Canéda

Κυριακή 28/3 αποχαιρετούμε το Blois με έναν καφέ ανά χείρας και βάζουμε ρότα για τον επόμενο σταθμό του ταξιδιού μας. Ο προορισμός μας είναι το Sarlat-la-Canéda. Η διαδρομή που επιλέξαμε περιελάμβανε μια ενδιάμεση στάση. Πριν φτάσουμε στο Sarlat θα επισκεπτόμασταν το γραφικό χωριό Rocamadour το οποίο βρίσκεται πάνω στο φαράγγι του ποταμού Alzou. Για να φτάσουμε από το Blois στο Rocamadour επιλέξαμε μια διαδρομή 3 ωρών οδήγησης σε αυτοκινητόδρομο και 1 περίπου ώρας σε επαρχιακό δρόμο.

Το Rocamadour είναι ένα πανέμορφο χωριό «κρεμασμένο» την πλαγιά ενός βράχου. Η θέα από την απέναντι μεριά θα αποζημιώσει κάθε ταξιδιώτη που επιζητά να φυλακίσει στη μνήμη του εικόνες μαγικές… Η φήμη του χωριού οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην εύρεση του πτώματος του συζύγου της Αγίας Βερονίκης, του άγιου Αμαντούρ. Ο ενταφιασμός του αγίου κάτω από ένα παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Παναγία είναι ο βασικός λόγος που θα συναντήσετε πολλούς προσκυνητές. Από το χωριό ξεκινάει μια διαδρομή με 200 περίπου σκαλοπάτια που οδηγεί στο βράχο με το άγαλμα της «Μαύρης Παναγίας» (έτσι ονομάζεται ένα σχετικά μικρό ξύλινο αγαλματίδιο που χρονολογείται από τον 12ο αιώνα) και τον τάφο του αγίου. Σε αυτή τη διαδρομή μπορεί να συναντήσει κανείς προσκυνητές που ανεβαίνουν τα σκαλοπάτια με τα γόνατα (δεν είναι και τελείως Τήνος η φάση…) αλλά το πιο περίεργο για μας ήταν ότι υπήρχαν διάφοροι προσκυνητές ή καλόγριες ή μαθητευόμενοι ιερείς ίσως (ή κάτι παρόμοιο, ποιος ξέρει…) με θρησκευτικού χαρακτήρα αμφιέσεις και λάβαρα, νεαρής ηλικίας (κατά κύριο λόγο), που επισκεπτόντουσαν το μέρος. Ο θρησκευτικός τουρισμός εξηγεί θαυμάσια την εικόνα του κεντρικού δρόμου του χωριού με διάφορα μαγαζάκια με σουβενίρ και καρτ ποστάλ…

Ευτυχώς η πολυκοσμία δεν ήταν τόσο έντονη και δε μας χάλασε τη μαγεία του μέρους αυτού. Στους τουριστικούς οδηγούς διαβάσαμε αργότερα ότι το Rocamadour θεωρείται το δεύτερο σε επισκεψιμότητα μέρος μετά το Mont Saint-Michel στη Γαλλία.


Rocamadour by maska_29, on Flickr


Rocamadour by maska_29, on Flickr


Rocamadour by maska_29, on Flickr


Αφήνουμε το Rocamadour με κατεύθυνση το Sarlat-la-Canéda, μια διαδρομή που διαρκεί μια περίπου ώρα. Φτάνοντας στο Sarlat κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο μας (Ibis Sarlat, οικονομική λύση, ολοκαίνουριο ξενοδοχείο λίγο έξω από το κέντρο) και αποφασίζουμε να κάνουμε μια μικρή βόλτα στην πόλη (υπάρχει και η βασική ανάγκη για φαγητό…)

Το Sarlat βρίσκεται σε μια μικρή καταπράσινη κοιλάδα λίγο μακριά από τον ποταμό Dordogne.

Φτάνοντας στο κέντρο την πόλης μείναμε κυριολεκτικά άφωνοι! Η πόλη είναι ένα μοναδικό αρχιτεκτονικό θέαμα βγαλμένη από εικόνες παραμυθιών… Περπατώντας το κέντρο της θα βρεθείτε ανάμεσα σε άριστα διατηρημένα κτίρια του μεσαίωνα, της Αναγέννησης και του 17ου αιώνα. Παντού λιθόστρωτα δρομάκια και σπίτια από πέτρα της περιοχής να συνθέτουν μια εικόνα μαγική…

Διαβάζοντας του τουριστικούς οδηγούς μπορέσαμε να καταλάβουμε την αρχιτεκτονική συνοχή της πόλης η οποία ξαναχτίστηκε σχεδόν ολόκληρη μετά τις καταστροφές που υπέστη από τον Εκατονταετή πόλεμο. Πρόκειται για μια από τις πόλεις της Γαλλίας που έχει ανακηρυχτεί διατηρητέα.
Ένα από τα βασικά αξιοθέατα της πόλης αποτελεί το σπίτι του ποιητή Étienne de La Boétie στην κεντρική οδό Rue de la République.


Sarlat-la-Canéda by maska_29, on Flickr


Sarlat-la-Canéda by maska_29, on Flickr


Étienne de La Boétie's House by maska_29, on Flickr


Sarlat-la-Canéda by maska_29, on Flickr

Μετά τη χορταστική βόλτα αναζητήσαμε ένα εστιατόριο για να γευτούμε τοπικές γεύσεις και τι άλλο… κόκκινο κρασί!
Για τους γευσιγνώστες, η περιοχή του Sarlat ονομάζεται Περιγκόρ (Périgord) και φημίζεται παγκοσμίως για δύο πράγματα. Τις τρούφες και το φουά γκρα. Επειδή δεν ανήκω στην κατηγορία των γευσιγνωστών θα περιοριστώ να πω ότι για άλλη μια φορά η επιλογή κρασιού μας αποζημίωσε ενώ το φαγητό είχε και πάλι μια δόση ρίσκου… όχι ότι δε χορτάσαμε αλλά κάποια στιγμή ήρθε στο τραπέζι ένα τυρί που πραγματικά δεν τρωγόταν… (άξιος ο συνταξιδιώτης μου κατάφερε να φάει μια-δυο μπουκιές…)

Γυρνώντας στο ξενοδοχείο παραδοθήκαμε στην αγκαλιά του Μορφέα.

«Αύριο» ερχόταν μια άλλη μέρα…

 

[maska_29]

Το περασμένο καλοκαίρι γνωριστήκαμε στην Αμοργό με ένα ζευγάρι Γάλλων (γύρω στα 45 πρέπει να ήταν) οι οποίοι μας ανέφεραν ότι η περιοχή στην κοιλάδα του ποταμού Dordogne μαζεύει αρκετό κόσμο κατά τους θερινούς μήνες...
Το αναφέρω για όποιον σχεδιάζει κάποια εξόρμηση προς τα εκεί...

 

[atrapos]

Να προσθεσω στην κατατοπιστικοτατη περιγραφη σου οτϊ καθε βραδυ στο καστρο της Μπλουα λαμβανει χωρα ενα υπεροχο ¨Ηχος και φως...Το εχω απολαυσει 2 χρονιες.