Τέλος Ιουλίου 2007 και το ταξίδι ένας 11ήμερος σύντομος γύρος της Σκανδιναβίας. Κοπεγχάγη-Όσλο-Β.Α.-Λαπωνία-Ελσίνκι-Στοκχόλμη.
Γκρουπ 25 πάνω κάτω συνομήλικοι και η πτήση Όσλο - Άλτα μας προσγειώνει σε ένα μικρό αεροδρόμιο. Συνεχίζουμε με πούλμαν για Repvag. Η κυκλοφορία στον στενό δρόμο αραιότατη. Μικροί οικισμοί ψαράδων, ακαλλιέργητα εδάφη, φιόρδ και οι πρώτοι τάρανδοι που τους βρίσκουμε να αναζητούν δροσιά και σκιά μέσα στα τούνελ του δρόμου. Τα ζώα ήμερα σ' αφήνουν να τα πλησιάσεις στα ένα - δυο μέτρα πριν απομακρυνθούν.
Φθάνουμε μεσημέρι στον μικρό οικισμό του Repvag σε ένα φιόρδ που εκτός από τον απλής κατασκευής ξενώνα μας, έχει άλλα 8 - 10 οικήματα, ένα μαγαζάκι με τουριστικά και τίποτε άλλο. Ο ξενώνας στην άκρη του φιόρδ και η μισή κατασκευή σε πασσάλους πάνω στο νερό.
Μετά το μεσημεριανό - ψάρια που ψάρεψε ο ίδιος ο ξενοδόχος - ξεκούραση και το απόγευμα το καφεδάκι μας όλοι μαζί στον ξύλινο εξώστη πάνω από το νερό απολαμβάνοντας το ειδυλλιακό (συνάμα και μελαγχολικό) τοπίο. Ευκαιρία για στενότερη γνωριμία μεταξύ μας.
Κατά τις 9 το βράδυ - τι βράδυ δηλαδή που ο ήλιος ήταν ακόμη εκτυφλωτικός - αναχωρούμε για το Βόρειο Ακρωτήριο.
Μετά διαδρομή μιας περίπου ώρας και αφού περάσαμε από ένα μεγάλο υποθαλάσσιο τούνελ, φθάνουμε στο σημείο που γεωγραφικά προσδιορίζεται σαν το βορειότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης. Κάπου 500 επισκέπτες. Μερικοί κατασκηνωτές με αντίσκηνα. Ένα κτίριο και μετά ο χώρος παρατήρησης στην άκρη του κατακόρυφου βράχου. Πιο πέρα η θάλασσα Μπάρενς και ο Βόρειος Πόλος.
Μια σιδηροκατασκευή - γλυπτό - με υδρόγειο, εξηγεί το φαινόμενο [που ως γνωστό οφείλεται στον μη κατακόρυφο άξονα της γης ως προς το επίπεδο περιστροφής γύρω από τον ήλιο]. Περιφέρεσαι μέσα στον χώρο του κτιρίου όπου υπάρχουν καφέ, κυλικείο, αίθουσα προβολής, κατάστημα με σουβενίρ, ταχυδρομείς τις κάρτες σου, παίρνεις το ποτό σου, φοράς τα γυαλιά ηλίου σου και βγαίνεις να δεις.
Ο ήλιος ώρα 12 το βράδυ της 30ης Ιουλίου έφθασε στην δύση του μέχρι μια διάμετρό του πάνω από τον ορίζοντα της θάλασσας και άρχισε να ξανανεβαίνει. Η μέρα συνεχίζεται για άλλο ένα 24ωρο ! Κάμερες και φωτογραφικές παίρνουν φωτιά. Ένα γκρουπ Γιαπωνέζων υπερβάλλει : Ανοίγουν Σαμπάνιες !!
Κατά τις 2.00 ξεκινούμε για την επιστροφή στη βάση μας. Ο ήλιος είχε ήδη ανεβεί για τα καλά όταν φθάνουμε στο Repvag. Κλείνουμε καλά τις αδιαφανείς κουρτίνες και πέφτουμε για ύπνο. Την επόμενη μέρα - τρόπος του λέγειν δηλαδή επόμενη - συνεχίζουμε για φινλανδική Λαπωνία και Ίβαλο.--- ΤΕΛΟΣ
Γκρουπ 25 πάνω κάτω συνομήλικοι και η πτήση Όσλο - Άλτα μας προσγειώνει σε ένα μικρό αεροδρόμιο. Συνεχίζουμε με πούλμαν για Repvag. Η κυκλοφορία στον στενό δρόμο αραιότατη. Μικροί οικισμοί ψαράδων, ακαλλιέργητα εδάφη, φιόρδ και οι πρώτοι τάρανδοι που τους βρίσκουμε να αναζητούν δροσιά και σκιά μέσα στα τούνελ του δρόμου. Τα ζώα ήμερα σ' αφήνουν να τα πλησιάσεις στα ένα - δυο μέτρα πριν απομακρυνθούν.
Φθάνουμε μεσημέρι στον μικρό οικισμό του Repvag σε ένα φιόρδ που εκτός από τον απλής κατασκευής ξενώνα μας, έχει άλλα 8 - 10 οικήματα, ένα μαγαζάκι με τουριστικά και τίποτε άλλο. Ο ξενώνας στην άκρη του φιόρδ και η μισή κατασκευή σε πασσάλους πάνω στο νερό.
Μετά το μεσημεριανό - ψάρια που ψάρεψε ο ίδιος ο ξενοδόχος - ξεκούραση και το απόγευμα το καφεδάκι μας όλοι μαζί στον ξύλινο εξώστη πάνω από το νερό απολαμβάνοντας το ειδυλλιακό (συνάμα και μελαγχολικό) τοπίο. Ευκαιρία για στενότερη γνωριμία μεταξύ μας.
Κατά τις 9 το βράδυ - τι βράδυ δηλαδή που ο ήλιος ήταν ακόμη εκτυφλωτικός - αναχωρούμε για το Βόρειο Ακρωτήριο.
Μετά διαδρομή μιας περίπου ώρας και αφού περάσαμε από ένα μεγάλο υποθαλάσσιο τούνελ, φθάνουμε στο σημείο που γεωγραφικά προσδιορίζεται σαν το βορειότερο σημείο της ηπειρωτικής Ευρώπης. Κάπου 500 επισκέπτες. Μερικοί κατασκηνωτές με αντίσκηνα. Ένα κτίριο και μετά ο χώρος παρατήρησης στην άκρη του κατακόρυφου βράχου. Πιο πέρα η θάλασσα Μπάρενς και ο Βόρειος Πόλος.
Μια σιδηροκατασκευή - γλυπτό - με υδρόγειο, εξηγεί το φαινόμενο [που ως γνωστό οφείλεται στον μη κατακόρυφο άξονα της γης ως προς το επίπεδο περιστροφής γύρω από τον ήλιο]. Περιφέρεσαι μέσα στον χώρο του κτιρίου όπου υπάρχουν καφέ, κυλικείο, αίθουσα προβολής, κατάστημα με σουβενίρ, ταχυδρομείς τις κάρτες σου, παίρνεις το ποτό σου, φοράς τα γυαλιά ηλίου σου και βγαίνεις να δεις.
Ο ήλιος ώρα 12 το βράδυ της 30ης Ιουλίου έφθασε στην δύση του μέχρι μια διάμετρό του πάνω από τον ορίζοντα της θάλασσας και άρχισε να ξανανεβαίνει. Η μέρα συνεχίζεται για άλλο ένα 24ωρο ! Κάμερες και φωτογραφικές παίρνουν φωτιά. Ένα γκρουπ Γιαπωνέζων υπερβάλλει : Ανοίγουν Σαμπάνιες !!
Κατά τις 2.00 ξεκινούμε για την επιστροφή στη βάση μας. Ο ήλιος είχε ήδη ανεβεί για τα καλά όταν φθάνουμε στο Repvag. Κλείνουμε καλά τις αδιαφανείς κουρτίνες και πέφτουμε για ύπνο. Την επόμενη μέρα - τρόπος του λέγειν δηλαδή επόμενη - συνεχίζουμε για φινλανδική Λαπωνία και Ίβαλο.--- ΤΕΛΟΣ
Attachments
Last edited:
