travelbreak
Member
- Μηνύματα
- 1.858
- Likes
- 16.071
- Επόμενο Ταξίδι
- ???
- Ταξίδι-Όνειρο
- Υπερσιβηρικός
Περιεχόμενα
Μικρό ταξίδι στο Βέλγιο
Είχα επισκεφτεί πρώτη και τελευταία φορά το Βέλγιο το 1981 σε ένα απίστευτο interrail που είχα κάνει τότε (https://www.travelstories.gr/community/threads/inter-rail-1981-Ταξίδι-ρετρό.56104/). Έμεινα μόνο μια βραδιά και θυμάμαι ελάχιστα τα μεγάλα μπαρόκ κτήρια των Βρυξελλών, που ήταν η μόνη πόλη που επισκεφτήκαμε. Θυμάμαι το Ατόμιουμ και τους ψυχρούς Έλληνες που συναντήσαμε εκεί. Ποτέ δε μου ήρθε η επιθυμία να πάω ξανά σε αυτή τη χώρα, μέχρι που είδα την καταπληκτική ταινία «In Bruges» του Martin McDonagh με τον αγαπημένο μου Colin Farrell και τον τρομερό Brendan Gleeson. Η Μπρυζ φαινόταν υπέροχη στην γκρίζα ταινία. Όταν η σύζυγός μου πρότεινε να επισκεφτούμε τις Βρυξέλλες και τη Μπρυζ δεν έφερα καμιά αντίρρηση. Και το ταξιδάκι πραγματοποιήθηκε στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη.
Αρχικά πήραμε από πίσω αυτούς εδώ τους τύπους με τα ποδήλατα και πήγαμε στα πρώτα ενδιαφέροντα μέρη της πόλης, σχεδόν τυχαία:
Τα έχει τα Μοναστηράκια του και το Βέλγιο:
Είδα πολλά δισκάδικα, να ένα:
Τι του κάναν του μνημείου! Του έβαλαν μια τεράστια ρόδα από πίσω:
Ήπια δόμηση:
Και παντού εκκλησίες:
Αυτά τα αγάλματα μου άρεσαν: μικρά και ταιριαστά με το παρκάκι.
Εδώ καλοπερνάνε κάποιοι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι:
Στα γρήγορα (από τον Μάιο) τα αεροπορικά, κλείσιμο κεντρικού ξενοδοχείου στα 70 ευρώ η βραδιά για τρεις μέρες και ελάχιστη προετοιμασία. Τέσσερις γεμάτες μέρες μείναμε, αφού φτάσαμε πρωί και επιστρέφαμε βράδυ. Πρώτη και τελευταία μέρα στις Βρυξέλλες, μια μέρα στη Μπρυζ και η άλλη μέρα στη Γάνδη. Βρήκα στο ίντερνετ τα top15 κάθε πόλης, τα σημείωσα σε ένα χαρτί και ήμασταν έτοιμοι. Μετακινήσεις με τρένα και τοπικά ΜΜΜ, ουσιαστικά μόνο με μετρό.
Πολλοί έχουν γράψει εδώ για το Βέλγιο, έχουν γραφτεί 48 ιστορίες και τρέχουν άλλες πέντε. Έχουν γράψει ένα σωρό λεπτομέρειες για τα κτήρια, που εμένα με κουράζουν. Προτιμώ τους αριθμούς από τις λέξεις. Εξαιρούνται οι χρονολογίες. Εγώ λοιπόν δε θα σας κουράσω με πολλά λόγια, ως συνήθως, αλλά κυρίως με φωτογραφίες, και αυτό ως συνήθως.
Μουσείο: δεν πήγαμε σε κανένα.
Πλούτος και ευμάρεια, που λέει και ένας φίλος μου:
Ωραίο πάρκο:
Τι έδωσαν οι κάτοικοι της χώρας που ζούμε στον κόσμο!!!
Πίσω από τα δένδρα ο Καθεδρικός:
Ψάχνοντας για το παιδί που κάνει τσίσα του είδαμε κι άλλα πράγματα:
Αυτό το είχαμε δει στον Ευτύχη:
Από στολισμό άλλο τίποτα:
Μπαίνουμε στην Grand Place:
Μέρα νύχτα, γεμάτη κόσμο:
Μα είναι πράγματι χρυσάφι αυτό;
Φτάσαμε Σάββατο πρωί στις 08:45 στο Σαρλερουά (ευτυχώς η αναχώρηση ήταν από τις Βρυξέλλες) και από εκεί στα γρήγορα (μια ώρα) με λεωφορείο στο κεντρικό σταθμό των τρένων Midi. Εκεί αφήσαμε με κόστος 5 ευρώ τα περισσότερα πράγματα σε ένα κουτί και ξεκινήσαμε την περιπλάνηση στην πόλη. Το ξενοδοχείο μας απείχε από το σταθμό 3 χλμ (χωρίς όμως παρακάμψεις) και για να πάμε περνούσαμε από το κέντρο της πόλης. Επειδή το check in ήταν στις 15:00 κάναμε τη βόλτα μας βλέποντας πολλά από τα αξιοθέατα της πόλης και ακριβώς στις 15:00 ήμασταν στο ξενοδοχείο για ξεκούραση δυο ωρών.
Σήμερα το είχαν ντύσει το παιδάκι:
Μια άλλη μέρα που περάσαμε δε φόραγε τίποτα:
Κι άλλο δισκάδικο, που σας έλεγα:
Μέχρι όμως να καταλήξουμε στο ξενοδοχείο περάσαμε από πολύ σημαντικά μέρη της πρωτεύουσας της χώρας. Ήταν μια έκπληξη για μας, αφού περιμέναμε μια τυπική πόλη με μεγάλα μοντέρνα κτήρια και λίγα κλασικά. Το πρώτο δεν το είδαμε σε μεγάλο βαθμό αλλά το δεύτερο το απολαύσαμε.
Αυτή η διαφήμιση παντού. Έχω να πιω από το 1986!
Πλησιάζουμε στο ξενοδοχείο μας:
Μετά την ξεκούραση στο δωμάτιο βγήκαμε ξανά για να πάμε προς την περιοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κατά τις 9 φτάσαμε στο σταθμό Midi να πάρουμε τα πράγματά μας και να γυρίσουμε με το μετρό στο ξενοδοχείο.
Ξεκινάμε την απογευματινό-βραδυνή βόλτα. Πρώτα πρώτα κάτι κιτς:
Αυτό είναι καλό:
Είχαμε και διαμαρτυρίες: κακοπερνάνε!
Δε με ενδιαφέρει. Ούτε ξέρω και τι είναι:
Κάτι μου θυμίζει:
όλοι οι δρόμοι εδώ οδηγούν:
Μου άρεσε:
Ρε παιδί μου, δεν αφήνουν λίγο χώρο γύρω από τις εκκλησιές να τραβάμε φωτογραφίες. Είχα μεγάλο πρόβλημα.
Νάτο και το Ευρωκοινοβούλιο:
Βλέποντας αυτό, τι σας έρχεται στο νου; Εμένα η Μέρκελ και από κάτω ο κοσμάκης να την παρακαλεί. Τι είναι όμως; Μήπως η Θάτσερ; Ζει αυτή; Πάντως ο κοσμάκης ζει!
Δεν είμαι της τέχνης, αλλά πείτε μου, αυτό είναι τέχνη;
Έχουμε και ευαισθησίες! (τους Ευρωπαίους της Ένωσης εννοώ)
Βραδυνές φωτογραφίες:
Τον Τεν Τεν δεν τον είδαμε γιατί τον επισκεύαζαν. Είδαμε αυτό:
Τέλος πρώτης μέρας, που είχε τουλάχιστον 15 χλμ περπάτημα.
Είχα επισκεφτεί πρώτη και τελευταία φορά το Βέλγιο το 1981 σε ένα απίστευτο interrail που είχα κάνει τότε (https://www.travelstories.gr/community/threads/inter-rail-1981-Ταξίδι-ρετρό.56104/). Έμεινα μόνο μια βραδιά και θυμάμαι ελάχιστα τα μεγάλα μπαρόκ κτήρια των Βρυξελλών, που ήταν η μόνη πόλη που επισκεφτήκαμε. Θυμάμαι το Ατόμιουμ και τους ψυχρούς Έλληνες που συναντήσαμε εκεί. Ποτέ δε μου ήρθε η επιθυμία να πάω ξανά σε αυτή τη χώρα, μέχρι που είδα την καταπληκτική ταινία «In Bruges» του Martin McDonagh με τον αγαπημένο μου Colin Farrell και τον τρομερό Brendan Gleeson. Η Μπρυζ φαινόταν υπέροχη στην γκρίζα ταινία. Όταν η σύζυγός μου πρότεινε να επισκεφτούμε τις Βρυξέλλες και τη Μπρυζ δεν έφερα καμιά αντίρρηση. Και το ταξιδάκι πραγματοποιήθηκε στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη.
Αρχικά πήραμε από πίσω αυτούς εδώ τους τύπους με τα ποδήλατα και πήγαμε στα πρώτα ενδιαφέροντα μέρη της πόλης, σχεδόν τυχαία:
Τα έχει τα Μοναστηράκια του και το Βέλγιο:
Είδα πολλά δισκάδικα, να ένα:
Τι του κάναν του μνημείου! Του έβαλαν μια τεράστια ρόδα από πίσω:
Ήπια δόμηση:
Και παντού εκκλησίες:
Αυτά τα αγάλματα μου άρεσαν: μικρά και ταιριαστά με το παρκάκι.
Εδώ καλοπερνάνε κάποιοι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι:
Στα γρήγορα (από τον Μάιο) τα αεροπορικά, κλείσιμο κεντρικού ξενοδοχείου στα 70 ευρώ η βραδιά για τρεις μέρες και ελάχιστη προετοιμασία. Τέσσερις γεμάτες μέρες μείναμε, αφού φτάσαμε πρωί και επιστρέφαμε βράδυ. Πρώτη και τελευταία μέρα στις Βρυξέλλες, μια μέρα στη Μπρυζ και η άλλη μέρα στη Γάνδη. Βρήκα στο ίντερνετ τα top15 κάθε πόλης, τα σημείωσα σε ένα χαρτί και ήμασταν έτοιμοι. Μετακινήσεις με τρένα και τοπικά ΜΜΜ, ουσιαστικά μόνο με μετρό.
Πολλοί έχουν γράψει εδώ για το Βέλγιο, έχουν γραφτεί 48 ιστορίες και τρέχουν άλλες πέντε. Έχουν γράψει ένα σωρό λεπτομέρειες για τα κτήρια, που εμένα με κουράζουν. Προτιμώ τους αριθμούς από τις λέξεις. Εξαιρούνται οι χρονολογίες. Εγώ λοιπόν δε θα σας κουράσω με πολλά λόγια, ως συνήθως, αλλά κυρίως με φωτογραφίες, και αυτό ως συνήθως.
Μουσείο: δεν πήγαμε σε κανένα.
Πλούτος και ευμάρεια, που λέει και ένας φίλος μου:
Ωραίο πάρκο:
Τι έδωσαν οι κάτοικοι της χώρας που ζούμε στον κόσμο!!!
Πίσω από τα δένδρα ο Καθεδρικός:
Ψάχνοντας για το παιδί που κάνει τσίσα του είδαμε κι άλλα πράγματα:
Αυτό το είχαμε δει στον Ευτύχη:
Από στολισμό άλλο τίποτα:
Μπαίνουμε στην Grand Place:
Μέρα νύχτα, γεμάτη κόσμο:
Μα είναι πράγματι χρυσάφι αυτό;
Φτάσαμε Σάββατο πρωί στις 08:45 στο Σαρλερουά (ευτυχώς η αναχώρηση ήταν από τις Βρυξέλλες) και από εκεί στα γρήγορα (μια ώρα) με λεωφορείο στο κεντρικό σταθμό των τρένων Midi. Εκεί αφήσαμε με κόστος 5 ευρώ τα περισσότερα πράγματα σε ένα κουτί και ξεκινήσαμε την περιπλάνηση στην πόλη. Το ξενοδοχείο μας απείχε από το σταθμό 3 χλμ (χωρίς όμως παρακάμψεις) και για να πάμε περνούσαμε από το κέντρο της πόλης. Επειδή το check in ήταν στις 15:00 κάναμε τη βόλτα μας βλέποντας πολλά από τα αξιοθέατα της πόλης και ακριβώς στις 15:00 ήμασταν στο ξενοδοχείο για ξεκούραση δυο ωρών.
Σήμερα το είχαν ντύσει το παιδάκι:
Μια άλλη μέρα που περάσαμε δε φόραγε τίποτα:
Κι άλλο δισκάδικο, που σας έλεγα:
Μέχρι όμως να καταλήξουμε στο ξενοδοχείο περάσαμε από πολύ σημαντικά μέρη της πρωτεύουσας της χώρας. Ήταν μια έκπληξη για μας, αφού περιμέναμε μια τυπική πόλη με μεγάλα μοντέρνα κτήρια και λίγα κλασικά. Το πρώτο δεν το είδαμε σε μεγάλο βαθμό αλλά το δεύτερο το απολαύσαμε.
Αυτή η διαφήμιση παντού. Έχω να πιω από το 1986!
Πλησιάζουμε στο ξενοδοχείο μας:
Μετά την ξεκούραση στο δωμάτιο βγήκαμε ξανά για να πάμε προς την περιοχή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και κατά τις 9 φτάσαμε στο σταθμό Midi να πάρουμε τα πράγματά μας και να γυρίσουμε με το μετρό στο ξενοδοχείο.
Ξεκινάμε την απογευματινό-βραδυνή βόλτα. Πρώτα πρώτα κάτι κιτς:
Αυτό είναι καλό:
Είχαμε και διαμαρτυρίες: κακοπερνάνε!
Δε με ενδιαφέρει. Ούτε ξέρω και τι είναι:
Κάτι μου θυμίζει:
όλοι οι δρόμοι εδώ οδηγούν:
Μου άρεσε:
Ρε παιδί μου, δεν αφήνουν λίγο χώρο γύρω από τις εκκλησιές να τραβάμε φωτογραφίες. Είχα μεγάλο πρόβλημα.
Νάτο και το Ευρωκοινοβούλιο:
Βλέποντας αυτό, τι σας έρχεται στο νου; Εμένα η Μέρκελ και από κάτω ο κοσμάκης να την παρακαλεί. Τι είναι όμως; Μήπως η Θάτσερ; Ζει αυτή; Πάντως ο κοσμάκης ζει!
Δεν είμαι της τέχνης, αλλά πείτε μου, αυτό είναι τέχνη;
Έχουμε και ευαισθησίες! (τους Ευρωπαίους της Ένωσης εννοώ)
Βραδυνές φωτογραφίες:
Τον Τεν Τεν δεν τον είδαμε γιατί τον επισκεύαζαν. Είδαμε αυτό:
Τέλος πρώτης μέρας, που είχε τουλάχιστον 15 χλμ περπάτημα.