Gaea
Member
- Μηνύματα
- 104
- Likes
- 135
- Επόμενο Ταξίδι
- Μεγαλη Βρετανια- Ιρλανδια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Το γύρο του κόσμου
Όλα ξεκίνησαν όταν η μικρή μου αδελφή λόγω της οικονομικής κρίσεως που μαστίζει την χώρα μας, αποφάσισε να αποδημήσει στα ξένα για εύρεση εργασίας, και το όνομα αυτής Βραζιλία.....Ενώ η μάνα μου έκλαιγε που η κορούλα της γίνεται μετανάστρια εγώ από μέσα μου είχα στήσει χορό γιατί θα πήγαινα ταξιδάκι. 
Βοήθησε και το ότι ο φίλος μου έχει συγγενής στο Νιτερόι,πόλη που βρίσκεται στήν άλλη πλευρά του κόλπου και ενώνεται με το Ρίο με γέφυρα ή με καράβι.
Δύο χρόνια περάσαν με συνεχείς αναζήτηση φτηνών εισιτηρίων μέσα στο φόρουμ (είπαμε οικονομική κρίση...) ώσπου ένα ωραίο πρωινό κάποιος καλός Σαμαρείτης ανάρτησε την προσφορά της ΤΑΡ για προσφορά εισιτηρίων από Ρώμη, βρήκα και προσφορά της Aegean από Ελλάδα για Ρώμη και το ταξίδι επιτέλους έγινε εφικτό.
Δεν θα γράψω ακριβώς ταξιδιωτική ιστορία γιατί η πολυήμερη παραμονή μου και ειδικά σε σπίτι συγγενούς δεν περιλάμβανε κάθε μέρα συναρπαστικές εμπειρίες, πιο πολύ θα είναι ένας ταξιδιωτικός οδηγός από τα μέρη που επισκεφτήκαμε όπως τα είδα εγώ. Έχουν περάσει και 2 μήνες και είναι λίγο μπερδεμένα. Επίσης ποτέ δεν ήμουν καλή στις εκθέσεις οπότε θα ήθελα να μου συγχωρήσετε τα συντακτικά μου λάθη και την λάθος συνάφεια των λέξεων μου (για τα ορθογραφικά ευτυχώς υπάρχει ο έλεγχος).
Γενικά για το Ρίο: Λένε ότι το Ρίο είναι μια από τις πιο επικίνδυνες πόλεις του κόσμου και νομίζω ότι έχουν δίκιο... Εμείς προσωπικά δεν νιώσαμε να απειλείτε η ζωή μας αλλά ήμασταν πολύ προσεκτικοί, διότι όπως μας είπαν και οι ίδιοι οι καρίοκας, αρκεί μία μόνο φορά. Προσέχαμε και δεν παρεκκλίναμε από τους κεντρικούς δρόμους, ήμασταν πολύ απλά ντυμένοι, δεν προκαλούσαμε με κινητά και κάμερες και είχαμε συνέχεια το νου μας για τους διπλανούς μας. Στην ασφάλεια βοήθησε ότι σε όλα τα τουριστικά μέρη υπήρχαν φύλακες με όπλα καθώς και αστυνομικές περιπολίες.
Πρέπει να ξέρετε ότι στο Ρίο αν δεν μιλάτε πορτογαλικά ή έστω ισπανικά είναι πολύ δύσκολο να συνεννοηθείτε με τους ντόπιους. Εμείς ήμασταν τυχεροί γιατί πηγαίναμε παντού με την αδελφή μου που τα έμαθε και γιατί ο φίλος μου μιλάει Ιταλικά οπότε μέσες άκρες κατι καταλαβαίναμε, αριστερά δεξιά αριθμούς κ.α.. Πρώτη φορά πάω σε μία πόλη με τόσο πολύ τουρισμό και δεν μιλάει κανείς αγγλικά, πολλές φορές ούτε στα γκισέ των ξενοδοχείων. Στα μόνα μέρη που καταφέραμε να μιλήσουμε είναι στα τουριστικά γραφεία και στο γραφείο πληροφοριών και τα δύο στη κοπακαμπάνα... Εξαίρεση: Μουλάτος με μαλλί αφάνα, άσπρο τιραντέ φανελάκι και με σκισμένη τζιν βερμούδα που πουλάει καρύδες για χυμό έξω από μουσείο, κρατάει μια τεράστια ματσέτα, πετάει την καρύδα στον αέρα και με δύο κινήσεις την κάνει αυτοσχέδιο ποτήρι, καθώς την δίνει στον φίλο μου τον ρωτάει σε άψογα αγγλικά αν θα ήθελε άλλο ένα καλαμάκι για την κυρία του........
εξήγηση: είχε ζήσει για χρόνια στις ΗΠΑ.
Για τις μετακινήσεις μας χρησιμοποιήσαμε τις δημόσιες συγκοινωνίες καθώς τα ταξί είναι πολύ ακριβά. Κινηθήκαμε με μετρό και λεωφορεία χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Υπάρχουν 2 γραμμές μετρό μέσα στο κέντρο του Ρίο αλλά για τα πιο πολλά τουριστικά αξιοθέατα χρειάζεστε λεωφορείο.
Το Ρίο έχει ένα πολυδαίδαλο δίκτυο λεωφορείων, υπάρχουν πάρα πολλά και πάνε παντού, το μόνο που πρέπει να προσέξεις είναι οι στάσεις, δεν υπάρχει απλά ένα σημείο για κάθε στάση, δηλαδή ας πούμε ότι θέλεις να πάρεις το λεωφορείο από το σημείο Α για να πας στο Β και ότι ξέρεις πιο λεωφορείο να πάρεις. Πας στο σημείο Α και ψάχνεις σε πια από όλες τις στάσεις που υπάρχουν εκεί σταματάει το λεωφορείο σου, γιατί είναι πολλές, πάρα πολλές μα πάρα πολλές και εσύ κάνεις το γύρο και ρωτάς σε κάθε μία αν εκεί σταματάει το λεωφορείο σου και αν εισαι τυχερός και βγάλεις ακρη όλα καλά.
Παραλίες: Όλες οι παραλίες που βρίσκονται στο Ρίο και γύρω από αυτό είναι υπέροχες. Ξανθιά, ψιλόκκοκη, άμμος, που απλά το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να κάτσεις και να απολαύσεις την καιπιρίνια σου. Αυτές που είναι σε αστικές περιοχές έχουν τεράστια πεζοδρόμια με το χαρακτηριστικό ψηφιδωτό σε μαύρο-άσπρο, διαφορετικό για κάθε παραλία, έχουν εγκαταστάσεις για βόλευ και ποδόσφαιρο και όργανα γυμναστικής που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελευθέρα από τον καθένα. Στα φαρδιά τους πεζοδρόμια μπορείς να κάνεις τζόκινγκ ενώ υπάρχουν και ποδηλατόδρομοι. (Γενικά οι Βραζιλιάνοι το έχουν πολύ με την γυμναστική, σε όλα τα δημόσια πάρκα υπάρχουν όργανα γυμναστικής και τους βλέπεις να αθλούνται συνέχεια.) Υπάρχουν κιόσκια για νερό και αναψυκτικά και νοικιάζονται καρέκλες και ομπρέλες. Κάθεσαι στην καρέκλα σου αγναντεύεις το τοπίο και οι πλανόδιοι που περνάνε σε προμηθεύουν για όλα, από παγωμένο νερό και μπίρα μέχρι μαγιό και πετσέτες.
Η κόπακαμπανα είναι πολύ ωραία παραλία με διαυγή νερά (ποσό καθαρά όμως;) πολύ οργανωμένη και με πολλούς καμένους από τον ήλιο τουρίστες. (Στη Βραζιλία, βράζει ο ήλιος χιχιχι.
) Υπάρχουν οργανωμένες τουαλέτες που έναντι μικρού ποσού μπορείς να κάνεις ντουζ με αφρόλουτρο και καθαρή πετσέτα.
Η ιπανέμα, από την άλλη, ήταν άδεια και ξαφνιαστήκαμε από το πόσο βρόμικη και παραμελημένη ήταν.
Οι παραλίες που βρίσκονται πιο βόρεια από το Ρίο είναι αυτές που πάνε κυρίως ντόπιοι, είναι υπέροχες, καθημερινά σχεδόν άδειες αλλά τα Σαββατοκύριακα γεμάτες από ανθρώπους όλων των ηλικιών.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι όταν λέω παραλίες παραπάνω εννοώ μόνο την άμμο και όχι τη θάλασσα, γιατί τα νερά τους είναι μία άλλη ιστορία. Αυτές που είναι στο Νιτερόι τα νερά τους είναι μαύρα και σιχαμερά με όλη τη σημασία της λέξεως. Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι ανατριχιάζω που ανθρώποι έκαναν μπάνιο μέσα σε τόσο βρομιά Αιτία είναι ότι καθώς οι φαβέλες δεν έχουν αποχετευτικό σύστημα, όλα τα απόνερα οδηγούνται μέσα από ένα μεγάλο κανάλι στη θάλασσα. Πραγματικά κρίμα γιατί είναι πολύ ωραία πόλη και θα μπορούσε να τραβήξει πολύ τουρισμό από το Ρίο.
Οι παραλίες που βρίσκονται εκτός αστικών περιοχών, βόρεια της πολιτείας του Ρίο δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλαναν. Τα νερά ήταν περίεργα, δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς, ήταν θολά αλλά όχι από βρομιά, εξάλλου ήταν πολύ μακριά από σπίτια και αποχετεύσεις, το χρώμα τους ήταν σκούρο πράσινο σαν γλίτσα που από μέσα ξαφνικά προβάλαν τα κεφάλια θαλάσσιων χελωνών. Περίμενα ότι τα νερά του ωκεανού θα ήταν πιο καθαρά, αλλά ίσως όταν μένεις σε ένα νησί με τις πιο ωραίες παραλίες της Ευρώπης (δεν λέω του κόσμου για να μην με γιουχάρετε αλλά εγώ αυτό νομίσω), ίσως έχω θέσει άλλα στάνταρτ για το τι είναι για μένα καλή παραλία με ωραία νερά για μπάνιο.
Βοήθησε και το ότι ο φίλος μου έχει συγγενής στο Νιτερόι,πόλη που βρίσκεται στήν άλλη πλευρά του κόλπου και ενώνεται με το Ρίο με γέφυρα ή με καράβι.
Δύο χρόνια περάσαν με συνεχείς αναζήτηση φτηνών εισιτηρίων μέσα στο φόρουμ (είπαμε οικονομική κρίση...) ώσπου ένα ωραίο πρωινό κάποιος καλός Σαμαρείτης ανάρτησε την προσφορά της ΤΑΡ για προσφορά εισιτηρίων από Ρώμη, βρήκα και προσφορά της Aegean από Ελλάδα για Ρώμη και το ταξίδι επιτέλους έγινε εφικτό.
Δεν θα γράψω ακριβώς ταξιδιωτική ιστορία γιατί η πολυήμερη παραμονή μου και ειδικά σε σπίτι συγγενούς δεν περιλάμβανε κάθε μέρα συναρπαστικές εμπειρίες, πιο πολύ θα είναι ένας ταξιδιωτικός οδηγός από τα μέρη που επισκεφτήκαμε όπως τα είδα εγώ. Έχουν περάσει και 2 μήνες και είναι λίγο μπερδεμένα. Επίσης ποτέ δεν ήμουν καλή στις εκθέσεις οπότε θα ήθελα να μου συγχωρήσετε τα συντακτικά μου λάθη και την λάθος συνάφεια των λέξεων μου (για τα ορθογραφικά ευτυχώς υπάρχει ο έλεγχος).
Γενικά για το Ρίο: Λένε ότι το Ρίο είναι μια από τις πιο επικίνδυνες πόλεις του κόσμου και νομίζω ότι έχουν δίκιο... Εμείς προσωπικά δεν νιώσαμε να απειλείτε η ζωή μας αλλά ήμασταν πολύ προσεκτικοί, διότι όπως μας είπαν και οι ίδιοι οι καρίοκας, αρκεί μία μόνο φορά. Προσέχαμε και δεν παρεκκλίναμε από τους κεντρικούς δρόμους, ήμασταν πολύ απλά ντυμένοι, δεν προκαλούσαμε με κινητά και κάμερες και είχαμε συνέχεια το νου μας για τους διπλανούς μας. Στην ασφάλεια βοήθησε ότι σε όλα τα τουριστικά μέρη υπήρχαν φύλακες με όπλα καθώς και αστυνομικές περιπολίες.
Πρέπει να ξέρετε ότι στο Ρίο αν δεν μιλάτε πορτογαλικά ή έστω ισπανικά είναι πολύ δύσκολο να συνεννοηθείτε με τους ντόπιους. Εμείς ήμασταν τυχεροί γιατί πηγαίναμε παντού με την αδελφή μου που τα έμαθε και γιατί ο φίλος μου μιλάει Ιταλικά οπότε μέσες άκρες κατι καταλαβαίναμε, αριστερά δεξιά αριθμούς κ.α.. Πρώτη φορά πάω σε μία πόλη με τόσο πολύ τουρισμό και δεν μιλάει κανείς αγγλικά, πολλές φορές ούτε στα γκισέ των ξενοδοχείων. Στα μόνα μέρη που καταφέραμε να μιλήσουμε είναι στα τουριστικά γραφεία και στο γραφείο πληροφοριών και τα δύο στη κοπακαμπάνα... Εξαίρεση: Μουλάτος με μαλλί αφάνα, άσπρο τιραντέ φανελάκι και με σκισμένη τζιν βερμούδα που πουλάει καρύδες για χυμό έξω από μουσείο, κρατάει μια τεράστια ματσέτα, πετάει την καρύδα στον αέρα και με δύο κινήσεις την κάνει αυτοσχέδιο ποτήρι, καθώς την δίνει στον φίλο μου τον ρωτάει σε άψογα αγγλικά αν θα ήθελε άλλο ένα καλαμάκι για την κυρία του........
εξήγηση: είχε ζήσει για χρόνια στις ΗΠΑ.Για τις μετακινήσεις μας χρησιμοποιήσαμε τις δημόσιες συγκοινωνίες καθώς τα ταξί είναι πολύ ακριβά. Κινηθήκαμε με μετρό και λεωφορεία χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Υπάρχουν 2 γραμμές μετρό μέσα στο κέντρο του Ρίο αλλά για τα πιο πολλά τουριστικά αξιοθέατα χρειάζεστε λεωφορείο.
Το Ρίο έχει ένα πολυδαίδαλο δίκτυο λεωφορείων, υπάρχουν πάρα πολλά και πάνε παντού, το μόνο που πρέπει να προσέξεις είναι οι στάσεις, δεν υπάρχει απλά ένα σημείο για κάθε στάση, δηλαδή ας πούμε ότι θέλεις να πάρεις το λεωφορείο από το σημείο Α για να πας στο Β και ότι ξέρεις πιο λεωφορείο να πάρεις. Πας στο σημείο Α και ψάχνεις σε πια από όλες τις στάσεις που υπάρχουν εκεί σταματάει το λεωφορείο σου, γιατί είναι πολλές, πάρα πολλές μα πάρα πολλές και εσύ κάνεις το γύρο και ρωτάς σε κάθε μία αν εκεί σταματάει το λεωφορείο σου και αν εισαι τυχερός και βγάλεις ακρη όλα καλά.
Παραλίες: Όλες οι παραλίες που βρίσκονται στο Ρίο και γύρω από αυτό είναι υπέροχες. Ξανθιά, ψιλόκκοκη, άμμος, που απλά το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να κάτσεις και να απολαύσεις την καιπιρίνια σου. Αυτές που είναι σε αστικές περιοχές έχουν τεράστια πεζοδρόμια με το χαρακτηριστικό ψηφιδωτό σε μαύρο-άσπρο, διαφορετικό για κάθε παραλία, έχουν εγκαταστάσεις για βόλευ και ποδόσφαιρο και όργανα γυμναστικής που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελευθέρα από τον καθένα. Στα φαρδιά τους πεζοδρόμια μπορείς να κάνεις τζόκινγκ ενώ υπάρχουν και ποδηλατόδρομοι. (Γενικά οι Βραζιλιάνοι το έχουν πολύ με την γυμναστική, σε όλα τα δημόσια πάρκα υπάρχουν όργανα γυμναστικής και τους βλέπεις να αθλούνται συνέχεια.) Υπάρχουν κιόσκια για νερό και αναψυκτικά και νοικιάζονται καρέκλες και ομπρέλες. Κάθεσαι στην καρέκλα σου αγναντεύεις το τοπίο και οι πλανόδιοι που περνάνε σε προμηθεύουν για όλα, από παγωμένο νερό και μπίρα μέχρι μαγιό και πετσέτες.
Η κόπακαμπανα είναι πολύ ωραία παραλία με διαυγή νερά (ποσό καθαρά όμως;
) πολύ οργανωμένη και με πολλούς καμένους από τον ήλιο τουρίστες. (Στη Βραζιλία, βράζει ο ήλιος χιχιχι.) Υπάρχουν οργανωμένες τουαλέτες που έναντι μικρού ποσού μπορείς να κάνεις ντουζ με αφρόλουτρο και καθαρή πετσέτα. Η ιπανέμα, από την άλλη, ήταν άδεια και ξαφνιαστήκαμε από το πόσο βρόμικη και παραμελημένη ήταν.
Οι παραλίες που βρίσκονται πιο βόρεια από το Ρίο είναι αυτές που πάνε κυρίως ντόπιοι, είναι υπέροχες, καθημερινά σχεδόν άδειες αλλά τα Σαββατοκύριακα γεμάτες από ανθρώπους όλων των ηλικιών.
Θα ήθελα να επισημάνω ότι όταν λέω παραλίες παραπάνω εννοώ μόνο την άμμο και όχι τη θάλασσα, γιατί τα νερά τους είναι μία άλλη ιστορία. Αυτές που είναι στο Νιτερόι τα νερά τους είναι μαύρα και σιχαμερά με όλη τη σημασία της λέξεως. Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι ανατριχιάζω που ανθρώποι έκαναν μπάνιο μέσα σε τόσο βρομιά Αιτία είναι ότι καθώς οι φαβέλες δεν έχουν αποχετευτικό σύστημα, όλα τα απόνερα οδηγούνται μέσα από ένα μεγάλο κανάλι στη θάλασσα. Πραγματικά κρίμα γιατί είναι πολύ ωραία πόλη και θα μπορούσε να τραβήξει πολύ τουρισμό από το Ρίο.
Οι παραλίες που βρίσκονται εκτός αστικών περιοχών, βόρεια της πολιτείας του Ρίο δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλαναν. Τα νερά ήταν περίεργα, δεν μπορώ να το εξηγήσω ακριβώς, ήταν θολά αλλά όχι από βρομιά, εξάλλου ήταν πολύ μακριά από σπίτια και αποχετεύσεις, το χρώμα τους ήταν σκούρο πράσινο σαν γλίτσα που από μέσα ξαφνικά προβάλαν τα κεφάλια θαλάσσιων χελωνών. Περίμενα ότι τα νερά του ωκεανού θα ήταν πιο καθαρά, αλλά ίσως όταν μένεις σε ένα νησί με τις πιο ωραίες παραλίες της Ευρώπης (δεν λέω του κόσμου για να μην με γιουχάρετε αλλά εγώ αυτό νομίσω), ίσως έχω θέσει άλλα στάνταρτ για το τι είναι για μένα καλή παραλία με ωραία νερά για μπάνιο.
! Να'σαι καλά! Η Βραζιλία είναι ταξίδι-όνειρο για μένα...έχει κάτι που με τραβάει σα μαγνήτης αυτή η χώρα! Πότε βγαίνει το δεύτερο κεφάλαιο ?? 
