Το ταξίδι έγινε πριν αρκετά χρόνια (Φεβρουάριος 92) με το πρακτορείο "Sarris"
Η κυρίως πτήση μεσάνυχτα από Ρώμη για Ρίο με τζάμπο της Alitalia. Απογείωση και με το που σβήνουν τα λαμπάκια "προσδεθείτε" καμιά 15αρια νεαρές Βραζιλιάνες πηγαίνουν στο πίσω μέρος του αεροπλάνου και ξαναγυρίζουν έχοντας αλλάξει τα χειμωνιάτικα ρούχα με καυτά σορτσάκια κ.λ.π. Το καρναβάλι αρχίζει !!
Άφιξη στο Ρίο το πρωί και αναμονή έξω από το αεροδρόμιο για το πούλμαν.
Ένα βανάκι σταματά, κατεβαίνουν 5-6 ένοπλοι με στολές, διασκορπίζονται σε ακτίνα 15 μέτρων και περιμένουν με το χέρι στη λαβή του όπλου. Σε πέντε λεπτά έρχεται δεύτερο βανάκι κατεβαίνουν άλλοι δύο κρατώντας ένα πολύ μικρό σάκο και χώνονται στο αερροδρόμιο. Μεταφορά Σμαραγδιών!
Το ξενοδοχείο στην περιοχή Μποταφόγκο. Ανοίγω τηλεόραση και πρωτακούω τους ρυθμούς που επρόκειτο να μας συντροφεύουν τις επόμενες 8 μέρες. Τα τραγούδια του καρναβαλιού έχουν μονότονη μουσική συνοδεία κυρίως από κρουστά και διάφορες ιαχές στα ρεφρέν τύπου έ - ό, έ - ό κ.λ.π. Στην αρχή με εκείνα τα ου και τα έου των καταλήξεων σου φαίνονται κακόηχα αλλά σιγά σιγά τα συνηθίζεις και μπαίνεις και συ στο ρυθμό.
Αργά το απόγευμα και μετά την απαραίτητη πολύωρη ξεκούραση, έξοδος για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη. Να διευκρινίσω ότι κάθε περιοχή του Ρίο έχει και την δική της σχολή Σάμπας. Υπάρχουν κάπου 40 σχολές. Αυτές διαγωνίζονται και βγαίνουν οι καλύτερες 12 οι οποίες και θα παρελάσουν στο Σαμποδρόμιο επί δύο συνεχόμενα βράδια. Κάθε σχολή έχει περίπου 80 τμήματα των 100 πάνω κάτω μεταμφιεσμένων, 20-30 άρματα, το δικό της τραγούδι και το πέρασμά της χορεύοντας σάμπα διαρκεί κοντά μιάμιση ώρα. Η παρέλαση δηλ. κάθε βράδυ διαρκεί 9 ώρες.
Στις γειτονιές στήνονται εξέδρες με μουσικούς και ο κόσμος χορεύει στους ρυθμούς των 12 τραγουδιών των σχολών που έχουν προκριθεί καταναλώνοντας απίστευτες ποσότητες μπύρας. (αυτό βέβαια έχει και το φυσικό επακόλουθο ότι ορισμένα σκοτεινά στενά μετατρέπονται σε ουρητήρια, αλλά ας ασχοληθούμε με τα ωραία).
Οι πιο ευκατάστατοι διασκεδάζουν στα διάφορα καμπαρέ ενώ οι μεγιστάνες του πλούτου σε κλειστές λέσχες, πάντα με τα ίδια τραγούδια.
Το μεγάλο πανηγύρι όμως γίνεται κάθε βράδυ στην παραλία της Κοπακαμπάνα. Οι εκδηλώσεις διαρκούν 15 μέρες και κορυφώνονται με την παρέλαση στο Σαμποδρόμιο. Τα περισσότερα καταστήματα και οι υπηρεσίες, μουσεία κ.λ.π. είναι κλειστά κατά την διάρκεια του καρναβαλιού. Τα μόνα ανοικτά είναι τα ρεστοράν, ξενοδοχεία, καμπαρέ και μερικά μίνι μάρκετ. Μπύρες, σάντουιτς, νερά αγοράζεις από πλανόδιους.
Αγγλικά έξω από τα ξενοδοχεία μιλούν ελάχιστοι. Όπου ζητάς νερό σου δίνουν με ανθρακικό μέχρι να μάθεις την φράση "σίν γκάς". Αν κάνεις πως ρωτάς για τηλεφωνείο, ταχυδρομείο, φαρμακείο κ.λ.π. εισπράττεις ένα αρνητικό νεύμα και την μονολεκτική απάντηση : ΚΑΡΝΑΒΑΛ !!!
Κοπακαμπάνα λοιπόν μέχρι τις πρωινές ώρες.
Πως αισθάνεσαι όταν επί ώρες ακούς μια θορυβώδη μηχανή και ξαφνικά σταματά ; Τέτοια ενοχλητική ησυχία είχε η πόλη την άλλη μέρα το πρωί όταν βγήκαμε για την πρώτη ξενάγηση. Περπατάς ανάμεσα στους ουρανοξύστες του κέντρου και ακούς τα βήματά σου.
Λόφος Κορκοβάντο με το - σύμβολο του Ρίο - άγαλμα του Χριστού. Στη βάση του λόφου τραινάκι με οδοντωτό σιδηρόδρομο. Μετά από κάποιο σημείο ο λόφος γίνεται απότομος. Κατεβαίνουμε και συνεχίζουμε με τα πόδια. Ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια της τελευταίας εξέδρας όπου και το άγαλμα και..."βρέ καλώς τα παιδιά !" Ο επαγγελματίας φωτογράφος Έλληνας !!
Πλησιάζουμε το κιγκλίδωμα και το Ρίο στα πόδια μας... Το είπα και εξακολουθώ να το πιστεύω ότι το Ρίο είναι μακράν η ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΠΟΛΗ που έχω δει από άποψη φυσικού τοπίου. Έχει μαζεμένα όλα αυτά τα στοιχεία που το καθένα και μόνο αρκεί για να κάνει όμορφη και ενδιαφέρουσα μιά πόλη. Θάλασσα, δαντελωτές παραλίες, νησιά, κόλπους, βουνά, δάση, βράχους, λίμνες μέσα στην πόλη. Μόνο ποτάμι δεν είδα αλλά (τι διάολο) Ποταμός του Ιανουαρίου σημαίνει το όνομα !
Βέβαια από κοντά θα δεις και βρώμικα και άχαρα κτίρια θα δεις τις φτωχογειτονιές και τις Φαβέλες (τενεκεδουπόλεις), θα δεις και την φτώχια και την μεγάλη εγκληματικότητα (κάπου 50 δολοφονίες γίνονται κάθε βράδυ στο καρναβάλι), αλλά εγώ μιλώ αποκλειστικά για το φυσικό τοπίο μέσα στο οποίο είναι κτισμένο.
Το άγαλμα είναι τεράστιο και αδύνατο να φωτογραφηθεί σωστά με κοινό φακό. Καλύτερα το θαυμάζεις από κάποια μεγαλύτερη απόσταση.
Κατεβαίνουμε από το Κορκοβάντο και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα όνειρο των απανταχού του κόσμου ποδοσφαιρόφιλων. Στάδιο Μαρακανά !! Επιβλητικό σε όγκο και τους τοίχους φιλοτεχνημένους με ωραία γκράφιτι. Βγάζεις τις φωτογραφίες σου και ονειρεύεσαι να παρακολουθείς αγώνα με την Σάντος.
Στην συνέχεια Λόφος της Ζάχαρης και δάσος Τιχούκα - και στα δύο ανεβαίνεις με τελεφερίκ.
Βράδυ στο καμπαρέ SCALA. Πας ντυμένος όπως θέλεις. Πληρώνεις είσοδο για ποτό. Δεν υπάρχει το κανονικό πρόγραμμα. Όλες οι χορεύτριες κάτω στην σάλα ανακατεμένες με τον κόσμο χορεύουν σάμπα. Τα σώματα είναι ντυμένα μόνο με τα απαραίτητα (κάτω) αλλά υπερβολικά στολισμένα χέρια, πόδια και ιδίως το κεφάλι. Όλα τα γυμνά μέρη πασπαλισμένα με χρυσόσκονη. Τα τραγούδια πάντα του καρναβαλιού. Έρχεσαι στο κέφι θες δεν θες και ανακαλύπτεις ότι κάποια στιγμή τραγουδάς και συ τα ρεφρέν μαζί με τους Βραζιλιάνους.
Ξεκινάμε για Σαμποδρόμιο. Ως ένα σημείο με το μετρό και κατόπιν με τα πόδια για τις κερκίδες, ανάμεσα από ένα αναρίθμητο πλήθος. (χρυσαφικά, αλυσίδες απαγορεύονται δια ροπάλου !)
Στην είσοδο σου δίνουν ένα βιβλιαράκι με το πρόγραμμα, τα τραγούδια κάθε σχολής και ένα πίνακα για να βαθμολογήσεις :BATERIA, HARMONIA, SAMBA κ.λ.π. Στο εξώφυλλο κολλημένο σε πλαστική θήκη ένα μεγάλο αναβράζον δισκίο "PRESERVE A ALEGRIA !" Η κερκίδα μας (Νο 13) μπροστά έχει ένα πλάτωμα με το ελληνικό όνομα apotheosis. Βλέπεις από κάπως μακριά, πανοραμικά μεν αλλά όχι λεπτομέρειες. Αποζημιώνεσαι όμως με τα τελευταία 4-5 τμήματα της κάθε σχολής. Έρχονται ακριβώς μπροστά και χορεύουν με πολύ έντονο ρυθμό καθώς περνά τελευταίο και το φορτηγό που μεταφέρει τα μεγάφωνα και η μουσική ακούγεται στην διαπασών. Αυτό που επικρατεί τότε στην κερκίδα περιγράφεται μόνο με την λέξη πανζουρλισμός. Ένα ψηφιακό ρολόι σου δείχνει σε ποιο λεπτό βρίσκεται η παρέλαση της κάθε σχολής. Κάθε τμήμα έχει ομοιόμορφες στολές και κάθε 2-3 τμήματα περνά και ένα άρμα. Πολλά άρματα έχουν μηχανισμούς που ανεβοκατεβάζουν ή περιστρέφουν τμήματά τους, επάνω δε βρίσκονται μόνο κοπέλες και δη οι καλλονές της Βραζιλίας : Ηθοποιοί, Σταρ, Μις κ.λ.π. Η φαντασία που υπάρχει στις στολές και στα άρματα και η φαντασμαγορία των χρωμάτων είναι πέρα πάσης περιγραφής.
Όταν πήραμε τις θέσεις μας περνούσε ήδη η δεύτερη σχολή. Παρακολουθήσαμε κάπου 6 ώρες και τα ξημερώματα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Μείναμε 8 μέρες στο Ρίο. Συναντήσαμε άλλο ένα γκρουπ από Έλληνες. Μία μέρα την αφιερώσαμε για επίσκεψη στην πρωτεύουσα Μπραζίλια για την οποία θα αναφερθώ προσεχώς. Βέβαια δεν παρέλειψα να κάνω μπάνιο με το έτερο ήμισυ στην διάσημη παραλία της Κοπακαμπάνα και στις αριστοκρατικότερες Ιπανέμα και Λεμπλόν (εκεί να δεις τι γίνεται!) και μετά να πιούμε χυμό από καρύδα, την οποία σου την ανοίγουν την ίδια στιγμή με ένα χαντζάρι. --- ΤΕΛΟΣ
Η κυρίως πτήση μεσάνυχτα από Ρώμη για Ρίο με τζάμπο της Alitalia. Απογείωση και με το που σβήνουν τα λαμπάκια "προσδεθείτε" καμιά 15αρια νεαρές Βραζιλιάνες πηγαίνουν στο πίσω μέρος του αεροπλάνου και ξαναγυρίζουν έχοντας αλλάξει τα χειμωνιάτικα ρούχα με καυτά σορτσάκια κ.λ.π. Το καρναβάλι αρχίζει !!
Άφιξη στο Ρίο το πρωί και αναμονή έξω από το αεροδρόμιο για το πούλμαν.
Ένα βανάκι σταματά, κατεβαίνουν 5-6 ένοπλοι με στολές, διασκορπίζονται σε ακτίνα 15 μέτρων και περιμένουν με το χέρι στη λαβή του όπλου. Σε πέντε λεπτά έρχεται δεύτερο βανάκι κατεβαίνουν άλλοι δύο κρατώντας ένα πολύ μικρό σάκο και χώνονται στο αερροδρόμιο. Μεταφορά Σμαραγδιών!
Το ξενοδοχείο στην περιοχή Μποταφόγκο. Ανοίγω τηλεόραση και πρωτακούω τους ρυθμούς που επρόκειτο να μας συντροφεύουν τις επόμενες 8 μέρες. Τα τραγούδια του καρναβαλιού έχουν μονότονη μουσική συνοδεία κυρίως από κρουστά και διάφορες ιαχές στα ρεφρέν τύπου έ - ό, έ - ό κ.λ.π. Στην αρχή με εκείνα τα ου και τα έου των καταλήξεων σου φαίνονται κακόηχα αλλά σιγά σιγά τα συνηθίζεις και μπαίνεις και συ στο ρυθμό.
Αργά το απόγευμα και μετά την απαραίτητη πολύωρη ξεκούραση, έξοδος για μια πρώτη γνωριμία με την πόλη. Να διευκρινίσω ότι κάθε περιοχή του Ρίο έχει και την δική της σχολή Σάμπας. Υπάρχουν κάπου 40 σχολές. Αυτές διαγωνίζονται και βγαίνουν οι καλύτερες 12 οι οποίες και θα παρελάσουν στο Σαμποδρόμιο επί δύο συνεχόμενα βράδια. Κάθε σχολή έχει περίπου 80 τμήματα των 100 πάνω κάτω μεταμφιεσμένων, 20-30 άρματα, το δικό της τραγούδι και το πέρασμά της χορεύοντας σάμπα διαρκεί κοντά μιάμιση ώρα. Η παρέλαση δηλ. κάθε βράδυ διαρκεί 9 ώρες.
Στις γειτονιές στήνονται εξέδρες με μουσικούς και ο κόσμος χορεύει στους ρυθμούς των 12 τραγουδιών των σχολών που έχουν προκριθεί καταναλώνοντας απίστευτες ποσότητες μπύρας. (αυτό βέβαια έχει και το φυσικό επακόλουθο ότι ορισμένα σκοτεινά στενά μετατρέπονται σε ουρητήρια, αλλά ας ασχοληθούμε με τα ωραία).
Οι πιο ευκατάστατοι διασκεδάζουν στα διάφορα καμπαρέ ενώ οι μεγιστάνες του πλούτου σε κλειστές λέσχες, πάντα με τα ίδια τραγούδια.
Το μεγάλο πανηγύρι όμως γίνεται κάθε βράδυ στην παραλία της Κοπακαμπάνα. Οι εκδηλώσεις διαρκούν 15 μέρες και κορυφώνονται με την παρέλαση στο Σαμποδρόμιο. Τα περισσότερα καταστήματα και οι υπηρεσίες, μουσεία κ.λ.π. είναι κλειστά κατά την διάρκεια του καρναβαλιού. Τα μόνα ανοικτά είναι τα ρεστοράν, ξενοδοχεία, καμπαρέ και μερικά μίνι μάρκετ. Μπύρες, σάντουιτς, νερά αγοράζεις από πλανόδιους.
Αγγλικά έξω από τα ξενοδοχεία μιλούν ελάχιστοι. Όπου ζητάς νερό σου δίνουν με ανθρακικό μέχρι να μάθεις την φράση "σίν γκάς". Αν κάνεις πως ρωτάς για τηλεφωνείο, ταχυδρομείο, φαρμακείο κ.λ.π. εισπράττεις ένα αρνητικό νεύμα και την μονολεκτική απάντηση : ΚΑΡΝΑΒΑΛ !!!
Κοπακαμπάνα λοιπόν μέχρι τις πρωινές ώρες.
Πως αισθάνεσαι όταν επί ώρες ακούς μια θορυβώδη μηχανή και ξαφνικά σταματά ; Τέτοια ενοχλητική ησυχία είχε η πόλη την άλλη μέρα το πρωί όταν βγήκαμε για την πρώτη ξενάγηση. Περπατάς ανάμεσα στους ουρανοξύστες του κέντρου και ακούς τα βήματά σου.
Λόφος Κορκοβάντο με το - σύμβολο του Ρίο - άγαλμα του Χριστού. Στη βάση του λόφου τραινάκι με οδοντωτό σιδηρόδρομο. Μετά από κάποιο σημείο ο λόφος γίνεται απότομος. Κατεβαίνουμε και συνεχίζουμε με τα πόδια. Ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια της τελευταίας εξέδρας όπου και το άγαλμα και..."βρέ καλώς τα παιδιά !" Ο επαγγελματίας φωτογράφος Έλληνας !!
Πλησιάζουμε το κιγκλίδωμα και το Ρίο στα πόδια μας... Το είπα και εξακολουθώ να το πιστεύω ότι το Ρίο είναι μακράν η ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΗ ΠΟΛΗ που έχω δει από άποψη φυσικού τοπίου. Έχει μαζεμένα όλα αυτά τα στοιχεία που το καθένα και μόνο αρκεί για να κάνει όμορφη και ενδιαφέρουσα μιά πόλη. Θάλασσα, δαντελωτές παραλίες, νησιά, κόλπους, βουνά, δάση, βράχους, λίμνες μέσα στην πόλη. Μόνο ποτάμι δεν είδα αλλά (τι διάολο) Ποταμός του Ιανουαρίου σημαίνει το όνομα !
Βέβαια από κοντά θα δεις και βρώμικα και άχαρα κτίρια θα δεις τις φτωχογειτονιές και τις Φαβέλες (τενεκεδουπόλεις), θα δεις και την φτώχια και την μεγάλη εγκληματικότητα (κάπου 50 δολοφονίες γίνονται κάθε βράδυ στο καρναβάλι), αλλά εγώ μιλώ αποκλειστικά για το φυσικό τοπίο μέσα στο οποίο είναι κτισμένο.
Το άγαλμα είναι τεράστιο και αδύνατο να φωτογραφηθεί σωστά με κοινό φακό. Καλύτερα το θαυμάζεις από κάποια μεγαλύτερη απόσταση.
Κατεβαίνουμε από το Κορκοβάντο και βρισκόμαστε μπροστά σε ένα όνειρο των απανταχού του κόσμου ποδοσφαιρόφιλων. Στάδιο Μαρακανά !! Επιβλητικό σε όγκο και τους τοίχους φιλοτεχνημένους με ωραία γκράφιτι. Βγάζεις τις φωτογραφίες σου και ονειρεύεσαι να παρακολουθείς αγώνα με την Σάντος.
Στην συνέχεια Λόφος της Ζάχαρης και δάσος Τιχούκα - και στα δύο ανεβαίνεις με τελεφερίκ.
Βράδυ στο καμπαρέ SCALA. Πας ντυμένος όπως θέλεις. Πληρώνεις είσοδο για ποτό. Δεν υπάρχει το κανονικό πρόγραμμα. Όλες οι χορεύτριες κάτω στην σάλα ανακατεμένες με τον κόσμο χορεύουν σάμπα. Τα σώματα είναι ντυμένα μόνο με τα απαραίτητα (κάτω) αλλά υπερβολικά στολισμένα χέρια, πόδια και ιδίως το κεφάλι. Όλα τα γυμνά μέρη πασπαλισμένα με χρυσόσκονη. Τα τραγούδια πάντα του καρναβαλιού. Έρχεσαι στο κέφι θες δεν θες και ανακαλύπτεις ότι κάποια στιγμή τραγουδάς και συ τα ρεφρέν μαζί με τους Βραζιλιάνους.
Ξεκινάμε για Σαμποδρόμιο. Ως ένα σημείο με το μετρό και κατόπιν με τα πόδια για τις κερκίδες, ανάμεσα από ένα αναρίθμητο πλήθος. (χρυσαφικά, αλυσίδες απαγορεύονται δια ροπάλου !)
Στην είσοδο σου δίνουν ένα βιβλιαράκι με το πρόγραμμα, τα τραγούδια κάθε σχολής και ένα πίνακα για να βαθμολογήσεις :BATERIA, HARMONIA, SAMBA κ.λ.π. Στο εξώφυλλο κολλημένο σε πλαστική θήκη ένα μεγάλο αναβράζον δισκίο "PRESERVE A ALEGRIA !" Η κερκίδα μας (Νο 13) μπροστά έχει ένα πλάτωμα με το ελληνικό όνομα apotheosis. Βλέπεις από κάπως μακριά, πανοραμικά μεν αλλά όχι λεπτομέρειες. Αποζημιώνεσαι όμως με τα τελευταία 4-5 τμήματα της κάθε σχολής. Έρχονται ακριβώς μπροστά και χορεύουν με πολύ έντονο ρυθμό καθώς περνά τελευταίο και το φορτηγό που μεταφέρει τα μεγάφωνα και η μουσική ακούγεται στην διαπασών. Αυτό που επικρατεί τότε στην κερκίδα περιγράφεται μόνο με την λέξη πανζουρλισμός. Ένα ψηφιακό ρολόι σου δείχνει σε ποιο λεπτό βρίσκεται η παρέλαση της κάθε σχολής. Κάθε τμήμα έχει ομοιόμορφες στολές και κάθε 2-3 τμήματα περνά και ένα άρμα. Πολλά άρματα έχουν μηχανισμούς που ανεβοκατεβάζουν ή περιστρέφουν τμήματά τους, επάνω δε βρίσκονται μόνο κοπέλες και δη οι καλλονές της Βραζιλίας : Ηθοποιοί, Σταρ, Μις κ.λ.π. Η φαντασία που υπάρχει στις στολές και στα άρματα και η φαντασμαγορία των χρωμάτων είναι πέρα πάσης περιγραφής.
Όταν πήραμε τις θέσεις μας περνούσε ήδη η δεύτερη σχολή. Παρακολουθήσαμε κάπου 6 ώρες και τα ξημερώματα επιστρέψαμε στο ξενοδοχείο. Μείναμε 8 μέρες στο Ρίο. Συναντήσαμε άλλο ένα γκρουπ από Έλληνες. Μία μέρα την αφιερώσαμε για επίσκεψη στην πρωτεύουσα Μπραζίλια για την οποία θα αναφερθώ προσεχώς. Βέβαια δεν παρέλειψα να κάνω μπάνιο με το έτερο ήμισυ στην διάσημη παραλία της Κοπακαμπάνα και στις αριστοκρατικότερες Ιπανέμα και Λεμπλόν (εκεί να δεις τι γίνεται!) και μετά να πιούμε χυμό από καρύδα, την οποία σου την ανοίγουν την ίδια στιγμή με ένα χαντζάρι. --- ΤΕΛΟΣ
Attachments
Last edited:
