η τελευταία μέρα
Η τελευταία μέρα μας στην όμορφη Βουδαπέστη είχε ξημερώσει. Κρύα μέρα πραγματικά, με ψιλόβροχο και βοριάδες που προτιμάς να μην αναπνεεις για να μην εισπνέεις τον κρύο αέρα.
Παρότι ήταν ημέρα αναχώρησης, είχαμε φροντίσει το πρόγραμμά μας εως την ΄ωρα που θα φεύγαμε να είναι όσο πιο γεμάτο γινόταν.
Ετσι κι έγινε! Και σαφώς κι αυτή η μέρα περιεχει τα περίεργα της, θα δείτε παρακάτω τι εννοώ...!
Με ξύπνημα με δημητριακά και γάλα που είχαμε προμηθευτεί την προηγούμενη απ' το 24 ωρο μινι μάρκετ που βρισκόταν απέναντι απ' το σπίτι, γεμίσαμε τις μπαταρίες μας για να ξεκινήσουμε την μέρα μας. Το πρόγραμμα ήταν προκαθορισμένο απ' την Αθήνα ακόμα.
το πρωινό μας
Εδώ να κάνω μια παρένθεση. Αγενέστατοι οι υπάλληλοι που μας εξυπηρέτησαν στα περισσότερα μαγαζιά. Εκτός οτι δεν μιλούν γρι αγγλικά κι είναι αδιανόητο να συνεννοηθείς, ακόμα και με ευγενικό τρόπο να τους απευθυνόσουν, είχαν ένα ύφος περίεργο. Πάντως κι ευτυχώς δεν ίσχυε το ίδιο στα εστιατόρια και στα καφέ.
Ντυθήκαμε λοιπόν ζετσά ζεστά και ξεκινήσαμε με βασικό προορισμό μας φυσικά τι άλλο, ένα απ' τα διάσημα λουτρά της πόλης. Η Βουδαπέστη διαθέτει πληθώρα από δαύτα, τα περισσότερα απ' τα οποία παρέχουν υψηλού επιπέδου παροχές στους πελάτες που τα επισκέπτονται.
Ανάμεσα σε πάρα πολλές επιλογές, καταλήξαμε να επισκεφτούμε το Szecenyi baths, spa με 18 πισίνες, 10 δωμάτια σάουνας και ένα χαμάμ. Το Széchenyi Baths είναι το μεγαλύτερο spa θερμών πηγών της Ευρώπης και ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς της πόλης. Σε νεό-μπαρόκ ρυθμό σε κερδίζει και με το μάτι μόλις το δεις. Το spa αυτό είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και σε ντόπιους, γεγονός που μας έκανε να το επιλέξουμε σε σχέση με το πιο διάσημο στους τουρίστες spa Gellert.
Φυσικά κι εκεί δεν μιλούσε αγγλικά ο υπάλληλος, δώσαμε την κάρτα μας κι απλά προσευχηθήκαμε να μη μας χρεώσει 200 ευρώ. ρωτούσαμε που μπορουμε να νοικιάσουμε πετσέτες,μιας και δεν είχαμε, αλλά ούτε αυτό δεν καταλάβαινε.
Μου κακοφάνηκε που σε μια εγκατάσταση που δουλέυει και με πολλούς τουρίστες και πάλι δεν υπήρχε ένας άνθρωπος να μιλάει αγγλικά. Ευτυχώς μια κοπέλα μας καθοδήγησε, και πολύ εύκολα νοικιάσαμε πετσέτες και αγοράσαμε σαγιονάρες(θα μας έμεναν κι αναμνηστικές μιας κι είχαν το λογότυπο επάνω).
Την μέρα αυτή δεν είχα την καλή φωτογραφική μαζί, αφού είχαμε ήδη πακετάρει κι είχαμε αφήσει τα πράγματα στους φίλους μας που θα έμεναν ακόμα μια μέρα, ωστε να μην τα κουβαλάμε..
Μια γεύση θα σας δώσω με φωτογραφίες απ' το ίντερνετ ή απ' το κινητό.
το szwzenyi σε ηλιόλουστη μέρα(σε εμάς είχε ομίχλη)
ο χώρος υποδοχής ήταν πολύ προσεγμένος
η θερμοκρασία στην εξωτερική πισίνα ήταν περίπου 32 βαθμούς.
στις εσωτερικές πισίνες, οι θερμοκρασίες κυμαίνονταν από 20 εώς και 40(!) βαθμούς
πισίνα με κρύο νερό
Γενικά η εμπειρία ήταν μοναδική. Οι καυτες πισίνες στο εσωτερικό σε έκαναν να παραλύεις από απόλαυση. ο κόσμος αρκετός αλλά ταυτόχρονα όχι στριμωγμένος. Σίγουρα θα το ξαναέκανα το ταξίδι και μόνο για τα σπα.
Το μόνο δύσκολο κομμάτι ήταν όταν ήθελες να μπεις στην πισίνα στον εξωτερικό χώρο. Δεν υπήρχε εσωτερικός διάδρομος να την ενώνει με τον εσωτερικό χώρο κι έτσι βρεγμένοι βγήκαμε με τα μαγιό στου μηδέν βαθμούς τρέχοντας για να μπούμε. Βέβαια η απόλαυση ειναι εξίσου μεγάλη όταν ο καιρός είναι παγωμένος έξω κι εσύ είσαι στο αχνιστό νερό σαν αστακός που βράζει.
Βλέπαμε βέβαια και κάτι Ούγγρους με τα μαγιό- βρακάκια τους να συζητάνε μεταξύ τους έξω στην παγωνιά και μούσκεμα. Τι να πω, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Έπειτα μπήκαμε και στη σάουνα, όπου ήταν μέσα ένας μπάρμπας καμμένος απ'τα καζίνο και ενώ ξεκίνησε να μας λέει τον πόνο του, κατέληξε να μας λέει συστήματα για να τινάξουμε τη ρουλέτα στον αέρα. Κοινώς, καμιά γιατριά για τον φίλος μας.
Έπειτα από αρκετές ώρες αποφασίσαμε πως έπρεπε να φύγουμε. Πήγα να ντυθώ στα αποδητήρια κι εκεί συνέβη το εξής παράξενο. Αφού σκούπισα τα νερά από πάνω μου, πέταξα την πετσέτα κάτω στο πάτωμα(άλλωστε ήταν νοικιασμένη). Τότε μια κοπέλα απ' την Αγγλία που ετοιμαζόταν δίπλα μου(τι ρώτησα μετά από που ήταν), μου ζήτησε να την χρησιμοποιήσει.
Την κοίταξα σαν ούφο, της λέω την έχω χρησιμοποιήσει, είναι βρώμικη.
Μου λέει πως δεν την πειράζει αν δεν έχω εγώ πρόβλημα και την αρπάζει κι αρχίζει να σκουπίζεται παντού με την πετσέτα απ' το πάτωμα!!!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, την έδωσε μετά και στην φίλη της που ήρθε μετά από λίγο.
Δε βγαίνουν ίσως τυχαία οι φήμες, σκέφτηκα...
Βγήκαμε απ' το σπά λιωμένοι!!!! κυριολεκτικά, είχαμε χαλαρώσει τόσο που σχεδόν δεν μπορουσαμε να περπατήσουμε. Με αργά βήματα φτάσαμε ως την πλατεία Ηρώων και βλάλαμε μερικές φωτογραφίες.
Η Πλατεία Ηρώων έγινε προς τιμή και μνήμη των μεγάλων ηρώων της Ουγγρικής ιστορίας. Βρίσκεται στο τέλος της λεωφόρου Andrassy.
Το μνημείο στο κέντρο της πλατείας ονομάζεται Μνημείο της Χιλιετίας και χτίστηκε για τον εορτασμό της επετείου των χιλίων χρόνων από την κατάκτηση των Μαγυάρων όπως πληροφορηθήκαμε απ' τον ταξιδιωτικό μας οδηγό. Το μνημείο περιέχει αγάλματα όλων των διάσημων ανδρών της Ουγγρικής ιστορίας συμπεριλαμβανομένων βασιλιάδων, κυβερνητών και άλλων σεβάσμιων προσώπων ανάμεσα τους και ο βασιλιάς Στέφανος Α΄ που έφερε τον Χριστιανισμό στη χώρα.
Στη βάση του Μνημείου βρίσκεται ακόμη μία σειρά αγαλμάτων που τιμούν τους 7 πολέμαρχους των Ουγγρικών φυλών που εποίκησαν την περιοχή που σήμερα γνωρίζουμε ως Ουγγαρία. Στο κέντρο του Μνημείου υψώνεται η στήλη της χιλιετίας με ύψος 36μ. στην κορυφή της στήλης υπάρχει το άγαλμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ ως σύμβολο της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας.
Μπροστά από τη στήλη υπάρχει και το μνημείο των εθνικών ηρώων προς τιμή των αγνώστων στρατιωτών που πολέμησαν για την Ουγγαρία.
η πλατεία Ηρώων
Έπειτα περπατήσαμε κι άλλο και βγάλαμε μερικές φωτογραφίες(όλες από κινητό δυστυχώς).
στην πλατεία Ηρώων
έξω απ' το σπά
διάφορα κτήρια
κι άλλα κτήρια
περιμένοντας το λεωφορέιο
στα στενα
τα φανάρια για τα ποδήλατα
Τελικά, φάγαμε σε ένα πολύ δυνατό μαγαζί το fat mama
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...Fat_Mama_Eatery-Budapest_Central_Hungary.html
εξαιρετικό σέρβις και νόστιμο και φθηνό φαγητό. Προτείνεται.
Είχε έρθει η ώρα για να πάμε στο αεροδρόμιο. Με το λεωφορείο σε περίπου 30 λεπτά είχαμε φτάσει.
Καθώς πίναμε ένα καφε στο χώρο αναμονής, συζητούσαμε τα όσα ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες.
Τι ωραίο πράγμα τα ταξίδια, ξεφεύγεις απ' την πραγματικότητα και αναζωογονείσαι πλήρως.
στο χώρο αναμονής.
Επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο και κοιμηθήκαμε μετά απ' το σπα χωρίς καν να το καταλάβουμε!
Άλλο ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Σύντομα θα έρθει κι ο επίλογος του ταξιδιού ώστε να κλεισει ολοκληρωμένα η ιστορία μου.
Η τελευταία μέρα μας στην όμορφη Βουδαπέστη είχε ξημερώσει. Κρύα μέρα πραγματικά, με ψιλόβροχο και βοριάδες που προτιμάς να μην αναπνεεις για να μην εισπνέεις τον κρύο αέρα.
Παρότι ήταν ημέρα αναχώρησης, είχαμε φροντίσει το πρόγραμμά μας εως την ΄ωρα που θα φεύγαμε να είναι όσο πιο γεμάτο γινόταν.
Ετσι κι έγινε! Και σαφώς κι αυτή η μέρα περιεχει τα περίεργα της, θα δείτε παρακάτω τι εννοώ...!
Με ξύπνημα με δημητριακά και γάλα που είχαμε προμηθευτεί την προηγούμενη απ' το 24 ωρο μινι μάρκετ που βρισκόταν απέναντι απ' το σπίτι, γεμίσαμε τις μπαταρίες μας για να ξεκινήσουμε την μέρα μας. Το πρόγραμμα ήταν προκαθορισμένο απ' την Αθήνα ακόμα.
το πρωινό μας
Εδώ να κάνω μια παρένθεση. Αγενέστατοι οι υπάλληλοι που μας εξυπηρέτησαν στα περισσότερα μαγαζιά. Εκτός οτι δεν μιλούν γρι αγγλικά κι είναι αδιανόητο να συνεννοηθείς, ακόμα και με ευγενικό τρόπο να τους απευθυνόσουν, είχαν ένα ύφος περίεργο. Πάντως κι ευτυχώς δεν ίσχυε το ίδιο στα εστιατόρια και στα καφέ.
Ντυθήκαμε λοιπόν ζετσά ζεστά και ξεκινήσαμε με βασικό προορισμό μας φυσικά τι άλλο, ένα απ' τα διάσημα λουτρά της πόλης. Η Βουδαπέστη διαθέτει πληθώρα από δαύτα, τα περισσότερα απ' τα οποία παρέχουν υψηλού επιπέδου παροχές στους πελάτες που τα επισκέπτονται.
Ανάμεσα σε πάρα πολλές επιλογές, καταλήξαμε να επισκεφτούμε το Szecenyi baths, spa με 18 πισίνες, 10 δωμάτια σάουνας και ένα χαμάμ. Το Széchenyi Baths είναι το μεγαλύτερο spa θερμών πηγών της Ευρώπης και ένας από τους δημοφιλέστερους προορισμούς της πόλης. Σε νεό-μπαρόκ ρυθμό σε κερδίζει και με το μάτι μόλις το δεις. Το spa αυτό είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και σε ντόπιους, γεγονός που μας έκανε να το επιλέξουμε σε σχέση με το πιο διάσημο στους τουρίστες spa Gellert.
Φυσικά κι εκεί δεν μιλούσε αγγλικά ο υπάλληλος, δώσαμε την κάρτα μας κι απλά προσευχηθήκαμε να μη μας χρεώσει 200 ευρώ. ρωτούσαμε που μπορουμε να νοικιάσουμε πετσέτες,μιας και δεν είχαμε, αλλά ούτε αυτό δεν καταλάβαινε.
Μου κακοφάνηκε που σε μια εγκατάσταση που δουλέυει και με πολλούς τουρίστες και πάλι δεν υπήρχε ένας άνθρωπος να μιλάει αγγλικά. Ευτυχώς μια κοπέλα μας καθοδήγησε, και πολύ εύκολα νοικιάσαμε πετσέτες και αγοράσαμε σαγιονάρες(θα μας έμεναν κι αναμνηστικές μιας κι είχαν το λογότυπο επάνω).
Την μέρα αυτή δεν είχα την καλή φωτογραφική μαζί, αφού είχαμε ήδη πακετάρει κι είχαμε αφήσει τα πράγματα στους φίλους μας που θα έμεναν ακόμα μια μέρα, ωστε να μην τα κουβαλάμε..
Μια γεύση θα σας δώσω με φωτογραφίες απ' το ίντερνετ ή απ' το κινητό.
Γενικά η εμπειρία ήταν μοναδική. Οι καυτες πισίνες στο εσωτερικό σε έκαναν να παραλύεις από απόλαυση. ο κόσμος αρκετός αλλά ταυτόχρονα όχι στριμωγμένος. Σίγουρα θα το ξαναέκανα το ταξίδι και μόνο για τα σπα.
Το μόνο δύσκολο κομμάτι ήταν όταν ήθελες να μπεις στην πισίνα στον εξωτερικό χώρο. Δεν υπήρχε εσωτερικός διάδρομος να την ενώνει με τον εσωτερικό χώρο κι έτσι βρεγμένοι βγήκαμε με τα μαγιό στου μηδέν βαθμούς τρέχοντας για να μπούμε. Βέβαια η απόλαυση ειναι εξίσου μεγάλη όταν ο καιρός είναι παγωμένος έξω κι εσύ είσαι στο αχνιστό νερό σαν αστακός που βράζει.
Βλέπαμε βέβαια και κάτι Ούγγρους με τα μαγιό- βρακάκια τους να συζητάνε μεταξύ τους έξω στην παγωνιά και μούσκεμα. Τι να πω, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Έπειτα μπήκαμε και στη σάουνα, όπου ήταν μέσα ένας μπάρμπας καμμένος απ'τα καζίνο και ενώ ξεκίνησε να μας λέει τον πόνο του, κατέληξε να μας λέει συστήματα για να τινάξουμε τη ρουλέτα στον αέρα. Κοινώς, καμιά γιατριά για τον φίλος μας.
Έπειτα από αρκετές ώρες αποφασίσαμε πως έπρεπε να φύγουμε. Πήγα να ντυθώ στα αποδητήρια κι εκεί συνέβη το εξής παράξενο. Αφού σκούπισα τα νερά από πάνω μου, πέταξα την πετσέτα κάτω στο πάτωμα(άλλωστε ήταν νοικιασμένη). Τότε μια κοπέλα απ' την Αγγλία που ετοιμαζόταν δίπλα μου(τι ρώτησα μετά από που ήταν), μου ζήτησε να την χρησιμοποιήσει.
Την κοίταξα σαν ούφο, της λέω την έχω χρησιμοποιήσει, είναι βρώμικη.
Μου λέει πως δεν την πειράζει αν δεν έχω εγώ πρόβλημα και την αρπάζει κι αρχίζει να σκουπίζεται παντού με την πετσέτα απ' το πάτωμα!!!
Και σαν να μην έφτανε αυτό, την έδωσε μετά και στην φίλη της που ήρθε μετά από λίγο.
Δε βγαίνουν ίσως τυχαία οι φήμες, σκέφτηκα...
Βγήκαμε απ' το σπά λιωμένοι!!!! κυριολεκτικά, είχαμε χαλαρώσει τόσο που σχεδόν δεν μπορουσαμε να περπατήσουμε. Με αργά βήματα φτάσαμε ως την πλατεία Ηρώων και βλάλαμε μερικές φωτογραφίες.
Η Πλατεία Ηρώων έγινε προς τιμή και μνήμη των μεγάλων ηρώων της Ουγγρικής ιστορίας. Βρίσκεται στο τέλος της λεωφόρου Andrassy.
Το μνημείο στο κέντρο της πλατείας ονομάζεται Μνημείο της Χιλιετίας και χτίστηκε για τον εορτασμό της επετείου των χιλίων χρόνων από την κατάκτηση των Μαγυάρων όπως πληροφορηθήκαμε απ' τον ταξιδιωτικό μας οδηγό. Το μνημείο περιέχει αγάλματα όλων των διάσημων ανδρών της Ουγγρικής ιστορίας συμπεριλαμβανομένων βασιλιάδων, κυβερνητών και άλλων σεβάσμιων προσώπων ανάμεσα τους και ο βασιλιάς Στέφανος Α΄ που έφερε τον Χριστιανισμό στη χώρα.
Στη βάση του Μνημείου βρίσκεται ακόμη μία σειρά αγαλμάτων που τιμούν τους 7 πολέμαρχους των Ουγγρικών φυλών που εποίκησαν την περιοχή που σήμερα γνωρίζουμε ως Ουγγαρία. Στο κέντρο του Μνημείου υψώνεται η στήλη της χιλιετίας με ύψος 36μ. στην κορυφή της στήλης υπάρχει το άγαλμα του Αρχάγγελου Γαβριήλ ως σύμβολο της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας.
Μπροστά από τη στήλη υπάρχει και το μνημείο των εθνικών ηρώων προς τιμή των αγνώστων στρατιωτών που πολέμησαν για την Ουγγαρία.
Έπειτα περπατήσαμε κι άλλο και βγάλαμε μερικές φωτογραφίες(όλες από κινητό δυστυχώς).
στην πλατεία Ηρώων
έξω απ' το σπά
διάφορα κτήρια
κι άλλα κτήρια
περιμένοντας το λεωφορέιο
στα στενα
τα φανάρια για τα ποδήλατα
Τελικά, φάγαμε σε ένα πολύ δυνατό μαγαζί το fat mama
https://www.tripadvisor.com.gr/Rest...Fat_Mama_Eatery-Budapest_Central_Hungary.html
εξαιρετικό σέρβις και νόστιμο και φθηνό φαγητό. Προτείνεται.
Είχε έρθει η ώρα για να πάμε στο αεροδρόμιο. Με το λεωφορείο σε περίπου 30 λεπτά είχαμε φτάσει.
Καθώς πίναμε ένα καφε στο χώρο αναμονής, συζητούσαμε τα όσα ζήσαμε τις τελευταίες ημέρες.
Τι ωραίο πράγμα τα ταξίδια, ξεφεύγεις απ' την πραγματικότητα και αναζωογονείσαι πλήρως.
Επιβιβαστήκαμε στο αεροπλάνο και κοιμηθήκαμε μετά απ' το σπα χωρίς καν να το καταλάβουμε!
Άλλο ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος του. Σύντομα θα έρθει κι ο επίλογος του ταξιδιού ώστε να κλεισει ολοκληρωμένα η ιστορία μου.
