NIKOLETA05
Member
Περιεχόμενα
Ευχαριστώ τον Θεό που με αξίωσε να δω αυτό το θέαμα.
Αυτές ήταν οι πρώτες λέξεις που βγήκαν από το νου μου μόλις βγήκα από το σιδηροδρομικό σταθμό Santa Lucia της Βενετίας. Τις υπόλοιπες 4 μέρες της παραμονής μου εκεί,η μόνιμη φράση που τριγυρνούσε στο μυαλό μου ήταν " πόσο θα ήθελα να είμαι μύγα,να έχω εκατοντάδες μάτια,γιατί σε δύο και μόνο δεν μπορώ να χωρέσω την ομορφιά όλου αυτού το τοπίου..."
Ας το παρουμε από την αρχή... Ξεκινάμε από αεροδρόμιο Μακεδονία με ryanair για Μπέργκαμο.Η πτήση είχε καθυστέρηση μιάμισης ώρας. Φτάνουμε στο Μπέργκαμο μετά από μία ώρα και 50 λεπτά και για καλή μας τύχη βλέπω το λεωφορείο που πάει στο σιδηροδρομικό σταθμό βγαίνοντας από το αεροδρόμιο.Ρωτάω τον οδηγό "πότε φεύγει;" και μου απαντά" subito".Γυρνάω φωνάζω στο σύζυγο "έλα φεύγει αμέσως" και με το που ξαναγυρνάω το κεφάλι μου το λεωφορείο έχει ήδη ξεκινήσει. Προσοχή λοιπον.Οι Ιταλοί όταν λένε subito το εννοούν. Δεν είχαμε γρηγορότερη λύση λοιπόν, από το να πάμε με το λεωφορείο μέχρι τη Μπρέτσια και μετά να πάρουμε το τρένο για Βενετία.
Το ταξίδι με τα επίγεια μέσα κράτησε συνολικά 3 ώρες. Πατήσαμε λοιπόν στη Βενετία 6 ώρες από την αναχώρησή μας. Έτσι υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι τις επόμενες
φορές θα πηγαίνω μόνο αμιγώς αεροπορικώς στη Βενετία,είτε μέσω Αθήνας από Μάιο ως και Σεπτέμβριο με aegean,είτε με κάποια άλλη αεροπορική εταιρεία από Θεσσαλονίκη με ενδιάμεση στάση. Το κόστος των εισιτηρίων του τρένου είναι μιάμιση φορά το αεροπορικό με ryan,οπότε βγαίνει το ίδιο με το να πας κατευθείαν Βενετία με no low cost εταιρεία.
Βγαίνουμε λοιπόν από το σταθμό κοντά στη δύση. Μετά από 3 λεπτά που είχα μείνει στήλη άλατος να χαζεύω τις ακτίνες του ήλιου να προσθέτουν τις δικές τους πινελιές στο μοναδικό σκηνικό και να προσπαθώ να καταλάβω αν αυτό που βλέπω είναι αληθινό, ακούω τη φωνή του Λωτ (ο σύζυγος ντε) να με επαναφέρει στην ανθρώπινη διάσταση "ποιό βαπορέτο θα πάρουμε;" ...Αγοράζουμε δυο εισιτήρια και μπαίνουμε στο λάθος βαπορέτο . Ο άνθρωπος το φώναζε "Ριάλτο Ριάλτο",αλλά εγώ νόμιζα ότι πάει ΚΑΙ Ριάλτο,όχι ότι έκανε τέρμα στο Ριάλτο. Τέλος πάντων κατεβαίνουμε στο Ριάλτο και παίρνουμε το σωστό για τη στάση Academia που ήταν το b&b που είχαμε κλείσει.
Ευτυχώς που στο site τους είχε βίντεο με τη διαδρομή αλλιώς ακόμα θα το ψάχναμε... Σε 3 λεπτά φτάνουμε στο "ξενοδοχείο" και μπαίνω στο δωμάτιο. Συμπέρασμα. Μην δίνετε βάση στα σχόλια του booking. Ενα b&b με βαθμολογία 8,1 που ήταν το χειρότερο (αν και το ακριβότερο,150 ευρώ το δίκλινο) κατάλυμα που έχω μείνει ever. Ένα δωμάτιο σαν σπιρτόκουτο,με τοίχους βρώμικους και φυσική ταπετσαρία από πτώματα κουνουπιών και στίγματα από το αίμα που είχαν ρουφήξει από τους προηγούμενους...Δυο καρέκλες όλες κι όλες,με τόσο βρώμικη ταπετσαρία που σιχαινόμουν να καθήσω. Να μην τα πολυλογώ, ευτυχώς λέω που τουλάχιστον είχε ιδιωτικό μπάνιο κι ας ήταν σαν χωνευτή ντουλάπα.
έχει αρχίσει να σουρουπώνει και βγαίνουμε για την πρώτη βόλτα μας. Η θέα από τη γέφυρα της Ακαδημίας είναι εκπληκτική. Δεν θέλαμε να ξεκολλήσουμε. Εκεί αποφάσισα όταν ξαναέρθω να επενδύσω σε σοβαρότερη φωτογραφική μηχανή,σαν μια απέλπιδα προσπάθεια να φυλακίσω έστω και σε μια εικόνα όση μαγεία μπορούσα.
Κατευθυνόμαστε προς πλατεία San Marco όπου τα πάντα είναι σαν κέντημα με μόνη παραφωνία τους κιτσάτους μουσικούς με τα φράκα και τα κοστούμια και την αταίριαστη μουσική από κάτι τουριστοεξέδρες που μου θύμισαν καιρό των τσιγγάνων. Από κάτω ελάχιστοι θαμώνες να πίνουν τον εσπρέσο των 10 ευρώ και πλήθος όρθιων κινέζων κυρίως και άλλων τουριστών να βιντεοσκοπούν το φολκλόρ σκηνικό. Τριγυρνάμε χαζεύοντας στην πλατεία και καταλήγουμε σε ένα εστιατόριο στα πέριξ. Δεν αντέχαμε να πάμε πιο μακριά...Το φαγητό δεν είναι κάτι που "κυνηγάω" στα ταξίδια μου γι αυτό και δεν πήγα κάπου συστημένα. Μέτριο και ακριβό (65 ευρώ για δύο κυρίως μια σαλάτα και δυο ποτήρια μπύρα) συγκριτικά με το ελληνικό,αλλά έτσι είναι οι τιμές στη λοιπή Ευρώπη....
Συνεχίζεται...
Αυτές ήταν οι πρώτες λέξεις που βγήκαν από το νου μου μόλις βγήκα από το σιδηροδρομικό σταθμό Santa Lucia της Βενετίας. Τις υπόλοιπες 4 μέρες της παραμονής μου εκεί,η μόνιμη φράση που τριγυρνούσε στο μυαλό μου ήταν " πόσο θα ήθελα να είμαι μύγα,να έχω εκατοντάδες μάτια,γιατί σε δύο και μόνο δεν μπορώ να χωρέσω την ομορφιά όλου αυτού το τοπίου..."
Ας το παρουμε από την αρχή... Ξεκινάμε από αεροδρόμιο Μακεδονία με ryanair για Μπέργκαμο.Η πτήση είχε καθυστέρηση μιάμισης ώρας. Φτάνουμε στο Μπέργκαμο μετά από μία ώρα και 50 λεπτά και για καλή μας τύχη βλέπω το λεωφορείο που πάει στο σιδηροδρομικό σταθμό βγαίνοντας από το αεροδρόμιο.Ρωτάω τον οδηγό "πότε φεύγει;" και μου απαντά" subito".Γυρνάω φωνάζω στο σύζυγο "έλα φεύγει αμέσως" και με το που ξαναγυρνάω το κεφάλι μου το λεωφορείο έχει ήδη ξεκινήσει. Προσοχή λοιπον.Οι Ιταλοί όταν λένε subito το εννοούν. Δεν είχαμε γρηγορότερη λύση λοιπόν, από το να πάμε με το λεωφορείο μέχρι τη Μπρέτσια και μετά να πάρουμε το τρένο για Βενετία.
Το ταξίδι με τα επίγεια μέσα κράτησε συνολικά 3 ώρες. Πατήσαμε λοιπόν στη Βενετία 6 ώρες από την αναχώρησή μας. Έτσι υποσχέθηκα στον εαυτό μου ότι τις επόμενες
φορές θα πηγαίνω μόνο αμιγώς αεροπορικώς στη Βενετία,είτε μέσω Αθήνας από Μάιο ως και Σεπτέμβριο με aegean,είτε με κάποια άλλη αεροπορική εταιρεία από Θεσσαλονίκη με ενδιάμεση στάση. Το κόστος των εισιτηρίων του τρένου είναι μιάμιση φορά το αεροπορικό με ryan,οπότε βγαίνει το ίδιο με το να πας κατευθείαν Βενετία με no low cost εταιρεία.Βγαίνουμε λοιπόν από το σταθμό κοντά στη δύση. Μετά από 3 λεπτά που είχα μείνει στήλη άλατος να χαζεύω τις ακτίνες του ήλιου να προσθέτουν τις δικές τους πινελιές στο μοναδικό σκηνικό και να προσπαθώ να καταλάβω αν αυτό που βλέπω είναι αληθινό, ακούω τη φωνή του Λωτ (ο σύζυγος ντε) να με επαναφέρει στην ανθρώπινη διάσταση "ποιό βαπορέτο θα πάρουμε;" ...Αγοράζουμε δυο εισιτήρια και μπαίνουμε στο λάθος βαπορέτο . Ο άνθρωπος το φώναζε "Ριάλτο Ριάλτο",αλλά εγώ νόμιζα ότι πάει ΚΑΙ Ριάλτο,όχι ότι έκανε τέρμα στο Ριάλτο. Τέλος πάντων κατεβαίνουμε στο Ριάλτο και παίρνουμε το σωστό για τη στάση Academia που ήταν το b&b που είχαμε κλείσει.
Ευτυχώς που στο site τους είχε βίντεο με τη διαδρομή αλλιώς ακόμα θα το ψάχναμε... Σε 3 λεπτά φτάνουμε στο "ξενοδοχείο" και μπαίνω στο δωμάτιο. Συμπέρασμα. Μην δίνετε βάση στα σχόλια του booking. Ενα b&b με βαθμολογία 8,1 που ήταν το χειρότερο (αν και το ακριβότερο,150 ευρώ το δίκλινο) κατάλυμα που έχω μείνει ever. Ένα δωμάτιο σαν σπιρτόκουτο,με τοίχους βρώμικους και φυσική ταπετσαρία από πτώματα κουνουπιών και στίγματα από το αίμα που είχαν ρουφήξει από τους προηγούμενους...Δυο καρέκλες όλες κι όλες,με τόσο βρώμικη ταπετσαρία που σιχαινόμουν να καθήσω. Να μην τα πολυλογώ, ευτυχώς λέω που τουλάχιστον είχε ιδιωτικό μπάνιο κι ας ήταν σαν χωνευτή ντουλάπα.
έχει αρχίσει να σουρουπώνει και βγαίνουμε για την πρώτη βόλτα μας. Η θέα από τη γέφυρα της Ακαδημίας είναι εκπληκτική. Δεν θέλαμε να ξεκολλήσουμε. Εκεί αποφάσισα όταν ξαναέρθω να επενδύσω σε σοβαρότερη φωτογραφική μηχανή,σαν μια απέλπιδα προσπάθεια να φυλακίσω έστω και σε μια εικόνα όση μαγεία μπορούσα.
Κατευθυνόμαστε προς πλατεία San Marco όπου τα πάντα είναι σαν κέντημα με μόνη παραφωνία τους κιτσάτους μουσικούς με τα φράκα και τα κοστούμια και την αταίριαστη μουσική από κάτι τουριστοεξέδρες που μου θύμισαν καιρό των τσιγγάνων. Από κάτω ελάχιστοι θαμώνες να πίνουν τον εσπρέσο των 10 ευρώ και πλήθος όρθιων κινέζων κυρίως και άλλων τουριστών να βιντεοσκοπούν το φολκλόρ σκηνικό. Τριγυρνάμε χαζεύοντας στην πλατεία και καταλήγουμε σε ένα εστιατόριο στα πέριξ. Δεν αντέχαμε να πάμε πιο μακριά...Το φαγητό δεν είναι κάτι που "κυνηγάω" στα ταξίδια μου γι αυτό και δεν πήγα κάπου συστημένα. Μέτριο και ακριβό (65 ευρώ για δύο κυρίως μια σαλάτα και δυο ποτήρια μπύρα) συγκριτικά με το ελληνικό,αλλά έτσι είναι οι τιμές στη λοιπή Ευρώπη....
Συνεχίζεται...
Last edited:
