GTS
Member
- Μηνύματα
- 7.062
- Likes
- 20.473
Η παρακάτω ιστορία είναι η μυθιστορηματική εξιστόρηση των ημερών (και νυκτών) δύο Ελλήνων στην εξωτική γη της Βενεζουέλας. Πολύ θα ήθελα να γράψω σε αυτό το σημείο «των περιπετειών δύο Ελλήνων…», αλλά για καλή (ή κακή, όπως το βλέπει κανείς) μας τύχη, η Βενεζουέλα δεν ήταν παρά μια βόλτα στο πάρκο (walk in the park ελληνιστί) μετά τη Μποτσουάνα, όπου βρεθήκαμε στο παρά πέντε να αφήσουμε το μάταιο τούτο κόσμο, τη μια από σκορπιούς, την άλλη από ελέφαντες, ύστερα από βρυχώμενα λιοντάρια και φυσικά από τους κροκόδειλους που δε πήραν χαμπάρι την ανοικτή μπαλκονόπορτα που είχαμε αφήσει στο δωμάτιο για να ακούμε τους ήχους της άγριας ζωής τρομάρα μας. Ας είναι. Άλλωστε ως γνωστόν, δε τρωγόμαστε με τίποτα, ούτε εγώ, ούτε ο κουμπάρος. Και καλά αυτός ίσως να τρώγεται λίγο, είναι νοστιμούλης πανάθεμά τον, αλλά παραμένει εντελώς αχώνευτος, οπότε τι φταίει το καημένο το Ανακόντα να κάθεται να τον χωνεύει για μήνες (ή για χρόνια θα’λεγε ο θρύλος που θα συνόδευε τον τραγικό του θάνατο).
Ελλείψει λοιπόν συγκλονιστικών περιπετειών, η παρακάτω ιστορία δεν είναι παρά μια μυθοπλασία γ’ κατηγορίας, αντάξια ενός βίπερ Νόρα, εντελώς κακογραμμένου και κακόγουστου. Δε θα αποκαλύψω ποιες λεπτομέρειες αγγίζουν τα όρια της φαντασίας, ποια γεγονότα ακροβατούν ανάμεσα στην αλήθεια και το ξεδιάντροπο ψέμα. Αυτό θα το αφήσω να το κρίνει ο καθένας και η καθεμία από σας, ανάλογα τη φαντασία και τη διάθεση του καθενός: αγνή ή βρώμικη, αφελής ή υποψιασμένη, αθώα ή εντελώς αμαρτωλή. Όλες οι απόψεις γίνονται δεκτές εδώ, χατίρια εμείς άλλωστε χαλάμε σπάνια. Από τα ταπεινά τούτα καταγεγραμμένα, πιστέψτε λοιπόν ότι σας φωτίσει ο καλός ο βελζεβούλης.
(Θάνατο θέλω τραγικό)
Ελλείψει λοιπόν συγκλονιστικών περιπετειών, η παρακάτω ιστορία δεν είναι παρά μια μυθοπλασία γ’ κατηγορίας, αντάξια ενός βίπερ Νόρα, εντελώς κακογραμμένου και κακόγουστου. Δε θα αποκαλύψω ποιες λεπτομέρειες αγγίζουν τα όρια της φαντασίας, ποια γεγονότα ακροβατούν ανάμεσα στην αλήθεια και το ξεδιάντροπο ψέμα. Αυτό θα το αφήσω να το κρίνει ο καθένας και η καθεμία από σας, ανάλογα τη φαντασία και τη διάθεση του καθενός: αγνή ή βρώμικη, αφελής ή υποψιασμένη, αθώα ή εντελώς αμαρτωλή. Όλες οι απόψεις γίνονται δεκτές εδώ, χατίρια εμείς άλλωστε χαλάμε σπάνια. Από τα ταπεινά τούτα καταγεγραμμένα, πιστέψτε λοιπόν ότι σας φωτίσει ο καλός ο βελζεβούλης.
(Θάνατο θέλω τραγικό)
Για πάμε ωστόσο...
