Ελβετία Βασιλεία, η κοκκινοσκουφίτσα με τα ρολόγια

[MARCANGELO]

Με 40 ευρώ λοιπόν εισιτήριο μπορεί ο καθένας να μπει στην έκθεση μιας και είναι ανοιχτή για το κοινό και να θαυμάσει τις δημιουργίες των διασημότερων οίκων ρολογιών ανά τον πλανήτη.
Εδώ να επισημάνω ότι πρόκειται για χονδρική πώληση ρολογιών και παρουσιάσεις, οπότε μάλλον θα απογοητεύσω τους φίλους που ενδεχομένως θα πίστευαν ότι θα μπορούσαν να βάλουν στο ...χέρι διάσημα ρολόγια....
Aλλά και πάλι θα έχουν τη δυνατότητα να βρεθούν σε ένα απίστευτα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, με πανέμορφα αριστοκρατικά μοντέλα να σε καλωσορίζουν στις εισόδους των περιπτέρων κι αν είστε και πιο τυχεροί, όλο και κάποια σελέμπριτι θα συναντήσετε, φιλοξενούμενη του ενός ή του άλλου οίκου.
Εδώ να επισημάνω πως το μεγάλο αυτό γεγονός για τη Βασιλεία λαμβάνει χώρα κάθε χρόνο περί τα τέλη Μάρτη , αρχές Απρίλη( για το 2011 είναι από 24-31 Μάρτη) και σας το λέω για να μη ψάχνετε άδικα ξενοδοχείο τότε μέσα στην πόλη, αλλά και στην απίθανη περίπτωση που κάτι βρείτε, η τιμή να είστε σίγουροι θα είναι αστρονομική, οπότε αν η πόλη και μόνο είναι ο προορισμός, τέλη Μαΐου αρχές Ιούνη νομίζω είναι ιδανική περίοδος, αν πάλι θέλετε και σεις να ζήσετε όλο αυτό το σκηνικό και είστε λάτρεις των ρολογιών, καλό θα ήταν να ψαχτείτε επί γερμανικού ή γαλλικού εδάφους, όπου και πολύ οικονομικές λύσεις μπορείτε να βρείτε αλλά και πολύ κοντά στη Βασιλεία να είστε…
Εμείς σαν καλοί προνοήσαντες επαγγελματίες μένουμε εντός των τειχών, στο μετριότατο Spalenbrunnen, το οποίο έχουμε κλείσει και για τα επόμενα πέντε χρόνια για αυτό το διάστημα και λέμε και δόξα το θεό δηλαδή, από την άλλη δε θα μπορούσα να κρύψω τον πόθο μου για μία και μόνο διαμονή στο αυτοκρατορικό <<Trois Rois>> πάνω στο Ρήνο, αλλά ας όψεται η οικονομική κρίση….Εναλλακτικός δε τόπος διαμονής είναι και τα πλωτά ποταμόπλοια-ξενοδοχεία, αλλά από ποιότητα παροχών μη με ρωτάτε, ουδέν ξέρω απλά είδα κι αυτά από έξω…
Ένα μεγάλο πλεονέκτημα όσων μένουν στην πόλη, είναι η δωρεάν χορήγηση της mobility card από το ξενοδοχείο, μιας κάρτας δηλαδή απεριορίστων διαδρομών καθ’ όλη τη διάρκεια της διαμονής σας με όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς σε ακτίνα που φτάνει και στα ομορφότερα προάστια, οπότε τι το καλύτερο στον ελεύθερο χρόνο μου από ….περιπλάνηση μέσα από τις 16 γραμμές τραμ που διασχίζουν κάθε σπιθαμή της Βασιλείας και που ευθύνονται για την παντελή έλλειψη κυκλοφοριακού προβλήματος, σε συνδυασμό βέβαια με την ευρεία χρήση ποδηλάτου.
Να με συγχωρείτε λοιπόν να σας αφήσω για λίγο γιατί με ακρίβεια ελβετικού ρολογιού σε τριάντα δευτερόλεπτα έρχεται το καταπράσινο νούμερο 6 με προορισμό το κουκλίστικο προάστιο της Allschwill, οπότε ώρα για…τραμότσαρκες και επανέρχομαι δριμύτερος γεμάτος από εντυπώσεις….(Τραμότσαρκες? Πως μου ήρθε πάλι αυτό?)

 

[pattyyy]

Περιμένω κι εγώ ανυπόμονα την εξέλιξη της τραμότσαρκας. Όσον αφορά το πρόβλημα με το σβήσιμο του κειμένου μου έχει συμβεί κι εμένα. Το έλυσα επικολλώντας παράγραφο-παράγραφο.

 

[MARCANGELO]

Η ζωή μέσα στο τραμ είναι από μόνη της εμπειρία....Άνθρωποι ήρεμοι, ήσυχοι, χαμηλόφωνοι οι Ελβετοί, πουθενά δε συνάντησα να στιβάζονται (προφανώς έχει να κάνει με τη συχνότητα των δρομολογίων), απίστευτα ευγενικοί μεταξύ τους και ιδιαίτερα στις μεγάλες ηλικίες, ενώ ακόμη και τα πολλά σκυλιά που είδα να μεταφέρουν μαζί τους, κατά ένα περίεργο τρόπο ακολουθούν ακόμη κι αυτά τον κώδικα της σιωπής και της ηρεμίας... Δεν ήταν δε λίγες οι φορές που δεκάχρονα παιδάκια χρησιμοποιούσαν με ελάχιστη φασαρία αυτό το μεταφορικό μέσο για 4-5 στάσεις, όταν στη χώρα μας τρέμουμε αντίστοιχες ηλικίες να αφήσουμε να κινηθούν σε απόσταση 15 μέτρων από το σπίτι, αλλά είπαμε άλλο Ελβετία, άλλο Ελλάδα...
Με το τραμ στη Βασιλεία γύρισα σχεδόν όλη την πόλη αφού πάει παντού και εξαιτίας της απόλυτης ακρίβειάς του, είναι το κυρίαρχο μεταφορικό μέσο...Όπου και να κοιτάξεις, παντού ξεπροβάλλουν αμέτρητα πράσινα τραμ σα...φιδάκια και στην αρχή αν είσαι λίγο ανυποψίαστος κι ασυνήθιστος είναι λίγο επικίνδυνο. Όποια διαδρομή κι αν διαλέξεις είναι υπέροχη, πανέμορφα μπαρόκ κτήρια ανάμεσα σε καταπράσινους κήπους, τεράστιες προσεγμένες παιδικές χαρές κι αμέτρητα υπαίθρια γήπεδα αθλοπαιδιών κι όλα γεμάτα κόσμο. Κοιτάς τις ενώσεις των πεζοδρομίων με το γκαζόν και λες δε μπορεί, κάπου θα υπάρχει κάποιο αγριόχορτο, κι όμως φίλοι μου δεν υπάρχει, τώρα το πως γίνεται αυτό, μάλλον για ...όλα φταίει το γκαζόν...:roll:
Τώρα από αξιοθέατα, ουκ ολίγα κι ας αρχίσω από την κουκλίστικη Allschwill, ένα παραμυθένιο προάστιο στο τέρμα του τραμ νο6, με άπειρα σπιτάκια με καφέ γραμμές που τέμνονται εξωτερικά κι ολάνθιστους κήπους.Mε το νο 10 κατέβηκα στη στάση Binningen όπου ένα πανέμορφο κτήριο του 1800 με γκουρμέ γαλλικό εστιατόριο βρίσκεται στο μέσο μιας καταπράσινης από τα γύρω χρώματα της φύσης λίμνης και δύο μόνο μικρά ξύλινα γεφυράκια εν είδη κάστρου να το συνδέουν με τον ...υπόλοιπο κόσμο. Στη γραμμή 15, το τραμ ακολουθεί μία τεράστια 180 μοιρών πολύ ανηφορική στροφή σε ένα καταπράσινο περιβάλλον, πραγματικά ένα φυσικό τοπίο που δύσκολα συναντάς μέσα σε πόλη ενώ στη γραμμή νο3 κατεβαίνετε στη στάση St Alban-Tor με το πανέμορφο ρολοι σε ύψος 30 μέτρων κι αμέσως από κάτω το St Alban-Quartier, μία μοναδική γειτονιά με ρυάκια, ένα νερόμυλο καθώς και το μουσείο μοντέρνας τέχνης. Εδώ να κάνω μία παρένθεση μιας και μίλησα για μουσεία και να πω πως η Βασιλεία θεωρείται η πρωτεύουσα των γραμμάτων και των τεχνών της Ελβετίας με πάνω από 40 μουσεία να επισκεφτεί κανείς (νούμερο αστρονομικό για μια πόλη 200000 χιλιάδων κατοίκων), αλλά και ένα πλήθος πολιτιστικών εκδηλώσεων να λαμβάνει χώρα όλο το χρόνο.
Παίρνοντας το νο3 περνώ δίπλα από την επιβλητική πύλη Spalentor, αφού εδώ τονίσω οτι κάποτε η πόλη περιβαλλόταν από τείχη, ενώ το νο8 με αφήνει έξω από τις πύλες του θαυμαστού ζωολογικού κήπου, πανέμορφος, θα ενθουσιάσει ιδιαίτερα τους μικρούς μας φίλους, ειδικά η αίθουσα των κροκοδείλων όπου πέντε πόντοι πάχους γυαλί σε φέρνουν σε απόσταση αναπνοής από τα επιβλητικά αυτά πλάσματα. Η ώρα έχει περάσει και νοιώθω ήδη πάρα πολύ γεμάτος από όμορφες εικόνες και τοπία.
Αύριο ξεκινά μία άλλη μέρα, αυτή τη φορά η περιήγηση θα είναι πεζή και τι το καλύτερο να την ξεκινήσω από την Altstadt, την παλιά πόλη της Βασιλείας και μία από τις πιο όμορφες και προστατευόμενες ευρωπαικές γειτονιές, όπου βάσιμες πληροφορίες που έχω λένε ότι εκεί κρύβεται η κοκκινοσκουφίτσα, λέτε να τη βρω;

 

[MARCANGELO]

Κι όμως συμβαίνει, στην καρδιά μιας σύγχρονης ευρωπαικής πόλης ζει ένα πραγματικό παραμύθι, με αμέτρητα μικρά κουκλίστικα σπίτια με παντζούρια πότε κόκκινα και πότε πράσινα, σοκκάκια πεντακάθαρα κι απέξω μία υποδοχή με δυο τρία παρκαρσμένα ποδήλατα να είναι το μόνο να θυμίζει την επαφή με τη σύχρονη εποχή και για να κριβολογώ λέγοντας σύγχρονη, εννοώ τη χρησιμοποίηση του ποδηλάτου σα βασικού μεταφορικού μέσου. Δε πρόλαβα μάλιστα να το πω και να σου μία μάνα με τα δύο της παιδιά πάνω σε ένα ποδήλατο μήκους τρία μέτρα, με δύο πεντάλ και τρεις σέλες και σημειωτέον η ώρα είναι εννέα το πρωί και έξω έχει επτά βαθμούς.....
Αφήνω λοιπόν πίσω μου αυτή τη παραμυθένια γειτονιά κι αρχίζω τη πεζή εξερεύνηση μιας κι η Βασιλεία είναι πόλη που περπατιέται. Αλήθεια κόκκινο δημαρχείο έχετε δει πουθενά; Όχι γιατί εαν δεν έχετε δει, το Basler Rathaus θα σας εντυπωσιάσει τόσο για το έντονο χρώμα του, όσο και για τις τοιχογραφίες στην εξωτερική όψη και πολύ περισσότερο στο εσωτερικό του. Στα αξιοθέατα της πόλης θα συγκατέλεγα και το συντριβάνι του Tinguely με διαφόρων τύπους μεταλλικούς μηχανισμούς από τροχαλίες να εκτοξεύουν νερό σε ένα ρυθμό που σου δίνει την αίσθυση του χορού μέσα από τα μεταλλικά αυτά καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Λίγα λεπτά πιο κάτω ο πανέμορφος καθεδρικός ναός με το παλάτι ( Munster und Pflaz) να σε γυρίζει πίσω στον 11ο αιώνα, χτισμένος με υπέροχη θέα πάνω από το Ρήνο, μία υπέροχη πλατεία διάσπαρτη με γυμνά από φυλλωσιά κι επιμελώς κλαδεμένα δέντρα. Τολμώ να μπω στο εσωτερικό του παλατιού. Είναι ακόμη πρωί κι είμαι ο μοναδικός επισκέπτης, στα αλήθεια όμως είμαι; Xαριτολογώ και δε θέλω να σας τρομάξω, αλλά όλο αυτό το σκηνικό με τις ασάλευτες πανοπλίες γύρω μου, τα σπαθιά και τα εμβλήματα μου δημιούργησε ένα απροσδιόριστο δέος (δε συμβαίνει δα και κάθε μέρα να βρίσκομαι ολομόναχος μέσα σε ένα επιβλητικό παλάτι...). Βγαίνω έξω, αρκετά, το έλαβα το μήνυμα...
Μαζί μου λοιπόν σε αυτό το μικρό ύψωμα πάνω από το Ρήνο, για την ακρίβεια καμιά δεκαπενταριά μέτρα πιο πέρα κάποιο ελβετικό νηπιαγωγείο απολαμβάνει κι αυτό την υπέροχη θέα του ποταμού. Κάτω από άλλες συνθήκες αυτό δε θα ήταν είδηση, όταν όμως παρατηρείς τόσα πολλά πεντάχρονα παιδάκια με κάτι σα φωσφορούχο μετάλλιο κρεμασμένο στο λαιμό τους (ακόμη ψάχνομαι να βρω τι ήταν), να είναι τόσο μα τόσο ήσυχα και να ακούν τις περιγραφές από τις δασκάλες τους, εκεί σε πιάνει το παράπονο κι αναρωτιέσαι, μα τι πίνουν τα δικά μας και σε αυτή την ηλικία μεταμορφώνονται σε δαίμονες της Τασμανίας; Τι να πω, τόσο πολιτισμό δεν τον αντέχω......
Και στη συνέχεια ο Ρήνος. Μεγαλοπρεπής ,τέμνει τη Βασιλεία στα δύο και προσφέρεται για αμέτρητες ρομαντικές βόλτες ειδικά στη βόρεια όχθη του με θέα τη παλιά πόλη και τον καθεδρικό ναό... Γέφυρες ουκ ολίγες να συνδέουν τις δύο πλευρές, η ονομαστότερη όμως και πιό ιστορική είναι η Mittlere Brucke, χτισμένη από το 1226 κι έχοντας υποστεί αμέτρητες καταστροφές αλλά και ανακατασκευές δε παύει ακόμη και μέχρι σήμερα να αποτελεί μαζί με το δημαρχείο που σας προανέφερα τα δύο πιο φωτογραφημένα και χαρακτηριστικά αξιοθέατα της πόλης.
ΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦΦ πείνασα ώρα για φαγητό....Εδώ λιγάκι τα χαλάμε, μιας και το ελβετικό φαγητό δεν είναι δα και το πιο πικάντικο για τον ουρανίσκο του Έλληνα. Εντάξει μη τρομάζετε, νηστικοί όπως πχ στην Αγγλία δε θα κινδυνέψετε ποτέ να μείνετε, μάλλον το αντίθετο θα έλεγα, απλά κάτι σνίτσελ, κάτι τοπικά λουκάνικα και κάτι πουρέδες με κρούστα που είναι οι σπεσιαλιτέ τους δεν κάνουν τη διαφορά. Από την άλλη όμως αξίζει και μόνο να επισκεφτείτε ένα αμιγώς ελβετικό εστιατόριο για την ατμόσφαιρά του με τα στρογγυλά, σκαλιστά, ξύλινα τραπέζια να δίνουν ένα διαφορετικό τόνο στο χώρο....Ενημερωτικά απλά εδώ να πω ότι τα πιο φημισμένα και αντιπροσωπευτικά του είδους στη Βασιλεία είναι το Altes Warteck και το Lowerzon στην παλιά πόλη και τα δύο και πολύ κοντά μεταξύ τους.
Τα εμπορικά καταστήματα της πόλης μπορώ να πω ότι υπολείπονται των ελληνικών, τόσο σε αισθητική, όσο και σε τιμές ενώ και για τις περίφημες ελβετικές σοκολάτες που τόσος πια ντόρος γίνεται, τολμώ να πω κι ας χαρακτηριστώ μικρόψυχος απέναντι στους φίλους μου τους Ελβετούς ότι μία ION αμυγδάλου δεν την αλλάζω με τίποτα. Εκείνα όμως που είναι άπαιχτα είναι τα ρολογάδικά της, ά όλα κι όλα εκεί παίζει εντός έδρας, αλλά βρε παιδιά λύστε μου μία αποροία , σε μία πόλη διακοσίων χιλάδων κατοίκων, ποιος θα πρωτοαγοράσει τόσα μα τόσα πολλά πανάκριβα ρολόγια που κοσμούσαν τις βιτρίνες δυσανάλογα πολλών καταστημάτων και που μας έκαναν να χαζεύουμε, καθότι λάτρεις του είδους. Μα καλά, αυτοί οι άνθρωποι, ...ψωμί δεν έχουν να φάνε ακριβά ρολόγια πάνε και αγoράζουνε ολημερίς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!, αλλά τι να πεις το ίδιο δε κάναμε κι εμείς μετα αυτοκίνητα;
Για να είμαι ειλικρινής πριν επισκεπτώ τη Βασιλεία είχα μία αίσθηση ότι θα συναντήσω εκεί τον κλασικό τύπο του βαρύ, ανοιχτόχρωμου κι αγέλαστου κεντροευρωπαίου που ζώντας μέσα σε ένα πλήρως αποστειρωμένο και καλοκουρδισμένο περιβάλλον, δε κάνει τίποτα άλλο από το να λειτουργεί πιστά το σπίτι-δουλεία-σπίτι-νωρίς για ύπνο κι αύριο πάλι δουλειά....
Κι όμως, καθημερινή μεσάνυχτα η κεντρική πιάτσα της Steinen Vordtstad με τα καφέ και τα μπαράκια σφίζει από νεολαία και κέφι, τα σκαλοπάτια μπροστά στο μουσείο Ιστορίας είμαι γεμάτα από παρέες που απολαμβάνουν τη μπύρα τους κι εγώ να αναρωτιέμαι μα πως ; Aφήστε που και από πλευράς εμφάνισης να το πάρουμε το 80% του πληθυσμού δε θα διέφερε σε τίποτα από ένα Έλληνα, ενώ το μόνο που κρατούν δογματικά γερμανικό είναι γλώσσα, στα αγγλικά κάτω του μετρίου, καλά τα ιταλικά που είναι η τρίτη επίσημη γλώσσα της χώρας δεν υπάρχουν, αλλά και γαλλικά να τολμήσεις να τους μιλήσεις που κι αυτή είναι επίσημή τους γλώσσα και με τα σύνορα της Γαλλίας σε απόσταση αναπνοής, το πολύ πολύ να εισπράξετε ένα oui ή ένα merci και μέχρις εκεί. Συμπέρασμα μη πάτε ποτε να ανοίξετε κέντρο ξένων γλωσσών στη Βασιλεία, θα μείνετε άνεργοι.....
Πρωινό και φύγαμε για το Βahnhof SBB το κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό με προορισμό το αεροδρόμιο της Ζυρίχης (υπάρχει κι άλλος, ο Badischer Bahnoff στην απέναντι πλευρά της πόλης). Eκεί βέβαια συμβαίνει το αναμενόμενο για Ελβετία , 07:33 η αναχώρηση , 07:33 κι ένα δεύτερο είχαμε ξεκινήσει...
Φεύγοντας κοιτάζω τις φωτογραφίες που τράβηξα και που παρεπιπτόντως έχω αναρτήσει στο travelstories και διαπιστώνω ότι αφήνω πίσω μου μία πόλυ ανθρώπινη, φιλική , κουκλίστικη κι αισθάνομαι τυχερός που έστω και λόγω δουλειάς έχω την ευκαιρία να την επισκέπτομαι κάθε χρόνο. Πέρα όμως που από μόνη της η Βασιλεία αποτελεί πανέμορφο ταξιδιωτικό προορισμό, η γεωγραφική της θέση είναι τέτοια που ευνοεί ενδιαφέρουσες αποδράσεις σε εξίσου μαγευτικές πόλεις όπως το Στρασβούργο, η Λουκέρνη, το Φράιμπουργκ και η Ζυρίχη....
Τελειώνοντας λοιπόν και για να αναφερθώ στον τίτλο που επινοήθηκε ανοίγοντας αυτό το θέμα, δε λέω από ρολόγια πραγματικά φεύγω πλήρης εικόνων και εντυπώσεων, η κοκκινοσκουφίτσα κάπου μου κρύφτηκε όμως κι ακόμη ψάχνω να τη βρω....ξέρει κανείς σας που να κρύβεται;

 

[romantic woman]

Μπράβο,πολύ κατατοπιστικός και περιγραφικός!!αχ πως μούχει ξεφύγει μέχρι τώρα αυτή η πόλη;;

 

[Borealis]

Πολύ ωραία περιγραφή της πόλης, θέλω να προσθέσω μόνο ότι η Βασιλεία παρουσιάζει και ελληνικό ενδιαφέρον καθώς φιλοξενεί το μοναδικό Μουσείο της Ελβετίας που είναι αφιερωμένο στην κλασική Ελλάδα, το Μουσείο Αρχαιοτήτων και Συλλογή Ludwig, στην οδό Albangraben (απέναντι από το πολύ ενδιαφέρον Μουσείο Τέχνης). Επίσης το παράρτημά του με την Συλλογή Εκμαγείων έχει αντίγραφα όλων των γλυπτών του Παρθενώνα.
Για όσους βρεθούν εκεί αυτή την περίοδο υπάρχει μια ωραία έκθεση για την αρχαια Ερέτρια που οργάνωσε η Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή στην Ελλάδα. Τιμή με είσοδο στην έκθεση Ερέτριας: 20 Φράνκα