skiouros82
Member
- Μηνύματα
- 727
- Likes
- 53
- Επόμενο Ταξίδι
- μας τσάκισε ο covid
- Ταξίδι-Όνειρο
- japan me cherry blossom
Κεφαλαιο πεμπτο: boqueria – el raval
Η τελευταια μερα ξημερωσε. Σκεφτομαι ποσο γρηγορα κυλησαν οι προηγουμενες και ομορφες εικονες γεμιζουν το μυαλο μου. Νιωθω τοσο γεματη! Ειμαι χαρουμενη που ειμαι ακομη εδώ και θα απολαυσω λιγες στιγμες παραπανω, προσπαθω ν’αποβαλλω την σκεψη του γυρισμου. Ποσο κουραστικη μου φαινεται η επιστροφη!
Πρωινο και βαλιτσες ετοιμες. Παμε για μια τελευταια βολτα. Είναι Δευτερα και περιμενουμε σ’ένα παγκακι στην gracia ,μεχρι να ανοιξουν τα μαγαζια. Ο ηλιος ανεβηκε κεφατος στην θεση του και οι κατοικοι προσπαθουν να συντονιστουν στους ρυθμους της νεας εβδομαδας, Προσπαθεις να βρεις στα προσωπα τους ιχνη αγχους αλλα ματαια, μαλλον οφειλεται στην ατμοσφαιρα της πολης. Ένα συντομο περασμα από καποια μαγαζια για τα μικρα δωρακια της οικογενειας και βρεθηκαμε να κατηφοριζουμε προς την boqueria. Ειχα στο μυαλο μου πολλα για αυτην την υπαιθρια αγορα αλλα αυτό που ειδα δεν το αγγιζε ουτε στο ελαχιστο. Ψαρια ,κρεατα ,γλυκα! Οι παγκοι με τα φρουτα και τους χυμους ηταν σκετη αμαρτια! Τα ηθελες απλα όλα! Τι να πρωτογευτεις! Κατεληξα σε κομματια καρυδας με μολις 1ευρω και αποξηραμενα τροπικα φρουτα με 3ευρω. Ηθελα να περασω τις τελευταιες ωρες στον port vell, συνοδευομενες από τα καλουδια της μποκερια. Φευγοντας όμως από την αγορα χαζεψαμε τους ζωγραφους στην rambla και εντυπωσιαστηκαμε μέναν συμπαθεστατο ιαπωνα ,ο οποιος εγραφε το ονομα σου σε χαρτι με ενα πολύ ιδιαιτερο τροπο. Κάθε γραμμα και ένα σκιτσακι!
Συνεχισαμε μεχρι το μουζεου μαριτιμ και αποφασισαμε να μπλεχτουμε στα στενα του el raval και να εγκαταλειψουμε τα αρχικα σχεδια για ρεμβη στο λιμανι. Γιατι ετσι ειναι αυτη η πολη ,δεν χρειαζεται σχεδια και προγραμματισμο,αλλα ελευθερη διαθεση! Ανηφορισαμε στην avigunda de les drassanes και συνεχισαμε στην carrer de sant pau.Μπροστα μας ξεδιπλωνοταν μια συνοικια χαμενη στο χρονο. Εμφανης η παρουσια των μεταναστων ,μικρα διαμερισματα,εστιατορια ασιατικα ,μαγαζακια με κάθε λογης εμπορευματα. Μαναβικα ,υφασματα , μαγαζια με δισκους και στοκ ρουχα και παπουτσια. Ειμασταν μολις λιγα τετραγωνα από το ξενοδοχειο αλλα και από την rambla. Ενας επισκεπτης σιγουρα δεν πρεπει να χασει αυτην την πλευρα της πολης. Μια βολτα στην rambla del raval και carrer nou de la rambla κρυβει πολλες εκπληξεις.
Μεσημεριασε και εμεις χωρις δευτερη σκεψη επιστρεψαμε στην μποκερια για το γευμα μας. Ηταν όμως ασφυκτικα γεματη και δεν βρηκαμε να κατσουμε. Βρεθηκαμε όμως ορθιοι στου bruno για μια πιτσα της αρεσκειας μας ,αφου εμεις επιλεξαμε τα υλικα και την εψησε μπροστα μας.Ο συνδυασμος με την μπυρα ηταν αψογος.Και φυσικα υπηρχε και επιδορπιο. Δεν θα εφευγα αν δεν ετρωγα και μια χορταστικη φρουτοσαλατα. Τωρα ναι, ημουν πληρης.Η ωρα της επιστροφης όμως πλησιαζε.
Αργοσυρτα επιστρεψαμε στο ξενοδοχειο ,πηραμε ταξι και κινησαμε για το αεροδρομιο.
Η αντιστροφη μετρηση ειχε αρχισει. Σιωπηλοι και χαμενοι στην σκεψη μας ,καθομασταν τωρα πια στην αναμονη και περιμεναμε την επιβιβαση. Μια γλυκια μελαγχολια μας συνοδευε. Μελαγχολια για αυτά που αφησαμε και δεν προλαβαμε να δουμε, για αυτά που ζησαμε και μας γοητευσαν και που δεν θα ξαναβλεπαμε. Αλλα όχι, δεν είναι δυνατον. Μα είναι σιγουρο ότι θα ξαναγυρισουμε στα στενα αυτης της πολης και όχι μονο νοερα. Γιατι μια φορα στην μποεμισα βαρκελωνη ποτε δεν αρκει!
ΤΕΛΟΣ
Η τελευταια μερα ξημερωσε. Σκεφτομαι ποσο γρηγορα κυλησαν οι προηγουμενες και ομορφες εικονες γεμιζουν το μυαλο μου. Νιωθω τοσο γεματη! Ειμαι χαρουμενη που ειμαι ακομη εδώ και θα απολαυσω λιγες στιγμες παραπανω, προσπαθω ν’αποβαλλω την σκεψη του γυρισμου. Ποσο κουραστικη μου φαινεται η επιστροφη!
Πρωινο και βαλιτσες ετοιμες. Παμε για μια τελευταια βολτα. Είναι Δευτερα και περιμενουμε σ’ένα παγκακι στην gracia ,μεχρι να ανοιξουν τα μαγαζια. Ο ηλιος ανεβηκε κεφατος στην θεση του και οι κατοικοι προσπαθουν να συντονιστουν στους ρυθμους της νεας εβδομαδας, Προσπαθεις να βρεις στα προσωπα τους ιχνη αγχους αλλα ματαια, μαλλον οφειλεται στην ατμοσφαιρα της πολης. Ένα συντομο περασμα από καποια μαγαζια για τα μικρα δωρακια της οικογενειας και βρεθηκαμε να κατηφοριζουμε προς την boqueria. Ειχα στο μυαλο μου πολλα για αυτην την υπαιθρια αγορα αλλα αυτό που ειδα δεν το αγγιζε ουτε στο ελαχιστο. Ψαρια ,κρεατα ,γλυκα! Οι παγκοι με τα φρουτα και τους χυμους ηταν σκετη αμαρτια! Τα ηθελες απλα όλα! Τι να πρωτογευτεις! Κατεληξα σε κομματια καρυδας με μολις 1ευρω και αποξηραμενα τροπικα φρουτα με 3ευρω. Ηθελα να περασω τις τελευταιες ωρες στον port vell, συνοδευομενες από τα καλουδια της μποκερια. Φευγοντας όμως από την αγορα χαζεψαμε τους ζωγραφους στην rambla και εντυπωσιαστηκαμε μέναν συμπαθεστατο ιαπωνα ,ο οποιος εγραφε το ονομα σου σε χαρτι με ενα πολύ ιδιαιτερο τροπο. Κάθε γραμμα και ένα σκιτσακι!
Συνεχισαμε μεχρι το μουζεου μαριτιμ και αποφασισαμε να μπλεχτουμε στα στενα του el raval και να εγκαταλειψουμε τα αρχικα σχεδια για ρεμβη στο λιμανι. Γιατι ετσι ειναι αυτη η πολη ,δεν χρειαζεται σχεδια και προγραμματισμο,αλλα ελευθερη διαθεση! Ανηφορισαμε στην avigunda de les drassanes και συνεχισαμε στην carrer de sant pau.Μπροστα μας ξεδιπλωνοταν μια συνοικια χαμενη στο χρονο. Εμφανης η παρουσια των μεταναστων ,μικρα διαμερισματα,εστιατορια ασιατικα ,μαγαζακια με κάθε λογης εμπορευματα. Μαναβικα ,υφασματα , μαγαζια με δισκους και στοκ ρουχα και παπουτσια. Ειμασταν μολις λιγα τετραγωνα από το ξενοδοχειο αλλα και από την rambla. Ενας επισκεπτης σιγουρα δεν πρεπει να χασει αυτην την πλευρα της πολης. Μια βολτα στην rambla del raval και carrer nou de la rambla κρυβει πολλες εκπληξεις.
Μεσημεριασε και εμεις χωρις δευτερη σκεψη επιστρεψαμε στην μποκερια για το γευμα μας. Ηταν όμως ασφυκτικα γεματη και δεν βρηκαμε να κατσουμε. Βρεθηκαμε όμως ορθιοι στου bruno για μια πιτσα της αρεσκειας μας ,αφου εμεις επιλεξαμε τα υλικα και την εψησε μπροστα μας.Ο συνδυασμος με την μπυρα ηταν αψογος.Και φυσικα υπηρχε και επιδορπιο. Δεν θα εφευγα αν δεν ετρωγα και μια χορταστικη φρουτοσαλατα. Τωρα ναι, ημουν πληρης.Η ωρα της επιστροφης όμως πλησιαζε.
Αργοσυρτα επιστρεψαμε στο ξενοδοχειο ,πηραμε ταξι και κινησαμε για το αεροδρομιο.
Η αντιστροφη μετρηση ειχε αρχισει. Σιωπηλοι και χαμενοι στην σκεψη μας ,καθομασταν τωρα πια στην αναμονη και περιμεναμε την επιβιβαση. Μια γλυκια μελαγχολια μας συνοδευε. Μελαγχολια για αυτά που αφησαμε και δεν προλαβαμε να δουμε, για αυτά που ζησαμε και μας γοητευσαν και που δεν θα ξαναβλεπαμε. Αλλα όχι, δεν είναι δυνατον. Μα είναι σιγουρο ότι θα ξαναγυρισουμε στα στενα αυτης της πολης και όχι μονο νοερα. Γιατι μια φορα στην μποεμισα βαρκελωνη ποτε δεν αρκει!
ΤΕΛΟΣ
