Βαρετη Αμοργος

[Delmem31458]

Μουρο δε βρίσκεις να απλώσεις τη πετσέτα, μόνο Μουρακια όπου δε πατάει σχεδόν κανεις.

Να προσπαθήσεις να πας Μούρο - Μουράκια. Μουράκια σίγουρα κάνουν γυμνισμό!

Παιδια Μουρο με αφηνει 12 και και με παιρνει 4 και20 και ειναι ολο πετρα. Φοβαμαι οτι ακομα και με την ομπρελα θα βρασω. Μηπως ειναι καλυτερα να παω Αιγιαλη πιθ εχει και παρτι σημερα;

 

[coco_]

Παιδια Μουρο με αφηνει 12 και και με παιρνει 4 και20 και ειναι ολο πετρα. Φοβαμαι οτι ακομα και με την ομπρελα θα βρασω. Μηπως ειναι καλυτερα να παω Αιγιαλη πιθ εχει και παρτι σημερα;

Οχι, να πας στον Μουρο

 

[Evi_Stav]

Παιδια Μουρο με αφηνει 12 και και με παιρνει 4 και20 και ειναι ολο πετρα. Φοβαμαι οτι ακομα και με την ομπρελα θα βρασω. Μηπως ειναι καλυτερα να παω Αιγιαλη πιθ εχει και παρτι σημερα;

Στον Μούρο δεν είχα βγει από τη θάλασσα όση ώρα έκατσα! Πεντακάθαρη, γαλάζια, με βράχια για βουτιές! Μουράκια επίσης λίγος κόσμος και πανέμορφα! (Θέλει περπάτημα από Μούρο)

Γυμνισμό και καμιά ήρεμη γνωριμία ή πάρτι ; Είσαι και αντιφατικός δεν σε ψυχολογώ

 

[Delmem31458]

Στον Μούρο δεν είχα βγει από τη θάλασσα όση ώρα έκατσα! Πεντακάθαρη, γαλάζια, με βράχια για βουτιές! Μουράκια επίσης λίγος κόσμος και πανέμορφα! (Θέλει περπάτημα από Μούρο)

Γυμνισμό και καμιά ήρεμη γνωριμία ή πάρτι ; Είσαι και αντιφατικός δεν σε ψυχολογώ

Χαχα, και τα δυο εχουν την ωρα τους.

Με επιασε μια κουραση και πηγα για υπνο καμια ωρα. Πιστευετε στα ενεργειακα βαμπιρ;

Την πρωτη μερα που εστησα ηρθε μια Γερμανιδα ολο χαμογελα και μου ζητησε να παμε πεζοπορια. Ειχε μελετησει ολα τα μονοπατια του νησιου. Της ειπα ενταξει, αν ξυπνησω νωρις.

Την αλλη μερα μου ειπε να παμε Αιγιαλη και μετα Χωρα. Συμφωνησα, λεγοντας της οτι αν και ειχα ξαναπαει Χωρα και δε μου αρεσε, θα τη συνοδευα για την παρεα. Ακομα δεν ειχα γνωρισει κανεναν αλλον στο καμπ.

Κατσαμε σε μια καφετερια στην Αιγιαλη και μιλησαμε. Εκει προσεξα καποια πραγματα που παρεπεμπαν σε ατομο με προβληματα ψυχικης φυσης, οπως καταμαυρα απο λιγδα νυχια, κιτρινομαυρα δοντια, μανιωδες καπνισμα και γενικα απλυσια. Φανηκε ξαφνικα να νιωθει πιεση χρονου.

Πηγα μεσα να ρωτησω πως παμε Λευρωσο-Ψιλη Αμμο. Επιστρεφοντας την επιασα να μονολογει τσαντισμενη. Μολις φτασαμε στο μονοπατι εφυγε μπροστα μονη της και ουτε με περιμενε. Ιδρωσε, κοκκινησε, καπνιζε το ενα τσιγαρο μετα το αλλο. Ετρεχα πισω απο ενα γερμανικο τρενο!

Μολις βρηκαμε μια σκια της ειπα να σταματησει λιγο. Δεν καταλαβαινα γιατι βιαζοταν. Μου ειπε πρεπει να μπω στο νερο τωρα.

Να μην τα πολυλογω οταν φτασαμε μπηκε μονη της για μπανιο, εκατσε να διαβασει τα βιβλια της χωρις να μου μιλαει, στην επιστροφη δεν πολυμιλαγε, και οταν εφτασε το λεωφορειο στη χωρα μού ειπε να παω μονος μου.... Νομιζω η αγενεια της σε αυτο το σημειο χτυπησε κοκκινο. Οταν γυρισαμε στο καμπ, πηγε στη σκηνη της χωρις να χαιρετησει.

Αυτη ειναι η ιστορια της Γερμανιδας που σας ελεγα. Αν θελετε τη διαβαζετε.

Το αλλο βραδυ, στο καφε ηταν λιγα ατομα. Αυτη μιλαγε με δυο τυπους. Περασα απο μπροστα και εκανε οτι δε με ειδε, οποτε εκατσα μακρια. Πολυ γαιδουρα. Μετα κοντα τους εκατσε ενας τυπος που ξεκινησε να τραγουδαει, η σερβιτορα εκλεισε τη μουσικη, και ολοι μαζευτηκαν γυρω απο τον τραγουδιστη. Ολοι εκτος απο εμενα γιατι δεν ηθελα να ενοχλησω το ατομο που δε με ηθελε κοντα του.

Αυτο μετα οδηγησε στο να αποφευγω να καθομαι στο καφε που ειναι ο βασικος χωρος κοινωνικοποιησης του καμπ.

Περασαν 3-4 μερες ετσι. Ουτε της μιλαγα, ουτε μου μιλαγε. Οποτε περναγα διπλα της ενιωθα μια αρνητικη ενεργεια, σα να φοβοταν οτι θα της μιλησω και θα της ζητησω να ξαναβγουμε (χαχα).

Αυτο το πραγμα ομως επηρεαζε πολυ τη διαθεση μου. Δεν ειχα κανει κατι κακο και ειχα δημιουργησει ηδη μια αντιπαθεια. Οι διακοπες χρειαζονται καλο μουντ. Δεν ειναι εργασια. Επισης δεν ενιωθα ανετα να καθομαι κοντα της στο καφε ή να μιλαω σε ατομα που μιλαγε.

Μετα τις 3-4 μερες ξαφνικα μου λεει Goodmorning Kosta! Goodmorning Kosta! Goodmorning!!

Μυγα την τσιμπησε, σκεφτηκα. Καθως εδενα τη σκηνη μου σηκωθηκε απο μονη της και με βοηθησε. Μετα μου ειπε good luck I'm leaving και πηρε δρομο γρηγορα. Ηταν σα να νομιζε οτι θα τη ρωτουσα που παει για να ερθω μαζι της...

Μετεφερα πιο μακρια τη σκηνη μου, και το απογευμα εφερε να μου συστησει ενα φιλο της απο Αθηνα. Ειχε ενα υφος αυτοπεποιθησης, σα να μου ελεγε εχω καποιον τωρα. Ο τυπος μου επιασε την κουβεντουλα, αλλα δεν ειχε φιλικη ενεργεια. Με ρωταει θα μαγειρεψεις το βραδυ; Ισως του απανταω. Θα τα πουμε στην κουζινα μου λεει.

Οταν καποιος θελει να γινει φιλος, σου λεει παμε για κανα καφε, οχι θα τα πουμε το βραδυ στην κουζινα. Αυτη η ξαφνικη επισκεψη δεν καταλαβα τι λογο ειχε. Μαλλον η Γερμανιδα φοβοταν ακομα οτι ηθελα να κανουμε παρεα.

Υπαρχει μια προκαταληψη εναντιον των αντρων που ειναι μονοι. Μας περνανε για κλεφτες, για εγκληματιες. Αν μιλησουμε σε καποιον αυτοματως φοβαται ωχ αυτος θα μου γινει τσιμπουρι γιατι δεν εχει κανεναν αλλον να μιλησει.

Αντιθετα, οταν βλεπουν μια γυναικα μονη, τη λυπουνται. Λενε ας την καλεσουμε στην παρεα μας.

Ο τυπος μου μιλαγε στα Αγγλικα, η μανα του ειπε ηταν Αγγλιδα, αλλα I speak Greek also. Πολλες φορες ξενοι μου λενε οτι μιλανε λιγα Ελληνικα, οποτε τον ρωτησα στα Ελληνικα που γεννηθηκε.

Why are you talking to me in Greek in front of "Germanida". It isn't right...

Ενταξει σκεφτηκα, αλλος βλαμμενος. Λες και πηγα συνωμοτησω... Το βραδυ εννοειται δεν πατησα στην κουζινα. Προσεξα βεβαια, οτι ουτε εκεινοι πατησαν.

Η κοπελα μού ειχε πει για κατι φοβιες που ειχε στο προηγουμενο καμπ σχετικα με δολοφονιες (ειχε δολοφονηθει μια Πολωνεζα σε ενα νησι). Στη βολτα οταν τις προσεφερα κουλουρακια τα αρνηθηκε, με τη δικαιολογια οτι δεν τρωει το πρωι.

Αυτη η μουρλεγκω παιζει να νομιζε οτι θελω να τη δολοφονησω!

Καθολου καλη διαθεση δε μου δημιουργουν ολα αυτα. Οποτε τους βλεπω στο εστιατοριο φευγω. Σημερα καθισαν κοντα μου και ενιωσα κουραση (τουλαχιστον δε μου μιλανε). Ισως να τα σκεφτομαι ολα αυτα συνεχεια με κουραζει πνευματικα. Δεν ειναι ωραια να νιωθεις αποκλεισμενος, ποσο μαλλον κατηγορουμενος για κατι που δεν εκανες.

Αν βγεις με καποιον και δεν ταιριαζετε, απλα δεν ξαναβγαινεις μαζι του. Εχει κι αυτος δικαιωμα να υπαρχει στο ιδιο μερος και να αλληλεπιδρα κοινωνικα με τους υπολοιπους.

Περασαν εξω απο τη σκηνη μου οπου ημουν ξαπλωμενος, και ειπαν ο ενας στον αλλο: It's good to have energy again.

Ενεργειακα βαμπιρ.

 

[Evi_Stav]

Χαχα, και τα δυο εχουν την ωρα τους.

Με επιασε μια κουραση και πηγα για υπνο καμια ωρα. Πιστευετε στα ενεργειακα βαμπιρ;

Την πρωτη μερα που εστησα ηρθε μια Γερμανιδα ολο χαμογελα και μου ζητησε να παμε πεζοπορια. Ειχε μελετησει ολα τα μονοπατια του νησιου. Της ειπα ενταξει, αν ξυπνησω νωρις.

Την αλλη μερα μου ειπε να παμε Αιγιαλη και μετα Χωρα. Συμφωνησα, λεγοντας της οτι αν και ειχα ξαναπαει Χωρα και δε μου αρεσε, θα τη συνοδευα για την παρεα. Ακομα δεν ειχα γνωρισει κανεναν αλλον στο καμπ.

Κατσαμε σε μια καφετερια στην Αιγιαλη και μιλησαμε. Εκει προσεξα καποια πραγματα που παρεπεμπαν σε ατομο με προβληματα ψυχικης φυσης, οπως καταμαυρα απο λιγδα νυχια, κιτρινομαυρα δοντια, μανιωδες καπνισμα και γενικα απλυσια. Φανηκε ξαφνικα να νιωθει πιεση χρονου.

Πηγα μεσα να ρωτησω πως παμε Λευρωσο-Ψιλη Αμμο. Επιστρεφοντας την επιασα να μονολογει τσαντισμενη. Μολις φτασαμε στο μονοπατι εφυγε μπροστα μονη της και ουτε με περιμενε. Ιδρωσε, κοκκινησε, καπνιζε το ενα τσιγαρο μετα το αλλο. Ετρεχα πισω απο ενα γερμανικο τρενο!

Μολις βρηκαμε μια σκια της ειπα να σταματησει λιγο. Δεν καταλαβαινα γιατι βιαζοταν. Μου ειπε πρεπει να μπω στο νερο τωρα.

Να μην τα πολυλογω οταν φτασαμε μπηκε μονη της για μπανιο, εκατσε να διαβασει τα βιβλια της χωρις να μου μιλαει, στην επιστροφη δεν πολυμιλαγε, και οταν εφτασε το λεωφορειο στη χωρα μού ειπε να παω μονος μου.... Νομιζω η αγενεια της σε αυτο το σημειο χτυπησε κοκκινο. Οταν γυρισαμε στο καμπ, πηγε στη σκηνη της χωρις να χαιρετησει.

Αυτη ειναι η ιστορια της Γερμανιδας που σας ελεγα. Αν θελετε τη διαβαζετε.

Το αλλο βραδυ, στο καφε ηταν λιγα ατομα. Αυτη μιλαγε με δυο τυπους. Περασα απο μπροστα και εκανε οτι δε με ειδε, οποτε εκατσα μακρια. Πολυ γαιδουρα. Μετα κοντα τους εκατσε ενας τυπος που ξεκινησε να τραγουδαει, η σερβιτορα εκλεισε τη μουσικη, και ολοι μαζευτηκαν γυρω απο τον τραγουδιστη. Ολοι εκτος απο εμενα γιατι δεν ηθελα να ενοχλησω το ατομο που δε με ηθελε κοντα του.

Αυτο μετα οδηγησε στο να αποφευγω να καθομαι στο καφε που ειναι ο βασικος χωρος κοινωνικοποιησης του καμπ.

Περασαν 3-4 μερες ετσι. Ουτε της μιλαγα, ουτε μου μιλαγε. Οποτε περναγα διπλα της ενιωθα μια αρνητικη ενεργεια, σα να φοβοταν οτι θα της μιλησω και θα της ζητησω να ξαναβγουμε (χαχα).

Αυτο το πραγμα ομως επηρεαζε πολυ τη διαθεση μου. Δεν ειχα κανει κατι κακο και ειχα δημιουργησει ηδη μια αντιπαθεια. Οι διακοπες χρειαζονται καλο μουντ. Δεν ειναι εργασια. Επισης δεν ενιωθα ανετα να καθομαι κοντα της στο καφε ή να μιλαω σε ατομα που μιλαγε.

Μετα τις 3-4 μερες ξαφνικα μου λεει Goodmorning Kosta! Goodmorning Kosta! Goodmorning!!

Μυγα την τσιμπησε, σκεφτηκα. Καθως εδενα τη σκηνη μου σηκωθηκε απο μονη της και με βοηθησε. Μετα μου ειπε good luck I'm leaving και πηρε δρομο γρηγορα. Ηταν σα να νομιζε οτι θα τη ρωτουσα που παει για να ερθω μαζι της...

Μετεφερα πιο μακρια τη σκηνη μου, και το απογευμα εφερε να μου συστησει ενα φιλο της απο Αθηνα. Ειχε ενα υφος αυτοπεποιθησης, σα να μου ελεγε εχω καποιον τωρα. Ο τυπος μου επιασε την κουβεντουλα, αλλα δεν ειχε φιλικη ενεργεια. Με ρωταει θα μαγειρεψεις το βραδυ; Ισως του απανταω. Θα τα πουμε στην κουζινα μου λεει.

Οταν καποιος θελει να γινει φιλος, σου λεει παμε για κανα καφε, οχι θα τα πουμε το βραδυ στην κουζινα. Αυτη η ξαφνικη επισκεψη δεν καταλαβα τι λογο ειχε. Μαλλον η Γερμανιδα φοβοταν ακομα οτι ηθελα να κανουμε παρεα.

Υπαρχει μια προκαταληψη εναντιον των αντρων που ειναι μονοι. Μας περνανε για κλεφτες, για εγκληματιες. Αν μιλησουμε σε καποιον αυτοματως φοβαται ωχ αυτος θα μου γινει τσιμπουρι γιατι δεν εχει κανεναν αλλον να μιλησει.

Αντιθετα, οταν βλεπουν μια γυναικα μονη, τη λυπουνται. Λενε ας την καλεσουμε στην παρεα μας.

Ο τυπος μου μιλαγε στα Αγγλικα, η μανα του ειπε ηταν Αγγλιδα, αλλα I speak Greek also. Πολλες φορες ξενοι μου λενε οτι μιλανε λιγα Ελληνικα, οποτε τον ρωτησα στα Ελληνικα που γεννηθηκε.

Why are you talking to me in Greek in front of "Germanida". It isn't right...

Ενταξει σκεφτηκα, αλλος βλαμμενος. Λες και πηγα συνωμοτησω... Το βραδυ εννοειται δεν πατησα στην κουζινα. Προσεξα βεβαια, οτι ουτε εκεινοι πατησαν.

Η κοπελα μού ειχε πει για κατι φοβιες που ειχε στο προηγουμενο καμπ σχετικα με δολοφονιες (ειχε δολοφονηθει μια Πολωνεζα σε ενα νησι). Στη βολτα οταν τις προσεφερα κουλουρακια τα αρνηθηκε, με τη δικαιολογια οτι δεν τρωει το πρωι.

Αυτη η μουρλεγκω παιζει να νομιζε οτι θελω να τη δολοφονησω!

Καθολου καλη διαθεση δε μου δημιουργουν ολα αυτα. Οποτε τους βλεπω στο εστιατοριο φευγω. Σημερα καθισαν κοντα μου και ενιωσα κουραση (τουλαχιστον δε μου μιλανε). Ισως να τα σκεφτομαι ολα αυτα συνεχεια με κουραζει πνευματικα. Δεν ειναι ωραια να νιωθεις αποκλεισμενος, ποσο μαλλον κατηγορουμενος για κατι που δεν εκανες.

Αν βγεις με καποιον και δεν ταιριαζετε, απλα δεν ξαναβγαινεις μαζι του. Εχει κι αυτος δικαιωμα να υπαρχει στο ιδιο μερος και να αλληλεπιδρα κοινωνικα με τους υπολοιπους.

Περασαν εξω απο τη σκηνη μου οπου ημουν ξαπλωμενος, και ειπαν ο ενας στον αλλο: It's good to have energy again.

Ενεργειακα βαμπιρ.

Νομίζω λίγο το υπερσκέφτεσαι.

Οι Γερμανοί (οι περισσότεροι) είναι ξινοί εκ φύσεως! Επίσης είναι περίεργοι δεν θα δεχτούν ποτέ κέρασμα από τον άλλον αλλά ούτε και θα κεράσουν (για τα κουλουράκια που είπες ότι της πρόσφερες). Για παράδειγμα, όταν πας επίσκεψη σε κάποιο σπίτι στη Γερμανία το να τους πάρεις ένα ποτό ή ένα γλυκό θεωρείται αγένεια! Θεωρούν ότι τους προσβάλεις για το ότι δεν το έχουν ήδη σπίτι τους!

Επίσης, το ότι ήταν αυτή σε μια παρέα μεγάλη, δεν αποτελεί λόγο να μην πας να γνωρίσεις τους υπόλοιπους και να κάτσεις μαζί τους στην παρέα που τραγουδούσαν! Μπες στη θέση τους και φαντάσου να είσαι σε μια μεγάλη παρέα και να έχεις απέναντι έναν τύπο που κάθεται μόνος του και τους κοιτάει με μισό μάτι.

Εν πάσει περιπτώσει αφού αυτή έφυγε μπορείς τώρα να κάτσεις στην καφετέρια του καμπ!

 

[Μανολης Γκ.]

Μήπως η Γερμανίδα βρίσκει την Αμοργό βαρετή?

 

[Konstantinb]

Μήπως η Αμοργός βρίσκει εσάς άσχετους και βαρετους για το νησί;

 

[Delmem31458]

Μήπως η Γερμανίδα βρίσκει την Αμοργό βαρετή?

Της ταιριαζουν τα σκαταπολα γαντι!

Σημερα ηρθα παλι στην Αιγιαλη. Καθε φορα που ερχομαι εδω νιωθω σαν φευγω απο ενα σκοτεινο βουρκο και να ερχομαι στο φως. Ο,τι καλο εζησα σε αυτες τις διακοπες, το εζησα εδω. Και μονο να καθομαι στα σκαλακια στην πλατεια, νιωθω ωραια.

Στην παραλια της Αιγιαλης μια κοπελιτσα με τσεκαρε συνεχεια. Οταν εφυγα καθοταν σε ενα παγκακι και γυρισε αποτομα και με κοιταξε. Ντραπηκα και εστρεψα αλλου το βλεμμα μου, αλλα ηθελα να της χαρισω ενα χαμογελο. Δεν εχει σημασια αν κατι δε μπορει να συνεχιστει σε γνωριμια. Ενα χαμογελο ενος αγνωστου αφηνει μια ομορφη αναμνηση απο τις διακοπες σε μια ξενη χωρα. Της ευχομαι αυριο να δει καποιον λιγοτερο κομπλεξικο απο εμενα.

Προχωρωντας επιασα κουβεντα με τη Νινα, την πωλητρια χειροποιητων κοσμηματων. Μου ειπε οτι μενει στο καμπινγκ της Αιγιαλης, που εχει τιγκαρει στη νεολαια και εχει φοβερη φασαρια.

Εχει μεινει και στο Δημοτικο αλλα δεν της αρεσε γιατι ειχε πολυ κοσμο και ηταν βρωμικο. Και μιζερο προσεθεσα. Μερικοι εχουν παρανοησει εκει μεσα.

Το πιο ωραιο μου ειπε ειναι του Καστανη. Εκει γαληνευεις κατω απ' τα δεντρα. Αλλα χρειαζεσαι μεταφορικο μεσο για να πας οπουδηποτε.

Ποσο διαφορετικη θα ηταν αυτη η εβδομαδα διακοπων αν ειχα μεινει στην Αιγιαλη;

Τωρα καθομαι στην Q. Παιζει κατι απαισια νεοδημοτικα. Στις 12 ομως θα ξεκινησει το μεγαλο 80ς παρτυ που θα κρατησει μεχρι το πρωι. Παλι θα χορευουν στην πιστα με τα σωβρακα.

Δυστυχως θα το χασω γιατι το τελευταιο κτελ φευγει στις 12.

Στην Αιγιαλη μου ειχαν πει οτι θα εχουν διαθεσιμοτητα απο τις 20. Δηλαδη απο σημερα. Θα μπορουσα να ειμαι ηδη εδω. Στο φως. Να ξεχασω τους περιεργους στο σκοταδι τους. Να μην χασω το μεγαλο παρτυ της Q. Nα επιστρεψω το πρωι για υπνο στο ομορφο καμπινγκ της Αιγιαλης, οπου ηδη γνωριζω καποιον. Και να κλεισω τις διακοπες μου με δυο-τρεις διανυκτερευσεις καλων διακοπων.

Αλλα το μυαλο μου δε λειτουργησε καθολου. Ουτε θυμηθηκα να παρω τηλεφωνο για τη διαθεσιμοτητα. Αυτα παθαινει οποιος απασχολει το μυαλο του με ιστοριες αλλων. Υπαρχει μονο η δικη μας ιστορια. Που δεν εχει αδιεξοδα. Μονο χιλιαδες ανεξερευνητα μονοπατια

 

[Delmem31458]

Νομίζω λίγο το υπερσκέφτεσαι.

Οι Γερμανοί (οι περισσότεροι) είναι ξινοί εκ φύσεως! Επίσης είναι περίεργοι δεν θα δεχτούν ποτέ κέρασμα από τον άλλον αλλά ούτε και θα κεράσουν (για τα κουλουράκια που είπες ότι της πρόσφερες). Για παράδειγμα, όταν πας επίσκεψη σε κάποιο σπίτι στη Γερμανία το να τους πάρεις ένα ποτό ή ένα γλυκό θεωρείται αγένεια! Θεωρούν ότι τους προσβάλεις για το ότι δεν το έχουν ήδη σπίτι τους!

Επίσης, το ότι ήταν αυτή σε μια παρέα μεγάλη, δεν αποτελεί λόγο να μην πας να γνωρίσεις τους υπόλοιπους και να κάτσεις μαζί τους στην παρέα που τραγουδούσαν! Μπες στη θέση τους και φαντάσου να είσαι σε μια μεγάλη παρέα και να έχεις απέναντι έναν τύπο που κάθεται μόνος του και τους κοιτάει με μισό μάτι.

Εν πάσει περιπτώσει αφού αυτή έφυγε μπορείς τώρα να κάτσεις στην καφετέρια του καμπ!

Δυστυχως σε λιγο πρεπει να γυρισω απο την φωτεινη Αιγιαλη στα σκοταδια του Δημοτικου καμπινγκ, και εκει θα με περιμενουν ολοι αυτοι.

 

[Delmem31458]

Χαχα τελικα εμεινα. Χαμος γινεται αλλα διαπιστωνω οτι οι Ελληνες δεν ξερουμε να διασκεδαζουμε. Ολοι χορευουν με την παρεα τους. Αν ειναι κοριτσοπαρεα χορευουν τα κοριτσια μεταξυ τους, και αντιστοιχα μεταξυ τους τα αγορια. Ειναι σαν τα παρτυ που πηγαιναμε δεκα χρονων.

 

[Delmem31458]

Ωρα να τα μαζευω παιδια. Πως πατε απο ζεστη στην Αθηνα;

 

[vicky_pl]

Ωρα να τα μαζευω παιδια. Πως πατε απο ζεστη στην Αθηνα;

Με τέτοια ζέστη Αθήνα? Είναι σίγουρα καλή ιδέα;;