Γαλλία Ατελείωτο περπάτημα στο Παρίσι και γεύση από Νορμανδία

[Dina Z]

Στην επιστροφή κατεβήκαμε στον σταθμό Saint Michel και ακολουθώντας τις σοφές συμβουλές σας ξεκινήσαμε ένα τεράστιο περίπατο που περιελάμβανε: επίσκεψη στη Sainte Chapelle

μετά στη Notre Dame και στάση για καφέ στο Ille Saint Louis

Μετά περπάτημα σε όλη την αριστερή όχθη μέχρι το Μουσείο Orsay

το οποίο όμως δεν προλάβαμε ανοιχτό. Από εκεί περάσαμε απέναντι, διασχίσαμε τον Jardin des Tuileries

και βολτάραμε στην Champs Elysees

 

[Dina Z]

Στο Tiffany’s κάναμε στάση γιατί ο καλός μου ήθελε να μου πάρει ένα δωράκι. Ένα σουβενίρ τέλος πάντων!

Όπως θα δείτε αυτά που είχαν στη βιτρίνα ήταν πολύ μικρά (πφφφφφ!!) και δεν καταδέχτηκα να μπω μέσα!!!
Έβγαλα μόνο δυό φωτογραφίες να τις ανεβάσω στο φόρουμ για να τους εκθέσω.

Ούτε από τον Cartier καταδέχτηκα! Σιγά το πράγμα, τον πάνθηρα τον έχει φορέσει μέχρι κι η Γιάννα !!!!

Προχωρήσαμε - τρόπος του λέγειν γιατί πλέον σερνόμασταν - και θριαμβευτικά(!) φθάσαμε στην Αψίδα του Θριάμβου.

Εγώ όμως δεν το έβαζα κάτω κι ήθελα να ανεβούμε και τα 288 σκαλοπάτια για να δούμε την θέα αλλά ο άντρας μου αυτή τη φορά ήταν ανένδοτος (μα γιατί και μου δήλωσε ξεκάθαρα πως δεν είχε σκοπό να με ακολουθήσει κι ας πήγαινα μόνη μου. Οπότε σαν καλό κορίτσι συμφώνησα να γυρίσουμε στο διαμέρισμα.
Όταν φθάσαμε ήμουν κομμάτια!!! (Μα γιατί βάζουν τόσο μακριά το μπάνιο από το κρεβάτι; )
Εκείνη την ημέρα εκτιμώ ότι περπατήσαμε συνολικά πάνω από 25 χλμ σπάζοντας έτσι το ατομικό μου ρεκόρ που είχα κάνει στη Στοκχόλμη. Με χειροκροτείτε; Ευχαριστώ, ευχαριστώ!

 

[oanna mpourletou]

αντε καλη μου που θα φορεσεις τον πανθηρα της γιαννας πφφφφφ που λες και συ συγχαρητηρια πρωτα για τον ανδρα που εχεις και μετα για το προγραμμα σου αλλα εχω μια απορια το χρονο που τον βρισκεται μονο εγω δουλευω?συνεχισε ετσι υπεροχα

 

[Dina Z]

αντε καλη μου που θα φορεσεις τον πανθηρα της γιαννας πφφφφφ που λες και συ συγχαρητηρια πρωτα για τον ανδρα που εχεις και μετα για το προγραμμα σου αλλα εχω μια απορια το χρονο που τον βρισκεται μονο εγω δουλευω?συνεχισε ετσι υπεροχα

Κατ αρχην ευχαριστω για την προτροπη σου να συνεχισω (τα ταξιδια; να γραφω
Αλλα δεν καταλαβα τι εννοεις:
α)γιατι δεν λεω καπου συγχαρητηρια στον αντρα μου, απλως διακωμωδω τα γεγονοτα
β) που βρισκω τον χρονο για πιο πραγμα;
Θες να μου εξηγησεις;

 

[oanna mpourletou]

πολυ καλοπροαιρετα και με χιουμορ που βλεπω οτι διαθετεις σε ρωτω που βρισκεις το χρονο και τη δεξειοτητα να διοργανωνεις τοσο ομορφα τα ταξειδια σου σε θαυμασα και στη ρωμη που πηγες μονη σου εγω ειμαι πολυ ανασφαλης

 

[Dina Z]

Πρωτον: Ευχαριστω για τα καλα σου λογια
Δευτερον: Στον ελευθερο χρονο μου μπαινω στο φορουμ. Απο εδω (εκτος απο την αισθηση της παρεας) παιρνω τις ιδεες και τις πληροφοριες που χρειαζομαι σε συνδυασμο και με αλλα σαιτ.
Βεβαια για μενα ο σχεδιασμος ενος ταξιδιου 6 ημερων μπορει να διαρκεσει 6 μηνες αλλα αυτος ειναι και ενας τροπος να δραπετευω απο' οσα με δυσκολευουν.

Και καθως για καθε ταξιδι ο χρονος αλλα και το χρημα ειναι περιορισμενα, οργανωνω τα παντα με λεπτομερεια .
Παρ' ολα αυτα δεν αποφευγω παντα τις γκαφες

 

[oanna mpourletou]

μου λες σε παρακαλω και τα αλλα σαιτ μηπως καμμια φορα τα καταφερω και εγω παντως προσπαθω το δυνατο μου σημειο ειναι η πολωνια εχω παει και δυο φορες ντε

α ναι και στο τιφανυς εχω παει παιρνει παντα την ομωνημη κολωνια απο εκει ο συζυγος γιατι στην ελλαδα την καταργησαν

 

[Dina Z]

μου λες σε παρακαλω και τα αλλα σαιτ μηπως καμμια φορα τα καταφερω και εγω παντως προσπαθω το δυνατο μου σημειο ειναι η πολωνια εχω παει και δυο φορες ντε

Ψαχνω στη τυχη. Π.χ. γραφω visit paris η paris top 10 η driving in france κι οτι βγαλει το διαβαζω.
Επισης μπαινω στα επισημα σαιτ των πολεων και των μουσειων.

 

[Dina Z]

Κούρασης συνέχεια................

Την επομένη το ξυπνητήρι χτύπησε νωρίς, πλην όμως το σώμα μου δεν υπάκουε στις εντολές μου. Ένοιωθα ένα ερείπιο! Η μέση μου, τα πόδια μου, πονούσα παντού!
Όταν όμως βγήκα στο δρόμο και σκέφτηκα πως θα περάσω ακόμα μια μέρα στη Παρίσι, έγινε … το θαύμα! Μου πέρασαν όλα - απορώ κι εγώ με τον εαυτό μου πού στο καλό βρίσκω τόση ενέργεια στα ταξίδια!!!

Στη πυραμίδα φθάσαμε γύρω στις 9.30΄ και μετά από 20’ λεπτά αναμονής βρεθήκαμε στην αίθουσα υποδοχής, όπου παρατήρησα πως, στο τεράστιο ταμπλό που γράφει “καλώς ήρθατε ” σε πάρα πολλές γλώσσες, έχουν παραλειφθεί τα ελληνικά (αν κάνω λάθος θα χαρώ να με διορθώσετε).

Και στέκομαι διότι: 2 από τα 3 κύρια εκθέματα του μουσείου είναι ελληνικά. Κι αν δεν σταθώ στον πολύ μεγάλο αριθμό των υπολοίπων ελληνικών εκθεμάτων δεν γίνεται να μην σημειώσω πως πολλοί πίνακες και γλυπτά σπουδαίων καλλιτεχνών είναι εμπνευσμένα από την ελληνική μυθολογία και ιστορία.

Θα περίμενα λοιπόν οι υπεύθυνοι να έχουν δείξει περισσότερο σεβασμό – αν όχι στους έλληνες επισκέπτες – αλλά στη χώρα που γέννησε την Αφροδίτη και τη Νίκη!
Ένας από τους πολλούς πίνακες

Στο Λούβρο περάσαμε πάνω από τρεις ώρες κι έχω να κάνω δύο σχόλια: α) πως δεν βρήκα τα πλήθη που φοβόμουν και β)επειδή συνηθίζω να αγοράζω τα σουβενίρ μου από τα πωλητήρια των μουσείων, προς έκπληξή μου, εδώ τα είδη ήταν περιορισμένα και όχι ιδιαίτερα καλόγουστα όπως περίμενα.

Όμως θέλω να σας περιγράψω μια σκηνή που με άγγιξε: Γύρω από τη Νίκη της Σαμοθράκης έχει συγκεντρωθεί πάααρα πολύς κόσμος. Δύο γυναίκες (ασιάτισσες) στέκονται σε μια άκρη και για ώρα παρατηρούν το άγαλμα με το βλέμμα τους καρφωμένο. Χωρίς να αλλάζουν κουβέντα μεταξύ τους, μόνο κοιτούν - ακίνητες και βουβές. Το σχόλιο δικό σας!

Όταν μπήκαμε στην αίθουσα της Αφροδίτης είναι απίστευτο αλλά ήμασταν μόνοι μας! Μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να περιγράψω τα συναισθήματά μου όταν την αντίκρισα…. δεν έχω συγκινηθεί στη ζωή μου τόσο πολύ μπροστά σ’ ένα έργο τέχνης. Καμιά φωτογραφία και περιγραφή δεν μπορεί να αποδώσει την ομορφιά της. Βρήκα ένα κάθισμα και έμεινα εκεί για περισσότερο από μισή ώρα προσπαθώντας να την κρατήσω για πάντα μπροστά μου. Όταν έφευγα γύριζα διαρκώς το βλέμμα μου προς το μέρος της. Απλά δεν μπορούσα να την αποχωριστώ!

 

[coco]

δυστυχως εγω εγινα νουμερο...ορδες Ασιατων παρακολουθουσαν να μιλαω κλαιγοντας με ενα αγαλμα..σε νοιωθω απολυτα..

 

[Dina Z]

δυστυχως εγω εγινα νουμερο...ορδες Ασιατων παρακολουθουσαν να μιλαω κλαιγοντας με ενα αγαλμα..σε νοιωθω απολυτα..

Είπα να μην το γράψω αλλά κι εγώ έβαλα τα κλάματα.
Ήμαστε τουλάχιστον δύο λοιπόν που γίναμε νούμερο, αλλά πειράζει που το ευχαριστήθηκα;

 

[Dina Z]

Όταν βγήκαμε έξω βρήκαμε ένα υπέροχο ήλιο να λάμπει και τον κόσμο φυσικά να έχει πλημμυρίσει πάρκα και πλατείες!

Εμείς όμως είχαμε πρόγραμμα δεν επιτρεπόταν η τεμπελιά!
Ξεκινήσαμε από το μουσείο Orsay

Η θέα απο την κορυφή του

Από τη λεωφόρο Saint Germain κατευθυνθήκαμε προς τους κήπους του Λουξεμβούργου με σκοπό να κάνουμε στάση στο Café de Flore ή στο Les Deux Magots.
Δεν υπήρχε ούτε σκαμνάκι κενό, οπότε πήραμε στο χέρι κάτι να φάμε και τα αναψυκτικά μας και μπήκαμε στον κήπο.
Κάθε εμπόδιο για καλό, εδώ ήταν τέλεια! Αράξαμε και πραγματικά το απολαύσαμε!

Μετά περάσαμε έξω από τη Σορβόννη και φθάσαμε στο Πάνθεον

Για να πάμε στο George Pompidou πήραμε το λεωφορείο γιατί δεν άντεχα άλλο περπάτημα (εντάξει, πόσο να αντέξουν πια τα ποδαράκια μου

Το οποίο, George Pompidou, δεν μου άρεσε καθόλου αλλά ήθελα να μπω και εδώ. Αποζημιωθήκαμε από την θέα καθώς ανεβαίναμε την κυλιόμενη.

Από εδώ χαθήκαμε βολτάροντας στα στενάκια του Le Marais. Ήταν συμπαθητικά και καταλήξαμε σ’ ένα εβραϊκό για φαγητό.
Έχοντας αξιοποιήσει κατά το δυνατόν την 48ωρη Paris Museum Pass, η επόμενη ημέρα θα ήταν εντελώς χαλαρή, άλλωστε ήταν ξεχωριστή ημέρα για μένα……

Θα σας πω παρακάτω γιατί.