ganlayer3
Member
- Μηνύματα
- 165
- Likes
- 63
- Επόμενο Ταξίδι
- ΑΓΝΩΣΤΟ
- Ταξίδι-Όνειρο
- MANADO - INDONESIA
Το μικρόβιο είχε ριζώσει για τα καλά μέσα μας. Ήταν Απρίλιος, έτος 2008. ‘Έπειτα από ένα εξαιρετικό Γαμήλιο Ταξίδι, 2 εβδομάδων στις Μαλδίβες και 5 ημερών στο Dubai, από το 2006 μέχρι και εκείνο το πρωινό του Σαββάτου, δεν μπορούσαμε να ξεχάσουμε την τροπική ζώνη. Το δεκαήμερο ταξίδι για σκι και αξιοθέατα στην Τσεχία τα Χριστούγεννα του 2007, δεν ήταν αρκετό να σβήσει τις μνήμες και την δίψα μας.
Σχεδόν από κοινού, εκείνο το πρωινό, ορκιστήκαμε ότι το 2008 δεν θα φύγει χωρίς να μυρίσουμε Ασία. Είχα πολύ δουλειά για ψάξιμο μπροστά μου. Οι υπόλοιποι μήνες πέρασαν, βρίσκοντας με καθισμένο στον Η/Υ να συλλέγω αχόρταγα πληροφορίες και να κάνω Tour στην Νοτιοανατολική Ασία μέσα από την οθόνη του υπολογιστεί μου.
Μέσα Ιουλίου και η απόφαση είχε ληφθεί. Τ Α Ϋ Λ Α Ν Δ Η.. Συγκεντρωμένος πλέον σε συγκεκριμένη χώρα ξεκίνησα την έρευνα. Βασικά κριτήρια, η θάλασσα, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, η πυκνή βλάστηση και η Ασιατικής Τεχνοτροπίας κατασκευή του καταλύματος. Έ υ ρ η κ α.
Θα πηγαίναμε μια εβδομάδα στο Phuket, πέντε ημέρες στα Phi Phi, πέντε ημέρες στο Κράμπι και τρεις στην Μπανγκόκ. Εξαιρετικά σκέφτηκα. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο μου θα τον πέρναγα προκειμένου να βρω καταλύματα, εσωτερικά δρομολόγια καθώς αξιοθέατα και εκδρομές. Και έτσι έγινε. Ο ενθουσιασμός μου μεγάλος. Βρέθηκα τον Αύγουστο για μία εβδομάδα στην Ικαρία ψάχνοντας internet café, προκειμένου να προχωρήσω την έρευνα μου. Το ταξίδι με είχε συνεπάρει.
Οι υπόλοιποι μήνες πέρασαν, βρίσκοντας εμένα και την σύζυγο μου να συζητάμε το ταξίδι και να κλείνουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες.
Όλα αυτά μέχρι εκείνο το πρωινό της Τρίτης, στις αρχές του Δεκέμβρη. Βρίσκομαι στο αυτοκίνητο μου. Η ώρα 08:30 το πρωί. Είμαι στην Αττική Οδό με κατεύθυνση την λεωφόρο Κηφισίας. Πάω στην δουλειά μου. Ακούω, τι άλλο Kosmos fm. Παίζει ένα κομμάτι της Cesaria Evora. Πριν καλά καλά τελειώσει, διακόπτεται απότομα για τις ειδήσεις σε ένα λεπτό. Μου του σπάει όταν γίνεται αυτό. Απρόθυμα ακούω τις ειδήσεις περιμένοντας το επόμενο κομμάτι, το οποίο θα σπάσει την βαρεμάρα του ξεκίνα-σταμάτα κάτω από την γέφυρα της Πεντέλης. Και τότε το άκουσα. Δεν το συνειδητοποίησα αμέσως.
Πέρασαν κάποες στιγμές αμηχανίας, μέχρι να ξεκινήσω να σκέφτομαι. Έφευγα το Σάββατο το μεσημέρι, με πτήση της Gulf. Είχα διανυκτέρευση το Σαββάτο βράδυ στον Αραβικό Κόλπο, complimentary της εταιρείας. Κυριακή απόγευμα θα έφτανα στην Μπανγκόκ και από εκεί με την Thai κατευθείαν στο Phuket. Υπολόγιζα ότι στο ξενοδοχείο θα έφτανα κατά τις 10 το βράδυ. Τώρα τι θα γίνει σκέφτομαι; Πόσο θα κρατήσει; Θα είναι σαν τις Ελληνικές απεργίες; Μέχρι την Κυριακή θα είχαν εξομαλυνθεί τα πράγματα. Σε περίπτωση που συμβεί το χειρότερο, τι θα γίνουν τα χρήματα των αεροπορικών, των ξενοδοχείων, των εκδρομών; Θα επιστραφούν; Εάν ναι πώς, πότε και σε ποιο βαθμό; Το Ταξίδι μου; Οι επένδυση σε όνειρα που είχα κάνει; Πως θα το πάρει η σύζυγος μου;
Οι ημέρες που ακολούθησαν ήταν εφιαλτικές. Κανείς δεν ήξερε τι θα γίνει. Πλήρη άγνοια. Οι αεροπορικές εταιρίες ακύρωναν η μία μετά την άλλη τα δρομολόγια τους για Μπανγκοκ. Δούλευα ελάχιστα. Το ιντερνέτ συνεχώς ανοιχτό στην ιστοσελίδα της Bangkok Post και την Daily. Περίμενα την ροή των ειδήσεων. Τα πράγματα δεν ακούγονταν καλά και το πράγμα χόντραινε. Πέμπτη πρωί. Μαθαίνω ότι οι Red Shirt κατέλαβαν και το δεύτερο αεροδρόμιο της Bangkok, το παλιό διεθνές Don Muang, που εκτελούσε τώρα εσωτερικές πτήσεις, αλλά ήταν μια πρώτης τάξεως εναλλακτική επιλογή για τις αεροπορικές εταιρείες. Μετά κατέλαβαν και τον πύργο εναέριας κυκλοφορίας. ΣΚΑΤΑ…..
Άρχισα να συνειδητοποιώ την πικρή πραγματικότητα. Έχασα κάθε ελπίδα. Ήμουν απαρηγόρητος. Όλα τα όνειρα, όλος ο κόπος πήγε χαμένος. Τι θα έκανα τώρα; Επίσημη ενημέρωση από την αεροπορική δεν είχα ακόμη.
Παρασκευή απόγευμα, χτυπάει το κινητό μου. Έχω ήδη σχολάσει. Έχω καταφέρει να εξασφαλίσω με το ζόρι 3 εβδομάδες άδεια από την δουλειά μου, αλλά πιθανόν να μην έχω προορισμό και λεφτά. ΣΚΑΤΑ….. Εάν είχαν πάει όλα καλά, θα βρισκόμουν στους Ουρανούς. KING OF THE WORLD. Άλλα όχι. Τώρα ήμουν σαν τεθλιμμένος συγγενής από κηδεία. Σηκώνω το κινητό, μια ευγενική φωνή, μου ζητάει συγνώμη και μου ανακοινώνει την ακύρωση της πτήσης μου. Τα χρήματα θα επιστρέφονταν εντός μιας εβδομάδας στον τραπεζικό μου λογαριασμό. Ταϊλάνδη τέλος;
Προσπαθώ να μην το βάλω κάτω. Μιλάω με μια φίλη που έχει ταξιδιωτικό. Ψάχνει απεγνωσμένα να μου βρει για αύριο Σάββατο πτήσεις απευθείας για Phuket, έστω και charter. Τζίφος……. Η Καλύτερη περίπτωση μέσω τσάρτερ Φρανκφούρτης, με συνολικό κόστος 2500 ευρώ για 2 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του Αθήνα-Φρανκφούρτη, αναχώρηση Κυριακή ξημερώματα. Το σκέφτομαι λίγο, αλλά το κόστος είναι απαγορευτικό. To be continued…
Σχεδόν από κοινού, εκείνο το πρωινό, ορκιστήκαμε ότι το 2008 δεν θα φύγει χωρίς να μυρίσουμε Ασία. Είχα πολύ δουλειά για ψάξιμο μπροστά μου. Οι υπόλοιποι μήνες πέρασαν, βρίσκοντας με καθισμένο στον Η/Υ να συλλέγω αχόρταγα πληροφορίες και να κάνω Tour στην Νοτιοανατολική Ασία μέσα από την οθόνη του υπολογιστεί μου.
Μέσα Ιουλίου και η απόφαση είχε ληφθεί. Τ Α Ϋ Λ Α Ν Δ Η.. Συγκεντρωμένος πλέον σε συγκεκριμένη χώρα ξεκίνησα την έρευνα. Βασικά κριτήρια, η θάλασσα, οι κοραλλιογενείς ύφαλοι, η πυκνή βλάστηση και η Ασιατικής Τεχνοτροπίας κατασκευή του καταλύματος. Έ υ ρ η κ α.
Θα πηγαίναμε μια εβδομάδα στο Phuket, πέντε ημέρες στα Phi Phi, πέντε ημέρες στο Κράμπι και τρεις στην Μπανγκόκ. Εξαιρετικά σκέφτηκα. Όλο τον υπόλοιπο χρόνο μου θα τον πέρναγα προκειμένου να βρω καταλύματα, εσωτερικά δρομολόγια καθώς αξιοθέατα και εκδρομές. Και έτσι έγινε. Ο ενθουσιασμός μου μεγάλος. Βρέθηκα τον Αύγουστο για μία εβδομάδα στην Ικαρία ψάχνοντας internet café, προκειμένου να προχωρήσω την έρευνα μου. Το ταξίδι με είχε συνεπάρει.
Οι υπόλοιποι μήνες πέρασαν, βρίσκοντας εμένα και την σύζυγο μου να συζητάμε το ταξίδι και να κλείνουμε τις τελευταίες λεπτομέρειες.
Όλα αυτά μέχρι εκείνο το πρωινό της Τρίτης, στις αρχές του Δεκέμβρη. Βρίσκομαι στο αυτοκίνητο μου. Η ώρα 08:30 το πρωί. Είμαι στην Αττική Οδό με κατεύθυνση την λεωφόρο Κηφισίας. Πάω στην δουλειά μου. Ακούω, τι άλλο Kosmos fm. Παίζει ένα κομμάτι της Cesaria Evora. Πριν καλά καλά τελειώσει, διακόπτεται απότομα για τις ειδήσεις σε ένα λεπτό. Μου του σπάει όταν γίνεται αυτό. Απρόθυμα ακούω τις ειδήσεις περιμένοντας το επόμενο κομμάτι, το οποίο θα σπάσει την βαρεμάρα του ξεκίνα-σταμάτα κάτω από την γέφυρα της Πεντέλης. Και τότε το άκουσα. Δεν το συνειδητοποίησα αμέσως.
«ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ ΤΗΣ ΜΠΑΝΓΚΟΚ».
Πέρασαν κάποες στιγμές αμηχανίας, μέχρι να ξεκινήσω να σκέφτομαι. Έφευγα το Σάββατο το μεσημέρι, με πτήση της Gulf. Είχα διανυκτέρευση το Σαββάτο βράδυ στον Αραβικό Κόλπο, complimentary της εταιρείας. Κυριακή απόγευμα θα έφτανα στην Μπανγκόκ και από εκεί με την Thai κατευθείαν στο Phuket. Υπολόγιζα ότι στο ξενοδοχείο θα έφτανα κατά τις 10 το βράδυ. Τώρα τι θα γίνει σκέφτομαι; Πόσο θα κρατήσει; Θα είναι σαν τις Ελληνικές απεργίες; Μέχρι την Κυριακή θα είχαν εξομαλυνθεί τα πράγματα. Σε περίπτωση που συμβεί το χειρότερο, τι θα γίνουν τα χρήματα των αεροπορικών, των ξενοδοχείων, των εκδρομών; Θα επιστραφούν; Εάν ναι πώς, πότε και σε ποιο βαθμό; Το Ταξίδι μου; Οι επένδυση σε όνειρα που είχα κάνει; Πως θα το πάρει η σύζυγος μου;
Οι ημέρες που ακολούθησαν ήταν εφιαλτικές. Κανείς δεν ήξερε τι θα γίνει. Πλήρη άγνοια. Οι αεροπορικές εταιρίες ακύρωναν η μία μετά την άλλη τα δρομολόγια τους για Μπανγκοκ. Δούλευα ελάχιστα. Το ιντερνέτ συνεχώς ανοιχτό στην ιστοσελίδα της Bangkok Post και την Daily. Περίμενα την ροή των ειδήσεων. Τα πράγματα δεν ακούγονταν καλά και το πράγμα χόντραινε. Πέμπτη πρωί. Μαθαίνω ότι οι Red Shirt κατέλαβαν και το δεύτερο αεροδρόμιο της Bangkok, το παλιό διεθνές Don Muang, που εκτελούσε τώρα εσωτερικές πτήσεις, αλλά ήταν μια πρώτης τάξεως εναλλακτική επιλογή για τις αεροπορικές εταιρείες. Μετά κατέλαβαν και τον πύργο εναέριας κυκλοφορίας. ΣΚΑΤΑ…..
Άρχισα να συνειδητοποιώ την πικρή πραγματικότητα. Έχασα κάθε ελπίδα. Ήμουν απαρηγόρητος. Όλα τα όνειρα, όλος ο κόπος πήγε χαμένος. Τι θα έκανα τώρα; Επίσημη ενημέρωση από την αεροπορική δεν είχα ακόμη.
Παρασκευή απόγευμα, χτυπάει το κινητό μου. Έχω ήδη σχολάσει. Έχω καταφέρει να εξασφαλίσω με το ζόρι 3 εβδομάδες άδεια από την δουλειά μου, αλλά πιθανόν να μην έχω προορισμό και λεφτά. ΣΚΑΤΑ….. Εάν είχαν πάει όλα καλά, θα βρισκόμουν στους Ουρανούς. KING OF THE WORLD. Άλλα όχι. Τώρα ήμουν σαν τεθλιμμένος συγγενής από κηδεία. Σηκώνω το κινητό, μια ευγενική φωνή, μου ζητάει συγνώμη και μου ανακοινώνει την ακύρωση της πτήσης μου. Τα χρήματα θα επιστρέφονταν εντός μιας εβδομάδας στον τραπεζικό μου λογαριασμό. Ταϊλάνδη τέλος;
Προσπαθώ να μην το βάλω κάτω. Μιλάω με μια φίλη που έχει ταξιδιωτικό. Ψάχνει απεγνωσμένα να μου βρει για αύριο Σάββατο πτήσεις απευθείας για Phuket, έστω και charter. Τζίφος……. Η Καλύτερη περίπτωση μέσω τσάρτερ Φρανκφούρτης, με συνολικό κόστος 2500 ευρώ για 2 άτομα, συμπεριλαμβανομένου του Αθήνα-Φρανκφούρτη, αναχώρηση Κυριακή ξημερώματα. Το σκέφτομαι λίγο, αλλά το κόστος είναι απαγορευτικό. To be continued…
Last edited by a moderator:
