xenos
Member
- Μηνύματα
- 2.414
- Likes
- 804
- Επόμενο Ταξίδι
- Ν.Α Ασια
- Ταξίδι-Όνειρο
- Bανουατου/Tαιλανδη
Phuket (6)
Με το δικυκλο που νοικιασαμε ευελπιστουσαμε να γυρισουμε ολο το νησι.
Λαθος.
Το νησι είναι αρκετα μεγαλο, υπολογιστε το στο περιπου με το μεγεθος της Κερκυρας.
Έτσι λοιπον αρκεστηκαμε σε περιηγησεις κυριως στο νοτιο κομματι---οσο επετρεψαν οι καθημερινες δραστηριοτητες---- στην παραλια Ναι Xαρν το ακρωτηριο Promthep την παραλια Rawaι,με το μουσειο των οστρακων που ηταν κλειστο, και ανατολικα μεχρι την παραλια Chalong.
Αυτό το κομματι του Πουκετ είναι και το πιο γραφικο αφου ο πανταχου παρων τουρισμος μειωνεται δραματικα προτιμοντας τις δυτικες παραλιες(Πατονγκ-Καρον-Κατα).
Αυτές οι παραλιες είναι καταλληλες αν αναζητατε περισσοτερο ησυχια και γαληνη και δεν σας ενδιαφερει και πολύ η βραδυνη διασκεδαση.
Αυτό το κομματι είναι το άλλο Πουκετ οι ομορφιες του νησιου είναι ατοφιες και κρυβονται σε γραφικους ορμους, σε εκτασεις με δεντρα κασουαρινα και περιοχες με καρυδες και καουτσουκ.
Σε μια από τις εξερευνησεις μας καπου μεταξυ ακρωτηριου promthep και rawai αφηνουμε τον κεντρικο δρομο για να βγουμε σε ένα από τους πολλους πανεμορφους ορμους με το σκεπτικο να βρουμε μια πιο ησυχη παραλια για να ριξουμε μια βουτια.
Καπου εκει ψιλοχαθηκαμε και απλα ακολουθουμε το ενστικτο μας και κατευθυνομαστε προς την μερια της θαλασσας σε χωματοδρομο.
Ανακαλυπτουμε ένα ερημικο ψαροχωρι?
Η κατι τετοιο.
Η θαλασσα δεν μας συγκινει για μπανιο,βλεπουμε ομως υπαρχουν αραγμενες βαρκες με συνεργα ψαρικης,ενώ δεν υπαρχει πουθενα ιχνος τουριστα.
Μεχρι τωρα τα ματια μας ηταν αυτα που μας οδηγουσαν καθε φορα σε οτιδηποτε μας εκανε εντυπωση ηταν ωραιο,πρωτογνορο η γενικοτερα ,κατι αξιο προσοχης.
Αυτη την φορα ομως ηταν διαφορετικα τα παραγματα.
Αφου αφησαμε το δικυκλο και προχωραμε κατα μηκος της παραλιας, μετα απο μια ελαφρια κληση του δρομου,ακουμε απο καπου να ερχονται μες`την ησυχια του μεσημεριου καποιοι ηχοι..... της θαλασσας και του αερα.
Προχωραμε να δουμε τι ειναι.
Βλεπουμε καλυβες απο λαμαρινα και απεναντι σε προχειροφτιαγμενους παγκους να κρεμονται (seashell windchimes)
Σε ένα κελυφος καρυδας μαστορικα κομμενης και με αναγλυφα σχεδια, από κατω κρεμονταν πολλες μακρυες σειρες με μεγαλα πολυχρωμα κοχυλια περιτεχνα δεμενα με σπαγγο που αγγιζοντας το ένα με το αλλο θροιζουν στα χαδια του ανεμου.
--- και τωρα που γραφω τα ακουω μιας και κρεμονται εντος και εκτος σπιτιου.---
Οι λιγοστοι ντοπιοι μας κοιτουν λιγο παραξενεμενοι, ισως τους κανει εντυπωση το πως βρεθηκαμε εκει
Είναι λιγο πιο μελαμψοι με ρουχα τριμενα από την πολυκαιρια και την αλμυρα,αλλα φιλικοι.
Τους χαιρεταμε,αλλα δεν μιλουν αγγλικα.
Βλεπουμε διχτυα απλωμενα να λιαζονται,και κοφινια με οστρακα και κοραλια.
Ψαρια δεν βλεπουμε πουθενα μαλλον θα τα ειχαν ξεπουληση σε κανενα resort.
Πιτσιρικια ξυπολητα ερχονται κοντα μας, και μετα ξανασυνεχιζουν το παιχνιδι τους..
Θελουμε να αγορασουμε και ολη η συνενοηση γινεται στην νοηματικη.
Από το σακιδιο του ωμου βγαινουν οι πετσετες θαλασσης και μπαινουν οι κρεμαστοι θυσαυροι, τυλιγμενοι σε χαρτια και σακουλες.
Οι τιμες ηταν αμελητεες γι`αυτό και το παζαρεμα ηταν αναλογο.
Το αποτελεσμα ηταν να μας χαρισουν απολιθωμενους αστεριες και ομορφα χρωματιστα οστρακα φευγωντας.
Ανθρωποι απλοι φτωχοι προσχαροι,οι τσιγγανοι ψαραδες του Πουκετ.
Αξιζει να τους αναζητησεται και αυτους αλλα και τα παραπανω μερη αν σας περισσεψει χρονος γιατι,εδώ είναι το αλλο Πουκετ πιο αγνο πιο ομορφο, το Πουκετ που αξιζει να δεις για να καταλαβεις πως ηταν η ζωη στο νησι μερικες δεκαετιες πριν.
Πριν κλεισω με το Πουκετ θα ηθελα να πω ότι είναι ένα χαρισματικο μερος,ενδιαφερον και ομορφο,και απευθυνεται σε ανθρωπους που θα πανε για κοσμοπολιτικες διακοπες,αλλα και γι`αυτους που θα πανε με ένα σακκιδιο στον ωμο.
Το σιγουρο είναι ότι και οι μεν και οι δε, θα απολαυσουν τις διακοπες τους.
Ότι κι αν ψαχνεις στο Πουκετ θα το βρεις.
Τα συνδιαζει όλα.
Θα βρεις την παραλια που σου ταιριαζει ησυχη η ανυσηχη.
Πιστεύω καλυπτει όλα τα γουστα ολες τις ηλικιες και ολες τις τσεπες.
Εξαλλου οι χιλιαδες επισκεπτες, δεν πανε τυχαια κατι ξερουν…….
Φαινομενικα στο Πουκετ ο χρονος δεν παιζει κανενα ρολο.
Όλα πανε με την τροχια του ηλιου,οποτε θαβεις το ρολοι σου στην αμμο και απολαμβανεις τις διακοπες σου οσο καλυτερα μπορεις.
Καποια στιγμη όμως πρεπει να το ξεθαψεις το ρολοι.
Είναι η μερα που θα φυγεις.
Ο χρονος είναι αμειλικτος και ερχεται απελπιστικα γρηγορα αμα περνας καλα.
Έτσι και μεις παρολο που το ξεραμε ότι καποια στιγμη θαρθει η ωρα της επιστροφης,
μας βρισκει απροετοιμαστους.
Απολαυσαμε τις διακοπες μας στο οριο τους.
Ειχαμε μεν ακουσει καλα λογια πριν φυγουμε αλλα δεν ειμαστε υποψιασμενοι τι θα δουμε στην πραγματικοτητα και, κατά ποσο θα μας αρεσε αυτό που θα βλεπαμε.
Δεν ξεραμε οτι θα περναγαμε τοσο ομορφα,σε ολο το συνολο του ταξιδιου αυτου.
Ισως επειδη δεν ειχαμε και εμπειριες από τετοια ταξιδια και εντυπωσιαστηκαμε περισσοτερο.
Έτσι με βαρια καρδια μαζεβουμε τα μπογαλακια μας και ετοιμαζομαστε για αναχωρηση.
Φτανουμε στο αεροδρομιο αλλα δεν υπαρχει λαχταρα επιστροφης.
Σερνουμε τα βηματα μας λες και τα παπουτσια μας ζυγιζουν 100 κιλα το καθενα.
Ανεβαινοντας την σκαλα του αεροπλανου δινω νοερα από μεσα μου την υποσχεση στον εαυτο μου να ξαναρθω.
Φτανοντας και παλι στην Σιγκαπουρη, το changi μας κανει να χαλαρωσουμε και να συνεχισουμε τις αγορες μας.
Καποια στιγμη όμως, μας επιβεβαιωνει ότι το ταξίδι τελειωσε………
Το αεροπλανο απογειωθηκε……..
…..τα χαμογελα κοπηκαν………
Με το δικυκλο που νοικιασαμε ευελπιστουσαμε να γυρισουμε ολο το νησι.
Λαθος.
Το νησι είναι αρκετα μεγαλο, υπολογιστε το στο περιπου με το μεγεθος της Κερκυρας.
Έτσι λοιπον αρκεστηκαμε σε περιηγησεις κυριως στο νοτιο κομματι---οσο επετρεψαν οι καθημερινες δραστηριοτητες---- στην παραλια Ναι Xαρν το ακρωτηριο Promthep την παραλια Rawaι,με το μουσειο των οστρακων που ηταν κλειστο, και ανατολικα μεχρι την παραλια Chalong.
Αυτό το κομματι του Πουκετ είναι και το πιο γραφικο αφου ο πανταχου παρων τουρισμος μειωνεται δραματικα προτιμοντας τις δυτικες παραλιες(Πατονγκ-Καρον-Κατα).
Αυτές οι παραλιες είναι καταλληλες αν αναζητατε περισσοτερο ησυχια και γαληνη και δεν σας ενδιαφερει και πολύ η βραδυνη διασκεδαση.
Αυτό το κομματι είναι το άλλο Πουκετ οι ομορφιες του νησιου είναι ατοφιες και κρυβονται σε γραφικους ορμους, σε εκτασεις με δεντρα κασουαρινα και περιοχες με καρυδες και καουτσουκ.
Σε μια από τις εξερευνησεις μας καπου μεταξυ ακρωτηριου promthep και rawai αφηνουμε τον κεντρικο δρομο για να βγουμε σε ένα από τους πολλους πανεμορφους ορμους με το σκεπτικο να βρουμε μια πιο ησυχη παραλια για να ριξουμε μια βουτια.
Καπου εκει ψιλοχαθηκαμε και απλα ακολουθουμε το ενστικτο μας και κατευθυνομαστε προς την μερια της θαλασσας σε χωματοδρομο.
Ανακαλυπτουμε ένα ερημικο ψαροχωρι?
Η κατι τετοιο.
Η θαλασσα δεν μας συγκινει για μπανιο,βλεπουμε ομως υπαρχουν αραγμενες βαρκες με συνεργα ψαρικης,ενώ δεν υπαρχει πουθενα ιχνος τουριστα.
Μεχρι τωρα τα ματια μας ηταν αυτα που μας οδηγουσαν καθε φορα σε οτιδηποτε μας εκανε εντυπωση ηταν ωραιο,πρωτογνορο η γενικοτερα ,κατι αξιο προσοχης.
Αυτη την φορα ομως ηταν διαφορετικα τα παραγματα.
Αφου αφησαμε το δικυκλο και προχωραμε κατα μηκος της παραλιας, μετα απο μια ελαφρια κληση του δρομου,ακουμε απο καπου να ερχονται μες`την ησυχια του μεσημεριου καποιοι ηχοι..... της θαλασσας και του αερα.
Προχωραμε να δουμε τι ειναι.
Βλεπουμε καλυβες απο λαμαρινα και απεναντι σε προχειροφτιαγμενους παγκους να κρεμονται (seashell windchimes)
Σε ένα κελυφος καρυδας μαστορικα κομμενης και με αναγλυφα σχεδια, από κατω κρεμονταν πολλες μακρυες σειρες με μεγαλα πολυχρωμα κοχυλια περιτεχνα δεμενα με σπαγγο που αγγιζοντας το ένα με το αλλο θροιζουν στα χαδια του ανεμου.
--- και τωρα που γραφω τα ακουω μιας και κρεμονται εντος και εκτος σπιτιου.---
Οι λιγοστοι ντοπιοι μας κοιτουν λιγο παραξενεμενοι, ισως τους κανει εντυπωση το πως βρεθηκαμε εκει
Είναι λιγο πιο μελαμψοι με ρουχα τριμενα από την πολυκαιρια και την αλμυρα,αλλα φιλικοι.
Τους χαιρεταμε,αλλα δεν μιλουν αγγλικα.
Βλεπουμε διχτυα απλωμενα να λιαζονται,και κοφινια με οστρακα και κοραλια.
Ψαρια δεν βλεπουμε πουθενα μαλλον θα τα ειχαν ξεπουληση σε κανενα resort.
Πιτσιρικια ξυπολητα ερχονται κοντα μας, και μετα ξανασυνεχιζουν το παιχνιδι τους..
Θελουμε να αγορασουμε και ολη η συνενοηση γινεται στην νοηματικη.
Από το σακιδιο του ωμου βγαινουν οι πετσετες θαλασσης και μπαινουν οι κρεμαστοι θυσαυροι, τυλιγμενοι σε χαρτια και σακουλες.
Οι τιμες ηταν αμελητεες γι`αυτό και το παζαρεμα ηταν αναλογο.
Το αποτελεσμα ηταν να μας χαρισουν απολιθωμενους αστεριες και ομορφα χρωματιστα οστρακα φευγωντας.
Ανθρωποι απλοι φτωχοι προσχαροι,οι τσιγγανοι ψαραδες του Πουκετ.
Αξιζει να τους αναζητησεται και αυτους αλλα και τα παραπανω μερη αν σας περισσεψει χρονος γιατι,εδώ είναι το αλλο Πουκετ πιο αγνο πιο ομορφο, το Πουκετ που αξιζει να δεις για να καταλαβεις πως ηταν η ζωη στο νησι μερικες δεκαετιες πριν.
Πριν κλεισω με το Πουκετ θα ηθελα να πω ότι είναι ένα χαρισματικο μερος,ενδιαφερον και ομορφο,και απευθυνεται σε ανθρωπους που θα πανε για κοσμοπολιτικες διακοπες,αλλα και γι`αυτους που θα πανε με ένα σακκιδιο στον ωμο.
Το σιγουρο είναι ότι και οι μεν και οι δε, θα απολαυσουν τις διακοπες τους.
Ότι κι αν ψαχνεις στο Πουκετ θα το βρεις.
Τα συνδιαζει όλα.
Θα βρεις την παραλια που σου ταιριαζει ησυχη η ανυσηχη.
Πιστεύω καλυπτει όλα τα γουστα ολες τις ηλικιες και ολες τις τσεπες.
Εξαλλου οι χιλιαδες επισκεπτες, δεν πανε τυχαια κατι ξερουν…….
Φαινομενικα στο Πουκετ ο χρονος δεν παιζει κανενα ρολο.
Όλα πανε με την τροχια του ηλιου,οποτε θαβεις το ρολοι σου στην αμμο και απολαμβανεις τις διακοπες σου οσο καλυτερα μπορεις.
Καποια στιγμη όμως πρεπει να το ξεθαψεις το ρολοι.
Είναι η μερα που θα φυγεις.
Ο χρονος είναι αμειλικτος και ερχεται απελπιστικα γρηγορα αμα περνας καλα.
Έτσι και μεις παρολο που το ξεραμε ότι καποια στιγμη θαρθει η ωρα της επιστροφης,
μας βρισκει απροετοιμαστους.
Απολαυσαμε τις διακοπες μας στο οριο τους.
Ειχαμε μεν ακουσει καλα λογια πριν φυγουμε αλλα δεν ειμαστε υποψιασμενοι τι θα δουμε στην πραγματικοτητα και, κατά ποσο θα μας αρεσε αυτό που θα βλεπαμε.
Δεν ξεραμε οτι θα περναγαμε τοσο ομορφα,σε ολο το συνολο του ταξιδιου αυτου.
Ισως επειδη δεν ειχαμε και εμπειριες από τετοια ταξιδια και εντυπωσιαστηκαμε περισσοτερο.
Έτσι με βαρια καρδια μαζεβουμε τα μπογαλακια μας και ετοιμαζομαστε για αναχωρηση.
Φτανουμε στο αεροδρομιο αλλα δεν υπαρχει λαχταρα επιστροφης.
Σερνουμε τα βηματα μας λες και τα παπουτσια μας ζυγιζουν 100 κιλα το καθενα.
Ανεβαινοντας την σκαλα του αεροπλανου δινω νοερα από μεσα μου την υποσχεση στον εαυτο μου να ξαναρθω.
Φτανοντας και παλι στην Σιγκαπουρη, το changi μας κανει να χαλαρωσουμε και να συνεχισουμε τις αγορες μας.
Καποια στιγμη όμως, μας επιβεβαιωνει ότι το ταξίδι τελειωσε………
Το αεροπλανο απογειωθηκε……..
…..τα χαμογελα κοπηκαν………
.
