Ηνωμένο Βασίλειο Αρπαχτή στο Λονδίνο

[happiness]

Από δω τα φέραμε, από κει τα φέραμε, πάλι τα σκάσαμε. Είχαμε πει με τον φίλο μου ότι δεν θα πάμε πουθενά το Πάσχα για να κάνουμε οικονομία, αλλά βρε αδερφέ, όταν μαθαίνω ότι η Ryanair πετάει από αεροδρόμιο 1 ώρα από το σπίτι μας, και στο καπάκι μπαίνω στο site της και βλέπω το εισιτήριο για Λονδίνο να είναι στο αστρονομικό ποσό των ... 11 ευρώ, ε... , τι περιμένατε να συμβεί;
Από κει και πέρα όλα γίναν με συνοπτικές διαδικασίες, κυρίως επειδή 1 μήνα πριν το Πάσχα οι τιμές άρχισαν να αλλάζουν λίγο και να αυξάνονται. Αυτός ήταν και ο λόγος που αναγκαστήκαμε να κλείσουμε τις πτήσεις για Σάββατο-Τρίτη, αντί Τρίτη-Σάββατο που συζητούσαμε αρχικά. Αυτό θα μας έδινε μία μέρα παραπάνω. Έφαγα αρκετές ώρες βέβαια για να βρω τα διαδικαστικά. Γιατί τα εισιτήρια της Ryanair είναι εύκολα και φτηνά, αλλά δημιουργούν "προβλήματα".
Πρώτο πρόβλημα είναι το αεροδρόμιο προσγείωσης. Το Stansted είναι καμιά ώρα μακριά από το Λονδίνο, άρα χρειαζόμαστε τρόπο μετακίνησης. Το πρόβλημα αυτό περιπλέκεται περισσότερο αν συνδιαστεί με το γεγονός ότι η ώρα αναχώρησης από εκεί είναι 6:30'πμ. Το site του αεροδρομίου αναφέρει όλους τους δυνατούς τρόπους μετακίνησης, και προσανατολίζομαι προς τα μισθωμένα λεοφωρεία που είναι τα φτηνότερα και έχουν δρομολόγια όλη την νύχτα. Η αλυσιδωτή αντίδραση όμως δεν έχει τελειώσει ακόμα, και το πρόβλημα που γεννιέται εδώ είναι η πρόσβαση σε μία από τις αφετηρίες αυτών των λεοφωρείων. Ειδικά στις 3 τα ξημερώματα κάτι τέτοιο φαίνεται πολύ δύσκολο. Και εδώ έρχεται το travelstories.gr να μου λύσει τα χέρια άλλη μια φορά! Στις απορίες μου απαντάει συνφορουμίτισσα και υποδεικνύει αυτό το ξενοδοχείο. Φτηνό, κεντρικό και δίπλα από τον σταθμό μετρό Liverpool st που είναι και αφετηρία της μιας εταιρίας λεοφωρείων. Τέλειο! 60 ευρώ την βραδιά είναι πολύ καλή τιμή για κεντρικό Λονδίνο, αν και εξακολουθεί να τσούζει την ελληνική μας τσέπη, αλλά δεν βαριέσαι, 3 βραδιές είναι. Κλείνω αεροπορικά εισιτήρια, μετά το ξενοδοχείο, στο τέλος το λεοφωρείο. Κομπλέ. Τώρα το μόνο που μου μένει είναι να διαβάσω κανέναν τουριστικό οδηγό ​

 

[paefstra]

Μη μου πεις, μαζί πετάμε μεθαύριο;

 

[happiness]

Καλέ εγώ πέταξα και γύρισα. Γι αυτό γράφω την ιστορία

 

[paefstra]

Αυτό με το Πάσχα με μπέρδεψε

 

[happiness]

Έχεις δίκιο. Αναφέρομαι στις εκτεταμένες εκπαιδευτικές διακοπές του Πάσχα

 

[happiness]

Φτάσαμε το μεσημέρι στο Stansted. Το λεωφορείο που έχω κλείσει στις 4:00' για να πάμε Λονδίνο, το χάνουμε, γιατί οι Άγγλοι λένε πως δεν τους πολυαρέσουν οι ελληνικές ταυτότητες και μας καθυστερούν για έλεγχο. Πιάνουμε το επόμενο λεωφορείο (ευτυχώς ήταν στους όρους του εισιτηρίου ότι μπορούμε να μπούμε σε διαφορετικό δρομολόγιο, χωρίς επιπλέον χρέωση, εφόσον υπάρχουν θέσεις), μισή ώρα αργότερα. Ευτυχώς είναι μικρή καθυστέρηση.
Το ξενοδοχείο μας είναι σαν χτιστό πλοίο. Καινούριας (φαντάζομαι) "φιλοσοφίας", έχει πολύ φτηνές τιμές (για Λονδίνο μιλώντας) και πολλά δωμάτια, το κάθε ένα από τα οποία μοιάζει με καμπίνα πλοίου. Πολύ μικρό, ίσα-ίσα να χωράει ένα διπλό κρεβάτι, κι ένα μπάνιο με μια ντουζιέρα. Και κάπου εκεί, σταματάνε οι "παροχές" . Οτιδήποτε παραπάνω από το δωμάτιο και τα σεντόνια, πρέπει να πληρωθεί εξτρά. Πετσέτες και σαμπουάν, internet, τηλεόραση, μπιστολάκι ...you name it! Κάνεις την σούμα όσων χρειάζεσαι και βλέπεις αν σε συμφέρει. Για εμάς είναι μια χαρά. Τι άλλο να ζητήσεις από ένα δωμάτιο ξενοδοχείου, όταν είσαι τουρίστας στο εξωτερικό;
London-1st day - Google Maps
Μετά από πολύ λίγη ξεκούραση πάμε να κάνουμε μια μικρή παρα-ποτάμια βόλτα, όσο έχουμε φως ακόμα. Συνειδητοποιούμε πολύ γρήγορα ότι οι αποστάσεις είναι πιο κοντινές απ' ότι μας φαίνονται στον χάρτη. Η βόλτα γίνεται γρήγορα και άνετα. Δεν βλέπουμε πολύ κίνηση. Το ποτάμι είναι τόσο λασπερό που νομίζω ότι βλέπω σύννεφα σκόνης να αναδεύονται κάτω από την επιφάνεια.
[imga="right"]http://1.bp.blogspot.com/-oGSS3Q3Ry0k/T4Xw10eiXlI/AAAAAAAADd8/Uina0Q6yxro/s320/DSCF3202.JP[/imga]
Βλέπουμε την St Paul από μακριά και περπατάμε την γέφυρα millenium bridge. Απέναντι απ' την γέφυρα είναι το Tate modern. Στο βάθος φαίνεται το Big Ben και απ' την άλλη μεριά η Tower bridge. Για πρώτη εντύπωση είναι μια χαρά Σταμπάρουμε τα καραμελωμένα φυστικάκια που πουλάνε οι πλανόδιοι στην αρχή της γέφυρας και γεμίζουν τον αέρα με υπέροχη μυρωδιά, αλλά τα αναβάλουμε για αύριο. Στην πορεία πετυχαίνουμε κλεψιμέικο οβελίσκο. Γελάμε με τα απίστευτα σουρφώματα των Άγγλων και εγώ θυμήθηκα τις αισθητικές παρεμβάσεις του Οβελίξ στα μενίρ του, μετά την επίσκεψη στην Αίγυπτο.
Συνεχίσαμε το περπάτημα, δίπλα στο ποτάμι πάντα, και φτάσαμε κατά τις 8:00'-8:30' στο "κρασάδικο" που ήθελε ο boyfriend (έτσι τον λέμε τώρα που είμαστε στην Αγγλία ) να πάμε. Του το έχει συστήσει ένας καλός του φίλος που είχε μείνει στο Λονδίνο κανά εξάμηνο. Είναι λέει κελάρι και είναι ωραίο. Και όντως είναι. Κατεβαίνουμε λίγες σκάλες στην είσοδο και μπαίνουμε σε έναν χώρο υπόγειο, στριμωγμένο και κυριολεκτικά πήχτρα στον κόσμο. Τραπέζια έχουν χωθεί σε κάθε γωνία, και όπου έχει περισσέψει χώρος, στέκονται όρθιοι θαμώνες με τα ποτήρια τους στο χέρι. Βλέπουμε πολλούς τουρίστες (να δεις που θα το' χουν οι τουριστικοί οδηγοί το μαγαζί), αλλά και άγγλους. Προς τα μέσα, ο χώρος γίνεται χαμηλοτάβανος, με τους χαρακτηριστικούς μαύρους τοίχους του παλιού κελαριού. Εκεί ο μόνος φωτισμός είναι ένα κερί πάνω σε κάθε τραπέζι και ότι φως μπαίνει από το υπόλοιπο μαγαζί. Είναι πολύ γουστόζικο. Το μαγαζί μου θυμίζει τα αντίστοιχα που είχαμε πάει στο Παρίσι, μόνο που εδώ έχει περισσότερη σκόνη και περισσότερες φωτογραφίες των βασιλιάδων της Αγγλίας Το κατάστημα προσφέρει κρασί και κάτι gourmet κρύα μεζέδια. Ο boyfriend αναλαμβάνει την επιλογή του ποτού και εγώ του φαγητού. Μέτρια μας βγήκαν και τα δύο, κι ας ήταν ακριβά. Τραπέζι για να κάτσουμε, ούτε για δείγμα. Στο τέλος καταλήξαμε και οι δύο σε μια καρέκλα, αυτός καθισμένος και γω πάνω στα πόδια του, δίπλα από ένα πεζουλάκι όπου ακουμπούσαμε επίφοβα τα πιάτα και τα ποτήρια, και μάλλον ήμασταν και τυχεροί. Το ευχαριστηθήκαμε όμως, όπως και να 'χει.
[imga="left"]https://lh5.googleusercontent.com/-EWP5xDOZwPI/T4XyvVOCBeI/AAAAAAAADek/pONwfbc_SJM/s320/DSCF3210.JPG[/imga]Μετά από κανά δίωρο εγώ είμαι ήδη λιώμα. Την κάνουμε και πάμε προς το μετρό. Ο boyfriend μου γκρινιάζει λίγο γιατί είναι νωρίς και προτείνω να κάνουμε μία μικρή βολτίτσα στην Brick lane που είναι κοντά στο ξενοδοχείο και έχω διαβάσει στο φόρουμ ότι "έχει θέμα" και έμεινα με την εντύπωση πως θα είναι πολύ καλή για φαγητό και ποτό. Ευτυχώς που την κάναμε αυτή την μικρή επίσκεψη, για να ξέρουμε να μην ξαναπατήσουμε! Ο θησαυρός αποδείχτηκε άνθρακας τουριστίλας στυλ greek island, αλλά με ινδούς.
Γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Η pub που είναι ακριβώς απέναντι είναι γεμάτη κόσμο και φασαρία. Αν και ελαφρώς παρακμιακή, μας κάνει πολύ καλή εντύπωση και σκεφτόμαστε μήπως την επισκεφτούμε κάποιο βράδυ. Το ζεστό βραδινό ντουζάκι το ευχαριστιέμαι ιδιαιτέρως. Το στρώμα του κρεβατιού είναι μαλακό και φιλόξενο, αν και μάλλον παραήταν μαλακό γιατί πιάστηκα. Χμμμ... τώρα που το σκέφτομαι, νομίζω πως μετά από τέτοια κούραση θα πιανόμουν οπουδήποτε