Giristroula
Member
- Μηνύματα
- 723
- Likes
- 348
- Επόμενο Ταξίδι
- κάτσε να μαζώξω κάνα χρήμ
- Ταξίδι-Όνειρο
- Κίνα, Ιαπωνία
ΜΟΣΧΑ-ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ
Από όσο είχα διαβάσει, η Ρωσία μου φαινόταν διαφορετικός και πρωτότυπος προορισμός. Έτσι λοιπόν τον έφερα στην μπροστινή μεριά του μυαλού μου, τον ανέβασα στη λίστα μου με τα "προσεχώς" ταξίδια μου και πρόπερσι το καλοκαίρι κατάφερα να προσγειωθώ με την ηρωϊκή Ολυμπιακή στο αεροδρόμιο της Μόσχας, μετά από τετράωρη περίπου πτήση!Ιούλιος μήνας με θερμοκρασία γύρω στους 28 βαθμούς! Μια χαρά καιρός!
Μόσχα...Το 1147 έγινε για πρώτη φορά μνεία στο όνομα Μόσχα και στον ιδρυτή της, Πρίγκιπα Γιούρι Ντολγκορούκι. Ωστόσο, σύμφωνα με υπολογισμούς αρχαιολόγων, που έγιναν βάσει ανασκαφών, η γέννησή της προσδιορίζεται μερικά χρόνια πρωτύτερα. Η πρώτη λοιπόν εκείνη μικρή πόλη ήταν χτισμένη στη συμβολή του ποταμού Μόσχοβα με το μικρότερο ποταμό Νεγκλίναιγα, ο οποίος έχει σκεπαστεί. Σε κείνη ακριβώς την περιοχή ανάμεσα στα τέλη του 11ου αι. και στις αρχές του 12ου χτίστηκε το πρώτο Κρεμλίνο (οχυρό). Η πρωταρχική μορφή του προστατευτικού αυτού περιτειχίσματος ήταν από ξύλο και πέτρες.Δυστυχώς, εκείνο το οχυρό μαζί με τις εκκλησίες που είχε στις αγκάλες του καταστράφηκαν ύστερα από μογγολική εισβολή. Οι κάτοικοι της Μόσχας δεν το έβαλαν κάτω. Το 14ο αι. κατασκεύασαν ένα νέο Κρεμλίνο, από λευκές πέτρες με νέες εκκλησίες, από τις οποίες σήμερα η μοναδική που διασώζεται είναι η μικρή εκκλησία Σπάσνα Μπόρου (του Σωτήρα Δάσους). Εκείνη μάλιστα τη χρονιά, η Μόσχα πήρε τα σκήπτρα από το Κίεβο και έγινε αυτή η θρησκευτική πρωτεύουσα της Ρωσίας. Τη σημερινή και τελική του μορφή με τα κόκκινα τούβλα, τους πύργους και το μεγαλοπρεπές ρολόϊ του, το Κρεμλίνο απέκτησε το 15ο αι., λίγα χρόνια μετά την πτώση της Κων/πολης.
Την πρώτη μέρα μόλις φτάσαμε τακτοποιηθήκαμε σε δωμάτιo του 18ου ορόφου του Hotel Cosmos με τα 2500 δωμάτια και αφού γεμίσαμε το ρεζερβουάρ με body fuel και ξεκουραστήκαμε λιγουλάκι, ξεκινήσαμε για την πρώτη εξερεύνηση!
Πρώτη εξερεύνηση ο υπόγειος κόσμος...μία επίσκεψη στο μοσχοβίτικο μετρό ισοδυναμεί με ένα ταξίδι στα έγκατα της ρωσικής πρωτεύουσας:μία ανθρώπινη μυρμηγκοφωλιά με σταθμούς που θυμίζουν πραγματικά έργα τέχνης. Κατεβαίνοντας τις σκάλες ξεκίνησαν τα απανωτά σοκ...Ένα από αυτά ήταν το βάθος των σταθμών...περίπου στα 350 μ. κάτω από τη γη...ανεβήκαμε στις τεράστιες κυλιόμενες σκάλες και μας φάνηκε ταξίδι ώσπου να φτάσουμε στην πλατφόρμα! Δεύτερο σοκ: ο αριθμός και ο όγκος των επιβατών, καθώς το Μετρό χρησιμοποιείται από 10.000.000 βιαστικούς Μοσχοβίτες κατά μέσο όρο την ημέρα. Αφού προσγειωθήκαμε με τις κυλιόμενες σκάλες και ξελαμπικάραμε από τη διαφορά υψομέτρου...αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε οτι βρισκόμασταν σε ένα πολύ ζωντανό μέρος με μικρά μαγαζιά, ανθοπωλεία, μίνι ταχυφαγία, αδέσποτα σκυλιά, επαίτες, μουσικούς, πλανόδιους πωλητές! Φτάνοντας προς την αποβάθρα αλλάξαμε εικόνα καθώς βρεθήκαμε μπροστά σε έργο τέχνης...θα σας πω αργότερα τι περιελάμβανε! Το Μετρό σχεδιάστηκε το 1930 και άνοιξε την πρώτη του γραμμή πέντε χρόνια αργότερα. Το 1941 οι σταθμοί του χρησιμοποιήθηκαν ως καταφύγια, ενώ το υπουργικό συμβούλιο μετέφερε τα γραφεία του στις πλατφόρμες του σταθμού Μαγιακόφσκαγια, στον οποίο και ο Στάλιν εκφώνησε πολλούς λόγους του. Για λόγους ασφαλείας ο Στάλιν διέθετε και τη δική του γραμμή (γαλάζια), η οποία ξεκινούσε από το Κρεμλίνο και το σταθμό Αλεξαντρόφσκι Σαντ και κατέληγε στην Κουτουζόφσκαγια. Η γραμμή αυτή τέθηκε στη διάθεση του κοινού λίγο μετά το θάνατό του. Από τους πιο εντυπωσιακούς σταθμούς (συνολικά αριθμεί 172) είναι οι εξής:Σμολένσκαγια, Κιέβσκαγια, Αρμπάτσκαγια, Μαγιακόφσκαγια, Οκταμπέρσκαγια. Μείναμε άφωνοι καθώς επισκεπτόμασταν διάφορους τέτοιους σταθμούς για τους ωραίους πολυελαίους, για τα ζωγραφιστά ταβάνια, για τις γρανιτένιες κολόνες, για τα πολύχρωμα βιτρώ, για τα γλυπτά στους τοίχους, για τα σούπερ ψηφιδωτά, για τα αγάλματα, για τις περίτεχνες γύψινες διακοσμήσεις. Αισθανθήκαμε οτι είμασταν στην είσοδο ενός μουσείου παρά σε σταθμό του Μετρό!
Η εξερεύνηση τη μέρα αυτή συνεχίστηκε με το σήμα κατατεθέν της Μόσχας...την Κόκκινη πλατεία που αποτελεί το μοναδικό αξιοθέατο που δεν πρόκειται με τίποτα να ξεχάσει ο επισκέπτης της Μόσχας! Η ετυμολογία του ονόματός της αποτελεί διαφιλονικούμενη έννοια ως σήμερα. Η πρώτη λοιπόν εκδοχή της σημερινής ονομασίας Κράσναγια Πλόσαντ, βάσει πιστής μετάφρασης αποδίδεται ως Κόκκινη πλατεία. Στα παλαιορωσικά όμως το "Κράσναγια" σήμαινε όμορφη, δηλαδή όμορφη πλατεία. Η πιο πρόσφατη εκδοχή τη θέλει κεντρική πλατεία.
Μπήκαμε από τη βόρεια πύλη δίπλα από το κατακόκκινο ιστορικό μουσείο της Μόσχας.
Πρόκειται για ορθογώνια πλατεία. Αφήνοντας πίσω μας το ιστορικό μουσείο θαυμάζαμε τριγύρω τα διάφορα κτίρια. Από τα δεξιά μας τα τείχη του Κρεμλίνου
και το Μαυσωλείο του Λένιν
, οι τάφοι των ηγετών της και των σημαντικότερων προσωπικοτήτων της Σοβιετικής Ένωσης. Μπροστά μας ο ναός του Αγ. Βασιλείου με τα παραμυθένια χρώματα στους τρούλους του. Αριστερά, ένα άλλο κομψοτέχνημα, το εμπορικό κέντρο Γκουμ, χτισμένο το 1889.
Τη σοβιετική περίοδο φιλοξενούσε κρατικά καταστήματα, ενώ σήμερα υπάρχουν υπέροχα καφέ και ακριβοί οίκοι μόδας. Η εικόνα αυτή σε συνδυασμό με το χρυσοκέντητο ρολόι στον πύργο του Κρεμλίνου, του οποίου οι καμπάνες χτυπούν κάθε μία ώρα μας μετέφεραν σε ένα πραγματικό παραμύθι! Κάναμε μία γύρα στην πλατεία, οι φωτογραφικές πήρανε φωτιά και μπήκαμε στο πολυκατάστημα απλά για να χαζέψουμε. Βεβαίως δεν αγοράσαμε τίποτα, πρώτον διότι τέτοιες φιρμιές βρίσκουμε και στην Ελλάδα, εάν θελήσουμε, και δεύτερον διότι στα ταξίδια δεν σπαταλάμε χρόνο για ψώνια! Μεγάλη και απαράβατη αρχή! Η ώρα 10 το βράδυ και ο ουρανός καταγάλανος...βλέπετε βρισκόμασταν στην περίοδο των "λευκών νυχτών"!
Βγήκαμε από την Κόκκινη πλατεία και σταθήκαμε σε μία υπαίθρια αγορά με μπαμπούσκες, οι οποίες συμβολίζουν τη γονιμότητα και γι' αυτό το λόγο μέσα από την κοιλιά της μεγάλης βγαίνει η πιο μικρή κ.ο.κ. Υπήρχαν πραγματικά πολύ ωραία σχέδια και πολλά μεγέθη. Βρήκαμε συλλογές που αποτελούνταν από 15 τεμάχια.
Κάτω από την πλατεία και το Κρεμλίνο συναντήσαμε ένα μεγάλο πάρκο, που αποτελεί σημαντικό πνεύμονα πρασίνου με διάφορα δένδρα και γρασίδι, όπου οι Μοσχοβίτες πηγαίνουν τα ΣΚ και κάνουν πικ νικ. Επίσης στο πάρκο αυτό έχουν κατασκευάσει κάτι φοβερά συντριβάνια και ένα μικρό ποταμάκι μέσα στο οποίο υπάρχουν αγάλματα με διάφορες παραστάσεις.
Αρκετός κόσμος και παιδάκια έκαναν τη βραδινή τους βόλτα μέσα στην ήσυχη αυτή περιοχή!
Είχε αρχίσει να βραδιάζει και επιστρέψαμε προς την Κόκκινη πλατεία, η οποία είχε βάλει το βραδινό της φόρεμα και είχε ανάψει τα φώτα της με αποτέλεσμα το θέαμα να είναι πιο μαγευτικό. Κατευθυνθήκαμε προς το Μετρό με σκοπό να πάμε στο ξενοδοχείο γιατί η κούραση του ταξιδιού και της πρώτης ημέρας έκανε την εμφάνισή της.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ
Ανανεωμένοι και ξεκούραστοι κατεβήκαμε στο χώρο του πρωϊνού για τον καθιερωμένο πρωινό καφέ! Στη συνέχεια πήραμε τους δρόμους...
Εντύπωση μας έκανε το γεγονός οτι η Μόσχα είναι μεγαλούπολη, φιλοξενεί 15.000.000 κατοίκους και δεν περπατιέται με τίποτα. Μπορεί να περπατάς κανά μισάωρο για να ολοκληρώσεις ένα τετράγωνο. Οι δρόμοι της τεράστιοι, με μεγάλες νησίδες στο μέσον γεμάτες γρασίδι και λουλούδια. Τριγύρω πελώρια μακρόστενα κτίρια. Πολύ εμφανή στην πόλη είναι τα επτά κτίρια που μοιάζουν μεταξύ τους και λέγονται "Οι 7 αδελφές του Στάλιν". Τα κτίρια αυτά στεγάζουν το Παν/μιο
, Υπουργεία, ιδιωτικές εταιρείες. Χαρακτηριστικός είναι ο ποταμός Μόσχοβα, ο οποίος παγώνει το χειμώνα και κάνουν πατινάζ. Επίσης χαρακτηριστικότατες είναι πάμπολλες εκκλησίες στη Ρωσία γενικά με τους κρεμμυδόσχημους τρούλους, οι οποίοι δε συμβολίζουν κρεμμύδια, αλλά κεριά. Είναι ξύλινοι καλυμμένοι από φύλλα χρυσού. Κάτω από το σταυρό υπάρχει η ημισέληνος, που συμβολίζει την πάταξη των μουσουλμάνων. όλα αυτά λοιπόν τα παρατηρήσαμε σε αυτήν την περιήγησή μας στην πράξη! Τελικός μας στόχος για το πρωϊνό αυτό ήταν το Κρεμλίνο, καθότι την προηγούμενη μέρα, είχαμε περπατήσει μόνο στην Κόκκινη πλατεία και το είδαμε εξωτερικά. Η είσοδος στο Κρεμλίνο δεν επιτρέπεται χωρίς να προηγηθεί έλεγχος ταξιδιωτικών εγγράφων και σωματικός έλεγχος. Αφού υποστήκαμε και αυτή την ταλαιπωρία μπήκαμε στο χώρο του Κρεμλίνου, στον οποίο υπάρχουν πολλά κτίρια, εκκλησίες
, και κήποι. Επικρατούσε φοβερή ησυχία, άκρα του τάφου σιωπή! Έπρεπε να περπατάμε μόνο πάνω στις διαβάσεις, καθώς στον υπόλοιπο δρόμο κινούνταν διάφορα οχήματα που ανήκανε στα γύρω κτίρια. Περιηγηθήκαμε σίγουρα για ένα δίωρο στο χώρο αυτό και θαυμάσαμε το πρώτο θέατρο της Μόσχας, πολλές εκκλησίες, ένα κανόνι που ζυγίζει 40 τόνους
, μία τεράστια καμπάνα στην οποία είχανε κόψει ένα κομμάτι της, επισκεφτήκαμε το ναό του Αρχ. Μιχαήλ που αποτελεί το κοιμητήριο των Τσάρων, το Ναό της Κοιμήσεως και το Ναό της Κατάθεσης της Τιμίας Ζώνης.
Εκεί κοντά βρίσκεται και το Παλάτι των Τσάρων. Στη συνέχεια περπατήσαμε στα μονοπάτια των κήπων μαζεύοντας οξυγόνο και δροσιά.
Η πείνα μας έκοψε το στομάχι όμως και έτσι αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς το ξενοδοχείο για να φάμε και να ξαποστάσουμε. Δοκιμάσαμε την τοπική σπεσιαλιτέ σούπα μπορς και διάφορα είδη μπριος, γεμιστά μαλακά ψωμάκια με τυριά ή σπανάκι ή κρέας. Ακολούθησε ένα σχετικό χαλάρωμα στο δωμάτιο και το βραδάκι κυκλοφορήσαμε στην περιοχή του ξενοδοχείου που δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο αξιοθέατο.
ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ
Η μέρα αυτή ήταν αφιερωμένη στο Ζαγκόρσκ
, που απέχει 75 χιλ. από τη Μόσχα και αποτελεί σήμερα το σπουδαιότερο ρωσικό μοναστήρι που περιλαμβάνει υπέροχες εκκλησίες, που κατά τους ειδικούς θεωρούνται οι ομορφότερες της χώρας και αποτελούν ταυτόχρονα σημαντικότατους τόπους λατρείας.
Εκείνο που μου έχει μείνει στο μυαλό είναι το πλήθος κόσμου που συνέρεε στο χώρο αυτό, η μυστηριακή μοναστική ατμόσφαιρα και κάποιοι από τους ναούς. Η Αγ. Τριάδα, που είναι ένας θεσπέσιος λευκός ναός, το παλαιότερο πέτρινο κτίριο του μοναστηριού, οικοδομήθηκε το 1422 πάνω στον τάφο του Αγ. Σεργίου, την ημέρα που αυτός αγιοποιήθηκε. Από τους υπόλοιπους ναούς πολύ ωραίος είναι ο καθεδρικός της Κοιμήσεως που βρίσκεται στο κέντρο της Μονής. Χτίστηκε το 1599 με εντολή του Ιβάν του Τρομερού, διαθέτει έναν χρυσό τρούλο γύρω από τον οποίο υπάρχουν 4 μπλε θόλοι
. Γενικά οι εκκλησίες που υπάρχουν εκεί διαθέτουν εξαιρετικές αγιογραφίες, περίτεχνους πολυελαίους, υπέροχα ξυλόγλυπτα τέμπλα και ψηφιδωτά.Το μοναστήρι εξακολουθεί να αποτελεί το επίκεντρο της ρωσικής Ορθοδοξίας. Έχει 140 μοναχούς και στους χώρους του φιλοξενεί ιερατική σχολή.
Έξω από τα τείχη της μονής υπήρχαν φυσικά οι πλανόδιοι πωλητές με τις γοητευτικές Ματριόσκες και άλλα παλιά ρώσικα αναμνηστικά σε αρκετά καλές τιμές.Χαζολογήσαμε λίγο στην αγορά αυτή, κάναμε κάτι μικρά ψώνια και συνεχίσαμε.
Περίπου δέκα λεπτά από μοναστήρι βρίσκεται η πόλη Σεργκέιεφ Ποσάντ με πολύ γραφικά καφέ και εστιατόρια, την οποία και επισκεφτήκαμε, κάνοντας μία στάση για φαγητό και καφεδάκι.
Έφτασε όμως το απόγευμα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τη Μόσχα.
Στη Μόσχα συνεχίσαμε...επισκεφτήκαμε την περιοχή του Παν/μιου. Το κεντρικό κτίριο του Παν/μιου στεγάζεται σε "μία αδελφή του Στάλιν", διαθέτει 24000 αίθουσες και φιλοξενεί δύο μόνο σχολές. Η Παν/πολη βρίσκεται στο λόφο των Σπουργιτιών. Πρόκειται για μεγάλη έκταση με πολλά κτίρια και απέραντο πράσινο. Και εκεί ήταν στημένη υπαίθρια αγορά με λογιών λογιών μπαμπούσκες. Σε κάποιο σημείο δημιουργούνταν ένα μπαλκόνι από όπου η θέα προς την πόλη ήταν καταπληκτική...φαινόταν όλες οι αδελφές του Στάλιν, οι εκκλησίες με τους κρεμμυδόσχημους τρούλους, τα διάφορα σοβιετικά κτίρια. Χαζέψαμε τη θέα, τραβήξαμε τις απαραίτητες φωτό και αναχωρήσαμε.
Την επόμενη ημέρα το μεσημέρι επρόκειτο να πετάξουμε για το άλλο διαμάντι της Ρωσίας, την Αγ. Πετρούπολη και έπρεπε να ετοιμάσουμε βαλίτσες και να ξεκουραστούμε. Επιστροφή στο ξενοδοχείο και χαλάρωση...
ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΡΑ
Κοιμηθήκαμε αρκετές ώρες και μαζέψαμε ενέργεια, πήραμε το πρωϊνό μας χαλαρά χαλαρά και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο με σκοπό να πάρουμε το αεροπλάνο για την Αγ. Πετρούπολη. Μπορούσαμε να πάρουμε και βραδινό τρένο, το ταξίδι διαρκεί περίπου 8 ώρες, αλλά προτιμήσαμε τον πιο γρήγορο τρόπο! Έτσι πετάξαμε με τη μεσημεριανή πτήση και σε μία ωρίτσα είμασταν στο αεροδρόμιο Pulkovo, σε μία από τις πιο αριστοκρατικές πόλεις της Ρωσίας...την Αγ. Πετρούπολη!
Πριν να επισκεπτώ την Ρωσία είχα διαβάσει το βιβλίο "Ο μπρούτζινος καβαλάρης" της ρωσίδας συγγραφέως Πωλίνα Σίμονς, αληθινή ιστορία που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου σε διάφορες πόλεις της Ρωσίας και στο Λένιγκραντ, την παλιά ονομασία της Αγ. Πετρούπολης. Η ιστορία του βιβλίου αυτού μου άρεσε πολύ, έμαθα διάφορα ιστορικά στοιχεία για την περιοχή και έζησα παράλληλα και έναν μεγάλο έρωτα δύο ανθρώπων που αγαπιούνταν πραγματικά, έγινα και γω μάρτυρας των κακουχιών που περνούσαν και της πείνας, έκανα μαζί τους βόλτες σε διάφορες περιοχές του Λένιγκραντ και έτσι είχα αρχίσει να επεξεργάζομαι την ιδέα του ταξιδιού μου στη Ρωσία. Εάν πέσει στα χέρια σας το βιβλίο αυτό να το ξεκινήσετε κατευθείαν...είμαι σίγουρη πως θα σας αρέσει. Σε όσους φίλους το έδωσα έμειναν κατενθουσιασμένοι και μου ζήτησαν και τη συνέχεια του με τίτλο "Τατιάνα και Αλεξάντερ" της ίδιας συγγραφέως. Ο μπρούτζινος καβαλάρης είναι ένα άγαλμα
που βρίσκεται σε κάποια πλατεία της Αγ. Πετρούπολης, το οποίο έδωσε έμπνευση στον Πούσκιν, το γνωστό Ρώσο ποιητή, να γράψει το ποιήμά του με ομώνυμο τίτλο!Όλο αυτό ήταν μία παρένθεση για να σας εξηγήσω πώς μου ήρθε η ιδέα της Ρωσίας!
Η πρώτη εικόνα της πόλης αυτής είναι πάλι οι τεράστιοι δρόμοι, το κάθε ρεύμα μπορεί να είχε 3 ή 4 λωρίδες και ως διαχωριστικό των δύο ρευμάτων σε κάποιες περιοχές υπήρχαν νησίδες με πολύχρωμα λουλουδάκια! Υπάρχει Μετρό και στην Αγ. Πετρούπολη. Εμένα πάντως μου φάνηκε πιο συμμαζεμένη πόλη και μου έδωσε την εντύπωση πως περπατιέται ευκολότερα από τη Μόσχα! Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, το Pribaltiyskaya Hotel στο νησί Vasilyevski, το οποίο δεν ήταν ιδιαίτερο κεντρικό, αλλά με ένα λεωφορειάκι σε 10' λεπτά είμασαν στο κέντρο! Το ίδιο το ξενοδοχείο βρεχόταν από τη μία πλευρά του από τη Βόρεια Θάλασσα και υποτίθεται οτι είχε θέα στον Κόλπο της Φιλανδίας.Τακτοποιηθήκαμε, κάναμε ένα χαλαρωτικό μπανάκι και ξεκινήσαμε, εξοπλισμένοι με τη χαρά της εξερεύνησης, τις βόλτες μας! Μπήκαμε στο λεωφορείο της γραμμής με πορεία προς το κέντρο της Αγ. Πετρούπολης, τη γνωστή λεωφόρο Νιέφσκι! Ώσπου να βγούμε στο ποτάμι περάσαμε από κάποιες συνοικίες χωρίς κάποιο σημαντικό αξιοθέατο. Απλά είδαμε διάφορες γειτονιές, με ωραία κτίρια, με μαγαζιά, ήσυχους δρόμους. Όταν φτάσαμε στον ποταμό Νέβα, συναντήσαμε ένα πολύ ωραίο κτίριο που ήταν η Ακαδημία των Τεχνών που φιλοξενεί έργα διάσημων Ρώσων καλλιτεχνών και λίγο παραδίπλα το ζωολογικό και το ναυτικό μουσείο που βρίσκονται στην πλατεία Birzhevaya Pl, την πλατεία με σήμα κατατεθέν τους δύο κόκκινους και πανύψηλους φάρους. Περάσαμε τη γέφυρα Dvortsovyy, η οποία το καλοκαίρι 2-5 τη νύχτα σηκώνεται για να περάσουν τα κρουαζιερόπλοια. Το χειμώνα δεν το συζητώ...το ποτάμι παγώνει οπότε δεν κινείται τίποτσι! Το θέμα είναi οτι εμείς για να πάμε στο ξενοδοχείο έπρεπε να έχουμε περάσει με το λεωφορείο τη γέφυρα ως τις 2 γιατί αλλιώς έπρεπε να περιμένουμε ως τις 5! Δε χρειάστηκε βέβαια να παραμείνουμε στο κέντρο καμία μέρα τόσο αργά! Με το που περάσαμε τη γέφυρα στεκόταν αγέρωχο μπροστά μας από τη μία πλευρά το Ναυαρχείο
, ένα από τα πιο γνωστά κτίρια της περιοχής. Από την άλλη πλευρά, το Ερμιτάζ
, ένα τεράστιο οικοδόμημα με πολυάριθμα δωμάτια που στεγάζει το γνωστό μουσείο. Πίσω από το Ερμιτάζ βρεθήκαμε σε μία μεγάλη μεγάλη πλατεία, την Dvortsovaya Ploshshad,
στη μέση της οποίας υπήρχε μία θεόρατη κολόνα με το άγαλμα του Αλεξάνδρου πάνω πάνω.
Εκεί αποβιβαστήκαμε για να περπατήσουμε και να πάρουμε την πρώτη γεύση! Ήταν ήδη βραδάκι γύρω στις 8 αλλά ο ουρανός λίγο συννεφιασμένος με τάση για βροχή! Πολύ κοντά στη γέφυρα του Νέβα, στεκόταν μεγαλόπρεπος και καμαρωτός ο ναός του Αγ. Ισαάκ που χωράει 10.000 πιστούς.
Πρόκειται για καθεδρικό ναό, στο εσωτερικό του δεν υπάρχουν καθίσματα, στο ιερό θαυμάσαμε ένα καταπληκτικό βιτρώ που εικόνιζε το Χριστό και τα μάρμαρα στους τοίχους τα είχανε φέρει από Γαλλία και Ιταλία. Απέναντι από τον καθεδρικό του Αγ. Ισαάκ υπάρχει ένα μεγάλο παλαιού στυλ ξενοδοχείο, στο οποίο ο Χίτλερ ζήτησε να του ετοιμάσουν μία πολυτελή σάλα για να γιορτάσει τη νίκη του αλλά...έμεινε με τη χαρά! Περπατήσαμε αρκετά στην περιοχή πίσω από τον καθεδρικό του Αγ. Ισαάκ και φτάσαμε ψηλά ως το παλάτι Γιουσούποφ και την Σενάγια Πλοσάντ, εκεί όπου διαδραματίστηκε το μυθιστόρημα του ΝοτστογιέφσκΪ "Έγκλημα και Τιμωρία". Σταθήκαμε λίγο και αφήσαμε τη φαντασία μας να καλπάσει...Δυστυχώς όμως κάτι χοντρές ψιχάλες μας χάλασαν τον ειρμό της φαντασίας και έτσι ψάξαμε κάποιο μέρος να ξαποστάσουμε και να πιούμε μία μπύρα. Είχε πια νυχτώσει και η βρόχη δυναμώσει. Γύρω στις 12 πήραμε το λεωφορείο για το ξενοδοχείο...ώρα για ύπνο!
ΠΕΜΠΤΗ ΜΕΡΑ
Η πέμπτη μέρα μας βρήκε ξεκούραστους και ανανεωμένους για καινούριες βόλτες!Πήραμε το πρωϊνό μας και βγήκαμε στους δρόμους... ως γνωστόν! Ξεκινήσαμε για το Νησί του Πέτρου και Παύλου.
Πρόκειται για ένα μικρό νησάκι μέσα στο Νέβα, στο οποίο υπάρχει ένα φρούριο και μέσα σ' αυτό ο ναός του Πέτρου και Παύλου, όπου βρίσκονται οι τάφοι του Μεγάλου Πέτρου και της Αικατερίνης (αυτοί οι δύο ήταν ζευγάρι με τη διαφορά οτι στην Αικατερίνη δεν αρκούσε μόνο ένας άνδρας, είχε δυνάμεις η γυναίκα για πολλούς μαζί...έτσι λένε διάφορες πηγές...δεν το λέω μόνο εγώ!). Ο πλούτος είναι εμφανής σε αυτή την εκκλησία...πολύ χρυσό παντού, διακοσμημένες κολόνες, πολυέλαιοι, ωραίος άμβωνας, περίτεχνο τέμπλο.Ξεναγηθήκαμε στο ναό, περπατήσαμε γύρω από τα τείχη και αναχωρήσαμε. Επόμενη στάση έγινε στο επόμενο νησί, όπου θαυμάσαμε το πολεμικό πλοίο Ουρόρα, από το οποίο ξεκίνησε η Επανάσταση των Μπολσεβίκων με την ρίψη μίας βόμβας!
Βγάλαμε τις σχετικές φωτογραφίες και ξανά πίσω με σκοπό να περάσουμε τη γέφυρα και να φτάσουμε στην αρχή της οδού Νιέφσκι για να περιηγηθούμε στο δρόμο αυτό με τα περισσότερα αξιοθέατα!
Η Νιέφσκι ξεκινά από το Ναυαρχείο, έχει μήκος 5 χιλ και με διάφορες στάσεις σε αξιοθέατα και σε καφέ μπορεί να σπαταλήσει κανείς και ολόκληρη τη μέρα του! Καταρχήν σε πολλά σημεία δεξιά και αριστερά υπάρχουν κανάλια στις όχθες των οποίων τα κτίρια και οι γειτονιές είναι πολύ γραφικές. Ο κεντρικός δρόμος είναι πολύ φαρδύς με εξαιρετική κίνηση οχημάτων και ανθρώπων. Ξεκινήσαμε το χαζολόγημα στα διάφορα κτίρια και στα μαγαζιά. Ενίοτε μπαίναμε και στους κάθετους δρόμους, εάν βλέπαμε κάτι που μας τραβούσε την προσοχή! Πάνω στην κεντρική λεωφόρο βρεθήκεμε μπροστά σε ένα ημικύκλιο με κίονες στη μέση του οποίου υπήρχε η εκκλησία της Παναγίας του Καζάν.
Κατασκευάστηκε από κάποιο Ρώσο Αρχιτέκτονα που είχε σπουδάσει στην Ιταλία και έτσι δικαιολογείται το ημικύκλιο με τις κολόνες! Πρόκειται για θαυματουργή Παναγία και τιμάται ιδιαιτέρως από τους Ρώσους, όπως τιμάμε εμείς την Παναγία της Τήνου! Μπήκαμε για να θαυμάσουμε το εσωτερικό του ναού και βρεθήκαμε ανακατεμένοι σε μία ουρά πιστών που είχε σχηματίσει σαλίγκαρο για να προσκυνήσουν την εικόνα της Παναγίας. Εξήλθαμε και συνεχίσαμε...Ακριβώς απέναντι σε έναν κάθετο δρόμο είδαμε από μακριά έναν ναό απίστευτης ομορφιάς και μοναδικότητας. Το ναό του Ρέοντος Αίματος ή αλλιώς ναό της Αναστάσεως!
Πλησιάσαμε και μείναμε εκστασιασμένοι...Οι φωτογραφικές μηχανές πήρανε φωτιά! Φαινότανε τεράστιος και είχε χρώμα γκρι βασικά με πολύχρωμα ψηφιδωτά, πράσινα μωσαϊκά και χρυσό και τους γνωστούς στη Ρωσία κρεμμυδόσχημους τρούλους! Εκεί δολοφονήθηκε ο τσάρος Αλέξανδρος. Υπέστη μεγάλες καταστροφές και βομβαρδισμούς κατά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε λειτουργούσε και σαν τόπος ταφής των πιστών. Χρειάστηκαν πάνω από 20 χρόνια για την ανακατασκευή του! Το 1998 άνοιξε για το κοινό, σαν μουσείο πλέον και όχι σα ναός, γι' αυτό το λόγο έχει και είσοδο για να μπεί κανείς στο εσωτερικό του, στο οποίο υπάρχουν 7000 τμ μωσαϊκών. Φέραμε μία γύρα στο ναό και θαυμάσαμε την κάθε πλευρά του όπως έκανε και πλήθος κόσμου. Πίσω από το ναό του Ρέοντος Αίματος υπήρχε μία κυριλάτη υπαίθρια αγορά με μπαμπούσκες,
σουβενίρ, γούνινα καπέλα για το δριμύτατο κρύο του χειμώνα και κασκόλ! Χαζολογήσαμε στην αγορά, αγοράσαμε κάποια σετ για δωράκια και περιηγηθήκαμε στους κήπους του Εθνικού Μουσείου, όπου επικρατούσε φοβερή ηρεμία, κυριαρχούσε το πράσινο και τα δένδρα, γι' αυτό και ξαποστάσαμε για λίγο σε ένα παγκάκι. Δεν μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε από την περιοχή και δε χορταίναμε με τίποτε τη θέα του επιβλητικού ναού. Ξεκινήσαμε να φύγουμε αλλά βρήκαμε ένα πολύ ωραίο καφέ λίγο πιο πέρα από το ναό και καθίσαμε για ένα τονωτικό καφεδάκι με θέα...πάλι το ναό. Ήταν ήδη αργά το μεσημέρι, αλλά είπαμε να αφήσουμε το φαγητό για αργότερα...
Αφού πήραμε δυνάμεις από τη στάση μας αυτή και κάπως χορτάσαμε τη θέα του ναού αναχωρήσαμε για να βγούμε πάνω στη Νιέφσκι και να συνεχίσουμε την περιήγηση. Επόμενη στάση ένα πολυκατάστημα, ονόματι Gostinyy Dvor, το οποίο δε μας άφησε καμία ιδιαίτερη εντύπωση. Σχεδόν απέναντί του το ξενοδοχείο Ευρώπη, παραδοσιακό με ωραία αυλή για καφέ. Λίγο πιο μέσα στον κάθετο δρόμο μία πλατεία με το άγαλμα του Πούσκιν, ο οποίος σκοτώθηκε σε μονομαχία σε ηλικία 36 ετών! Η πλατεία αυτή λέγεται Πλατεία των Τεχνών γιατί τα κτίρια τριγύρω έχουν σχέση με τις τέχνες, όπερα, θέατρο, μουσεία. Ξαναβγήκαμε στη Νιέφσκι και περπατήσαμε ως την πλατεία της Μεγ. Αικατερίνης, όπου υπάρχει ένα άγαλμα στον μέσον και στο χώρο πίσω από αυτό ένα μεγάλο θέατρο. Κάναμε μία στάση σ' ένα παγκάκι, ταϊσαμε ένα σμήνος περιστέρια που μας περιτριγύριζαν και συνεχίσαμε θαυμάζοντας το παλάτι Ανίτσκοφ και τη γέφυρα Ανίτσκοφ με τα 4 αγάλματα αλόγων με τους ιππείς τους. Προχωρήσαμε κι άλλο πάνω τη Νιέφσκι, η οποία έχει μήκος 5 χιλ. όπως είπαμε, αλλά επειδή είχαμε κουραστεί και πεινάσει κάναμε μεταβολή και γυρίσαμε προς τα πίσω. Για να δούμε κάτι διαφορετικό και όχι τον ίδιο δρόμο, στρίψαμε αριστερά και κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία του Αγ. Βλαδίμηρου, στην οποία υπάρχει ομώνυμη εκκλησία. Είχαμε αρχίσει να αναζητάμε χώρο για φαγητό, οπότε με την πρώτη ευκαιρία στρογγυλοκαθίσαμε σε ένα εστιατόριο που μας ενέπνευσε και δοκιμάσαμε για άλλη μία φορά ρωσικες λιχουδιές. Είχε έρθει το βράδυ, αλλά δεν έλεγε να νυχτώσει. Φάγαμε, αναπολήσαμε το πρόγραμμα της μέρας αυτής, φανταστήκαμε την επόμενη μέρα και ξεκινήσαμε για την κοντινότερη στάση του λεωφορείου με κατευθυνση το κρεβάτι μας!
ΈΚΤΗ ΜΕΡΑ
Η ημέρα αυτή ήταν αφιερωμένη στο Ερμιτάζ και στην καθιερωμένη βόλτα με καραβάκι στα κανάλια! Ξυπνήσαμε, πήραμε το πρωϊνό μας και ξεκινήσαμε με το λεωφορείο. Περάσαμε τις γειτονιές κοντά στο ξενοδοχείο, βγήκαμε στο Νέβα, περάσαμε τη γέφυρα και μόλις φτάσαμε έξω από το Ερμιτάζ αποβιβαστήκαμε. Το κτίριο είναι τεράστιο και φωτογραφίζεται μόνο από μακριά ολόκληρο. Αποτελεί το μεγαλύτερο και ένα από τα παλαιότερα μουσεία στον κόσμο, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Αγ. Πετρούπολης! Φιλοξενείται σε ένα συγκρότημα έξι κτιρίων, τα παλαιά χειμερινά ανάκτορα. Στα εκθέματα του μουσείου περιλαμβάνεται η συλλογή έργων δυτικοευρωπαϊκής τέχνης με έργα των Λεονάρντο ντα Βίτσι, Πάμπλο Πικάσο, Γκογκέν, Σεζάν, Μονέ, Ρέμπραντ και άλλων. Φιλοξενούνται ακόμη εκθέματα από την αρχαία Ελλάδα, την Αίγυπτο, τη Ρώμη, καθώς και μεγάλες συλλογές ειδών κοσμηματοποιίας. Ο συνολικός αριθμός των έργων που ανήκουν στις συλλογές του Ερμιτάζ ξεπερνούν τα 3.000.000!
Για να περιηγηθεί ο επισκέπτης σε όλα τα εκθέματα αφιερώνοντας ένα μόνο λεπτό σε κάθε έκθεμα θα χρειαστούν 7 χρόνια!!Έτσι μάθαμε...εμείς όπως φαντάζεστε δεν είδαμε όλα τα εκθέματα!
Το Ερμιτάζ ιδρύθηκε από τη Μεγ. Αικατερίνη το 1764, με σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα Βαλλέν ντε λα Μοντ όταν απέκτησε μαζικά 200 έργα ζωγραφικής. Αρχικά τα έργα αποτελούσαν ιδιωτική συλλογή της αυτοκράτειρας και διατηρούνταν στα χειμερινά ανάκτορα. Μετά το θάνατο της Αικατερίνης Β' της Ρωσίας, τα χειμερινά ανάκτορα εγκαταλείφθηκαν ως αυτοκρατορική κατοικία από το διάδοχό της, Πέτρο Α', ο οποίος δε στήριξε την ενίσχυση του μουσείου, εμπλουτίζοντας τη συλλογή του μόνο με δύο πίνακες. Αντιθέτως οι διάδοχοί του έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στο Ερμιτάζ και τα επόμενα χρόνια, επί αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου του Α' και του Νικολάου του Α' η συλλογή έργων εμπλουτίστηκε σημαντικά με νέα έργα τέχνης, καλύπτοντας ακόμη και περιόδους της αρχαιότητας. Προκειμένου να στεγαστούν κατάλληλα, ο Νικόλαος Α', παρήγγειλε την κατασκευή ενός νέου κτιρίου (Νέο Ερμιτάζ) το οποίο εγκαινιάστηκε τελικά στις 5 Φεβρουαρίου 1852 και αποτέλεσε το πρώτο μουσείο της Ρωσίας ανοιχτό σε επισκέπτες. Δυστυχώς στην περίοδο της Ρωσικής Επανάστασης, το αυτοκρατορικό Ερμιτάζ υπέστη μεγάλη καταστροφή, αν και κηρύχθηκε δημόσιο μουσείο, ενώ μετά το τέλος της, φιλοξένησε το μουσείο της Οκτωβριανής Επανάστασης στα χειμερινά ανάκτορα, το οποίο έκλεισε στα μέσα της δεκαετίας του 1930. Τη διετία 1932-1934 έργα από τις συλλογές του Ερμιτάζ πωλήθηκαν με πρωτοβουλία της Σοβιετικής κυβέρνησης για την εξεύρεση χρημάτων. Εκτιμάται οτι 2880 πίνακες κλάπηκαν και ένα μικρό μέρος εξ αυτών συμμετείχαν σε δημοπρασίες, μεταξύ αυτών και πίνακες που θεωρούνται σήμερα κλασσικοί. Την ίδια περίοδο έργα μεταφέρθηκαν από το Ερμιτάζ σε άλλα ρωσικά μουσεία, όπως το μουσείο Πούσκιν στη Μόσχα. Η απώλεια έργων συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, αλλά σε μικρότερη κλίμακα, μέχρι τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου, το 1945. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το μουσείο αφού πρώτα εκκενώθηκε, υπέστη νέες ζημίες, ενώ σημαντικό μέρος από τις συλλογές του διασώθηκε και φυλάχτηκε, μέχρι την επαναλειτουργία του.
Τα τελευταία χρόνια, από το 1990, το Ερμιτάζ απέκτησε την παλιά του αίγλη ακολουθώντας εξαιρετική ανάπτυξη.
Η περιήγηση στο Ερμιτάζ κράτησε κάποιες αρκετές ώρες, ως αργά το μεσημέρι και κατάκοποι όταν εξήλθαμε αρχίσαμε να αναζητάμε χώρο για την επιβεβλημένη στάση μας για καφέ. Περάσαμε από την τεράστια κυκλική πλατεία με την κολόνα του Αλεξάνδρου, περπατήσαμε σε μία στοά και τελικά πέσαμε μέσα στη Νιέφσκι!Βρήκαμε ένα ωραίο καφέ και στρωθ'ηκαμε περιμένοντας τη δόση μας!
Αφού ξεκουραστήκαμε και η καφεϊνη είχε δράσει ξεκινήσαμε να πάμε στο κανάλι από όπου θα πέρναμε το καραβάκι για την κρουαζιέρα στα κανάλια! Ο καιρός ήταν βροχερός δυστυχώς...αλλά ως γνήσιοι ταξιδευτές συνεχίσαμε...δε μας πτοεί τίποτε στις εκδρομές! Βεβαίως και τα καραβάκια είχαμε προβλέψει και τα σκέπαστρά τους!
Κάναμε περίπου μία ωριαία βολτίτσα και είδαμε και δια νερού διάφορες γειτονιές και αξιοθέατα, περάσαμε κάτω από διάφορες γέφυρες και φωτογραφίσαμε πολύ γραφικά τοπία.
Ήταν πολύ ρομαντική βόλτα, λόγω καιρού, και χαλαρωτική! Όταν τελείωσε η κρουαζιέρα, ήταν απόγευμα και η κατάλληλη ώρα για ανεύρεση φαγητού. Καθίσαμε σε κάποιο εστιατόριο για το ημερήσιο γεύμα και ξενοιάσαμε διότι το πρόγραμμα αυτής της μέρας είχε τελειώσει!Επιστροφή στο ξενοδοχείο και ύπνος!
ΈΒΔΟΜΗ ΜΕΡΑ
Η μέρα αυτή έμελε να είναι η τελευταία...κλαψ!Ξυπνήσαμε ξεκούραστοι και με μισή καρδιά αρχίσαμε να φτιάχνουμε βαλίτσες, πριν κατεβούμε για το καθιερωμένο πρωϊνό! Ήπιαμε τον καφέ μας, φάγαμε τα γνωστά μπριός και αναχωρήσαμε από το ξενοδοχείο για τα θερινά ανάκτορα των Τσάρων στο Πέτερχοφ και τους μυθικούς κήπους που τα περιέβαλαν! Πρόκειται για μεγάλα κτίρια που εξωτερικά ήταν βαμμένα στο λευκό και στο χρώμα της ώχρας.
Εσωτερικά εκείνο που χαρακτιρίζει όλα τα παλάτια είναι το υπερβολικό χρυσό, οι πολυέλαιοι, οι γύψινες διακοσμήσεις, οι τεράστιοι καθέφτες, οι αίθουσες με περίτεχνους πίνακες ζωγραφικής, οι εμπριμέ ταπετσαρίες, τα έπιπλα αντίκες.
Το ανάκτορα αποτελούνταν από πάμπολλα δωμάτια...άλλο για τις πρωϊνές ώρες,άλλο για τις απογευματινές, άλλο για τις βραδινές, άλλο για τους ξένους, άλλο για γραφείο, άλλο για επίσημες τελετές, αίθουσα μουσικής με διάφορα όργανα.
Εντύπωση μας έκανε ένα τεράστιο μακρόστενο δωμάτιο, που χρησιμοποιούνταν για τραπεζαρία, στο οποίο ήταν στρωμένο τραπέζι λες και θα καθόμασταν για φαγητό!Υπέροχο τραπεζομάντηλο, σερβίτσια από πορσελάνη, ποτήρια που λαμποκοπούσαν, κανάτες, μαχαιροπίρουνα, πιατέλες...δυστυχώς το φαγητό δεν ήταν ακόμη έτοιμο και έτσι δεν μπορέσαμε να στρωθούμε για το γεύμα μας!!Πάνω κάτω οι εικόνες των δωματίων των ανακτόρων φαίνονται ίδιες, όσον αφορά στην πολυτέλεια, σε αυτούς που έχουν ταξιδέψει αρκετά και έχουν δει πολλά παλάτια. Πέρα λοιπόν από το αριστουργηματικό εσωτερικό του ανακτόρου αυτού, εκείνο που απομένει στον επισκέπτη, όσο τίποτε άλλο, είναι οι κήποι που βρίσκονται στην κάτω πλευρά του.
Μιλάμε για ένα μοναδικό θέαμα...οι κήποι είναι κλιμακωτοί, σε διαζώματα δηλαδή, στους οποίους ζωή δίνουν διάφορα περίεργα συντιβάνια. Εγώ εκεί αναρωτήθηκα...αν δεν είναι έτσι ο παράδεισος...τότε πώς είναι! Μιλάμε για καταπληκτικό θέαμα που ο επισκέπτης κάνει τα πάντα για να το χορτάσει...πρώτα μένει με ανοιχτό το στόμα, μετά συνειδητοποιεί που βρίσκεται και στη συνέχεια προσπαθεί να τραβήξει όσο πιο πολλές φωτό μπορεί για να πάρει μαζί του κι άλλες εικόνες, εκτός από αυτές που έχει στην ψυχή του!
Τα συντιβάνια σε διάφορα μεγέθη και σχήματα έχυναν τα νερά τους πάνω σε κάτι περίτεχνα χρυσά αγαλματίδια και κατόπιν πέφτανε σε μικρές λιμνούλες και εν τέλει σε κάποιο ρυάκι που στο τέλος των κήπων έπεφτε στον Κόλπο της Φιλανδίας
. Από το παλάτι ως κάτω κατεβήκαμε με σκαλιά. Δεξιά και αριστερα υπήρχαν πολλά δένδρα και λουλούδια και πάντου ήταν καταπράσινα λόγω γρασιδιού!
Περιδιαβήκαμε στους κήπους, πλατσουρήσαμε στα συντριβάνια, φωτογραφηθήκαμε και αναχωρήσαμε σιγά σιγά προς αεροδρόμιο, διότι θα πετούσαμε με την απογευματινή πτήση.
Ένα ακόμη ταξίδι έφτασε στο τέλος του...μία εβδομάδα γεμάτη εμπειρίες, όμορφες στιγμές, ανεπανάληπτες εικόνες από ένα διαφορετικό προορισμό, χαρούμενες μπαμπούσκες, πάμπολλες εκκλησίες ρώσικες με τους κρεμμυδόσχημους τρούλους τους, τεράστια σοβιετικά κτίρια, Κόκκινη πλατεία και Κρεμλίνο στη Μόσχα, λεωφόρος Νιέφσκι, Ερμιτάζ, Ναυαρχείο, Νέβας με τα κανάλια του και θερινά ανάκτορα στο Πέτερχοφ στην Αγ. Πετρούπολη πέρασαν σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μου στο δρόμο για το αεροδρόμιο...Δυστυχώς οι μέρες των εκδρομών περνάνε γρήγορα αλλά είναι γεμάτες...Όταν τελειώσαμε τον έλεγχο και μπήκαμε στο αεροπλάνο, καταλάβαμε πως ήταν ώρα να εντοπίσουμε τον επόμενο προορισμό!
Από όσο είχα διαβάσει, η Ρωσία μου φαινόταν διαφορετικός και πρωτότυπος προορισμός. Έτσι λοιπόν τον έφερα στην μπροστινή μεριά του μυαλού μου, τον ανέβασα στη λίστα μου με τα "προσεχώς" ταξίδια μου και πρόπερσι το καλοκαίρι κατάφερα να προσγειωθώ με την ηρωϊκή Ολυμπιακή στο αεροδρόμιο της Μόσχας, μετά από τετράωρη περίπου πτήση!Ιούλιος μήνας με θερμοκρασία γύρω στους 28 βαθμούς! Μια χαρά καιρός!
Μόσχα...Το 1147 έγινε για πρώτη φορά μνεία στο όνομα Μόσχα και στον ιδρυτή της, Πρίγκιπα Γιούρι Ντολγκορούκι. Ωστόσο, σύμφωνα με υπολογισμούς αρχαιολόγων, που έγιναν βάσει ανασκαφών, η γέννησή της προσδιορίζεται μερικά χρόνια πρωτύτερα. Η πρώτη λοιπόν εκείνη μικρή πόλη ήταν χτισμένη στη συμβολή του ποταμού Μόσχοβα με το μικρότερο ποταμό Νεγκλίναιγα, ο οποίος έχει σκεπαστεί. Σε κείνη ακριβώς την περιοχή ανάμεσα στα τέλη του 11ου αι. και στις αρχές του 12ου χτίστηκε το πρώτο Κρεμλίνο (οχυρό). Η πρωταρχική μορφή του προστατευτικού αυτού περιτειχίσματος ήταν από ξύλο και πέτρες.Δυστυχώς, εκείνο το οχυρό μαζί με τις εκκλησίες που είχε στις αγκάλες του καταστράφηκαν ύστερα από μογγολική εισβολή. Οι κάτοικοι της Μόσχας δεν το έβαλαν κάτω. Το 14ο αι. κατασκεύασαν ένα νέο Κρεμλίνο, από λευκές πέτρες με νέες εκκλησίες, από τις οποίες σήμερα η μοναδική που διασώζεται είναι η μικρή εκκλησία Σπάσνα Μπόρου (του Σωτήρα Δάσους). Εκείνη μάλιστα τη χρονιά, η Μόσχα πήρε τα σκήπτρα από το Κίεβο και έγινε αυτή η θρησκευτική πρωτεύουσα της Ρωσίας. Τη σημερινή και τελική του μορφή με τα κόκκινα τούβλα, τους πύργους και το μεγαλοπρεπές ρολόϊ του, το Κρεμλίνο απέκτησε το 15ο αι., λίγα χρόνια μετά την πτώση της Κων/πολης.
Την πρώτη μέρα μόλις φτάσαμε τακτοποιηθήκαμε σε δωμάτιo του 18ου ορόφου του Hotel Cosmos με τα 2500 δωμάτια και αφού γεμίσαμε το ρεζερβουάρ με body fuel και ξεκουραστήκαμε λιγουλάκι, ξεκινήσαμε για την πρώτη εξερεύνηση!
Πρώτη εξερεύνηση ο υπόγειος κόσμος...μία επίσκεψη στο μοσχοβίτικο μετρό ισοδυναμεί με ένα ταξίδι στα έγκατα της ρωσικής πρωτεύουσας:μία ανθρώπινη μυρμηγκοφωλιά με σταθμούς που θυμίζουν πραγματικά έργα τέχνης. Κατεβαίνοντας τις σκάλες ξεκίνησαν τα απανωτά σοκ...Ένα από αυτά ήταν το βάθος των σταθμών...περίπου στα 350 μ. κάτω από τη γη...ανεβήκαμε στις τεράστιες κυλιόμενες σκάλες και μας φάνηκε ταξίδι ώσπου να φτάσουμε στην πλατφόρμα! Δεύτερο σοκ: ο αριθμός και ο όγκος των επιβατών, καθώς το Μετρό χρησιμοποιείται από 10.000.000 βιαστικούς Μοσχοβίτες κατά μέσο όρο την ημέρα. Αφού προσγειωθήκαμε με τις κυλιόμενες σκάλες και ξελαμπικάραμε από τη διαφορά υψομέτρου...αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε οτι βρισκόμασταν σε ένα πολύ ζωντανό μέρος με μικρά μαγαζιά, ανθοπωλεία, μίνι ταχυφαγία, αδέσποτα σκυλιά, επαίτες, μουσικούς, πλανόδιους πωλητές! Φτάνοντας προς την αποβάθρα αλλάξαμε εικόνα καθώς βρεθήκαμε μπροστά σε έργο τέχνης...θα σας πω αργότερα τι περιελάμβανε! Το Μετρό σχεδιάστηκε το 1930 και άνοιξε την πρώτη του γραμμή πέντε χρόνια αργότερα. Το 1941 οι σταθμοί του χρησιμοποιήθηκαν ως καταφύγια, ενώ το υπουργικό συμβούλιο μετέφερε τα γραφεία του στις πλατφόρμες του σταθμού Μαγιακόφσκαγια, στον οποίο και ο Στάλιν εκφώνησε πολλούς λόγους του. Για λόγους ασφαλείας ο Στάλιν διέθετε και τη δική του γραμμή (γαλάζια), η οποία ξεκινούσε από το Κρεμλίνο και το σταθμό Αλεξαντρόφσκι Σαντ και κατέληγε στην Κουτουζόφσκαγια. Η γραμμή αυτή τέθηκε στη διάθεση του κοινού λίγο μετά το θάνατό του. Από τους πιο εντυπωσιακούς σταθμούς (συνολικά αριθμεί 172) είναι οι εξής:Σμολένσκαγια, Κιέβσκαγια, Αρμπάτσκαγια, Μαγιακόφσκαγια, Οκταμπέρσκαγια. Μείναμε άφωνοι καθώς επισκεπτόμασταν διάφορους τέτοιους σταθμούς για τους ωραίους πολυελαίους, για τα ζωγραφιστά ταβάνια, για τις γρανιτένιες κολόνες, για τα πολύχρωμα βιτρώ, για τα γλυπτά στους τοίχους, για τα σούπερ ψηφιδωτά, για τα αγάλματα, για τις περίτεχνες γύψινες διακοσμήσεις. Αισθανθήκαμε οτι είμασταν στην είσοδο ενός μουσείου παρά σε σταθμό του Μετρό!
Η εξερεύνηση τη μέρα αυτή συνεχίστηκε με το σήμα κατατεθέν της Μόσχας...την Κόκκινη πλατεία που αποτελεί το μοναδικό αξιοθέατο που δεν πρόκειται με τίποτα να ξεχάσει ο επισκέπτης της Μόσχας! Η ετυμολογία του ονόματός της αποτελεί διαφιλονικούμενη έννοια ως σήμερα. Η πρώτη λοιπόν εκδοχή της σημερινής ονομασίας Κράσναγια Πλόσαντ, βάσει πιστής μετάφρασης αποδίδεται ως Κόκκινη πλατεία. Στα παλαιορωσικά όμως το "Κράσναγια" σήμαινε όμορφη, δηλαδή όμορφη πλατεία. Η πιο πρόσφατη εκδοχή τη θέλει κεντρική πλατεία.
Μπήκαμε από τη βόρεια πύλη δίπλα από το κατακόκκινο ιστορικό μουσείο της Μόσχας.
Βγήκαμε από την Κόκκινη πλατεία και σταθήκαμε σε μία υπαίθρια αγορά με μπαμπούσκες, οι οποίες συμβολίζουν τη γονιμότητα και γι' αυτό το λόγο μέσα από την κοιλιά της μεγάλης βγαίνει η πιο μικρή κ.ο.κ. Υπήρχαν πραγματικά πολύ ωραία σχέδια και πολλά μεγέθη. Βρήκαμε συλλογές που αποτελούνταν από 15 τεμάχια.
Κάτω από την πλατεία και το Κρεμλίνο συναντήσαμε ένα μεγάλο πάρκο, που αποτελεί σημαντικό πνεύμονα πρασίνου με διάφορα δένδρα και γρασίδι, όπου οι Μοσχοβίτες πηγαίνουν τα ΣΚ και κάνουν πικ νικ. Επίσης στο πάρκο αυτό έχουν κατασκευάσει κάτι φοβερά συντριβάνια και ένα μικρό ποταμάκι μέσα στο οποίο υπάρχουν αγάλματα με διάφορες παραστάσεις.
Είχε αρχίσει να βραδιάζει και επιστρέψαμε προς την Κόκκινη πλατεία, η οποία είχε βάλει το βραδινό της φόρεμα και είχε ανάψει τα φώτα της με αποτέλεσμα το θέαμα να είναι πιο μαγευτικό. Κατευθυνθήκαμε προς το Μετρό με σκοπό να πάμε στο ξενοδοχείο γιατί η κούραση του ταξιδιού και της πρώτης ημέρας έκανε την εμφάνισή της.
ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ
Ανανεωμένοι και ξεκούραστοι κατεβήκαμε στο χώρο του πρωϊνού για τον καθιερωμένο πρωινό καφέ! Στη συνέχεια πήραμε τους δρόμους...
Εντύπωση μας έκανε το γεγονός οτι η Μόσχα είναι μεγαλούπολη, φιλοξενεί 15.000.000 κατοίκους και δεν περπατιέται με τίποτα. Μπορεί να περπατάς κανά μισάωρο για να ολοκληρώσεις ένα τετράγωνο. Οι δρόμοι της τεράστιοι, με μεγάλες νησίδες στο μέσον γεμάτες γρασίδι και λουλούδια. Τριγύρω πελώρια μακρόστενα κτίρια. Πολύ εμφανή στην πόλη είναι τα επτά κτίρια που μοιάζουν μεταξύ τους και λέγονται "Οι 7 αδελφές του Στάλιν". Τα κτίρια αυτά στεγάζουν το Παν/μιο
Η πείνα μας έκοψε το στομάχι όμως και έτσι αποφασίσαμε να κατευθυνθούμε προς το ξενοδοχείο για να φάμε και να ξαποστάσουμε. Δοκιμάσαμε την τοπική σπεσιαλιτέ σούπα μπορς και διάφορα είδη μπριος, γεμιστά μαλακά ψωμάκια με τυριά ή σπανάκι ή κρέας. Ακολούθησε ένα σχετικό χαλάρωμα στο δωμάτιο και το βραδάκι κυκλοφορήσαμε στην περιοχή του ξενοδοχείου που δεν είχε κάποιο ιδιαίτερο αξιοθέατο.
ΤΡΙΤΗ ΜΕΡΑ
Η μέρα αυτή ήταν αφιερωμένη στο Ζαγκόρσκ
Έξω από τα τείχη της μονής υπήρχαν φυσικά οι πλανόδιοι πωλητές με τις γοητευτικές Ματριόσκες και άλλα παλιά ρώσικα αναμνηστικά σε αρκετά καλές τιμές.Χαζολογήσαμε λίγο στην αγορά αυτή, κάναμε κάτι μικρά ψώνια και συνεχίσαμε.
Περίπου δέκα λεπτά από μοναστήρι βρίσκεται η πόλη Σεργκέιεφ Ποσάντ με πολύ γραφικά καφέ και εστιατόρια, την οποία και επισκεφτήκαμε, κάνοντας μία στάση για φαγητό και καφεδάκι.
Έφτασε όμως το απόγευμα και πήραμε το δρόμο της επιστροφής για τη Μόσχα.
Στη Μόσχα συνεχίσαμε...επισκεφτήκαμε την περιοχή του Παν/μιου. Το κεντρικό κτίριο του Παν/μιου στεγάζεται σε "μία αδελφή του Στάλιν", διαθέτει 24000 αίθουσες και φιλοξενεί δύο μόνο σχολές. Η Παν/πολη βρίσκεται στο λόφο των Σπουργιτιών. Πρόκειται για μεγάλη έκταση με πολλά κτίρια και απέραντο πράσινο. Και εκεί ήταν στημένη υπαίθρια αγορά με λογιών λογιών μπαμπούσκες. Σε κάποιο σημείο δημιουργούνταν ένα μπαλκόνι από όπου η θέα προς την πόλη ήταν καταπληκτική...φαινόταν όλες οι αδελφές του Στάλιν, οι εκκλησίες με τους κρεμμυδόσχημους τρούλους, τα διάφορα σοβιετικά κτίρια. Χαζέψαμε τη θέα, τραβήξαμε τις απαραίτητες φωτό και αναχωρήσαμε.
Την επόμενη ημέρα το μεσημέρι επρόκειτο να πετάξουμε για το άλλο διαμάντι της Ρωσίας, την Αγ. Πετρούπολη και έπρεπε να ετοιμάσουμε βαλίτσες και να ξεκουραστούμε. Επιστροφή στο ξενοδοχείο και χαλάρωση...
ΑΓ. ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ-ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΡΑ
Κοιμηθήκαμε αρκετές ώρες και μαζέψαμε ενέργεια, πήραμε το πρωϊνό μας χαλαρά χαλαρά και ξεκινήσαμε για το αεροδρόμιο με σκοπό να πάρουμε το αεροπλάνο για την Αγ. Πετρούπολη. Μπορούσαμε να πάρουμε και βραδινό τρένο, το ταξίδι διαρκεί περίπου 8 ώρες, αλλά προτιμήσαμε τον πιο γρήγορο τρόπο! Έτσι πετάξαμε με τη μεσημεριανή πτήση και σε μία ωρίτσα είμασταν στο αεροδρόμιο Pulkovo, σε μία από τις πιο αριστοκρατικές πόλεις της Ρωσίας...την Αγ. Πετρούπολη!
Πριν να επισκεπτώ την Ρωσία είχα διαβάσει το βιβλίο "Ο μπρούτζινος καβαλάρης" της ρωσίδας συγγραφέως Πωλίνα Σίμονς, αληθινή ιστορία που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια του Β' παγκοσμίου πολέμου σε διάφορες πόλεις της Ρωσίας και στο Λένιγκραντ, την παλιά ονομασία της Αγ. Πετρούπολης. Η ιστορία του βιβλίου αυτού μου άρεσε πολύ, έμαθα διάφορα ιστορικά στοιχεία για την περιοχή και έζησα παράλληλα και έναν μεγάλο έρωτα δύο ανθρώπων που αγαπιούνταν πραγματικά, έγινα και γω μάρτυρας των κακουχιών που περνούσαν και της πείνας, έκανα μαζί τους βόλτες σε διάφορες περιοχές του Λένιγκραντ και έτσι είχα αρχίσει να επεξεργάζομαι την ιδέα του ταξιδιού μου στη Ρωσία. Εάν πέσει στα χέρια σας το βιβλίο αυτό να το ξεκινήσετε κατευθείαν...είμαι σίγουρη πως θα σας αρέσει. Σε όσους φίλους το έδωσα έμειναν κατενθουσιασμένοι και μου ζήτησαν και τη συνέχεια του με τίτλο "Τατιάνα και Αλεξάντερ" της ίδιας συγγραφέως. Ο μπρούτζινος καβαλάρης είναι ένα άγαλμα
Η πρώτη εικόνα της πόλης αυτής είναι πάλι οι τεράστιοι δρόμοι, το κάθε ρεύμα μπορεί να είχε 3 ή 4 λωρίδες και ως διαχωριστικό των δύο ρευμάτων σε κάποιες περιοχές υπήρχαν νησίδες με πολύχρωμα λουλουδάκια! Υπάρχει Μετρό και στην Αγ. Πετρούπολη. Εμένα πάντως μου φάνηκε πιο συμμαζεμένη πόλη και μου έδωσε την εντύπωση πως περπατιέται ευκολότερα από τη Μόσχα! Φτάσαμε στο ξενοδοχείο μας, το Pribaltiyskaya Hotel στο νησί Vasilyevski, το οποίο δεν ήταν ιδιαίτερο κεντρικό, αλλά με ένα λεωφορειάκι σε 10' λεπτά είμασαν στο κέντρο! Το ίδιο το ξενοδοχείο βρεχόταν από τη μία πλευρά του από τη Βόρεια Θάλασσα και υποτίθεται οτι είχε θέα στον Κόλπο της Φιλανδίας.Τακτοποιηθήκαμε, κάναμε ένα χαλαρωτικό μπανάκι και ξεκινήσαμε, εξοπλισμένοι με τη χαρά της εξερεύνησης, τις βόλτες μας! Μπήκαμε στο λεωφορείο της γραμμής με πορεία προς το κέντρο της Αγ. Πετρούπολης, τη γνωστή λεωφόρο Νιέφσκι! Ώσπου να βγούμε στο ποτάμι περάσαμε από κάποιες συνοικίες χωρίς κάποιο σημαντικό αξιοθέατο. Απλά είδαμε διάφορες γειτονιές, με ωραία κτίρια, με μαγαζιά, ήσυχους δρόμους. Όταν φτάσαμε στον ποταμό Νέβα, συναντήσαμε ένα πολύ ωραίο κτίριο που ήταν η Ακαδημία των Τεχνών που φιλοξενεί έργα διάσημων Ρώσων καλλιτεχνών και λίγο παραδίπλα το ζωολογικό και το ναυτικό μουσείο που βρίσκονται στην πλατεία Birzhevaya Pl, την πλατεία με σήμα κατατεθέν τους δύο κόκκινους και πανύψηλους φάρους. Περάσαμε τη γέφυρα Dvortsovyy, η οποία το καλοκαίρι 2-5 τη νύχτα σηκώνεται για να περάσουν τα κρουαζιερόπλοια. Το χειμώνα δεν το συζητώ...το ποτάμι παγώνει οπότε δεν κινείται τίποτσι! Το θέμα είναi οτι εμείς για να πάμε στο ξενοδοχείο έπρεπε να έχουμε περάσει με το λεωφορείο τη γέφυρα ως τις 2 γιατί αλλιώς έπρεπε να περιμένουμε ως τις 5! Δε χρειάστηκε βέβαια να παραμείνουμε στο κέντρο καμία μέρα τόσο αργά! Με το που περάσαμε τη γέφυρα στεκόταν αγέρωχο μπροστά μας από τη μία πλευρά το Ναυαρχείο
ΠΕΜΠΤΗ ΜΕΡΑ
Η πέμπτη μέρα μας βρήκε ξεκούραστους και ανανεωμένους για καινούριες βόλτες!Πήραμε το πρωϊνό μας και βγήκαμε στους δρόμους... ως γνωστόν! Ξεκινήσαμε για το Νησί του Πέτρου και Παύλου.
Η Νιέφσκι ξεκινά από το Ναυαρχείο, έχει μήκος 5 χιλ και με διάφορες στάσεις σε αξιοθέατα και σε καφέ μπορεί να σπαταλήσει κανείς και ολόκληρη τη μέρα του! Καταρχήν σε πολλά σημεία δεξιά και αριστερά υπάρχουν κανάλια στις όχθες των οποίων τα κτίρια και οι γειτονιές είναι πολύ γραφικές. Ο κεντρικός δρόμος είναι πολύ φαρδύς με εξαιρετική κίνηση οχημάτων και ανθρώπων. Ξεκινήσαμε το χαζολόγημα στα διάφορα κτίρια και στα μαγαζιά. Ενίοτε μπαίναμε και στους κάθετους δρόμους, εάν βλέπαμε κάτι που μας τραβούσε την προσοχή! Πάνω στην κεντρική λεωφόρο βρεθήκεμε μπροστά σε ένα ημικύκλιο με κίονες στη μέση του οποίου υπήρχε η εκκλησία της Παναγίας του Καζάν.
Αφού πήραμε δυνάμεις από τη στάση μας αυτή και κάπως χορτάσαμε τη θέα του ναού αναχωρήσαμε για να βγούμε πάνω στη Νιέφσκι και να συνεχίσουμε την περιήγηση. Επόμενη στάση ένα πολυκατάστημα, ονόματι Gostinyy Dvor, το οποίο δε μας άφησε καμία ιδιαίτερη εντύπωση. Σχεδόν απέναντί του το ξενοδοχείο Ευρώπη, παραδοσιακό με ωραία αυλή για καφέ. Λίγο πιο μέσα στον κάθετο δρόμο μία πλατεία με το άγαλμα του Πούσκιν, ο οποίος σκοτώθηκε σε μονομαχία σε ηλικία 36 ετών! Η πλατεία αυτή λέγεται Πλατεία των Τεχνών γιατί τα κτίρια τριγύρω έχουν σχέση με τις τέχνες, όπερα, θέατρο, μουσεία. Ξαναβγήκαμε στη Νιέφσκι και περπατήσαμε ως την πλατεία της Μεγ. Αικατερίνης, όπου υπάρχει ένα άγαλμα στον μέσον και στο χώρο πίσω από αυτό ένα μεγάλο θέατρο. Κάναμε μία στάση σ' ένα παγκάκι, ταϊσαμε ένα σμήνος περιστέρια που μας περιτριγύριζαν και συνεχίσαμε θαυμάζοντας το παλάτι Ανίτσκοφ και τη γέφυρα Ανίτσκοφ με τα 4 αγάλματα αλόγων με τους ιππείς τους. Προχωρήσαμε κι άλλο πάνω τη Νιέφσκι, η οποία έχει μήκος 5 χιλ. όπως είπαμε, αλλά επειδή είχαμε κουραστεί και πεινάσει κάναμε μεταβολή και γυρίσαμε προς τα πίσω. Για να δούμε κάτι διαφορετικό και όχι τον ίδιο δρόμο, στρίψαμε αριστερά και κατευθυνθήκαμε προς την πλατεία του Αγ. Βλαδίμηρου, στην οποία υπάρχει ομώνυμη εκκλησία. Είχαμε αρχίσει να αναζητάμε χώρο για φαγητό, οπότε με την πρώτη ευκαιρία στρογγυλοκαθίσαμε σε ένα εστιατόριο που μας ενέπνευσε και δοκιμάσαμε για άλλη μία φορά ρωσικες λιχουδιές. Είχε έρθει το βράδυ, αλλά δεν έλεγε να νυχτώσει. Φάγαμε, αναπολήσαμε το πρόγραμμα της μέρας αυτής, φανταστήκαμε την επόμενη μέρα και ξεκινήσαμε για την κοντινότερη στάση του λεωφορείου με κατευθυνση το κρεβάτι μας!
ΈΚΤΗ ΜΕΡΑ
Η ημέρα αυτή ήταν αφιερωμένη στο Ερμιτάζ και στην καθιερωμένη βόλτα με καραβάκι στα κανάλια! Ξυπνήσαμε, πήραμε το πρωϊνό μας και ξεκινήσαμε με το λεωφορείο. Περάσαμε τις γειτονιές κοντά στο ξενοδοχείο, βγήκαμε στο Νέβα, περάσαμε τη γέφυρα και μόλις φτάσαμε έξω από το Ερμιτάζ αποβιβαστήκαμε. Το κτίριο είναι τεράστιο και φωτογραφίζεται μόνο από μακριά ολόκληρο. Αποτελεί το μεγαλύτερο και ένα από τα παλαιότερα μουσεία στον κόσμο, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της Αγ. Πετρούπολης! Φιλοξενείται σε ένα συγκρότημα έξι κτιρίων, τα παλαιά χειμερινά ανάκτορα. Στα εκθέματα του μουσείου περιλαμβάνεται η συλλογή έργων δυτικοευρωπαϊκής τέχνης με έργα των Λεονάρντο ντα Βίτσι, Πάμπλο Πικάσο, Γκογκέν, Σεζάν, Μονέ, Ρέμπραντ και άλλων. Φιλοξενούνται ακόμη εκθέματα από την αρχαία Ελλάδα, την Αίγυπτο, τη Ρώμη, καθώς και μεγάλες συλλογές ειδών κοσμηματοποιίας. Ο συνολικός αριθμός των έργων που ανήκουν στις συλλογές του Ερμιτάζ ξεπερνούν τα 3.000.000!
Το Ερμιτάζ ιδρύθηκε από τη Μεγ. Αικατερίνη το 1764, με σχέδια του Γάλλου αρχιτέκτονα Βαλλέν ντε λα Μοντ όταν απέκτησε μαζικά 200 έργα ζωγραφικής. Αρχικά τα έργα αποτελούσαν ιδιωτική συλλογή της αυτοκράτειρας και διατηρούνταν στα χειμερινά ανάκτορα. Μετά το θάνατο της Αικατερίνης Β' της Ρωσίας, τα χειμερινά ανάκτορα εγκαταλείφθηκαν ως αυτοκρατορική κατοικία από το διάδοχό της, Πέτρο Α', ο οποίος δε στήριξε την ενίσχυση του μουσείου, εμπλουτίζοντας τη συλλογή του μόνο με δύο πίνακες. Αντιθέτως οι διάδοχοί του έστρεψαν το ενδιαφέρον τους στο Ερμιτάζ και τα επόμενα χρόνια, επί αυτοκρατορίας του Αλεξάνδρου του Α' και του Νικολάου του Α' η συλλογή έργων εμπλουτίστηκε σημαντικά με νέα έργα τέχνης, καλύπτοντας ακόμη και περιόδους της αρχαιότητας. Προκειμένου να στεγαστούν κατάλληλα, ο Νικόλαος Α', παρήγγειλε την κατασκευή ενός νέου κτιρίου (Νέο Ερμιτάζ) το οποίο εγκαινιάστηκε τελικά στις 5 Φεβρουαρίου 1852 και αποτέλεσε το πρώτο μουσείο της Ρωσίας ανοιχτό σε επισκέπτες. Δυστυχώς στην περίοδο της Ρωσικής Επανάστασης, το αυτοκρατορικό Ερμιτάζ υπέστη μεγάλη καταστροφή, αν και κηρύχθηκε δημόσιο μουσείο, ενώ μετά το τέλος της, φιλοξένησε το μουσείο της Οκτωβριανής Επανάστασης στα χειμερινά ανάκτορα, το οποίο έκλεισε στα μέσα της δεκαετίας του 1930. Τη διετία 1932-1934 έργα από τις συλλογές του Ερμιτάζ πωλήθηκαν με πρωτοβουλία της Σοβιετικής κυβέρνησης για την εξεύρεση χρημάτων. Εκτιμάται οτι 2880 πίνακες κλάπηκαν και ένα μικρό μέρος εξ αυτών συμμετείχαν σε δημοπρασίες, μεταξύ αυτών και πίνακες που θεωρούνται σήμερα κλασσικοί. Την ίδια περίοδο έργα μεταφέρθηκαν από το Ερμιτάζ σε άλλα ρωσικά μουσεία, όπως το μουσείο Πούσκιν στη Μόσχα. Η απώλεια έργων συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια, αλλά σε μικρότερη κλίμακα, μέχρι τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου, το 1945. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το μουσείο αφού πρώτα εκκενώθηκε, υπέστη νέες ζημίες, ενώ σημαντικό μέρος από τις συλλογές του διασώθηκε και φυλάχτηκε, μέχρι την επαναλειτουργία του.
Τα τελευταία χρόνια, από το 1990, το Ερμιτάζ απέκτησε την παλιά του αίγλη ακολουθώντας εξαιρετική ανάπτυξη.
Η περιήγηση στο Ερμιτάζ κράτησε κάποιες αρκετές ώρες, ως αργά το μεσημέρι και κατάκοποι όταν εξήλθαμε αρχίσαμε να αναζητάμε χώρο για την επιβεβλημένη στάση μας για καφέ. Περάσαμε από την τεράστια κυκλική πλατεία με την κολόνα του Αλεξάνδρου, περπατήσαμε σε μία στοά και τελικά πέσαμε μέσα στη Νιέφσκι!Βρήκαμε ένα ωραίο καφέ και στρωθ'ηκαμε περιμένοντας τη δόση μας!
Αφού ξεκουραστήκαμε και η καφεϊνη είχε δράσει ξεκινήσαμε να πάμε στο κανάλι από όπου θα πέρναμε το καραβάκι για την κρουαζιέρα στα κανάλια! Ο καιρός ήταν βροχερός δυστυχώς...αλλά ως γνήσιοι ταξιδευτές συνεχίσαμε...δε μας πτοεί τίποτε στις εκδρομές! Βεβαίως και τα καραβάκια είχαμε προβλέψει και τα σκέπαστρά τους!
ΈΒΔΟΜΗ ΜΕΡΑ
Η μέρα αυτή έμελε να είναι η τελευταία...κλαψ!Ξυπνήσαμε ξεκούραστοι και με μισή καρδιά αρχίσαμε να φτιάχνουμε βαλίτσες, πριν κατεβούμε για το καθιερωμένο πρωϊνό! Ήπιαμε τον καφέ μας, φάγαμε τα γνωστά μπριός και αναχωρήσαμε από το ξενοδοχείο για τα θερινά ανάκτορα των Τσάρων στο Πέτερχοφ και τους μυθικούς κήπους που τα περιέβαλαν! Πρόκειται για μεγάλα κτίρια που εξωτερικά ήταν βαμμένα στο λευκό και στο χρώμα της ώχρας.
Ένα ακόμη ταξίδι έφτασε στο τέλος του...μία εβδομάδα γεμάτη εμπειρίες, όμορφες στιγμές, ανεπανάληπτες εικόνες από ένα διαφορετικό προορισμό, χαρούμενες μπαμπούσκες, πάμπολλες εκκλησίες ρώσικες με τους κρεμμυδόσχημους τρούλους τους, τεράστια σοβιετικά κτίρια, Κόκκινη πλατεία και Κρεμλίνο στη Μόσχα, λεωφόρος Νιέφσκι, Ερμιτάζ, Ναυαρχείο, Νέβας με τα κανάλια του και θερινά ανάκτορα στο Πέτερχοφ στην Αγ. Πετρούπολη πέρασαν σαν ταινία μπροστά από τα μάτια μου στο δρόμο για το αεροδρόμιο...Δυστυχώς οι μέρες των εκδρομών περνάνε γρήγορα αλλά είναι γεμάτες...Όταν τελειώσαμε τον έλεγχο και μπήκαμε στο αεροπλάνο, καταλάβαμε πως ήταν ώρα να εντοπίσουμε τον επόμενο προορισμό!
,γιατί παρ'όλο που δέν έχω πάει Μόσχα,Πετρούπολη κλπ δεν είναι από τους προορισμούς που ήθελα ποτέ να επισκεφθώ(χωρίς ιδιαίτερο λόγο,έτσι απλά...για να μην παρεξηγηθώ).
.
