gmavro75
Member
- Μηνύματα
- 436
- Likes
- 563
- Ταξίδι-Όνειρο
- Ταξίδι στο χρόνο
1η μέρα: Αθήνα-Λίμα
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στις ακτές του Ειρηνικού στην πρωτεύουσα του Περού. Η ώρα ήταν 19:00 και ο ήλιος που έδυε κάπου στα βάθη του ωκεανού είχε βάψει με το πορφυρό του χρώμα το άγριο και άγονο τοπίο. «Προσγείωση στον Άρη» σκέφτηκα... Οι πόρτες άνοιξαν και μια υγρή, βαριά ζέστη με καλωσόρισε. Περίπου μια ώρα αργότερα βρισκόμουν έξω από το αεροδρόμιο ανάμεσα σε ένα πλήθος που παρακαλούσε να με εξυπηρετήσει και να με μεταφέρει στο ξενοδοχείο μου.
Η πρώτη νύχτα ήταν κλεισμένη στο «Hotel Espana» (www.hotelespanaperu.com) στο κέντρο της πόλης. Οι υπόλοιπες μέρες θα γέμιζαν με τόπους που περίμεναν να τους ανακαλύψω στην πορεία... Άναψα ένα τσιγάρο και σταμάτησα για λίγο το χρόνο. Η γνώριμη και λυτρωτικά οικεία αίσθηση του καπνού καταπράυνε κάπως την αγωνία που μου βάραινε τα πόδια πολύ περισσότερο από το σακίδιο που κουβαλούσα στη πλάτη. Αγωνία και φόβος που είχαν βρει άνοιγμα και μπήκαν στο κεφάλι μου. Βρήκαν άνοιγμα από «συμβουλές» του στιλ «εκεί σφάζουν, κλέβουν και απαγάγουν» από την σκληρή οπτικά πρώτη γνωριμία με την άγονη ακτή, αλλά κυρίως γιατί αυτό το ταξίδι ήταν ένα παιδικό μου όνειρο... και είχε έρθει η ώρα να το ζήσω. Buena sera senior, Hotel Espana por favour…
Ένα τρελό ταξί κάποιων δεκαετιών με πορεία μονίμως στο αντίθετο ρεύμα κορνάροντας σε όσους πήγαιναν από την αντίθετη στο δικό τους (ευτυχώς αυτοί ήταν ελάχιστοι) και ένας ταξιτζής που κάθε φορά που απέφευγε την μετωπική γύρναγε πίσω και μου έλεγε γελώντας «Peruviano Locos» δε βοήθησε και πολύ στην ψυχική μου ανάκαμψη. Η διαδρομή από το αεροδρόμιο προς το κέντρο στις όχθες του Rio Rimac πέρναγε από τις φτωχογειτονιές της πόλης. Παρέες Περουβιανών συζητούσαν καθισμένοι στο χώμα γύρω από φωτιές που είχαν βάλει σε βαρέλια έξω από τις παράγκες τους. Εκεί τολμώ να παραδεχτώ πως σκέφτηκα «πώς θα περάσουν 16 μέρες???!!! Θα κλειστώ στο ξενοδοχείο και θα ξαναβγώ όταν έρθει η ώρα να φύγω...». Και κάπως έτσι βρέθηκα έξω από το Ξενοδοχείο.
Το Hotel Espana είναι ένα κτήριο αποικιοκρατικού ρυθμού χτισμένο κάπου το 15ο αιώνα. Πανέμορφο, ανακαινισμένο, καθαρό και στη καρδιά της πόλης προσφέρει τόσο δωμάτια όσο και κοιτώνες. Είχα κλείσει ένα δίκλινο με 12 δολάρια. Έκανα ένα μπάνιο μάζεψα τα κομμάτια μου και πήρα την «θαρραλέα» απόφαση να κάνω μια βόλτα στο κέντρο της Λίμα πριν καταδικάσω τελεσίδικα τον τόπο αυτό. Και αυτό ήταν όλο! Βρέθηκα στη καρδιά μιας πόλης γεμάτη ζωντάνια, όμορφα κτήρια και γελαστούς ανθρώπους. Ξένοι και ντόπιοι σε ένα ατελείωτο σουλάτσο στους πεζόδρομους, μικροπωλητές παντός είδους και μαγαζάκια, εστιατόρια και μπαράκια συνέθεταν μια εικόνα που με καλωσόρισε φιλόξενα ξεριζώνοντας μια και καλή οποιαδήποτε αγωνία, φόβο ή αμφιβολία είχε φωλιάσει μέσα μου. Η Λίμα μου έκλεινε το μάτι και κουνούσε το δάχτυλο της γνέφοντας «έλα να γνωρίσεις έναν τόπο που δε θα σταματήσει να σε εκπλήσσει σε κάθε σου βήμα». Περπάτησα από το Καθεδρικό του St. Francisco έως την Plaza Mayor (Plazades Armas) με το μεγαλόπρεπο Palacio de Goberno (παλάτι της κυβέρνησης) και το Καθεδρικό και από κει μέχρι την Plaza de St. Martin δια μέσω του πεζόδρομου Av. De La Union, έφαγα κάτι σε γνωστή αλυσίδα fastfood (είπα να μη ρισκάρω ακόμη) και μετά άραξα για μια μπύρα παρατηρώντας τους ανθρώπους και σκεπτόμενος το υπόλοιπο ταξίδι. Η ώρα είχε πάει 02:00 όταν επέστρεψα στο δωμάτιο. Κανόνισα στη reception αύριο το πρωί να με περιμένει ένα ταξί για αεροδρόμιο και να μου κανονίσει αεροπορικά εισιτήρια για Κούζκο (τόσο απλά). Έγραψα στο ημερολόγιο που τώρα συμβουλεύομαι για να φρεσκάρω στη μνήμη μου όσα ο χρόνος έχει μεταμορφώσει από αναμνήσεις σε μια γλυκιά αίσθηση. Έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα με το μυαλό μου γεμάτο εικόνες. Το πρωί στην Αθήνα, η Μαδρίτη, ο Ατλαντικός και μετά ο Αμαζόνιος όπως τον διέσχιζε το αεροπλάνο σαν ένας πράσινος ωκεανός με τα φιδίσια ποτάμια. Αρκετά για μια μέρα, αύριο Κούζκο...
Συμβουλές: Όταν πάρετε ταξί, κανονίστε και παζαρέψτε από πριν την τιμή. Δεν υπάρχει ταξίμετρο. Επίσης κανονίστε τη διαδρομή εφόσον πρόκειται για ξενοδοχείο ή εστιατόριο, αλλιώς ο οδηγός θα το παίξει ότι δεν ξέρει που είναι και θα σας προτείνει κάποιο άλλο. Στη πορεία ο οδηγός θα σας πει ότι το ξενοδοχείο που του ζητάτε δεν είναι καλό (ή ακόμη και πως έχει κλείσει) και πως με τα ίδια χρήματα ξέρει κάποιο καλύτερο (από το οποίο παίρνει προμήθεια). Πείτε του πως έχετε ήδη πληρώσει, πως σας περιμένουν και πως δεν είστε διατεθειμένοι να ξαναπληρώσετε.
Με το φαγητό και το νερό δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα αρκεί να πίνετε εμφιαλωμένο (και σφραγισμένο), να μη βάζετε παγάκια στο ποτό και να μην τρώτε ωμά λαχανικά και σαλάτες που έχουν πλυθεί με το νερό. Επίσης προσοχή να μην καταπιείτε νερό όταν κάνετε μπάνιο ή όταν πλένετε τα δόντια σας. Για τις κλοπές χρειάζεται απλή λογική. Μη ντύνεστε προκλητικά, τα λεφτά σας βάλτε τα σε μάρσιπο που μπαίνει κάτω από τη μπλούζα και μην έχετε τσάντες χειρός μαζί σας. Επίσης τη νύχτα μείνετε εκεί που έχει κόσμο και μην παρεκκλίνετε σε στενά δρομάκια στη τύχη. Τέλος μην προκαλέσετε και μην προσβάλλετε κανέναν. Οι Περουβιανοί είναι υπερήφανοι άνθρωποι και σίγουρα θα απαντήσουν (και καλά θα κάνουν).
Συνεχίζεται...
Το αεροπλάνο προσγειώθηκε στις ακτές του Ειρηνικού στην πρωτεύουσα του Περού. Η ώρα ήταν 19:00 και ο ήλιος που έδυε κάπου στα βάθη του ωκεανού είχε βάψει με το πορφυρό του χρώμα το άγριο και άγονο τοπίο. «Προσγείωση στον Άρη» σκέφτηκα... Οι πόρτες άνοιξαν και μια υγρή, βαριά ζέστη με καλωσόρισε. Περίπου μια ώρα αργότερα βρισκόμουν έξω από το αεροδρόμιο ανάμεσα σε ένα πλήθος που παρακαλούσε να με εξυπηρετήσει και να με μεταφέρει στο ξενοδοχείο μου.
Η πρώτη νύχτα ήταν κλεισμένη στο «Hotel Espana» (www.hotelespanaperu.com) στο κέντρο της πόλης. Οι υπόλοιπες μέρες θα γέμιζαν με τόπους που περίμεναν να τους ανακαλύψω στην πορεία... Άναψα ένα τσιγάρο και σταμάτησα για λίγο το χρόνο. Η γνώριμη και λυτρωτικά οικεία αίσθηση του καπνού καταπράυνε κάπως την αγωνία που μου βάραινε τα πόδια πολύ περισσότερο από το σακίδιο που κουβαλούσα στη πλάτη. Αγωνία και φόβος που είχαν βρει άνοιγμα και μπήκαν στο κεφάλι μου. Βρήκαν άνοιγμα από «συμβουλές» του στιλ «εκεί σφάζουν, κλέβουν και απαγάγουν» από την σκληρή οπτικά πρώτη γνωριμία με την άγονη ακτή, αλλά κυρίως γιατί αυτό το ταξίδι ήταν ένα παιδικό μου όνειρο... και είχε έρθει η ώρα να το ζήσω. Buena sera senior, Hotel Espana por favour…
Ένα τρελό ταξί κάποιων δεκαετιών με πορεία μονίμως στο αντίθετο ρεύμα κορνάροντας σε όσους πήγαιναν από την αντίθετη στο δικό τους (ευτυχώς αυτοί ήταν ελάχιστοι) και ένας ταξιτζής που κάθε φορά που απέφευγε την μετωπική γύρναγε πίσω και μου έλεγε γελώντας «Peruviano Locos» δε βοήθησε και πολύ στην ψυχική μου ανάκαμψη. Η διαδρομή από το αεροδρόμιο προς το κέντρο στις όχθες του Rio Rimac πέρναγε από τις φτωχογειτονιές της πόλης. Παρέες Περουβιανών συζητούσαν καθισμένοι στο χώμα γύρω από φωτιές που είχαν βάλει σε βαρέλια έξω από τις παράγκες τους. Εκεί τολμώ να παραδεχτώ πως σκέφτηκα «πώς θα περάσουν 16 μέρες???!!! Θα κλειστώ στο ξενοδοχείο και θα ξαναβγώ όταν έρθει η ώρα να φύγω...». Και κάπως έτσι βρέθηκα έξω από το Ξενοδοχείο.
Το Hotel Espana είναι ένα κτήριο αποικιοκρατικού ρυθμού χτισμένο κάπου το 15ο αιώνα. Πανέμορφο, ανακαινισμένο, καθαρό και στη καρδιά της πόλης προσφέρει τόσο δωμάτια όσο και κοιτώνες. Είχα κλείσει ένα δίκλινο με 12 δολάρια. Έκανα ένα μπάνιο μάζεψα τα κομμάτια μου και πήρα την «θαρραλέα» απόφαση να κάνω μια βόλτα στο κέντρο της Λίμα πριν καταδικάσω τελεσίδικα τον τόπο αυτό. Και αυτό ήταν όλο! Βρέθηκα στη καρδιά μιας πόλης γεμάτη ζωντάνια, όμορφα κτήρια και γελαστούς ανθρώπους. Ξένοι και ντόπιοι σε ένα ατελείωτο σουλάτσο στους πεζόδρομους, μικροπωλητές παντός είδους και μαγαζάκια, εστιατόρια και μπαράκια συνέθεταν μια εικόνα που με καλωσόρισε φιλόξενα ξεριζώνοντας μια και καλή οποιαδήποτε αγωνία, φόβο ή αμφιβολία είχε φωλιάσει μέσα μου. Η Λίμα μου έκλεινε το μάτι και κουνούσε το δάχτυλο της γνέφοντας «έλα να γνωρίσεις έναν τόπο που δε θα σταματήσει να σε εκπλήσσει σε κάθε σου βήμα». Περπάτησα από το Καθεδρικό του St. Francisco έως την Plaza Mayor (Plazades Armas) με το μεγαλόπρεπο Palacio de Goberno (παλάτι της κυβέρνησης) και το Καθεδρικό και από κει μέχρι την Plaza de St. Martin δια μέσω του πεζόδρομου Av. De La Union, έφαγα κάτι σε γνωστή αλυσίδα fastfood (είπα να μη ρισκάρω ακόμη) και μετά άραξα για μια μπύρα παρατηρώντας τους ανθρώπους και σκεπτόμενος το υπόλοιπο ταξίδι. Η ώρα είχε πάει 02:00 όταν επέστρεψα στο δωμάτιο. Κανόνισα στη reception αύριο το πρωί να με περιμένει ένα ταξί για αεροδρόμιο και να μου κανονίσει αεροπορικά εισιτήρια για Κούζκο (τόσο απλά). Έγραψα στο ημερολόγιο που τώρα συμβουλεύομαι για να φρεσκάρω στη μνήμη μου όσα ο χρόνος έχει μεταμορφώσει από αναμνήσεις σε μια γλυκιά αίσθηση. Έκλεισα τα μάτια μου και αποκοιμήθηκα με το μυαλό μου γεμάτο εικόνες. Το πρωί στην Αθήνα, η Μαδρίτη, ο Ατλαντικός και μετά ο Αμαζόνιος όπως τον διέσχιζε το αεροπλάνο σαν ένας πράσινος ωκεανός με τα φιδίσια ποτάμια. Αρκετά για μια μέρα, αύριο Κούζκο...
Συμβουλές: Όταν πάρετε ταξί, κανονίστε και παζαρέψτε από πριν την τιμή. Δεν υπάρχει ταξίμετρο. Επίσης κανονίστε τη διαδρομή εφόσον πρόκειται για ξενοδοχείο ή εστιατόριο, αλλιώς ο οδηγός θα το παίξει ότι δεν ξέρει που είναι και θα σας προτείνει κάποιο άλλο. Στη πορεία ο οδηγός θα σας πει ότι το ξενοδοχείο που του ζητάτε δεν είναι καλό (ή ακόμη και πως έχει κλείσει) και πως με τα ίδια χρήματα ξέρει κάποιο καλύτερο (από το οποίο παίρνει προμήθεια). Πείτε του πως έχετε ήδη πληρώσει, πως σας περιμένουν και πως δεν είστε διατεθειμένοι να ξαναπληρώσετε.
Με το φαγητό και το νερό δεν θα έχετε κανένα πρόβλημα αρκεί να πίνετε εμφιαλωμένο (και σφραγισμένο), να μη βάζετε παγάκια στο ποτό και να μην τρώτε ωμά λαχανικά και σαλάτες που έχουν πλυθεί με το νερό. Επίσης προσοχή να μην καταπιείτε νερό όταν κάνετε μπάνιο ή όταν πλένετε τα δόντια σας. Για τις κλοπές χρειάζεται απλή λογική. Μη ντύνεστε προκλητικά, τα λεφτά σας βάλτε τα σε μάρσιπο που μπαίνει κάτω από τη μπλούζα και μην έχετε τσάντες χειρός μαζί σας. Επίσης τη νύχτα μείνετε εκεί που έχει κόσμο και μην παρεκκλίνετε σε στενά δρομάκια στη τύχη. Τέλος μην προκαλέσετε και μην προσβάλλετε κανέναν. Οι Περουβιανοί είναι υπερήφανοι άνθρωποι και σίγουρα θα απαντήσουν (και καλά θα κάνουν).
Συνεχίζεται...
Attachments
Last edited by a moderator:
